Θ.ΒοήθειαςΘ.Βοήθειας   ΑναζήτησηΑναζήτηση   Εγγεγραμμένα μέληΕγγεγραμμένα μέλη   Ομάδες ΧρηστώνΟμάδες Χρηστών  ΕγγραφήΕγγραφή  ΠροφίλΠροφίλ 
Συνδεθείτε, για να ελέγξετε την αλληλογραφία σαςΣυνδεθείτε, για να ελέγξετε την αλληλογραφία σας   ΣύνδεσηΣύνδεση 

Πέθανε ο Θεός;
Μετάβαση στη σελίδα Προηγούμενο  1, 2, 3, ... 19, 20, 21  Επόμενο
 
Δημοσίευση νέας  Θ.Ενότητας   Απάντηση στη Θ.Ενότητα    www.filosofia.gr Αρχική σελίδα -> Φιλοσοφικοί Προβληματισμοί
Επισκόπηση προηγούμενης Θ.Ενότητας :: Επισκόπηση επόμενης Θ.Ενότητας  
Συγγραφέας Μήνυμα
ΝΕΟΦΩΤΙΣΤΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
Πρύτανης


Εγγραφή: 12 Μάρ 2004
Δημοσιεύσεις: 18523

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Κυρ Οκτ 21, 2018 10:31 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

georgemaus έγραψε:
Προς Σκαπανέα:
Δε νομίζω να αποκρύπτεται από την χριστιανική θρησκεία ότι ο Χριστός πέθανε στον σταυρό. Δεν ξέρω από πού βγαίνει αυτό. Και τα μικρά παιδιά ξέρουν ότι ο Χριστός πέθανε στον σταυρό. Εξ' άλλου τι άλλο μπορεί να είναι το σύμβολο του χριστιανισμού που είναι ο σταυρός;;;



Τα μικρά παιδιά το ξέρουν,όχι τα μικρότερα! Laughing
_________________
Έτσι να στέκω, θάλασσα, παντοτεινέ έρωτά μου
με μάτια να σε χαίρομαι θολά
και να ναι τα μελλούμενα στην άπλα σου μπροστά μου,
πίσω κι' αλάργα βάσανα πολλά.
(Κώστας Βάρναλης)
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
ΝΕΟΦΩΤΙΣΤΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
Πρύτανης


Εγγραφή: 12 Μάρ 2004
Δημοσιεύσεις: 18523

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Κυρ Οκτ 21, 2018 10:35 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

georgemaus έγραψε:
Δεν κρίνω τον χριστιανισμό από τους μύθους και τις ψευδαισθήσεις του, αναστάσεις, θαύματα, κτλ, αλλά μόνο από τον λόγο του Χριστού που αποτελεί για μένα την πνευματική κορύφωση των πνευματικών κατακτήσεων του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού, προσαρμοσμένων στο θρησκευτικό στέλεχος της Παλαιάς Διαθήκης.


Και πού είναι η καταξίωση της επιστήμης,της φιλοσοφίας,της δικαιοσύνης,της τέχνης,της δημοκρατίας στο "θρησκευτικό στέλεχος της Παλαιάς Διαθήκης";

Προσαρμογή του Προκρούστη εννοείς;
_________________
Έτσι να στέκω, θάλασσα, παντοτεινέ έρωτά μου
με μάτια να σε χαίρομαι θολά
και να ναι τα μελλούμενα στην άπλα σου μπροστά μου,
πίσω κι' αλάργα βάσανα πολλά.
(Κώστας Βάρναλης)
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
georgemaus
Πρύτανης


Εγγραφή: 26 Μάρ 2004
Δημοσιεύσεις: 712

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Κυρ Οκτ 21, 2018 10:59 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Προς Νεοφώτιστο:
Η Ιερουσαλήμ στα χρόνια του Χριστού ήταν το πνευματικό μέτωπο της εποχής, όπου συγκρούονταν όλες οι πνευματικές κατακτήσεις του κόσμου της mare nostrum. Ουσιαστικά οι κατακτήσεις των προσωκρατικών, του Σωκράτη, του Πλάτωνα μέσω του ελληνιστικού πολιτισμού επιτίθονται στο πνεύμα της Ιερουσαλήμ και από αυτήν τη σύγκρουση προκύπτει ο χριστιανισμός. Είναι αλήθεια ότι στην αρχή έχουμε μια προκρούστεια προσαρμογή, αλλά με την είσοδο του χριστιανισμού αργότερα στην Ελλάδα, ο χριστιανισμός αποκτά αργά αλλά σταθερά το ελληνικό πνεύμα, έτσι ώστε να μπορούμε σήμερα να θεωρούμε πως ο χριστιανισμός τελικά είναι εξέλιξη του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού. Εξ άλλου ο χριστιανισμός κυνηγήθηκε εξ αρχής ανήλεα από τους Εβραίους, οι οποίοι αναγνώρισαν μέσα στα λόγια του Χριστού την ουσια του πνεύματος της Αθήνας.
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email
skapaneas
Πρύτανης


Εγγραφή: 13 Μάϊ 2007
Δημοσιεύσεις: 12421
Τόπος: Εδώ ........ Χρόνος: Τώρα ....... Τρόπος: Απλά + Λαϊκά

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Κυρ Οκτ 21, 2018 11:01 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

                            .... Το κλειδι της ζωης ειναι το μη αντικαταστασιμο ....

ΝΕΟΦΩΤΙΣΤΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ έγραψε:
Όπως εκείνος ,λοιπόν,δεν ήξερε τι είναι θεός που "χορεύει",έτσι κι εσύ δεν ξέρεις τι είναι ο Νίτσε όταν λέει ότι ο θεός θα έπρεπε να μπορεί να χορεύει.

Γι' αυτό μην μπαίνεις σε ξένα χωράφια...εκτός κι αν θέλεις να προσφέρεις στιγμές γέλιου στους συνομιλητές σου! Τότε δεκτόν!

Ο Νιτσε απλα δεν γνωριζε τι ειναι ο θεος, αρα δεν "εχει" δικαιωμα να μιλαει για αυτον

Πες εσυ ( που εισαι γνωστης υποτιθεται του "Νιτσε" ) τι πιστευε ο Νιτσε για το θεο και μετα εξηγησε τον αφορισμο του : Ο θεος πεθανε : δινοντας εδω δημοσια τον τροπο του θανατου του θεου ωστε να εχουμε μια καθαρη εικονα αυτου του θανατου ( κατα Νιτσε παντοτε )
_________________
Ο ανθρωπος ειναι ο λογος του συμπαντος
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email
skapaneas
Πρύτανης


Εγγραφή: 13 Μάϊ 2007
Δημοσιεύσεις: 12421
Τόπος: Εδώ ........ Χρόνος: Τώρα ....... Τρόπος: Απλά + Λαϊκά

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Κυρ Οκτ 21, 2018 11:09 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

                            .... Το κλειδι της ζωης ειναι το μη αντικαταστασιμο ....

georgemaus έγραψε:
Προς Σκαπανέα:
Δε νομίζω να αποκρύπτεται από την χριστιανική θρησκεία ότι ο Χριστός πέθανε στον σταυρό. Δεν ξέρω από πού βγαίνει αυτό. Και τα μικρά παιδιά ξέρουν ότι ο Χριστός πέθανε στον σταυρό.

Κα τα μικρα παιδια ξερουν για το θανατο του Χριστου στο Σταυρο, ναι !!!

Η επισημη ομως Εκκλησια στο συμβολο της πιστεως, οπως σου εξηγησα, το αποσιωπα

Γιατι ;

Μηπως εχουν βαλει το "χερακι" τους οι Εβραιοι, οπως λες παραπανω για τον πολεμο τους κατα του χριστιανισμου, στην διαστρεβλωση αυτης της χριστιανικης δογματικης αληθειας ;
_________________
Ο ανθρωπος ειναι ο λογος του συμπαντος
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email
ΝΕΟΦΩΤΙΣΤΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
Πρύτανης


Εγγραφή: 12 Μάρ 2004
Δημοσιεύσεις: 18523

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Κυρ Οκτ 21, 2018 11:34 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

georgemaus έγραψε:
Προς Νεοφώτιστο:
Η Ιερουσαλήμ στα χρόνια του Χριστού ήταν το πνευματικό μέτωπο της εποχής, όπου συγκρούονταν όλες οι πνευματικές κατακτήσεις του κόσμου της mare nostrum. Ουσιαστικά οι κατακτήσεις των προσωκρατικών, του Σωκράτη, του Πλάτωνα μέσω του ελληνιστικού πολιτισμού επιτίθονται στο πνεύμα της Ιερουσαλήμ και από αυτήν τη σύγκρουση προκύπτει ο χριστιανισμός. Είναι αλήθεια ότι στην αρχή έχουμε μια προκρούστεια προσαρμογή, αλλά με την είσοδο του χριστιανισμού αργότερα στην Ελλάδα, ο χριστιανισμός αποκτά αργά αλλά σταθερά το ελληνικό πνεύμα, έτσι ώστε να μπορούμε σήμερα να θεωρούμε πως ο χριστιανισμός τελικά είναι εξέλιξη του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού. Εξ άλλου ο χριστιανισμός κυνηγήθηκε εξ αρχής ανήλεα από τους Εβραίους, οι οποίοι αναγνώρισαν μέσα στα λόγια του Χριστού την ουσια του πνεύματος της Αθήνας.



