Θ.ΒοήθειαςΘ.Βοήθειας   ΑναζήτησηΑναζήτηση   Εγγεγραμμένα μέληΕγγεγραμμένα μέλη   Ομάδες ΧρηστώνΟμάδες Χρηστών  ΕγγραφήΕγγραφή  ΠροφίλΠροφίλ 
Συνδεθείτε, για να ελέγξετε την αλληλογραφία σαςΣυνδεθείτε, για να ελέγξετε την αλληλογραφία σας   ΣύνδεσηΣύνδεση 

Η ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΙΚΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΓΙΑ ΤΑ 4 ΠΑΡΑΔΟΞΑ ΤΟΥ ΖΗΝΩΝΑ
Μετάβαση στη σελίδα 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7  Επόμενο
 
Δημοσίευση νέας  Θ.Ενότητας   Απάντηση στη Θ.Ενότητα    www.filosofia.gr Αρχική σελίδα -> Μεταφυσικοί Προβληματισμοί
Επισκόπηση προηγούμενης Θ.Ενότητας :: Επισκόπηση επόμενης Θ.Ενότητας  
Συγγραφέας Μήνυμα
stefstath
Πρύτανης


Εγγραφή: 07 Δεκ 2006
Δημοσιεύσεις: 777
Τόπος: ΙΛΙΟΝ

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τρι Δεκ 07, 2010 12:09 am    Θέμα δημοσίευσης: Η ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΙΚΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΓΙΑ ΤΑ 4 ΠΑΡΑΔΟΞΑ ΤΟΥ ΖΗΝΩΝΑ Απάντηση με Συμπερίληψη

1. Το πρώτο παράδοξο που ονομάζεται αλλιώς και παράδοξο της «διχοτόμησης» από τις θετικές επιστήμες, μας λέει ότι δεν μπορεί να υπάρχει κίνηση διότι κάτι που κινείται μέσα σε ένα στάδιο πρέπει πρώτα να φτάσει στο μισό της απόστασης που θέλει να καλύψει. Πριν διανύσει το μισό θα πρέπει πρωτύτερα να διανύσει το μισό αυτής και ούτω καθεξής έως το άπειρο, πράγμα που μας δείχνει ότι δεν θα το διανύσει ποτέ, οπότε η κίνηση είναι αδύνατη.
Κατά τον Αριστοτέλη το άπειρο έχει δύο μορφές: το κατά πρόσθεση άπειρο όπου παριστάνεται με την απαρίθμηση των άπειρων αριθμών και το κατ’ αφαίρεση άπειρο όπου παριστάνεται με την απειροστή σμίκρυνση κάθε μεγάλου μέρους που δεν εξαντλείται ποτέ. Σύμφωνα με τη δεύτερη ερμηνεία του άπειρου ο Αριστοτέλης πιστεύει ότι η κίνηση μπορεί να επιτευχθεί γιατί στην πραγματικότητα τα μεγέθη είναι πεπερασμένα.

2. Το δεύτερο παράδοξο μας λέει ότι αν αγωνιστούν στο τρέξιμο ο Αχιλλέας και μια χελώνα και με τον όρο ότι η αφετηρία της χελώνας να προπορεύεται, τότε ο ταχύτερος Αχιλλέας δε θα φτάσει ποτέ τη χελώνα καθόσον για κάθε απόσταση που θα διανύει ώσπου να φτάσει εκεί που ξεκίνησε η χελώνα, πάντα η χελώνα θα διανύει μια άλλη απόσταση εκ της οποίας θα προπορεύεται εκ νέου κ.ο.κ. ως το άπειρο.
Με το παράδοξο αυτό ο Ζήνωνας θέλει να πει ότι ο χώρος είναι ενιαίος και ισοκαταμερισμένος σε κάθε υποτιθέμενο σημείο του, οπότε κάθε μεταβολή της κίνησης μέσα σε αυτόν είναι αδύνατη. Με αυτόν τον τρόπο αίρει και την ισχύ του χρόνου ο οποίος δεν μπορεί να μοιραστεί σε διάρκειες διαφορετικών γεγονότων κίνησης. Ο Αριστοτέλης βρίσκει αυτό το παράδοξο σχεδόν ίδιο με το προηγούμενο και με τη μόνη διαφορά ότι στο προηγούμενο διαιρούσαμε την απόσταση στη μέση ενώ σε αυτό την καταμερίζουμε άνισα.

