Θ.ΒοήθειαςΘ.Βοήθειας   ΑναζήτησηΑναζήτηση   Εγγεγραμμένα μέληΕγγεγραμμένα μέλη   Ομάδες ΧρηστώνΟμάδες Χρηστών  ΕγγραφήΕγγραφή  ΠροφίλΠροφίλ 
Συνδεθείτε, για να ελέγξετε την αλληλογραφία σαςΣυνδεθείτε, για να ελέγξετε την αλληλογραφία σας   ΣύνδεσηΣύνδεση 

Η Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας

 
Δημοσίευση νέας  Θ.Ενότητας   Απάντηση στη Θ.Ενότητα    www.filosofia.gr Αρχική σελίδα -> Ξένα έργα
Επισκόπηση προηγούμενης Θ.Ενότητας :: Επισκόπηση επόμενης Θ.Ενότητας  
Συγγραφέας Μήνυμα
iason
Πρύτανης


Εγγραφή: 01 Ιούν 2003
Δημοσιεύσεις: 4108
Τόπος: (Γ)Ελλάς

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τρι Ιούν 21, 2005 11:06 pm    Θέμα δημοσίευσης: Η Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας Απάντηση με Συμπερίληψη

Αναζητώ πληροφορίες για την καταστροφή της Βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας. Φαίνεται παράδοξο να την κάψανε, γιατί η γνώση είναι κάτι που μπορεί ο καθένας να την εκμεταλλευτεί – γιατί λοιπόν κάποιος να θέλει να την κάψει;
Και το παράξενο στην υπόθεση είναι που δεν βρίσκω πηγές γι΄ αυτό...
Γνωρίζει κανείς τέτοιες πηγές; Question
_________________
-Κάθε λόγος μπορεί να έχει αντίλογο. Κάθε αντίλογος πρέπει να έχει λόγο.
-Εγέμισεν ο ουρανός πετούμενους γαϊδάρους.
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Toni
Πρύτανης


Εγγραφή: 09 Μάϊ 2005
Δημοσιεύσεις: 172

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τετ Ιούν 22, 2005 8:23 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Καταρχήν υπήρχαν περισσότερες της μιας βιβλιοθήκες στην αλεξάνδρεια. Οι κυριώτερες ήταν η λεγόμενη «βασιλική βιβλιοθήκη» καθώς και το λεγόμενο «μουσείο» [400 χιλιάδες τόμοι] που ήταν στην περιοχή του βρουχείου . στις βιβλιοθήκες αυτές υπήρχαν συγγράματα από όλους τους λαούς και θρησκείες, όχι μόνον αρχαιοελληνικά. υπήρχαν περσικά, αιγυπτιακά, εβραϊκά, ακόμα και βουδιστικά κείμενα,η βιβλιοθήκη του σεράπειου είχε γύρω στους 42 χλδ τόμους.

2) Η Βασιλική Βιβλιοθήκη καταστράφηκε επί Ιούλιου Καίσαρα το 48π.Χ.., κατά τις επιχειρήσεις του στην Αλεξάνδρεια.

3) Ο ίδιος ο Καίσαρας, στην ιστορία του, τηρεί σιγή ιχθύος για τις επιπτώσεις και τις διαστάσεις της πυρπόλησης πάνω στην ίδια την Αλεξάνδρεια, και αυτή η στάση του δεν απηχεί το συνηθισμένο συγγραφικό του ύφος, αφού γενικά οι περιγραφές του είναι πλήρεις, διαυγείς και επεκτείνονται στα δρώμενα σ ολόκληρο τον περίγυρο.

4) Ο υπαρχηγός του Καίσαρα, ο οποίος έγραψε το χρονικό Αλεξανδρινός Πόλεμος (Bellum Alexandrinum), αναφέρεται στην πυρπόληση με ύφος περισσότερο απολογητικό, αφού αναφέρει ότι τα κτήρια της πόλης «σχεδόν καθόλου δεν κινδύνευσαν να καταστραφούν από τη φωτιά, επειδή ήταν λιθόκτιστα και, μάλιστα, οι στέγες τους όχι μόνο δεν υποστηρίζονταν από ξύλινες δοκούς, αλλά ήταν κι αυτές λιθόκτιστες.» (Κεφάλαιο. 1). Ωστόσο, ο ίδιος ο υπαρχηγός, λίγο παρακάτω, ξεκάθαρα αναφέρει ότι τα δημόσια κτίρια είχαν ξύλινες στέγες, όταν γράφει ότι οι κάτοικοι της πόλης, στην προσπάθειά τους να ναυπηγήσουν νέο στόλο, χρειάστηκαν ξύλα για να φτιάξουν κουπιά και αναγκάστηκαν να αφαιρέσουν τις στέγες των στοών, των γυμναστηρίων και άλλων δημοσίων κτηρίων για να χρησιμοποιήσουν τις δοκούς που υποστήριζαν. (Κεφάλαιο.3)

5) Η ύπαρξη ξύλου στις στέγες επιβεβαιώνεται και από τη φράση του Ρωμαίου συγκλητικού Λουκανού (εκτελέστηκε το 65 μ.Χ.), ο οποίος είχε συνθέσει το επικό ποίημα Εμφύλιος Πόλεμος (Pharsalia, X, στίχοι 440 κ.ε. και 486-505):«Εκτός από τα πλοία, η φωτιά εξαπλώθηκε και σ άλλες περιοχές της πόλης και τις κατέκαψε κι αυτές.... Τα παραθαλάσσια κτήρια παραδόθηκαν στις φλόγες, ο άνεμος ευνόησε τις δυνάμεις της καταστροφής, οι φλόγες... έτρεχαν επάνω στις στέγες με ταχύτητα μετεωρίτη». Αφού οι φλόγες έτρεχαν πάνω στις στέγες με ταχύτητα μετεωρίτη, είναι βέβαιο ότι τουλάχιστον για τις στέγες των δημοσίων κτηρίων είχε χρησιμοποιηθεί ξύλο, όπως λένε ο Λουκανός κι ο υπαρχηγός του Καίσαρα.

6) Ο στωικός φιλόσοφος Σένεκας, που επίσης εκτελέστηκε το 65μ .Χ., προσδιορίζει σε 400.000 τον αριθμό των τόμων που καταστράφηκαν στην Αλεξάνδρεια κατά τις επιχειρήσεις του Καίσαρα. (De Animi Tranquillitate, IX.5)

7) Ο Πλούταρχος γράφει (Καίσαρ, 49): «Ο Καίσαρας διέταξε να πυρποληθούν τα νεώρια, αλλά η φωτιά, που εξαπλώθηκε πολύ περισσότερο, κατέκαψε τις Μεγάλες Βιβλιοθήκες.»

8 ) Ο Αύλος Γέλλιος, συγγραφέας του 2ου μ.Χ. αι. αναφέρει ότι περισσότερα από 700.000 βιβλία κατακάηκαν κατά τη λεηλασία της πόλης. (Αττικές Νύκτες, VII, 17.3)

9) Ο ιστορικός Δίων ο Κάσσιος (αρχές 3ου μ.Χ. αι.) εξιστορώντας τα γεγονότα του Αλεξανδρινού Πολέμου, γράφει (Δίων Κάσσιος, ιστορία, 42.38 ) : «Μεγάλο μέρος της πόλης έγινε παρανάλωμα του πυρός και, εκτός των άλλων, αποτεφρώθηκαν οι αποθήκαι όπου φυλάσσονταν τα βιβλία, για τα οποία λέγεται ότι ήταν αμέτρητα και ανεκτίμητα».

