Ποια είναι η Αλήθεια;

[xenitemenos]

pros ΝΕΟΦΩΤΙΣΤΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ

ego file oute fasko oute antifasko. polu apla epeidi den se vohthaei h antiliptiki sou ikanotita, perneis mia seira h' frasi kai tin (par-) ermineueis opos mono esu xereis horis na skefteis esto kai ligo h' na parathriseis ton eirmo tis skepseos mou.

Congratulations you are the man!!!
_________________
«Πρώτον αίτιον του ουρανίου έρωτος ο Θεός έστιν εξηρημένως και αναιτίως, εί γάρ ο έρως αυτός έστιν η αγάπη, ως προείρηται, γέγραπται δέ ότι ο Θεός αγάπη εστί, δήλον ότι πάντων ενοποιός έρως ήτοι αγάπη ο Θεός έστι.»

[jupiter]

[ΝΕΟΦΩΤΙΣΤΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ]

Xenitemene,ωραία,παρερμηνεύω!Θα μας πεις επιτέλους τι εννοούσε ο Παύλος με το περίφημο "Κάθε εξουσία είναι δοσμένη απ' το Θεό";
Επίσης,γιατί μασάς συνέχεια την καραμέλα που σου είπαν οι παπάδες περί ελευθερίας και κακού και νομίζεις ότι τα λένε και οι νεοορθόδοξοι όπως ο Γιανναράς.Κι εμείς τους διαβάσαμε,ρε φίλε,αλλά σκεφτόμαστε κιόλας κι έχουμε τις αντιρρήσεις μας.Ο ίδιος ο Γιανναράς έχει γράψει σε άρθρο του πως δεν υπάρχει ικανοποιητική θεολογική εξήγηση για την παρουσία του κακού στον κόσμο.Έχεις βρει εσύ;Ποια ελευθερία μας τσαμπουνάτε είναι υπεύθυνη για το κακό;Όταν πρόκειται για την ελευθερία του Θεού αυτή είναι αναμάρτητη,η ανθρώπινη,όμως,γεννάει το κακό.(!!!).
Σε δουλεύουν,φίλε,κι ύστερα έρχεσαι να δουλέψεις εμάς.Τα τσιτάτα δεν περνάνε εδώ μέσα,αν έχεις να πεις κάτι να το στηρίζεις επαρκώς αλλιώς να έχεις το θάρρος ν' αλλάζεις γνώμη ή τουλάχιστον να προβληματίζεσαι.Το κατηχητικό είναι 2 sites παρακάτω.

[Ouliathis]

Εγώ πάντως θυμάμαι πριν λίγα χρόνια τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο στην Ελλάδα να απαντά σε ερωτήσεις δημοσιογράφων γύρω απ τα ελληνοτουρκικά προβλήματα και την στάση του πατριαρχείου γι αυτά. Επικαλέστηκε ακριβώς αυτή την παράγραφο του Παύλου. Δεν είναι τυχαία τούρκος πολίτης ο άνθρωπος ούτε τυχαία οι τούρκοι θεωρούν το Πατριαρχείο ως το αρχαιότερο τουρκικό ίδρυμα Το χειρότερο ήταν πως οι δημοσιογράφοι ούτε που κατάλαβαν τι εννοούσε. Με βάση την ίδια παράγραφο το πατριαρχείο αφόρισε και τους επαναστάτες του 21 διότι τόλμησαν να αμφισβητήσουν ευθέως την ελέω θεού εξουσία του Σουλτάνου και των φοροεισπρακτόρων του, δηλ το ίδιο το Πατριαρχείο.
Οι άνθρωποι αυτοί χρησιμοποίησαν τη άδολη λατρεία που είναι υγιέστατο συναίσθημα και σημαίνει αγάπη για την ζωή, και που σημειωτέων στην άδολη μορφή της αντιμετωπίζει το κάθε τι σε αυτόν τον κόσμο ως ζωντανό, και την μετέτρεψαν σε όργανο επιβολής και φόβου. Δηλητηρίασαν ότι το υγιές είχε με μοναδικό σκοπό την δική τους προσωπική κυριαρχία στις μάζες. Έτσι βλέπουν τον κόσμο. Σαν μάζα στην οποία μπορούν και επιβάλλεται να επιβληθούν.
_________________
Αυτο που εσείς αποκαλείτε ζωή εγώ το αποκαλώ θάνατο, κι αυτό που εσείς αποκαλείτε θάνατο, εγώ το αποκαλώ ζωή.
Εμπεδοκλής

[ΝΕΟΦΩΤΙΣΤΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ]

Mια διευκρίνηση,Ουλιάδη,μπορεί να υπάρχει αγάπη για τη ζωή και χωρίς θρησκευτική, άδολη λατρεία,έτσι;

[Ouliathis]

Ιωάννη θα απαντήσω στο ερώτημα ως εξής. Αν με την αγάπη για ζωή εννοούμε την προσωπική μας ζωή και μόνο, ή ότι κατέχουμε ή νομίζουμε πως κατέχουμε αυτό δεν το ονομάζω αγάπη για την ζωή. Άλλη ονομασία του πρέπει. Ρώτα τον Βαρθολομαίο ποια. Αν πάλι εννοούμε αγάπη για τη ζωή ως όλον, και εννοώ με αυτό το κάθε τι στο Σύμπαν, όλα τα ζωντανά που ξέρουμε, και όσα δεν ξέρουμε, τονίζω το δεύτερο, τότε αυτό το ονομάζω αγνή λατρεία και θρησκευτικότητα. Άλλος μπορεί να το ονομάσει αυτό και μπαρμπαγιάννη κανατά δεν ξέρω, στις λέξεις αρνούμαι να κολλήσω.
_________________
Αυτο που εσείς αποκαλείτε ζωή εγώ το αποκαλώ θάνατο, κι αυτό που εσείς αποκαλείτε θάνατο, εγώ το αποκαλώ ζωή.
Εμπεδοκλής

[dim mam]

Το ιδιο με τον φιλο Ouliathi πιστευω και εγω φιλε Νεοφωτιστε Ιωαννη.Για να αγαπησεις την ζωη θα πρεπει να την δεις αντικειμενικα.Ητοι και τα θετικα της και τα αρνητικα της κλπ προκειμενου να εχεις μια ολοκληρωμενη αντικειμενικη εικονα,διχως να ζεις σε ΄΄πλανες΄΄.ΣΗΜΕΙΩΣΗ:το δευτερο ενικο εκφραζει καθολικοτητα για ολους μας ετσι....
_________________
''Οταν λέω ποίηση δεν εννοώ κάποιο λογοτεχνικό είδος. Ποίηση είναι ένας ξεχωριστός τρόπος να συνειδητοποιείς τον κόσμο...'' (Αντρέι Ταρκόφσκι)

[ΝΕΟΦΩΤΙΣΤΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ]

Εννούσα πως δεν είναι ανάγκη να είσαι οπαδός κάποιου δόγματος για να μπορείς ν' αγαπάς.Συμφωνούμε.

[maxim_97]

[anti]

Σε ευχαριστω maxim_97...
Μεσα απο αυτην την συζητηση που γινεται εδω απλα δεν βγαζω νοημα.
Η Αλήθεια μπορει να βρεθει μεσα απο πολλα μονοπάτια, αρκει να εχουμε ανοιχτα τα μάτια μας και να δεχόμαστε και αλλα μονοπάτια.
Δεν βλέπω κάτι τετοιο να γινεται....
αλλα δεν πειραζει, η ιθάκη δεν χάνεται....
_________________
Απλά χαμογέλα...

[maxim_97]

[jupiter]

[jupiter]

Αλήθεια και σύστημα αναφοράς

ΜΙΑ ΑΡΧΙΚΗ ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ : Οπως λεω παρά κάτω στον φίλο maxim_97, ξαναδιαβάζοντας τα όσα έγραψα στο πρώτο μέρος, αντιλαμβάνομαι ότι δεν μπορώ να βάλω ξεχωριστά, όσα είχα σκοπό να γράψω στο δεύτερο. Παρεμβάλλονται πολύ στενά ανάμεσα στα πρώτα και είμαι υποχρεωμένος να συμπεριλάβω πρώτο και δεύτερο μέρος σε ένα ενιαίο κείμενο που, όπως μου προέκυψε μετά από επεξεργασία του προηγούμενου, είναι το ακόλουθο : (1)

