MHNYMA

[Isida]

H AΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΔΙΑ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΣΤΟ ΣΩΤΗΡΙΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ


Η ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΜΑΣ

Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΤΟΥ ΖΩΝΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΣΤΥΛΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΕΔΡΑΙΩΜΑ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ Α. Τιμοθ. γ’ 15.



Η απελευθέρωση του ανθρώπου από καταστάσεις και βιώματα που τον βασανίζουν που τον εμποδίζουν να προχωρήσει στην οδό του Χριστού, είναι ένα πολύ σοβαρό θέμα. Υπάρχουν άνθρωποι που ομολογούν μεν πίστη στον Χριστό όμως στην καθημερινή ζωή δεν βιώνουν την ελευθερία του Αγίου Πνεύματος που είναι προϋπόθεση για να απολαμβάνουν τον καρπό Του. Η κύρια αιτία που κρατά τον άνθρωπο "δέσμιο" των παθών και των προβλημάτων του είναι συχνά η "έλλειψη γνώσης" που θεραπεύει τον άνθρωπο από τα δεινά που τον μαστίζουν και τον ελευθερώνει από τα δεσμά της δουλείας του ν ό μ ο υ.

Η έννοια της ελευθερίας του Πνεύματος είναι πολυμερής και σε μια πρώτη προσέγγιση θεωρήται η ανεμπόδιστη εκδήλωση της βούλησης του ανθρώπου, είτε σε νοητικό είτε σε πρακτικό επίπεδο, να μπορεί δηλαδή κάποιος να σκέφτεται να πράττει (ή να μην πράττει) αυτό που θέλει (η δεν θέλει), χωρίς να περιορίζεται από εσωτερικούς ή εξωτερικούς καταναγκασμούς. Η ελευθερία αυτή είναι η βασική προϋπόθεση για μια αρμονική ισορροπημένη ζωή που πρέπει να έχει ο άνθρωπος και δεν αποκτάται με τον προσωπικό αγώνα που κάνει, για να απαλαγεί από καταστάσεις και τυχόν πάθη που τον υποδουλώνουν. O άνθρωπος εξαιτίας της "αδαμικής" φύσης του νομοτελιακά είναι δούλος των επιθυμιών και των παθών του, τα οποία φανερώνονται σ’ αυτόν ως "αμαρτία", ΜΟΝΟ δια του Νόμου του Θεού. Αυτός λοιπόν που μας καθιστά παραβάτες ή ανόμους είναι ο Νόμος. Όσο δεν υπάρχει ο νόμος, η αμαρτία είναι νεκρή. "Ζωντανεύει" και γίνεται φανερή στον άνθρωπο μόνο όταν "ξαναζεί" ο νόμος. Αλλά η "αμαρτία" παίρνοντας αφορμή τις εντολές του νόμου, κατεργάζεται μέσα στον άνθρωπο κάθε επιθυμία και τον εξαπατά με στόχο το θάνατό του. Ο απόστολος Παύλος με την αποκάλυψη που είχε από το Θεό γράφει:

"Τι λοιπόν θα πούμε; Ο νόμος είναι αμαρτία; Μη γένοιτο! Αλλά την αμαρτία δε γνώρισα παρά δια του νόμου. Γιατί και την επιθυμία δεν θα ήξερα αν ο νόμος δεν έλεγε : Μην επιθυμήσεις. Αφορμή λοιπόν έλαβε η αμαρτία με την εντολή και κατεργάστηκε μέσα μου κάθε επιθυμία, γιατί χωρις νόμο η αμαρτία είναι νεκρή. Κι εγώ ζούσα κάποτε χωρίς νόμο , όταν όμως ήρθε η εντολή η αμαρτία ξανάζησε, εγώ τότε πέθανα, και βρέθηκε η εντολή που μου δόθηκε για ζωή, αυτή να μου φέρει το θάνατο. Γιατί η αμαρτία έλαβε αφορμή με την εντολή και με εξαπάτησε, και μέσω αυτής με σκότωσε. Ώστε, πράγματι, ο νόμος είναι άγιος, και η εντολή αγία και δίκαιη και αγαθή. Το αγαθό, λοιπόν, έγινε σε μένα θάνατος; Μη γένοιτο! Αλλά η αμαρτία, για να φανεί αμαρτία, με το αγαθό κατεργάστηκε σ’ εμένα το θάνατο, ώστε να γίνει υπερβολικά αμαρτωλή η αμαρτία μέσω της εντολής.." Ρωμ. Ζ’ 7-13.

Έτσι άγιος και αγαθός ο νόμος του Θεού, ενώ δόθηκε στον άνθρωπο να για να ζήσει, καταστάθηκε θανατηφόρος, εξαιτίας της αδυναμίας του ανθρώπου να τον εκτελέσει. Κι εδώ υπάρχει ένα βασικό κλειδί , όσον αφορά την σωτηρία μας: "Όσο ζούμε μέσα στο αδαμικό σκήνωμα , ας αναγνωρίζουμε ότι κάθε στιγμή της ζωής μας είμαστε "ένοχοι", επειδή κανείς δεν μπορεί να εκπληρώσει όλο το Λόγο (νόμο) του Θεού. Αν όμως συνειδητά πιστεύουμε ότι ο Θεός δια του Χριστού μας δίνει Χάρη, τότε η αλήθεια αυτή μας ελευθερώνει, ενώ παράλληλα "υποδουλώνει" τα πάθη και τις αδυναμίες μας.
Η ε λ ε υ θ ε ρ ί α μας λοιπόν δεν είναι αποτέλεσμα των έργων, των αγώνων και των προσπαθειών μας, αλλά της "πίστης" μας και της αναγνώρισης του έργου, που "ο Θεός" έκανε, και θέλει να βιώνουμε καθημερινά την ελευθερία του πνεύματος απομακρυσμένοι και απαλλαγμένοι από τα βάρη των ενοχών, των κατακρίσεων, καθώς και από τους "ελέγχους" αυτούς που δεν είναι του Αγίου Πνεύματος. Σήμερα, το Άγιο Πνεύμα, ελέγχει καθημερινά τον άνθρωπο "περί αμαρτίας, ώστε να την αποφεύγει και να την καταδικάζει". (βλ. Ησαΐας δ’ 2-4.)

Ο Κύριος είχε πει:

"..όταν έρθει Εκείνος (=ο Παράκλητος , το Άγιο Πνεύμα) θα ελέγξει τον κόσμο για την α μ α ρ τ ί α",

"..για α μ α ρ τ ί α μεν , επειδή δεν πιστεύουν σε μένα..»

"..υπάρχει α μ α ρ τ ί α που οδηγεί στο θάνατο, δε λέγω για κείνη να παρακαλέσει (=να προσευχηθεί)». Ιωαν. ε’16.

Όμως όταν έρθει ο ΧΡΙΣΤΟΣ, ΘΑ ΤΟΝ ΕΛΕΓΞΕΙ ΓΙΑ ΜΙΑ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΑΜΑΡΤΙΑ:

Για το ότι ο άνθρωπος ΔΕ θέλησε να πιστέψει στη Χάρη Του και στο Σωτήριο έργο του Αγίου Πνεύματος.

Μάλιστα , η αμαρτία αυτή είναι και η ΜΟΝΗ "θ α ν ά σ ι μ η" .

