ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΕΝΩΣΗ, Η ΔΙΑΛΥΣΗ ΣΤΟ ΕΓΓΥΣ ΜΕΛΛΟΝ;

[maxim_97]

ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΕΝΩΣΗ, Η ΔΙΑΛΥΣΗ ΣΤΟ ΕΓΓΥΣ ΜΕΛΛΟΝ;

Μετά το τέλος του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου, η θέληση των ευρωπαϊκών χωρών να ενώσουν τις δυνάμεις τους για ένα καλύτερο "αύριο", δημιούργησε την ανάγκη και την υποχρέωση, να ξεχάσουν τις όποιες αντιπαλότητες του παρελθόντος. Αντιπαλότητες που πλήρωσαν για χίλια και πλέον χρόνια φεουδαρχικής και ιερατικής εξουσίας, που μέσω της καλλιεργούμενης μισαλλοδοξίας χώριζαν τους ανθρώπους σε πιστούς και άπιστους..…

Η κοινή πολιτιστική ταυτότητα που κληρονόμησαν απ' την Ελληνιστική και Ρωμαϊκή περίοδο της ιστορίας, έδωσε ως αποτέλεσμα κουλτούρα και αξίες, σχεδόν κοινές σε όλους τους ευρωπαϊκούς λαούς, που όμως η σύγκρουση συμφερόντων σε εθνικό και αποικιοκρατικό ανταγωνισμό δημιουργούσε μόνιμο περιβάλλον καχυποψίας και εχθρότητας.

Ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος με τα 54 εκατομμύρια των νεκρών και την ολοκληρωτική καταστροφή της οικονομίας των ευρωπαίων, έδωσε την ευκαιρία στις ΗΠΑ να αναπτύξουν μονοπωλιακά και κυρίαρχα στον πλανήτη την οικονομία και την πολεμική μηχανή τους, να την καταστήσουν υπερδύναμη σε όλους τους τομείς των ανθρώπινων δραστηριοτήτων και ενδιαφερόντων.
Η Σοβιετική ένωση παρ’ ότι αποτέλεσε τον ουσιαστικό μόνο αντίπαλο του Χίτλερ, με 25000000 νεκρούς και ισοπεδωμένη οικιστικά – βιομηχανικά στο ευρωπαϊκό της μέρος, κατάφερε όχι μόνο να ορθοποδήσει σε μικρό χρονικό διάστημα, αλλά και να αποτελέσει την δεύτερη υπερδύναμη του πλανήτη, τουλάχιστον στον στρατιωτικό τομέα όπως και στην εξερεύνηση του διαστήματος, όπου ήταν πρωταγωνιστής των εξελίξεων.

Η ανταγωνιστικότητα – αντιπαλότητα των δυο υπερδυνάμεων σε ιδεολογική – πολιτική – οικονομική αντίληψη των πραγμάτων, χώρισε τον κόσμο σε ανατολή και δύση για 40 χρόνια. Ο λεγόμενος «ψυχρός πόλεμος» δημιούργησε ένα «στάτους» όλ’ αυτά τα χρόνια που ανετράπη όμως απ’ την οικονομική κυρίως κατάρρευση του σοβιετικού μοντέλου το 1990. Ο εξαναγκασμός της ΕΣΣΔ στο κυνήγι των εξοπλισμών, δεν έδινε τους απαιτούμενους πόρους ποσοτικής και ποιοτικής αναβάθμισης του βιοτικού επιπέδου, ανάλογου εκείνου των καπιταλιστικών χωρών. Το οικονομικό μοντέλο που πρωταγωνίστησε για 70 χρόνια, είχε εξαντλήσει τα όρια του.

Με δεδομένο αυτό το γεγονός, χωρίς όμως και την κατάρρευση του καθεστώτος όπως συνέβη στην ΕΣΣΔ , η Κίνα αναπροσάρμοσε τη δομή της οικονομίας της στην ελεύθερη αγορά και με το τεράστιο εργατικό φτηνό δυναμικό της, έγινε πρωταγωνιστής των οικονομικών εξελίξεων σε παγκόσμιο επίπεδο μιας και τα εξαγώγιμα πάμφθηνα προϊόντα της, κατέκλυσαν όλες τις αγορές του κόσμου. Η «παγκοσμιοποίηση της αγοράς», ευνόησε εκτός των μεγάλων πολυεθνικών εταιρειών και την Κινά, την Ινδία σε μέγιστο βαθμό οικονομικής ανάπτυξης.

