Θ.ΒοήθειαςΘ.Βοήθειας   ΑναζήτησηΑναζήτηση   Εγγεγραμμένα μέληΕγγεγραμμένα μέλη   Ομάδες ΧρηστώνΟμάδες Χρηστών  ΕγγραφήΕγγραφή  ΠροφίλΠροφίλ 
Συνδεθείτε, για να ελέγξετε την αλληλογραφία σαςΣυνδεθείτε, για να ελέγξετε την αλληλογραφία σας   ΣύνδεσηΣύνδεση 

Αξιες και κανων του χρυσου

 
Δημοσίευση νέας  Θ.Ενότητας   Απάντηση στη Θ.Ενότητα    www.filosofia.gr Αρχική σελίδα -> Συζητήσεις για Θέματα
Επισκόπηση προηγούμενης Θ.Ενότητας :: Επισκόπηση επόμενης Θ.Ενότητας  
Συγγραφέας Μήνυμα
KOSTAS GIAVASOGLOU
Πρύτανης


Εγγραφή: 19 Ιούν 2011
Δημοσιεύσεις: 186

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Δευ Μάϊ 28, 2012 9:31 pm    Θέμα δημοσίευσης: Αξιες και κανων του χρυσου Απάντηση με Συμπερίληψη

1.Ο ΚΑΝΟΝΑΣ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΥ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΙΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΑΞΙΕΣ

Αξίες

Τι είναι αξία; σύμφωνα με το λεξικό του Μπαμπινιώτη: 1.αξία είναι το ποσό ή τα αγαθά στα οποία αντιστοιχεί κάτι (πχ το ποσό των 25.000.000 αντιστοιχεί σε Χ ράβδους χρυσού των Χ ουγγιών.) Εκτίμηση ενός κοσμήματος, ενός έργου τέχνης κλπ. 2. Αξία αϋλη ηθική, πνευματική ο βαθμός στον οποίο κάτι είναι σημαντικό. 3 Ο βαθμός στον οποίο κάποιος κάνει κάτι χρήσιμο, λειτουργικό, ικανό, προικισμένο (Εκαστος θα αμοίβεται ανάλογα με την αξία της εργασίας του) 4. Η ιδιότητα του πολυτίμου το να αντιστοιχεί κάτι σε μεγάλο χρηματικό ποσό ή να είναι μια αντίκα ή ένα μοναδικό κομμάτι που χαρακτηρίζεται από την σπανιότητά του λόγω μη ύπαρξης άλλου, ή λόγω της ύπαρξης περιορισμένου αριθμού. 5.Οι υποκειμενικές αξίες για κάθε άνθρωπο πχ αυτά που για κάθε άνθρωπο χωριστά αποτελούν το αξιοκρατικό του σύστημα, την δομή του οικοδομήματος επάνω στο οποίο θέτει κατά σειρά προτεραιότητας τις αξίες ηθικές και πνευματικές που πιστεύει. 6 Το ιδανικό που χαρακτηρίζει τον τρόπο ζωής, σκέψεως , συμπεριφοράς , η υπεράσπιση της πατρίδας από εξωτερική ή εσωτερική επιβουλή, η υπεράσπιση της οικογένειας από κινδύνους, η υπεράσπιση του πλέον αδύνατου από τον δυνατότερο κλπ.
Στα οικονομικά λέμε ονομαστική αξία δηλαδή η αναγραφόμενη επάνω στο αξιόγραφο και πραγματική αξία, η αξία που πιάνει στην αγορά αν πουληθεί.
Κινητή αξία έγγραφο που εκδίδεται από οικονομικούς οργανισμούς και αντιστοιχεί σε ορισμένο χρηματικό ποσό πχ κινητές αξίες είναι οι μετοχές, ομόλογα, επιταγές, γραμμάτια κλπ.

Είναι ότι λάμπει χρυσός πραγματικά και μεταφορικά;
Πως ξεχωρίζουμε τις πραγματικές αξίες από τις φαινομενικές;
Υπάρχουν υλικές αξίες και αϋλες ( ηθικές αξίες πνευματικές αξίες). Πως δημιουργείται μια αξία, πως προσδιορίζεται μια αξία; Αραγε οι υλικές αξίες είναι δομημένες επάνω σε άυλες αξίες; Τι νόημα έχει μια αξία υλική εάν δεν προσδιορίζεται από μια άυλη. Λογικά η άυλη αξία θα πρέπει να δημιουργεί την υλική. Παράδειγμα λέμε ότι αυτό το πράγμα αξίζει 1000 μονάδες υλικής αξίας πχ ευρώ. Τι σημαίνει αυτό, για να δημιουργηθεί το πράγμα αυτό εργάσθηκαν Χ άνθρωποι για Χ ημέρες. Αρα η αξία ενσωματώνεται στο υλικό του πράγματος όμως περιέχει αυλη αξία που είναι η εργασία των ανθρώπων. Επίσης η εξόρυξη ενός μεταλλεύματος εμπεριέχει το κόστος εξόρυξης που σημαίνει και πάλι εργασία. Μόνο η φύση μας δίνει δωρεάν τα αγαθά απαιτείται όμως εργασία για να τα πάρουμε από αυτή και να τα μεταμορφώσουμε σε χρήσιμα αγαθά.

Επιχειρώντας μια πρώτη προσέγγιση φαίνεται ότι η ανθρώπινη εργασία δημιουργεί αξία. Εχουμε λοιπόν την εξής εξίσωση Εργασία= προϊόν=Αξία. Το σύνολο του εργατικού δυναμικού μιας χώρας δημιουργεί το σύνολο των παραγομένων αγαθών τα οποία εμπεριέχουν αξία. Αρα ο πλούτος μιας ομάδας , ενός λαού, ενός Εθνους κράτους είναι το εργατικό του δυναμικό και το σύνολο του φυσικού του πλούτου (ορυκτά, υδρογονάνθρακες, φυσικό αέριο).


Ανταλλαγή και ανταλλακτική οικονομία

Παλαιά υπήρχε η σχέση ανταλλαγής όταν κάποιος παρήγαγε κάποιο αγαθό κρατούσε ότι του ήταν απαραίτητο και έδινε αυτό που του περίσσευε σε κάποιον άλλο για να πάρει από αυτόν κάτι που του έλειπε. Η αξία σε ποιότητα και ποσότητα προσδιορίζονταν με διαπραγματεύσεις όμως ενσωμάτωνε χρόνο εργασίας, κόπο και πολλές άλλες παραμέτρους όπως αναγκαιότητα, σπανιότητα κλπ. Στην προκειμένη περίπτωση έχουμε αντιστοιχία αξιών κατά υποκειμενική εκτίμηση των μερών που έρχονταν σε συμφωνία.
Αυτού του είδους οι συναλλαγές ήσαν τελείως ξεκάθαρες και απλές όμως είχαν ένα σημαντικό μειονέκτημα περιορίζονταν σε περιοχές ως επί το πλείστον όμορες με κοινά τοπικά στοιχεία. Υπήρχε επίσης και το πρόβλημα της διακίνησης των αγαθών που έπρεπε να αξιολογούνται επί τη εμφανίσει. Υπήρχε και το υποκειμενικό στοιχείο το οποίο εκφράζονταν διμερώς. Ετσι υπήρχε μια δυσλειτουργία στο όλο σύστημα.




Κανόνας του Χρυσού

Ο Χρυσός είναι μια αξία ενσωματωμένη στο υλικό από το οποίο αποτελείται. Ετσι ορίσθηκε σαν μέτρο αποτίμησης μεγεθών και αξιών όπως: η αξία του χαρτονομίσματος που κυκλοφορεί πρέπει να αντιστοιχεί στην αξία του χρυσού που έχει στα θησαυροφυλάκιά της η κεντρική τράπεζα.
Όμως το θέμα είναι : αξίζει ο χρυσός; Το αν αξίζει ή όχι εξαρτάται.

1.Από την ποσότητα την οποία υπάρχει

2.Από την ζήτησή του.

3.Από την δυσκολία εξόρυξής του.