Για όλες τις αμαρτίες , τις ανομίες, τις παραβάσεις, τις αδικίες και κάθε έργο της σαρκός, ελέγχθηκε, κρίθηκε και πλήρωσε με το αίμα της σταυρικής θυσίας Του ο Κύριος. Έτσι , όποιος πιστεύει και μένει "εν Αυτώ", δεν κρίνεται, ενώ όποιος δεν πιστεύει είναι ήδη κεκριμένος." Ιωάν. γ’ 18.
Αυτόν που βίωσε την Νέα Γέννηση (αναγέννηση) και μένει (=εν Χριστώ) και στη Χάρη αυτός που τον προτρέπει, τον διδάσκει και τον ελέγχει αν χρειαστεί, είναι ο Παράκλητος, το Πνεύμα της Αληθείας, που με το πνεύμα της κρίσεως και της καύσεως ασκεί ενδόμυχά του ένα θαυμαστό έλεγχο, με στόχο να νοήσει ο πιστός την αμαρτία του, να συντριβεί, να μετανοήσει ειλικρινά και να την καταδικάσει. Αντίθετα ο λεγόμενος εχθρός παίρνοντας την εξουσία από τις εντολές του Λόγου κι εκμεταλλευόμενος την αδυναμία της σάρκας να τις εκτελέσει, αιχμαλωτίζει τους αστήρικτους πάνω στο Λόγο της Χάρης του Θεού, βάζοντας φορτία, με στόχο να δημιουργήσει ενοχές , τυψεις και κατακρίσεις, έτσι ώστε να επέλθει ο πνευματικός μαρασμός και η αποθάρρυνσή τους.

Συμπερασματικά, ο έλεγχος του Αγίου Πνεύματος έχει σαν στόχο τη διόρθωσή μας και συνεπώς την πνευματική μας αύξηση. Αντίθετα το γράμμα του Λόγου που χρησιμοποιεί ο εχθρός , παγιδεύει τον αμαθή, με απώτερο στόχο την πνευματική "εξόντωσή" του.
Συνεχίζεται..
_________________
isida

[Isida]

ΕΝΟΤΗΣ ΕΝ ΤΗ ΠΟΛΛΑΠΛΟΤΗΤΙ..! ΚΑΙ ΠΟΛΛΑΠΛΟΤΗΣ ΕΝ ΤΗ ΕΝΟΤΗΤΙ..!


ΤΟ ΜΕΓΑ ΕΡΓΟ!


"..ο λόγος γαρ του Σταυρού τοις μεν απολλυμένοις μωρία εστί, τοις δε σωζομένοις ημίν δύναμις Θεού εστί..." Α' Κορ.α' 18.

Ένας από τους πρωταρχικούς στόχους της δύναμης που καλείται σατανάς είναι να διαιρεί τους ανθρώπους επειδή γνωρίζει ότι έτσι είναι σε θέση να τους ελέγχει και μ’ αυτό να διατηρεί τη βασιλεία του. Ο Λόγος μας προτρέπει, "να σπουδάζουμε" να διατηρούμε την "Ενότητα".
Ωστόσο ενότητα δεν σημαίνει να υποταχθούμε όλοι στην ίδια οργανωτική δομή κάποιου δόγματος γιατί η δική μας ενότητα είναι "πνευματική", και είναι η εκτίμηση και η αναγνώριση των διαφορών μας, γιατί αληθινή ενότητα υπάρχει στη δ ι α φ ο ρ ε τ ι κ ό τ η τ α και όχι στην ομοιομορφία.
Όλη η φύση γυρω μας αντανακλά την Αγάπη και Σοφία Του, για τη μεγάλη ποικιλία και την διαφορετικότητα της. Κάθε οργανικό και ανόργανο είδος, κάθε ανθρωπος, ή σύνολο ανθρώπων, έχει την δική του ιδιομορφία και οι διαφορές αυτές είναι σχεδιασμένες για να δημιουργούν,

α λ λ η λ ο σ υ μ πλ η ρ ώ σ ε ι ς και όχι α λ η λ ο σ υ γ κ ρ ο ύ σ ε ι ς.

Ωστόσο οι περισσότερες από τις διαφορές που έχουν προκαλέσει διαιρέσεις και σχίσματα δεν είναι αρκετά σοβαρές για να χωρίσουν τους πιστούς σε διαφορετικές "ταμπέλες". Οι "φιλοπρωτεύοντες" μπορεί να προβάλουν σαν δικαιολογία δογματικά ή οργανωτικά θέματα, όμως ο πραγματικός λόγος πίσω από κάθε διαίρεση ή σχίσμα είναι η "διατήρηση εδάφους", ένα είδος "σαρκικότητας" που δημιουργεί τον πνευματικό "φ υ λ ε τ ι σ μ ό".
Ας κατανοούσαμε το γεγονός ότι στο "Γολγοθά" τα διαχωριστικά τείχη γκρεμίστηκαν και "εν Χριστώ' είμαστε όλοι ελεύθεροι και ενωμένοι σε μια πνευματική ενότητα πίστεως, τότε θα εξέλειπε η τάση αυτή που υπάρχει στους χριστιανούς να οδηγούνται σε ένα είδος "πνευματικής ομοφυλοφιλίας", εξ αιτίας των διαφόρων νομοδιδασκαλιών. Εύκολα διακρίνουμε τον μεγάλο αγώνα που έκανε ο απόστολος Παύλος για να επέλθει η ενότητα της πίστεως μεταξύ των χριστιανών ανεξάρτητα φυλής έθνους και κουλτούρας. (βλ. Πραξ, κεφ. ιε'). Τα έθνη που πίστεψαν στο Χριστό, αν και δεν συμφωνούσαν με τους χριστιανούς του Ισραήλ στα τελετουργικά, ωστόσο δεν αποτελούσαν κάποιο ξεχωριστό Σώμα, αλλά αμφότεροι-έθνη και Ισραήλ- ήταν "Εν Σώμα", είχαν "Εν Πνεύμα" και προχωρούσαν όλοι στην "Μια Πίστη", στο Πρόσωπο Του Κυρίου. Σήμερα πεθαίνει το "διαίρειν και βασίλευε", οφείλουμε να αμυνόμαστε και να νικάμε το κακό, μαθαίνοντας την Άλήθεια, έτσι ώστε να διακρινουμε όλοι τα δ ι α φ έ ρ ο ν τ α, όχι συμφωνα με το "γράμμα", αλλά με το "Πνεύμα του Νόμου". Αν και αυτό που μας κάνει να διακρίνουμε τα διαφέροντα είναι ο Λόγος, όμως, η Αγάπη Του είναι αυτή που μας συγκλείει όλους ώστε να είμαστε "Εν Σώμα και Εν Πνεύμα εν Χριστώ".

ΜΕ ΤΗ ΘΥΣΙΑ ΤΟΥ:
Καταργήθηκε "εν τη σαρκί Αυτού" Ο ΝΟΜΟς ΤΗς ΑΜΑΡΤΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ, που καθιστούσε όλους μας δέσμιους και εχθρούς τόσο με το Θεό όσο και μεταξύ μας. (βλ. Εφεσ.β' 14). Πέθανε συμβολικά ο πρώτος άνδρας (= ο Νόμος της σαρκός), που κρατούσε όλο το ανθρώπινο γένος δέσμιο των έργων και τον οδηγούσε στην καταδίκη του θανάτου, εξ αιτίας της αδυναμίας της σαρκός να ανταπεξέλθει εις αυτόν κατά πάντα , και Αναστήθηκε ο Νέος Άνδρας ο Τέλειος Εν Χάριτι Χριστού..(βλ. Ρωμ.ζ’ 1-4, και η’3-7).

ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ:
Υψώθηκε ο νόμος του Πνεύματος, της Πίστεως και της Ζωής, που ελευθερώνει και συμφιλιώνει εσένα με το Θεό εσένα που δέχεσαι και πιστεύεις το Σωτήριο Έργο Του ΧΡΙΣΤΟΥ. Γράφεται ο ΝΕΟΣ ΝΟΜΟΣ ΤΗΣ ΧΑΡΗΣ και ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ στην ΝΕΑ ΚΑΡΔΙΑ ΚΑΙ ΤΗ ΝΕΑ ΔΙΑΝΟΙΑ ΣΟΥ , για να μπορείς να τον εκτελείς οικιοθελώς και όχι αναγκαστικά. ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ Ο ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ, "Ο ΑΝΗΡ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΣΟΥ", Ο Κύριος εξ Ουρανού και όσοι Τον δέχονται αναγεννιούνται και λαμβάνουν Αιώνια Ζωή και όλες τος Επαγγελίες Του Πατέρα, (..και τα παλαιά παρέρχονται, τα πάντα κάνει καινούργια.., ..και αν ο εξωτερικός ημών άνθρωπος φθείρεται, ο εσωτερικός αναγεννάται καθ εκάστην ήμερα, ..γι’ αυτό, είναι αισχρό να θυμάσαι τα παλιά, ακόμα και να τα αναφέρεις..) Και οι δύο αυτοί άνδρες αντικατοπτρίζονται στο ίδιο Πρόσωπο, του Σταυρωμένου και Αναστημένου Χριστού.

ΠΕΘΑΝΕ ΤΟ "ΣΩΜΑ" ΤΗΣ ΟΡΓΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΑΤΑΚΡΙΣΕΩΣ.

Καταργήθηκε η ένδοξη διακονία του Μωυσή, όπου η δόξα της φαίνεται τόσο στο πρόσωπό του (δεν μπορούσαν να τον αντικρίσουν οι Ισραηλίτες και εξ αιτίας της λάμψης του, φορούσε το κάλυμμα), όπως και στο όρος της μεταμόρφωσης, το Πρόσωπο Του "κατά σάρκα" Χριστού έλαμπε από φως. Αναστήθηκε το "Σώμα" της Επαγγελίας και της Ζωής. Αναστήθηκε μια Νέα Ενδοξότερη Διακονία της πρώτης, η διακονία του Πνεύματος και της Ζωής, η οποία δικαιώνει (αθωώνει ) τον άνομο και του προσφέρει ΑΙΩΝΙΑ ΖΩΗ, ΟΤΑΝ ΑΥΤΟΣ ΠΙΣΤΈΨΕΙ ΣΤΟ ΕΡΓΟ ΠΟΥ ΕΚΑΝΕ Ο ΘΕΟς ΔΙΑΜΕΣΟΥ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ.(βλ.Β’ Κορ.γ’ 7-18.και Εβρ. Γ’ 1-6).
_________________
isida

[Isida]

Η ΤΑΥΤΙΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΦΕΡΝΕΙ ΤΗΝ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ


...επειδή σας ταύτισα με έναν άνδρα, για να σας παραστήσω σαν αγνή παρθένα στο Χριστό..


Αυτός που αναγεννά τον άνθρωπο είναι ο Πατέρας και τον αναγεννά, όχι με σπόρο φθαρτό, αλλά άφθαρτο, δια του Λόγου του Ζωντανού Θεού που ζει και μένει εις τον αιώνα.. (Α’ Πέτρ.α’23). Ο Κύριος είπε: ...Αν κάποιος με αγαπά, το Λόγο μου θα τηρησει κι ο Πατέρας μου θα τον αγαπήσει και προς αυτόν θα έρθουμε και θα κάνουμε κοντά του διαμονή....αλλά ο Παράκλητος που θα στείλει ο Πατέρας μέσα στο δικό μου Όνομα (του Χριστού), Εκείνος θα σας τα διδάξει όλα και θα σας υπενθυμίσει όλα όσα εγώ σας είπα..
Βασική προϋπόθεση να βρίσκεται κανείς "Εν Χριστώ", Πως μπορεί να γίνει αυτό; Κατανοούμε από τη μια τη το θάνατο του του κατά σαρκα ανθρώπου
και από την αλλή την "πνευματική γέννα" μέσα στον "Δεύτερο Άνθρωπο" . Δηλαδή μέσα στο Χριστό.
Ο Αβραάμ είχε δυο γιούς έναν από τη δούλη (Άγαρ) κι έναν από την ελεύθερη (Σάρρα), ο γιος από τη δούλη είχε γεννηθεί κατά σάρκα (=κατά το νόμο), αφετέρου ο γιος από την ελεύθερη μέσω Επαγγελίας (=δια της Χάρης), αυτά είναι σύμβολα, γιατί αυτές συμβολικά είναι οι "Δύο Διαθήκες",
η μια προήλθε από το όρος Σινά, το Άγαρ είναι το όρος Σινά και γεννά τέκνα δουλείας, η οποία είναι η Άγαρ.. (Γαλ.δ’ 21-24). Ο γεννημένος εκ της ελευθέρας δηλαδή από τη Σάρρα είναι ο "αναγεννημένος δια της Χάριτος" και είναι ελεύθερος από τα δεσμά της δουλείας του νόμου. Εδώ εξηγεί ο απόστολος Παύλος πολύ καθαρά τη σημασία των χαρακτηρισμών κατά σάρκα και κατά πνεύμα και ακόμη ποιοι είναι οι περιπατούντες κατά σάρκα και ποιοι "εν πνεύματι" .. (πνευματικές έννοιες που συναντούμε στην Γραφή..) Ρωμ. Θ’ 6-8, δηλαδή ...δεν είναι τέκνα Θεού αυτοί που γεννιούνται από το νόμο της σάρκας, αλλά τέκνα Θεού είναι τα τέκνα της "Επαγγελίας". Και προς Εβραίους β’ 15, διαβάζουμε .."ο Κύριος με τη Χάρη που έδωσε απάλαξε αυτούς, που, εξαιτίας του φόβου του θανάτου, ζούσαν μέσα στη δουλεία του νόμου.."..."δε λάβατε, πνεύμα δουλείας, για να φοβάστε πάλι αλλά λάβατε Πνεύμα Υιοθεσίας, με το οποίο φωνάζουμε Πατέρα, (Πατερούλη)..(Ρωμ. η’ 15).
Όμως στους κατά σάρκα περιπατούντες, αυτούς που ζουν και περπατούν κατά το νόμο των έργων αυτούς που τους εξουσιαζει η σάρκα, ακόμα και δαιμόνια να εκβάλουν ο Κύριος θα τους πει εκείνη την ημέρα:.."ποτέ δεν σας γνώρισα, αποχωρείτε από εμένα οι εργαζόμενοι την ανομία.."