Το πρόβλημα πια, έρχεται για τις μέχρι σήμερα αναπτυγμένες χώρες της Ευρώπης, των ΗΠΑ, της Ιαπωνίας όπου οι οικονομικές επενδύσεις μειώνονται δραματικά από χρόνο σε χρόνο σε αντίθεση αυτών που γίνονται στις μέχρι χθες τρίτες χώρες. Η μεταφορά κεφαλαίων δημιουργεί ανεργία και υποαπασχόληση, ανατροπή των κεκτημένων δικαιωμάτων των εργαζομένων, μειώσεις μισθών, αβεβαιότητα ασφαλιστικών καλύψεων. Όλ’ αυτά μαζί έρχονται να αλλάξουν προς το χειρότερο τις συνθήκες ζωής που βίωναν μέχρι σήμερα οι αναπτυγμένες οικονομικά χώρες, χάριν της «ανταγωνιστικότητας» που ο καπιταλισμός προτάσσει απ’ τη φύση του.

Το ερώτημα που «καίει» παραμένει αναπάντητο. Είμαστε έτοιμοι να αποδεχτούμε μισθούς Κινέζων, Ινδών, Βουλγάρων κλπ, προκειμένου να γίνουμε ανταγωνιστικοί στην παγκόσμια οικονομική πραγματικότητα;
Ο Γερμανός, Γάλλος, Άγγλος, Ιταλός κλπ εργαζόμενος πως θα αντιδράσουν όταν ο «κόμπος φτάσει στο χτένι» για την ποιότητα της ζωής τους;
Είναι δεδομένο πως η «φτώχεια φέρνει γκρίνια», συγκρούσεις και αντιπαραθέσεις συμφερόντων…. Το που θα οδηγήσουν όλ’ αυτά την «ευρωπαϊκή ένωση», μόνο κακές η δραματικές εξελίξεις μπορεί να περιμένει κανείς για το εγγύς μέλλον.
_________________
Επίκουρος:
Ο θάνατος δεν υπάρχει ούτε για τους ζωντανούς ούτε για τους πεθαμένους – εφόσον για τους πρώτους δεν υπάρχει, ενώ οι άλλοι δεν υπάρχουν πια".

[afham]

Αν ο Κινέζος, ο Ινδός και ο Βούλγαρος είναι σε θέση να παράγουν ισάξιο ποιοτικά προϊόν με τους δυτικοευρωπαίους ανταγωνιστές τους σε πολύ χαμηλότερες τιμές, τους καλωσορίζω στην παγκόσμια κοινότητα. Η ελεύθερη αγορά δεν έχει αδιέξοδα. Αν θέλουμε να συντηρούμε κάποιες "κοινότητες" χωρίς αυτές να έχουν κάποιο πρακτικό αντίκρυσμα είναι δώρον άδωρον.
_________________
Στραβός είναι ο γιαλός

Δείτε επίσης: http://www.liantinis.org

[Persefoni]

Με βρίσκεις απόλυτα σύμφωνη afham. Το θέμα της παγκοσμοιοποίησης δεν πρέπει να ενέχει έστω και υπαινικτικά ρατσιστικές αποχρώσεις.
Επίσης maxim διατηρώ μια αισιοδοξία που μου επιτρέπει να οραματίζομαι την επικράτηση της παγκοσμιότητας έναντι της παγκοσμιοποίησης.
Η θέαση ολόκληρης της εικόνας αυτό υποδυκνείει...

[iason]

Νομίζω, ο maxim δεν έθεσε το θέμα καθόλου ρατσιστικά. Πολύ ωραία το έθεσε. Το ερώτημα είναι αδυσώπητο, και δεν αφορά μόνο τον 'καπιταλισμό' αλλά την οικονομία. Πιο συγκεκριμένα, την εξάρτηση από το κεφάλαιο. Από κει αρχίζει το χάος.