10) Η άποψη πως η λέξη «αποθήκαι» αναφέρεται σε τόπο φύλαξης εμπορευμάτων και σιτηρών και, συνεπώς, δέν έχει σχέση με τη Βασιλική Βιβλιοθήκη είναι λανθασμένη, διότι δύο αιώνες νωρίτερα, ο Αλεξανδρινός ιατρός Γαληνός χρησιμοποιεί αυτήν ακριβώς τη λέξη, «αποθήκαι» για να αναφερθεί στους «χώρους αποθήκευσης βιβλίων της Βασιλικής Βιβλιοθήκης» (Comm. in. Hipp. Epidem., III, xvii a 606-7). Το κείμενο του Γαληνού διευκρινίζει σαφώς ότι «αποθήκαι» χαρακτηρίζονταν οι χώροι αποθήκευσης βιβλίων που ανήκαν στις Βιβλιοθήκες.

11) Ο παγανιστής ιστοριογράφος Αμμιανός Μαρκελλίνος γράφει (XXII, 16,13) για τον «δια πυρός αφανισμό μιας ανεκτίμητης βιβλιοθήκης 700.000 τόμων, όταν ολόκληρη η πόλη καταστράφηκε κατά τη διάρκεια του Αλεξανδρινού Πολέμου, που έλαβε χώρα επί δικτατορίας Ιουλίου Καίσαρος»

12) Ο γεωγράφος Στράβων, που έζησε στην Αλεξάνδρεια τέσσερα έτη (24-20 π.Χ.) και ήταν από τους πρώτους που την επισκέφθηκαν μετά τον πόλεμο, κάνει την καλύτερη λεπτομερή περιγραφή της αρχαίας πόλης που διαθέτουμε σήμερα: μιλάει για το λιμάνι, τους ναούς, το θέατρο, το Μουσείο, αλλά για τη Βιβλιοθήκη δεν λέει τίποτα, δεν αναφέρει καν το όνομά της. Γιατί; Προφανώς, διότι αυτή είχε καεί και ο Στράβωνας δεν ανέφερε τίποτα γι αυτήν και τον αφανισμό της το 48 π.Χ.

13) Το 215 μ.Χ. ο παγανιστής αυτοκράτορας Καρακάλλας περιέκοψε το ποσό της επιχορήγησης του Μουσείου, κατήργησε το κονδύλιο που διετίθετο για τη στέγαση και τη σίτιση των μελών του και διέταξε την απέλαση όλων των αλλοδαπών μελών του. (Ηρωδιανός, 4.8.9 και Δίων Κάσσιος, 77.22-23)

14) Το 265 μ.Χ., ο παγανιστής αυτοκράτορας Γαλληινός εκστράτευσε εναντίον του έπαρχου της Αιγύπτου, ο οποίος είχε αυτοανακηρυχτεί αυτοκράτορας. (Ευσέβιος, Εκκλ. Ιστ., Ζ', 21-32) 1

5) Το 272 μ.Χ., ο παγανιστής αυτοκράτορας Αυρηλιανός επιτέθηκε ακόμη μια φορά στην Αλεξάνδρεια˙ στον τομέα του Βρουχείου, όπου βρισκόταν το Μουσείο, η αντίσταση κατά των Ρωμαίων ήταν τόσο ισχυρή, ώστε προκλήθηκαν μεγάλες καταστροφές, εξ αιτίας των οποίων πολλά μέλη του Μουσείου εγκατέλειψαν τη χώρα. (Scriptores Historiae Augustae, Αυρηλιανός, 32 και Firmus 3 και Αμμιανός Μαρκελλίνος, XXII, 16,15)

16) Μεταξύ του 297 και 298 μ.Χ. ο παγανιστής αυτοκράτορας Διοκλητιανός κατέφθασε στην πόλη και διέταξε το σφαγιασμό πολλών μελών της πνευματικής κοινότητας. Πολλά βιβλία, κυρίως όσα είχαν σχέση με αλχημεία, συγκεντρώθηκαν σε κεντρικά σημεία της πόλης και κάηκαν.(Ιωάννης Μαλάλας, Χρονογραφία 308-9 Σουίδας, λήμμα «Διοκλητιανός» Ιωάννης Αντιοχείας, Excert. Valesian, σ. 834 (Migne, Patrologia Graeca, τ. 77 = Muller, Frag. Hist. Graec., IV, 601)

17) Κατά τον 4ο μ.Χ. αι., μεγάλο μέρος του Βρουχείου είχε ήδη καταστραφεί. Όπως λέει ο Αμμιανός Μαρκελλίνος (XX, 16,15) «η πόλη απώλεσε το μεγαλύτερο μέρος του Βρουχείου».

18 ) Η αρχαιότερη περιγραφή της καταστροφής του Σαράπειου είναι από έναν Χριστιανό λόγιο, τον Σωφρόνιο, τιτλοφορούμενη Επί της κατάληψης του Σεράπειου (Ιερώνυμος, viris illustribus, 134), αλλά έχει χαθεί. Μετά είναι του Ρουφίνου Τυράννιου, ενός λατίνου Χριστιανού που έζησε πολλά χρόνια στην Αλεξάνδρεια. Έφτασε εκεί το 372 μ.Χ. Δεν είναι σίγουρο αν ήταν παρών στην καταστροφή του Σαράπειου, αλλά ήταν σίγουρα στην πόλη εκείνο τον καιρό. Αργότερα μετέφρασε στα λατινικά την Εκκλησιαστική Ιστορία του Ευσέβιου, προσθέτοντας σε αυτήν δύο δικά του βιβλία, το 10ο και το 11ο. Στο 11ο περιγράφει τα γεγονότα της κατάληψης του Σαράπειου λεπτομερώς (11, 2, 22). Φαίνεται να λυπάται για την καταστροφή του Σαράπειου, αλλά θεωρεί σαφώς τους παγανιστές υπεύθυνους που υποδαύλισαν τον χριστιανικό όχλο. Ο Σωκράτης Σχολαστικός, τον 5ο αιώνα, στην Εκκλησιαστική Ιστορία του περιγράφει με περισσότερες λεπτομέρειες το γεγονός, αναγνωρίζει ότι η καταστροφή διετάχθη από τον Αυτοκράτορα, ότι το κτήριο κατεστράφη και αργότερα μετετράπη σε εκκλησία (Ε, 16). Οι περιγραφές του Σωζόμενου (Ζ, 15) και του Θεοδώρητου (Ε, 22) αναφέρουν την καταστροφή του κτηρίου και ο Θεοδώρητος γράφει ότι το ξύλινα αγάλματα του Σαράπη κάηκαν.

Πέραν αυτών, υπάρχουν και οι περιγραφές από Παγανιστές, όπως ο Ευνάπιος της Αντιόχειας, ο οποίος περιέγραψε το γεγονός στον Βίοι Φιλοσόφων, Αντώνιος, ο οποίος, προτού πεθάνει το 390 μ.Χ., είχε προφητεύσει -έτσι λέει ο Ευνάπιος- ότι όλοι οι εθνικοί ναοί της Αλεξάνδρειας θα καταστρέφονταν. Η διήγηση του Ευνάπιου είναι γεμάτη ειρωνία και σαρκασμό για τον πατριάρχη Θεόφιλο και τους οπαδούς του, καθώς περιγράφει την κατάληψη του ναού ως μάχη χωρίς αντίπαλο. Το παράξενο με όλες τις περιγραφές είναι ότι κανένας συγγραφέας δεν κάνει την παραμικρή αναφορά για βιβλιοθήκη ή για βιβλία. Ακόμη κι ο Ευνάπιος, που ήταν λόγιος, με τα αιχμηρά αντιχριστιανικά του αισθήματα, παραμένει σιωπηλός σ& αυτό το ζήτημα. Αν είχε αντιληφθεί κάποια μεγάλη απώλεια βιβλίων εξ αιτίας της καταστροφής του Σαράπειου, είναι πιθανόν ότι δε θα σιωπούσε, αλλά θα το ανέφερε, για να κατηγορήσει τους Χριστιανούς. Εννοείται ότι δεν υπάρχει η περίπτωση ο Ευνάπιος να έγραψε για κάψιμο βιβλίων, αλλά οι μεταγενέστεροι Χριστιανοί αντιγραφείς να παρέλειψαν το σημείο αυτό από ντροπή. Οι άνθρωποι εκείνων των εποχών δεν ντρέπονταν για τέτοια γεγονότα. Αλλωστε οι Χριστιανοί ιστοριογράφοι συνεχώς αναφέρουν χριστιανικές βιαιότητες (και συχνά τις μεγαλοποιούν, πιστεύοντας πως έτσι δοξάζουν τους ήρωες των ιστοριών τους). Δεν θα δίσταζαν να αναφέρουν μία ακόμα.