Αρα έχει ενσωματωμένη προστιθέμενη αξία η οποία προέρχεται από τη σπανιότητά του, το κόστος αξόρυξης και από την προσφορά και ζήτηση. Αν ανακαλυφθούν μεγάλα αποθέματα χρυσού θα πέσει η αξία του. Ο χρυσός είναι παγκόσμια αποθεματική αξία κοινώς αποδεδεγμένη. Στην σημερινή εποχή κυκλοφορεί πολύ χαρτί και η FED αποδεικνύεται ότι γνωρίζει πολύ καλά τον χειρισμό του πιεστηρίου διότι οι ΗΠΑ συνέχεια εκδίδουν χαρτονόμισμα και ομόλογα για να καλύψουν τα ελλείμματα. Τα αγαθά, οι υπηρεσίες , η εργασία, οι πάσης φύσεως αξίες πραγματικές δεν αντιστοιχούν στα χαρτιά που κυκλοφορούν. Τα τελευταία είναι πολύ περισσότερα. (Μετρητά, ομόλογα, μετοχές, χρεόγραφα, επιταγές κλπ) Τι σημαίνει αυτό; έχει χαθεί το μέτρο, υπάρχει πλασματικό χρήμα, εικονικό χρήμα, πλαστικό χρήμα, λογιστικό χρήμα.



Πως αντισταθμίζεται η αγοραστική αξία του νομίσματος με πραγματικές αξίες;


Εάν μια χώρα έχει πλεόνασμα δηλαδή παράγει περισσότερο από όσο καταναλώνει, άρα εξάγει ανατιμάται το νόμισμα ώστε να δώσει την δυνατότητα στους κατοίκους της αυξάνοντας την αγοραστική τους δύναμη να εισάγουν περισσότερα αγαθά και να καταναλώνουν περισσότερα. Αντίθετα αν καταναλώνει περισσότερα από όσα παράγει υποτιμάται το νόμισμα ώστε να μειώσει την αγοραστική δύναμη των κατοίκων της και να καταναλώνουν λιγότερα και να γίνει ανταγωνιστικότερη αυξάνοντας τις εξαγωγές.

Το πρόβλημα της ευρωζώνης

Αυτό το αξίωμα, αυτή η αρχή καταστρατηγήθηκε στην Ευρώπη όπου έγινε μια νομισματική ένωση με χώρες πλεονασματικές και ελλειμματικές. Εχουμε λοιπόν τις ισχυρές πλεονασματικές χώρες όπως Γερμανία, Ολλανδία, Δανία, Γαλλία κλπ και τους πιο αδύναμους κρίκους όπως Ελλάδα Πορτογαλία Ιρλανδία Ισπανία Ιταλία. To πλεόνασμα μιας χώρας είναι το έλλειμμα μιας άλλης και ανάποδα, το έλλειμμα μιας χώρας είναι το πλεόνασμα μιας άλλης. Αυτό δημιουργήθηκε γιατί οι ισχυρές οικονομικά χώρες οι οποίες ήσαν και ανταγωνιστικότερες, με σωστότερο σύστημα παραγωγής και λειτουργικότερο, δάνειζαν τις λιγότερο ισχυρές οικονομικά χώρες που ήσαν και λιγότερο ανταγωνιστικές, για να αγοράζουν τα προϊόντα τους που εξήγαν. Οι αδύνατες οικονομικά χώρες παρ’όλα τα κονδύλια για ανάπτυξη και κοινοτικά προγράμματα, για εκπαίδευση, για εξειδίκευση στην αγορά εργασίας, τα χρήματα που δόθηκαν από τα διαρθρωτικά ταμεία για την ανάπτυξη της γεωργίας κλπ δεν πιάσανε τόπο και καλύπτανε διαρκή ελλείμματα λόγω αδυναμίας προσαρμογής.
Το σύστημα αυτό δεν λειτούργησε ορθολογικά διότι δεν υπήρχε οικονομική ένωση και δημοσιονομική ένωση.
Οι αδύναμες χώρες λειτούργησαν χωρίς δημοσιονομική πειθαρχία και ορθολογισμό και δημιούργησαν πρόβλημα. Σε μια ομοσπονδιακή δημοκρατία το σύστημα θα λειτουργούσε διοχετεύοντας ρευστότητα μέσω μιας κεντρικής τράπεζας.
Στο ημιτελές όμως αυτό σύστημα ουδείς εγγυάτο ότι τυχόν διοχέτευση ρευστότητας από τους ισχυρότερους προς του πιο αδύναμους θα λειτουργούσε ορθολογικά λύνοντας το πρόβλημα την στιγμή που δεν υπήρχε κοινή δημοσιονομική πολιτική.





Χρήμα και κυκλοφορία αυτού

Σύμφωνα με τα αναφερόμενα στην Βικιπαίδεια «Χρήμα είναι οποιοδήποτε εμπορεύσιμο αγαθό ή υπηρεσία που χρησιμοποιείται από μια κοινωνία ως υποκατάστατο αξίας, ένα μέσο ανταλλαγής και μια μονάδα υπολογισμού»
Συνήθως οι Κεντρικές αρχές δημιουργούν ένα συναλλακτικό μέσο όπως τα χαρτονομίσματα τα νομίσματα κλπ

Η αξία των χρημάτων προσδιορίζεται κατά ένα μέρος από την χρησιμότητά τους ως μέσον ανταλλαγής. Αυτό όμως εξαρτάται από την αναγνώριση της αγοραστικής τους αξίας.

Αρχίζει ως «αποθήκη αξίας» διότι εκείνοι που έχουν φθαρτά αγαθά εύκολα τα μετατρέπουν σε ανθεκτικά χρήματα.

Τα στηριγμένα σε χρυσό νομίσματα είναι μια κοινή μορφή χρημάτων.

Τα χρήματα Fiat (χρήματα εξουσιοδότησης) είναι εκείνα τα οποία εκδίδει μια κεντρική αρχή και έχουν ελάχιστη εγγενή αξία. Η χρήση τους γίνεται μόνο επειδή υπάρχει εξουσιοδότηση για την αποδοχή αυτών κάτω από την ποινική ρήτρα του νόμου. Σε περίπτωση που το κοινό χάσει την εμπιστοσύνη του σε αυτά δεν μπορούν να γίνουν και πολλά πράγματα για να αποτρέψουν την αλλαγή σε άλλη μορφή αντικειμένων χρημάτων από την κοινωνία.
Ευνόητο είναι ότι αυτά τα χρήματα δεν έχουν αντίκρισμα και είναι κατά συνθήκη χρήμα με λίγα λόγια το κράτος αναγκάζει τους πολίτες να τα αποδέχονται ως μέσον συναλλαγής και έχει την δυνατότητα να ασκεί πολιτική με αυτά. (υποτίμηση, πληθωρισμος κλπ).


Χαρακτηριστικά στοιχεία του χρήματος

1.Αποτελεί γενικά αποδεκτό μέσο συναλλαγών-ανταλλαγής.

2.Μέτρο υπολογισμού των οικονομικών αξιών

Όταν η αξία ενός αγαθού χρησιμοποιείται συχνά για να μετρήσει ή για να συγκρίνει την αξία άλλων αγαθών. Επίσης λειτουργεί και ως μονάδα απολογισμού που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την τακτοποίηση χρέους.

3.Διασφαλίζει την αγοραστική δύναμη του κατόχου του.

Θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί ως αποθήκη αξίας διότι αποθηκεύει και διατηρεί την αγοραστική δύναμη του κατόχου του (ένα κουτί που περιέχει αξίες) και μπορεί στο μέλλον να χρησιμοποιηθεί για την αγορά άλλων αγαθών.