3. Το τρίτο παράδοξο μας λέει ότι ένα βέλος που εκτοξεύεται δεν θα πέσει ποτέ στη γη γιατί όσο είναι στον αέρα καταλαμβάνει πάντα χώρο ίσο με το μήκος του. Αυτός ο χώρος είναι ένας γιατί δεν γίνεται να καταλαμβάνει πολλούς χώρους ίσους με το μήκος του, άρα το βέλος θα μείνει στον αέρα.
Ο Ζήνωνας με αυτό το παράδοξο προσπαθεί να καταργήσει τελείως την εξελισσόμενη έννοια του χρόνου τον οποίο θεωρεί ακίνητο και ενιαίο χωρίς καμία μεταβολή γεγονότων μέσα σε αυτόν.
Ο Αριστοτέλης επιλύει τον συλλογισμό αυτού του παραδόξου λέγοντας ότι καθόσον το βέλος ίπταται και κινείται μέσα στο «τώρα», ο χρόνος λαμβάνεται ως αποτελούμενος από πολλά «τώρα» και συνεπώς σε κάθε χρονική στιγμή θα βρίσκεται σε διαφορετικό «τώρα», δηλαδή σε διαφορετικό σημείο κι επομένως θα έρθει η στιγμή που θα πέσει στη γη.
4. Στο τέταρτο παράδοξο ο Ζήνωνας μας παρουσιάζει τρία σώματα Α, Β, και Γ. Αυτά βρίσκονται στην ίδια ευθεία ενός σταδίου, Το Β μένει ακίνητο. Το Α κινείται προς μια κατεύθυνση με σταθερή ταχύτητα και καλύπτει μια απόσταση Χ σε χρόνο Τ. Το Γ κινείται προς αντίθετη κατεύθυνση με σταθερή ταχύτητα και καλύπτει μια απόσταση Χ σε χρόνο Τ. Τότε μπορούμε να σκεφτούμε το παράδοξο ότι σε σχέση με το σώμα Γ το σώμα Α κάλυψε την απόσταση Χ σε διπλάσιο χρόνο (2Τ) απ’ όσο χρειάστηκε να καλύψει την ίδια απόσταση σε σχέση με τον σώμα Β.
Ο Ζήνωνας με αυτό το παράδοξο επιχειρεί να πει ότι κάθε δεδομένος χρόνος ισούται με τον διπλάσιό του. Ο Αριστοτέλης επιλύει τον παραλογισμό λέγοντας ότι ένα σώμα που κινείται με σταθερή ταχύτητα δεν θέλει τον ίδιο χρόνο να φτάσει τόσο ένα σώμα που κινείται όσο ένα άλλο ισομεγέθες σώμα που ηρεμεί.