Τον 6ο αιώνα έχουμε την μαρτυρία του παγανιστή Αμμωνίου, ο οποίος όχι μόνο αναφέρει την «μεγάλη βιβλιοθήκη» της Αλεξάνδρειας, αλλά ότι επί των ημερών του υπήρχαν 40 αντίγραφα των Αναλυτικών του Αριστοτέλη και 2 αντίγραφα των Κατηγοριών του.

19) Ο Βίκτωρ Nourisson επιμελητής της Δημαρχιακής βιβλιοθήκης Αλεξανδρείας σε διάλεξή του στις 3 Μαρτίου του 1893 είπε ότι «μετά την άλωση του Σαραπείου από τον Θεόφιλο, η βιβλιοθήκη λεηλατήθηκε μεθοδικά και τα βιβλία στάλθηκαν στην Ρώμη και στην Κωνσταντινούπολη , όπου ο Θεοδόσιος ο Β καταγίνονταν να καταρτίσει μεγάλη συλλογή βιβλίων» (bull. Ste Khed Geogr. VII serie Νο 10 p. 562)

20) Αυτό φαίνεται να συμφωνεί με την περιγραφή του Ευνάπιου, ο οποίος γράφει ότι ο Θεόφιλος και οι οπαδοί του «κατέστρεψαν ολοσχερώς το ναό και μάχονταν μεταξύ τους για τα λάφυρα που αποκόμισαν από τη λεηλασία της περιουσίας του» [Η αρχαία βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας, Μουσταφά Ελ Αμπαντί, ιστορικού, εκδ. Σμίλη (σ. 184)] . Εφόσον ο ναός ήταν πέτρινος, θα ήταν δύσκολο ταυτόχρονα να καίγεται και οι οπαδοί του Θεόφιλοι να τον λεηλατούν. Επομένως, αν συνέβησαν και τα δύο πράγματα, πρώτα τον λεηλάτησαν και ύστερα τον έκαψαν.Αλλωστε, ο ναός καταστράφηκε ολοσχερώς μέχρι τα θεμέλια, πράγμα που δεν γίνεται με εμπρησμό αλλά με γκρέμισμα. Οι Χριστιανοί λοιπόν, είτε κατέστρεψαν δια φωτιάς είτε δια γκρεμίσματος το Σαράπειο, πριν τον καταστρέψουν, λεηλάτησαν τους θησαυρούς του. Δηλαδή πήραν τα βιβλία που υπήρχαν στις βιβλιοθήκες του, ενώ αντίθετα, τα ξύλινα αγάλματα κάηκαν και τα πέτρινα αγάλματα συνετρίβησαν.

21) Το ερώτημα που τίθεται εν τέλει είναι: ακόμη κι αν όντως έκαψαν τη βιβλιοθήκη του Σαράπειου, είχαν σκοπό οι Χριστιανοί που κατέλαβαν και κατεδάφισαν το Σαράπειο να κάψουν τα βιβλία; Πώς μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι πράγματι είχαν;

22) Πριν την ολοκληρωτική καταστροφή του Σαράπειου το κτίριο είχε δηωθεί για πρώτη φορά από τον Αρτέμιο, έπαρχο Αιγύπτου, με προτροπή του Αρειανού επισκόπου Αλεξάνδρειας Γεώργιου, περί το 360 μ.Χ. (Σωκράτη, Εκκλ. Ιστ. Γ 3). Μετά το φόνο του Γεώργιου από τους εθνικούς επί βασιλείας Ιουλιανού, ο Ιουλιανός γράφει στον Εκδίκιο, νέο έπαρχο της Αιγύπτου και ζητά να μεταφερθεί η μεγάλη ιδιωτική βιβλιοθήκη του Γεωργίου στην Κωνσταντινούπολη. Δεν αποκλείεται κατά την πρώτη δήωση του Σαράπειου, εφόσον αυτή έγινε με προτροπή του Γεώργιου, ο αρειανός επίσκοπος να πήρε τα βιβλία που υπήρχαν στο ναό για την ιδιωτική του βιβλιοθήκη. Ο Ιουλιανός ήξερε ότι ο Γεώργιος είχε ιδιωτική βιβλιοθήκη, καθότι γνωρίζονταν από παλιά μεταξύ τους και στην νεότητά του είχε διαβάσει τα βιβλία της βιβλιοθήκης αυτής. Δεν αποκλείεται δηλαδή ο Ιουλιανός να αναφέρεται απλώς στην βιβλιοθήκη που μελέτησε νέος, χωρίς να πρόσθεσε σε αυτήν τίποτε ο Γεώργιος. Ωστόσο, ο Ιουλιανός γράφει 6 μήνες αργότερα σε κάποιον Πορφύριο πως η συλλογή του Γεώργιου ήταν «πολύ μεγάλη και πλήρης και περιείχε φιλοσόφους κάθε σχολής και πολλούς ιστορικούς». Δηλαδή τα βιβλία της βιβλιοθήκης του Γεώργιου ήταν περισσότερα από αυτά που ο Ιουλιανός περίμενε ή που θυμόταν πως είχε. Πράγμα που ενισχύει την πιθανότητα να πήρε από το Σαράπειο τα βιβλία ο Γεώργιος.

23) Επίσης, υπάρχει και η εκδοχή της καταστροφής της βιβλιοθήκης υπό τους Αραβες όπως αναφέρει ο άραβας ιατρός Αμπντέλ Λατίφ που επισκέφτηκε την Αίγυπτο τον 12ο αιώνα.

Τα παραπάνω τα τποστηρίζουν οι χριστιανοί
_________________
Η φωνή της αληθινής ομορφιάς ηχεί πολύ σιγά και διεισδύει μόνο στα πιο ευαίσθητα αφτιά.

Νίτσε Φρίντριχ
(1844 - 1900)
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Toni
Πρύτανης


Εγγραφή: 09 Μάϊ 2005
Δημοσιεύσεις: 172

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τετ Ιούν 22, 2005 8:28 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Ο Χρυσόστομος με εμπρηστικές δηλώσεις του υπονόμευσε αφανιστικά την Μεγάλη Αλεξανδρινή Βιβλιοθήκη

<<Τί λοιπόν, άγιος έσται ο ναός του Σεράπιδος (Αλεξανδρινή βιβλιοθήκη) δια τα βιβλία; Μη γένοιτο!... αλλά δαίμονες οικούσι τον τόπον... μάλλον δε και αυτών (των Ελλήνων) όντων δαιμόνων... και παρ' αυτών βωμός στέκει απάτης αόρατος εις τον οποίον ψυχάς ανθρώπων θυσιάζουσι... κατάλαβε λοιπόν και φανέρωσε (διέδωσε!) ότι δαίμονες κατοικούν εκεί.>>

(Δαίμονες ήταν λοιπόν, κατά τον "σοφό" ιεράρχη, τα βιβλία της Αλεξανδρινής Βιβλιοθήκης και δαιμονικά ψυχοθυσιαστήρια οι βιβλιοθήκες των Ελλήνων!)
- Ι. Χρυσόστομος, Λόγοι Κατά Ιουδαίων 48.851.38 έως 852.35