Το χρήμα στην σύγχρονη εποχή

Η ποσότητα των χρημάτων που κυκλοφορεί σε σχέση με τα αγαθά που υπάρχουν έχουν επιπτώσεις άμεσα στον πληθωρισμό, στα επιτόκια και εν γένει στην οικονομία.
Το κράτος που έχει το εκδοτικό προνόμιο μέσω της κεντρικής τράπεζας μπορεί να καθορίζει την ρευστότητα, μέσω αυξήσεως ή μειώσεως των επιτοκίων. Μπορεί να εκδίδει χρήμα για να καλύπτει ελλείμματα υποτιμώντας την αξία αυτού ως προς τα ξένα νομίσματα. Ένα από τα βασικότερα χαρακτηριστικά της κυριαρχίας ενός κράτους είναι το εκδοτικό προνόμιο. Εκδίδει Fiat χρήμα και έχει την αποκλειστικότητα της έκδοσης αυτού. Ο ποινικός κώδικας έχει αυστηρότατες ποινές για εκείνους που εκδίδουν χρήμα με παραχάραξη αυτού.
Στο παρελθόν είχαν υιοθετηθεί πρακτικές αντικρύσματος του κυκλοφορούντος χρήματος με ευγενή μέταλλα όπως ο χρυσός ή ο άργυρος. Αυτό για να προστατεύσουν την αξία του συμφωνία του BRETON WOODS. Από τα μέσα του εικοστού αιώνα καταργήθηκε η πρακτική αυτή και τα κράτη εξέδιδαν χρήμα fiat άνευ αντικρύσματος κατ’εξουσιοδότησιν.

Η συνολική διαθέσιμη ποσότητα χρήματος σε μια οικονομία για κάθε χρήση ονομάζεται « χρηματικό απόθεμα money supply (Μ)»

Το (Μ) απαρτίζεται από τέσσερα κλιμακωτά υπομεγέθη:

Το (Μ0) (σύνολο χαρτονομισμάτων, κερμάτων και λογαριασμοί της κεντρικής τράπεζας μετατρέψιμοι σε νόμισμα).

Το (Μ1) (ΜΟ+ λογαριασμοί όψεως και τρεχούμενοι)

Το (Μ2) (Μ1+ λογαριασμοί ταμιευτηρίου και μεγάλες καταθέσεις άνω των 100.000 δολ)

Το (Μ3) (Μ2+ άλλοι λογαριασμοί εξωτερικού και καταθέσεις σε ευρώ/ δολλάρια).




Εκδοτικό προνόμιο

Το χρήμα εκδίδεται αποκλειστικά από την κεντρική τράπεζα. Απαγορεύεται αυστηρά η έκδοση χρήματος από άλλες τράπεζες ή φορείς υπό την απειλή του ποινικού νόμου.
Με τον τρόπο αυτό διασφαλίζεται ότι για κάθε χαρτονόμισμα ή κέρμα θα υπάρχει αντίκρυσμα (εξασφάλιση ότι θα πληρωθεί)
Η αποδοχή του χρήματος είναι υποχρεωτική από όλους τους φορείς-συναλλασσόμενους μέσα στη χώρα.
Το προνόμιο της έκδοσης χρήματος αποτελεί μια από τις εκφάνσεις της εθνικής κυριαρχίας. Είναι άσκηση της εθνικής κυριαρχίας μιας χώρας.

Η εξέλιξη του χρήματος

Αρχικά το χρήμα είχε ενσωματωμένη την αξία εντός του (χρυσός-αργυρος-λοιπά πολύτιμα μέταλλα) τελικά εξελίχθηκε σε χρήμα αντιπροσωπευτικό δηλαδή αντιπροσώπευε την αξία πχ 100 δρχ σε χρυσό. Αυτό δημιουργήθηκε από την πρακτική των εμπόρων χρυσού και αργύρου να εκδίδουν αποδείξεις στους καταθέτες του χρυσού και αργύρου που είχαν στα θησαυροφυλάκιά τους και οι οποίες ήσαν άμεσα εξαργυρώσιμες.
Αυτή η πρακτική οδήγησε στην πρακτική έκδοσης χαρτονομισμάτων ως αποδείξεις αξίας που εκδίδονταν από την κεντρική τράπεζα για ισόποση αξία σε χρυσό που ευρίσκονταν στα θησαυροφυλάκια. Τελικά τα χαρτονομίσματα αποτέλεσαν ένα πολύ εύχρηστο μέσο συναλλαγής και η μετατροπή τους σε χρυσό αποθαρρύνθηκε.
Μετά τον Β παγκόσμιο πόλεμο με τη διάσκεψη του BRETTON WOODS οι περισσότερες χώρες υιοθέτησαν τα χρήματα fiat των οποίων η τιμή είχε καθορισθεί σε σχέση με τον χρυσό. Το 1971 η κυβέρνηση των ΗΠΑ έπαυσε τη μετατρεψιμότητα του δολλαρίου ΗΠΑ σε χρυσό. Μετά από αυτό, οι περισσότερες χώρες ακολούθησαν το παράδειγμα των ΗΠΑ και η πλειονότητα των χρημάτων παγκοσμίως έπαυσε να υποστηρίζεται από αποθέματα χρυσού.

Σύστημα ισοτιμιών Bretton Woods

Πριν τον Β παγκόσμιο πόλεμο ίσχυε ο κανών του χρυσού για τις συναλλαγματικές ισοτιμίες στο διεθνές εμπόριο. Με το σύστημα αυτό κάθε χώρα καθόρισε μια συγκεκριμένη ισοτιμία του εθνικού της νομίσματος με τον χρυσό. Το σύστημα αυτό ίσχυσε από την αρχή του εικοστού αιώνα μέχρι τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο όπου σταδιακά το μοντέλο αυτό εγκαταλείφθηκε από τις χώρες που το ακολουθούσαν έως τότε. Μετά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο και κυρίως από το 1920 έως το 1935 υπήρξε μια διεθνής προσπάθεια για την επαναφορά του συστήματος του κανόνα του χρυσού με πολλά προβλήματα και δυσλειτουργίες. Ετσι οι ΗΠΑ καθόρισαν την αντιστοιχία μιας ουγγιάς χρυσού στα 35 δολλάρια.

Κατά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο η ανθρωπότητα γνώρισε μια περίοδο με εξαιρετική αστάθεια με υπερπληθωριστικές πιέσεις. Ετσι υπήρχαν διαρκείς και μεγάλες μεταβολές στις συναλλαγματικές ισοτιμίες.
Στο τέλος του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου πραγματοποιήθηκε η νομισματική και χρηματοοικονομική διάσκεψη του Bretton Woods.που διάρκεσε από 1 έως 22 Ιουλίου του 1944. Εκεί αποφασίσθηκε η δημιουργία του ΔΝΤ της παγκόσμιας τράπεζας και της GATT.
Δημιουργήθηκε το σύστημα των σταθερών συναλλαγματικών ισοτιμιών όπου κάθε χώρα αναλάμβανε την υποχρέωση να ασκήσει νομισματική πολιτική με την οποία διατηρούσε σταθερή την συναλλαγματική της ισοτιμία σε μια καθορισμένη τιμή, συν-πλην ένα τοις εκατό σε σχέση με τον χρυσό.
Το σύστημα αυτό διέφερε από τον σύστημα του κανόνα του χρυσού στο ότι τα εθνικά νομίσματα είχαν μεν ισοτιμίες σταθερές με τον χρυσό δεν ήσαν όμως μετατρέψιμα σε χρυσό. Μετατρεψιμότητα σε χρυσό διατηρούσε μόνο το Αμερικανικό δολάριο στην τιμή των 35 δολαρίων ανά ουγγιά χρυσού. Οι υπόλοιπες χώρες ήσαν υποχρεωμένες να καθορίζουν τις ισοτιμίες των νομισμάτων τους ανά ουγγιά χρυσού σε σχέση με το δολάριο. Ετσι το δολάριο έγινε παρεμβατικό νόμισμα για την διατήρηση των σταθερών ισοτιμιών. Οι χώρες αυτές ήσαν υποχρεωμένες να διατηρούν την ισοτιμία των νομισμάτων τους σταθερή σε σχέση με το δολάριο με αποκλίσεις συν πλην ένα τοις εκατό. Ετσι για να διατηρείται αυτή η ισοτιμία οι χώρες αυτές ήσαν υποχρεωμένες να αγοράζουν ή να πωλούν χρυσό.
Οι χώρες αυτές μπορούσαν αν υπήρχε η σχετική αναγκαιότητα να κάνουν υποτίμηση του εθνικού τους νομίσματος μέχρι 10%. Αν υπήρχε αναγκαιότητα για υποτίμηση άνω του 10% έπρεπε να υπάρχει σχετική έγκριση του ΔΝΤ.
Βλέπουμε λοιπόν ότι η επικράτηση των ΗΠΑ ως της πρώτης παγκόσμιας υπερδύναμης έκανε το νόμισμά τους παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα.
Το παιγνίδι παίζεται από τους ισχυρούς οι οποίοι θέτουν τους κανόνες. Ετσι οι ΗΠΑ έθεσαν τους κανόνες τους οποίους αργότερα βέβαια τροποποίησαν προς όφελός τους και θα δούμε πως.