ΑΝΑΚΕΦΑΛΑΙΩΣΗ
Τα παράδοξα του Ζήνωνα έβαλαν αρκετούς ερευνητές στον πειρασμό να τα διερευνήσουν ή να τα ερμηνεύσουν. Αυτά απασχόλησαν όχι μόνο φιλόσοφους αλλά και θετικούς επιστήμονες του χώρου των μαθηματικών και της φυσικής. Εκεί που έγινε θεαματική προσέγγιση των παραδόξων ήταν στο χώρο της μοντέρνας μικροφυσικής και ιδιαίτερα στην κβαντομηχανική και στη σχετικότητα.
Στον χώρο αυτό τα παράδοξα βρήκαν μεγάλη απήχηση διότι η κβαντομηχανική όπως είναι γνωστό είναι ένας χώρος γεμάτος λογικές αντινομίες και αλγεβρικά παράδοξα τα οποία δεν αποτελούν απλές εικασίες αλλά στηρίζονται και σε αλγεβρικές εξισώσεις. Στο χώρο της σχετικότητας υπάρχουν ήδη δύο δημοφιλή παράδοξα τα οποία κατατείνουν στους ίδιους προβληματισμούς περίπου με εκείνα του Ζήνωνα. Το παράδοξο της κίνησης και των διδύμων. Και τα δύο αυτά οδηγούν σε μαθηματική αντινομία εξ’ αιτίας της σχετικότητας του ταυτόχρονου συμβάντος σε σχέση με τη θέση ή την κίνηση και την κατά προέκταση αντίληψη του εκάστοτε παρατηρητή. Δεν είναι αναγκαίο επί της παρούσης να γίνει σχολιασμός σε αυτά παρά μόνο επιγραμματικά για να φανεί ότι μέχρι σήμερα ο πνευματικός κόσμος απασχολείται με αυτού του είδους τις παραδοξότητες όπως ασχολήθηκε ο Ζήνων πριν 2500 χρόνια.
Κατά την εξέταση των παραδόξων δεν εξαντλείται μόνο η επιστημονική γνώση και ο φιλοσοφικός στοχασμός αλλά και η ίδια η φαντασία. Κάθε ερευνητής είδαμε πως προσεγγίζει την λύση του κάθε παραδόξου από μια άλλη οπτική γωνία που έχει σχεδόν πάντα να κάνει με τον τρόπο που αποδίδει την σημασία στις έννοιες με τις οποίες διατυπώθηκε το κάθε παράδοξο. Όλες οι εκτιμήσεις των ερευνητών για τα παράδοξα είναι αξιόλογες και βασίζονται στο γεγονός ότι διαφοροποιούν ή ανατρέπουν κάποια έννοια ή οπτική γωνία όπως αυτή δόθηκε αρχικά από τον Ζήνωνα ή τυχόν προέκυψε από συμφραζόμενα του Αριστοτέλη ή άλλων.
Ο Αριστοτέλης εύστοχα παρατηρεί στο παράδοξο της διχοτόμησης και της χελώνας πως το κατά σμίκρυνση άπειρο είναι πεπερασμένο διότι όλα τα όντα του παρόντος κόσμου είναι ασύλληπτα μεγάλα μπροστά στον μικρόκοσμο όπως και τα ουράνια σώματα είναι τεράστια μπροστά στα επίγεια κι αυτό δεν σημαίνει ότι όλα αυτά δεν μπορούν να κινηθούν επειδή και μόνο οι αποστάσεις είναι αμέτρητες. Δεν είναι απαραίτητο κάτι που είναι άπειρο να είναι και ακίνητο. Τα σημεία του χρόνου δεν είναι ξένα και διαφορετικά. Είναι ένα συνεχές από άπειρα «τώρα» τα οποία εκτυλίσσονται αδιάκοπα παρασύροντας μαζί τους και την εξέλιξη κάθε γεγονότος. Αυτό βρίσκει σύμφωνο τον Αριστοτέλη με μια μοντέρνα θεωρία της φυσικής «περί του συνεχούς χρόνου» σύμφωνα με την οποία ο χρόνος είναι στιγμές ενωμένες ως μία.
Στο παράδοξο των κινούμενων σωμάτων η ερμηνεία του Αριστοτέλη μοιάζει με την ερμηνεία του σημερινού παραδόξου των διδύμων στην φυσική θεωρία της σχετικότητας. Δεν πρέπει να λογίζουμε με τον ίδιο μια σταθερή κίνηση που συμβαίνει σε ορισμένο χρόνο προς ένα σώμα ακίνητο και προς ένα σώμα που κινείται. Θα πρέπει να γίνουν δύο διαφορετικές εκτιμήσεις κάθε φορά διότι η κίνηση τίθεται ως σχετική. Αν τις λογίσουμε το ίδιο θα οδηγηθούμε σε δύο σωστά συμπεράσματα που θα είναι όμως αντιφατικά.
Ο Βλαστός θεωρεί την απόσταση του σταδίου ένα μέρος μιας άλλης μεγαλύτερης απόστασης κ.ο.κ , οπότε η εκάστοτε υποδιαίρεση εξαρτάται από το νόημα που δίνουμε στην απόσταση και στην κατά συνθήκη διάνυσή της. Αυτό είναι ορθό αν σκεφτούμε ότι αν απειρίζουμε διαρκώς κάθε απόσταση από την πιο ελάχιστη ως την πιο μέγιστη από αυτές που μπορούμε να εννοήσουμε τότε προβαίνουμε στον ίδιο πλεονασμό και θα πρέπει πρωτίστως να αποδώσουμε ακριβές νόημα στα σημεία και στην κίνηση.