«...
Λόγω της παγκοσμιοποίησης των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών, δισεκατομμύρια μπορούν να εισρεύσουν ή να εκρεύσουν από μια οικονομία σε λίγα δευτερόλεπτα...
Με ταχείς ρυθμούς το χρήμα αρχίζει να γίνεται κάτι το τελείως αφηρημένο, που υπάρχει, σε τεράστιες ποσότητες, μόνο στις μνήμες των υπολογιστών. Η δημιουργία του δεν συνδέεται πλέον με τη δημιουργία αξίας και το μεγαλύτερο μέρος του επενδύεται όχι για την παραγωγή πραγματικού πλούτου, παραγωγικού κεφαλαίου και υποδομών αλλά, υπερβολικά συχνά, για την παραγωγή και συγκέντρωση χρηματικού πλούτου, ενός πλασματικού δηλαδή πλούτου που υπάρχει μόνο σε λογιστικούς λογαριασμούς. Ενώ οι παραγωγικές επενδύσεις είναι βεβαίως εκείνες που αυξάνουν την "πίτα" της οικονομίας και συνεισφέρουν στην ευημερία όλων, οι κερδοσκοπικές αποϋλοποιημένες επενδύσεις (στις χρηματαγορές) ανταμείβουν ορισμένους οικονομικούς φορείς εις βάρος άλλων ή της κοινωνίας στο σύνολό της. Ενώ το χρήμα επινοήθηκε αρχικά για να διευκολύνει την ανταλλαγή προϊόντων μεταξύ των ανθρώπων, σήμερα έχει γίνει σχεδόν ένας αυτόνομος θεσμός, η λειτουργία του οποίου απομακρύνεται από τις ανάγκες της κοινωνικής ανάπτυξης και της παραγωγικής οικονομίας. Όσον αφορά ιδιαίτερα ορισμένα δραστήρια υποκείμενα των κεφαλαιαγορών, έχουν αποκτήσει τέτοια δύναμη που θεωρούνται πλέον ένα είδος σκιώδους κυβέρνησης με την ικανότητα πλέον να μπορούν να υποτάσσουν τις πολιτικές κυβερνήσεις των λαών στις επιταγές της βραχυπρόθεσμης κερδοσκοπίας...
Δεν θα ήταν υπερβολικό να λέγαμε ότι σήμερα ζούμε σε έναν κόσμο δύο οικονομιών. Η μία είναι βεβαίως η λεγόμενη «πραγματική». Η άλλη είναι η καθαρά κερδοσκοπική άϋλη οικονομία, πολύ μεγαλύτερη από την οικονομία του παραγωγικού τομέα. Η παραγωγή αγαθών και υπηρεσιών βρίσκεται στο έλεος των τεράστιων κυμάτων/ποσοτήτων χρήματος, που μπορούν να κάνουν το γύρο του πλανήτη χάρη σε αποφάσεις που λαμβάνονται σε κλάσματα του δευτερολέπτου από τους «παίκτες» του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού παιχνιδιού. Ο εκδότης του Harvard Business Review, Joe Kurtzman στο βιβλίο του "ο θάνατος του χρήματος" εκτιμά ότι για κάθε ECU που κυκλοφορεί στην παγκόσμια παραγωγική οικονομία, περίπου 15 ως 40 ECU κυκλοφορούν στην κερδοσκοπική οικονομία!...
Το παγκόσμιο αυτό σύστημα δημιουργεί χρήμα χωρίς να δημιουργεί αξία βασικά με δύο τρόπους: πρώτον με τη δημιουργία χρέους και δεύτερον, με την κερδοσκοπική αύξηση της αξίας διαφόρων περιουσιακών στοιχείων...
Σήμερα είναι πολύ δύσκολο να βρει κανείς μια εύλογη σχέση μεταξύ χρήματος και πραγματικής αξίας...
Γεννιέται μια παγκόσμια αγορά που διαθέτει τεράστια οικονομική δύναμη και είναι σχεδόν πλήρως ενοποιημένη, χάρη στην τεχνολογία και στην άρση πολλών κανονιστικών περιορισμών...
Η αγορά πρέπει ασφαλώς να ασκεί δημοκρατικό έλεγχο στην πολιτική. Η εκτός ελέγχου αγορά όμως καταλήγει να είναι απόλυτα αντιδημοκρατική. Οι χρηματοπιστωτικοί οργανισμοί πρέπει να έχουν ως κύριο έργο τους την κινητοποίηση πόρων για παραγωγικές επενδύσεις. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε στο χρηματοπιστωτικό σύστημά μας να γίνει ένα αδάμαστο θηρίο με ασύδοτα κερδοσκοπικά ένστικτα. Οι κίνδυνοι είναι μεγάλοι. Ο κόσμος δεν έχει ανάγκη από ένα χρηματοπιστωτικό σύστημα που αφαιρεί πλούτο από τους φορολογούμενους και από την παραγωγική οικονομία προκειμένου να αγοράζονται στις εξωφρενικές τιμές των 100 ή και παραπάνω εκατομμυρίων δολλαρίων τα «Χρυσάνθεμα» του Van Gogh!!»

