Επισκόπηση προηγούμενης Θ.Ενότητας :: Επισκόπηση επόμενης Θ.Ενότητας |
Συγγραφέας |
Μήνυμα |
Ρουπέλιον Πρύτανης
Εγγραφή: 24 Οκτ 2012 Δημοσιεύσεις: 909
|
Δημοσιεύθηκε: Πεμ Νοέ 22, 2012 5:27 pm Θέμα δημοσίευσης: |
|
|
Bugman έγραψε: | Τελικά, Καλά λένε οι Χρυσαυγήτες για τη Δημοκρατία;
Τι λένε οι "Χρυσαυγήτες" για την Δημοκρατία;
Πρέπει να ρωτήσουμε τον εκπρόσωπό της;
Ρώτησε ο Rakis;
Μας ρωτάει ο Rakis αν έχουμε κάτι ακούσει; |
Άντε ρε που θα πάμε τη χώρα 500 χρόνια πίσω _________________ "Οι αρετές χάνονται μέσα στο συμφέρον, όπως τα ποτάμια μέσα στη θάλασσα" Φ.Ροσφουκώ
"Οι άνθρωποι αγωνίζονται πιο σκληρά για τα συμφέροντά τους παρά για τα δικαιώματά τους." Ναπολέων
"Ο άνθρωπος είναι ένα ζώο που κάνει παζάρια" Άνταμ Σμιθ |
|
Επιστροφή στην κορυφή |
|
|
Bugman Πρύτανης
Εγγραφή: 03 Ιούλ 2003 Δημοσιεύσεις: 13585 Τόπος: Καλλιθέα
|
Δημοσιεύθηκε: Πεμ Νοέ 22, 2012 10:59 pm Θέμα δημοσίευσης: |
|
|
Ποτέ δεν είναι αργά για ένα νέο ξεκίνημα! _________________ Σκορπίστε γνώση, μαζέψτε χαρά!
Η γνώση δεν μπορεί να πουληθεί: Γιατί ενώ κάθε εμπόρευμα μπορεί να επιστραφεί, η γνώση δεν μπορεί να επιστραφεί! |
|
Επιστροφή στην κορυφή |
|
|
Ρουπέλιον Πρύτανης
Εγγραφή: 24 Οκτ 2012 Δημοσιεύσεις: 909
|
Δημοσιεύθηκε: Πεμ Νοέ 22, 2012 11:07 pm Θέμα δημοσίευσης: |
|
|
Bugman έγραψε: | Ποτέ δεν είναι αργά για ένα νέο ξεκίνημα! |
_________________ "Οι αρετές χάνονται μέσα στο συμφέρον, όπως τα ποτάμια μέσα στη θάλασσα" Φ.Ροσφουκώ
"Οι άνθρωποι αγωνίζονται πιο σκληρά για τα συμφέροντά τους παρά για τα δικαιώματά τους." Ναπολέων
"Ο άνθρωπος είναι ένα ζώο που κάνει παζάρια" Άνταμ Σμιθ |
|
Επιστροφή στην κορυφή |
|
|
kaneis Πρύτανης
Εγγραφή: 22 Ιούλ 2004 Δημοσιεύσεις: 2376
|
Δημοσιεύθηκε: Σαβ Νοέ 24, 2012 12:41 pm Θέμα δημοσίευσης: |
|
|
Απ τη μία όταν ένα παιδί, ο συναισθηματικά ανώριμος, δεν μπορεί να λειτουργήσει αυτόνομα νιώθει ανάγκη για τον αυταρχικό κηδεμόνα, βλέπε επιθυμίες για ηγέτη και για εθνικισμό. Ο συναισθηματικά ώριμος σε περίοδο κρίσης της αυτονομίας γίνεται ο ίδιος πιο σκληρός με τον εαυτό του ώστε να ξαναποκτήσει την αυτονομία, αναγνωρίζει τα λάθη του καθώς έχει μάθει να αναλαμβάνει ευθύνες και προσπαθεί να τα διορθώσει. Σε μια δημοκρατία αυτό σημαίνει ότι, αφού η σχέση ψηφοφόρου/εκλεγμένου είναι παιχνίδι της σχέσης παιδιού/γονέα, θα εκλεγεί κάποιος που θα παίξει πρόθυμα τον ρόλο του αυστηρού γονιού, ενώ δεν είναι άρα σκληραίνει, για να ξαναγίνει το παιδί αυτόνομο.