Μην συγχέεις τον ελληνισμό,τον ελληνοχριστιανισμό και τον εβραιοχριστιανισμό.Ο δεύτερος είναι προσαρμογή στον ελληνισμό,ο πρώτος δεν χρειάζεται να προσαρμοστεί σε κανέναν,είναι ακέραιο και αυτοτελές σύστημα πανανθρώπινων αξιών.
_________________
Έτσι να στέκω, θάλασσα, παντοτεινέ έρωτά μου
με μάτια να σε χαίρομαι θολά
και να ναι τα μελλούμενα στην άπλα σου μπροστά μου,
πίσω κι' αλάργα βάσανα πολλά.
(Κώστας Βάρναλης)
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
ΝΕΟΦΩΤΙΣΤΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
Πρύτανης


Εγγραφή: 12 Μάρ 2004
Δημοσιεύσεις: 18523

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Κυρ Οκτ 21, 2018 11:36 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

skapaneas έγραψε:


Μηπως εχουν βαλει το "χερακι" τους οι Εβραιοι, οπως λες παραπανω για τον πολεμο τους κατα του χριστιανισμου, στην διαστρεβλωση αυτης της χριστιανικης δογματικης αληθειας ;



Έλα ντε! "...και παθόντα και ταφέντα..." λέει ,όχι για να δείξουν ότι ο Χριστός πέθανε αλλά για να σκανδαλιζόμαστε ότι μπορεί να θάφτηκε ζωντανός! Laughing
_________________
Έτσι να στέκω, θάλασσα, παντοτεινέ έρωτά μου
με μάτια να σε χαίρομαι θολά
και να ναι τα μελλούμενα στην άπλα σου μπροστά μου,
πίσω κι' αλάργα βάσανα πολλά.
(Κώστας Βάρναλης)
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
georgemaus
Πρύτανης


Εγγραφή: 26 Μάρ 2004
Δημοσιεύσεις: 712

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Κυρ Οκτ 21, 2018 11:49 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Νεοφώτιστε δεν συγχέω τίποτα, ξέρω πολύ καλά τι μου γίνεται. Αυτό που ξεχνούν όμως πολλοί, είναι ότι ο ελληνισμός είχε οδηγηθεί από μόνος του στη δική του παρακμή πριν ακόμη από τον χριστιανισμό. Το είχαν επισημάνει πολλοί. Ο Σωκράτης φυσικά, αλλά και ο Πλάτωνας. Ο Ευριπίδης στο έργο του ''Βάκχες'' κρούει από νωρίς τον κώδωνα του κινδύνου. Οι θεοί του Ολύμπου είχαν εξομοιωθεί στην κακότητα και στην εκδικητικότητα με τους ανθρώπους. Χρειαζόταν η ανύψωση ενός άλλου ιερού προτύπου. Ο ελληνισμός οδηγήθηκε στον χριστιανισμό και ουσιαστικά μέσω αυτού διασώθηκε, έστω κι αν τους πρώτους αιώνες αυτό δεν ήταν τόσο εμφανές. Χωρίς τον ελληνισμό, χωρίς τον Σωκράτη και τον Πλάτωνα, χριστιανισμός σήμερα δε θα υπήρχε...
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email
ΝΕΟΦΩΤΙΣΤΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
Πρύτανης


Εγγραφή: 12 Μάρ 2004
Δημοσιεύσεις: 18523

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Κυρ Οκτ 21, 2018 12:26 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Ενδιαφέρουσα άποψη που προσωπικά την έχω ήδη ερευνήσει αλλά βρήκα παντελώς αστήρικτη.

Το ότι οι Ρωμαίοι έφεραν αλλοίωση των ελληνικών ηθών δεν σημαίνει ότι ο ελληνισμός περίμενε τον χριστιανισμό για ν' ανανεωθεί.

Αν έχεις κάποια ευρήματα ,πολύ ευχαρίστως να το συζητήσουμε.
_________________
Έτσι να στέκω, θάλασσα, παντοτεινέ έρωτά μου
με μάτια να σε χαίρομαι θολά
και να ναι τα μελλούμενα στην άπλα σου μπροστά μου,
πίσω κι' αλάργα βάσανα πολλά.
(Κώστας Βάρναλης)
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
georgemaus
Πρύτανης


Εγγραφή: 26 Μάρ 2004
Δημοσιεύσεις: 712

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Κυρ Οκτ 21, 2018 1:22 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Φίλε Νεοφώτιστε έχω κάποιες απόψεις και κάποια ευρήματα που τα παραθέτω στο υπό έκδοση βιβλίο μου Ο ΓΙΟΣ ΤΟΥ ΝΙΤΣΕ που θα βγει από τις εκδόσεις ΗΡΟΔΟΤΟΣ, ελπίζω να μην αργήσει γιατί τώρα βρισκόμαστε στις διορθώσεις και πάμε λίγο αργά επειδή ο οίκος είναι φορτωμένος και με ακαδημαϊκά βιβλία. Αυτό που πρέπει να πω είναι ότι για πολλά χρόνια ήμουν αποστασιοποιημένος από τη θρησκεία, σχεδόν άθεος, αλλά στην πορεία είδα ότι τα πράγματα είναι πιο σοβαρά απ' όσο νομίζουμε. Ο Θεός τελικά δεν είναι μια γραφική ψευδαίσθηση, αλλά ένας μηχανισμός που έρχεται από την εποχή των σπηλαίων ακόμη και ίσως είναι αυτή η έννοια που τελικά δημιούργησε αυτό που σήμερα ονομάζουμε πολιτισμό. Θα παραθέσω από το βιβλίο μου μονάχα ένα απόσπασμα για να κατανοήσουμε πώς από το 430 π. Χ. ακόμη, ο Ευριπίδης επισημαίνει την ανεπάρκεια των αρχαίων θεών που ναι μεν είχαν εξυπηρετήσει μια μεγάλη εποχή, συγκεκριμένα την εποχή του χαλκού, αλλά έχει αρχίσει το λυκόφως αυτών των ειδώλων, για να θυμηθούμε και λίγο τον Νίτσε. Δε θέλω να δημοσιεύσω άλλα αποσπάσματα πριν βγει το βιβλίο...