Τάδε έφη: Π. Γεννηματάς, πρώην αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων, «Το Ευρωπαϊκό Τραπεζικό Σύστημα και ο ρόλος του στην ανάπτυξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης», «Πυρφόρος», τεύχος Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου Μαρτίου - Απριλίου 1997 (...!).

Εκτός αν από τότε μέχρι σήμερα τα πράγματα βελτιώθηκαν...
_________________
-Κάθε λόγος μπορεί να έχει αντίλογο. Κάθε αντίλογος πρέπει να έχει λόγο.
-Εγέμισεν ο ουρανός πετούμενους γαϊδάρους.

[maxim_97]

Το δημοσιευμα σου εκφραζει την ΑΛΗΘΕΙΑ της τρεχουσας πραγματικοτητας της καπιταλιστικης οικονομιας στην εξελιξη της φιλε jason. Δυστυχως ομως για τους πολλους αποτελουν "ψιλα γραμματα".....Πρεπει να νιωσουν πρωτα την κριση στο "πετσι" τους και μετα να παρουν θεση. Οσο για τον ρατσισμο που οι φιλοι μας εσπευσαν να με κατηγορησουν, δεν εχει απολυτως καμια σχεση με μενα. Ας τον αναζητησουν σε αλλους....
_________________
Επίκουρος:
Ο θάνατος δεν υπάρχει ούτε για τους ζωντανούς ούτε για τους πεθαμένους – εφόσον για τους πρώτους δεν υπάρχει, ενώ οι άλλοι δεν υπάρχουν πια".

[maxim_97]

[iason]

Μακάρι να υπάρξουν κοινωνικές συγκρούσεις! Δυστυχώς μάλλον δεν θα υπάρξουν. Απλά πλησιάζει ένα εφιαλτικό σενάριο του είδους «όλοι εναντίον όλων», ένα χάος όπου ο καθένας νοιαζεται μονάχα για την πάρτη του. Για να πάει μπροστά η κοινωνία χρειάζονται αγώνες συλλογικοί, και τέτοιοι όσο πάνε και σπανίζουν. Η κοινωνία σταδιακά εξαφανίζεται, μετατρέπεται σε αγορά. Ο καπιταλιστικός ατομισμός, το κορυφαίο επίτευγμα των εξουσιαστικών δυτικών χριστιανικών «κοινωνιών», επελαύνει ακράτητος. Κοινωνία πάπαλα. Σε πολλά μέρη του κόσμου, το μέλλον ήδη έφτασε: το 1% οι πλούσιοι, το 30% οι σκλάβοι που δουλεύουν (είτε με τα χέρια είτε στα γραφεία), και οι υπόλοιποι που ψοφάνε της πείνας. Ξαναδιαβάστε το "1984" του Όργουελ.
_________________
-Κάθε λόγος μπορεί να έχει αντίλογο. Κάθε αντίλογος πρέπει να έχει λόγο.
-Εγέμισεν ο ουρανός πετούμενους γαϊδάρους.

[maxim_97]

[Toni]

Αντιδράσεις υπάρχουν και τώρα από αυτούς που ενδιαφέρονται για την ζωή τους,τον εαυτό τους και για την κοινωνία.Αυτοί όμως είναι λίγοι.Οι άλλοι ακούν με ωτοασπίδες και βλεπουν με παροπίδες.