Απ την άλλη όταν το ίδιο παιδί δεν βρίσκει τον αυταρχισμό που χει ανάγκη γίνεται αυταρχικό το ίδιο, ο μόνος τρόπος να λειτουργήσει είναι η εντύπωση αυτονομίας που δίνει σε κάποιον ο αυταρχισμός. Είναι η περίπτωση του γονιού που δεν αφήνει το παιδί να αυτονομήσει ώστε να έχει πάντα την ανάγκη του γονιού, αυτό το να σε ολοκληρώνει να σε έχουν ανάγκη είναι η ανωριμότητα του κηδεμόνα. Ο καλύτερος τρόπος για να το πετύχει αυτό είναι η υπερβολική προσφορά, ώστε να τα βρεί το παιδί όλα έτοιμα και να μην αναλάβει ευθύνες. Ο κηδεμόνας αυτός όταν το παιδί πάει να πάρει μια πρωτοβουλία ή ευθύνη αρχίζει να το ποτίζει με φόβους και του δείχνει πάντα δήθεν αρνητικές πλευρές του ζητήματος, προσφερόμενος να αναλάβει ο ίδιος κάθε δράση.
Η χρυσή αυγή αυτό ακριβώς κάνει όταν μιλάει για τη δημοκρατία, και η προσφορά τροφίμων βέβαια από τέτοια άτομα το ίδιο ακριβώς κάνει, είναι η αυταρχική υπερπροστατευτική μάνα που θέλει πάντα το παιδί της ανώριμο. Και ο εθνικισμός στα χέρια της δεν είναι σκληρηνση αλλά συμβιβασμός, μαλάκωμα για ψήφους. _________________ ο ηλιος δεν σηκωνει τα πεπλα αλλα τα φανερωνει |
|
Επιστροφή στην κορυφή |
|
|
kaneis Πρύτανης
Εγγραφή: 22 Ιούλ 2004 Δημοσιεύσεις: 2376
|
Δημοσιεύθηκε: Σαβ Νοέ 24, 2012 2:42 pm Θέμα δημοσίευσης: |
|
|
Ξαναδιαβάζοντας αυτό που έγραψε ο νεοφώτιστος νομίζω το κλειδί είναι η χαμηλή αυτοεκτίμηση. Απ αυτή ξεκινάει η υπέρμετρη προσφορά, συνεχής προσπάθεια να ικανοποιείς τους άλλους, απ αυτή και η ανάγκη να σε έχουν ανάγκη, ανάγκη για ετεροκαθορισμό, και άρα ο φασισμός, σωστά. Και όπως λέει ο ράκις η αυτοκετίμηση έρχεται με τον αυτοκαθορισμό _________________ ο ηλιος δεν σηκωνει τα πεπλα αλλα τα φανερωνει |
|
Επιστροφή στην κορυφή |
|
|
Ρουπέλιον Πρύτανης
Εγγραφή: 24 Οκτ 2012 Δημοσιεύσεις: 909
|
Δημοσιεύθηκε: Σαβ Νοέ 24, 2012 4:28 pm Θέμα δημοσίευσης: |
|
|
kaneis έγραψε: | Απ τη μία όταν ένα παιδί, ο συναισθηματικά ανώριμος, δεν μπορεί να λειτουργήσει αυτόνομα νιώθει ανάγκη για τον αυταρχικό κηδεμόνα, βλέπε επιθυμίες για ηγέτη και για εθνικισμό. Ο συναισθηματικά ώριμος σε περίοδο κρίσης της αυτονομίας γίνεται ο ίδιος πιο σκληρός με τον εαυτό του ώστε να ξαναποκτήσει την αυτονομία, __