Εργάτης της ανομίας όπως καταλαβαίνουμε είναι αυτός που εργάζεται το νόμο της δουλείας των έργων και όχι το Νόμο της Χάρης , της Αγάπης και του Ελέους του Θεού. Όμως ο νόμος των έργων εκτός από τη δουλεία κατεργάζεται και την καύχηση, γιατί καλλιεργεί ενδόμυχα στον άνθρωπο την υπεροχή του υπέρ εκείνων που δεν εκτελούν όλα όσα αυτός καυχάται ότι εκτελεί. Αποτέλεσμα λοιπόν του νόμου αυτού είναι ο φαρισαϊσμός, ο φανατισμός, ο διαμερισμός και η κατατομή του σώματος του Χριστού.
Σ’ αυτούς τους εργάτες για τους οποίους μιλάει ο Κύριος αναφέρεται και ο απόστολος Παύλος όπου βλέπουμε πολύ καθαρά ότι δεν πρόκειται για αποστάτες, που έφυγαν από τον Κύριο και ζουν στην αμαρτία , αλλά είναι: ...εργάτες δόλιοι, ...ψευδαπόστολοι του Χριστού, μετασχηματιζόμενοι ως άγγελοι φωτός, .. σπέρμα του Αβραάμ και, ..υπηρέτες του Χριστού(!)



ME TH XAΡΗ ΕΧΟΥΜΕ ΣΩΘΕΙ

"..χάριτί έστε σεσωσμένοι διά της πίστεως.." Εφεσιούς β’ 8.

"..με τη Χάρη είστε σωσμένοι μέσω της πίστης..."


Αν αναλύσουμε τα λόγια αυτά του αποστόλου Παύλου, θα δούμε, ότι το "έστε" είναι ρήμα σε χρόνο ενεστώτα (=τώρα είμαστε). Αυτό σημαίνει ότι ζούμε μέσα σ' αυτό το "γήινο σκήνωμα', και κάθε στιγμή που περνάει είμαστε όλοι ένοχοι επειδή "χάρη" δίδεται μόνο σ’ έναν "ένοχο", ο οποίος τη ζητά, αφού πρώτα αναγνωρίσει επίσημα την ενοχή του. Αν, φίλοι μου, το καταλάβουμε αυτό, τότε θα μείνουμε -ταπεινοί- "έναντι πάντων". Αφού λοιπόν όλοι είμαστε ένοχοι ίδιας καταδίκης και όλοι λαμβάνουμε -εξίσου- την ίδια Χάρη, τότε σε τι μπορεί κάποιος να καυχηθεί; Γιατί, άραγε, να υπάρχει ο διαμελισμός των αναγεννημένων οι ταμπελοποιήσεις και τα "διακοσμητικά επίθετα"; Αν κάποιοι νομίζουν ότι υπερέχουν ο απόστολος Παύλος θα τους πει:
"..Τι λοιπόν; Υπερέχουμε; Καθόλου. Γιατί κατηγορήσαμε προηγουμένως τους Ιουδαίους και Έλληνες, -πως όλοι είναι κάτω από αμαρτίες,- καθώς είναι γραμμένο: "Δεν υπάρχει δικαιος ούτε ένας, δεν υπάρχει αυτός που αναζητεί το Θεό. Όλοι παρέκκλιναν, συγχρόνως εξαχρειώθηκαν, δεν υπάρχει αυτός που να κάνει το καλό, δεν υπάρχει -ούτε- ένας".
"Τάφος ανοιγμένος είναι ο λάρυγγάς τους, με τις γλώσσες τους ομιλούν δόλια, φαρμάκι φιδιών ασπίδας κάτω από τα χείλια τους, των οποίων το στόμα είναι γεμέτο κατάρα και πικρία. Τα πόδια τους είναι γρήγορα στο να χύνουν αίμα, συντρίμια και ταλαιπωρία στις οδούς τους , και οδό ειρήνης δεν γνώρισαν. Δεν υπάρχει φόβος Θεού μπροστά στα μάτια τους..." (Ρωμ. Γ’ 9-18.και Ρωμ ζ’ 18. "..γιατί γνωρίζω ότι δεν κατοικεί μέσα μου, τουτέστι μέσα στη σάρκα μου, αγαθόν.." Όσο ζούμε σ’ αυτό το σάρκινο σκήνωμα, αυτή είναι η πνευματική μας "αξονική τομογραφία" ενώπιον του Θεού, και όποιος πραγματικά αναγνωρίσει τη θέση αυτής της ενοχής του, δεν έχει περιθώρια να παρατηρεί, να κρίνει, πολύ δε περισσότερο να καυχάται υπέρ ουδενός, όταν μάλιστα ΕΚΕΙΝΟΣ, δίνει σε όλους ακριβώς την ίδια Χάρη!..Η προτροπή είναι: "..με ταπεινοφροσύνη θα θεωρεί ο ένας τον άλλον υπερέχοντα του εαυτού του.." (Φιλιπ.β’3). Ζητάει να έχουμε, αν θέλουμε να γίνουμε μιμητές του Κυρίου, "...το ταπεινό πνεύμα και την συντετριμμένη καρδιά.." κι αυτό τότε μόνο μπορεί να καλλιεργηθεί μέσα μας, όταν η Αλήθεια της Χάριτος γίνει κατανοητή και βίωμά μας. Έτσι λοιπόν από τη μια η αναγνώριση της ενοχής της σάρκας μας και από την άλλη η πίστη στο Πνεύμα της Χάρης που δίνει εξ ίσου σε όλους, ώστε:

*να μην κατεργαζόμαστε την καύχηση υπέρ ουδενός
*να έχουμε χαρά, ελπίδα, ειρήνη και βεβαιότητα για τη σωτηρία μας
*να απέχουμε από ενοχές ασέβεια και από κάθε κοσμική επιθυμία και να ζούμε σώφρόνως και με ευσέβεια τον τωρινό πονηρό αιώνα "Τίτος β’12".
*να ζητήσουμε την ενότητα του Πνεύματος και την κοινωνία με όλους όσους ομολογούν την σωτήρια πίστη στον ίδιο Κύριο
*με την ευχή να γνωρίσουν όλοι την Αλήθεια και να λάβουν τον Χριστό για Σωτήρα στη ζωή τους.
_________________
isida

[Isida]

[Isida]