Ο Χρυσόστομος Επιστράτευσε Μισθοφόρους για την Συστηματική Κατεδάφιση των Ελληνικών Μεγαλουργημάτων

<<Ο δε μέγας Ιωάννης (ο Χρυσόστομος) ασκητάς πυρπολούμενους από ζήλον θεού (φανατισμένους καλόγερους) συνέλεξε, με βασιλικούς δε νόμους αυτούς οπλίσας, κατά των ειδωλικών (ελληνικών) έπεμψε τεμενών, τα δε χρήματα για τους κατεδαφιστές και τους βοηθούς, δεν έλαβε απ' τα βασιλικά ταμεία, αλλά από πλούσιες γυναίκες που φιλοτίμως να παρέχουν κατέπειθε, ώστε με την λαμπρή τους πίστη να κερδίσουν την ευλογία. Έτσι με τον τρόπο αυτόν τους υπολειπόμενους Σηκούς (ελληνικούς ναούς) με τούτον τον τρόπον εκ βάθρων ανέσπασεν.>>
- Θεοδώρητου, Εκκλησιαστική Ιστορία (Τομ. 5ος σελίδες 328 - 330)


Κατά τον Ευνάπιο,
ο Πατριάρχης Αλεξάνδρειας Θεόφιλος, κατεδάφισε τελικά το 391 μ.Χ. την Βιβλιοθήκη Αλεξάνδρειας

<<Στην Αλεξάνδρεια πάντα τα οικοδομήματα του Σεράπειου όπως στους ποιητικούς μύθους των Γιγάντων έγιναν... Θεοδοσίου (του...Μεγάλου ) δε βασιλεύοντος και (πατριάρχου) Θεοφίλου (της επιθέσεως) πρωτοστατούντος... του Σεράπειου τα αναθήματα κατελυμένοντο. Τους δε αν-δριάντες και τα αναθήματα τόσο "γενναία" εμάχοντο ώστε όχι μόνο "νικούσαν", αλλά και έκλεπτον... του δε Σεράπειου μόνο το έδαφος δεν απέσπασαν κι αυτό δια το βάρος των λίθων, αυτοί δε (οι θεμέλιοι λίθοι) ήσαν αμετακίνητοι. Οι πολεμικότατοι δε αυτοί φιλοχρήματοι "γενναίοι"... την ασέβεια αυτή εις έπαινον αυτών των ιδίων καταλόγιζαν. Έπειτα εισέβαλαν οι καλούμενοι μοναχοί, άνθρωποι (μόνο) κατά το είδος, ο δε βίος αυτών συώδης (γουρουνώδης!) και πάσχοντες εμφανώς, μύρια εποίουν κακά και ανείπωτα, αλλά αυτά ευσέβειαν ενόμιζαν... τότε πας άνθρωπος μέλαιναν (μελανή) φορών εσθήτα (ράσα) τυραννικήν είχεν εξουσίαν και δημοσίως να ασχημονεί ημπορούσε. Σε τόση "αρετή" άλλαξε (η νέα θρησκεία) τον άνθρωπο.>>
- Ευνάπιος (346-414 μ.Χ.) Βίοι Φιλόσοφων και Σοφιστών 6.11

Θαυμάστε ελέω Θεού Ισραήλ φιλελληνικές απόψεις :

Ευσέβιος, Επίσκοπος Καισαρείας Παλαιστίνης (265-340 μ.Χ.)
<<Τον πτωχόν και πένητα λαόν σήκωσες από... της κοπριάς των Ελληνικών μυσαγμάτων (βδελυγμάτων) και κάθισες αυτόν μετά των αρχόντων του Ισραήλ, τον όντος λαόν αυτού.>>
- Ευσέβιος ευαγγ. προπαρ. / εις τους ψαλμούς / αλληλούϊα. ριβ΄ 23.1352.34
_________________
_________________
Η φωνή της αληθινής ομορφιάς ηχεί πολύ σιγά και διεισδύει μόνο στα πιο ευαίσθητα αφτιά.

Νίτσε Φρίντριχ
(1844 - 1900)
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
afham
Διαχειριστής


Εγγραφή: 02 Φεβ 2003
Δημοσιεύσεις: 1894
Τόπος: Φωτονερόπετρα

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τετ Ιούν 22, 2005 9:12 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

iason πιστεύω καλύφθηκες Very Happy
_________________
Στραβός είναι ο γιαλός

Δείτε επίσης: http://www.liantinis.org
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email Επίσκεψη στην ιστοσελίδα του Συγγραφέα
iason
Πρύτανης


Εγγραφή: 01 Ιούν 2003
Δημοσιεύσεις: 4108
Τόπος: (Γ)Ελλάς

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τετ Ιούν 22, 2005 9:17 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Καλύφθηκα μια κουβέντα είναι...
Toni, ευχαριστώ πολύ. Θέλουν ψάξιμο αυτά.

Από κει θα πρέπει πολλοί να άντλησαν γνώση. Αν λοιπόν η βιβλιοθήκη εγκαταλείφθηκε, αυτό δε φαίνεται λογικό, θα πει ότι κάποιοι την άφησαν ανεκμετάλλευτη σκόπιμα. Το χριστιανικό μένος δεν με καλύπτει για τις πρώτες καταστροφές, γιατί οι χριστιανοί υπήρξαν αργότερα.
Επίσης θα είχε ενδιαφέρον μια έρευνα για τον αρχικό χαρακτήρα της χριστιανικής θεολογίας. Δεν μπορεί να τον απέκτησε «τυχαία», κάπου πρέπει να τέθηκε κάποιο θεωρητικό υπόβαθρο. Εγώ βρήκα ψάχνοντας ότι ο επίσκοπος της Αλεξάνδρειας είχε τους τίτλους «ποιμήν και κύριος», «πάπας και πατριάρχης», «κριτής της οικουμένης». Ο αλεξανδρινοί «πατέρες» (ξέρεις τώρα) χτίσανε τη χριστιανική διδασκαλία με τις μεθόδους της ελληνικής φιλοσοφίας.

Μια απορία μου αφορά στους Ιουδαίους. Στην Αλεξάνδρεια είχαν την ισχυρότερη αποικία τους, και αφού είχαν και δική τους σχολή κάποιο ρόλο θα έπαιξαν. Για παράδειγμα, ο Φίλων είχε μελετήσει τους αρχαίους Έλληνες σε κάποιο βαθμό και διατείνονταν ότι οι αρχαίοι Έλληνες ήταν μαθητές του Μωυσή.

Πάντως μάλλον δεν καταστράφηκε μεμιάς.
_________________
-Κάθε λόγος μπορεί να έχει αντίλογο. Κάθε αντίλογος πρέπει να έχει λόγο.
-Εγέμισεν ο ουρανός πετούμενους γαϊδάρους.
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
maxim_97
Πρύτανης


Εγγραφή: 08 Ιαν 2005
Δημοσιεύσεις: 2769
Τόπος: ΑΘΗΝΑ

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Πεμ Ιούν 23, 2005 12:20 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Η «ΕΝΟΤΗΤΑ» ΚΑΙ ΟΙ ΔΙΑΜΑΧΕΣ ΤΩΝ ΠΡΩΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ

(Αποσπασμα του βιβλιου μου "ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ-ΑΝΤΙΛΗΨΗ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΚΑΙ ΕΙΚΟΝΙΚΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ")

Στα μη χριστιανικά κείμενα των πρώτων αιώνων του χριστιανισμού έχουμε πολύ λίγες πληροφορίες για το θέμα αυτό. Από όσα αναφέρονται στον Πλίνιο το νεότερο και στον Τάκιτο, βγαίνει το συμπέρασμα ότι το Ρωμαϊκό κράτος έδειχνε εχθρότητα προς τους χριστιανούς , επειδή δεν προσέφεραν θυσίες προς τιμήν του αυτοκράτορα, πράγμα που έδειχνε την έλλειψη νομιμοφροσύνης. Αυτό το γεγονός και μόνο, δείχνει ότι οι αιτίες της εχθρότητας ήταν πολιτικές και κοινωνικές.
Για την διαμάχη των ιδεολογιών οι σημαντικότερες μαρτυρίες προέρχονται από τους Λουκιανό και Κέλσο. Ο Λουκιανός που άσκησε κριτική στην αρχαία Ελληνική και Ρωμαϊκή θρησκεία, χρησιμοποίησε τη σάτιρα του κατά των άλλων θρησκειών, και κατά του χριστιανισμού. Ο Κέλσος, με το βιβλίο του «Λόγος αληθής» , που το έγραψε το 175 μ.Χ. άσκησε δριμύτατο έλεγχο κατά της νέας θρησκείας.