Διάβασα κι εγώ με πολύ ενδιαφέρον τα όσα γράφτηκαν μέχρι σήμερα (αν όχι όλα, τα περισσότερα, μέρος από τα οποία κάπως βιαστικά, είναι αλήθεια, αρκετά όμως για να αντιληφθώ την ουσία του κάθε γραφτού) σ’ αυτή τη θεματική ενότητα, που αφορά την αναζήτηση της Αλήθειας. Οπως τέθηκε αρχικά από τη φίλη anti και όπως συζητήθηκε στη συνέχεια, βλέπω ότι η Αλήθεια που αναζητάμε εδώ σχετίζεται με το μεγάλο υπαρξιακό ζήτημα που ο άνθρωπος έθεσε από πολύ παλιά στο εαυτό του και που απασχολεί πολύ κόσμο ακόμη και σήμερα. Ενα ζήτημα, που βλέπουμε συχνά να διατυπώνεται διασπώμενο σε διάφορα επί μέρους ερωτήματα που απασχόλησαν κατά καιρούς πολλούς από μας, όπως : ποιος έφτιαξε τον κόσμο ; γιατί ; ποιος δημιούργησε τη ζωή ; γιατί ; εμείς τι ζητάμε σ’ αυτόν τον κόσμο ; από πού ερχόμαστε ; πού πηγαίνουμε σαν ανθρώπινο γένος ; γιατί ;

Είδα τις ενδιαφέρουσες εξηγήσεις που έδωσε ο καθένας και που, κατά τη γνώμη μου, μπορούν να διαιρεθούν σε δυο βασικές κατηγορίες : εκείνες που υπαγορεύονται από την ορθολογική ανάλυση των πραγμάτων με τη λογική του ανθρώπινου μυαλού και εκείνες που υπαγορεύονται από δογματικές, μεταφυσικές αντιλήψεις. Αυτό που μου έκανε εντύπωση στις διάφορες αναλύσεις και παραθέσεις που διάβασα είναι ότι, τόσο στη μια όσο και στην άλλη περίπτωση, οι θεωρήσεις των πραγμάτων στηρίζονται σε αντιλήψεις πολύ παλιές, λες και το ρολόι της ανθρώπινης εξέλιξης να έχει σταματήσει για μεν τους ορθολογιστές στα όσα μας κληροδότησαν οι προσωκρατικοί φιλόσοφοι, για δε τους δογματιστές στα όσα μας κληροδότησε η μεσαιωνική χριστιανική ορθοδοξία.

Καίτοι το κατακρίνω, δεν θα σταθώ εδώ στο «πνεύμα βίαιης εισβολής» των γραφτών του εκπροσώπου των «δογματικών» εξ Αμερικής ομογενούς μας, όνομα και μη χωριό που λενε, το επισημαίνω όμως και εγώ μαζί με τους άλλους, διότι ένα τέτοιο απαράδεκτο ύφος δεν περνά δυστυχώς απαρατήρητο. Αν μου επιτρέπεται κάποιος χαρακτηρισμός για το ύφος αυτό, θα περιοριστώ να επισημάνω ότι, η απλή αναφορά λίστας συγγραφέων που μας παρουσιάστηκε σαν υποστήριξη δογματικών απόψεων, δεν αποτελεί επιχείρημα μιας καλόπιστης και αντικειμενικής συζήτησης μεταξύ πεπαιδευμένων ανθρώπων (η αποστήθιση δεν αποτελεί ως γνωστόν παιδεία της οποίας αναπόσπαστο τμήμα αποτελεί η κριτική της μάθησης). Η αποφυγή της αναφοράς των επιχειρημάτων των συγγραφέων αυτών ανά περίπτωση, ανάγει την επίκλησή τους σε επιδειξιμανία στερούμενη πειστικότητας.

Τέλος πάντων ...