H AΛΗΘΕΙΑ ΤΗC ΧΑΡΙΤΟC - ΑΙΡΕCΕΙC ΚΑΙ CΧΙCΜΑΤΑ


Σήμερα αν ακουστεί κάποιος να μιλά για Αλήθεια να μιλά για Χριστό, αντιμετωπίζεται με επιφύλαξη και ωστόσο ο φόβος υπάρχει, επειδή οι περισσότεροι έχουν άγνοια, όσον αφορά την ουσία της πίστης τους . Έτσι είναι αυτονόητο κάποιος που δεν ξέρει να φοβάται. Ο όρος "αίρεση" είναι ασαφής κι οποιοσδήποτε μπορεί να τον διευρύνει όπως θέλει. Η λέξη βγαίνει από το αρχαίο ρήμα "αιρέομαι-ούμαι", που σημαίνει διαλέγω, επιλέγω, προτιμώ, και με την καλή σημασία της χρησιμοποιειται όταν θέλουμε να αναφερθούμε σε άτομα που κατέχουν κάποια θέση, ύστερα από εκλογές, π.χ "αιρετός πρόεδρος", δηλαδή "εκλεγμένος", που είναι το αντίθετο από το "διορισμένος". Όμως σήμερα αυτή η λέξη ακούγεται άσχημα και χρησιμοποιείται συνήθως για να θίξει τις διασπαστικές αντιλήψεις και τάσεις ατόμων ή ομάδων, δυστυχώς χρησιμοποιείται σήμερα σχεδόν από όλα τα δόγματα, που έχουν καθιερωθεί σαν εξουσία, με στόχο να σπιλωθούν πρόσωπα και να διατηρηθούν εξουσίες. Η μέθοδος του "διαίρει και βασίλευε", που εφαρμόστηκε μ’ επιτυχία στην πολιτική εφαρμόζεται και για να φιμωθεί η αλήθεια, κι αυτό είναι έξω από την αγάπη Του Θεού, αφού ποτέ δεν χρησιμοποιήθηκε, ούτε ζητήθηκε από τον Κύριό μας. Λίγες ώρες πριν παραδωθεί και σταυρωθεί, με δέος ο Κύριος, παρακαλούσε τον Πατέρα, να διαφυλάξει την ενότητα των μαθητών Του και όχι μόνο αυτών, αλλά και όλων όσοι θα πίστευαν στο Όνομά Του.

Όλοι στην αρχή ξεκινούν από τη θέση ότι γνώρισαν την Αλήθεια, του Θεού Λόγου και θεωρούν αυτόματα τους υπόλοιπους αιρετικούς. Όλοι οι αιρετικοί έχουν την τάση μόλις αποκτήσουν κάποια δύναμη να σπιλώνουν με το ίδιο επίθετο κάθε αντιφρονούντα και στην συνέχεια να τον απομονώνουν και να τον πολέμούν. Η ιστορία, αλλά και η πείρα, φανερώνει, πως από κάθε αίρεση έχουν αναπηδήσει και αναπηδούν με τον καιρό πολλές άλλες νέες, κι αυτό αποδεικνύει πόσο μέγάλη είναι η δύναμη του σαρκικού, δηλαδή του ανθρώπου του νόμου, που δεν γνώρισε το Πνεύμα τη Χάρη την Αγάπη και το Έλεος του Δημιουργού. Η αρχική αιτία που δημιούργησε τις αιρέσεις ήταν η πνευματική φύση του Χριστιανισμού και η διάδοσή του σε λαούς προοδευμένους στα γράμματα και στη φιλοσοφία, όπου, όπως ήταν φυσικό, το περιεχόμενο της χριστιανικής διδασκαλίας ερευνήθηκε εξετάστηκε σύμφωνα με τις επικρατούσες τότε αντιλήψεις, δηλαδή τις φιλοσοφικές των εθνικών και τις θρησκευτικές των Ιουδαίων. Τα πλήθη που προσήλθαν τότε στο χριστιανισμό δεν μπορούσαν να κόψουν αμέσως κάθε σχέση με την προηγούμενη θρησκεία και με τα έθιμα και τον τρόπο της προηγούμενης ζωής τους. Το γεγονός αυτό είχε αποσχολήσει ιδιαίτερα την πρώτη Αποστολική Σύνοδο και η απόφαση που πάρθηκε, σύμφωνα με την οδηγία του Αγίου Πνεύματος, ήταν να μην παρενοχλούν τους πιστούς που προέρχονται από τα έθνη και να μη τους επιβάλλουν κανένα άλλο βάρος, εκτός από αυτά τα αναγκαία, δηλαδή, να απέχουν από τα ειδωλόθυτα, από το αίμα που έπιναν κατά τις θυσίες προς τα είδωλα και από τις πορνείες, που επακολουθούσαν αυτές. (βλ. Πραξ. ιε’).

Στην ανάπτυξη λοιπόν και παραβολή της χριστιανικής διδασκαλίας με ξένες ιδέες, αναμίχθηκαν από μερικούς και στοιχεία ξένα προς αυτήν, που τα πήραν από τον κύκλο των παραστάσεων και αντιλήψεων της προηγούμενης ζωής ή κι από φιλοσοφικές θεωρίες, έτσι η ανάμιξη αυτή δημιούργησε τις πρώτες αιρέσεις. Επειδή τότε δύο κυρίως κόσμοι επικρατούσαν , ο Ιουδαϊκός κι ο εθνικός ή ειδωλολατρικός , η χριστιανική διδασκαλία διέτρεξε τον κίνδυνο ή να κλίνει προς τον Ιουδαϊσμό ή να αναμιχθεί με τις φιλοσοφικές και θρησκευτικές αντιλήψεις των εθνικών. Έτσι, η μεν ανάμιξη με τον Ιουδαϊσμό θα επέφερε καταστροφή στην πνευματικότητά της, η δε ανάμιξη με εθνικές αντιλήψεις και φιλοσοφίες θα την οδηγούσε σε φιλοσοφική αίρεση και σε μιά πολυθεϊκή θρησκεία. Το Άγιο Πνεύμα, όμως, εργάστηκε με θαυμαστό τρόπο χρησιμοποιώντας "σκεύη εκλεκτά", όπως ήταν, αρχικά ο απόστολος Παύλος, με τον Βαρνάβα και το Σίλα και, στη συνέχεια οι πρώτοι πατέρες και διδάσκαλοι της Εκκλησίας, οι οποίοι με τη σοφία που τους έδωσε ο Κύριος και πλουτισμένοι με γνώση, μόρφωση και μεταδοτικό χάρισμα, συντέλεσαν, ώστε η χριστιανική διδασκαλία να αναπτυχθεί σε συνδιασμό με τα αρχαία εληνικά γράμματα και να απλωθεί σε σύντομο χρονικό διάστημα σε όλο τον τότε αναπτυγμένο κόσμο και να δεχθούν τον Χριστό ως Σωτήρα και Κύριό τους χιλιάδες ειδωλολάτρες "εθνικοί".

