Ανεμομαζώματα

[skeptomenh gynaika]

http://www.youtube.com/watch?v=KkS9LF2Ya-U&feature=related

"ΑΝ ΟΛΑ ΗΤΑΝ ΤΕΛΕΙΑ..."
_________________
Σημειο+Ευθεια=Ερωτας

[ΟΛΥΜΠΙΟΣ ΑΠΟΛΛΩΝ]

[ΟΛΥΜΠΙΟΣ ΑΠΟΛΛΩΝ]

20.000 ευρώ το χρόνο η επιδότησις...
είτε φθάσει στήν παραγωγή, είτε όχι...

... και καλά... αργότερα τί θα λέεις στα μπάσταρδά σου;
(σιγουριά πλέον καμμία, ούτε και πρός τον ίδιον σου τό εαυτό
αφού εσύ ο ίδιος δέχτηκες τήν κατάκτηση τήν ειρηνική,
ώς ειρηνιστής ο ίδιος,
άσχετα άν σάν φερεντζές προβάλλει η βούλησή σου
και δυστυχώς όχι σάν το μουστάκι πλέον
αλλά σάν το δημοκρατικό σου κέρωμα)
... και πως λένε, λέμε, αγώνας ενάντια στόν φασισμό, στόν ναζισμό, στον κουμμουνισμό, στον αυταρχισμό κ.α. τινα ευτραπέλως θωρούμενα...
σύ τώρα αδυνατείς στη σκέψη κι ο λόγος είν' απλός, άσχετα βουνό άν φαίνεται στής έξαψής σου τήν μιζούρεια, μιάς κι ο ψεύτικος δεσμός πού σέ κρατεί δεμένο, ανάσχεση μοχθεί ψυχής να συντελέσει, μά δύσκολον αυτό γιά σέ πολύπορδε, τυρανισμένε βλάμη...

Ποιός θα μπορούσε ποτέ να φαντασθεί, πώς στο όνομα "ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ" θα καταργούνταν άμεσσα όλα σου τα κοινωνικά δικαιώματα, όλες σου χρόνιες κοινωνικές κατακτήσεις, όλα σου φρονήμματα, όλες σου οι πνευματικές αναζητήσεις; Ποιός;
ΚΑΝΕΙΣ!!!!
Παραδέξου το...

... κι αφού με κλίση κεφαλής, με εντοιχισμένη σκέψη, ηρεμοκλαύσεις, σκέψου αυτό το Ο,ΤΙ πού σύ κουβάλησες σάν στήν σκηνή ώς ζηλευτός, θέλησες να βγείς...
ΣΥ και μόνον ΣΥ η αιτία.
ΣΥ κι η άνομη η σκέψη ΣΟΥ.
ΣΥ σάν άρχοντας πού ένοιωσες παραγγέλοντας μιά πίτσα.

... κι όμως φταίω και γώ πρός σένανε...

ΕΓΩ πού ενώ σ' έκοβα πώς κατά λάθος βγήκες
δέν τόλμησα να οπλισθώ τα ματωμμένα αντέρια
σάν νέος κεραυνόκλεος, να ΣΕ παυσωχρονίσω.
ΕΓΩ πού η τόλμη μέριασε στήν άδολη μορφή μου
και άθελά της ξέφτισε, πρυμνοκαταλλαγιάζει,
σάν πίστεψε τόν λόγο μου, πώς όμοιος ΣΥ πρέπ' να' σαι.

Ο φερετζές παρέμεινε και μάλιστα πρώτη μούρη,
κι οι βούλες τών πατριαρχών ορίζουν κεκτημμένα.

Αντίο σου, ιταλικό, μιάς και ρωμιός χαρεύεις.

.
_________________
Μ' ΑΥΤΟ Η ΣΚΕΨΗ ΜΟΥ ΡΙΓΑ
ΚΙ ΑΥΤΟ ΕΙΝ' Τ' ΟΝΕΙΡΟ ΣΟΥ

[ΟΛΥΜΠΙΟΣ ΑΠΟΛΛΩΝ]

Τής σύμπλευσης τήν σύμπλευσιν λοζώντανος πλανεύω!

Μαθέ τα γεννοφάσκελα, κείνα πού γεννολάμπουν.