Το βιβλίο αυτό δεν σώθηκε όπως και ολόκληρη σχεδόν η πολεμική και αιρετική γραμματεία. Ο διωγμός των ιδεών και το κάψιμο των βιβλίων άρχισε από πολύ νωρίς. Από το βιβλίο όμως του Κέλσου σώθηκαν αρκετά αποσπάσματα, στην αντίκρουση που του έκανε ο Ωριγένης, με το βιβλίο «Κατά Κέλσου». Η κριτική του Κέλσου χωριζόταν σε 4 μέρη. Στο πρώτο έδειχνε τη σχέση του νέου δόγματος με τον Ιουδαϊσμό, η εύκολη αποδοχή των Ιουδαϊκών μύθων. Στο δεύτερο μέρος , γινόταν κριτική από τις θέσεις της Ελληνο -Ρωμαϊκής φιλοσοφίας και Ιστορίας.

Στο τρίτο μέρος γινόταν ανάλυση των βασικών δοξασιών του χριστιανισμού. Ήταν ακατανόητο για τη σκέψη του, να θεωρείται ο Θεός παντοδύναμος και να είναι ανάγκη να κατέβει στη Γη, να ενσαρκωθεί, για να σώσει τον κόσμο. Και πως «ο Θεός σκέφτηκε, μόνο ύστερα από μια προηγηθείσα αιωνιότητα, να κρίνει τους ανθρώπους και πριν δεν ενδιαφερόταν γι’ αυτό».
Στο τέταρτο μέρος , παρουσίασε τους πολιτικούς κινδύνους που έκλεινε η νέα θρησκεία και έδειχνε την ανάγκη της συμφιλίωσης της με το πολιτικό καθεστώς της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.

Από τις χριστιανικές πηγές του δεύτερου αιώνα μ.Χ. χαρακτηριστικά είναι τα κείμενα των απολογητών Ιουστίνου , Τατιανού και Ειρηναίου. Ιδιαίτερα οι δυο απολογίες του Ιουστίνου, που τις είχε απευθύνει την πρώτη στον Αντονίνο και την δεύτερη στο Μάρκο Αυρήλιο. Μ’ αυτές επιχειρεί να δείξει τα κοινά σημεία του χριστιανισμού με την Ελληνική σκέψη. Είναι η πρώτη προσπάθεια συμφιλίωσης. Την Ελληνική σκέψη όμως την περιορίζει στον Πλάτωνα, που τον θεωρεί ανώτερο από όλους στο ζήτημα της «γνώσης του Θεού», και στους στωικούς που τους θεωρεί ανώτερους στην ηθική. Προσπαθώντας να συμφιλιώσει τον Πλάτωνα με τον Μωυσή , κατά τη μέθοδο του Φίλωνα, διατυπώνει την άποψη της βαθμιαίας αποκάλυψης του Λόγου: «Κάθε φιλόσοφος βλέπει ένα μέρος του Θεϊκού Λόγου που του είναι προσιτό..»

Στην σύγκριση όμως που κάνει, εντοπίζει την προσοχή του μόνο στον «Τίμαιο» του Πλάτωνα. Παραβάλλει διαρκώς κείμενα του από τη «Βίβλο Γενέσεως». Μα οι προφήτες βρίσκονταν «ένα σκαλοπάτι πιο ψηλά από τους φιλόσοφους, επειδή τα λόγια τους εμπνεύστηκαν από το άγιο πνεύμα».... Αναφέρεται όμως και για τα διάφορα χριστιανικά μυστήρια, που τα αποδοκιμάζει.

Μυστήρια που είναι συγγενικά με τις λατρευτικές συνήθειες της θρησκείας του Μίθρα, δεν παραδέχεται ότι προέρχονται από άμεση επίδραση αυτής της θρησκείας, μα τα θεωρεί σαν διαβολικές ενέργειες . Στο τρίτο αιώνα μ.Χ. , έργα των Ωριγένη, Τερτυλλιανού, Αλεξανδρινού Κλήμη και άλλων, κινούνται στην ίδια λογική. Στην αρχή του τέταρτου αιώνα π.Χ. γράφτηκε η πρώτη ιστορία της εκκλησίας από τον Ευσέβιο Καισαρείας.

Την προσέγγιση του χριστιανισμού με τη ελληνική φιλοσοφία (με τον Πλατωνισμό και νεοπλατωνισμό) επιχείρησε και ο επίσκοπος Βόρειας Αφρικής Αυγουστίνος (354 - 430 μ.Χ.). Επηρεασμένος από τις «Εννεάδες» που διάβασε σε λατινική μετάφραση του Μάριους Βίκτωρ, για την «ανεξάρτητη και ανεξάντλητη πηγή των όντων, που είναι πάνω από το Είναι και τη Νόηση, πάνω από τις αντιθέσεις και πάνω από κάθε ορισμό» τον ενθουσίασε.

Αυτό το «υπέρ ον» που δημιουργεί όλα τα όντα «με την υπέρ εκπλήρωση του» αυτή είναι η λύση.... Και αργότερα στο βιβλίο που έγραψε το 426 «Αναιρέσεις», απολογούμενος γράφει : «.....Ο έπαινος που έκανα στον Πλάτωνα και τους Πλατωνικούς δεν μου αρέσει και όχι αδικαιολόγητα, κυρίως για το λόγο ότι το χριστιανικό δόγμα είναι ανάγκη να το υπερασπίσουμε εναντίον στις μεγάλες πλάνες τους .....»

Ο Αυγουστίνος ονομάστηκε από την δυτική εκκλησία «στυλοβάτης και θεμελιωτής της αλήθειας», «αγγελικός σοφός», «μακάριος» κυρίως για τις πολιτικές συνέπειες που έβγαιναν από τη διδασκαλία του. Ζούσε στην εποχή της χρεοκοπίας της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας όπου το 410 μ. Χ. ο Αλάριχος είχε καταλάβει και λεηλατήσει την «αιώνια πόλη» την Ρώμη.

Ο Αυγουστίνος εξηγούσε την παρακμή και την πτώση με αιτίες ηθικές. Την κύρια εύθηνη την είχε το «προπατορικό αμάρτημα» ! Η Ρώμη είχε γεννηθεί από τους «γιους του Καιν» και κατέληγε στο συμπέρασμα ότι η αμαρτωλή «Εγκόσμια πολιτεία» πρέπει να αντικατασταθεί από τη «Θεια πολιτεία»! Αυτό ήταν !
Η εκκλησία της Ρώμης υιοθέτησε αυτές τις απόψεις, όπως και οι Βυζαντινοί αργότερα, αλλά το «ωραίο Όνειρο» της παγκόσμιας διακυβέρνησης από τα Ιερατεία, μετατράπηκε σε τραγική πραγματικότητα τους επόμενους αιώνες για την εξέλιξη της ανθρωπότητας. Δεν έφεραν μόνο τον σκοταδιστικό μεσαίωνα στην ελεύθερη σκέψη και έκφραση ......αλλά παράλληλα και την εκμετάλλευση των τυφλών πιστών, με μηχανορραφίες και εγκλήματα, με τυφλό φανατισμό μισαλλοδοξίας, αποκομίζοντας ταυτόχρονα τεράστιες περιούσιες και πολιτική εξουσία.