Το σύστημα αυτό των συναλλαγματικών ισοτιμιών κατά την επόμενη δεκαετία του 1950 έφερε τα αναμενόμενα αποτελέσματα με τη μορφή μεγάλης ανάπτυξης του διεθνούς εμπορίου, της οικονομικής ανάπτυξης και των επενδύσεων. Αρχισαν όμως να δημιουργούνται μεγάλα ελλείμματα στο ισοζύγιο πληρωμών των ΗΠΑ πράγμα που σήμαινε ότι όλο και μεγαλύτερο μέρος των συναλλαγματικών αποθεμάτων και των αποθεμάτων χρυσού έφευγαν στο εξωτερικό. Τα ελλείμματα αυτά άρχισαν να δημιουργούν αμφιβολίες στις διεθνείς χρηματαγορές για τη δυνατότητα που είχαν οι ΗΠΑ να συνεχίσουν να μετατρέπουν το δολάριο σε χρυσό.
Είδαμε λοιπόν ότι η δύναμη που είχαν οι ΗΠΑ μετά τον πόλεμο δημιούργησε ένα παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα με λίγα λόγια έθεσαν το δολάριο ως παγκόσμιο νόμισμα επενέβησαν στην κυριαρχία των άλλων κρατών ορίζοντας το νόμισμά τους ως παγκόσμιο νόμισμα. Πρώτο νόμισμα, ισχυρότερο νόμισμα. Ετσι πήραν και τα σκήπτρα της οικονομίας και όριζαν τους κανόνες του παιγνιδιού.
Τι γίνεται όμως τώρα που δημιουργούνται ελλείμματα;
Υπάρχει μια αρχή που λέει ότι μπορεί να λειτουργήσει ο μηχανισμός αυτόματης εξισορρόπησης , εφ’όσον οι τιμές αγαθών, υπηρεσιών και μισθών μεταβληθούν αναλογικά με την μείωση των συναλλαγματικών αποθεμάτων σε χρυσό. Ετσι θα δημιουργηθεί οικονομία και θα βελτιωθεί η ανταγωνιστικότητα των εγχωρίων προϊόντων που θα γίνουν φθηνότερα και θα μειωθούν οι εισαγωγές. Τα εγχώρια προϊόντα γίνονται φθηνότερα λόγω της μείωσης της ζήτησης ενώ τα εισαγόμενα ακριβότερα. Ετσι ο κόσμος αποφεύγει τα εισαγόμενα και αγοράζει εγχώρια. Ενισχύονται οι εξαγωγές λόγω του ότι τα εξαγόμενα ως φθηνότερα είναι δελεαστικότερα. Αυτό φέρνει συνάλλαγμα και γεμίζει τα ταμεία με αποτέλεσμα την εξισορόπηση του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών. Η ανελαστικότητα των τιμών στα τέλη της δεκαετίας του 1960 και η γενικότερη αστάθεια στη διεθνή πολιτική σκηνή προκάλεσαν διαδοχικές ανατιμήσεις και υποτιμήσεις ισχυρών νομισμάτων οδήγησε σε αστάθεια και πολιτική ενίσχυσης του δολαρίου. Όμως τα μέτρα δεν απέδωσαν και το 1971 με απόφαση του προέδρου Νίξον εγκαταλείφθηκε η μετατρεψιμότητα του δολαρίου σε χρυσό.
Ετσι αρχίζει η εποχή των κυμαινόμενων συναλλαγματικών ισοτιμιών.

(πηγή βικιπαίδεια)


Fiat currency Ας γίνει χρήμα (στοιχεία από άρθρο του Aγη Βερούτη<< Χρήμα, αξίες και πολιτικό κόστος capital)

Είπαμε προηγουμένως ότι το χρήμα με αντίκρυσμα εγκαταλείφθηκε γιατί όμως; Διότι δεν μπορούσε να στηρίξει την ανάπτυξη τι στιγμή που οι αξίες στα παραγόμενα αγαθά υπερέβαιναν τις αξίες των αποθεμάτων σε πολύτιμα μέταλλα.
Η πραγματική οικονομία αυξάνεται, ο πληθυσμός αυξάνεται η παραγωγή αυξάνει περισσότερο από την ταχύτητα εξόρυξης των πολυτίμων μετάλλων.
Η γη παρουσιάστηκε σαν μια εναλλακτική αποθήκευση αξίας. Η κυριότητα στη γη λειτούργησε συμπληρωματικά με τα πολύτιμα μέταλλα.
Όμως λόγω της αυξήσεως του πληθυσμού και της αυξήσεως της παραγωγής των αγαθών ξεπεράστηκε το άθροισμα γης και νομισμάτων.
Ετσι δημιουργήθηκε το χρήμα χωρίς αντίκρυσμα σε υλική αποθήκη αξιών..

Το πρώτο fiat currency δημιουργήθηκε στην αρχαία Ρώμη ελαττώνοντας την περιεκτικότητα σε άργυρο του δηναρίου.

Ο Μάρκο Πόλο αναφέρει ότι στην Κίνα επί Κουμπλαϊ Χαν τυπώθηκαν τόσα πολλά χαρτονομίσματα που πιθανώς αυτά να ήσαν ίσα με την αξία όλων των αγαθών του κόσμου. Αυτό έφερε τεράστια ανάπτυξη και μεγάλη οικονομική άνθηση. Εγιναν τεράστιες εσωτερικές ανακατάξεις, βελτιώθηκε σημαντικά το σύστημα διοίκησης έγιναν μεγάλες μεταρρυθμίσεις. Πληθυσμός και εμπόριο αυξήθηκαν σημαντικά. Το χαρτονόμισμα όμως ήταν περισσότερο από τα αγαθά και τις αξίες γενικά, ξεπέρασε και την αναλογική αύξηση του πληθυσμού. Σιγά σιγά χάθηκε η εμπιστοσύνη ότι το χρήμα αυτό μπορούσε να στηρίξει την οικονομία και η έλλειψη αξιοπιστίας οδήγησε σε οικονομική καταστροφή. Οι κυριαρχούσες οικογένειες καταστράφηκαν και τον έλεγχο πήραν μια νέα τάξη οι πολέμαρχοι. Η χώρα έγινε πεδίο εσωτερικού πολέμου και αναταραχής.

Η έκδοση χρήματος ιστορικά έφερε ανάπτυξη όμως η υπερβολή οδήγησε σε καταστροφή λόγω κατάρρευσης του νομίσματος.
Αυτό δημιουργήθηκε από την σταδιακή απόσυρση της εμπιστοσύνης στο κατά πόσον το χρήμα αυτό μπορούσε να στηρίξει την οικονομία και την ανάπτυξη.

Η νομισματική απομείωση των αξιών επιτρέπει στις κυβερνήσεις να αποκτούν πλούτο ίσο με την απώλεια αξίας που προκαλεί η αύξηση της ποσότητας του χρήματος χωρίς να μπούνε στην διαδικασία να τον αποσπάσουν από τους πολίτες με φορολόγηση. Η αξία του νεοτυπωμένου χρήματος πέφτει γρήγορα και σε αντιστοιχία με το κλάσμα νέου προς συνολικό χρήμα, μέχρι να επανέλθουν χάρη στον πληθωρισμό οι αξίες στην προηγούμενη αντιστοιχία τους προς το συνολικό κυκλοφορούν χρήμα της αγοράς. Το νέο χρήμα βοηθάει προσωρινά την ανάπτυξη, ώσπου μέσω πληθωρισμού να επανέλθει η ισορροπία των αξιών στην αγορά.