Πώς;;;;;;;;;;;;;;;;

Σύ 'σαι πού δέν χαίρεσε;;;;... ή η ματιά πού πλάνει;

Καλώς τόν γοργοφτέρωτο... κι η μοναξιά πού κλαίει.

.
_________________
Μ' ΑΥΤΟ Η ΣΚΕΨΗ ΜΟΥ ΡΙΓΑ
ΚΙ ΑΥΤΟ ΕΙΝ' Τ' ΟΝΕΙΡΟ ΣΟΥ

[eleonora]

http://www.youtube.com/watch?v=3NWGjSp74HQ


Καλώς ξανάρθες, Πλανευτή πλανευτών. Έλειψες και σε μένα και Αλλού. Τώρα, με το δίκιο σου να δείρεις και μένα και τον Αλλού, αλλά τι να κάνω; Είναι αλλού γι' αλλού, τούτο τον δύσκολο καιρό.
Κι εγώ και τα γεννολαμπάκια μου γι' αλλού ετοιμαζόμαστε από τις γιορτές και για δυό πάνω - κάτω χρόνια, με Εντολή του Αλλού. Μόνο να προλάβουμε να κάνουμε πράξη τη λαχτάρα που έχω, να έρθω να σας δω στον Τόπο σας των θεών. Και νάναι λέει εκεί και ο LSNM και η Σκεπτόμενή του, και ο Σπύρος και πάνω από όλους ο Δημήτριος ο Τριομήδης.
Ήρα μου και Εστία μου και Αθηνά μου, Παναγιές μου, ας είναι για καλό αυτό το ταξίδι...

_________________
Εδώ, στην αγκαλιά της δυνατής τούτης γης που οι θαλασσινοί άνεμοι σέρνονται πάνω της...
Rainer Maria Rilke

[skeptomenh gynaika]

Ελεωνοριτσα μεσα! Οποτε ανεβειτε παιδια,στον τοπο των θεων,στειλτε μας μηνυμα,του ελεσενεμενιου και εμενα, και θα ανεβουμε βουυυυυρρρρ αμεσως,να σας βρουμε! Δωστε ημερομηνια ωρα και δευτερολεπτα! Θα ειμαστε εκει,να σας συναντησουμε και να πιουμε και ενα ποτηρακι κρασακι και να θυσιασουμε στον Απολλωνα
_________________
Σημειο+Ευθεια=Ερωτας

[ΟΛΥΜΠΙΟΣ ΑΠΟΛΛΩΝ]

... ελέω ορείν κι η Άνοιξις μεσ' το Χειμώνα λάμπει...
... κι όχι ωρέ πριγκίπισσα,
δέν είμ' εγώ ο πλανευτής, σε σέ ανοίκ' ο τίτλος
σε σένσνε π' ανέτειλες το όνειρο π' επράχθη
ευάγγελα, χαρμόσυνα, πού κι η Χαρά δοξάσθη...

... κι απ' Αλλού η κοσμολογία...

Τήν σύμπλευσιν Σκεπτόμενη, σκεπτόμενος θωπεύω
κι άν χάριν μία πού ζητώ, σάν βασιλιάς να νοιώθει
ξέρεις, ο βλασταπέραντος, μέσα στήν αγγαλιά σου.

.
_________________
Μ' ΑΥΤΟ Η ΣΚΕΨΗ ΜΟΥ ΡΙΓΑ
ΚΙ ΑΥΤΟ ΕΙΝ' Τ' ΟΝΕΙΡΟ ΣΟΥ

[ΟΛΥΜΠΙΟΣ ΑΠΟΛΛΩΝ]

Έ ρέ γλέντια και πανοϋρ κι αμάν κι αμάν !
Έ ρέ τρομπόνια και τρομπέτες και φαγκότα και γκραντκάσες και πιάτα και ταμπούρα και μαέστροι και ... !
Έ ρέ σωματοφύλακες και αστυφύλακες και γλειψοφύλακες και κωλοφύλακες και φωτοφύλακες και φρονοφύλακες και παραφύλακες και ασιτιοφύλακες και θεσμοφύλακες και τοποφύλακες !
Έ ρέ κι οι αρχηγοί τους !
Ναί. Κι αυτοί οι αρχηγοί τους, πού κάμανε τ' αδύνατο και δυνατό, ώστε να ορθούν ομπρός τους, καρδιές να συγχωρήσουν, συνθήματα ν' ανθίσουν, κραυγές ν' αποστατήσουν, κορμιά ν' αναριγίσουν και πρόστιμα να σβήσουν.
Κι οι χειραψίες σύννεφο κι εκ χειρών ο κρότος.

