Υπερβαση

[Παναγιωτης Ζαζατης]

Διαφωνω μαζι σου. Δεν χρειαζεται να φτασεις στην Υπερβαση για να κατανοησεις το τι εκανες σημερα σε σχεση με το χθες. Που βρισκεται το υπερβατικο στοιχειο σε αυτη την ενεργεια? Οπως, νομιζω, το ιδιο ισχυει και για την δευτερη οψη της, οπως λες, δηλαδη για το που θελουμε να φτασουμε. Εσυ μιλας για στοχους, ή αν θες, για ανασκοπηση της μεχρι τωρα πορεια μας στο στιβο της ζωης και η βελτιωση (με ποια κριτηρια αραγε? ισως σε καποιο αλλο θεμα...) της μελλοντικης μας διαδρομης. Αυτο κατα τη γνωμη μου δεν ειναι Υπερβαση.

[Bugman]

Εγώ συζητώ για την υπέρβαση που ορίζω.....όπως την ορίζω. Υπέρβαση κατά Bugman.
Εσύ μάλλον θα εννοείς την υπέρβαση κατά "Παναγιωτης Ζαζατης". Ας γίνεις λοιπόν ποιο συγκεκριμένος για να καταλάβω τη δική σου Υπέρβαση....και αυτό για μένα θα αποτελεί την δική σου Υπέρβαση....κατά την δική μου Υπέρβαση!
_________________
Σκορπίστε γνώση, μαζέψτε χαρά!

Η γνώση δεν μπορεί να πουληθεί: Γιατί ενώ κάθε εμπόρευμα μπορεί να επιστραφεί, η γνώση δεν μπορεί να επιστραφεί!

[Παναγιωτης Ζαζατης]

Κοιτα, Bugman, προσπαθω απλα να παρω απαντησεις για ενα θεμα που με απασχολει. Σεβομαι το γεγονος οτι δινεις τις δικες σου απαντησεις στην εννοια που εθεσα ως θεμα σηζητησης και σε ευχαριστω για την συμβολη σου αυτη. Συμφωνω με το γεγονος οτι αυτη ειναι η δικη σου ερμηνεια και δεν την θετω υπο κριση με σκοπο να την αποριψω, προσπαθω ομως να δω με την δικη μου οπτικη γωνια την αποψη σου και να εξαγω οφελειμα συμπερασματα. Επιτρεψε μου να σου εξηγησω γιατι διαφωνω με αυτα που λες....... Απο την φυση μας ως οντα εχουμε καποιες δυνατοτητες και καποιους περιορισμους. Απο την αρχη της ζωης μας, ωντας βρεφη, οι περιορισμοι ειναι μεγαλυτεροι, με την παροδο ομως του χρονου οι βιολογικες, πνευματικες και γνωστικες μας λειτουργιες "αναβαθμιζονται". Ενα παραδειγμα τετοιας "αναβαθμισης" ειναι ο τροπος επικοινωνιας μας, που απο αναρθρες κραυγες κατα τον 6ο μηνα της βρεφικης μας ηλικιας, σταδιακα λαμβανει χωρα ενας πολυπλοκος τροπος χρησιμοποιησης της γλωσσας ως μεσω επικοινωνιας, ή, γαι να αναφερω ενα αλλο παραδειγμα, οι αβουλες κινησεις των μελων μας τους πρωτους μηνες της ζωης καταληγουν σε μια ομοιομορφη κινητικη "μελωδια" αργοτερα, δινοντας μας την δυνατοτητα να ελεγχουμε τις κινησεις μας για να εκπληρωσουμε τους σκοπους μας. Και τετοιες αλλαγες συμβαινουν σε ολη τη διαρκεια της ζωης μας. Ανωτερος δρομος? Ναι. Υπερβαση ομως οχι. Ειναι αλλαγες που μας συμβαινουν, ειναι ενας ανωτερος δρομος που ακολουθουμε αλλα με ελαχιστη δικη μας συνδρομη. Για αυτο και δεν ειναι Υπερβαση. Η Υπερβαση απαιτει την δικη μας συμμετοχη στις αλλαγες του οργανικου, πνευματικου και συνειδησιακου τροπου λειτουργιας μας. Οπως ειπα λοιπον ο "κατασκευαστης" μας, μας εχει θεσει καποιους περιορισμους που μεσα σε αυτα τα φυσιολογικα πλαισια τους ξεπερναμε συνεχως (ακομη και αν δεν το γνωριζουμε) περνοντας διαρκως σε ανωτερα επιπεδα μεχρι τον απολυτο περιορισμο, αυτον της θνητοτητας μας. Δεν μπορουμε λοιπον να πουμε οτι εως το τελος της ζωης του ο ανθρωπος συνεχως φτανει στην Υπερβαση.
Οσο για τον "καλυτερο" δρομο καταλαβαινεις οτι εναι τελειως υποκειμενικος για τον καθενα μας.