Μέχρι τον ένατο αιώνα η Εκκλήσία ήταν μια, αγία, καθολική κι αποστολική, το πρώτο μεγάλο σχίσμα ανάμεσα στην Ανατολική Ορθόδοξη και τη Δυτική Καθολική Εκκλησία, που είχε ως αιτία την αξίωση του πάπα να του αναγνωριστούν τα πρωτεία στη διοίκηση της Έκκλησίας και ως αφορμή τους νεωτερισμούς που είχε εισαγάγει στο Σύμβολο της Πίστεως, (=το φιλιόκβε, δηλαδή ότι το Άγιο Πνεύμα εκπορεύεται και εκ του Υιού), την καθιέρωση της αγαμίας των ιερέων κ. λ. π. Το σχίσμα των δύο εκκλησιών επισημοποιήθηκε το 1054 μ.Χ, στη συνέχεια, όμως, βλέπουμε πόσα σχίσματα, "αιρέσεις" κι οργανώσεις έχουν αναπηδήσει μέσα από αυτούς που είχαν αποσχισθεί από την πρώτη "Μια" Εκκλησία του Χριστού. Την πρώτη περίπτωση βλέπουμε στο 26ο κς’ Κεφάλαιο των Πράξεων, που ο απόστολος Παύλος σύμφωνα με την απολογία του προς τον βασιλέα Αγρίππα, θεωρούσε τιμή του το ότι ανήκε στην αίρεση των Φαρισαίων, στην απολογία του προς τον Αγρίππα λέγει: "..Τον τρόπο λοιπόν πράγματι του βίου μου, από τη νεότητά μου έζησα από την αρχή μέσα στο έθνος μου και μέσα στα Ιεροσόλυμα, τον ξέρουν όλοι οι Ιουδαίοι που με γνωρίζουν από την αρχή -ότι κατά την ακριβέστατη αίρεση της δικής μας θρησκείας έζησα Φαρισαίος.." (Πραξ. κς’ 4-5). Η πλειοψηφία των Φαρισαίων παρουσιαζόταν ως η "ελιτ" εκείνης της εποχής. Η διδασκαλία τους ήταν μεν σωστή, γιατί ο Kύριος την σύστηνε, όταν έλεγε στους Ιουδαίους να φυλλάττουν και να πράττουν αυτά που τους διδάσκουν οι γραμματείς και οι Φαρισαίοι, γιατί εκάθησαν πάνω στην καθέδρα του Μωυσή, όμως ήταν υποκριτές, γιατί έβαζαν στους ώμους του λαού δισβάσταχτα φορτία, οι ίδιοι δεν τα άγγιζαν ούτε με το μικρό δαχτυλάκι τους, δηλαδή δεν τα εφάρμοζαν. Έτσι αποχώριζαν τους εαυτούς τους και καταφρονούσαν τους υπόλοιπους ανθρώπους με μια ξεχωριστή καύχηση, γεγονός που ο Κύριός μας το καυτηρίαζε έντονα, με τον χαρακτηρισμό "υποκριτές"!

Στην απολογία του προς τον Φήλικα ο απόστολος Παύλος, για να δώση έμφαση στη χριστιανική πίστη ως επέκταση του Ιουδαϊσμού , διαβάζουμε:
"..ομολογώ λοιπόν αυτό σε σένα, ότι κατά την οδό που λένε αίρεση, έτσι λατρεύω τον πατρώο Θεό, πιστεύοντας σε όλα όσα είναι γραμμένα στο νόμο και στους προφήτες.." (Πραξ.κ.δ’ 14). Οι πρώτοι πιστοί στην Ιερουσαλήμ, όταν δέχτηκαν τον Χριστό δεν είχαν αποσχισθεί από τον ιουδαϊσμό, ούτε είχαν διασπαστικές τάσεις από την θρησκεία των πατέρων τους, παρόλο που οι Ιουδαίοι δε δεχόταν το Χριστό. Οι πιστοί παρά το γεγονός ότι γνώρισαν την αλήθεια και την ουσία του Λόγου του Θεού εντούτοις εξακολουθούσαν να πηγαίνουν στο ιερό (Ναό) Λουκ. κδ’53, και να συμμετέχουν στους τύπους και τα αντίτυπα του Νόμου, χωρίς να χάνουν την παρρησία τους προς το Θεό, γιατί γνώριζαν πως ο Χριστιανισμός είναι η συνέχιση του Ιουδαϊσμού και ο Ιησούς Χριστός είναι αυτός στον οποίο αναφέρουν οι Γραφές και οι προφήτες, δηλαδή το αληθινό πρότυπο και η αντικατάσταση όλων των αντιτύπων που προϋπήρχαν. Παρόλους τους διωγμούς και τις απογορεύσεις που είχαν, οι συναθροίσεις τους (μέχρι το μέγάλο διωγμό που έγινε μετά το λιθοβολισμό του πρωτομάρτυρα Στέφανου) γινόταν μέσα στο ιερό, που ήταν ο Ναός του Σολομώντος. Μάλιστα, όταν οι απόστολοι είχαν συλληφθεί και είχαν κλειστεί μέσα σε δημόσια φυλακή, ο άγγελος του Κυρίου, που ήλθε την νύχτα και τους ελευθέρωσε, τους είπε να πάνε να σταθούν και πάλι μέσα στο Ναό να μιλήσουν όλα τα λόγια της ζωής αυτής.

Όταν ο απόστολος Πέτρος μιλά δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση, για "αιρέσεις απώλειας", και αναφέρεται στις αιρέσεις αυτές που νοθεύουν τη χριστιανική διδασκαλία, με αποτέλεσμα την "απώλεια" της ψυχής: "..υπήρξαν όμως ψευδοπροφήτες μεταξύ του λαού, όπως και μεταξύ σας θα υπάρξουν ψευτοδιδάσκαλοι, οι οποίοι θα εισαγάγουν κρυφά αιρέσεις απώλειας και θα αρνούνται το Δεσπότη που τους αγόρασε, επιφέροντας στους εαυτούς τους γρήγορη απώλεια.." Β. Πέτρ.β’ 1. Στην περίπτωση αυτή τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά, γιατί δεν πρόκειται για απλές διαφορετικές αντιλήψεις σ’ επουσιώδη ζητήματα, αλλά για απομάκρινση από τη βασική αποστολική διδασκαλία , όσον αφορά τη σωτηρία του ανθρώπου κι ο απόστολος Παύλος επικρίνει "..τους ταράσσοντας τους πιστούς και θέλοντας μετατρεψαι το Ευαγγέλιο του Χριστού.."(Γαλ.α’6) καθώς και εκείνους στην Κόρινθο που αρνούνταν την ανάσταση των νεκρών. (Α Κορ. ιε’ 12). Είναι αλήθεια οι αιρέσεις διατάραξαν την Εκκλησία κι έβλαψαν την ενότητά της. Υπήρξαν όμως και "ωφέλιμες", γιατί ξεχώριζαν και αναδύκνυαν τους πιστούς τα γνήσια παιδιά του Θεού. Μέσα στην Εκκλησία του Χριστού υπήρχαν ομάδες με διαφορετικές θρησκευτικές αντιλήψεις, όμως επουσιώδεις ως προς το θέμα της σωτηρίας του ανθρώπου "..τετοιες αιρέσεις πρέπει να υπάρχουν στην Εκκλησία για να γίνονται φανεροί οι δόκιμοι.." διευκρινίζει ο απόστολος Παύλος. Α. Κορ. ια’ 19).

Μάλιστα ο Ωριγένης τονίζει ότι ο Θεός επέτρεψε τις αιρέσεις, για να αναπτυχθεί η καθολική πίστη. Εκτός όμως απ’ αυτό, ορισμένες αιρέσεις ωφέλησαν, γιατί έγιναν αφορμή να αναπτυχθεί μια ζωηρή πνευματική κίνηση και να διατυπωθεί η μια και μόνη αλήθεια. Πέρα όμως από τις περιπτώσεις αυτές των αιρέσεων υπάρχει, και μια ακόμη αίρεση, πολύ χειρότερη, που δεν την υποψιαζόμαστε. Μια αίρεση που την ζουν οι "κατ όνομα" χριστιανοί, αυτή την αίρεση έχουν οι τυπικά ονομαζόμενοι χριστιανοί, ότι βρήκαν από τους γονείς τους, χωρίς οι ίδιοι να θέλουν να ερευνήσουν, να ζητήσουν, να ψάξουν να βρουν τι είναι αυτό που λατρεύουν, ποιος είναι ο αληθινός Θεός που πιστεύουν και τι θέλει από τον άνθρωπο. "Τύπος" χωρίς "ΟΥΣΙΑ" είναι "αίρεση" και μάλιστα "παναίρεση", γιατί αρνείται το έργο του Χριστού, αρνείται την ανάγκη της προσωπικής σωτηρίας, αρνείται την δεύτερη έλευση του Κυρίου και την ανάσταση των νεκρών, και γενικά αρνείται τις βασικές αλήθειες της Αγίας Γραφής και της Ιερής Αποστολικής Παράδοσης. Η αίρεση αυτή δεν ΦΑΙΝΕΤΑΙ, γιατί κρύβεται πίσω από τον τύπο της κρατικής θρησκείας της "ταυτότητας", και είναι ύπουλη. Αγαπά ο Θεός τον αμαρτωλό και τον περιμένει να επιστρέψει, όμως αν ο άνθρωπος "φύγει" από τον κόσμο αυτό, χωρίς Χριστό, είναι χαμένος, γιατί μετά το θάνατο τον περιμένει η κρίση, επειδή δεν δέχθηκε την αγάπη Του Θεού για να σωθεί.

