maxim_97 Πρύτανης
Εγγραφή: 08 Ιαν 2005 Δημοσιεύσεις: 2769 Τόπος: ΑΘΗΝΑ
|
Δημοσιεύθηκε: Τετ Μάϊ 25, 2005 1:19 pm Θέμα δημοσίευσης: Ο ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΚΑΙ Ο ΠΑΡΑΜΟΡΦΩΜΕΝΟΣ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ |
|
|
Ο ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΚΑΙ Ο ΠΑΡΑΜΟΡΦΩΜΕΝΟΣ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ
Κατά τον 4 Ο αιώνα π.Χ., οι ελληνικές πόλεις του νότου βρίσκονταν σε παρακμή. Οι αντιθέσεις μεταξύ του Δήμου και των ολιγαρχικών είχαν οξυνθεί. Ο πόλεμος του Φιλίππου και του Αλεξάνδρου που κατέληξαν στην ήττα της Χαιρώνειας για τους συμμάχους του νότου, έφερε και τη συνθήκη της Κορίνθου.
Σ’ αυτή την περίοδο, ο σημαντικότερος εκπρόσωπος της Ελληνικής σκέψης ήταν ο Αριστοτέλης. Μπήκε πολύ νέος στην Ακαδημία και έμεινε εκεί για πολλά χρόνια. Είχε βασικές διαφωνίες με τον Πλάτωνα και άσκησε σοβαρότατη κριτική στην Πλατωνική διδασκαλία.
Ο Αριστοτέλης άφησε ένα τεράστιο έργο από 6 βιβλία Λογικής που ονομάστηκαν αργότερα από τους υπομνηματιστές «Όργανον». (26 τίτλοι βιβλίων αποτελούν «Τα Φυσικά»). Τα «Μετά τα Φυσικά» σε 14 βιβλία. Στα «Πρακτικά», περιέχονται 7 βιβλία, Ηθικά, Πολιτικά, Ρητορική, Ποιητική, Αθηναίων Πολιτεία. Πολλά από τα βιβλία του Αριστοτέλη χάθηκαν.
Από 156 Πολιτείες, που ήταν μελέτες των πολιτευμάτων των αρχαίων ελληνικών πόλεων και έδιναν ασφαλώς πλήρη εικόνα της οικονομικής και πολιτικής κατάστασης όλης της Ελλάδας, έχουμε σήμερα μόνο μια. Την «Αθηναίων πολιτεία» που βρέθηκε το 1890, σε Αιγυπτιακό πάπυρο. Η «Ποιητική» του είναι μικρό μέρος από διεξοδικό έργο που χάθηκε. Χάθηκε επίσης και το έργο του «Διδασκαλίαι» που είχε εξαιρετική σημασία για την ιστορία της δραματικής τέχνης. Τα έργα του είχαν εκδοθεί για πρώτη φορά στα μέσα του πρώτου αιώνα π.Χ., από τον Ανδρόνικο τον Ρόδιο.
Για το Πλάτωνα έγραφε ο Αριστοτέλης, ότι απόσπασε την ουσία απ’ τα «καθ’ έκαστον». Προβάλλει για κάθε πράγμα την ιδέα. Έτσι όμως διπλασιάζει τον αριθμό των πραγμάτων που θέλει να εξηγήσει.
Αν οι «ιδέες» είναι τα «πρότυπα» όπως δέχεται ο Πλάτωνας, τότε για κάθε πράγμα πρέπει να υπάρχουν πολλά πρότυπα, π.χ. η ιδέα του ανθρώπου γενικά, του ανθρώπου σαν ζωντανής ύπαρξης δίποδου κλπ. Τη Φύση την έβλεπε στην κίνηση, στην εξέλιξη της. Το σύνολο των πραγμάτων, που έχουν υλική υπόσταση και που αυτά αποτελούν τη φύση, βρίσκονται σε αιώνια κίνηση και αλλαγή.
Η διαδικασία της διαμόρφωσης της ύλης, είναι κατά τον Αριστοτέλη, το πέρασμα της δυνατότητας, «δυνάμει», σε πραγματικότητα, «ενέργεια». Η «ουσία» βρίσκεται μέσα στα πράγματα.
Η θεωρία του για την Λογική, η ερμηνεία του για το πρόβλημα του γενικού («καθόλου») και του μερικού(«επί μέρους»), η κριτική του για τον Πλάτωνα τον φέρνουν παρά πολύ κοντά στις επιστημονικές αντιλήψεις του Δημόκριτου. Με την διδασκαλία του όμως για τον παγκόσμιο νου, που αυτός είναι το «πρώτο κινούν» οι τελεολογικές αντιλήψεις του , τον ξαναφέρνουν πίσω στις θεολογικές απόψεις. Το ακίνητο «πρώτο κινούν», που θέτει σε κίνηση σκόπιμη όλο τον κόσμο, αποτελεί εξήγηση θεολογική, ξένη και αντίθετη προς το επιστημονικό χαρακτήρα του έργου του.
Κατά τον μεσαίωνα , απορρίφθηκαν όλα τα θετικά στοιχεία της Αριστοτελικής φιλοσοφίας και κρατήθηκαν αλλοιωμένα και παραμορφωμένα αυτά που ήταν ξένα και αντίθετα στο επιστημονικό του πνεύμα.
Έτσι παραμορφωμένος ο Αριστοτέλης κατάντησε το κύριο ιδεολογικό οπλοστάσιο του δυτικού θεοκρατισμου, κατά της θετικής επιστήμης , επί είκοσι αιώνες ...... μέχρι τις μέρες μας για πολλούς. _________________ Επίκουρος:
Ο θάνατος δεν υπάρχει ούτε για τους ζωντανούς ούτε για τους πεθαμένους – εφόσον για τους πρώτους δεν υπάρχει, ενώ οι άλλοι δεν υπάρχουν πια". |
|