Κι η Δύναμη π' εχάθη; Πού μόνη σεργιανεί στ' απάτητα πλέον, αφού ό,τι κι ήταν πατηθή αυτή τόχε γιομίσει, στ' απρόσβλητα, στά μεταμψυχωμένα, στ' απλανή;
Κι η Θύμησις, πού αποσβολωμένη στέκεται, μεταίχμιου καμάρι, αρνήται να συγχωρεθεί, τήν άπνια να νοτίσει, μιάς κι άλλη σέρνει τήν βλογιά, κείν' η φρονοβλαβούσσα, κείνη πού μύρια κρίματα ξεσήκωσεν, κείνη πού πάλεψεν θεριά μ' αντάλλαγμα στολίδια, κείνη πού τ' άκαπνα πυτιά θρησκεία τήν βαφτίζουν.
Κι αβρό το χεροφίλημα, κι απτό το χαλκοφιλείν.

... κι η νόηση πού χαίρεται μιάς και κλειστή η θύρα,
μιάς και γλυτών' το κέρασμα κι ό,τι περιποιήσεις,
σέ άστατους κι αστέγαστους τυχαίους επισκέπτες
κι ούτως δεινώς θέ να γευθεί τής αμελειάς τήν θαρπωρή ...

Βαστάτε άστρα τής σκεπής και σείς ανδρολαχούντες, άλλος το μέλι γεύεται κι άλλος μελίσσια γέρη. Ο πρώτος λόγ' ονόματος κι ο άλλος λόγο δίνης.
Και είν' αλήθειας άξιον μωρέ σείς καπιτοναίοι, το πώς κατάφερε αυτός, πού πρώτος τώρα χαίρει, τήν λήθιν αλήθεια να νοούν οι νεαρές προνύμφες κι αχόρταγα να τήν ρουφούν αδημονώντας κι όλας !
Μά είν' ακρώς φιλοσοφικόν και δέχεται συνέχεια.

... εξανδραποδίθηκεν ούτις, τώ αρνητικώ άγειν πρόσημον ...

.
_________________
Μ' ΑΥΤΟ Η ΣΚΕΨΗ ΜΟΥ ΡΙΓΑ
ΚΙ ΑΥΤΟ ΕΙΝ' Τ' ΟΝΕΙΡΟ ΣΟΥ

[ΟΛΥΜΠΙΟΣ ΑΠΟΛΛΩΝ]

Έ ρέ γλέντια και χαραί κι εις οίκον πανηγύρια !!!!
Θαυμάστ' ακόρεστοι βρωτοί τάς κεφαλάς πώς κλήνουν
πώς η λαμπρή κατάνυξις γδέρνη τ' ομφαλοκοίλι
πώς κάματα τροχοδρομούν, ρακένδυτα πώς βλώσκουν !!!!
Κι η σύμπλευσις ιστορικά δένει στ' ανεμοβρόχι
συμπαρασέρνοντας γοργά στο βύθο τίς συνήθειες.

Ποιός είπε και πού ακούστηκεν ωρέ κουμάσια φορτωμένα, δημοτικές και εθνικές ίδιες να συλλογούνται;
Γιατί θα πρέπ' ο δέμαρχος κομμάτι να λογάται;
Οι λέξεις χάσαν νόημα καθώς εσύ ψηφίζεις.
Άϊ στα τσακίδια βλάσφημε πού θές ν' αποφασίζεις !
Τα σύνορα φτιαχθήκανε ίνα μήν προσπερνούνται.
Ποιός είσ' εσύ πορδόκλανε πού τίς πληγές ροδίζεις;
Κι άν ήταν μόνο οι ιδικές σου, άς πάει στα κομμάτια.
Μα κι οι δικές μου αιμορραγούν και σύ γι' αυτό ο φταίχτης !
Δικαίωμα συμπαντικό κρατώ σάν ηλιαχτίδα,
τήν ψήφο μου να αρνηθώ σάν η ψυχή προστάξει.
Κι αυτό, χαβούζα ντροπαλή, μού το 'δωκεν η τρέλα,
σάν προσπερνά ακάθεκτη τό ποθητόν μου είναι.
Και σύ τρυπώμορφος κλωνείς, μά ο νούς σου δέν το βάνει,
καθώς στά τριαντάφυλλα προσέχεις τα αγκάθια.