Αυτά όλα δείχνουν ότι δεν πρόκειται για ενότητα η συμφιλίωση του χριστιανισμού με το αληθινό ελληνικό πνεύμα, της επιστήμης και έρευνας της αντικειμενικής πραγματικότητας, αλλά για ριζική διαμάχη και διάσταση.

ΥΓ. ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ....
_________________
Επίκουρος:
Ο θάνατος δεν υπάρχει ούτε για τους ζωντανούς ούτε για τους πεθαμένους – εφόσον για τους πρώτους δεν υπάρχει, ενώ οι άλλοι δεν υπάρχουν πια".
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email Επίσκεψη στην ιστοσελίδα του Συγγραφέα AIM διεύθυνση
Ouliathis
Πρύτανης


Εγγραφή: 04 Οκτ 2003
Δημοσιεύσεις: 3832
Τόπος: Κύπρος

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Πεμ Ιούν 23, 2005 7:36 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Όχι δεν κάηκε με την μία η βιβλιοθήκη. Για αιώνες καίγανε σιγά σιγά ότι έτυχε να σωθεί από τις προηγούμενες καταστροφές. Θυμάμαι και έναν άραβα χαλίφη που μου διαφεύγει το όνομά του που είπε το εξής περίφημο. Τα βιβλία αυτά ή θα συμφωνούν ή θα διαφωνούν με το κοράνι. Αν διαφωνούν πρέπει να καούν, αν πάλι συμφωνούν δεν τα χρειαζόμαστε αφού έχουμε το κοράνι. Τέτοια ήταν πάντα η λογική των σκοταδιστών, η οποία είναι έξυπνη αρκετά ώστε να μην περιορίζεται από εθνότητες.
Το ζήτημα τώρα με τον Φίλωνα και τα λεγόμενά του είναι αρκετά ενδιαφέρον. Αυτό που πολλοί ξεχνούν είναι πως ο Μωυσής ήταν Αιγύπτιος πρίγκιπας και συνεπώς αρχιτέκτονας και αρχιερέας. Δεν ήταν κανένας τυχαίος. Το παρακάτω ενδεικτικό απόσπασμα από το έργο του Φίλωνα Περί δημιουργίας του κόσμου είναι αποκαλυπτικό. Εξυμνεί τις αρετές του αριθμού 7. « Η εβδομάδα λοιπόν λέγεται πως είναι διπλής όψης. Η μια στην πραγματικότητα υφίσταται μέσα στην δεκάδα και μετριέται 7 φορές από την ίδια την μονάδα, αλλά η άλλη είναι εξωτερική από την δεκάδα, της οποίας η αρχή είναι ορισμένως η μονάδα, σύμφωνα με τους διπλάσιους, τριπλάσιους, ή με έναν λόγο, τους ανάλογους αριθμούς».
Είναι παραπάνω από φανερό ποιοι κρύβονται πίσω από ένα τέτοιο απόσπασμα. Και μάλιστα ο Φίλωνας τα θεωρεί πως είναι δική του παράδοση αυτά και τα αποδίδει στον Μωυσή. Στην πραγματικότητα απλά μπέρδεψε τον μαθητή με τον δάσκαλο.
_________________
Αυτο που εσείς αποκαλείτε ζωή εγώ το αποκαλώ θάνατο, κι αυτό που εσείς αποκαλείτε θάνατο, εγώ το αποκαλώ ζωή.
Εμπεδοκλής
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email
Vaggos
Πρύτανης


Εγγραφή: 16 Φεβ 2004
Δημοσιεύσεις: 481
Τόπος: Νάξος

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Παρ Ιούν 24, 2005 12:07 am    Θέμα δημοσίευσης: Re: Η Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας Απάντηση με Συμπερίληψη

iason έγραψε:
...Φαίνεται παράδοξο να την κάψανε, γιατί η γνώση είναι κάτι που μπορεί ο καθένας να την εκμεταλλευτεί – γιατί λοιπόν κάποιος να θέλει να την κάψει;...


Η γνώση δεν πεθαίνει απλά με μια πυρκαγιά. Η καθημερινότητα, οι πράξεις μας, οι συνήθειές μας, η παιδεία μας, το Τώρα, αυτά σκοτώνουν τη γνώση. Η τύφλωση του νου. Ο καθένας, μέσα στους αιώνες, που άφησε το νου του να πνιγεί στις οποιεσδήποτε προπαγάνδες, φανατισμένων, είτε χριστιανών, είτε παγανιστών, αυτός έκαψε τη γνώση.

iason έγραψε:
...Επίσης θα είχε ενδιαφέρον μια έρευνα για τον αρχικό χαρακτήρα της χριστιανικής θεολογίας. Δεν μπορεί να τον απέκτησε «τυχαία», κάπου πρέπει να τέθηκε κάποιο θεωρητικό υπόβαθρο...


Η Λιλή Ζωγράφου, στη Αντιγνώση, στο τελευταίο κεφάλαιο κάνει μια σημαντική αποκάλυψη, η οποία για να κατανοηθεί πρέπει να μελετήσεις (όχι να διαβάσεις) ΟΛΟ το βιβλίο.

Ο ναός της Ιερουσαλήμ, πριν τον ερχομό του Χριστού, ήταν κενός. Άδειος, μουντός, χωρίς ένα ίχνος τέχνης, μήτε ιερό! Και το σημαντικότερο: σε κάποιο σημείο μονάχα, ήταν τοποθετημένο ένα μπαούλο με χρυσό.

Δεν έχουμε συνειδητοποιήσει ακόμα την έννοια θρησκεία. Η Ορθόδοξη Χριστιανική Θρησκεία είναι απόλυτα Ελληνική. Όποιοι φανατισμένοι στο παρελθόν προκάλεσαν μεγάλα λάθη, για αυτά ευθύνονται μόνο αυτοί.

Ο Χριστός είναι η υπέρτατη φιλοσοφία. Να πιστέψεις στη σταύρωση σου για ένα και μοναδικό σκοπό. Ένας είναι ο Παν. Αυτό δεν έλεγαν και οι Έλληνες; Παίζουμε με τις λέξεις;

Όλοι γνωρίζουμε πως διαστρεβλώθηκαν κείμενα, ιερείς έγιναν θύματα του κεφαλαίου, κόσμος φανατίστηκε.

Δεν μπορούμε όμως να ξεχνάμε τον βίο τόσων αγίων, που αποτέλεσαν παράδειγμα για το δρόμο της σταύρωσης. Και δεν μιλώ για θαύματα. «..Μακάριοι όσοι δεν πιστεύουν στα θαύματα…» είπε Αυτός.

Μιλάω για τρόπο ζωής, για καλλιέργεια και φροντίδα συναισθημάτων και επομένως πράξεων. Φιλοσοφία.

Ο κόσμος δεν αποδεικνύεται.
_________________
Η βιομηχανία σκοτώνει τη μουσική. Αυτός που αγαπά, και να ελπίζει ξέρει, όλη τη νύχτα πολεμά ξημέρωμα να φέρει.

Παραδοσιακή Μουσική | Ελλάδα
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
iason
Πρύτανης


Εγγραφή: 01 Ιούν 2003
Δημοσιεύσεις: 4108
Τόπος: (Γ)Ελλάς

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Παρ Ιούν 24, 2005 1:34 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Κάτι 'βρωμάει' εδώ. Υπάρχει κάτι που δεν πάει καθόλου καλά.