Αν εγώ έχω κάτι διαφορετικό να προσθέσω στα όσα ήδη ελέχθησαν, αυτό εμπνέεται ακριβώς στα όσα ήδη παρατήρησα παρά πάνω και που συνίσταται συνοπτικά στα εξής :

Πρώτον, ότι η ανθρώπινη σκέψη δεν έχει σταματήσει να εξελίσσεται στον τομέα αυτόν. Τα τελευταία μάλιστα πενήντα χρόνια, η ανθρώπινη σκέψη έχει εξελιχθεί περισσότερο, από όσο στα έξι περίπου εκατομμύρια χρόνια της παρουσίας του ανθρώπινου είδους πάνω στη Γη.

Δεύτερον ότι συμφωνώ και εγώ με τον φίλο maxim_97 (τον οποίο και συγχαίρω για την εξαιρετική τεκμηρίωση του άρθρου του περί του διωγμού του ελληνικού φιλοσοφικού πνεύματος κατά τον μεσαίωνα πράγμα που, αν δεν συνέβαινε, είμαι προσωπικά βέβαιος ότι ο άνθρωπος θα είχε ήδη ανακαλύψει μόνος του τον Δημιουργό του, χωρίς την ανάγκη καμιάς μεταφυσικής αποκάλυψης) λέγοντας ότι, για να κατανοήσει κανείς την Αλήθεια στο υπαρξιακό μας αυτό ζήτημα, πρέπει σήμερα να κατανοεί σε αρκετό βαθμό τη φιλοσοφία ή αν θέλουμε την επιστημολογική σκέψη των λεγομένων θετικών επιστημών, σκέψη που θεμελίωσε ο Αριστοτέλης και που σήμερα έχει πια τόσο εξελιχτεί, ώστε να έχει ευρέως υποσκελίσει, αν μπορούμε να το πούμε έτσι, τη φιλοσοφική θεώρηση του Κόσμου των Ιδεών, του Πλάτωνα. Η σύγχρονη επιστημολογική σκέψη, θέλει ανάλυση των γεγονότων εκ του μηδενός, συγκρότηση θεωριών που εξηγούν τα γεγονότα και, τέλος, επαλήθευση των θεωριών στην πράξη, δηλαδή με το πείραμα.

Τρίτον, ότι δεν έχουμε να κάνουμε με πολλές και μάλιστα υποκειμενικές υπαρξιακές «αλήθειες». Η Αλήθεια (δηλαδή η αληθινή ιστορία της δημιουργίας και της πορείας του κόσμου και της ζωής) είναι μία και μόνη και οι διαφορές που παρατηρούνται, δεν είναι παρά φαινομενικές ή αν θέλουμε, «εικονικές πραγματικότητες» Δεν ξέρω, τώρα που το σκέφτομαι, αν ο φίλος maxim_97 τα βλέπει και αυτός έτσι, στο PATHFINDER. Δεν το επισκέφτηκα προς το παρόν. Αλλά αν είναι έτσι, ας τα πούμε και εδώ, για τους «τεμπέληδες» σαν και μένα.

Θα προσπαθήσω να εκλαϊκεύσω, όσο αυτό είναι δυνατόν, τη βασική αυτή λεπτομέρεια. Αν κατορθώσουμε να φανταστούμε, βγαίνοντας για λίγο από τον φυσικό τρισδιάστατο κόσμο μας – να η πρώτη δυσκολία – ότι κάπου υπάρχει ένας κόσμος με δύο μόνο διαστάσεις (φάρδος – μήκος), οι «άνθρωποι» εκεί δεν μπορούν με τίποτε να αντιληφθούν το τι σημαίνει ύψος. Δεν μπορούν να αντιληφθούν τίποτε που να μην μοιάζει, για μας, μ’ ένα επίπεδο διάγραμμα. Αν ένας τέτοιος κόσμος υπήρχε, οι κάτοικοί του δεν μπορούν να μας δουν. Αυτό που μπορούν ίσως να δουν είναι μόνο η σκιά μας, ή, στα μαθηματικά, η προβολή ή η τομή του εαυτού μας από τον επίπεδο κόσμο τους. Βλέπουμε λοιπόν ότι, η πραγματικότητα για τους κατοίκους εκείνου του κόσμου, είναι εικονική γιατί δεν συμπίπτει με την «πραγματική» πραγματικότητα που έχουμε την τύχη να αντιλαμβανόμαστε εμείς. Σε όρους της παλιάς, καλής Ευκλείδειας Γεωμετρίας, τη σφαίρα που βλέπουμε εμείς τελείως φυσικά, εκείνοι βλέπουν μόνο την προβολή, ή την τομή της, δηλαδή έναν κύκλο ή μια έλλειψη ...