Σχετικά με την ενότητα, διαβάζουμε στους Κορινθίους: .."σας παρακαλώ λοιπόν αδελφοί, να λέτε όλοι το ίδιο και να μην υπάρχουν μεταξύ σας σχίσματα, αλλά να είστε καταρτισμένοι με τον ίδιο νου και με την ίδια γνώμη. Γιατί μου δηλώθηκε για σας αδελφοί, από τους οικίους της Χλόης, ότι έριδες υπάρχουν μεταξύ σας κι εννοώ αυτό, ότι ο καθένας σας λέει: "Εγώ βέβαια είμαι του Παύλου", "Εγώ του Απολλώ", "Κι εγώ του Κηφά", "Αλλά εγώ του Χριστού". Έχει διαμελιστεί ο Χριστός; Α' Κορ.α'10-13.

Το πνευματικό σώμα του Χριστού μας το απαρτίζουν όλοι εκείνοι που δέχθηκαν τη σωτήρια, Χάρη του Θεού, ταυτίστηκαν με τον Κύριο και ζουν μια άγια και καθαρή ζωή, που έχει σαν θεμέλιο με ακρογονιαίο λίθο τον Ιησού Χριστό και οι κολόνες του είναι η διδαχή των αγίων αποστόλων. Μέσα σ’ αυτό το πνευματικό Σώμα όφείλουμε να είμαστε πάντοτε, για να μπορέσουμε μια μέρα να δούμε το πρόσωπό του Πατέρα και να ακούσουμε εκείνον τον ευλογημένο Λόγο: ..εύ, δούλε αγαθέ και πιστέ! Επί ολίγα ής πιστός, επί πολλών σε καταστήσω, είσελθε εις την χαράν του Κυρίου σου... Ματθ. κε’2.
_________________
isida

[Isida]

AΠΑΝΤΗΣΗ ΣΕ ΜΙΑ ΚΑΥΤΗ ΕΡΩΤΗΣΗ

ΓΙΑΤΙ Ο ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ ΑΦΗΣΕ ΝΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ ΤΟΣΕΣ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΝΑ ΣΩΣΕΙ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ, ΚΑΙ ΝΑ ΥΠΟΣΤΕΙ ΤΟΣΑ ΠΑΘΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΔΕΙΝΑ ΣΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΤΗΣ;


Τα έργα που θα έχει κάθε "Νέο Κτίσμα εν Χριστώ', είναι οι καρποί της Δικαιοσύνης που θα αποβλέπουν στη Δόξα της Χάριτος και τον έπαινο Εκείνου! (Εφεσ. α’ 6). Η πίστη προηγείται και θεμελιώνεται στη Δικαιοσύνη Του, ενώ η Ειρήνη ολοκληρώνει τη συμφιλίωση του Πατέρα με σένα, τον δικαιωμένο που θα ζεις πλέον, "μέσα στην Καρδιά και το Πνεύμα το Χριστού", εσύ που λαμβάνεις την σφραγίδα του Πνεύματος και την εγγύηση ότι σε Υιοθέτησε. Από κει αρχίζει η οικοδομή και η καρποφορία σου, που αποβλέπει στη μαρτυρία και αλληλοοικοδομή των άλλων μελών του Σώματος Αυτού. Ρωμ. η’9, και, ιβ’ 4-8. Ώστε όποιος θεωρεί τον εαυτό του οικονόμο των Μυστηρίων Του, καταλαβαίνει ότι τον έπαινο θα τον λάβει από Εκείνον κι όχι από ανθρώπους που λαμβάνουν τη δόξα ο ένας από τον άλλο. Το έργο που οικοδομεί ο καθένας θα αποκαλύφθεί μέσα στη φωτιά των κρίσεων άν αντέξει, ή αν καεί, ό,τι οικοδόμησε στο θεμέλιο του Χριστού, ως υλικό ευτελές. Εξέταζε λοιπόν το δικό σου έργο, όχι των άλλων και τότε, στον εαυτό σου θα έχεις μόνο το καύχημα κι όχι στον άλλο, διότι έκαστος το δικό του μόνο φορτίο θέλει βαστάζει. (Γαλ.4-5).

Στην αιτία τώρα των δεινοπαθημάτων του Γένους θα δούμε ότι ο Δημιουργός μεταχειρίστηκε την πείρα για την επίγνωση του καλού και του κακού και μέσα από τα καμίνια των δεινοπαθημάτων συγκλείστηκε όλη η ανθρωπότητα για να διδαχθεί με πείρα, το καλό και το κακό, προκειμένου να εκτιμήσει το Δώρο, τη δωρεά που θα δοθεί στον ίδιο καιρό εκάστου. Μέσα στους αιώνες Εκείνος παριστάνεται ως ο Μέγας Κεραμέας και η Δημιουργία Του ο πήλός στα χέρια Του, την οποία κατεργάζεται. Υπάρχει πιο ανελεύθερο πράγμα από ένα κομμάτι πηλό στα χέρι του Κεραμέα; Ο πηλός είναι ολοκλήρωτικά στη διάθεσή του, δεν έχει θέλημα ούτε φωνή. Είθε όλοι να διδαχθούν το ταπεινωτικό αυτό μάθημα, αναγνωρίζοντας την τέλεια αδυναμία τους και τη Δύναμη Εκείνου, την ανελευθερία τους και την ελευθερία του Πνεύματος Εκείνου. Τότε δεν θα φαντάζονται ότι έχουν δύναμη και θέληση στη σφαίρα ενεργείας τους, δημιουργώντας μικρούς θεούς, όταν είναι Ένας ο Πατήρ και ο Κύριος, και εμείς δι’ Αυτού και εις Αυτόν.