Μιλάμε για μια βιβλιοθήκη που δεν ήταν ένα κτίριο που τυχαία θα μπορούσε να πάρει φωτιά και τέλος. 700.000 τόμοι, και σε πολλά αντίγραφα, κτίρια πολλά ολόκληρο συγκρότημα απλωμένο σε μεγάλη έκταση, ένας χώρος που ένας κατακτητής που ήρθε να κάψει την πόλη δεν θα είχε λόγο να την κάψει επιμελώς. Άλλωστε θα είχε προβλεφθεί αν κάποια αντίγραφα καταστρέφονταν να αντικαθιστώνται. Η Βιβλιοθήκη ήταν ένας ζωντανός χώρος, με ειδικό προσωπικό, που συντηρούνταν και διοικούνταν.
Το ότι δεν κάηκε μεμιάς, σε συνδυασμό με το ότι ο καθείς θα είχε λόγους να συντηρήσει τη βιβλιοθήκη, υποδηλώνει ότι το γεγονός της καταστροφής δεν ήταν τυχαίο.
Αυτή η φοβερή παράλογη λογική του Φίλωνα εν πρώτοις δεν εξηγείται. Δεν είναι δυνατό ένας γνώστης της γραμματείας υποτίθεται, που μπορεί να αντιληφθεί τη φιλοσοφία των πυθαγορείων να είναι βλάκας! Αυτό συνηγορεί στο ότι υπήρχε κάποια σκοπιμότητα πίσω από τους συλλογισμούς αυτούς.

Οπότε, τώρα προκύπτει το ερώτημα: ποια θα μπορούσε να είναι αυτή η σκοπιμότητα και ποιος ο φορέας;

Ας αποτολμήσουμε μια απάντηση, που να συνιστά λογική συνέπεια των ανωτέρω. Δεν θα πρέπει, λαμβάνοντας υπόψιν τις συνθήκες της εποχής, να σκεφτούμε βάσει της αρχής του qui bono, δηλαδή ποιος θα είχε συμφέρον από το κάψιμο της Βιβλιοθήκης;

Ο Φίλων ήταν ένας Ιουδαίος που άλλαξε το όνομά του σε ελληνικό. Ιστορικά οι ιουδαίοι αλλάζουν το όνομά τους όταν θέλουν να καμουφλαριστούν. Ποιος είναι ο στόχος του; Είναι να «αποδείξει» ότι η ελληνική σκέψη προέκυψε από το μωσαϊκό νόμο. Ο οποίος μωσαϊκός νόμος συνιστά την πεμπτουσία του ιουδαϊσμού. Ποιο είναι ένα χαρακτηριστικό των ιουδαίων; Μας δίνει μια απάντηση ο Ιησούς στο κατά Ιωάννην κεφ. α΄ 48: ο Ναθαναήλ ήταν ο ένας ιουδαίος μαθητής του Ιησού (ο άλλος ήταν ο Ιούδας) και λέει ο Ιωάννης «είδεν ο Ιησούς τον Ναθαναήλ και λέγει περί αυτού, ίδε αληθώς ισραηλίτης εν ω δόλος ουκ εστι», ισραηλίτης ως χαρακτηρισμός καταγωγής και να κι ένας ισραηλίτης που δεν είναι απατεώνας.
Θα μπορούσε ένας ιουδαίος χωρίς το απαραίτητο καμουφλάζ να τολμήσει να προτείνει μια τέτοια ιδέα; Θα έτρωγε σφαλιάρες σύννεφο. Υπήρχαν οι γνώστες, οι μελετητές, που θα τον διέψευδαν παταγωδώς!
Άρα, με κάποιο κάπως ευφάνταστο σενάριο, η βιβλιοθήκη από ένα σημείο και μετά ενοχλούσε ως πηγή επιστημονικής και αντικειμενικής γνώσης που δυνάμει θα διέψευδε κάθε σκοταδισμό ή σκοπιμότητα. Να θημυθούμε ότι οι ιουδαίοι έχουν τότε στην Αλεξάνδρεια την ισχυρότερη αποικία τους. Να θυμηθούμε ότι ο χριστιανισμός παίρνει αυτούσιες τις βασικές θρησκευτικές ιδέες του ιουδαισμού. Να θυμηθούμε, ότι το μόνο ευαγγέλιο που θέλει να μας πει ότι ο Ιησούς είναι ο Μεσσίας είναι του Ιουδαίου Ματθαίου, ενώ στο του Μάρκου π.χ. προβάλλεται ένας εντελώς διαφορετικός «αντίθεος» Ιησούς. Να θυμηθούμε, ότι εκεί μεταφράζεται η ιουδαϊκή Πεντάτευχος στην κοινή ελληνική γλώσσα. Να θυμηθούμε ότι τότε τίθενται τα θεωρητικά θεμέλια του χριστιανισμού.
Να θυμηθούμε ότι τότε κυριαρχούσε στο θεωρητικό χώρο η Ερμηνεία. «ερμηνεία... δι ης πάντων των αγαθών μεταδίδομέν τε αλλήλους διδάσκοντες και κοινωνούμεν και νόμους τιθέμεθα και πολιτευόμεθα», Ξενοφών. Η Γνώση είχε κατά κάποιον τρόπο κλείσει τον κύκλο της, έχοντας διατρέξει την φιλοσοφία (ως επιστήμη), και αυτό άραγε δεν ήταν ο σκοπός της βιβλιοθήκης;

«Η ιουδαϊκή θρησκευτικότητα προϋποθέτει τη δογματική αρχή, ότι ο νόμος που παρέλαβε ο Μωυσής στο Σινά απευθείας από το Θεό έχει απόλυτη και αποκλειστική ισχύ και αξίωση πάνω τη ζωή, ατομική και συλλογική, του ισραηλίτη και απαιτεί τυφλή εμπιστοσύνη και αυστηρή υποταγή». Πριν από τον Φίλωνα και ο ιουδαίος αλεξανδρινός Αριστόβουλος (τέλη 2ου αιώνα) αποπειράται να υποτάξει την ελληνική φιλοσοφία στη Πεντάτευχο. Άλλοι ελληνιστές ιουδαίοι ανοιχτά απέβλεπαν σε καθαρά απολογητικούς και προπαγανδιστικούς σκοπούς χωρίς να νοιάζονται για καμία ερμηνεία. Ο Φίλων προτείνει την αρχή της αλληγορικής ερμηνείας, και με αυτή την αγιαστούρα θεωρεί ότι έχει το δικαίωμα να αναζητεί στην αυθεντία του μωσαϊκού νόμου τις μεγάλες αλήθειες των Ελλήνων φιλοσόφων....
Και σημειώστε και τούτο: ενώ «ο Φίλων δεν βρήκε ανταπόκριση στη ραββινική παράδοση θεωρείται αναμφισβήτητη η επίδρασή του στους χριστιανούς εξηγητές της Αλεξάνδρειας, κυρίως στον Κλήμεντα και τον Ωριγένη».