Οι δύο λοιπόν διαστάσεις των «επιπεδανθρώπων» αυτών, αποτελούν το «σύστημα αναφοράς» σε σχέση με το οποίο αντιλαμβάνονται τα φαινόμενα ή, με άλλα λόγια, την ΑΛΗΘΕΙΑ του κόσμου. Οι «άνθρωποι» αυτοί, δεν μπορούν να αντιληφθούν τίποτε με τις αισθήσεις τους, που δεν εμπίπτει στο σύστημα αυτό της αναφοράς τους. Ανάλογη κατάσταση επικρατεί και σε μας, τους «στερεανθρώπους». Οπως και οι «επιπεδάνθρωποι», αντιλαμβανόμαστε μιαν ΕΚΔΟΧΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ του φυσικού κόσμου : εκείνη που εμπίπτει και μπορεί να περιγραφεί διεξοδικά (exhaustively) από το δικό μας σύστημα αναφοράς, που είναι οι τρεις διαστάσεις του χώρου μας. Μπορούμε επίσης να αντιληφθούμε και κάθε άλλη εκδοχή της Αλήθειας, όταν αυτή περιγράφεται από υποδεέστερα συστήματα αναφοράς, όπως εκείνο των «επιπεδανθρώπων» που λέγαμε.

Δεν νομίζω να χρειάζεται να εξηγήσω στους αμύητους το τι θα συνέβαινε συγκρίνοντας τον δικό μας τρισδιάστατο κόσμο, μ’ έναν άλλο υποθετικό, ο οποίος όμως θα διέπεται όχι πια από τρεις, αλλά από τέσσερις διαστάσεις. Το καταλαβαίνετε τώρα και μόνοι σας ...

Στο διάστημα (το Σύμπαν) τα πράγματα είναι ανάλογα συγκρινόμενα με τα επί του μικρού, τόσο αμελητέου αλλά τόσο προσφιλούς μας πλανήτη που αποτελεί την κοιτίδα μας. Δεν θα σταθώ εδώ στην ταπείνωση που υπέστη η Εκκλησία μας, όταν αναγκάστηκε να παραδεχτεί ότι δεν ήμασταν εμείς το κέντρο του Σύμπαντος. Είναι βέβαια απορίας άξιον, το ότι συνεχίζει να επιμένει ότι αποτελούμε το κύριο μέλημα του Δημιουργού του ...

Ας επανέλθουμε όμως στο προκείμενο. Οι ιλιγγιώδεις για το ανθρώπινο μυαλό αποστάσεις στο διάστημα, είναι τέτοιες ώστε οι ακτινοβολίες με τις οποίες ο άνθρωπος αντιλαμβάνεται την ύπαρξη των αντικειμένων (το φως, τα ραδιοκύματα κτλ ... ) να χρειάζονται από μερικά λεπτά (8 λεπτά για τον ήλιο μας) μέχρι μερικά εκατομμύρια γήινα χρόνια για να φθάσουν ως εμάς. Αποτέλεσμα, πολλά από τα αντικείμενα και τα γεγονότα που παρατηρούμε σήμερα, να έχουν εξαφανιστεί προ πολλών χιλιάδων ετών. Ετσι, όσο πιο μακριά βλέπουμε στο διάστημα, τόσο πιο πίσω ταξιδεύουμε στο χρόνο. Ο χώρος και ο χρόνος στο διάστημα συγχέονται λοιπόν (θυμήσου τι σου είπε ο φίλος σου, αγαπητή μας anti), πράγμα που δεν συμβαίνει στις μικρές διαστάσεις της Γης μας, όπου οι νόμοι της φύσης προβάλλονται. Οι νόμοι της φύσης πάνω στη Γη, είναι συνεπώς μια μερική περίπτωση των νόμων της φύσης στο διάστημα, όπως ακριβώς οι νόμοι του δυσδιάστατου κόσμου που λέγαμε, είναι μια μερική περίπτωση των δικών μας νόμων, όταν αυτοί εφαρμόζονται σ’ ένα επίπεδο.