Οι Eves και Whitrow εντοπίζουν τη δυσκολία επίλυσης του πρώτου παραδόξου στην απειροστή υποδιαίρεση η οποία ισοδυναμεί με το γεγονός ότι το κινητό δεν θα ξεκινήσει ποτέ με αυτή τη λογική. Ακόμα και να ξεκινούσε, αυτό θα ήταν αντίφαση γιατί θα παραδεχόμασταν ότι διένυσε άπειρο χρόνο παρελθόντων στιγμών και αντίστοιχων αποστάσεων. Ο Gronbaum επιλύει εύστοχα την αντινομία λέγοντας πως τα εναπομείναντα κάθε φορά διανύσματα είναι φθίνοντα σε εύρος και συμβαδίζουν με το όριο της ανθρώπινης νοητικής κατανόησης. Μια άπειρη πρόσθεση αριθμών δε μας δίνει υποχρεωτικά άπειρο άθροισμα όταν κάθε προστιθέμενο μέρος πλησιάζει διαρκώς προς το μηδέν.
Ο Russell στο παράδοξο της χελώνας ορθά θεωρεί πως κάθε σύνολο είτε είναι μικρό είτε μεγάλο, αν τεμαχιστεί κρύβει μέσα του ένα άλλο απειροσύνολο κ.ο.κ. Δεν έχει σημασία αν προέρχεται από το μικρό ή το μεγάλο σύνολο διότι όλα τα απειροσύνολα είναι ίσα. Αυτό δεν μας εμποδίζει να τα χειριστούμε διαφορετικά στην πράξη. Συνεπώς και ο Αχιλλέας και η χελώνα άπειρα διαστήματα θα διανύσουν σε άπειρους χρόνους, μόνο που του Αχιλλέα θα είναι μεγαλύτερα σε απόσταση και σε λιγότερους χρόνους αντίστοιχα.
Το άπειρο δεν είναι συγκεκριμένος αριθμός και γι’ αυτό δεν έχει σημείο πάνω στον Καρτεσιανό άξονα. Είναι ένα κατά σύμβαση φανταστικό και έσχατο όριο της ανθρώπινης διάνοιας. Αυτός είναι και ο λόγος που δεν βρίσκει καθαρή ανταπόκριση στις καθημερινές συνθήκες κίνησης και απόστασης. Η έννοια του απείρου είναι τόσο αρχαία όσο και η Ιόνιος Φιλοσοφία με το οποίο ασχολήθηκε πρώτη. Το άπειρο ανέκαθεν προξενούσε και προξενεί αρκετές δυσκολίες και προβλήματα στον καθορισμό του όπως και στην κατανόησή του. Με την έννοια “άπειρο” εννοούμε συνήθως κάτι το οποίο αντίκειται στο πεπερασμένο, κάτι χωρίς πέρας, κάτι έξω από το οποίο δεν υπάρχει τίποτα, κάτι το οποίο δεν έχει επόμενο και δεν επιδέχεται περαιτέρω αύξηση. Το άπειρο προκάλεσε από την αρχή διάφορες αντινομίες, πολλές από τις οποίες αποτελούν μέχρι σήμερα αντικείμενο μελέτης.
Στο παράδοξο του βέλους, ο Βλαστός εντόπισε το σφάλμα στον μαθηματικό τύπο της ταχύτητας u= = κατά τον οποίο απαγορεύεται ο παρανομαστής να είναι μηδέν. Είναι γνωστό από τις θετικές επιστήμες πως όταν μια τιμή απειρίζεται είναι αόριστη και όταν μηδενίζεται ως παρανομαστής είναι αδύνατη. Αυτό και δικαιώνει αλλά και ματαιώνει τις εκτιμήσεις του Ζήνωνα ανάλογα ποια τιμή θεωρούμε σταθερά και ποια μεταβλητή. Αν είναι αδύνατη η κίνηση δεν χρειαζόμαστε το χρόνο καθόσον οτιδήποτε εκτυλίσσεται σε χρόνο. Αν πάλι δεν υπάρχει διαδοχική χρονική πορεία, έχουμε αυτομάτως μια μόνιμη ακινησία καθόσον κάθε χρόνος κρίνεται από την εξέλιξη των γεγονότων του και μόνο. Γι’ αυτό ο Russell φτάνει στο σημείο να πει πως για να συμβεί αυτό που λέει ο Ζήνωνας θα πρέπει το βέλος να κινηθεί έξω από το χώρο και το χρόνο ή σε έναν γραμμικό χωρόχρονο συνεχών στιγμών που να λογίζονται ως μία στιγμή. Μόνο αυτή η θεωρία, όσο παράτολμη ή φανταστική κι αν ακούγεται, μπορεί να στηρίξει το παράδοξο.
Ο Gronbaum στο παράδοξο των κινούμενων σωμάτων διαχωρίζει το γεγονός αν δεχτούμε μία ή δύο ίσες μεταπηδήσεις στον ίδιο χρόνο. Στον ίδιο χρόνο μπορεί να συμβεί ένα γεγονός, μπορούν πάλι να συμβούν και πολλά γεγονότα. Δε σημαίνει αυτό ότι το ένα και τα πολλά χαίρουν ίσης εκτίμησης ή εύρους επειδή έγιναν στον ίδιο χρόνο και μόνο. Η συμμετρία κάποιων φαινόμενων σε σταθερές χρονικές στιγμές δε μας δίνει την δυνατότητα να τα αθροίσουμε. Οι μόνοι αριθμοί που το διπλάσιό τους είναι ίσο με τον εαυτό τους είναι το μηδέν και το άπειρο. Το μηδέν και το άπειρο μερικές φορές φέρονται σαν να είναι ο ίδιος αριθμός κι αυτό παραπέμπει στην Ηράκλεια αιώνια ισορροπία των αντιθέτων που είναι το ίδιο πράγμα και το μόνο που τα διαφοροποιεί είναι η υποκειμενική θέση του παρατηρητή ο οποίος πάντα σφάλει θεωρώντας τη δική του θέση ως μόνη ορθή.


ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ - ΠΗΓΕΣ


Βουδούρης Ι. Κων/νος «ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ» Αθήνα 2004, (ιδιωτική έκδοση)

Πελεγρίνης Θ. «Λεξικό της Φιλοσοφίας» εκδ: Ελληνικά Γράμματα. Αθήνα 2005.

Οι Προσωκρατικοί, Αρχαία Ελληνική Γραμματεία «ΟΙ ΈΛΛΗΝΕΣ» τομ.10 ¨Ζήνων –Μέλισσος¨, Εκδ: Κάκτος, Αθήνα 2000.




Eves H, (1953): "An introduction to the history of mathematics", (3rd edition, Holt, Rinehart and Winston).

Ford W. Kenneth «κλασική και σύγχρονη φυσική» τ.Γ΄ εκδ:Γ. Πνευματικού Αθήνα 1980 σελ. 28-60. (New Mexico Institute of Mining and Technology)

Grunbaum A. (1968): "Modern Science und Zeno's paradoxes", (George Allen and Unwin, London).

Russell B. (1965) "Mysticism and Logic", (Unwin Books, London).

Szabs A. (1966): "The Origins of Euclidean Axiomatics", (Lectures given at the University of London).

Vlastos G, “A Note on Zeno’s Arrow” Phronesis 2 (1966)

Whitrow G.J. (1961): "The natural Philosophy of time". (London: Thomas Nelson and Sons, Ltd).
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
skapaneas
Πρύτανης


Εγγραφή: 13 Μάϊ 2007
Δημοσιεύσεις: 12421
Τόπος: Εδώ ........ Χρόνος: Τώρα ....... Τρόπος: Απλά + Λαϊκά

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τρι Δεκ 07, 2010 10:40 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Το παραδοξο ειναι οτι ολα τα παραδοξα ειναι συνθεσεις λογου που γεννανε λογο, απο οντα που μπορουν να παραξουν λογο, ενω στη φυση ουδεν υπαρχει παραδοξο !

Το παραδοξον ειναι ιδιον του νοος οταν αυτος αδυνατει να κατανοησει το υποκρυπτομενον στο λογο !

Και παρεπιπτοντως σε ποιες ακριβως θετικες επιστημες αναφερεσαι οταν λες :

Παράθεση:
Είναι γνωστό από τις θετικές επιστήμες πως όταν μια τιμή απειρίζεται είναι αόριστη και όταν μηδενίζεται ως παρανομαστής είναι αδύνατη.

Λαβε υποψη σου οτι η θετικη γνωση προϋποθετει αποδειξη πειραματικη και η μη πειραματικη αποδειξη δεν αποτελει γνωση πραγματικη !

Τα αξιωματα δεν αποτελουν γνωσεις, αλλά αφετηριες λογικης δρασης που οδηγει σε εικασιες και σε πειραματισμους επαληθευσης ή διαψευσης αυτων.

Παραδειγμα αξιωματος : δεχομαστε οτι τα παραδοξα του Ζηνωνα, επειδη εμπεριεχουν ορους αναφερομενους σε πραγματικα αντικειμενα, εχουν πραγματικο ενδιαφερον, γι' αυτο και τα εξεταζουμε λογικα !
_________________
Ο ανθρωπος ειναι ο λογος του συμπαντος
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email
ΧΙΓΙΩΡΓΗΣ
Πρύτανης


Εγγραφή: 04 Μάϊ 2008
Δημοσιεύσεις: 1477
Τόπος: Δράμα

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τρι Δεκ 07, 2010 3:17 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Αν τα πιάσουμε ένα προς ένα θα δείτε ότι ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΔΟΞΑ, αλλά ουσιαστικά πρόκειται για λεκτικά τεχνάσματα τα οποία ορίζουν σοφιστικές τεχνικές. Είναι ουσιαστικά έξυπνοι προσδιορισμοί δημιουργίας σύγχυσης του νου του συνομιλητή ο οποίος αν μελεετήσει ΦΡΑΣΗ ΠΡΟΣ ΦΡΑΣΗ τους ορισμούς θα καταλάβει ότι ΟΥΔΕΜΙΑ χρησιμότητά έχουν στην πράξη αν και αποδεικνύονται ακόμη και πειραματικά φίλε μου Skapanea.

Ενδεικτικά για το παράδειγμα της χελώνας ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΓΩΝΑΣ ΔΡΟΜΟΥ κατά την διάρκεια του οποίου μπορεί να αλλάζει η αφετηρία του ενός δρομέα ή να αλλάζει η αφετηρία κάθε στιγμή και των δύο δρομέων. ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΣΤΑΘΕΡΟ σύστημα αναφοράς και άρα δεν έχει νόημα να προσπαθήσουμε να λύσουμε την σπαζοκεφαλιά η οποία είναι μια πραγματική αλήθεια ΒΕΒΑΙΟΤΑΤΑ.

