Ο προορισμός του ανθρώπου στη ζωή...

[235711]

Ζητώ εξ' αρχλης συγγνώμη μιας και δεν μελετησα εκτενώς τις απόψεις που παρατεθηκαν.

Δυστυχώς όταν θέτουμε γενικά ερωτήματα οι απαντήσεις οφείλουν να είναι γενικές, ακόμα και αντιφατικές.
Επι το προκείμενο....
Ο σκοπός κάθε οντότητας είναι να εξαλείψει τον λόγο ύπαρξης της.

Το καλό και το κακό μοιάζουν τόσο πολύ! είναι και τα δύο καταστροφικά, μόνο που το πρώτο οδηγεί σε κάτι "ανώτερο" ενώ το δεύτερο σε κάτι "υποδιέστερο".

Για να γίνω πιο κατανοητός,

Ο Ο.Η.Ε. , η UNICEF, κλπ υπάρχουν με απώτερο σκοπό να φέρουν ειρήνη στον κόσμό, να εξαλείψουν την πείνα κλπ....
μόλις το καταφέρουν δεν έχουν λόγο ύπαρξης....
μπορεί να αλλάξουν σκοπό, αλλά τότε θα είναι άλλος οργανισμός με ίδιο όνομα (όπως έγινε με το ΝΑΤΟ).

Σ'αυτό το μήκος κύματος βρίσκεται και η τεκνοποίηση.... φθίνει/καταστρέφεται ο εαυτός μας βιολογικά για να δώσει τόπο και ζωή σε κάτι καινούργιο.

Άλλο παράδειγμα, είναι ο σκοπός πχ ενός οδηγού λεοφωρείου ή ταξι;
Να μεταφέρει κόσμο, σωστά;
Αν κατάφερνε να εξαλίψει την ανάγκη μεταφοράς δεν θα επιτελούσε στο έπαρκο τον σκοπό του;;; Μάλλον ναι! Αλλά τότε θα έπαβε και η ανάγκη ύπαρξης του!!!!

αυτά.
_________________
Το άπειρο τείνει στο μηδέν....
η διαφορά μεταξύ τείνω και είμαι είναι άπειρη.

[NightGoblin]

Dim mam...σ'ευχαριστώ!

Και αυτό γιατί, δίνοντας μου την απάντηση που περίμενα μπορώ να συνεχίσω στο να διερωτούμαι...Πως και πότε κάποιος είναι ικανός στο να ορίσει το ποιός είναι ο σκοπός του σε αυτό τον κόσμο;Βάσει ποιών κριτιρίων οφείλεται να παρθεί αυτή η απόφαση; είναι αναστρέψιμη; Η αντίληψη του κόσμου τριγύρω μας και κατ' επέκτασιν του ίδιου μας του εαυτού, πόσο σημαντική είναι στη κατανόηση του σκοπού/προορισμού μας;

Εξέλιξη...μια χοντρή κυρία που σχοινοβατεί σε ένα λεπτό σκοινί! Απο την μία η δημιουργία, απο την άλλη η καταστροφή. Απο την μία το καλό, απο την άλλη το κακό. Απο την μία ο Θεος, απο την άλλη ο διάβολος και ούτο καθεξής...μήπως είναι στο χέρι μας το να καθορίσουμε προς τα πού θα γύρει αυτή η κυρία; Η ουσία/προορισμός του ανθρώπου έχει να κάνει με την διατήρηση της ισοοροπίας στο σκοινί;

Προς 235711 :
1. Η διατήρηση των κεκτημένων; την ξέχασες; και αν πούμε οτι εκπληρώσαμε ένα σκοπό, φτάσαμε σε ένα στόχο, ανεβήκαμε στον όλυμπο...γιατί να μην προσπαθήσουμε να ανέβουμε και σε μια πιο ψηλή κορφή; (Αυτό το λέω με μια μικρή επιφύλξη, γιατί δεν κατανόησα καλά τα λεγόμενα σου).
2. Το όνομα σου είναι ο κωδικός σου στη φυλακή;
_________________
Η Φαντασία είναι σημαντικότερη απο τη γνώση...

Mr. Albert...

[dim mam]

[quote="NightGoblin"]Dim mam...σ'ευχαριστώ!