[Bugman]

Όπως κατάλαβες λοιπόν, η "υποκειμενικότητα" είναι το στοιχείο που καταπιάνω στα προηγούμενα, και η υπέρβαση για μένα βρίσκεται εκεί. Δεν αναιρώ το "είμαι αυτό που είμαι", αλλά το "είμαι στη νέα κατάσταση διαφορετικός απ΄ότι στη παλιά κατάσταση, ενώ οι καταστάσεις είναι όμοιες, αλλά όχι ίδιες". Η διαφορετικότητα έχει να κάνει με τον νέο τρόπο συσχέτισης, ή δράσης, στην νέα κατάσταση.
Η υπέρβαση όπως την θέτεις, απαιτεί μια καθολική πίστη, όπου βάσει αυτής θα αντιμετωπίζουμε τις καταστάσεις, και επειδή είναι δύσκολο έως αδύνατο να το κάνουμε έτσι, θεωρούμε πως η συμπόρευσή μας ή η θέλησή μας προς αυτό το σκοπό συνιστά αυτή την υπέρβαση για μας, έστω της προσπάθειας. Κάνεις σύνδεση δηλαδή της "γενικής" υπέρβασης με την προσπάθεια του καθένα μας γι΄αυτή.
Από τη στιγμή που δεχόμαστε την ιδέα της Υπέρβασης, ως μια αυθεντική και καθολική πίστη, πρέπει να δεχτούμε και την μάθησή της, τα διδάγματα δηλαδή άλλων πιστών που προσπάθησαν και έφεραν αποτελέσματα. Κάτι τέτοιο κάνει και η χριστιανική θρησκεία με την αναφορά της στους βίους των αγίων. Συνοψίζοντας, η προσκόληση σε μια ιδέα (πίστη), είναι ένας τρόπος υπέρβασης.
Αυτός όμως δεν ειναι ο καθαρότερος τρόπος υπέρβασης. Διότι απαιτούμενο για την μάθηση της πίστης είναι υπάρχουν δάσκαλοι "άγιοι", που ο βίος τους να είναι καθαρός και φανερός σ΄όλους. Δυστυχώς οι δάσκαλοι σήμερα, οι ιερείς, οι θεολόγοι, οι μοναχοί, διατηρούν δυο πρόσωπα, το κοινωνικό και το ιδιωτικό. Πως θα δείξουν λοιπόν την υπέρβαση όταν έχουν "κρυφή" ζωή; Έτσι ναι μεν η ιδέα μπορεί (ή και όχι) να δείχνει την υπέρβαση, η μάθηση όμως δεν φαίνεται να είναι αρκετή για να στρέψει το κόσμο προς αυτή. Εννοείται πως η αναφορά μου στην χριστιανική θρησκεία δεν είναι σκόπιμη για να θίξω τον χριστιανισμό αλλά για να δείξω ένα παράδειγμα, από τα πολλά που μπορώ να αναφέρω.
Η υπέρβαση ως προσωπική επιδίωξη, ως όραμα, δεν απαιτεί μια διδαχή, αλλά μόνο την συναίσθηση των καταστάσεων, την αναγνώριση του περιβάλλοντος, της εύρεσης λύσεων. Με αυτόν τον τρόπο, ο καθένας δεν καλείται να αποδείξει κάτι στους άλλους, αλλά μόνο να αναδείξει τις δυνατότητές του πάνω στην διαμόρφωση του περιβάλλοντος. Μάλιστα ρωτάμε συνήθως "τι κάνεις;", και αυτό έχει να κάνει ακριβώς στο ερώτημα που θέτουμε πάντα στον εαυτό μας "τι κάνω;". Αν δεν υπήρχε η υπέρβαση, όπως την εννοώ, δεν θα υπήρχε και ενδιαφέρον για αυτήν την ερώτηση, ότι δηλαδήθα κάναμε θα ήταν "αυτόματες" ενέργειες.
_________________
Σκορπίστε γνώση, μαζέψτε χαρά!

Η γνώση δεν μπορεί να πουληθεί: Γιατί ενώ κάθε εμπόρευμα μπορεί να επιστραφεί, η γνώση δεν μπορεί να επιστραφεί!

[epikritis]

για μενα ειναι μια αεναη προσπαθεια για το καλυτερο...για αυτο που θεωρω εγω καλυτερο. δε πραγματωνεται ποτε..
_________________
philosophy to the real world is what masturbation is to sex