Ο φιλόσοφος, είναι επίδοξος θεός?

[Θεαίτητος]

Ταρακούνημα "διαλεκτικό" αγαπητέ iason; Έχουμε λοιπόν και λέμε: Η λέξη "θεός" παράγεται από το ρήμα "θεάομαι"= παρατηρώ, ατενίζω, βλέπω. Όλα αυτά επομένως είναι ιδιότητες του Θεού, βάσει της ετυμολογίας της λέξης. Είναι όμως και ιδιότητες του φιλοσόφου; Προφανώς ναί, εν μέρει όμως, καθώς ο φιλόσοφος προχωρά ακόμη πιο πέρα (έχουν δημοσιευτεί αναφορές και σε άλλες συζητήσεις του site, ας μην παπαγαλίζω). Βάσει λοιπόν των παραπάνω η ερώτηση αν ο φιλόσοφος είναι επίδοξος Θεός μεταβάλλεται στην ερώτηση: "Ο Θεός είναι επίδοξος φιλόσοφος; Οπλίστε παιδιά και αρχίστε να βαράτε

[iason]

Αγαπητέ Θεαίτητε, χαίρομαι που αγαπάς τα ταρακουνήματα. Είδες το πρώτο μου post στην παρούσα συζήτηση; (να μη σε στείλω μακρύτερα σε άλλες).
Η λέξη «θεός» δεν παράγεται από το «θεάομαι», αυτό το λένε οι χτιστιανίζοντες με κάποια εκτροπή από την πραγματικότητα. Μπορούμε όμως να πούμε ότι συνδέεται, όχι ότι προέρχεται ετυμολογικά. Κατά τη γνώμη μου, θεωρώ επικρατέστερη τη συσχέτιση με την «αναπνοή» ως έκφραση της ΖΩΗΣ, της ζώσας ύλης (deus, λιθ. dvesti, dusti αναπνέω, dusas στεναγμός, dausos αήρ, λεττ. dvesele ψυχή-ζωή, ιαπ. Dhusjia ψυχή, κλπ.), αλλά και με την «όραση» (Ησίοδος: οδόντες λευκά θέοντες=που λάμπουν από λευκότητα, παράβαλε με το Θεός Κρητ. θιός, λακων, σιός, Θέων, Σίων, Σιών, (Ζευς, γεν. Διός), και με το λόγο (το εννέπω (άνδρα μοι έννεπε κλπ.), έπος, θέσπις, θέσφατος, βλ. τα γερμ. Saga, θρησκευτικοί μύθοι, γερμ sagen=λέγω αλλά και γοτθ. Saihan, παλαιογερμ. Seihan η όραση). Όρεξη να έχεις να ψάχνεις. Σαφέστατα ο θεός είναι επίδοξος φιλόσοφος, αλίμονο αν δεν ήταν έτσι. Το θέμα είναι, ο άνθρωπος για τι είναι επίδοξος;;;
Σπέρματα όλων αυτών επιβιώνουν φυσικά και μέσα στις χριστιανικές εποχές, βεβαίως με νέο περικάλυμμα. Βλ. το του Ιωάννη, «η ζωή ην το φως των ανθρώπων». Και φυσικά σε όλες τις παλιές παραδόσεις. Κάποτε στο μουσείο του Δίου, εντυπωσιάστηκα από εκείνη τη στήλη, των προχριστιανικών χρόνων αν θυμάμαι καλά, με το ανάθημα στους «θρησκευτές του Διός», έναν μακρύ κατάλογο από καταπληκτικά ονόματα. Θρησκευτής, τι υπέροχη λέξη! Από το «θεράπων» (θεός, θρησκεία) και όχι από το χριστιανικό «δούλος»! Ο θεράπων προσέφερε οικειοθελώς τις υπηρεσίες του κάπου, βλ. ο Πάτροκλος στον Αχιλλέα, ενώ ο δούλος ήταν πράγμα, res. Όμως –και εδώ φαίνεται εν παρόδω η φύση του χριστιανισμού όχι μόνο ως ελεύθερη «θρησκεία» αλλά και ως εξουσιαστικό επινόημα- ο χριστιανικός μύθος κράτησε το «δούλος του θεού», όχι το «θεράπων»! Τι κρίμα.
Ίσως σε κάτι τέτοια, στον χριστιανικό μας κόσμο, θα άξιζε να τα φιλοσοφούμε περισσότερο...
_________________
-Κάθε λόγος μπορεί να έχει αντίλογο. Κάθε αντίλογος πρέπει να έχει λόγο.
-Εγέμισεν ο ουρανός πετούμενους γαϊδάρους.