Τα σχετικά βέβαια ορίζουν ΥΠΑΡΚΤΑ μαθηματικά προβλήματα τα οποία έχουν επιλύσει χιλιάδες μαθηματικοί πολλάκις.

Αν έχω διάθεση θα ασχοληθώ και με τα υπόλοιπα.
_________________
Ο μέγιστος καρπός της αυτάρκειας είναι η ελευθερία(Επίκουρος)

ΔΕΝ ΠΡΟΣΔΟΚΩ ΤΙΠΟΤΑ. ΔΕΝ ΜΙΣΩ ΤΙΠΟΤΑ. ΕΙΜΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ.

http://xigiorge2.blogspot.com/ (Οι πραγματείες μου)
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
ΧΙΓΙΩΡΓΗΣ
Πρύτανης


Εγγραφή: 04 Μάϊ 2008
Δημοσιεύσεις: 1477
Τόπος: Δράμα

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τρι Δεκ 07, 2010 3:22 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Στο πρώτο παράδοξο της διχοτόμησης είναι ουσιαστικά ένας φαύλος κύκλος ΕΥΚΟΛΑ προσδιορίσιμος ο οποίος ορίζει το άτοπο της κίνησης ενώ κίνηση ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΑΝΤΑ εξ ορισμού ακόμη και όταν δεν γίνεται αντιληπτή. Πρόκειται δηλαδή για βραδύνουσα αργοπορία η οποία από ένα σημείο και έπειτα και όσο στο άπειρο και αν συνεχίσει η διχοτόμηση θα συνεχίζεται αλλά δεν θα γίνεται αντιληπτή.
_________________
Ο μέγιστος καρπός της αυτάρκειας είναι η ελευθερία(Επίκουρος)

ΔΕΝ ΠΡΟΣΔΟΚΩ ΤΙΠΟΤΑ. ΔΕΝ ΜΙΣΩ ΤΙΠΟΤΑ. ΕΙΜΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ.

http://xigiorge2.blogspot.com/ (Οι πραγματείες μου)
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
stefstath
Πρύτανης


Εγγραφή: 07 Δεκ 2006
Δημοσιεύσεις: 777
Τόπος: ΙΛΙΟΝ

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τετ Δεκ 08, 2010 12:59 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

παράδοξα υπάρχουν και σήμερα: η αρχή της αβεβαιότητας του Χάιζενμπεργκ, το παράδοξο των διδύμων, η γάτα του Σρόντιγκερ, η μοναδικότητα ως ορίζοντας γεγονότων γύρω από την μαύρη τρύπα, η σκιώδης ύλη κτλ κτλ κτλ.
Νομίζετε ότι τα παλιά τα λύσαμε και έχουμε προοδεύσει; με αυτό το πλευρό να κοιμάστε. Όταν η σκέψη φτάνει στο απροχώρητο ξέρετε τι αναγκάζεται να κάνει; Να γυρίσει πίσω και να αναθεωρήσει τα αξιώματα! το ακούσατε αυτό; Και σεις οι σοφοί τα έχετε λύσει όλα και έχετε μια εύκολη ερμηνεία για όλα. Μήπως ξέρετε ποιος είναι ο μικρότερος θετικός πραγματικός αριθμός; λύνεται μόνο λεκτικά κι όχι εμπειρικά αφού είναι ένα όριο προς το μηδέν με άπειρα μηδενικά μετά την υποδιαστολή. Πως λοιπόν εσείς λύσατε και εμπειρικά τα παράδοξα του Ζήνωνα; Για ανασκουμπωθείτε λίγο γιατί θα καταντήσετε σαν τον ..... Laughing Laughing oryrgos
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
opyrgos
Αποκλεισμένο μέλος


Εγγραφή: 30 Νοέ 2007
Δημοσιεύσεις: 13248

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τετ Δεκ 08, 2010 8:24 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Mόνο που η αρχή της αβεβαιότητας του Χάιζενμπεργκ δεν είναι παράδοξο. Και κανείς δεν λέει ότι πρέπει να γυρίσουμε πίσω και να αναθεωρήσουμε τα αξιώματα. Από το 1905, όπου και δημοσιεύεται η ειδική θεωρία της σχετικότητας του Αινστάιν, θεμελιώνεται μια νέα θεωρία της γνώσης που δεν έχει να κάνει με τις παραδοχές της παλιάς επιστημολογίας, πανάσχετε.
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
ΧΙΓΙΩΡΓΗΣ
Πρύτανης