Το πιο σημαντικό πέρα από τα όσα σωστα αναφέρθηκαν παραπάνω είναι ότι το σχέδιο είναι πρώτα απ'όλα να νεκρώσουν τις αντιδράσεις.Με χίλιους δυο τρόπους και χίλια δυο τιμήματα.
Βέβαια κάποια στιγμή θα ξεσήκωθεί ο ηλίθιος λαός και αμέσως μετα θα διορίσει πάλι έναν νέο ηγέτη για να καθορίζει την ίδια του την ζωή, εφόσον αυτός είναι ανίκανος να το κάνει.
Το τίμημα όμως θα είναι βαρύ.Πρώτα επιλέγει να πέσει στο βούρκο μετα ανασηκώνεται λίγο αναπνέει βρώμικο αέρα και επανέρχεται στην σάπια καταστασή του.Πάντα ο λαός ήταν και θα είναι ο μεγαλύτερος εγκληματίας της ιστορίας.Αυτός έχει το μαχαίρι αλλά το κάνει όπλο στα χέρια των άλλων.

Εμείς όμως τι φταίμε;;;;;;;;;;;;;;

*Αν κάποιος στην εποχή μας λεέι ή είναι ρατσιστής είναι απλά ένας ανίδεος και άπλαστος υπάνθρωπος.Όλοι μας χρησιμοποιούμε την γνώση και τα αποτελέσματά της, ανεξάρτητα από την καταγωγή αυτού που μας την έδωσε.Πως μπορεί λοιπόν να λέει κάποιος το παρακάτω:

ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ (ΤΥΧΑΙΟ ΟΝΟΜΑ) ΕΙΝΑΙ ΑΝΩΤΕΡΟΣ ΛΑΟΣ ΓΙΑΤΙ 1..., 2..., 3...
ΚΑΙ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΝΑ ΕΧΕΙ ΚΙΝΗΤΟ ΠΟΥ ΕΦΤΙΑΞΕ Ο ΣΟΥΗΔΟΣ,
ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗ ΠΟΥ ΕΦΤΙΑΞΕ Ο ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΣ,
ΝΑ ΠΙΝΕΙ ΜΠΥΡΑ ΠΟΥ ΑΝΑΚΑΛΥΨΕ ΕΝΑΣ ΜΑΥΡΟΣ ΤΗΣ ΑΦΡΙΚΗΣ.
_________________
Η φωνή της αληθινής ομορφιάς ηχεί πολύ σιγά και διεισδύει μόνο στα πιο ευαίσθητα αφτιά.

Νίτσε Φρίντριχ
(1844 - 1900)

[maxim_97]

[iason]

Η μεγάλη τέχνη της εξουσίας είναι αυτή ακριβώς: η νέκρωση των αντιδράσεων.

Πάρτε για παράδειγμα τον χριστιανισμό, ως εξουσιαστικό επινόημα είναι το σατανικότερο επινόημα του ανθρώπινου μυαλού. Και ειδικότερα η εσχατολογία του, με κορυφή την Αποκάλυψη.
Με το να περνάνε ότι αυτά θα γίνουν σίγουρα έτσι κι αλλιώς επειδή έτσι γράφτηκαν από θεόπνευστους, αυτόματα πετυχαίνουν δυο καταπληκτικά πράγματα:
1. Δημιουργούν ανοχή και αποδοχή των εξωφρενικών αυτών πραγμάτων, για τα οποία κάθε φυσιολογικός άνθρωπος θα έπρεπε να αντιδράσει αμέσως, γιατί βεβαίως αυτά καθόλου δεν γίνονται επειδή τα θέλει κάποιος θεός αλλά επειδή τα θέλουν αυτοί που τα κάνουν.
2. Αυτόματα μαξιλαρώνεται δεόντως όποιος τολμήσει να αντιδράσει ως... αντίθεος και αντίθετος με το θέλημα του θεού.