Η χρυσή αυγή αυτό ακριβώς κάνει όταν μιλάει για τη δημοκρατία, και η προσφορά τροφίμων βέβαια από τέτοια άτομα το ίδιο ακριβώς κάνει, είναι η αυταρχική υπερπροστατευτική μάνα που θέλει πάντα το παιδί της ανώριμο. Και ο εθνικισμός στα χέρια της δεν είναι σκληρηνση αλλά συμβιβασμός, μαλάκωμα για ψήφους. |
Διαφωνώ με όλα όσα γράψαμε ακόμα και με τα δικά μου διότι παρασύρθηκα στο να δω τις ανωτέρω αν θέλετε δυσλειτουργίες ως ex nihilo. Ο εξωτερικός παράγοντας-εχθρός δεν φαίνεται πουθενά ως μείζονα συνιστώσα. Τα αίματα από τα κεφάλια των Γάλλων ευγενών δεν είχαν στεγνώσει όταν ένας υπερεξούσιος Ναπολέων ανάγκα θεοί πείθονται έκανε την Δημοκρατία παρασκήνιο έναντι της επιβίωσης του Έθνους. Οι Αγγλο Γάλλοι μετά τον 1ο παγκόσμιο ταπεινωτικά εξώθησαν τους Γερμανούς στον Ναζισμό.
Στη μυλόπετρα της ιστορίας η ηθική τύχη "ξέπλυνε" την "υποχώρηση" της αιματοβαμμένης Δημοκατίας στη Γαλλία ενώ άφησε δήθεν εκτεθειμένη (στα σχολικά βιβλία) την Γερμανική ηθική ατυχία.
Δεν παρήγαγε δίκαιο διότι δεν είχε πια δύναμη η Γερμανία όπως και κάθε άτομο της κοινωνίας που απωλένει για διαφόρους λόγους τη δύναμή του περιπίπτει σε ανυποληψία ασχέτως του βάρους των συνθηκών στις οποίες βρέθηκε να μάχεται.
Το ουσιώδες βρίσκεται στα σημεία καμπής :
Όταν ο προσωρινός "δικτάτορας" στην κρίσιμη μάχη εμψυχώνει τότε η ιστορία και η Δημοκρατία μπορούν να τον θάψουν στο θόλο των Απομάχων στο Παρίσι
Όταν όμως επιτίθεται στον ίδιο τον λαό "του" τότε ένα τμήμα μόνον της γνάθου θα σωθεί τυχαία και θα εκτίθεται στη Σοβιετική Ένωση.
http://www.youtube.com/watch?v=FjPR0hrrAi8&feature=youtu.be
σημείωση για το βίντεο :
Τι λαμβάνει ο λαός όταν τα δύσκολα αρχίσουν και είναι αυτοί στην εξουσία.
Η γλυκιά κοπελίτσα είναι πραγματικό πρόσωπο είναι η τελευταία δαχτυλογράφος του Χίτλερ. Πέθανε το 2002 και οι μαρτυρίες της από ένα καθεστώς που η ηλικία της δεν επέτρεπε να επιτηδεύσει στη συνείδησή της, είναι συγκλονιστικές στην ταινία η Πτώση στην οποία κάνει την εισαγωγή ως ηλικιωμένη, κατασταλαγμένη μα ακόμα μέσα στους εφιάλτες.
Το ζόμπυ που θεωρεί το λαό κάτι σαν αλά καρτ είναι ο Γκέμπελς.