Να παρατηρήσουμε επίσης, ότι και τα συμπεράσματα από την εφαρμογή των νόμων της φύσης στα διάφορα αυτά συστήματα αναφοράς μπορούν να διαφέρουν, αφού υποχρεωτικά καταλήγουν στην περιγραφή μιας εκδοχής της Αλήθειας, όπως την αντιλαμβάνεται ένας παρατηρητής τοποθετημένος στην αρχή του κάθε συστήματος αναφοράς (την αρχή των «αξόνων» του για να είμαι ακριβέστερος τουλάχιστον προς όσους έχουν μερικές έστω βασικές γνώσεις αναλυτικής γεωμετρίας)

Ετσι, όσο πιο μακριά βλέπουμε στο διάστημα, όσο πιο πίσω ταξιδεύουμε στο χρόνο, τόσο πιο πολύ πλησιάζουμε την αρχή της Δημιουργίας ! Τα σημερινά μέσα που διαθέτει ο άνθρωπος, του επιτρέπουν να «βλέπει» ήδη πολύ μακριά, μέχρι σχεδόν την κατάπρωτη αρχή της Δημιουργίας. Η θεωρία της Δημιουργίας (το big bang) έχει σήμερα αρκετά επαληθευτεί και πειραματικά, αφού έχει συλληφθεί (με ραδιοκύματα) ο απόηχος του τρομακτικού αυτού γεγονότος. Και αυτό είναι φυσικό, αφού το Σύμπαν δεν έχει διέξοδο. Πέρα από αυτό, υπάρχει το απόλυτο ΜΗΔΕΝ. Ούτε χώρος, ούτε χρόνος, ούτε φως, ούτε σκότος, ούτε ύλη, ούτε πνεύμα, ούτε βαρύτητα, ούτε ορατά, ή αόρατα όντα. Απολύτως τίποτε. Σε αυτό, η σύγχρονη επιστήμη συμφωνεί απόλυτα με την εκδοχή της Εκκλησίας μας : «Ο Θεός, εποίησεν τον κόσμον εκ του μηδενός», είναι ο «ποιητής ορατών τε πάντων και αοράτων» διδάσκει η Εκκλησία μας. Εκεί όμως που δεν έχει απάντηση, είναι στο ερώτημα : πού βρισκόταν ο Δημιουργός πριν και κατά τη Δημιουργία ; Διότι, από τη στιγμή που πριν από τη Δημιουργία δεν υπήρχε ούτε ύλη ούτε πνεύμα (αφού όλα αυτά τα έκαμε ο Θεός), Εκείνος δεν μπορούσε να βρίσκεται έξω από το Δημιούργημά του. Αν όμως βρισκόταν μέσα, τότε πώς δημιούργησε κάτι που υπήρχε ήδη αφού περιείχε τουλάχιστον τον Δημιουργό του ;

Ας μην ξεχνάμε ότι η δική μας δομή από το επίπεδο του ατόμου και κάτω είναι ίδια με τη δομή του σύμπαντος, ότι για έναν παρατηρητή που βρίσκεται στον απειροελάχιστο αυτόν κόσμο οι αποστάσεις είναι το ίδιο ιλιγγιώδεις όπως και εκείνες του διαστήματος και ότι, τέλος, στον απειροελάχιστο αυτόν κόσμο βρίσκονται οι μεγαλύτερες, τρομερότερες και πλέον ανεξερεύνητες δυνάμεις της Δημιουργίας. Αν υπάρχει Δημιουργός πρέπει αν αναζητηθεί εκεί, όπου ο άνθρωπος διατηρεί ακόμη την άγνοιά του, εμποδιζόμενος από τον κύριο Heisenberg. Ο Δημιουργός με τις τεράστιες δυνάμεις, δεν είναι μέγιστος, όπως τον βλέπει η Εκκλησία μας, εκμεταλλευόμενη τον αρχέγονο φόβο του ανθρώπου για ότι είναι τεράστιο σε σύγκριση με εκείνον και ακατανόητο από αυτόν. Κι η ανθρώπινη διανόηση, δεν είναι πλέον εκείνη του Μεσαίωνα. Ο Δημιουργός, πρέπει να απέχει πολύ από τον «εν ύδασι την Γην κρεμάσας», του συστήματος αναφοράς της Εκκλησίας μας. Αντίθετα δε με τις αντιλήψεις της, πρέπει να είναι μικροσκοπικός, απειροελάχιστος, αλλά παντοδύναμος. Ισως γι αυτό γεμίζει τον κόσμο και ταυτίζεται με αυτόν. Οπως και ο άνθρωπος ....