Βλάσφημο στερεόγραμμα, ολόγραμμη σαπίλα,
τίς κρίσεις βάστα κατά νού κι άσε τίς δοξασίες,
γιατί ο κόμπος άδραξε, τό χτένι δέν λυγάει,
βραδυφλεγής η ανάφλεξις και σύ ο διασπάστης !

.
_________________
Μ' ΑΥΤΟ Η ΣΚΕΨΗ ΜΟΥ ΡΙΓΑ
ΚΙ ΑΥΤΟ ΕΙΝ' Τ' ΟΝΕΙΡΟ ΣΟΥ

[ΟΛΥΜΠΙΟΣ ΑΠΟΛΛΩΝ]

Η κατάσταση, αυτή η διανοητική, έχει πλέον ξεφύγει από κάθε φυσικό έλεγχο.

Τα προσχήματα κρατούν ρόλο τεκμηρίων.

Η αναδιάρθρωση, η εκάστοτε, κορυφή κύματος λαμβάνεται. Και εδώ το παράδοξον. Όχι ώς νέα, εν σειρά αιτιατής πρόκλησης, αλλά ώς πρώτη αιτία.

Βάση λοιπόν η κουτσουλιά κι άφραγο το κοτέτσι.

Λαβύρινθος η διαδρομή σ' αστέγαστο λαγούμι.

.
_________________
Μ' ΑΥΤΟ Η ΣΚΕΨΗ ΜΟΥ ΡΙΓΑ
ΚΙ ΑΥΤΟ ΕΙΝ' Τ' ΟΝΕΙΡΟ ΣΟΥ

[ΟΛΥΜΠΙΟΣ ΑΠΟΛΛΩΝ]