[Θεαίτητος]

Αντεπιτίθεμαι με σέντρα από τη μικρή μου περιοχή, όπου με έκλεισες iason . Έχουμε λοιπόν και λέμε:
1. Σχετικά με την ετυμολογία περί της λέξης "Θεός", δέχομαι το ότι η ετυμολογία της λέξης είναι ουσιαστικά άγνωστη (δες, αν έχεις τη δυνατότητα, και λεξικό Μπαμπινιώτη σελ.752).

[Bugman]

Λοιπόν σήμερα έμαθα ότι τα γήπεδα είναι των ερασιτεχνών και όχι των ΠΑΕ. που σημαίνει ας το παίξω ερασιτέχνης-παράγοντας- και να σας βγάλω από το παιχνίδι ως ιδιοκτήτης του γηπέδου!
Συμπεραίνω λοιπόν: Ο καθένας πιστεύει στον θεό του!
Τι είναι ο κάβουρας και τι είναι το ζουμί του. Πάντως άνθρωπος δεν είναι. Ο άνθρωπος κάνει κακό ζουμί! (ένα χαρακτηριστικό από την φύση του ανθρώπου!)
Η έκφραση αυτής της φύσης; Τον κάβουρα ανεπυφύλακτα μπορείς να τον βράσεις, τον άνθρωπο όμως; Εδώ παίζει ρόλο κύρια ένας από τους δυο λόγους:
1. Φοβάσαι μην σε πιάσουν και σε χώσουν για όλη σου την ζωή μέσα!
2. Φοβάσαι θεούς και δαίμονες, και ειδικά μην σε πιάσουν εκείνη την ώρα και ας μην φαίνεται κανένας γύρω, όλο και κάπου είναι αυτοί!

Τελικό συμπέρασμα: Βλέπουμε πράγματι να μην μαγειρεύουμε ανθρώπους, και αυτό είναι μια στάση ζωής, ανεξάρτητα από το τι θεό πιστεύουμε! Βέβαια ας μην ξεχνάμε ότι έχουμε και κάτι άλλο να φάμε εύκαιρο, διαφορετικά να μην σας πως τι θα έκανα! (Αυτή είναι Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ)
_________________
Σκορπίστε γνώση, μαζέψτε χαρά!

Η γνώση δεν μπορεί να πουληθεί: Γιατί ενώ κάθε εμπόρευμα μπορεί να επιστραφεί, η γνώση δεν μπορεί να επιστραφεί!

[iason]

Έπιασες διάνα!

Πολύ φοβάμαι ότι τη δική μου ανταπόκριση δεν θα την περιμένεις πολύ, αλλά την απάντηση στο τελευταίο ερώτημα που θέτεις θα την περιμένεις αρκετά περισσότερο!
Βλέπω να φεύγουμε από το αρχικό ερώτημα που έθεσε ο δημιουργός της συζήτησης, αν δεχόμαστε ότι ο θεός είναι επίδοξος φιλόσοφος, και να μετοπιζόμαστε τώρα στο για ποιο πράγμα ο άνθρωπος είναι επίδοξος. Άρα εμμέσως έχουμε δεχτεί ότι ο άνθρωπος είναι τι; Θεός, φιλόσοφος, ή και τα δυο;

Για να συνεχίσω τον προβληματισμό σου, αν έλεγα ότι διαφωνώ έστω και τόσο θα ήμουν μεγάλος ψευταράς! (Δε λέω ότι δεν είμαι, πρόσεξε, με τους θεούς βγάζεις άκρη; Και με τους φιλόσοφους ακόμα χειρότερα! ) Θα πιανόμουνα όμως από τη λεξούλα "εύκολο".

