Τέρμα τα λόγια λοιπόν. Ο δασκαλάκος μου έδωσε για να κατεβάσουν οι επισκέπτες του filosofia.gr ένα δικό του βιντεάκι, μια μικρή μορφή ψηφιακής τέχνης που ονομάζει "Βιντεοποίηση" ή αγγλιστί "Videopoetry". Αυτό το βιντεάκι απεικονίζει μέσα σε λίγα λεπτά όσα αισθάνθηκε ο δασκαλάκος όταν βρισκόταν στην πορεία των δασκάλων, αλλά και όσα πιστεύει ότι αισθάνονται τα ίδια τα παιδιά, όταν βρίσκονται στις σύγχρονες δημόσιες σχολικές αίθουσες, κάτω από τον βραχνά του σύγχρονου εκπαιδευτικού συστήματος. Είχε βέβαια και τη βοήθεια του ζωγράφου Beksinski, του οποίου οι πίνακες παρελαύνουν από το βιντεάκι αυτό...

Κατεβάστε το κάνοντας click εδώ.

Είναι συμπιεσμένο σε μορφή .zip και γύρω στα 11mb. Δεν θα σας πάρει πολλή ώρα να το κατεβάσετε. Το zip ανοίγει αυτόματα από τα windows xp ή μέσω αυτού του προγράμματος (winzip): http://www.download.com/WinZip/3000-2250_4-10454671.html?tag=lst-0-1

To αρχείο avi φαίνεται και μέσα από τον windows media player. Απλά μην ξεχάσετε να ανοίξετε τα ηχεία σας.

Όταν ο δασκαλάκος είδε αυτούς τους δύο αναρωτήθηκε τι κοινό χαρακτηριστικό γνώρισμα έχει ο ίδιος με αυτούς για να τάσσεται στο πλευρό τους με τα ίδια ακριβώς αιτήματα. Ο ίδιος δεν είναι αργόσχολος, δεν είναι ακαμάτης, δεν είναι γυρολόγος, δεν είναι ψυχανώμαλος. Τι δουλειά είχε εκεί, στην ίδια σειρά δίπλα τους; Και πιο κάτω ήταν άλλοι δύο τέτοιοι, και πιο κάτω άλλοι δύο. Ήξερε πολλούς τέτοιους ο δασκαλάκος αλλά δεν φαντάστηκε ποτέ ότι θα υπήρχε στιγμή που θα στεκόταν δίπλα τους, στην ίδια θέση, με τα ίδια αιτήματα. Αποφάσισε λοιπόν να φύγει και να μην ξαναπατήσει στις πορείες. Ήταν σίγουρος ότι θα έβρισκε καλύτερο τρόπο για να ικανοποιήσει τα δικά του αιτήματα. Μου είπε κιόλας ότι θα τον κοινοποιήσει πρώτα στην ιστοσελίδα μας, το filosofia.gr. Θα περιμένω με ανυπομονησία.

Τώρα λοιπόν με τις απεργίες βρήκε ευκαιρία να μου πει τα νέα του. Δεν κράτησε για πολύ η συνάντησή μας, αλλά πρόλαβε να μου δώσει κάτι που ήθελε για να το ανεβάσω στο filosofia.gr. Τον ελεύθερό του χρόνο ασχολείται με τις ψηφιακές τέχνες, σε τέτοιο επίπεδο μάλιστα που ζει πλέον από αυτό! Είχε λοιπόν μια φαεινή ιδέα. Όταν τελειώσει η απεργία, θα εξακολουθεί να εργάζεται στο δημόσιο σχολείο, αλλά θα επιστρέφει τον μισθό του στα ταμεία του κράτους, ίσως και λίγο προσαυξημένο. Έτσι αποφάσισε ότι θα διαφοροποιείται λίγο από εκείνους τους δυο, τρεις, δεκατρείς κακούς δασκάλους που συνάντησε στην πορεία. "Αυτοί", μου είπε κατά λέξη, "είναι επαγγελματίες δάσκαλοι. Εγώ δεν είμαι, και ούτε πρόκειται να γίνω. Οι σοφιστές μπορεί να είχαν να φορέσουν ένα πανωφόρι, αλλά ο Σωκράτης έμεινε στις χρυσές σελίδες της ιστορίας. Δεν θα πεινάσω κιόλας. Τρεις τέσσερις ώρες το απόγευμα αν ασχολούμαι με την ψηφιακή τέχνη θα μπορώ να ζω αξιοπρεπώς. Το πρωί όμως θα κάνω αυτό που μου αρέσει, θα δίνω κι εγώ λίγο από το δικό μου αίμα στα βλαστάρια μου. Και αν το κράτος χρειάζεται κι άλλα από μένα, θα πληρώνω και από πάνω." Ο δασκαλάκος είχε διαβάσει την παιδαγωγική θεωρία του Bertrand Russell ο οποίος υποστήριζε ότι η εκπαιδευτική ιδιότητα δεν πρέπει να αποτελεί την αποκλειστική ενασχόληση κάποιου, πόσο μάλλον το επάγγελμά του. Είχε πει μάλιστα ο Russell στο άρθρο του "Εκπαίδευση και Πειθαρχία" ότι τις περισσότερες ώρες της ημέρας ο δάσκαλος πρέπει να τις περνάει μακριά από παιδιά γιατί η κοινωνία τους είναι αρκετά απαιτητική και απαιτεί μεγάλο ποσοστό αυτοσυγκέντρωσης και ευδιαθεσίας. Αλλά ποιος ασχολείται με τον κάθε Russell...

Είναι συμπιεσμένο σε μορφή .zip και γύρω στα 11mb. Δεν θα σας πάρει πολλή ώρα να το κατεβάσετε. Το zip ανοίγει αυτόματα από τα windows xp ή μέσω αυτού του προγράμματος (winzip): http://www.download.com/WinZip/3000-2250_4-10454671.html?tag=lst-0-1

To αρχείο avi φαίνεται και μέσα από τον windows media player. Απλά μην ξεχάσετε να ανοίξετε τα ηχεία σας.