- Γιά μία ακόμη φορά, μετά από τίς εκατοντάδες πού πέρασαν και τίς χιλιάδες πού θά 'ρθουν, γιορτάζεται η γέννηση τού Ιησού. Από τήν άποψη τής επιστήμης, αυτό είναι πολύ καλό και επιβάλλεται να συνεχισθεί. Πρέπει να εξακολουθήσουν να βιώνουν οι "εν λήθη", το 99,9% τού πληθυσμού τής Γής, ώστε οι επιστήμονες να μπορούν, απερισπάστως, να συνεχίζουν τό έργο τους.
Και αυτό το έργο δέν είναι τίποτε περισσότερο, από τήν προσπάθεια κατανόησης τής αιτίας.
Μία αιτία, πού παίζει μέ κλειστά χαρτιά κόντρα στόν άνθρωπο.
Παραδίδει τό αιτιατό σέ όλο τό φάσμα τής εναλλαγής του, καλύπτοντας όμως τό πεδίο κινήσεων, μέ αποτέλεσμα νά αναγκάζεται ο ερευνητής της νά χορεύει τήν σκέψη του σέ προσδιορισμένο ταμπλό.
Ταμπλό πού ο ίδιος δημιούργησε, θέλοντας να πιστοποιηθεί ώς συμμέτοχος τής ίδιας αυτής τής αιτίας.
Και αυτό τό ταμπλό μπορεί να παρομοιασθεί σάν ένα αυτοκινούμενο χαλί, πεπερασμένου μεγέθους, πού πάνω του κινήται η νόηση τών επί τού επιστητού. Τό τί υπάρχει, πού υπάρχει, μετά τό πέρας αυτού τού χαλιού, είναι και θά παραμείνει, άγνωστο γιά τόν άνθρωπο.
Όλες οι μέχρι τώρα ανακαλύψεις τού ανθρώπου και οι όποιες επόμενες, εμπεριέχονται σέ αυτό τό χαλί.
Κάθε φορά πού ερευνητής πλησιάσει πρός ακραίο τι σημείο τού χαλιού, θεωρώντας εαυτόν άνολον, αυτό κινήται αντιθέτως κάτω από τά πόδια του, μεταφέροντάς τον στό κέντρο του.
Αυτό επαναλαμβάνεται και θα επαναλαμβάνεται, διότι τίς ίνες αυτού τού χαλιού τίς έπλεξαν η Μέριμνα και η Ανάγκη, δυνάμεις, πού ενώ διανθίζουν τό όλον, είναι ανούσιες αυτού. Η ανάθεση τής ύφανσης έγινε μέ εντολή τής ανθρώπινης ύπαρξης. Αυτή η εντολή αποτελεί και τόν δείκτη, ώς μετρικόν όριον, τής ανθρώπινης βούλησης.
Βέβαια θα λογίσουν και οι "εν λήθη", οι πολλοί, λέγοντας ότι ο προορισμός τού ανθρώπου είναι να περνάει καλά, δίχως όμως και, ένας απ' τούς λόγους πού θεωρούνται "εν λήθη", να μπορούν να εξηγήσουν, μήτε και στόν ίδιο τους τόν εαυτό, τό τί σημαίνει :
περνάω καλά,
βουτηγμένοι καθώς διάγουν στήν υπαξιακή τους αλλαζονία, αδυνατώντας να αισθανθούν τό "περνάω", πόσο μάλλον να νοήσουν τό "καλό".
Όλες οι επιστημονικές ανακαλύψεις υποτίθεται ότι εφαρμόσθηκαν γιά τόν άνθρωπο, γιά τήν συνέχεια τής ανθρώπινης ύπαρξης. Πόσες και ποιές από αυτές οφέλησαν τόν άνθρωπο είναι πολύ δύσκολο έως αδύνατο να διευκρινισθεί, διότι προβάλλουν συνεχώς ερωτήματα όπως, κατά ποιόν τρόπο μπορούν να θεωρηθούν οφέλημες γι' αυτόν, ή γιά τό άν οι "ανεπτυγμένες" ή οι "υπό ανάπτυξιν" κοινωνίες εποφελούνται και μέ ποιό σχετικό τίμημα, από αυτήν τήν, πρός συνέχεια, οφελημότητα.
Η κατασκευή πυροβόλων όπλων οφέλεισε τά μάλα τούς τυχοδιώκτες ευρωπαίους "αποίκους", ώς πρός τόν επικοισμό τής Νέας Γής. Τώρα, τό πόσο ωφέλιμη ήταν τελικά αυτή η επιστημονική ανακάλυψη γιά τούς ιθαγεννείς τής κατακτημένης χώρας, μπορεί κάλλιστα να τό γνωμεύσει ο καθένας, αφού μέχρι και η πρότασις περί "εισροής τής ευρωπαϊκής κουλτούρας σέ υποανάπτυκτους", τυγχάνει αναλυτικής αξιολόγησης.
Η ανακάλυψη τού Ηλεκτρισμού, μέ συνέπεια τήν ηλεκτροδότηση και όλα τα συναφή, ναί μέν οφέλεισε τόν άνθρωπο, αλλοίωσε όμως τό περιβάλλον πού ζεί ο άνθρωπος, μέ συνέπεια ο ορισμός "ποιότητα ζωής" να προσδωθεί στήν διάθεση τής ιδιοφιλοφρόνησης.
Το Τηλέφωνο, η Τηλεόραση, είναι δύο από τίς, πράγματι θαυμαστές, επιστημονικές ανακαλύψεις, πού κατάφεραν να σταθεροποιήσουν τήν εν δυνάμει κατάσταση τού ανθρώπου, απομακρύνοντας, καταλήγοντας, αυτήν του τήν εν ενεργεία.

Γιά μία ακόμη φορά λοιπόν, μετά από τίς εκατοντάδες πού πέρασαν και τίς χιλιάδες πού θά 'ρθουν, γιορτάζεται η γέννηση τού Ιησού.
Από τήν άποψη τής επιστήμης, αυτό είναι πολύ καλό και επιβάλλεται να συνεχισθεί.
Πρέπει να εξακολουθήσουν να βιώνουν οι "εν λήθη", το 99,9% τού πληθυσμού τής Γής, ώστε οι επιστήμονες να μπορούν, απερισπάστως, να συνεχίζουν τό έργο τους.