Τελειώνοντας, μούρχεται πάλι στο νου αυτό που κάποτε, είδα κάπου γραμμένο : αν είναι αλήθεια – έγραφε - πως το κάθε άτομο του σώματός μας ήταν κάποτε μέρος ενός αστεριού, δεν πάμε δα και στο άγνωστο αφήνοντας αυτόν τον κόσμο. Απλά, γυρνάμε σπίτι ...

Καλή σας νύχτα –JU

(1) Κάποια άλλη στιγμή, ένα συμπληρωματικό κείμενο θάπρεπε να συμπληρώσει αυτό εδώ. Ο τίτλος του, θα μπορούσε νάναι περίπου ο εξής : «Η Αλήθεια, τα συστήματα αναφοράς και τα συστήματα αξιών». Ο ρόλος του, μια συμβολή από μια άλλη οπτική γωνία στην προσπάθεια εξήγησης και συγκερασμού ανάμεσα στις δογματικές και τις ορθολογικές αντιλήψεις του ανθρώπου. Ιδωμεν ...
_________________
Η σχέση του λογικού προς το παράλογο, είναι μονόδρομη : ενώ το πρώτο μπορεί να γίνει δυσνόητο για να του μοιάσει, το δεύτερο δεν τα καταφέρνει ποτέ, προσπαθωντας να γίνει ευνόητο - Ιουπητέριος

[maxim_97]

Φίλε Jupiter
Οι θέσεις σου είναι και θέσεις μου όπως και για όλους εκείνους τους ανθρώπους που διαθέτουν λογική συγκρότησης - επεξεργασίας – αποδοχής η απόρριψης των δεδομένων πληροφοριών του εγκεφάλου τους. Δυστυχώς η ευτυχώς για την ανθρωπότητα, οι φίλοι της σοφίας (γνώσης αντικειμενικής και τεκμηριωμένης για τη φύση και λειτουργία των πραγμάτων) αποτελούν από πάντα τους ελάχιστους του συνόλου. Αυτό το γεγονός ασφαλώς και έχει τις απαντήσεις του αλλά δεν είναι του παρόντος.
Σε προσκαλώ στο club maxim_97 ως ενεργό μέλος του, γιατί οι απόψεις και θέσεις σου, μπορούν να προσφέρουν πολλά στους καλοπροαίρετους – φιλομαθείς μη κομπλεξικούς από ταμπού και στείρο εγωισμό φίλους μας.

Σημειωση: Θα μου επιτρεψεις ελπιζω να δημοσιευσω το παραπανω κειμενο σου στις σελιδες του club maxim_97.
_________________
Επίκουρος:
Ο θάνατος δεν υπάρχει ούτε για τους ζωντανούς ούτε για τους πεθαμένους – εφόσον για τους πρώτους δεν υπάρχει, ενώ οι άλλοι δεν υπάρχουν πια".

[kaneis]

μια αλλη αποψη ειναι οτι ενω διανοητικα αληθεια σημαινει αρση της ληθης και γνωριζεται μεσω των λογικων κατηγοριων κτλ παραδοξως και περιεργως στο βιωματικο επιπεδο,για να κοινωνησεις αμεσα δηλαδη με το αληθως ον,με την πλατωνικη ιδεα του οντος,σημαινει καταφαση της ληθης,το παρατημα δηλαδη ολων των εργαλειων που μεσολαβουν για να γνωρισω κατι και την ευθεια μετοχη μου σ αυτην την αληθεια του.
_________________
ο ηλιος δεν σηκωνει τα πεπλα αλλα τα φανερωνει