ΖΗΤΩ ΣΥΓΓΝΩΜΗ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ ΣΑΣ

[SARUMAN]

[JollyRoger]

εμενα το "μισησε τον εαυτο σου" μου ακουγεται μπουρδα...

[oxi.allo.karvounenga]

[SARUMAN]

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΙΑΝΤΙΝΗΣ

"Ο ποιητής δεν προετοιμάζει το θάνατό του με την σπατάλη της ζωής του, όπως συμβαίνει με τους πολλούς, αλλά πραγματοποιεί τη ζωή του με την σπατάλη του θανάτου του. Σαν τον μυθικό Ερυσίχθονα, τρέφεται με τις σάρκες του κι όταν σπαράξει και το τελευταίο κομμάτι τους, πεθαίνει. Ακριβώς την ώρα που ο θάνατος δεν βρίσκει τίποτα να του πάρει"

Αυτός ο απάνθρωπος τόπος, η μονιά όπου μένει ο ποιητής μόνος, του προσφέρει τη γνώση σαν αντίδωρο στην πίκρια. Ο Σολωμός πλησίασε σε απόσταση βολής το ηρακλείτειο κλίμα της γνώσης που κλαίει: "Πανερημιά της γνώρας μου, θέλω μ' εμέ να κλάψης."

«Ο Σολωμός είναι μεγάλος ποιητής, ακριβώς γιατί θυσίασε τη χαρά της φαντασίας στη λύπη της πραγματικότητας.»

Ο θάνατος του ποιητή ισοδυναμεί με τη Συντέλεια του κόσμου. Στη διπλή όψη του αρχαίου στίχου:

εγγύς μεν ή ση περί πάντων λήθη, εγγύς δε ή πάντων περί σου λήθη,

(λίγο ακόμη, και θα τα ξεχάσεις όλα• λίγο ακόμη, και θα σε ξεχάσουν όλα),

αυγάζει η ιδέα της χειραψίας που δίνουν βουβοί ο θνήσκοντας ποιητής και ο θνήσκοντας κόσμος.

"Αυτά τα στοιχεία του ποιητή, η γνώση δηλαδή η βούληση και η στοίχησή του στη φυσική αλήθεια, τη σημασία τους δεν τη λαβαίνουν από την ποσοτική αλλά από την ποιοτική τους ιδιαιτερότητα. {…} Πρόκειται για ένα είδος γνώσης που δεν το πιάνει η γνώση. Νομίζω ότι αυτός είναι στη βάση του ο λόγος της ερημίας του ποιητή ανάμεσα στους άλλους ανθρώπους. Μιλάει, και νομίζουν ότι κορακίζει. Σιωπάει και συγκατανεύουν ελεητικά τη σιωπή του."

Εάν ο επίδοξος ποιητής δεν προχωρήσει πέρα από τη θέαση του κόσμου. εάν δε διασπάσει τον κλοιό των πραγμάτων μέσα στον οποίο λειτουργεί η απλή δράση του αισθητηριακού του οπλισμού. εάν δε ζητήσει το στερεό σχήμα μιας παρουσίας, εκεί που τελειώνοντας τα ένυλα όρια του κόσμου ανοίγεται η υποθετική διάσταση της απουσίας. εάν δεν πατήσει σε κάποιο πλήρωμα δυνάμεων, που καθώς διαδέχεται τη γύμνια των πραγμάτων καταργεί το νόημα του κενού. εάν, τέλος πάντων, δε συνδεθεί με την αδιάφορη μέριμνα της φυσικής πραγματικότητας που κρύβεται πέρα και πίσω από τις παραστάσεις μιας ευκλείδειας προοπτικής, ούτε είναι ούτε και θα γίνει ποιητής. Γιατί θά 'χει απομείνει δώθε από τις Συμπληγάδες του αργοναυτικού πεδίου.

"Το όνομα ποίημα παράγεται από το ρήμα ποιείν που σημαίνει πράττειν."

"... όσο περισσότερο αγράμματος και αρχαϊκά έτοιμος είσαι για την ποίηση, τόσο την καταλαβαίνεις καλύτερα."

"Ο Καρυωτάκης είναι μεγάλος ποιητής, γιατί έγραψε με το αίμα του. Κι ένα ποίημα με αίμα αξίζει για εβδομήντα τόμους με μελάνι."

"Το ποίημα είτε μας μιλάει, είτε δε μας μιλάει, λέει ο Σεφέρης. Μπορεί να το διαβάσεις είκοσι φορές μέσα σε είκοσι μήνες ή σε πέντε χρόνια, και να μην σου ειπεί τίποτα. Και ξαφνικά εκεί που περπατάς στο ακροθαλάσσι για να πάρεις τον αέρα σου, ένας στίχος του χτυπάει ανεπάντεχα την ύπαρξή σου, όπως το ατλάζι του πελάγου σου χτυπάει τα μάτια, και σε φωτίζει ολόκληρο. Την ίδια ακριβώς στιγμή που φωτίζεται και το ποίημα μέσα σου."