.
_________________
Μ' ΑΥΤΟ Η ΣΚΕΨΗ ΜΟΥ ΡΙΓΑ
ΚΙ ΑΥΤΟ ΕΙΝ' Τ' ΟΝΕΙΡΟ ΣΟΥ

[Chaos]

http://www.altfactor.ath.cx/magazine/fanzines/bigbang/iss1/ecowareness.html

Οικοσυνείδηση
Harlan Ellison - Ecowareness (1974)
Μετάφραση: Γ. Γούλας

Mια φορά κι έναν καιρό (κάπου μεταξύ 1.800.000.000 με 3.000.000.000 χρόνια πριν) όταν η Γη είχε ήδη μερικώς ρευστοποιηθεί μέσω απώλειας θερμότητας δι' ακτινoβολίας από το εξωτερικό της και μερικώς δι' αδιαβατικής διαστολής, η μαμά της είπε gaey schluffen, της έδωσε μπισκοτάκι, η Γη αποχωρίστηκε και πήγε για ύπνο.

Κοιμήθηκε βαθιά (αν αφαιρέσουμε μια στιγμή στα 1755 όταν ένας Γερμαναράς που λεγότανε Καντ έκανε του κόσμου την φασαρία παλεύοντας να βρει πώς δημιουργήθηκε ο ήλιος) και δεν ξύπνησε μέχρι μια Παρασκευή, το 1963, οπότε - κατά τις τέσσερις το πρωί, μια σκατένια ώρα που κάνει μόνο για αυτοκτονίες - συνειδητοποίησε ότι δυσκολευόταν ν' ανασάνει.

"Καφ, καφ" είπε, σαρώνοντας τα μισά νησιά Τρομπριάν κι ότι άλλο βρισκόταν ανατολικά της Ιάβας.
Γύρισε να κοιτάξει τι την ξύπνησε και είδε πως ήταν η Ολονύκτια Ταινιοθήκη του Καναλιού 11, σκηνές από ένα φιλμ με την Μαρία Μοντέζ (Η Γυναίκα Κόμπρα, 1944) να τα βάζει μ' ένα γερασμένο αρχιπεριπολικό καβάλα σε κάτι Μέρκιουρυ του 55 με καταπονημένες φάτσες που καίγανε νευροτονωτικά χάπια.

Η Γη περίμενε να ξημερώσει κι έπιασε να παρατηρεί ένα γύρω. Οπου κοίταγε τα ποτάμια μύριζαν σαν τα πεταμένα λίπη στις Στρατιωτικές κουζίνες, οι λόφοι είχαν απογυμνωθεί γιατί χρειαζόταν ο χώρος για να στριμωχτούν τα Αμερικάνικα Ξύλινα Κλουβιά με την υδραυλική εγκατάσταση, τα νερά τά 'χανε στραγγίσει, τις κοιλάδες τις είχανε τσιμεντοστρώσει, φέρνοντας στη Γη ένα πολύ ενοχλητικό συναίσθημα ασφυξίας, τα πουλιά κελαηδούσαν φάλτσα και τα χοντροβατράχια ακούγονταν σαν τον Εντυ Κάντορ, για τον οποίο, πάντως, η Γη δεν νιαζόταν ιδιαίτερα. Κι αποπάνω, το φώς έκανε τα μάτια της Γης να πονάνε.
Ολα μοιάζαν γκρίζα κι άραχνα.
"Δικέ μου," είπε η Γη με βουκολική απλότητα "τούτα δε μου αρέσουνε πάρα πολύ", κι έτσι άρχισε να αντιδρά.

Πρώτος πήγε ένας μαλλιαρός δευτεροετής του Πανεπιστημίου της Πολιτείας του Μίτσιγκαν ο οποίος, την ώρα που διαδήλωνε μπροστά σ' ένα βενζινάδικο της Τέξακο μ' ένα πλακάτ που έλεγε ΟΧΙ ΣΤΗ ΜΟΛΥΝΣΗ, έφαγε μια σοκολάτα Πάουερ Χάουζ και πέταξε το περιτύλιγμα στον υπόνομο.
Η Γη άνοιξε και τον κατάπιε.