''... Πέρα όμως από τις ανιχνεύσεις των προσωκρατικών, πέρα από τον Σωκράτη που εμμέσως πλην σαφώς χτύπησε τον πολυθεϊσμό και τον Αριστοφάνη βέβαια που γελοιοποιούσε στις κωμωδίες του το ιερατείο, καίριο πλήγμα στην αρχαία θρησκεία -εκφράζοντας ίσως τη συλλογική συνείδηση και το μυστικά σκιρτήματα της εποχής- έδωσε ο Ευριπίδης. Στο σκοτεινό έργο του ''Βάκχες'' αναδεικνύει την ανεπάρκεια των αρχαίων Θεών, γιατί εξισώνονται στην κακότητα και στην εκδικητικότητα με τους ανθρώπους. Ο Διόνυσος ρίχνει τη συμφορά στη Θήβα επειδή ο βασιλιάς Πενθέας και οι Θηβαίοι δεν τον αναγνώρισαν αμέσως ως Θεό. Στον διάλογο του Κάδμου με τον Διόνυσο προς το τέλος της τραγωδίας, ο Κάδμος ζητά μάταια συγχώρεση από τον Διόνυσο κι όταν αυτός αρνείται, ο Κάδμος εκστομίζει την τρομερή φράση: ''Στην οργή τους οι Θεοί, δεν πρέπει των θνητών να μοιάζουν!''. Κι εδώ ίσως είναι το μεγάλο μυστικό του αρχαίου κόσμου. Έχει εντοπίσει την ανεπάρκεια των Ολύμπιων Θεών που όχι μόνο δεν εμποδίζουν τους ανθρώπους, αλλά τους σπρώχνουν κιόλας στο κακό και το αναπαράγουν! Στην ''Ανδρομάχη'' επίσης ο Ευριπίδης τοποθετεί στο στόμα του χορού λόγια πικρά εναντίον των Θεών. Πως όχι μόνο θέλησαν να γίνει ο Τρωικός πόλεμος που έσπειρε τόσα δεινά, αλλά οδήγησαν επίσης τον Ορέστη να διαπράξει μητροκτονία. Οι Θεοί υπέρ της μητροκτονίας! Τα βάζει ακόμη και με τον λαμπερό Απόλλωνα που έσπρωξε τους δολοφόνους του Νεοπτόλεμου να τον σκοτώσουν μέσα στο ναό του την ώρα που εκείνος πήγαινε να προσευχηθεί! Ο φόνος έγινε μάλιστα στο ιερό μαντείο των Δελφών γι' αυτό και η Θέτιδα παροτρύνει τον Πηλέα να θάψει εκεί τον εγγονό του ώστε ο τάφος του Νεοπτόλεμου να θυμίζει για πάντα και σε όλους το μίασμα του ιερού. Παράλληλα ο Ευριπίδης, δεν αφήνει ασχολίαστα το χρυσάφι και τα πλούτη που είναι συσσωρευμένα στο μαντείο. Αλλά και στον ''Ιππόλυτο'' ο Ευριπίδης θεωρεί τους Θεούς υπεύθυνους για τα δεινά των ανθρώπων. Εδώ η Αφροδίτη που ζηλεύει την αγάπη του Ιππόλυτου για την Άρτεμη, τυφλώνει τη Φαίδρα από έρωτα για τον Ιππόλυτο τον γιό του άντρα της Θησέα, με αποτέλεσμα αυτό το πάθος να οδηγήσει στον θάνατο και της Φαίδρας και του Ιππόλυτου. Οι Ολύμπιοι Θεοί λοιπόν ήταν πολύ ''ανθρώπινοι'' γεμάτοι ελαττώματα, καθόλου συγχωρητικοί και επίσης, καθόλου υπερβατικοί τελικά. Βλέπουμε λοιπόν πως από την εποχή του Ευριπίδη είχε επισημανθεί η ανάγκη για έναν άλλον Θεό. Ο Ευριπίδης δεν ήταν άθεος. Διατράνωνε την αναγκαιότητα της ύπαρξης των Θεών, αλλά τους ήθελε πιο ιερούς, ψηλότερα ηθικά από τους ανθρώπους.
Οι αρχαίοι Θεοί και τα ιερατεία τους λοιπόν, έχουν αρχίσει αργά αλλά σταθερά να χρεοκοπούν στη συνείδηση της εποχής και τούτο δεν είναι άσχετο με τη σύγκλιση αργότερα σε έναν και μοναδικό Θεό, που θα έβαζε τέρμα στις δικαιολογίες και στην απόλυτη ελευθερία-ασυδοσία των υποκειμένων, θα ήταν υπερβατικός, μακριά από τα ανθρώπινα πάθη και δε θα αναπαρήγαγε το κακό. Αυτός ο Θεός θα ξανάβρισκε επίσης τον ρόλο του. Θα έπαιρνε ξανά τη θέση του στο κοινωνικό γίγνεσθαι, θα γινόταν ξανά το αντίπαλο δέος όσων διασάλευαν την αρμονία μεταξύ των τεσσάρων στρατοπέδων. Κοντολογίς οι αρχαίοι Θεοί καταδικάστηκαν τελικά από εκείνους που τους δημιούργησαν, απλά γιατί δεν εξυπηρετούσαν πια τις νέες συνθήκες. Οι Ολύμπιοι Θεοί ήταν γέννημα της σκληρής εποχής του χαλκού που είχε αποκορύφωμά της τον Τρωικό πόλεμο. Οι πνευματικές όμως κατακτήσεις της Αθήνας του 6ου, 5ου και 4ου αιώνα π. Χ., οδήγησαν στην αναζήτηση ενός πιο ''ιερού'' και ευγενικού Θεού, που θα έστεκε ψηλότερα και πέρα από τη γήινη αυτή σκληρότητα και δε θα ξέπεφτε ποτέ σε... άνθρωπο. Οι αρχαίοι Αθηναίοι άρχισαν να κατανοούν πως είχαν ανάγκη από ένα καλύτερο πρότυπο. 