Οι παράμετροι που έθεσες, τι βοηθητικές παιδί μου... αυτές μπλέκουν το πράγμα περισσότερο. Πάντως, πιο σοβαρά, το πρόβλημα της φύσεως του ανθρώπου είναι από τα σοβαρά και κεντρικά, κομβικό θέμα. Αξιοποιώντας δυο κλασικές οπτικές, την αριστοτελική και την πλατωνική, πράγματι λίγο-πολύ καταφεύγουμε στο ερώτημα έτσι όπως το έθεσες: κλασική θέση, όχι βέβαια χωρίς αξία.
Η μόνη ένστασή μου, είναι ότι δυσκολεύομαι να δεχτώ την de facto κακή φύση του ανθρώπου, κατώτερη ναι κακή όχι. Όχι ροπή προς το χειρότερο, ροπή προς το κατώτερο, με τη λογική του καθολικού νόμου της βαρύτητας που όλα τείνει να τα επιστρέψει προς τα κάτω. Η ελπίδα μου; - και το πουλί υπακούει στο νόμο της βαρύτητας, όμως πετάει. Με αυτό, δεν αποηθικοποιώ τη γνώση, απλώς στρέφομαι στην έκφραση της ανθρώπινης φύσης στην πράξη, όπως και εσύ θέτεις. Αν περιμένουμε ο άνθρωπος να χαλιναγωγήσει τα πάθη του «σωθήκαμε», μπορούμε όμως να βοηθάμε να κατανοεί την κατώτερη και την ανώτερη φύση του. Γι΄ αυτό και οι χειριστές των μαζών τίποτα άλλο δεν κάνουν, παρά μόνο να κρατάνε το σκεπτικό των ανθρώπων στο βούρκο, στα πάθη τους.

(Με πρόλαβε ο Bugman, πριν από ένα λεπτό. Εγώ πάντως τέτοια παλιοζουμιά δεν τρώω!)
_________________
-Κάθε λόγος μπορεί να έχει αντίλογο. Κάθε αντίλογος πρέπει να έχει λόγο.
-Εγέμισεν ο ουρανός πετούμενους γαϊδάρους.

[Θεαίτητος]

Μα νομίζω κύριοι ότι απάντησα στο ερώτημα για το άν ο φιλόσοφος είναι επίδοξος Θεός! Να το πω πιο απλά; Κατά τη γνώμη μου έχει "εν σπέρματι" τις δυνατότητες να πλησιάσει στο "Θεό" (όχι να ταυτιστεί, αφού ο Θεός τίθεται στην κορυφή της πυραμίδας και άρα είναι το όριο προς τα επάνω, το οποίο υποθέτω ότι δεν μπορεί να ξεπεραστεί) μέσω της γνώσης και της αρετής, αν εξατμιστεί το "κακό ζουμί" του.

[Bugman]

Και εγώ έχω απαντήση από 14-8 και 22-8, αλλά εδώ έχουμε πάει και στο θέμα της σπουδαιότητας της συζήτησης. Πόσο σπουδαίο είνα να επιδιώκεις την θέωση, είσαι δεν είσαι φιλόσοφος!
Μάλλον πρέπει πρώτα να είσα άνθρωπος, πράγμα που είναι πολύ συμβατικό -βγαίνει δηλαδή κατά σύμβαση το πόσο άνθρωπος είσαι. Στο θέμα του πόσο θεός είσαι βγαίνει κατά φαντασία, μεταξύ έσύ και του εαυτού σου!
_________________
Σκορπίστε γνώση, μαζέψτε χαρά!

Η γνώση δεν μπορεί να πουληθεί: Γιατί ενώ κάθε εμπόρευμα μπορεί να επιστραφεί, η γνώση δεν μπορεί να επιστραφεί!