Παρατηρήστε στο βίντεο όσοι επιθυμοούν την σύνδεση με τους σημερινούς Έλληνες σε παραγωγική ηλικία που δεν τους δίδονται όπλα να πολεμήσουν και σκοτώνονται άσκοπα για το χρέος εν μέσω ύφεσης και ανεργίας. Πόσο υπερεξαθλιωμένα ξαναζούμε καταστάσεις Βαιμάρης. _________________ "Οι αρετές χάνονται μέσα στο συμφέρον, όπως τα ποτάμια μέσα στη θάλασσα" Φ.Ροσφουκώ
"Οι άνθρωποι αγωνίζονται πιο σκληρά για τα συμφέροντά τους παρά για τα δικαιώματά τους." Ναπολέων
"Ο άνθρωπος είναι ένα ζώο που κάνει παζάρια" Άνταμ Σμιθ |
|
Επιστροφή στην κορυφή |
|
|
ecofan Πρύτανης
Εγγραφή: 02 Δεκ 2010 Δημοσιεύσεις: 557
|
Δημοσιεύθηκε: Κυρ Νοέ 25, 2012 9:08 pm Θέμα δημοσίευσης: |
|
|
kaneis έγραψε: | Ξαναδιαβάζοντας αυτό που έγραψε ο νεοφώτιστος νομίζω το κλειδί είναι η χαμηλή αυτοεκτίμηση. Απ αυτή ξεκινάει η υπέρμετρη προσφορά, συνεχής προσπάθεια να ικανοποιείς τους άλλους, απ αυτή και η ανάγκη να σε έχουν ανάγκη, ανάγκη για ετεροκαθορισμό, και άρα ο φασισμός, σωστά. Και όπως λέει ο ράκις η αυτοκετίμηση έρχεται με τον αυτοκαθορισμό | Αν είναι έτσι πως μπορούμε να καθορίσουμε τα όρια μεταξύ αληθινής γενναιοδωρίας και χαμηλής αυτοεκτίμησης;;;
Όταν προσφέρω το κάνω από πραγματική αγάπη και εκτίμηση στον άλλο η στην πραγματικότητα περιμένω πνευματικά η υλικά ανταλλάγματα;;Πως μπορώ να διακρίνω αυτές τις δυο καταστάσεις;;;
υγ.Δύσκολη ερώτηση,το ξέρω |
|
Επιστροφή στην κορυφή |
|
|
Ρουπέλιον Πρύτανης
Εγγραφή: 24 Οκτ 2012 Δημοσιεύσεις: 909
|
Δημοσιεύθηκε: Κυρ Νοέ 25, 2012 9:36 pm Θέμα δημοσίευσης: |
|
|
ecofan αυτό το διάβασες μήπως και βοηθήσει ;
http://www.filosofia.gr/forum/viewtopic.php?p=142528&highlight=#142528 _________________ "Οι αρετές χάνονται μέσα στο συμφέρον, όπως τα ποτάμια μέσα στη θάλασσα" Φ.Ροσφουκώ
"Οι άνθρωποι αγωνίζονται πιο σκληρά για τα συμφέροντά τους παρά για τα δικαιώματά τους." Ναπολέων
"Ο άνθρωπος είναι ένα ζώο που κάνει παζάρια" Άνταμ Σμιθ |
|
Επιστροφή στην κορυφή |
|
|
Bugman Πρύτανης
Εγγραφή: 03 Ιούλ 2003 Δημοσιεύσεις: 13585 Τόπος: Καλλιθέα
|
Δημοσιεύθηκε: Κυρ Νοέ 25, 2012 9:44 pm Θέμα δημοσίευσης: |
|
|