Η επόμενη κίνηση ήταν ενάντια σε πενήντα έξι χιλιάδες οπαδούς των Γκρην Μπέυ Πάκερς που σέρνονταν σα σκουλήκι με χίλιους τροχούς προς το Στάδιο Λαμπώ, όπου τα Κρο - Μανιόν είδωλά τους θα τους έδιναν την ευχαρίστηση να απολαύσουν ένα καλό σακάτεμα σε χέρια και πόδια των Αγίων της Νέας Ορλεάνης. Bήχοντας από τις εξατμίσεις των αυτοκινήτων, η Γη έστειλε ένα κύμα λάβας να ξεχυθεί από τον διπλανό λόφο και να κατρακυλήσει κοχλακίζοντας πάνω στις γραμμές των αυτοκινήτων, όπου στερεοποιήθηκε στη στιγμή σε θαυμάσιο ελεύθερο γλυπτό με τριάντα χιλιάδες αυτοκίνητα στολισμένα με πενηνταέξι χιλιάδες τηγανισμένους οπαδούς, σε δέσιμο από ζεστή πέτρα.

Η επόμενη κίνηση έγινε ενάντια στην Χορωδία της Εκκλησίας των Μορμόνων, που είχε συγκεντρωθεί στο Χόλλυγουντ Μπόουλ, μπροστά σ' ένα κοπάδι με μια φωνή από Ανθρώπους του Χριστού. Τραγουδούσαν το "Σώστε τα Παιδιά" της Λώρα Νάιρο όταν η Γη προκάλεσε εκτροπή επτά υπογείων ποταμών και μετέτρεψε το αμφιθέατρο στην δέκατη τρίτη σε μέγεθος φυσική λίμνη των Ηνωμένων Πολιτειών.

Ακολούθησαν με αυξανόμενο ρυθμό επιθέσεις εναντίον διακεκριμένων προσωπικοτήτων. Εβδομήντα χιλιάδες τόννοι μισοκαμμένα σκουπίδια από χωματερές που σκέπαζαν γραφικά τοπία καταπλάκωσαν τον δήμαρχο του Σικάγου, Ρίτσαρντ Ντέιλυ. Κεραυνοί χτύπαγαν για είκοσι λεπτά το γραφείο του Ραλφ Νέιντορ στην Ουάσινγκτον. Το σπίτι της Μπάρμπαρα Στρέιζαντ στο Μανχάτταν χάθηκε ξαφνικά σ' ένα απύθμενο πηγάδι που χασμουριόταν καταμεσίς στη γειτονιά με τα κτίρια της μόδας του πενήντα. Το Ντο της πάνω από το ψηλό Ντο ακουγόταν για ώρες. Απομακρυνόμενο.

Ηφαίστεια καταστρέψανε τα διϋλιστήρια, τις δεξαμενές, τα κτίρια διοίκησης και τα γραφεία της Στάνταρ Όιλ στο Μανχάτταν, στο Οχάιο, στο Νιου Τζέρσεϋ, στην Νέα Υόρκη, στην Πενσυλβανία, στην Καλιφόρνια, στο Τέχας και στο Ροντ Αιλαντ. Το Ροντ Αιλαντ μάλλον της μπήκε στη μύτη, γιατί το αφάνισε ολοκληρωτικά.
Τελικά, όταν το mene mene tekel γράφτηκε με τεράστια γράμματα από φλόγες στο Μεγάλο Τευτονικό Δάσος, ο κόσμος άρχισε να πιάνει το νόημα.

Τα αυτοκίνητα καταργήθηκαν. Ολες οι γραμμές παραγωγής κόπηκαν. Τα συντηρητικά εξαφανίστηκαν από τα φαγητά. Οι φώκιες αφέθηκαν στην ησυχία τους. Στην Νέα Ζηλανδία εντοπίσθηκε μια οικογένεια από άλκες, και μάλλον τα πηγαίνανε μια χαρά, ευχαριστώ. Και στο Λοχ Νες, το ερπετό βγήκε επιτέλους στην επιφάνεια και πήρε βαθειά ανάσα.
Κι από κείνη τη μέρα ως τούτη, ποτέ δεν ξαναφάνηκε μολυσματική πανάδα στον ουρανό, η Γη ησύχασε, σίγουρη πως ο Ανθρωπος έμαθε το μάθημά του και δε θα ξανάκανε κακά στη ίδια του τη φωλιά, και γι αυτό σήμερα η Εθνική Εταιρεία Εμφυσήματος κήρυξε διάλυση.