[Θεαίτητος]

Διάβασα, bugman, τα σημεία στα οποία με παρέπεμψες, και επανέρχομαι στην τελευταία σου αναφορά. Στο κατά πόσο είναι κανείς άνθρωπος δέχομαι αρχικά την κατά "σύμβαση" επισήμανσή σου, αλλά και εν μέρει την κατά "φαντασία" θεϊκή συγκρισιμότητα. Θα πώ όμως το εξής: Η αυτογνωσία, γιατί εδώ είναι ουσιαστικά το κλειδί για να αρχίσει η πορεία της "θέωσης", αποτελεί τη σταθερή βάση που πρέπει να κινηθεί κανείς. Η αυτογνωσία όμως, όσο κι αν η λέξη φαίνεται να δηλώνει άλλα, συναρτάται σε σχέση με τους άλλους! Σαφώς ψάχνω μέσα μου, σαφώς αυτοκρίνομαι, σαφώς φαντάζομαι, σαφώς αυτοοργανώνομαι, όμως όλα αυτά δεν θα λειτουργήσουν σε σχέση μόνο με μένα! Στο πρόσωπο των άλλων βλέπω τον εαυτό μου και το αποτέλεσμα των πράξεών μου (το θέμα έχει διαπραγματευτεί και σε άλλη ενότητα). Άρα η πορεία προς την ολοκλήρωση (τη θέωση αν θες), χρειάζεται απαραίτητα και τους γύρω μου, εφόσον είμαι κοινωνικοποιημένο όν και ζώ μαζί με άλλους. Νομίζω επομένως ότι μάλλον αυτό προδιορίζεται ευκολότερα από ότι το αφήνεις να φανεί.
Όσον αφορά το πόσο σπουδαίο είναι να επιδιώκει κανείς τη θέωση, θα φαινόμουν άραγε πολύ κοινότυπος, αν απαντούσα: "Πολύ σπουδαίο, ίσως το σπουδαιότερο;

[Bugman]

Όπως το θέτεις, συμφωνώ! Η θέωση ή αγγελοποίηση θα ήταν όλοι μας να φτάσουμε σε τέτοιο βαθμό ώστε να είμαστε απαραίτητοι εμείς για τους άλλους και οι άλλοι για μας! Τελικά όλοι μαζί θα αποτελούμε τον αγγελικό χώρο όπου στο όνομα του Μεγάλου θα είμαστε ίσοι, θα συμπληρώνουμε ο ένας τον άλλο, θα ζούμε σε κοινόβιο, και σκοπός μας θα είναι να ποτίζουμε τα λουλούδια γιατί πράγματι μετά τον άνθρωπο, το λουλούδι είναι ότι πιο όμορφο έπλασε ο θεός.
Και μετά ξύπνησα! Έμαθα ότι υπάρχει ανταγωνισμός, ότι ο νόμος της ζούγκλας υπάρχει συγκαλυμένος σε ψευδεπίγραφους νόμους. Νόμοι με παράθυρα, άνθρωποι με πολλαπλά πρόσωπα, βιοεισιτήριο του τρόμου! Αυτή είναι η ζωή! Και αν νομίζεις ότι κάποιοι δεν έχουν σκεφτεί και το παρακάτω είσαι γελασμένος: Ας υπάρχουν δήθεν απλοϊκοί που να θέλουν την θέωση, αυτό σημαίνει ότι θέλουν και όποιος θέλει θα πληρώσει για να έχει. Άρα ας του φτιάξω μαγαζιά να τα ακουμπάει και να του δίνω αυτό που θέλω! Να που κολλάμε φίλε Θεαίτητε! Έτσι όπως το θέτεις αποφεύγεις να μας πεις πως φτάνει κανείς στην θέωση ανέξοδα! Δηλαδή πως κάνεις αυτοπροσδιορισμό του τι είσαι για να δεις τι μπορείς να κάνεις για βελτίωση με στόχο την θέωση (απροσδιόριστος στόχος), χωρίς να σε παροτρύνει κάποιος να ΠΙΣΤΕΨΕΙΣ σε μια κατεύθυνση, έναν ικανό τρόπο ζωής δια την Θέωση που επιθυμείς!
_________________
Σκορπίστε γνώση, μαζέψτε χαρά!

Η γνώση δεν μπορεί να πουληθεί: Γιατί ενώ κάθε εμπόρευμα μπορεί να επιστραφεί, η γνώση δεν μπορεί να επιστραφεί!