'Ενα πρότυπο που δε θα τους τύφλωνε για να τους σπρώξει στο κακό, αλλά θα στεκόταν για πάντα μακριά από το κακό και θα τους έδινε τουλάχιστον το δικαίωμα της επιλογής. Η αμηχανία του Διόνυσου μπροστά στα λόγια του Κάδμου ότι οι Θεοί δεν πρέπει να μοιάζουν στην κακότητα με τους ανθρώπους, είναι τελικά η αμηχανία της επίγνωσης όλων των αρχαίων Θεών μπροστά στην καταδίκη τους από τον άνθρωπο. Ο Διόνυσος παρά τη φαινομενική του δύναμη και τη συμφορά που μόλις έχει σπείρει στη Θήβα, μοιάζει με μαθητούδι στο τέλος της τραγωδίας του Ευριπίδη μπροστά στον σοφό γέρο Κάδμο. Γιατί αντιλαμβάνεται ξαφνικά πως ο δυνατός δεν είναι πια ο ίδιος κι ας είναι Θεός, αλλά αυτό το φθαρτό ον που έχει μπροστά του. Γιατί αυτό το φθαρτό ον ξέρει να γεννά, να λατρεύει αλλά ξέρει επίσης και να συντρίβει Θεούς. Ο Διόνυσος αρχίζει να φοβάται πια μπροστά στον γέρο Κάδμο. Η ίδια του η κακότητα τον έχει υποβιβάσει και το ξέρει. Αρνείται πως είναι εκείνος υπεύθυνος για τη συμφορά της Θήβας και θέλει να μετατοπίσει την ευθύνη αλλού. Σε κάποιον που δεν κατονομάζει. ''Αυτός το είχε ορίσει (ετούτο το κακό) από παλιά!'' Ποιος είναι Αυτός; Ο Δίας. Ο πατέρας των Θεών. Ο Διόνυσος ξέρει πια την τρομερή εκείνη στιγμή της τραγωδίας του Ευριπίδη, πως δεν είναι μακριά η αποκαθήλωση. Δε θα διασωθεί Ολύμπιος Θεός από την επερχόμενη ήττα. Εκτός από έναν ίσως, θα μιλήσω παρακάτω γι' αυτόν. Οι αρχαίοι Έλληνες αρχίζουν να καταδικάζουν από τον 4ο κιόλας αιώνα π. Χ., συνολικά τους Θεούς τους! Απλά γιατί είναι αναπόφευκτο. Η σκληρή εποχή του χαλκού και των άγριων ενστίκτων, έχει για πάντα τελειώσει!
Στην πραγματικότητα οι αρχαίοι Έλληνες είχαν κατεβάσει οι ίδιοι τους Θεούς από τον Όλυμπο. Ο Ευριπίδης τους ανθρώπους διδάσκει και όχι τους Θεούς. Αυτό που λέει στην πραγματικότητα είναι το εξής: ''Έχουμε φέρει τόσο κοντά μας τους Θεούς, που τους έχουμε φορτώσει τις αμαρτίες μας. Έχουν κολήσσει τις αρρώστειες και τα πάθη μας. Έχουν ξεπέσει και βαρύνει τόσο, που δεν ξεχωρίζουν πια απ' τους ανθρώπους. Τους μολύναμε. Παρακμάζουν. Yπάρχουν πια μόνο και μόνο για να μας δίνουν τις δικαιολογίες, ώστε να αφήνουμε όποτε θέλουμε ανεξέλεγκτο τον εαυτό μας χωρίς καμία τύψη. Μπορούμε να κάνουμε κακό στον εαυτό μας, στους γύρω μας, στη πατρίδα μας χωρίς καμμία τύψη γιατί τα φορτώνουμε όλα στους Θεούς. Τούτο όμως είναι επικίνδυνη αμετροέπεια. Είναι ανευθυνότητα και ύβρις που σχεδόν πάντα επιφέρει την τιμωρία. Και την τραγωδία. Πρέπει να βρούμε άλλους Θεούς γιατί αυτοί σκούριασαν! Πρέπει να φέρουμε τέτοιους Θεούς, που δε θα ξανατολμήσουμε να τους φορτώσουμε τις δικές μας αμαρτίες. Που δε θα μας δώσουν το δικαίωμα να ισχυριστούμε πως μας παρέσυραν. Πρέπει να γίνουμε επιτέλους υπεύθυνοι των πράξεών μας!''. Αυτά διδάσκει εμμέσως πλην σαφώς ο Ευριπίδης. Οι αρχαίοι Θεοί θυσιάστηκαν λοιπόν. Ως εξιλαστήρια θύματα! Βυθίστηκαν αργά στην κινούμενη άμμο του χρόνου και χάθηκαν, επειδή είχαν κουβαλήσει μακριά ιστορία στις πλάτες τους. Οι αρχαίοι Θεοί όμως ήταν χρήσιμοι ακόμη και στο τέλος. Γιατί φορτώθηκαν τις αμαρτίες του αρχαίου κόσμου και στο τέλος θυσιάστηκαν για να επέλθει η κάθαρση στους κόλπους των ανθρώπων. Πρόκειται για τη θυσία των πιο λαμπρών Θεών που εμφανίστηκαν ποτέ στη γη. Τη θυσία των Ολύμπιων Θεών! Λίγο πριν όμως, η πνευματική Αθήνα είχε βρει τη γαλήνη, τον χρόνο και προπαντός τη δύναμη, να επωάσει ένα καινούριο ιερό αυγό. Ο χριστιανικός Θεός προέκυψε από την ανάγκη της για κάθαρση. Γι' αυτό αναζήτησε ένα πιο ισχυρό ιερό πρότυπο που άρχισε να παίρνει την πρώτη του εμβρυακή μορφή, κυρίως μέσα στην πνευματική μήτρα του υπερβατικού κόσμου των ιδεών του Πλάτωνα.
Όμως, πού και πότε συνέβη η θυσία των Ολύμπιων Θεών; Συνέβη σύντομα ή αργά; Έγινε αδιόρατα, μυστικά και αθόρυβα ή φανερά και εκκωφαντικά; Πώς θα μπορούσε μια τόσο μεγαλειώδης θυσία, να περάσει απαρατήρητη;...''
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email
ΑΥΘΟΡΜΗΤΟΣ
Πρύτανης