Αυτός δηλαδή που προσφέρει και χαίρεται από αυτό, έχει χαμηλή αυτοεκτίμηση; Τι ιδέα είναι αυτή! Γιατί αν δεν χαίρεσαι τότε δεν προσφέρεις αλλά αναγκάζεσαι να δώσεις, άρα ενεργείς ανελεύθερα, ή υποχρεωτικά. Η υποχρέωση δηλαδή συνεισφοράς...δεν είναι προσφορά, και εδώ έχουμε δυο περιπτώσεις: Η πρώτη είναι ότι υπάρχει κάτι όπου όλοι συντασσόμαστε υπερ αυτού και αυτό δηλώνει τις υποχρεώσεις όλων μας...(αυτό είναι το σύνταγμα...και ο καθενας μας είναι πολίτης της χώρας που φέρει το σύνταγμα αυτό). Σε αυτή τη περίπτωση η ανελευθερία μας είναι απαιτητή επειδή γεννηθήκαμε στη χώρα και για καμία άλλη αιτία...Δηλαδή ecofan δεν σε ρωτάνε αν θες ή όχι να υπακούς στο Σύνταγμα, αλλά πρέπει να το κάνεις γιατί είσαι Έλληνας! Αν κάποιος ξένος δεν θέλει να υπακούσει στο δικό μας σύνταγμα...τότε δεν μπορεί να έρθει στην χώρα μας. Ο Έλληνας όμως δεν έχει επιλογή! Έτσι ενώ "συντασσόμαστε όλοι υπέρ αυτού", ουσιαστικά το σύνταγμα το έχουν ψηφίσει δια αντιπροσώπου αν όχι εμείς, οι πρόγονοί μας. Το σύνταγμα είναι κληρονομιά μας, όπως και η χώρα μας! Η δεύτερη είναι η επί αμοιβή συνεισφορά, δηλαδή η εργασία. Ακόμα και αυτός που δεν αμοίβεται χρηματικά, αμοίβεται ηθικά! Οπότε η αμοιβή δεν μπορεί να θεωρηθεί εδώ μόνο η χρηματική. Άρα μιλάμε για εργασία όπου το όφελος της εργασίας αποδίδεται σε τρίτο, ενώ αυτός που την εκτελεί αμοίβεται. Σε αυτή τη περίπτωση το πώς θα γίνει η εργασία είναι υπόθεση του αποδέκτη αυτής και όχι εκείνου που την εκτελεί. Έτσι ο εργαζόμενος, είτε επί χρηματική αμοιβή, είτε για την ψυχή της μάνας του...αποδίδει αυτό που του ζητάνε, δεν προσφέρει αλλά αποφέρει για άλλον. Ο εργάτης αποφέρει όφελος, επί κάποιας αμοιβής. Δεν είναι ανάγκη να χαίρεται για αυτό που κάνει, αλλά θα χαρεί όταν θα αμοιφθεί.
Έτσι συνοψίζοντας...Προσφορά είναι να δίνεις με χαρά, χωρίς να σου ζητάνε. Συνεισφορά είναι να δίνεις βάσει υποχρέωσης για όλους, άρα και εσένα, χωρίς να παίζει ρόλο η χαρά που θα κάνεις. Εργασία είναι να δίνεις επί αμοιβής, ώστε τελικά να χαρείς από την αμοιβή και όχι από την εργασία (αν η αμοιβή ήταν η χαρά από την εργασία, τότε θα είχαμε προσφορά...το πρώτο).
Προσφορά κάνει ο γονιός στο παιδί του ένα ταξίδι! Συνεισφορά κάνει αυτός ο γονιός στα έξοδα το παιδιού! Εργασία κάνει η νταντά για να φροντίσει το ίδιο παιδί...Κάποιος δηλαδή μπορεί να δέχεται προσφορές, συνεισφορές και εργασίες....όλα μαζί. _________________ Σκορπίστε γνώση, μαζέψτε χαρά!