[iason]

Για στάσου βρε Θεαίτητε, που έχεις και το ωραίο όνομα. Έτσι που τα λες, τότε οι άλλοι γύρω σου είναι οι θεοί σου. Φτάσε τους!
Τι τρέχεις μακριά; Αφού προσπαθείς για την κοινωνικοποίησή σου, και δεν την έφτασες, θέλεις την "ατομικοποίησή" σου; Με βάζεις σε πειρασμό να σου ζητήσω ορισμό της θέωσης, και τους ορισμούς τους απεχθάνομαι - μπλιαχ!
_________________
-Κάθε λόγος μπορεί να έχει αντίλογο. Κάθε αντίλογος πρέπει να έχει λόγο.
-Εγέμισεν ο ουρανός πετούμενους γαϊδάρους.

[Θεαίτητος]

Φίλοι, φίλοι, φίλοι,
Προς Θεού, δεν έχω πάρει τα όρη και τα λαγκάδια, ούτε είμαι τόσο ονειροπαρμένος, στον ίδιο κόσμο με σάς ζω!!!
Αυτό που πιστεύω θα το εξηγήσω κατά το δυνατόν περιεκτικά:
Η ουσία για μένα είναι η έννοια της ελευθερίας. Θα πει κανείς «και τι πάει να πεί ελεύθερος»; Κατ'εμέ ελεύθερος είναι ο εσωτερικά ελεύθερος, ο μη αλλοτριωμένος, αυτός που μέσα σε μια κοινωνία με τις Σειρήνες, τις Σκύλες και τις Χάρυβδές της, μπορεί κατά το δυνατόν να αυτονομείται, να θέτει τα δικά του πρέπει και όχι, στηριζόμενος στους εξής άξονες: 1. Σέβομαι το συνάνθρωπο 2. Η ελευθερία μου σταματά εκεί που αρχίζει η ελευθερία του άλλου 3. Ο,τι δίνεις στη ζωή σου επιστρέφεται. Έτσι -εγώ τουλάχιστον- ξεκίνησα κι έτσι πορεύτηκα. Κι έφτασα τώρα στα 35 μου για να πω ότι πολέμησα και πολεμώ, και τουλάχιστον κάτι κατάφερα. Δεν παρέδωσα αυτά που πίστεψα, και νιώθω ευτυχισμένος. Γιατί; Γιατί έχω μια σύντροφο και φίλους που με αγαπούν και τους αγαπώ, γιατί μου αρέσει αυτό που κάνω, γιατί «γηράσκω αεί διδασκόμενος» γιατί ηρεμώ ψυχικά όταν κάποτε βοήθησα κάποιον κι αυτή η βοήθεια έπιασε τόπο, γιατί κορδώνομαι από υπερηφάνεια όταν συναντώ παλιούς μου μαθητές στο δρόμο και σταματούν να με χαιρετήσουν, γιατί τελικά η ευτυχία βρίσκεται στα απλά πράγματα. Θέλεις να νιώσεις Θεός bugman; Εγώ πιστεύω ότι έχεις ήδη νιώσει, βλέποντας τα παιδιά σου να μεγαλώνουν. Εγώ -προς το παρόν- δεν έχω φτάσει ακόμη εκεί, εσύ όμως ΕΧΕΙΣ! Έχω άδικο; Όσο για το όνομά μου (που φυσικά δεν είναι το πραγματικό μου) iason το πήρα από τον ομώνυμο διάλογο του Πλάτωνα, που με εντυπωσίασε ως έφηβο αλλά και τώρα ακόμη που τον διαβάζω, γιατί εκεί βρήκα πράγματα που θεωρώ θαυμάσια! Δεν ψάχνω για θεούς σε άλλους, όχι τουλάχιστον τους ψεύτικους θεούς του σήμερα. Μπορείς όμως να πεις μια κουβέντα ειλικρινή με κάποιον, να βγεις να πιεις ένα κρασάκι και να το ευχαριστηθείς, να ανακαλύπτεις ανθρώπους και να σε ανακαλύπτουν; Να πως εγώ εννοώ την ουσιαστική κοινωνία, να κοινωνείς, να συμμετέχεις, να μοιράζεσαι...
Αγαπητοί φίλοι, δεν έχω την προσδοκία και την απαίτηση να «πουλήσω» αυθεντία. Τι να κάνω όμως, έτσι μεγάλωσα και προχώρησα, και, άπαξ και νιώθω σε γενικές γραμμές ήρεμος και ισορροπημένος, γιατί να μην υποστηρίζω τα παραπάνω;