Συγνώμη, με συγχωρείτε πολύ... αλλά όλα αυτά δεν σημαίνουν ότι ο Χριστιανισμός είναι ένα διαστροφικό ιουδαϊκό κατασκεύασμα;

Μπορείτε να με κατηγορήσετε ελεύθερα ότι έχω καλπάζουσα φαντασία...!
Mr. Green
_________________
-Κάθε λόγος μπορεί να έχει αντίλογο. Κάθε αντίλογος πρέπει να έχει λόγο.
-Εγέμισεν ο ουρανός πετούμενους γαϊδάρους.
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Toni
Πρύτανης


Εγγραφή: 09 Μάϊ 2005
Δημοσιεύσεις: 172

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Παρ Ιούν 24, 2005 8:47 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Η βιβλιοθήκη μπορεί να καταστράφηκε με χίλιους δυο τρόπους αλλά η ουσία είναι πως η συστηματική και με δόλο προώθηση της αντι-γνώσης από το χριστιανικό κλήρο έκανε τους ανθρώπους να μην αναζητούν την αλήθεια των πραγμάτων.Δεν τους ενδιέφερε πλέον τίποτα παρά το πως θα συμβαδίζουν με τις επιταγές την νέας τρομολαγνείας-θρησκείας ώστε να πάν στον παράδεισο.Πού καιρός για να ασχοληθούν με τα βιβλία.
Αυτό αποτέλεσαι την ολοκληρωτική καύση της βιβλιοθήκης από την πλευρα των παπάδων.Ήταν πιο σημαντικό από την υλική καταστροφή της.Και αυτό κράτησε για αιώνες,μέχρι πρόσφατα μάλιστα, ενώ μια φωτιά θα κράταγε το πολύ 2-3 ώρες.
_________________
Η φωνή της αληθινής ομορφιάς ηχεί πολύ σιγά και διεισδύει μόνο στα πιο ευαίσθητα αφτιά.

Νίτσε Φρίντριχ
(1844 - 1900)
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Simon
Υφηγητής


Εγγραφή: 22 Ιούλ 2006
Δημοσιεύσεις: 17

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Δευ Ιούλ 24, 2006 6:44 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Toni έγραψε:
η ουσία είναι πως η συστηματική και με δόλο προώθηση της αντι-γνώσης από το χριστιανικό κλήρο έκανε τους ανθρώπους να μην αναζητούν την αλήθεια των πραγμάτων.Δεν τους ενδιέφερε πλέον τίποτα παρά το πως θα συμβαδίζουν με τις επιταγές την νέας τρομολαγνείας-θρησκείας ώστε να πάν στον παράδεισο.Πού καιρός για να ασχοληθούν με τα βιβλία.


Το παραπάνω είναι απόσπασμα από το βιβλίο «Τα τέκνα του Αριστοτέλη» του Richard E. Rubenstein ( καθηγητή επίλυσης συγκρούσεων και δημοσίων υποθέσεων στο George Mason University)
Το παραθέτω γιατί συμφωνεί με την άποψη σου (και τη δικιά μου ) πάνω σ’αυτό το θέμα (παρέχοντας και κάποια επιπλέον στοιχεία)

Παράθεση:
Γύρω στο 200 μ.Χ., ο φημισμένος χριστιανός απολογητής Τερτυλλιανός υποστήριξε μια φονταμενταλιστική θέση, απορρίπτοντας όλη την κλασική φιλοσοφία ως εγγενώς αντιχριστιανική και πηγή αιρέσεων. «Οι αιρετικοί και οι φιλόσοφοι χειρίζονται το ίδιο αντικείμενο», σχολίαζε ζοφερά. «Και οι δύο καταπιάνονται με τα ίδια ζητήματα - Από πού προήλθε το κακό; Και γιατί; Από πού προήλθε ο άνθρωπος; Και πώς;» Ο οξύθυμος Λατίνος Πατέρας της Εκκλησίας ήταν ιδιαίτερα οργισμένος με τον «άθλιο Αριστοτέλη, που δίδασκε [τους αιρετικούς] διαλεκτική, αυτή την τέχνη του χτίζε-γκρέμιζε, τόσο πρωτεϊκή σε έκφραση, τόσο τραβηγμένη σε εικασίες, τόσο ανυποχώρητη σε πολεμική, τόσο παραγωγική σε αμφισβητήσεις· αυτογελοιοποιούμενη, αφού χειρίζεται πάντα ερωτήματα, αλλά ποτέ δεν τακτοποιεί τίποτα».Η περίφημη καταδίκη της φιλοσοφικής σκέψης εκ μέρους του θα αντηχούσε ακόμα πιο διαπεραστικά στους επόμενους αιώνες:

"Τι κοινό υπάρχει μεταξύ Αθήνας και Ιερουσαλήμ; Τι μεταξύ της Ακαδημίας και της Εκκλησίας; Τι μεταξύ αιρετικών και χριστιανών; Πάρτε από εδώ όλα τα σχέδια για ένα «στωικό» ή «πλατωνικό» ή «διαλεκτικό» χριστιανισμό! Μετά τον Ιησού Χριστό δεν επιθυμούμε πονηρές θεωρίες, ούτε έντονες αναζητήσεις μετά το Ευαγγέλιο."


TERTVLLIANI LIBER DE PRAESCRIPTIONE HAERETICORUM
(VII.)
[9] Quid ergo Athenis et Hierosolymis? quid academiae et ecclesiae? quid haereticis et christianis? [10] Nostra institutio de porticu Solomonis est qui et ipse tradiderat Dominum in simplicitate cordis esse quaerendum. [11] Viderint qui Stoicum et Platonicum et dialecticum christianismum protulerunt. [12] Nobis curiositate opus non est post Christum Iesum nec inquisitione post euangelium. [13] Cum credimus, nihil desideramus ultra credere. Hoc enim prius credimus non esse quod ultra credere debeamus.

Toni έγραψε:
Αυτό αποτέλεσαι την ολοκληρωτική καύση της βιβλιοθήκης από την πλευρα των παπάδων.Ήταν πιο σημαντικό από την υλική καταστροφή της.Και αυτό κράτησε για αιώνες,μέχρι πρόσφατα μάλιστα, ενώ μια φωτιά θα κράταγε το πολύ 2-3 ώρες.


Εκτός από την καύση των «αιρετικών» βιβλίων μια έμμεση μέθοδος καταστροφής ήταν η επιλογή μη αντιγραφής ορισμένων κειμένων (μη ξεχνάμε ότι την εποχή εκείνη η επιβίωση ενός κειμένου εξαρτιόταν από το εάν θα αντιγραφεί ή οχι και από το πόσες κόπιες του υπήρχαν )
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Τίγρης
Υφηγητής


Εγγραφή: 26 Νοέ 2006
Δημοσιεύσεις: 17

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Κυρ Νοέ 26, 2006 3:46 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

από όσο είμαι σε θέση να γνωρίζω,ένα μεγαλο μέρος από την βιβλιοθήκη ή τις βιλιοθηκες της Αλεξάνδρειας μεταφέρθηκαν στο Βατικανό....
από αυτό το υλικό παρουσιάζονται τα τελευταία χρόνια αρκετά βιβλία τα οποία είναι πρώτη έκδοση......
για να λέμε την αλήθεια χρειάστηκαν πολλά χρήματα,τα οποία νομίζω ότι έδωσε η πολιτεία για να αγοραστούν από τις βιβλιοθήκες του Βατικανού.....
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Επισκόπηση όλων των Δημοσιεύσεων που έγιναν πριν από:   
Δημοσίευση νέας  Θ.Ενότητας   Απάντηση στη Θ.Ενότητα    www.filosofia.gr Αρχική σελίδα -> Ξένα έργα Όλες οι Ώρες είναι GMT + 2 Ώρες
Σελίδα 1 από 1

 
Μετάβαση στη:  
Δεν μπορείτε να δημοσιεύσετε νέο Θέμα σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
Δεν μπορείτε να επεξεργασθείτε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν μπορείτε να διαγράψετε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν έχετε δικαίωμα ψήφου στα δημοψηφίσματα αυτής της Δ.Συζήτησης





Μηχανισμός forum: PHPBB

© filosofia.gr - Επιτρέπεται η αναδημοσίευση του περιεχομένου της ιστοσελίδας εφόσον αναφέρεται ευκρινώς η πηγή του.

Υλοποίηση, Φιλοξενία: Hyper Center