Εγγραφή: 04 Μάϊ 2008
Δημοσιεύσεις: 1477
Τόπος: Δράμα

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τετ Δεκ 08, 2010 9:44 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

stefstath έγραψε:
Για ανασκουμπωθείτε λίγο γιατί θα καταντήσετε σαν τον ..... Laughing Laughing oryrgos


Άλλο κακό να μην μας βρει!!!!!!
_________________
Ο μέγιστος καρπός της αυτάρκειας είναι η ελευθερία(Επίκουρος)

ΔΕΝ ΠΡΟΣΔΟΚΩ ΤΙΠΟΤΑ. ΔΕΝ ΜΙΣΩ ΤΙΠΟΤΑ. ΕΙΜΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ.

http://xigiorge2.blogspot.com/ (Οι πραγματείες μου)
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
ΧΙΓΙΩΡΓΗΣ
Πρύτανης


Εγγραφή: 04 Μάϊ 2008
Δημοσιεύσεις: 1477
Τόπος: Δράμα

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τετ Δεκ 08, 2010 9:47 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Σχετικά με τον μικρότερο πραγματικό αριθμό υπάρχει ορισμένος ο μαθηματικός αριθμός ΤΕΛΕΙΑ και δεν χρειάζεται λεκτικά αναφορά και απόδειξη... γεγονος που κάνει τους μαθηματικούς ΝΑ ΣΚΑΝΕ ΣΤΑ ΓΕΛΙΑ με όσους ισχυρίζονται κάτι τέτοιο.
_________________
Ο μέγιστος καρπός της αυτάρκειας είναι η ελευθερία(Επίκουρος)

ΔΕΝ ΠΡΟΣΔΟΚΩ ΤΙΠΟΤΑ. ΔΕΝ ΜΙΣΩ ΤΙΠΟΤΑ. ΕΙΜΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ.

http://xigiorge2.blogspot.com/ (Οι πραγματείες μου)
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
ΧΙΓΙΩΡΓΗΣ
Πρύτανης


Εγγραφή: 04 Μάϊ 2008
Δημοσιεύσεις: 1477
Τόπος: Δράμα

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τετ Δεκ 08, 2010 9:51 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Το τρίτο παράδοξο πετάγεται ΑΠΕΥΘΕΙΑΣ στα σκουπίδια με την χρήση της αναφοράς της κίνησης της ύλης κατά την οποία σε κάθε μετακίνηση το αντικείμεενο καταλαμβάανει ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ χώρο και όχι τον ΑΥΘΕΡΕΤΑ ορισμένο ως ΜΟΝΑΔΙΚΟ που αφορά τον όγκο του από τον Ζήνωνα.

ΕΙΝΑΑΙ ΠΟΛΥ ΑΠΛΑ στην λύση τους τα σχετικά γιατί είναι ΣΟΦΙΣΤΙΚΕΣ ΑΝΟΗΣΙΕΣ και όχι παράδοξα. πρόκειται δηλαδή για άτοπες υποθέσεις που εκ των πραγμάτων θα οδηγήσουν σε άτοπα συμπεράσματα.
_________________
Ο μέγιστος καρπός της αυτάρκειας είναι η ελευθερία(Επίκουρος)

ΔΕΝ ΠΡΟΣΔΟΚΩ ΤΙΠΟΤΑ. ΔΕΝ ΜΙΣΩ ΤΙΠΟΤΑ. ΕΙΜΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ.

http://xigiorge2.blogspot.com/ (Οι πραγματείες μου)
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
ΧΙΓΙΩΡΓΗΣ
Πρύτανης


Εγγραφή: 04 Μάϊ 2008
Δημοσιεύσεις: 1477
Τόπος: Δράμα

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τετ Δεκ 08, 2010 9:55 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Το τέταρτο παράδοξο ΑΠΑΞΙΩ να ασχοληθώ μαζί του καθώς υπάρχει μαθηματικό λάθος ΤΕΡΑΣΤΙΟΥ ΜΕΓΕΘΟΥΣ καθώς αλλάζει το σύστημα αναφοράς πονηρά. Δηλαδή ο Ζήνων πρέπει να είχε μείνει μεταξεταστέος στα μαθηματικά.