Το σύστημα ισοτιμιών του BRETTON WOODS ως αντιστάθμισμα στο fiat currency

Το σύστημα των σταθερών συναλλαγματικών ισοτιμιών του BRETTON WOODS το 1944 που καθόριζε ότι πλέον τα νομίσματα δεν θα είναι χωρίς αντίκρυσμα όρισε την σταθερή ισοτιμία με το δολάριο και το δολάριο που αντιστοιχούσε στο 1/35 της ουγκιάς του χρυσού. Το λεγόμενο GOLD STANDARD.

Λειτουργώντας θεσμικά , σε στενή συνεργασία με τις κεντρικές τράπεζες και τις κυβερνήσεις μέσω της έκδοσης χρήματος και καθορισμού επιτοκίων το ΔΝΤ και η διεθνής τράπεζα δρούσαν παρεμβατικά και διέσωζαν τις οικονομίες που απειλούνταν με κατάρρευση.
Αυτό ουσιαστικά γίνονταν για να αποφευχθούν φαινόμενα ντόμινο στην παγκοσμιοποιημένη οικονομία όπου το ένα κράτος θα συμπαρέσυρε το άλλο σε περίπτωση στάσης πληρωμών.
Αυτά τα φαινόμενα ιστορικά προηγούνται της αποσταθεροποίησης που δημιουργείται από εσωτερικές και εξωτερικές συρράξεις που οδηγούν σε κατάλυση κρατών και μεγάλες γεωπολιτικές ανακατάξεις.
Ουσιαστικά το BRETTON WOODS είχε ως σκοπό την διατήρηση ενός status quo. Αυτό ήταν η επικυριαρχία των ΗΠΑ με τις συμμαχικές τους χώρες.
Είδαμε ότι το 1971 εγκαταλείφθηκε το σύστημα αυτό.

Εισοδος της Ελλάδας στο ευρώ και παρενέργειες

Όταν η Ελλάδα εισήλθε στην ζώνη του ευρώ η κυβέρνηση έχασε το σημαντικότερο εργαλείο παρέμβασης που ήταν η έκδοση χαρτονομίσματος και καθορισμός των επιτοκίων. Ετσι τα μόνα εργαλεία που απέμειναν ήταν η φορολόγηση και ο δανεισμός ως τρόπος συγκέντρωσης κρατικών πόρων σε τοπικό επίπεδο και ο καθορισμός των επιτοκίων από την ευρωπαϊκή κεντρική τράπεζα σε συλλογικό επίπεδο για την διαχείριση των πληθωριστικών πιέσεων.

Το σκληρό νόμισμα σήμαινε οικονομική σταθερότητα , συγκριτικά χαμηλά επιτόκια δανεισμού και σημαντική αποφυγή πληθωριστικών πιέσεων.

Η κακή χρήση των δημοσιονομικών από τις εκάστοτε κυβερνήσεις , η αλόγιστη σπατάλη, η έλλειψη θεσμικών μηχανισμών ελέγχου, η ανορθολογική κατανομή φορολογικών βαρών και οι οικονομικές παρενέργειες αυτών σε συνδυασμό με τη φοροδιαφυγή και την ανεπαρκή τήρηση των νόμων. Η προστασία των συντεχνιών και η απομύζηση πόρων από αυτές, η διαφθορά, οι επιλεκτικές αναξιοκρατικές προσλήψεις στο δημόσιο, ώθησαν σε υψηλότατο δανεισμό και πληθωρισμό αξιών της οικονομίας. Αυτή η αύξηση του ακαθάριστου εθνικού προϊόντος δεν προήλθε από τις υγιείς δομές της οικονομίας όπως τουρισμός ,ναυτιλία, γεωργία, εξαγωγές κλπ αλλά από δανεικά.

Αυτή η αναντιστοιχία προσθέτου χρήματος και ουσιαστικής αύξησης αξιών στην οικονομία εμφανίσθηκε ως πληθωρισμός που διάβρωσε την αγοραστική δύναμη του ευρώ στην Ελλάδα . Οι τιμές εκτοξεύθηκαν στα ύψη και οι επιπτώσεις στην ανταγωνιστικότητα ήσαν ολέθριες.
Πολλές Ελληνικές εξαγωγικές επιχειρήσεις έκλεισαν και παραδοσιακοί κλάδοι εξαγωγών καταστράφηκαν. Η γεωργία καταστράφηκε και ουσιαστικά ζούσε από τις επιδοτήσεις και ξένα προϊόντα κατέκλυσαν την αγορά τα οποία ήσαν φθηνότερα από τα ελληνικά . Ετσι καταστράφηκαν οι υποδομές παραγωγής πλούτου και επιδεινώθηκε το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών.



Ανασφάλεια του παγκοσμίου νομισματικού συστήματος

Η οικονομική κρίση δημιούργησε στους επενδυτές μια ανασφάλεια για το παγκόσμιο νομισματικό σύστημα. Αυτό δείχνει η πορεία του χρυσού η οποία είναι συνεχώς ανοδική διότι όλο και περισσότεροι επενδυτές καταφεύγουν στην ασφάλεια αυτού.
Τεράστια επενδυτικά κεφάλαια κατευθύνονται από νόμισμα σε νόμισμα και τελικά καταλήγουν στον χρυσό. Επίσης η πορεία μεγάλων επενδυτικών κεφαλαίων προς το δολάριο που είναι το παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα και είχε την τελευταία σύνδεση με τον χρυσό αποδεικνύει την τάση όλων των περισσοτέρων επενδυτών προς τον χρυσό.
Ο χρυσός είναι κάτι το οποίο δεν μπορούν να κατευθύνουν και να ποδηγετήσουν οι πολιτικοί. Είναι το μόνο νόμισμα που δεν τυπώνεται, δεν υπόκειται σε πληθωρισμό και αποπληθωρισμό. Ο χρυσός τείνει να γίνει από μόνος του το παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα. Οι τράπεζες το 2009 εμφανίστηκαν καθαροί αγοραστές σε χρυσό για πρώτη φορά μετά από 20 χρόνια. Υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον σε ETFS σε χρυσό και η διαθεσιμότητα των χρυσών νομισμάτων μειώνεται δραστικά από την μεγάλη ζήτηση.
Οι αναλυτές πιστεύουν ότι σε λίγο η τιμή που θα πληρώνει κανείς για να αγοράσει χρυσό δεν θα έχει τόσο μεγάλη σημασία όσο η ίδια η δυνατότητα να αποκτήσει το πολύτιμο αυτό μέταλλο.

(πηγή capital.gr)

Ας εξετάσουμε όμως ποιες είναι οι συνέπειες από την έκδοση χρήματος άνευ αντικρύσματος. Fiat currency ( έχουν ληφθεί στοιχεία από άρθρο του Ανταλ Φέκετε καθηγητή μαθηματικού και οικονομολόγου με τίτλο <<Ο επιθανάτιος ρόγχος του fiat Χρήματος )

Ο sir Josua Stamp διοικητής της τράπεζας της Αγγλίας αρχές του αιώνα είχε επισημάνει ορισμένα ενδιαφέροντα για το τραπεζικό σύστημα, οι τραπεζίτες οι μεγαλύτεροι εκμεταλλευτές του ανθρώπινου μόχθου που συσσώρευαν τεράστιες περιουσίες θα έπρεπε να στερηθούν της δυνατότητας να δημιουργούν καταθέσεις για να γίνει ο κόσμος καλύτερος. Είμαστε σκλάβοι αυτών των ανθρώπων που εκμεταλλεύονται τις καταθέσεις μας κερδίζοντας τεράστια ποσά από τα δικά μας χρήματα.