"Είναι τυχαίο, δηλαδή, που ο Σολωμός, ο Παπαδιαμάντης, ο Καβάφης, κι αν θέλεις πάμε πιο βαθιά ο Ηράκλειτος, ο Πλάτων, ο Νίτσε, ζήσανε και πεθάναν έρημοι, ανέστιοι, ανυμέναιοι, ολιγόκοσμοι, άπαιδοι, μοναχικοί;"

Έζησαν έρημοι και ισχυροί γιατί το επέλεξαν έτσι να ζήσουν. Κι άσε τους ανεγκέφαλους να γράφουν βιβλία και την ερημία του ποιητή να την ερμηνεύουν με το εκ γυναικός επήγασαν τα φαύλα σε δεύτερη έκδοση. Ως εκεί φτάνει το μυαλό τους. Κι ερημία που δεν έζησες ο ίδιος δεν μπορείς και να τη νιώσεις, να την αγγίξεις δεν μπορείς. Δεν είναι κόκαλα στο νεκροτομείο τα εφτά δέρματα της μοναξιάς του ποιητή να πας να τα ψαχουλεύεις και να τα φωτογραφίζεις... Τα είπαμε και χτες αυτά, μιλώντας για τον Παπαδιαμάντη και τη φωτογραφία του Νιρβάνα, για το Λιαντίνη και τις φωτογραφίες του σκελετού. Και για τη χυδαία περιέργεια και την ανακουφιστική χαιρεκακία

«Φιλοσοφία και ποίηση κατατείνουν σε στόχο κοινό, δηλαδή στην από τον άνθρωπο γνωστική κατάκτηση του όντος.» (σελ. 19) Σύμφωνα με το Λιαντίνη η πρώτη οδηγεί στο διαυγές είδωλο του όντος ενώ η δεύτερη στο αόριστο Είναι του όντος. «Εάν ήταν δυνατό να ευρεθεί ένας τρίτος ανθρώπινος τύπος – ως ζητητής του όντος – επάνω από τους φιλοσόφους και τους ποιητές, που να μεταχειρισθεί το διαυγές μόνο της φιλοσοφίας και το ΕΙΝΑΙ μόνο της ποίησης, ο ζητητής αυτός θα μας οδηγούσε ασφαλώς στην απόλυτη γνώση. Διότι θα εκινιόταν στη διάσταση της πληρότητας.»

"Ο ποιητής δεν προετοιμάζει το θάνατό του με την σπατάλη της ζωής του, όπως συμβαίνει με τους πολλούς, αλλά πραγματοποιεί τη ζωή του με την σπατάλη του θανάτου του. Σαν τον μυθικό Ερυσίχθονα, τρέφεται με τις σάρκες του κι όταν σπαράξει και το τελευταίο κομμάτι τους, πεθαίνει. Ακριβώς την ώρα που ο θάνατος δεν βρίσκει τίποτα να του πάρει"

"Κύριε δώσε στον καθένα το δικό του το θάνατο,
την ανάπαψη, που φέρνει εκείνη η ζωή,
που μέσα της είχε αγάπη, νόημα και ανάγκη."
_________________
Κάθε αρχαία θρησκευτική ή μάλλον φιλοσοφική λατρεία αποτελούνταν από μία εσωτερική ή μυστική διδασκαλία και ένα εξωτερικό ή δημόσιο τυπικό λατρείας
http://www.youtube.com/watch?v=ZIMoQHpvFQQ

[Ayrton Senna]

[skakos]

Τι έγινε ρε παιδιά; Κατήλθε ο Χριστός επί της Γης;
_________________
Φιλοσοφία Επιστήμης και Θρησκείας: http://harmonia-philosophica.blogspot.com/2010/08/blog-post.html
The Limits of Science: http://harmoniaphilosophica.wordpress.com/2011/04/18/the-limits-of-science-2jszrulazj6wq-5/

[Ayrton Senna]

[skakos]

[gianiss]

Η επιστήμη έχει κάνει μεγάλες προόδους, αλλά δεν κάνει θαύματα.
Μόνο ο μεγαλοδύναμος, μπορεί να τον βοηθήσει να ξεπεράσει ο δύστυχος το πρόβλημά του

Ας προσευχηθούμε όλοι για αυτόν.
Συνάνθρωπός μας είναι ......


.

[Ayrton Senna]

[skakos]

[Ayrton Senna]

[SARUMAN]

[Δάκης Μαυροφρείδης]

μάθε κι εσύ πρώτα ορθογραφία και μετά μίλα.
_________________
Δεν υπάρχει τίποτα πιο θαυμαστό και αξιόλογο από την ανάδειξη του ωραίου. Αρκεί, ο σκοπός της ίδιας της πράξης να μην αναλώνεται μέσα σε μια ανερμάτιστη και φλύαρη ματαιοδοξία

Δ.Μ.

http://d-mavrofrides.simplesite.com

[MARIA]

....μέχρι και εδώ, για επιτροπές μιλάμε....η επιτροπή πάσης φύσεως μας έφαγε
_________________
Ο σκοπός της φύσης δεν είναι η διαιώνιση του ανθρώπινου είδους αλλά η διασφάλιση της βιοποικιλότητας των ειδών
Θεόφραστος