[Bugman]

Και όμως φίλε Θεαίτητε μην νομίζεις ότι επέιδή έχω τρία παιδιά είμαι σε καλύτερη μοίρα! Ας σε πληροφορήσω για μερικά πράγματα:
Από τον Απρίλιο του 2002 ζω μόνος μου! Αιτία δε για την δια΄κοπή το έγγαμου βίου (δώδεκα χρόνια) ήταν η εμφάνιση σχιζοφρένειας στην σύζυγο! Δηλαδή βρέθηκα αντιμέτωπος μιας ασθένειας που φαρμακευτικά υποχωρεί αλλά πρακτικά δεν επιτρέπει την αντίληψη αυτής, άρα η φαρμακευτική αγωγή αποκλείεται πλην των περιπτώσεων του εξαναγκασμού (κλείσιμο σε κλινική)!
Τα παιδιά λοιπόν τα έχω μια μέρα (24 ώρες) για κάθε 14 μέρες.
βεβαίως δεν μου έλειψε η φιλενάδα! Αλλά σε καμιά περίπτωση δεν επιζητούσα κάτι τέτοιο.
Γατί δεν έμεινα με την *άρρωστη*;
1. Για να αποφεύγω τους τυχόν τσακωμούς που δεν μπορούσα να αποφύγω διαφορετικά και γίνονταν μπροστά στα παιδιά.
2. Για να προετοιμάσω το έδαφος για τα παιδιά σε περίπτωση χειροτέρεψης της κατάστασής της.
3. Για να μην χαραμίσω εντελώς την ζωή μου.

Το διαζύγιο βγήκε με κοινή αποδοχή, δεν υπάρχει διατροφή, αλλά την επιμέλεια των παιδιών την έχει η *άρρωστη*. Αυτό είναι κάπως προβληματικό. Τα παιδά είναι σε καλή κατάσταση, απλά την καρτάνε σε μια απόσταση. (Γιατί εχει ανεβοκατεβάσματα στις διαθέσεις της).

Και πες μου τώρα Θεαίτητε, γίνεσαι ή όχι φιλόσοφος μετά από τέτοια αναποδιά;
_________________
Σκορπίστε γνώση, μαζέψτε χαρά!

Η γνώση δεν μπορεί να πουληθεί: Γιατί ενώ κάθε εμπόρευμα μπορεί να επιστραφεί, η γνώση δεν μπορεί να επιστραφεί!

[Θεαίτητος]

Κατ'αρχας δέξου τον σεβασμό μου για ό,τι έχεις περάσει (σεβασμός και όχι λύπηση, η λύπηση αρμόζει στους αδύναμους κι εγώ δεν νομίζω ότι είσαι τέτοιος, παρόλο που όλοι μας έχουμε τις "αδυναμίες" μας). Αν και δεν μπορώ να μπώ στην ουσία αυτού που ζείς (γιατί το ζείς ΕΣΥ κι εσύ ξέρεις πώς είναι) επέτρεψέ μου να πώ κάποια πράγματα που σκέφτομαι:
Τα προβλήματα -μικρά ή μεγάλα- που αντιμετωπίζουμε, πολλές φορές λειτουργούν ως έναυσμα για να αρχίζουμε να ψάχνουμε. Πολλά και πολύπλοκα "γιατί" περνούν από το μυαλό μας και φανταζόμαστε διάφορα, πώς θα ήταν τα πράγματα αν, αν, αν... Κι όμως μέσα στον ορυμαγδό των καταστάσεων που μας βασανίζουν, υπάρχει κάτι που κερδίσαμε. Τί; Το γεγονός ότι προβληματιζόμαστε, ότι ψάχνουμε να βρούμε μια άκρη, ότι βρε αδελφέ χρειάζεται κάπου να πιστέψουμε! Δε νομίζεις ότι αυτό μας γαληνεύει κάπως; Και, εν πάσει περιπτώσει, πάντα δεν θα υπάρχει αυτή η αχτίδα ελπίδας μέσα στο σκοτάδι; Δεν ελπίζεις φίλε bugman; Και για σένα, και για τα παιδιά σου και για τη γυναίκα σου; Και ναί, μετά απ'όλα αυτά γίνεσαι φιλόσοφος, μήπως όμως αυτό, έστω κι αν φαίνεται απίστευτα διεστραμμένο, είναι το κέρδος σου; Μήπως έτσι έγινες πιο σοφός; Εγώ νομίζω πως ναι...