Το 1971 ο Νίξον έδωσε εντολή να εγκαταλειφθεί ο κανόνας του χρυσού, αθέτησε τις υποχρεώσεις πληρωμής σε χρυσό των ΗΠΑ και αποσύνδεσε το δολάριο από τον χρυσό. Η ιδέα ήταν του Μίλτον Φρήντμαν μετέπειτα κατόχου του νόμπελ οικονομίας. Με λίγα λόγια να τα πάρουμε από τους πολίτες κλέβοντάς τους λίγο-λίγο ώστε να καλύψουμε τα ελλείμματα. Τι έκανε η Κεντρική τράπεζα με τους εντιμότατους τραπεζίτες: εξασθένιζε λίγο λίγο το χρήμα περίπου σε ένα σταθερό ποσοστό 3% ετησίως και φυσικά οι πολίτες δεν καταλάβαιναν τίποτα.

Από όλη αυτή την κατάσταση αναδείχθηκε ένα καινούργιο στοιχείο: Η δυνατότητα που είχε ένα κράτος να κάνει παύση πληρωμών, αυτό θεωρήθηκε επιστημονική καινοτομία.

Με λίγα λόγια δεν πληρώνω ως εκ τούτου απαλλάσσομαι. Ετσι απλά, αν αυτό είναι καινοτομία τότε βρήκαμε την φιλοσοφική λίθο του « δανεικά και αγύριστα» έτσι θα δανειζόμαστε και αν δεν έχουμε να πληρώσουμε θα τα χάνει δανειστής, ή θα εκδίδουμε χρήμα και ομόλογα και με αυτά θα πληρώνουμε. Εχουμε το χρήμα και το υποτιμούμε συνέχεια μέχρι που θα φθάσει; κοντά στο μηδέν. Όμως οι πολίτες θα δούνε τις περιουσίες τους να απαξιώνονται και το νόμισμά τους να μη πιάνει και πολλά έξω.

Φυσικά κράτη και τράπεζες κατέγραψαν τεράστιες ζημιές λόγω της επακόλουθης υποτίμησης του δολαρίου που ήταν το παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα.

Ας δούμε όμως που οδήγησε η κατάσταση αυτή: Οι τιμές των προϊόντων όπως πετρέλαιο, άργυρος, χρυσός έφθασαν σε επίπεδα 20 πλάσια του 1971. Η αύξηση της τιμής της ζάχαρης 40 φορές. Τα επιτόκια έγιναν διψήφια. Κερδοσκοπία με τις τιμές των εμπορευμάτων.

Στοχοποίηση του πληθωρισμού

Ετσι οι πολίτες καθίσταντο φτωχότεροι χάνοντας την αγοραστική τους δύναμη. Εφευρέθηκε λοιπόν η έννοια στοχοποίηση του πληθωρισμού.

Αναβάθμιση των κεντρικών τραπεζών.

Οι κεντρικές τράπεζες ως τότε είχαν την διαχείριση των βραχυχρονίων επιτοκίων, ύστερα αναβαθμίστηκαν σε διαχειριστές της προσφοράς του χρήματος
Μέσα στις τρείς δεκαετίες που ακολούθησαν όσοι ασχολήθηκαν με την χάραξη οικονομικής πολιτικής προοδευτικά πείστηκαν ότι η στοχοποίηση του πληθωρισμού αποτελούσε τη φιλοσοφική λίθο του μη εξαγοράσιμου χρήματος.

Ο Martin Wolf οικονομικός αρχισυντάκτης των financial Times εξηγεί ότι η στοχοποίηση του πληθωρισμού λαμβάνει υπόψη πλήθος σχετικών μεταβλητών όπως, νομισματικές ισοτιμίες, τιμές μετοχών, ακινήτων, ομολόγων, μέσω της επίδρασής τους στην οικονομική δραστηριότητα και τις πιθανές πληθωριστικές πιέσεις.

Ετσι οι κεντρικές τράπεζες είχαν την δυνατότητα να αυξομειώνουν την προσφορά χρήματος ανάλογα με την πορεία του πληθωρισμού μέσω αυξομειώσεων των επιτοκίων αλλά και με την έκδοση χρήματος. Με την έκδοση χρήματος αυξάνεις τον πληθωρισμό, με την αύξηση των επιτοκίων μειώνεις την ρευστότητα γιατί κάνεις το χρήμα ακριβότερο, με την μείωση των επιτοκίων αυξάνεις την ρευστότητα γιατί κάνεις το χρήμα φθηνότερο.





Η φιλοσοφική όμως λίθος ήταν αφιλοσόφητη.

Η κατάσταση αυτή δημιούργησε την κρίση και ποια είναι η ροπή τώρα ποια είναι η τάση; Μα ο χρυσός, αγοράζουν χρυσό για σιγουριά, γιατί δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο για να επενδύσουν, η παγκόσμια οικονομική ανασφάλεια οδηγεί και πάλι στην επιστροφή του χρυσού.
Χάθηκε η αξιοπιστία των οικονομολόγων και των τραπεζών ει δυνατόν να δημιουργήσουν χρήμα από το τίποτα. Τι κάνανε; βάζανε μπρος το πιεστήριο και αυτό τύπωνε χαρτιά.
Η καταστροφική πολιτική των κυβερνήσεων να εκδίδουν αλόγιστα χρήμα, η ανεπάρκεια ελέγχου του χρηματοπιστωτικού συστήματος, η αλόγιστη πιστωτική επέκταση, καταστρέψανε την αξιοπιστία του συστήματος.
Πατήσανε τέρμα το γκάζι, η μηχανή δούλεψε πέραν των δυνατοτήτων της και κάηκε. Οι κυβερνήσεις θέλανε να ελέγχουν για να μπορούν να κυβερνούν, για τον λόγο αυτό δεν ήσαν ειλικρινείς. Αναλογιζόμενες το πολιτικό κόστος δεν λαμβάνανε τα απαιτούμενα μέτρα που όχι μόνο θα περιόριζαν την ταχύτητα ανάπτυξης, αλλά και θα εξωρθολόγιζαν το σύστημα θέτοντάς το υπό έλεγχο περιορίζοντας την πιστωτική επέκταση και θέτοντας υπό έλεγχο τις τράπεζες.
Οι τράπεζες με την σειρά τους σε αγαστή σύμπνοια και συμπαιγνία με τις κυβερνήσεις δίνανε αφειδώς δάνεια για την ανάπτυξη της οικονομίας έχοντας ως γνώμονα την μεγιστοποίηση των κερδών τους και μια μερισματική πολιτική.
Ετσι όλοι ήσαν ευχαριστημένοι, κυβερνήσεις γιατί εμφανίζονταν πετυχημένες και διεκδικούσαν με επιτυχία την ψήφο των πολιτών, τράπεζες διότι είχαν υπερκέρδη, επιχειρήσεις γιατί με τα δάνεια αναπτύσσονταν, ιδιώτες γιατί παίρνανε κανά σπιτάκι και η ζωή τους βελτιώνονταν. Οι τράπεζες αγόραζαν τα ομόλογα των κρατών και έτσι αναλάμβαναν τα συνεχώς διογκούμενα χρέη τους.
Η συνέχεια είναι γνωστή, η κατάρρευση της στεγαστικής πίστης στις ΗΠΑ και η κατάρρευση της LEHMAN BROTHERS. Στη συνέχεια άνοιξαν οι ασκοί του αιόλου και οι πύλες της κολάσεως. Ετσι σε πρώτη φάση είχαμε την κρίση του χρηματοπιστωτικού συστήματος το οποίο αναγκάστηκαν οι κυβερνήσεις να σώσουν με τα χρήματα των φορολογουμένων. Ακολούθως η κρίση μεταβλήθηκε σε κρίση των κρατικών χρεών των ομολόγων, κρίση κρατών. Η τελευταία κρίση είναι η δημοσιονομική που προέκυψε από την κρίση των ομολόγων λόγω της αδυναμίας αποπληρωμής τους εκ μέρους ορισμένων κρατών ή ενδεχομένως λόγω της διαφαινόμενης αδυναμίας πληρωμής τους. (δεν είναι μόνο το αν το κράτος μπορεί να ανταποκριθεί στις πληρωμές των ομολόγων, αλλά κυρίως η πληροφορία αυτή καθ’εαυτή). Ετσι χάθηκε η εμπιστοσύνη και εμφανίστηκε ο τρομερός αυτός κίνδυνος να επέλθει ντόμινο. Σκεφθείτε τον δανειστή ο οποίος έχει στα χέρια του ομόλογα κρατών τα οποία δεν μπορεί να πληρωθεί κάποιο μέρος. Τι θα συμβεί τότε; αν ο δανειστής είναι τράπεζα ή κράτος με τις τράπεζές τους, κινδυνεύει και αυτός να βρεθεί σε αδυναμία πληρωμής λόγω του ότι θα στερηθεί την ρευστότητά του και δεν θα μπορέσει να πληρώσει τα δικά του ομόλογα που λήγουν.
Οι αγορές λοιπόν πρέπει να αξιολογήσουν αυτή την κατάσταση και να κινηθούν ανάλογα. Εμπρός στον κίνδυνο οι επενδυτές να χάσουν τα λεφτά τους, πουλάνε ομόλογα πρίν την λήξη τους δεδομένου ότι αξιολογούν ότι στην λήξη τους ενδεχομένως δεν θα πάρουν όλα τους τα χρήματα. Αυτό προκαλεί μείωση των τιμών των ομολόγων και αύξηση στα σπρεντ και στα ασφάλιστρα κινδύνου. Κάποιοι λειτουργούν υπό το κράτος πανικού, και κάποιοι υπό το κράτος υποτιμητικής κερδοσκοπίας. Ευνόητο λοιπόν είναι ότι λόγω του πανικού τα σπρεντ φθάνουν σε πολύ μεγάλα ύψη και στο τέλος οι αγορές σταματάνε τον δανεισμό του κράτους που έχει το πρόβλημα και επέρχεται στάση πληρωμών.
Ακολούθως οι συνέχεια είναι γνωστή: Καλείται το ΔΝΤ και ο μηχανισμός στήριξης να χρηματοδοτήσουν με λίαν επαχθείς όρους για να επέλθει εξυγίανση και το συγκεκριμένο κράτος να μπορέσει να βγει ξανά κάποια στιγμή στις αγορές.
Εδώ παίζουν πολλά σενάρια όπως επιμήκυνση, κούρεμα των ομολόγων, κλπ ανάλογα αν πρόκειται για απλή κρίση ρευστότητας ή κρίση φερεγγυότητας.