Η γνώση δεν μπορεί να πουληθεί: Γιατί ενώ κάθε εμπόρευμα μπορεί να επιστραφεί, η γνώση δεν μπορεί να επιστραφεί! |
|
Επιστροφή στην κορυφή |
|
|
ecofan Πρύτανης
Εγγραφή: 02 Δεκ 2010 Δημοσιεύσεις: 557
|
Δημοσιεύθηκε: Κυρ Νοέ 25, 2012 10:28 pm Θέμα δημοσίευσης: |
|
|
Το διάβασα ρουπελιον.Το άρθρο λέει ότι στην ουσία είμαστε βιολογικά και κοινωνικά προγραμματισμένοι να συμπεριφερόμαστε γενναιόδωρα προκειμενου όμως να εξυπηρετουμε τους δικούς μας σκοπούς.
Η ζωή όμως δείχνει και τις δυο πλευρές,τόσο αυτόν της γενναιοδωρίας όσο και αυτόν της τσιγκουνιάς η του μικρόεγωισμού.
Απ'ότι κατάλαβα όλοι λίγο πολύ ισχυρίζονται ότι ακόμα και οι πράξεις σχετιζόμενες με την αλληλεγγύη έχουν ιδιοτελή κίνητρα.
Άρα καταλήγουμε ότι η ανιδιοτέλεια είναι ανύπαρκτη. |
|
Επιστροφή στην κορυφή |
|
|
Ρουπέλιον Πρύτανης
Εγγραφή: 24 Οκτ 2012 Δημοσιεύσεις: 909
|
Δημοσιεύθηκε: Κυρ Νοέ 25, 2012 10:29 pm Θέμα δημοσίευσης: |
|
|
.. _________________ "Οι αρετές χάνονται μέσα στο συμφέρον, όπως τα ποτάμια μέσα στη θάλασσα" Φ.Ροσφουκώ
"Οι άνθρωποι αγωνίζονται πιο σκληρά για τα συμφέροντά τους παρά για τα δικαιώματά τους." Ναπολέων
"Ο άνθρωπος είναι ένα ζώο που κάνει παζάρια" Άνταμ Σμιθ
Έχει επεξεργασθεί απο τον/την Ρουπέλιον στις Κυρ Νοέ 25, 2012 10:34 pm, επεξεργάσθηκε 1 φορά συνολικά |
|
Επιστροφή στην κορυφή |
|
|
Ρουπέλιον Πρύτανης
Εγγραφή: 24 Οκτ 2012 Δημοσιεύσεις: 909
|
Δημοσιεύθηκε: Κυρ Νοέ 25, 2012 10:33 pm Θέμα δημοσίευσης: |
|
|
Μόνο η τρίτη από τις υπογραφές μου ecofan. Όλα τα άλλα είναι φιλοσοφία...
ecofan έγραψε: | Το διάβασα ρουπελιον.Το άρθρο λέει ότι στην ουσία είμαστε βιολογικά και κοινωνικά προγραμματισμένοι να συμπεριφερόμαστε γενναιόδωρα προκειμενου όμως να εξυπηρετουμε τους δικούς μας σκοπούς.
Η ζωή όμως δείχνει και τις δυο πλευρές,τόσο αυτόν της γενναιοδωρίας όσο και αυτόν της τσιγκουνιάς η του μικρόεγωισμού.
Απ'ότι κατάλαβα όλοι λίγο πολύ ισχυρίζονται ότι ακόμα και οι πράξεις σχετιζόμενες με την αλληλεγγύη έχουν ιδιοτελή κίνητρα.
Άρα καταλήγουμε ότι η ανιδιοτέλεια είναι ανύπαρκτη. |
'Οχι ! Εξελιγμένοι ! Αυτό λέει : Όχι εξ άνωθεν αλλά η εξέλιξη ..
Για την ανιδιοτέλεια φοβάμαι πως ναι.