Τώρα δεν είναι ωραία ιστορία ετούτη.

Και, να γαμηθείς εσύ.


gaey schluffen: Γοτθική καληνύχτα
mene, mene, tekel Upharsin (Δανιήλ,ε' 25): μανή, θεκέλ, φάρες. Τούτο το σύγκριμα του ρήματος. μανή, εμέτρησεν ο Θεός την βασιλεία σου και επλήρωσεν αυτήν. Θεκέλ, εστάθη εν ζυγώ και ευρέθη υστερούσα. Φάρες, διήρηται η βασιλεία σου και εδόθη Μήδοις και Πέρσαις.


_________________
Ψάχτης, Ξερόλας, Ανακατωσούρας, Καλότροπος, Κακόψυχος...
http://chaos-excavations.blogspot.com/

[vag_el]

Kandata no1

Sε όνειρα ,κοντοστάθηκες ,
ανεμοπλανεμένε υιέ της Αφροδίτης....

συ Απόλλωνα ξακουστέ ,και συλλογιέσαι
πάθη,

ανέφερες την απουσία πως εχάθηκε,
Τα μάρμαρα του Παρθενώνα πως λιαίνουν,
οι λυγμοί,
των Θεών τα λάθη.....

καρβουνοκοψοκοκκινισμένε λάγνε ιππότη
,ποιητή αγέρωχε ,φύλακα και λύτη,



λέξης ήχος επουράνιο ύδωρ,
η ευχή σου είναι απειλή για είδος
Αρχων,....'

και υπερ ημών η ουσία να φαντάζει,
για το ψύχος που κατέστη η μάζα ,
γεροντολυγερόκορμη θεμέλια κόρη,
μουσική η πανδαισία ,και φλογερο ύφος....


συ απάγγελε των ύμνων,
κατέστης δυναστείας ηγέτης,
χαροποιός ικέτης της λατρείας ποιών
να εξουσιάζεις τα γεννόμενα ,
τον γέλωτα παθών να παρομοιάζεις
και επέτης,
ανήμερων εξορκισμένων αγαθών ....
των ποίμνιων.......


κοντολαλούνε μέσα μου οι στεναγμοί,
και υφαίνει χέρι η προδοσία,
να χαίρει όταν ξεπλένει την αμαρτία
η δική σου μουσική,
και ΄καθαρό νεράκι να μας πλένει
όταν η μορφή σου παλι εδω φανεί......
_________________
ανθάκια μου χλωμά,
που σας επήραν σε
κήπους μακρινούς να σας φυτέψουν,

Κώστας Καρυωτάκης

[about]

-
- περαστικια η καλημερα απο καμπους και βουνα ...
- παρεα με την ευγενεια ...
- να'τηνε ...
- μεσ' το δισακι της ευχες πολλες , καλες ...
- ευχες 'ωροι πολιτες μακρυα απ' τις απογραφες ...
- ευχες και καλημερες ...
- για το ανυποστατο στην λογικη του Συμπαντος ημων και υμων ...
- για την ελευθερια του νου ολονων Μας ...
- ναι , 'ωροι 'σεις μετεωροι στην ευνοια ...
- και για τους γαμους Μας με τα διαλεχτα Μας προπαντος ...
- που κουπες μεθυσης πικρου κρασιου διαλεγουν για επιλογο και γι'απαρχη...
-
- ο νους Μας Μαζι Μας συμφωνει , αμα και ει ...
- ας τρελαθει η Παραλογικη Μας ...
- καλοκαρδοι συνεβει και Μας ελαχε για να' μαστε ...
- Τοιουτους χωραει η ψυχη Μας ...

- τα βουνα ...
- τα ανεβαινεις 'η τα παρακαμπτεις ...
- μα ναι , τα πρωτοχαιρεσαι σαν τα θωρεις ...
- συναδουνε στην καλημερα ...
-