Ποια λοιπόν θα είναι η συνέχεια; εδώ πάμε στο νομισματικό σκέλος της υπόθεσης που είχαμε αναπτύξει παραπάνω. Η συνέχεια είναι κατάρρευση του παγκόσμιου νομισματικού συστήματος και αυτό γιατί το χρήμα είναι Fiat.

H μεγάλη ανάπτυξη η οποία επιτεύχθηκε με την διαρκή έκδοση χρήματος άνευ αντικρύσματος έχει το κόστος της, Φθάνουμε στο σημείο εκείνο που αρχίζουν να καταστρέφονται υποδομές.

Παγκόσμια νομισματική αναταραχή και ανισσοροπία , πλήρης ανατροπή του παγκόσμιου νομισματικού ισοζυγίου.

Η τακτική που ξεκίνησε από τον Keynes και εντάθηκε από τον Friedman που στο όνομα της ανάπτυξης σταδιακά μειώθηκαν μια μια οι ασφαλιστικές δικλείδες συμπεριλαμβανομένου και του Κανόνα του Χρυσού οδήγησε τελικά στην απώλεια κάθε μορφής ελέγχου. Η συνεχής έκδοση χαρτονομίσματος και ομολόγων κατέληξε σε ολέθρια αποτελέσματα. Βέβαια κάποιος θα μπορούσε να αντιτάξει το ότι << αν δεν προχωρούσε η ανάπτυξη με τους ρυθμούς που προχώρησε ενδεχομένως μεγάλο μέρος του πληθυσμού θα ευρίσκετο σε πολύ χειρότερες συνθήκες διαβίωσης» και αυτό θα οδηγούσε πάλι σε αναταραχές και επαναστάσεις. Ισως τελικά το σύστημα όπως και να εξελίσσονταν να έφθανε αργότερα ή γρηγορότερα σε ανεξέλεγκτη κατάσταση. Ισως να είναι η ιστορία που θέλει να κάνει τέσσερα βήματα εμπρός και δύο πίσω, ποιος ξέρει;

Προτάσεις

Κάποιοι τρόποι αντιστάθμισης της παγκόσμιας οικονομίας με πραγματικές αξίες θα μπορούσαν να είναι οι παρακάτω με ότι παρενέργειες θα μπορούσαν να δημιουργήσουν:

1. Μείωση της κυκλοφορίας του χρήματος που θα γίνει σιγά σιγά και σταδιακά.
2. Υιοθέτηση σταδιακά του κανόνα του χρυσού μέσω ενός καλαθιού νομισμάτων των ισχυροτέρων κρατών BRICKS Κίνα-Ινδία-Ρωσία-Βραζιλία σε σχέση αναφοράς προς αυτόν.
3. Οι χώρες που παράγουν περισσότερο από όσο καταναλώνουν να αυξήσουν την κατανάλωση και να ανατιμήσουν το νόμισμά τους.
4. Οι χώρες που ξοδεύουν περισσότερο από όσο παράγουν να μειώσουν την κατανάλωση και να υποτιμήσουν το νόμισμά τους.

Υπάρχει μια παγκόσμια ανισορροπία του νομισματικού συστήματος, στρεβλώσεις που θα πρέπει να αποκατασταθούν.

Κάθε πρόταση από τις παραπάνω αποτελεί και ολόκληρο κεφάλαιο που έχει τεράστιες παρενέργειες όμως θα πρέπει να συνεκτιμηθούν με τις δυνατότητες που δίδονται.

Η πρώτη πρόταση για την μείωση της κυκλοφορίας του χρήματος πως θα υλοποιηθεί;

Πρέπει σταδιακά να δημιουργηθεί και να εδραιωθεί στους ανθρώπους των ανεπτυγμένων χωρών που υπερκαταναλώνουν και αυτό θα πρέπει να αρχίσει από την παιδεία, η ευτυχία δεν ευρίσκεται στην απόκτηση πολλών αγαθών, αυτή η υπερκατανάλωση και η κατασπατάληση των φυσικών πόρων πρέπει να σταματήσει. Πρέπει να μάθουμε να ζούμε με λιγότερα.
Θα γίνουν μειώσεις μισθών, οι μειώσεις μισθών θα οδηγήσουν σε μείωση της αγοραστικής δύναμης και αυτό θα οδηγήσει σε μείωση της εσωτερικής κατανάλωσης.
Η μείωση της κατανάλωσης θα μειώσει την ζήτηση, η μείωση της ζήτησης θα οδηγήσει σε μείωση των τιμών. Τα αγαθά που παράγονται θα γίνουν πιο ανταγωνιστικά και θα γίνουν εξαγωγές που θα βελτιώσουν τα ελλειμματικά ισοζύγια.
Το καταναλωτικό μοντέλο που μάθαμε πρέπει να το ξεχάσουμε, επιπλέον πρέπει να μειωθεί το κοινωνικό κράτος και οι δαπάνες για την υγεία και τις συντάξεις. Το λειτουργικό κόστος θα πρέπει να εξωρθολογισθεί και να μειωθεί το κόστος παραγωγής των αγαθών με εφαρμογή καινοτομιών και νέων τεχνολογιών.
Ειδικά για την Ελλάδα θα πρέπει να υπάρξει δραστική μείωση και εξωρθολογισμός της λειτουργίας του κράτους.
Απλοποίηση των διαδικασιών ίδρυσης επιχειρήσεων και κατάργηση του πολυδαίδαλου συστήματος της πολυνομίας και των γραφειοκρατικών διατυπώσεων. Καταγραφή, μελέτη της σκοπιμότητας λειτουργίας, και κατάργηση ή ενοποίηση τομέων , διευθύνσεων και υπηρεσιών του δημοσίου.
Σύλληψη της φοροδιαφυγής και διεύρυνση της φορολογικής βάσης. Ο φοροεισπρακτικός μηχανισμός να γίνει πιο αποτελεσματικός δίνοντας ακόμη και πριμ αποδοτικότητας. Από τα Μ.Μ.Ε να γίνει εκστρατεία ώστε να γίνει συνείδηση στους πολίτες η εκπλήρωση των φορολογικών τους υποχρεώσεων.