Και αυτό γιατί, δίνοντας μου την απάντηση που περίμενα μπορώ να συνεχίσω στο να διερωτούμαι...Πως και πότε κάποιος είναι ικανός στο να ορίσει το ποιός είναι ο σκοπός του σε αυτό τον κόσμο;Βάσει ποιών κριτιρίων οφείλεται να παρθεί αυτή η απόφαση; είναι αναστρέψιμη; Η αντίληψη του κόσμου τριγύρω μας και κατ' επέκτασιν του ίδιου μας του εαυτού, πόσο σημαντική είναι στη κατανόηση του σκοπού/προορισμού μας;

Εξέλιξη...μια χοντρή κυρία που σχοινοβατεί σε ένα λεπτό σκοινί! Απο την μία η δημιουργία, απο την άλλη η καταστροφή. Απο την μία το καλό, απο την άλλη το κακό. Απο την μία ο Θεος, απο την άλλη ο διάβολος και ούτο καθεξής...μήπως είναι στο χέρι μας το να καθορίσουμε προς τα πού θα γύρει αυτή η κυρία; Η ουσία/προορισμός του ανθρώπου έχει να κάνει με την διατήρηση της ισοοροπίας στο σκοινί;[guote]



Καλησπερα φιλε Nightgoblin.Θα προσπαθησω να δωσω καποια απαντηση στα ερωτηματα που συγκεκριμενα εθεσες.Θα το κανω βαζοντας αριθμους προκειμενου να ειμαι συγκεκριμενος .Εχουμε λοιπον ως εξης:
1)Μπορω να ορισω τον σκοπο μου οταν φθασω σε εναν βαθμο ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ οριμωτητας(προσεξε ΔΕΝ εχει ΑΠΟΛΥΤΑ σχεση με την ηλικια).Απο την στιγμη που εχω βαδισει το πρωτο σκαλοπατι της γνωσης τους εαυτου μου(κρισης και αντιληψης) τοτε μπορω να θεσω ενα στοχο-σκοπο.Θετω αλλωστε εναν σκοπο-στοχο σημαινει ΑΥΤΟ-ΓΝΩΣΙΑ και αντιληψη της παρουσας καταστασης μου.Γνωριζω ποιος ειμαι,που βρισκμομαι,πως ειναι αυτο που βρισκομαι(πνευματικη ωριμοητα) αρα προσπαθω να εξελιξω-αλλαξω αυτο που γνωριζω.
2)Τα κριτηρια νομιζω πως στα εθεσα ηδη:Πνευματικη....,Αντιληψη,Κριση,Γνωση του εγω,Αγαπη για τον στοχο,Οραμα.Και βεβαια ειναι αναστρεψιμη.Εφοσον κατεχω τα κριτηρια ΔΕΝ σημαινει πως και δεν κανω λαθη.Ετσι μπορω να αλλαξω εναν σκοπο που εθεσα προκειμενου να γινει ορθοτερος(αλλαγη αποφασης) αντικαθιστωντας τον με εναν αλλο περισσοτερο μελετημενο και εκλεγμενο με προσοχη.
3)Νομιζω πως τα προηγουμενα καλυπτουν το ερωτημα.

4) Η ισορροπια ειναι αποτελεσμα ολων των ανωτερων διαδικασιων.ΝΑΙ η ισορροπια αποτελει σημαντικο παραγοντα στην εξελιξη.Η εξελιξη ΔΕΝ ειναι ισορροπια κατω απο συνεχως ιδιους σκοπους.Η εξελιξη τραβα τα δυο αντιμαχα στρατοπεδα(που ανεφερες) μαζι της προκειμενου να διατηρησει την ισορροπια αλλα και να την αναπτυξει.Διχως ισορροπια ΔΕΝ γνωριζουμε γιατι χρειαζεται η εξελιξη αλλωστε....
Ελπιζω να σε βοηθησα,αναμενω και τις αποψεις σου φιλε μου....
_________________
''Οταν λέω ποίηση δεν εννοώ κάποιο λογοτεχνικό είδος. Ποίηση είναι ένας ξεχωριστός τρόπος να συνειδητοποιείς τον κόσμο...'' (Αντρέι Ταρκόφσκι)

[dim mam]

[235711]