Φίλε μου skapanea εσύ τι λες επί των σχετικών;;
Δύναται να επιλυθεί ένα πρόβλημα αν δεν οριστεί σε ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΑΝΑΦΟΡΑΣ ή αν δεν γίνει αναγωγή στο ίδιο σύστημα;;;;;
_________________
Ο μέγιστος καρπός της αυτάρκειας είναι η ελευθερία(Επίκουρος)

ΔΕΝ ΠΡΟΣΔΟΚΩ ΤΙΠΟΤΑ. ΔΕΝ ΜΙΣΩ ΤΙΠΟΤΑ. ΕΙΜΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ.

http://xigiorge2.blogspot.com/ (Οι πραγματείες μου)
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
skapaneas
Πρύτανης


Εγγραφή: 13 Μάϊ 2007
Δημοσιεύσεις: 12421
Τόπος: Εδώ ........ Χρόνος: Τώρα ....... Τρόπος: Απλά + Λαϊκά

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τετ Δεκ 08, 2010 10:12 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

ΧΙΓΙΩΡΓΗΣ
έγραψε:

Φίλε μου skapanea εσύ τι λες επί των σχετικών;;
Δύναται να επιλυθεί ένα πρόβλημα αν δεν οριστεί σε ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΑΝΑΦΟΡΑΣ ή αν δεν γίνει αναγωγή στο ίδιο σύστημα;;;;;

Ουσιαστικα αυτο επισημαινω ΧΙΓΙΩΡΓΗ εδω http://www.filosofia.gr/forum/viewtopic.php?p=100992#100992
_________________
Ο ανθρωπος ειναι ο λογος του συμπαντος
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email
stefstath
Πρύτανης


Εγγραφή: 07 Δεκ 2006
Δημοσιεύσεις: 777
Τόπος: ΙΛΙΟΝ

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τετ Δεκ 08, 2010 11:29 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Είναι η τελευταία φορά που απαντάω σε χαζές παρατηρήσεις.
1. Δεν είναι παράδοξο να μην συμφωνεί αλγεβρικά ο χρόνος ζωής ενός σωματιδίου με την αντίστοιχη διάνυση απόστασης που όφειλε να διασχίσει αφού ξέρουμε την ταχύτητά του; Τότε τι είναι παράδοξο. Τα αξιώματα ήδη δοκιμάστηκαν και αναθεωρήθηκαν από την θεωρία των υπερχορδών και του χάους .....(άνοιξε κανένα βιβλίο)
2. Γειά σου ρε μεγάλε Χιγιώργη που πετάς στα σκουπίδια τον Ζήνωνα τον Ελεάτη και ερμηνεύεις τα πάντα μόνος σου! Και οι άλλοι δουλοπάροικοι σε ανέχονται. Όταν θα καταλάβεις τι λέμε, να μας κεράσεις.
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
opyrgos
Αποκλεισμένο μέλος


Εγγραφή: 30 Νοέ 2007
Δημοσιεύσεις: 13248

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τετ Δεκ 08, 2010 12:03 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

stefstath έγραψε:
Είναι η τελευταία φορά που απαντάω σε χαζές παρατηρήσεις.
1. Δεν είναι παράδοξο να μην συμφωνεί αλγεβρικά ο χρόνος ζωής ενός σωματιδίου με την αντίστοιχη διάνυση απόστασης που όφειλε να διασχίσει αφού ξέρουμε την ταχύτητά του; Τότε τι είναι παράδοξο. Τα αξιώματα ήδη δοκιμάστηκαν και αναθεωρήθηκαν από την θεωρία των υπερχορδών και του χάους .....(άνοιξε κανένα βιβλίο)
Σε ποια ερώτηση απαντάς εδώ;
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
stefstath
Πρύτανης


Εγγραφή: 07 Δεκ 2006
Δημοσιεύσεις: 777
Τόπος: ΙΛΙΟΝ

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τετ Δεκ 08, 2010 12:05 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Laughing Laughing Laughing
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
opyrgos
Αποκλεισμένο μέλος


Εγγραφή: 30 Νοέ 2007
Δημοσιεύσεις: 13248

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τετ Δεκ 08, 2010 12:15 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Question
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Επισκόπηση όλων των Δημοσιεύσεων που έγιναν πριν από:   
Δημοσίευση νέας  Θ.Ενότητας   Απάντηση στη Θ.Ενότητα    www.filosofia.gr Αρχική σελίδα -> Μεταφυσικοί Προβληματισμοί Όλες οι Ώρες είναι GMT + 2 Ώρες
Μετάβαση στη σελίδα 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7  Επόμενο
Σελίδα 1 από 7

 
Μετάβαση στη:  
Δεν μπορείτε να δημοσιεύσετε νέο Θέμα σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
Δεν μπορείτε να επεξεργασθείτε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν μπορείτε να διαγράψετε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν έχετε δικαίωμα ψήφου στα δημοψηφίσματα αυτής της Δ.Συζήτησης





Μηχανισμός forum: PHPBB

© filosofia.gr - Επιτρέπεται η αναδημοσίευση του περιεχομένου της ιστοσελίδας εφόσον αναφέρεται ευκρινώς η πηγή του.

Υλοποίηση, Φιλοξενία: Hyper Center