Εγγραφή: 15 Φεβ 2010
Δημοσιεύσεις: 798

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Κυρ Οκτ 21, 2018 2:47 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Georgemaus, δηλαδή γεγονότα , όπως για παράδειγμα τους Ναούς που έχτισαν οι χριστιανοί, πάνω από τους αρχαίους ελληνικούς, πως πρέπει να το αντιληφθούμε, σύμφωνα με την δική σου διανοια ??
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Επίσκεψη στην ιστοσελίδα του Συγγραφέα
georgemaus
Πρύτανης


Εγγραφή: 26 Μάρ 2004
Δημοσιεύσεις: 712

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Κυρ Οκτ 21, 2018 3:26 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Πρόκειται ουσιαστικά για μια εμφύλια πνευματική διαμάχη ανάμεσα σε εκείνους που δεν έβλεπαν τον αρχαίο κόσμο ως κάτι το στατικό, είχαν εντοπίσει την παρακμή του και κατανοούσαν πως είχε ολοκληρώσει τον κύκλο του και σε κείνους που επέμεναν στην αρχαία θρησκεία είτε από παράδοση, είτε με την προτροπή των αρχαίων ιερατείων. Όσο η Ρώμη διατηρούσε την αρχαία θρησκεία, τα πράγματα ήταν δύσκολα για τους χριστιανούς. Όταν η Ρώμη υιοθέτησε τον χριστιανισμό ως επίσημη θρησκεία, τα πράγματα άρχισαν να δυσκολεύουν για τους εθνικούς. Στην πραγματικότητα όμως έχουμε μια αυτομεταμόρφωση με τις όποιες διαμάχες. Απλά ο ελληνισμός άλλαξε ένα δέρμα, διατηρώντας την ουσία του. Ύψωσε απλά ένα διαφορετικό ιερό πρότυπο, που δε θα ξέπεφτε ποτέ σε άνθρωπο όπως οι αρχαίοι θεοί που ήταν φορτωμένοι με ανθρώπινες αδυναμίες. Ο χριστιανικός Θεός για τον Έλληνα δεν υπήρξε ποτέ τιμωρός όπως στη Δύση, αλλά μεγάλος φίλος. Γι' αυτό κάθε σπίτι ολάκερους αιώνες στην Ελλάδα διατηρούσε τις εικόνες του νέου θεού αυτοθέλητα. Γιατί τον ήθελε αρωγό και φίλο. Και πάντα δίπλα του. Ο θεός του ελληνικού χριστιανισμού δηλαδή της ορθοδοξίας ήταν φίλος της ελευθερίας. Ως των αιχμαλώτων ελευθερωτής λέει το άσμα του αγίου Γεωργίου. Αυτό που δεν έχει γίνει κατανοητό είναι ότι ιστορικά έχουμε δύο χριστιανικούς θεούς. Τον χριστιανικό θεό της Ελλάδας και τον χριστιανικό θεό της Δύσης. Ο χ. θ. της Ελλάδας δεν είχε καμιά σχέση με τον χ. θ. της Δύσης που ήταν δυνάστης και τιμωρός. Και αυτό εξ αιτίας του διαφορετικού πολιτισμικού υποβάθρου. Αλλιώς έπλασε τον θεό ο πολιτισμένος Έλληνας, αλλιώς τον έπλασε η βάρβαρη Δύση. Ο χριστιανικός Θεός της Δύσης άρχισε να ημερεύει μετά τη Γαλλική επανάσταση, όπου μετά από κει όντως υπάρχει σύγκλιση.
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email
ΑΥΘΟΡΜΗΤΟΣ
Πρύτανης