Ακόμα και εκεί που είναι το προπύργιο "επίσημα" δεν βρίσκεις παρά την τρίτη από τις υπογραφές μου :
www.huffingtonpost.com
www.reuters.com
www.enet.gr _________________ "Οι αρετές χάνονται μέσα στο συμφέρον, όπως τα ποτάμια μέσα στη θάλασσα" Φ.Ροσφουκώ
"Οι άνθρωποι αγωνίζονται πιο σκληρά για τα συμφέροντά τους παρά για τα δικαιώματά τους." Ναπολέων
"Ο άνθρωπος είναι ένα ζώο που κάνει παζάρια" Άνταμ Σμιθ |
|
Επιστροφή στην κορυφή |
|
|
kaneis Πρύτανης
Εγγραφή: 22 Ιούλ 2004 Δημοσιεύσεις: 2376
|
Δημοσιεύθηκε: Δευ Νοέ 26, 2012 12:28 am Θέμα δημοσίευσης: |
|
|
ecofan έγραψε: | Αν είναι έτσι πως μπορούμε να καθορίσουμε τα όρια μεταξύ αληθινής γενναιοδωρίας και χαμηλής αυτοεκτίμησης;;;
Όταν προσφέρω το κάνω από πραγματική αγάπη και εκτίμηση στον άλλο η στην πραγματικότητα περιμένω πνευματικά η υλικά ανταλλάγματα;;Πως μπορώ να διακρίνω αυτές τις δυο καταστάσεις;;;
υγ.Δύσκολη ερώτηση,το ξέρω |
Ναι είναι δύσκολη. Θα σου πω ένα περιστατικό και πες μου εσύ τι διακρίνεις. Είχε χάσει κάποιος το χαρτοφύλακα του με μέσα έγγραφα δουλειάς ταυτότητες κλπ και είχε λυπηθεί πάρα πολύ. Ψάχνοντάς τον με έναν φίλο του εκεί που ήταν όταν τον έχασε ρώταει έναν απ αυτούς που ζούνε στο δρόμο αν τον είχε δει. Εκείνος του απαντάει ότι δεν χρειαζόμαστε χαρτοφύλακες και ταυτότητες κλπ κλπ και θα πρεπε να νιώθει ξαλαφρωμένος που τα χασε. Κ εκείνος συνέχισε με τη βοήθεια του φίλου του να τον ψάχνει. Εσύ ποιός θεωρείς του πρόσφερε αληθινή βοήθεια ο άστεγος ή ο φίλος του?
ρουπέλιον καλή ιστορία για γκουρού? _________________ ο ηλιος δεν σηκωνει τα πεπλα αλλα τα φανερωνει |
|
Επιστροφή στην κορυφή |
|
|
Ρουπέλιον Πρύτανης
Εγγραφή: 24 Οκτ 2012 Δημοσιεύσεις: 909
|
Δημοσιεύθηκε: Δευ Νοέ 26, 2012 12:50 am Θέμα δημοσίευσης: |
|
|
κοίτα, αν με το που άκουσε την φιλοσοφική θεώρηση του άστεγου και πριν ολοκληρωθεί η επεξεργασία του μηνύματος από τον εγκέφαλο αυτού που έχασε σημαντικά έγγραφα "προλάβαινε" όχι να πάθει εγκεφαλικό αλλά να τον πυροβολήσει κάποιος διερχόμενος και να πεθάνει τότε σαφώς η βοήθεια και των δύο θα εκλαμβανόταν εξίσου θετική κι ας είχε διαφορετικό πρόσημο υπό μία άλλη θεώρηση για τις δύο βοήθειες.
Αν όμως προλάβαινε να επεξεργαστεί τη φιλοσοφική ρουκέτα, ήταν επιρρεπής σε ατυχηματίτιδα και νευρικούς κλονισμούς τότε ανεξάρτητα αν θα ζούσε ή αν θα πάθαινε εγκεφαλικό (που όσο και να προηγείτο κάποια παθολογία, ο άστεγος έδωσε μια κλωτσιά στην ετοιμόροπη πόρτα και την γκρέμησε) σίγουρα δεν τον βοήθησε περισσότερο από τον φίλο του αλλά ίσως τον έβλαψε σε βραχυπρόθεσμο ορίζοντα με την προυπόθεση της ιδιοσυγκρασίας. Αν κατάφερνε να "σταθεί στα πόδια του" από την απώλεια τότε σε μεσοπρόθεσμο ορίζοντα ο άστεγος τον βοήθησε ανώτερα από οτι ο φίλος του χωρίς βέβαια να ξέρουμε τις κατοπινές ενέργειες του φίλου. Μπορεί με τον φίλο αστυνομικό διευθυντή κλπ κλπ να τον βοήθησε περισσότερο να επαναφέρει τη ροή του.