"
Eνδιαφερουσα οπτικη φιλε 235711.Παραλυπεις ομως κατι.Την α-τελεια μας.Η τελειοτητα αποτελει την μεγαλυτερη μορφη αδρανειας.Το ατομο εαν καποτε χαρακτηρισθει τελειο στην ουσια παυει να εξελισσεται,μενει στασιμο στην κατασταση του.ΔΕΝ σημαινει πως επειδη εκανε ΄΄ολους΄΄ τους σκοπους του(προσεξε το του ειναι κτητικο αρα και υποκειμενικο και ΟΧΙ αντικειμενικο-καθολικο-συνολικο), δεν υπαρχουν και σκοποι.Επειδη το συμπαν(και κατ επεκταση και ο ανθρωπος) ΔΕΝ ειναι αιτιοκρατικο αλλα τυχαιοκρατικο ΠΟΤΕ οι σκοποι δεν τελειωνουν.Στο τυχαιοκρατικο συμπαν καθε ανθρωπος δεν εχει μονιστικη προσωπικοτητα αλλα...πλουραλιστικη.Ο οδηγος του λεωφορειου πως ξερουμε πως εχει μονο τον σκοπο της δουλειας του(την οδηγηση) και οχι και κατι αλλο για παραδειγμα...Το μελλον ΔΕΝ υπαρχει,δημιουργειται.Ετσι τον μελλον -για παραδειγμα- του οδηγου ΔΕΝ εχει προκαθορισθει αρα και οι σκοποι του ειναι αγνωστοι και συνεχως υπο την επιδραση της εξελιξης.Σε μια γενικη θεωρηση της τελειοτητας(γενικη τονιζω) μπορουμε να πουμε:H μεγιστη τελειοτητα ειναι η.... ατελεια μας(με την εννοια της διαρκους εξελιξης και της πορειας σε κατι).[/quote]


Σε καμμιά περίπτωση δεν αναφέρθηκα σε/στην τελειότητα!!!!
Η τελειότητα είναι δρόμος ή ίσως ακόμα καλύτερα αντικατοπρισμός όασης στην έρημο του χρόνου, μια πορεία προς άνω δίχως ταβάνι!!!!
Είναι ενδεικτικό ότι ποτέ κανείς δεν μίλησε για θεοποίηση, αλλά μόνο για θέοση! Προσεγγίζουμε ασύμπτωτα το τέλειο και εκεί είναι και η ομορφιά!
Ο οδηγός που εκπληρώνει τον "σκοπό" του ως οδηγός δεν γίνεται ουτε τέλειος ούτε θεός. Απλά "κλείνει" ως οδηγός και πάει για άλλα μετερίζια....

πράγματι η τελειότητα είναι τέλμα και παραφράζοντας της φράση σου η τελειότητα είναι η μεγαλύτερη ατέλεια για τον άνθρωπο διότι δεν του επιτρέπει να γίνεται καλύτερος.

Η παγκόσμια ειρήνη π.χ. είναι ένας μέγας σκοπός, που ασύμπτωτα και μόνο μπορεί να επιτευχθεί και ποτέ τελειωτικά και οριστικά!!!

Οι σκοποί ορίζονται από εμάς ... "φτάσε εκεί οπού δεν φτάνεις"

απο εκεί και πέρα ο ορισμός του σκοπού δεν σημένει και αυτόματη επιτέλεση του, μιας και για αυτό χρειάζεται πολυ μα πολύ δουλειά.

Όλοι οι σκοποί?!?!?! Δείξε μου έναν που έχει πει οτι έχει δοκιμάσει όλα τα φαγητά του κόσμου και θα σου δείξω έναν ψεύτη!!!! Πόσο μάλλον να επιτελέσει όλους τους σκοπούς!?!?!? Ας μην μπλεχτούμε στο άπειρο....
_________________
Το άπειρο τείνει στο μηδέν....
η διαφορά μεταξύ τείνω και είμαι είναι άπειρη.

[jupiter]

['ATHEOS<aL>]

Kata thn filosofikh mou apopsh gi ayto to thema , theorw pos den exei proorismo gia ton anthropo oute gia kanenan ov , to mono pragma pou thelei o anthropos afou geniete einai to na zei , na anakaliptei (giati os gnosto ston anthropo aresei na dimiourgei ), na kiriarxei (na einai pano apo olous tous alous , kai meta opou bgalei ,tipota den einai sigouro .............................

Aytous tous tris asiniditous skopous exei o anthropos sto proorismo tou pros to thanato .
_________________
To kathe ti einai kati , kai to tipota einai kati

OI nomoi ths fishs xoris telos

SE kathe thetiko yparxei tolaxiston ena arnitiko
kai se kathe arnitiko yparxei tolaxiston ena thetiko.

[Derevirn]

Είμαστε δυστυχώς σκλάβοι του DNA μας, το οποίο πασχίζει να κάνει copy-paste τον εαυτό του. Πέρα απο αυτό, βρίσκω αφελές να πιστεύουμε οτι υπάρχει κοινός λόγος ύπαρξης για όλους μας (δεν θα μας έδιναν manual με την γέννηση μας; )... Μπορεί να φαίνεται πεσσιμιστική αυτή η αντίληψη, ωστόσο απο την δική μου οπτική γωνία είναι άκρως θετική... Συμφωνώ κατα πολύ με τον υπαρξισμό (του Sartre) σ'αυτό και πιστεύω οτι το νόημα πρέπει να το βρούμε μόνοι μας κι αν δεν υπάρχει να το δημιουργήσουμε !