Εγγραφή: 15 Φεβ 2010
Δημοσιεύσεις: 798

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Κυρ Οκτ 21, 2018 4:25 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Georgemaus αν σε σντεληφθην σωστά,
Ο ελληνισμος αργοπεθαινε και ήλθε ο χριστιανισμός ως νέα θρησκεία να τον αναπτερώσει. Προέκυψαν κάποιες πνευματικές διαμάχες μεταξύ εθνικών και χριστιανών και τελικά επικράτησαν ειρηνικά και φιλικωτατα οι χριστιανοί.
Απορία :
Μετά από δύο χιλιάδες χρόνια χριστιανικης κουλτούρας & πολιτισμού παρατηρούμε ότι ο ελλαδικός χωρος εχει εξελιχθεί από πρώτη χώρα σε τελευταία στο ευρωπαϊκό περιβάλλον.
Δηλαδή πόσο ακόμα θα περιμένουμε, έως ότου δούμε στην Ελλάδα να ωριμάζει, να ανθίζει και να ευοδιαζει ο χριστιανικός καρπός στην διανοια του μέσου Έλληνα πολίτη ??
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Επίσκεψη στην ιστοσελίδα του Συγγραφέα
georgemaus
Πρύτανης


Εγγραφή: 26 Μάρ 2004
Δημοσιεύσεις: 712

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Κυρ Οκτ 21, 2018 5:14 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Το ότι μετά τους ελληνιστικούς χρόνους επήλθε παρακμή, δεν είναι δική μου άποψη, αλλά ιστορικό γεγονός. Έχουμε βάρβαρες βόρειες φυλές να αλωνίζουν στον ελλαδικό χώρο και φυσικά κατάκτηση από τους Ρωμαίους. Αυτά είναι ιστορικά γεγονότα. Μετά την ανάδυση του χριστιανισμού, ο ελληνισμός ανασυντάσσεται και μετά τις πρώτες εμφύλιες διαμάχες, αρχίζει να διαμορφώνεται ο ελληνικός χριστιανισμός κυρίως μετά τον 5ο αιώνα μετά Χριστού. Όσο κι αν μοιάζει παράξενο, αρχίζει να λαμβάνει χώρα μια μυστική συμμαχία του ελληνικού χριστιανισμού με τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό. Έχουμε μοναχούς που αντιγράφουν την αρχαία ελληνική γραμματεία, ενώ ακόμη και στην Κωνσταντινούπολη αρχίζουν να διδάσκονται δειλά στην αρχή αλλά πιο φανερά στη συνέχεια τα πνευματικά επιτεύγματα των αρχαίων Ελλήνων. Δεν είναι τυχαίο ότι αυτό που ονομάζουμε σήμερα Βυζάντιο επέζησε πάνω από χίλια χρόνια. Όσο κι αν κάποιοι θέλουν να μας πείσουν για το αντίθετο, το Βυζάντιο δεν ήταν Ρώμη αλλά είχε έντονο μέσα του το ελληνικό στοιχείο. Το σχίσμα των εκκλησιών έρχεται με μεγάλη διαφορά να αποδείξει πως η Ελλάδα έχει ήδη απελευθερωθεί από τη Ρώμη και έχει χαρακτηρίσει το Βυζάντιο ως ελληνική υπόθεση. Δυστυχώς όμως ο ελληνικός χριστιανισμός χτυπήθηκε από τις συμπληγάδες. Από τη μία τη Δύση με την άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1204 και από την άλλη από τους Οθωμανούς το 1453. Το ότι ο Έλληνας επέζησε χωρίς να χάσει ούτε μια πινελιά από την ταυτότητά του μέσα από 400 χρόνια οθωμανικής κυριαρχίας, ναι σε αυτό ακριβώς βοήθησε η συνοχή που του προσέδωσε ο χριστιανισμός. Μην τα υποτιμάμε όλα αυτά. Συνοχή βέβαια που φρόντισε τόσο έντεχνα να καταστρέψει η Δύση εννέα μόλις χρόνια μετά την επανάσταση του 1821 με την εσκεμμένη δολοφονία του Καποδίστρια. Από τότε και με την είσοδο των Βαυαρών, η Ελλάδα είναι μια επαρχία της Εσπερίας. Και αυτό θα συνεχίσει όσο η συνοχή μας, δηλαδή η παράδοση και η ιστορία μας χτυπιέται από μας τους ίδιους και τους ιδεολογικούς υπηρέτες της Φραγκιάς.
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email
ΝΕΟΦΩΤΙΣΤΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
Πρύτανης