_________________ "Οι αρετές χάνονται μέσα στο συμφέρον, όπως τα ποτάμια μέσα στη θάλασσα" Φ.Ροσφουκώ
"Οι άνθρωποι αγωνίζονται πιο σκληρά για τα συμφέροντά τους παρά για τα δικαιώματά τους." Ναπολέων
"Ο άνθρωπος είναι ένα ζώο που κάνει παζάρια" Άνταμ Σμιθ |
|
Επιστροφή στην κορυφή |
|
|
ecofan Πρύτανης
Εγγραφή: 02 Δεκ 2010 Δημοσιεύσεις: 557
|
Δημοσιεύθηκε: Δευ Νοέ 26, 2012 12:59 am Θέμα δημοσίευσης: |
|
|
kaneis έγραψε: | ecofan έγραψε: | Αν είναι έτσι πως μπορούμε να καθορίσουμε τα όρια μεταξύ αληθινής γενναιοδωρίας και χαμηλής αυτοεκτίμησης;;;
Όταν προσφέρω το κάνω από πραγματική αγάπη και εκτίμηση στον άλλο η στην πραγματικότητα περιμένω πνευματικά η υλικά ανταλλάγματα;;Πως μπορώ να διακρίνω αυτές τις δυο καταστάσεις;;;
υγ.Δύσκολη ερώτηση,το ξέρω |
Ναι είναι δύσκολη. Θα σου πω ένα περιστατικό και πες μου εσύ τι διακρίνεις. Είχε χάσει κάποιος το χαρτοφύλακα του με μέσα έγγραφα δουλειάς ταυτότητες κλπ και είχε λυπηθεί πάρα πολύ. Ψάχνοντάς τον με έναν φίλο του εκεί που ήταν όταν τον έχασε ρώταει έναν απ αυτούς που ζούνε στο δρόμο αν τον είχε δει. Εκείνος του απαντάει ότι δεν χρειαζόμαστε χαρτοφύλακες και ταυτότητες κλπ κλπ και θα πρεπε να νιώθει ξαλαφρωμένος που τα χασε. Κ εκείνος συνέχισε με τη βοήθεια του φίλου του να τον ψάχνει. Εσύ ποιός θεωρείς του πρόσφερε αληθινή βοήθεια ο άστεγος ή ο φίλος του?
ρουπέλιον καλή ιστορία για γκουρού? | Ρεαλιστικά μιλώντας ο χαρτοφύλακας είτε χάθηκε οριστικά είτε είχε κλαπεί.Οποτε είναι δύσκολο έως ακατόρθωτο για τον τύπο να τον ξαναβρεί.Ο φίλος του δεν υπήρξε τίποτα περισσότερο από διακοσμητικό στοιχειο-μονο ένας χρειάζεται για να βρει ένα αντικείμενο-ενώ ο άστεγος προσπάθησε να προσφέρει κάποια παρηγοριά.Οποτε ο άστεγος πρόσφερε πιο σημαντική βοήθεια.
Καλή ιστορία κανεις αλλα δεν απαντάει στην ερώτηση μου.
Αυτό που αναρωτιέμαι εγώ είναι ότι ακόμα και αν προσφέρω αληθινή βοήθεια κάθε μέρα το κάνω ανιδιοτελώς η όχι;; |
|
Επιστροφή στην κορυφή |
|
|
|