[iason]

Όλα καλά Θεαίτητε, όσα λες, αλλά αυτό το «χρειάζεται κάπου να πιστέψουμε» απαράδεκτο. Δεν μπορώ να το δεχτώ και είμαι της γνώμης ότι κανένας ορθώς σκεπτόμενος δεν πρέπει να δέχεται. Αυτό συνιστά μια «παραδοχή ανάγκης», η οποία εξ ορισμού χωλαίνει, συνιστά υποχωρητική ομολογία αδυναμίας μπροστά στο άγνωστο. Ναι, σαφώς αποδεχόμαστε την αγνωσία μας, γνωρίζουμε ότι και αυτό είναι από εκείνα που δεν γνωρίζουμε, αλλά είναι απαράδεκτο, άσοφο, να υποκαθιστούμε συνειδητά ένα άγνωστο με μια πίστη.

Η πίστη είναι λεπτό θέμα. Ναι και στην πίστη κάποτε, αλλά όχι στην «καθαρή» τυφλή πίστη που σκόπιμα θεσπίζουν όσοι δεν έχουν το θεμελιώδες στοχαστικό και φιλοσοφικό θάρρος να αποδεχτούν τη γνωστική τους αδυναμία. Τέτοιου είδους είναι δυστυχώς η «πίστη» των θρησκειών και γι΄ αυτό έχει την ιδιότητα να αποκοιμίζει εν δυνάμει τη συνείδηση. Το να λέει κανείς ότι «αυτό τον γαληνεύει» είναι επικίνδυνο λοιπόν, αν προηγουμένως δεν έχει συνειδητοποιήσει αυτή τη λεπτή διάκριση. Όχι στο όνομα της γαλήνης μας να αποκοιμίζουμε τη συνείδηση!

Υπάρχει και υγιής πίστη, αλλά εκείνη που συνιστά το απόσταγμα και όχι το βασικό διάλυμα, και είναι κάτι που πρέπει να αποφεύγουμε πάντα. Ναι, γινόμαστε πιο σοφοί με όλα αυτά που περνάμε ο καθένας, αλλά όπως δεν είναι σοφό να εξαρτούμε τη σοφία μας από αυτά που περνάμε, δεν είναι σοφό να αντιλαμβανόμαστε τη θεότητα ως «λύση ανάγκης» ή «παραδοχή ανάγκης», όπως κανείς υγιής άνθρωπος δεν τρέχει αμέσως στους φίλους του για τα καθημερινά του προβλήματα. Πρώτα προσπαθούμε μόνοι μας να τα αντιμετωπίσουμε και μόνο αν φτάσουμε στο έσχατο σημείο όπου η βοήθεια ενός συγκεκριμένου φίλου μας θα ήταν κρίσιμη σε ένα σημαντικό πρόβλημα, τότε πάμε σ΄ αυτόν και ζητάμε τη βοήθειά του για τη συγκεκριμένη περίπτωση.