Εγγραφή: 12 Μάρ 2004
Δημοσιεύσεις: 18523

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Κυρ Οκτ 21, 2018 5:51 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

georgemaus έγραψε:


Στο σκοτεινό έργο του ''Βάκχες'' αναδεικνύει την ανεπάρκεια των αρχαίων Θεών, γιατί εξισώνονται στην κακότητα και στην εκδικητικότητα με τους ανθρώπους. Ο Διόνυσος ρίχνει τη συμφορά στη Θήβα επειδή ο βασιλιάς Πενθέας και οι Θηβαίοι δεν τον αναγνώρισαν αμέσως ως Θεό. Στον διάλογο του Κάδμου με τον Διόνυσο προς το τέλος της τραγωδίας, ο Κάδμος ζητά μάταια συγχώρεση από τον Διόνυσο κι όταν αυτός αρνείται, ο Κάδμος εκστομίζει την τρομερή φράση: ''Στην οργή τους οι Θεοί, δεν πρέπει των θνητών να μοιάζουν!''.




"Πρέπει να μεγαλύνουμε τον Βάκχο,που η θεία του δύναμη έλαμψε στον κόσμο,όσο μπορούμε πιότερο,γιατ' είναι της κόρης μου παιδί"(Κάδμος)

"...νομίζεις πως έχεις γνώση ,μα δεν έχεις..."( Κάδμος προς Πενθέα)

"Ο θεός ο νέος, που εσύ τον περιπαίζεις,ανείπωτη θα λάβει στην Ελλάδα μεγαλοσύνη...Βαριά σου η τρέλα.Φάρμακο δεν βρίσκεις..." (Τειρεσίας προς τον Πενθέα)

"Ένας άνθρωπος,που να περνά δεν θέλει ανοιχτόκαρδα νυχτοήμερα την ζωή του,μήτε να κρατά τον νου ,τον λογισμό του από υπέρσοφους μακριά με σωφροσύνη,είναι μισητός αυτός για τον θεό μας..."(Χορός για τον Πενθέα)

"Αγαύη:Α,ο αφέντης ο Διόνυσος έφερε αλήθεια βαριά μες στο σπίτι σου,
αλί,φοβερή συμφορά!

Κάδμος:Ναι,γιατί φοβερά του φερνόσαστε,ατίμητο τ' όνομά του να
μένει στην Θήβα."

Από τα παραπάνω δεν φαίνεται καμιά διάθεση του Ευριπίδη να κατακρίνει τον Διόνυσο αλλά την ύβρη των ανθρώπων προς τον θεό.

Για τα υπόλοιπα που ανέφερες θα σου απαντήσω άλλη φορά ,λόγω έλλειψης χρόνου.

Κινούνται,πάντως στην ίδια λογική:δεν αποτελούν κίνημα γκρεμίσματος των ελληνικών θεών αλλά διαπραγμάτευσης με τα μεγάλα νοήματα που κρύβει μέσα της αυτή η μοναδική στην φυσικότητα και την σοφία της θρησκεία παγκοσμίως.

Αδικείς κατάφωρα τόσο τον Ευριπίδη όσο και το κοινό του.
_________________
Έτσι να στέκω, θάλασσα, παντοτεινέ έρωτά μου
με μάτια να σε χαίρομαι θολά
και να ναι τα μελλούμενα στην άπλα σου μπροστά μου,
πίσω κι' αλάργα βάσανα πολλά.
(Κώστας Βάρναλης)
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Επισκόπηση όλων των Δημοσιεύσεων που έγιναν πριν από:   
Δημοσίευση νέας  Θ.Ενότητας   Απάντηση στη Θ.Ενότητα    www.filosofia.gr Αρχική σελίδα -> Φιλοσοφικοί Προβληματισμοί Όλες οι Ώρες είναι GMT + 2 Ώρες
Μετάβαση στη σελίδα Προηγούμενο  1, 2, 3, ... 19, 20, 21  Επόμενο
Σελίδα 2 από 21

 
Μετάβαση στη:  
Δεν μπορείτε να δημοσιεύσετε νέο Θέμα σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
Δεν μπορείτε να επεξεργασθείτε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν μπορείτε να διαγράψετε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν έχετε δικαίωμα ψήφου στα δημοψηφίσματα αυτής της Δ.Συζήτησης





Μηχανισμός forum: PHPBB

© filosofia.gr - Επιτρέπεται η αναδημοσίευση του περιεχομένου της ιστοσελίδας εφόσον αναφέρεται ευκρινώς η πηγή του.

Υλοποίηση, Φιλοξενία: Hyper Center