Επί αιώνες έχουν ποτίσει ανελέητα τον κοσμάκη με το μοντέλο π.χ. ενός ψευτο-ιησού που όταν του έριχναν φάπα γύρναγε και το άλλο μάγουλο να του ρίξουν κι από κει. Αυτά όμως είναι πουστιές, γιατί το επεισόδιο με το βούρδουλα που πέταξε έξω από το ναό τους εμπόρους δείχνει ακριβώς το αντίθετο. Και βέβαια δεν είναι μόνο ο χριστιανισμός ένοχος, αλλά όλη γενικά η μεταφυσική μανία με τις όποιες μορφές της, και τα κηρύγματα περί της μη-βίας που πιπιλάνε αβέρτα.
Το κλειδί της «επιτυχίας» είναι ένα – η καλλιέργεια της παθητικότητας. Και της ανοχής. Η τηλεόραση αυτό το σκοπό έχει: να κάνει το μέσο χαιβάνι να αποδέχεται τον καθημερινό τρόμο και να σιγουρεύεται ότι η πραγματικότητα είναι αυτή που του πασάρουν κάθε βράδυ στα δελτία ειδήσεων. ΑΥτό είπε ο Όργουελ, κι ας μην είναι προφήτης. Παθητικότητα, αδράνεια, δε βαριέσαι, μη συμμετοχή, η παρτίτσα μας, ατομισμός, κομπίνα, ρεμούλα, κλπ.

Ειδικά στην Ευρώπη λόγω της ιστορίας των κοινωνικών κινημάτων, γίνονται και καλά πράγματα σε διάφορα μέρη, αλλά αυτά τα αποσιωπούν, δεν τα μαθαίνουμε από τις ειδήσεις. Γίνονται όμως, όσοι ταξιδεύουν έξω τα βλέπουν.
Το μέλλον άγνωστο. Μπορεί από τη μια να ισχύει ο νόμος της ελάττωσης του αριθμού που λες maxim, αλλά από την άλλη αυτό το σύστημα σταδιακά αυτοδιαλύεται.
_________________
-Κάθε λόγος μπορεί να έχει αντίλογο. Κάθε αντίλογος πρέπει να έχει λόγο.
-Εγέμισεν ο ουρανός πετούμενους γαϊδάρους.

[Persefoni]

Η αποβλάκωση των μαζών ήταν πάντα το εργαλείο της εκάστοτε εξουσίας και πάντα καθ' όλα νόμιμο, μια και το ίδιο αυτό παράγει τη νομιμοποιήση των πρακτικών της maxim.
Οι αμνοί είναι χορτοφάγοι επίσης...κι όσο για τους ποιμένες...
Τώρα, αν κάποιοι διατηρούμε πεισματικά την αισιοδοξία μας σε μια εποχή που χαρακτηρίζεται από τη μεταβατικότητα, μια και ορίζεται εκ των πραγμάτων ως παρακμιακή, ίσως είναι ευρύτητα πνεύματος μια και η ουσία βρίσκεται στην αλλαγή. Στη ροή...

[maxim_97]

[Toni]

Όποιος θέλει έργα και όχι θεωρίες τότε ποτε του να μην βγεί στο δρόμο να κάνει πορεία εναντίον της παγκοσμιοποίησης.Περπατάς κανα 2 χιλιόμετρα και το βράδυ κοιμάσαι ύσηχος;Έκεινοι όμως κοιμούνται ακόμα πιο ύσηχα άπο εσένα.

Ας πάρετε όλοι από ένα καδρόνι και μια μολότωφ και τότε θα δείτε τα αποτελέσματα.Να μην είναι μόνο 100 εκείνοι τους οποίους μετά τα ΜΜΕ κατηγορούν αλήτες με την σειρά τους, παίζοντας το παιχνίδι των ισχυρών.Κι εσύ τους πιστεύεις.

Κάνεις συναυλίες για διαμαρτυρία!!!!!!!!!!!!!!!
Αν είναι δυνατόν!!!!!!!!!!!!!!
Τι απάθεια,τι αδιαφορία!!!!!!!!!!!

Από την στιγμή που δεν αντιδράς κάνε ΤΟΥΜΠΕΚΙ. Γιατί εσύ είσαι ο ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΑΣ.
_________________
Η φωνή της αληθινής ομορφιάς ηχεί πολύ σιγά και διεισδύει μόνο στα πιο ευαίσθητα αφτιά.

Νίτσε Φρίντριχ
(1844 - 1900)

[Persefoni]

Σύμφωνα λοιπόν με την άποψη σου Τόνι η αποφυγή της βίας είναι εγκληματική;
Τι προτείνεις ακριβώς; Να βγούμε στο κλαρί;