Επομένως, ο άνθρωπος οφείλει, απέναντι στον εαυτό του τον ίδιο κατ΄ αρχήν, να καταφεύγει στην σοφία (φιλόσοφος) και όχι στην θεότητα. (Αυτό δεν σημαίνει κατ΄ ανάγκην ότι η θεότητα παραγκωνίζεται, για να προλάβω αντιδράσεις από μερικούς! Απλώς πρόκειται για άλλη και μεγάλη συζήτηση.) Δεν είναι τυχαίο, ότι σε όλες τις μεγάλες ώριμες ιστορικές θρησκείες, ο θεός γίνεται αντιληπτός ως ένας (μονοθεΐα) και ως ένας προσωπικός θεός, που «ασκεί» τη θεότητα σε μια προσωπική σχέση με τον πιστό. Μπορεί κάποιος να πιστεύει ότι θέλει, μπορεί να αντιλαμβάνεται ότι θέλει σε σχέση με τη θεότητα, αλλά όταν έρχεται η ώρα της διαλεκτικής εκεί πια δεν μπορώ να δεχτώ κανέναν να «προδίδει» αυτή την προσωπική σχέση προβάλλοντας τη δική του πίστη πάνω στους άλλους. Όχι, αυτό δεν το δέχομαι! Όταν αυτό συμβαίνει, τότε σημαίνει ότι αυτός που το έχει κάνει αυτό έχει χάσει τις προσωπικές του ισορροπίες.

Ελπίζω ότι αντιλαμβάνεστε τι θέλω να πω, το θεωρώ καθοριστικής σημασίας.
_________________
-Κάθε λόγος μπορεί να έχει αντίλογο. Κάθε αντίλογος πρέπει να έχει λόγο.
-Εγέμισεν ο ουρανός πετούμενους γαϊδάρους.

[Bugman]

iason. εχουμε και εδώ βλέπω θέμα μας την πιστη!
Μα την πίστη μου, αλλά πίστη από πίστη έχει διαφορά: Πίστη τραπεζική π.χ. είναι εντελώς διαφορετικό πράγμα από την πίστη σε δόγμα!
Λέμε πολλές φορές: Με καλή πίστη. Δέχομαι αυτό ή το άλλο.
Βεβαίως πολλές φορές η λογική μπορεί να καταρίψει μυστήριες πίστες! Επίσης σε κάποια ζητήματα δεν χωράει η λογική παρά μόνο η πίστη, π.χ. δίνεις το αυτοκίνητό σου σε έναν φίλο σου, εκείνη την ώρα δεν πιστεύεις ότι δίνεις κάτι για να σκοτωθεί, μπορεί όμως να γίνει. Αν αφαιρέσεις την πίστη, δεν θα δώσεις ποτέ το αυτοκίνητό σου!

Βέβαια iason μιλάς για κάποιους διαλεκτικούς που εμφανίζουν ως κοινό τόπο δοξασίες που κατανούν κατά το δοκούν (πίστη στο τετράγωνο). Π.χ, έχω δώσει έναν ορισμό για την αγάπη, ας δούμε ένας δογματικός του Χ δόγματος τι απάντηση θα δώσει, αμέσως θα ρωτήσουμε έναν τρίτο του ομοίου δόγματος με τον προηγούμενο. Τι θα δούμε; Επιφανειακά οι δυο τελευταίοι -ομοιοδογματικοί- έχουν διαφορετική αντίληψη επί του θέματος αγάπη. Μπορεί όμως ένας από αυτούς να έχει την ίδια αντίληψη με εμένα του διαφορετικού δόγματος (Χ.Ο.Π.Ε. όπως έχω αναφέρει αλλού). Γι' αυτό και παρόλο που κάποιοι ανήκουν σε έναν χώρο, συζητούν για αυτόν ώστε να αντιληφθούν πιο σφαιρικά τα πράγματα. Έτσι θα αντιστρέψω το Ο φιλόσοφος είναι επίδοξος θεός, ως: Ο άνθρωπος για να είναι επίδοξος θεός (και γενικά ο,τι θέλει) πρέπει και να το φιλοσοφεί (όπως και άλλα πράγματα να κάνει)! Το αν θα τα καταφέρει, θα το μάθει στον πάτο, όταν θα έχει πιεί και την τελευταία σταγόνα ζωής (θα φύγει με χαμόγελο, με απορία, ή δυστυχής).
_________________
Σκορπίστε γνώση, μαζέψτε χαρά!

Η γνώση δεν μπορεί να πουληθεί: Γιατί ενώ κάθε εμπόρευμα μπορεί να επιστραφεί, η γνώση δεν μπορεί να επιστραφεί!