Οι λαοί των υπό-ανάπτυξη χωρών όπως Κινα, Ινδία, Ρωσία, Βραζιλία και πρόσφατα Τουρκία όπως και μερικές χώρες στην Ασία, έχουν μάθει να ζουν με πολύ λίγα και να δουλεύουν περισσότερο έτσι τα προϊόντα τους είναι πολύ φθηνότερα και ως εκ τούτου ανταγωνιστικότερα. Οι λαοί των ανεπτυγμένων χωρών όπως το μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης, ΗΠΑ Σκανδιναβικές χώρες έχουν μάθει σε ένα υψηλό βιοτικό επίπεδο και εργασία μέσα στα όρια ωραρίου και ένα διευρυμένο κοινωνικό κράτος με υψηλές δαπάνες για την υγεία, για την παιδεία, υψηλά επιδόματα ανεργίας κλπ. Ετσι τα προϊόντα τους είναι ποιοτικά μεν ανώτερα, όμως ακριβά και ως εκ τούτου μη ανταγωνιστικά.

Θα πρέπει λοιπόν τα δύο αυτά επίπεδα να πλησιάσουν κατά το δυνατόν. Πως όμως , είναι διατεθειμένοι οι ανεπτυγμένοι να μειώσουν το επίπεδό τους;
Θα ξεσπάσουν ταραχές και πλήρης αμφισβήτηση των κυβερνήσεων και στο τέλος του όλου κοινωνικού και οικονομικού μοντέλου ζωής. Αυτό οδηγεί σε παγκόσμιο σοσιαλισμό, ή ακόμη και εθνικοσοσιαλισμό και γενικά ολοκληρωτισμό.
Από την άλλη, αν δοθεί η δυνατότητα στους υποανάπτυκτους να αναπτυχθούν αυτό θα οδηγήσει σε απληστία, δεν θα φθάνουν τα λίγα, θα θέλουν τα πολλά, θα θέλουν τα πάντα.

Ετσι λοιπόν κανένας δεν θα δέχονταν οικειοθελώς να μειώσει το βιοτικό του επίπεδο, έτσι το ρόλο αυτό αναλαμβάνουν οι αγορές, πρέπει να τρομάξουν τους λαούς. Και πως θα τρομάξουν; αν αξιολογήσουν ότι ο κίνδυνος από την μη συμμόρφωση είναι δυνατόν να επισύρει χειρότερα αποτελέσματα από τα αρνητικά της συμμόρφωσης. Ετσι οι αγορές αναλαμβάνουν δράση, χτυπάνε πρώτα τον πιο αδύναμο κρίκο και τον εκτελούν στην κυριολεξία. Ποιος είναι αυτός μα φυσικά η Ελλάδα. Επεται συνέχεια Ιρλανδία, Πορτογαλία κλπ.

Ετσι ξεκίνησαν όλα. Που οδήγησαν όλα αυτά; μα βέβαια στην έναρξη διεργασιών για την θεσμική θωράκιση της ΕΕ αλλά και την υιοθέτηση των γερμανικών θέσεων για σκληρή δημοσιονομική προσαρμογή, μείωση δαπανών, βελτίωση της ανταγωνιστικότητας.
Η Γερμανία πλέον ηγέτης της Ευρωπαϊκής Ενωσης κινεί τα νήματα, θεσμοθετεί κανόνες και διαδικασίες, οδηγεί την Ευρώπη προς την ενοποίηση υπό την ηγεμονία της.
Ποιος θα κατηγορήσει την Γερμανία για λάθη; απλά αντί να συνεχίζει να ενισχύει τους απείθαρχους νότιους, θέτει ορισμένους κανόνες τους οποίους θα πρέπει να τηρήσουν για να τους βοηθήσει , τους ίδιους που ετέθησαν στον Γερμανικό λαό προς δεκαετίας περίπου και πειθάρχησαν. Τους κανόνες τους οποίους έθεσε στον εαυτό της. Ποιος θα κατηγορήσει τη Γερμανία για κατακτητικές βλέψεις; και όμως πετυχαίνει αυτό που δεν κατάφερε πριν πολλά χρόνια με την δύναμη των όπλων. Το κατάφερε με την οικονομική δύναμη.
Και θα τους πούνε και ευχαριστώ.

Είναι όμως εύκολο να οδηγήσεις τον κόσμο προς τα πίσω, όταν ολόκληρη η ανθρωπότητα αγωνίζεται για ένα καλύτερο αύριο, όταν η πρόοδος και η ανάπτυξη προς ένα καλύτερο μέλλον είναι η ροπή του κόσμου, πως θα αντιστρέψεις αυτή την ροπή;

Είναι άραγε το μοντέλο αυτό της ανταγωνιστικότητας αυτοσκοπός;

Πως δημιουργείται η ανταγωνιστική οικονομία;

Η ανταγωνιστική οικονομία δημιουργείται με τον εξωρθολογισμό των δομών παραγωγής πλούτου, η πλήρης καθετοποίηση του συστήματος παραγωγής, η βελτίωση της λειτουργίας του συστήματος παραγωγής, η βέλτιστη κατανομή του λειτουργικού εργασιακού συστήματος, η αλληλεπίδραση της εργασιακής δομής και η πληρέστερη εκμετάλλευση των εργασιακών μονάδων. Η μεγιστοποίηση της συνολικής εργασιακής απόδοσης με πλήρη συντονισμό αϋλων και υλικών μορφών, έμψυχων αλλά και παγίων σε μια σχέση αλληλεξάρτησης και αλληλοσυμπλήρωσης.
Η δημιουργία ένος αξιακού συστήματος αναφοράς με κατάταξη εργασιακών δομών. Η οργάνωση της εργασίας μέσα από ένα σύστημα αναφοράς σε αξιακές δομές οι οποίες κατευθύνονται από τα όρια της επιστήμης και της τεχνολογίας. Η δημιουργία της αίσθησης του δικαίου και του σεβασμού της μοναδικότητας εκάστου εργαζόμενου. Η δημιουργία κινήτρων για μεγιστοποίηση της εργασίας σε πλήρη σεβασμό στην προσωπικότητα του κάθε εργαζόμενου, κίνητρα απόδοσης-αμοιβή υλικής και ηθικής. Η δημιουργία κώδικα δεοντολογίας βασισμένο σε ένα αξιοκρατικό μοντέλο. Η διαρκής εκπαίδευση, η καινοτομία, η πρωτοβουλία, η ελεύθερη έκφραση προτάσεων βελτίωσης των υπαρχόντων υποδομών, αλλά και δημιουργία νέων με βάση καινοτόμες λύσεις.
Διαφάνεια-αξιοκρατία-καινοτομία. Ομαδική εργασία, υποταγή της ατομικότητας στην συλλογικότητα.

Κώστας Γιαβάσογλου 27/5/2012
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Επισκόπηση όλων των Δημοσιεύσεων που έγιναν πριν από:   
Δημοσίευση νέας  Θ.Ενότητας   Απάντηση στη Θ.Ενότητα    www.filosofia.gr Αρχική σελίδα -> Συζητήσεις για Θέματα Όλες οι Ώρες είναι GMT + 2 Ώρες
Σελίδα 1 από 1

 
Μετάβαση στη:  
Δεν μπορείτε να δημοσιεύσετε νέο Θέμα σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
Δεν μπορείτε να επεξεργασθείτε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν μπορείτε να διαγράψετε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν έχετε δικαίωμα ψήφου στα δημοψηφίσματα αυτής της Δ.Συζήτησης





Μηχανισμός forum: PHPBB

© filosofia.gr - Επιτρέπεται η αναδημοσίευση του περιεχομένου της ιστοσελίδας εφόσον αναφέρεται ευκρινώς η πηγή του.

Υλοποίηση, Φιλοξενία: Hyper Center