Σταδιακά ο Χριστός και η Εκκλησία Του, θα οδηγήσει όλους στην επίγνωση, και με την κατάργηση το θανάτου, (έσχατος εχθρός καταργείται ο θάνατος), δυνάμει της Νέας Ζωής, διότι όσοι θα ζωοποιηθούν "εν Χριστώ"αποκτούν τις ιδιότητές Του, διότι, ενώ ο θάνατος (η θνητότητα) διαβιβάστηκε σ’ όλο το Γένος κι η κληρονομική έλλειψη ζωτικότητας κάνει αδύναμους κι αμαρτωλούς τους ανθρώπους και υστερούμενους της Δόξας Του, όμως, όταν γνωρίζουμε καλά ότι όλα αυτά είναι παροδικά και προσωρινά, τότε αποκτούμε δύναμη για την αντιμετώπιση των θλίψεων της ζωής , εφόσον Εκείνος "έδωσε τον περισπασμό τούτο στους υιούς των ανθρώπων" (Εκκλ. Γ’ 10-11), κι είναι σ΄όλους κοινός. Όταν γνωρίσουμε την μεγάλη Αλήθεια "ότι τα πάντα εκ του Θεού συμβαίνουν" (Ρωμ. ια’ 36), τότε δεν θα φοβόμαστε, ενώ, "δεν θα δεχόμαστε μόνο τα αγαθά εξ αυτού, αλλά και τα κάκά", Ιώβ β’ 28, "επειδή τα πάντα συνεργούν στο αγαθόν". Μας λέγεται ότι, "εκ του στόματός Του εξέρχεται το καλό και το κακόν". Θρην. γ’38. Είναι, "Αυτός ο κατασκευάσας το φως και ποιήσας το σκότος, ο ποιών ειρήνην και κτίζων το κακό", -αν ο Θεός έκτισε, δημιούργησε το κακό, που η δύναμις του κακού; "Αυτός ο Κύριος ποιεί πάντα ταύτα!" (Ησ. με’ 7). "Αφανίζει τον άμεμπτο και τον ασεβή", "Αυτός παιδεύει όλους καθώς ο Πατήρ τον υιόν αυτού". (Δευτ. η’ 5)."κατά την Άγια Βουλή Του". (Ωσηέ ι’ 10).

Επιδεικνύοντας την Δικαιοσύνη την Δύναμή Του δια των κρίσεων σωφρονεί (την παλαιά κτίση, τον παλαιό Αδάμ) όμως "το έλεός Του δεν θέλει αφαιρέσει απ’ αυτού", (Β. Σαμ.ζ’ 14-15). Και "ο ίδιος έδωσε τον βίο του ανθρώπου να είναι περιπετειώδης", (Ιώβ, ζ’ 1), "και ταπεινώνει τους υιούς του Αδάμ μέσα σε κρίσεις ανεξερεύνητες, βγαλμένες μέσα από τα βάθη της Σοφίας και Γνώσεως Αυτού", (Ρωμ .ια’ 33, Δευτερ. λβ’ 4). Γι αυτό τα έργα Του χαρακτηρίζονται ως τέλεια, επειδή "πάσαι αι όδοί αυτού είναι κρίσεις και μέσα, που οδηγούν σε Εκείνον". Μας έδωσε την πείρα του κακού που αποβλέπει στην ταπείνωσή μας, να γνωρίσουμε το κακό και να κάνουμε διάκριση, ότι μέσα από τα διαδοχικά στάδια των αντιθέσεων (χαρά- λύπη, κλπ,) μας ωριμάζει για να εκτιμήσουμε κατά την τάξη και το τάγμα του καθενός, τη Δωρεά της Χάριτός Του, ότι πάντες θα σωθούν και θα έρθουν στην επίγνωση της αλήθειας"(Α’ Τιμ.Β’4) Επειδή σήμερα η σωτηρία αφορά μόνο την Εκλογή αυτών που έχουν το κάλεσμα προ καταβολής κόσμου, που τους καλεί Εκείνος κατά πρόγνωσιν και χάρη, ενώ οι λοιποί τυφλώνονται και πωρώνονται μέχρις ότου μέσω των κρίσεων και της παιδείας τους, Εκείνος θα αφαιρέσει το κάλυμμα και την πώρωσή τους και θα αναγνωρίσουν ότι αντίλυτρο για όλους έγινε ο Χριστός και η μαρτυρία αυτή, ότι η πρόσκληση, "Ου του θέλοντος" (δεν είναι, γι αυτόν που θέλει, Χριστό), γιατί οι θέλοντες χριστιανοί, που καυχώνται στο μέγάλο τους θέλω για την ατομική τους σωτηρία και εκμηδένισαν το Θέλημά Του, αν και είναι αμαρτωλοί, ο νόμος τους συλλαμβάνει ως ενόχους θανάτου και τους εξισώνει στην ίδια αμαρτία και στην ιδια κρίση με όλο τον κόσμο (που δεν θέλει το Θέο), εν τούτοις φαντάζονται τους εαυτούς τους δίκαιους και αγωνίζονται με τα έργα τους για την σωτηρία των άλλων για να αυτοπροβλήθούν!

Πόσο το μεγάλο "θέλω" του ανθρώπου θα σταθεί; Μέσα στην πάλη, τη σύγκρουση του διχασμένου ανθρώπου που ενώ θέλει το κάλό θα πράξει το κακό που κατοικεί στο σώμα της αμαρτίας και του θανάτου, θα διαγράψει τη μεγάλη ΤΑΛΑΙΠΩΡΙΑ ΤΟΥ, μέχρι να ταπεινωθεί και να αναγνωρίσει ότι είναι ταλαίπωρος άνθρωπος (Ρωμ.ζ’ 24). Να ζητήσει Χάρη όποτε μέσα σ’ αυτή τη διοίκηση του Πνεύματος θα ελευθερωθεί από το νόμο της αμαρτίας και του θανάτου" (Ρωμ. Η’ 2-17). Τότε θα αναγνωρίσει το μεγάλο "Θέλημα' που δεν το επηρεάζει κανένα μικρό θέλημα του άνομου ανθρώπου! Τότε θα νοηθεί το: "Θέλω ελεήσει όντινα ελεώ, και θέλω οικτηρήσει όντινα οικτείρω". (Ρωμ.θ’ 8, 11,16,18, 19).

Που πάει αγαπητοί το θέλημά μας κι η καύχησή μας; Δεν βλέπετε ότι Τον βλασφημούμε; Ότι όποιοι θεοποιούνται εκμηδενίζουν Εκείνον, ενώ αν εκμηδενιστεί το δικό μας θέλημα και ταυτιστεί με το "Ένα ΘΕΛΗΜΑ" του Σύμπαντος, που είναι του Θεού και Πατρός και στο οποίο κι αυτό το Αγιότατο Θέλημα του Κυρίου μας υπετάγει! Ματθ. κς'39. "τότε το ΘΕΛΕΙΝ σε μας θα γίνει Θεός!" (Φιλ.β’13), κι αυτό κατά την ΕΥΔΟΚΙΑ ΤΟΥ ΘΕΛΗΜΑΤΟΣ ΑΥΤΟΥ! (Εφεσ. Α’ 5.)

"Κατά χάριν είσθε σεσωσμένοι δια της πίστεως, και τούτο δεν είναι από σας, Θεού το Δώρον. Ουκ εξ έργων, για να μην καυχηθεί τις". Εφεσίους β' 8-9.
_________________
isida

[j_pap]

[Isida]

EXOYN ΤΑΡΑΧΘΕΙ ΠΑΝΤΕΣ ΟΙ ΕΧΘΡΟΙ ΣΟΥ ΚΥΡΙΕ!
Ψαλμος, ς' 10.

ΣΥΝΕΤΑΡΑΧΘΗΚΑΝ ΤΑ ΘΕΜΕΛΙΑ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ

ΔΙΟΤΙ ΟΙ ΑΣΕΒΕΙΣ ΔΕΝ ΠΑΥΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟ ΝΑ ΤΑΡΑΤΤΩΣΙ..

ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΤΑ ΘΕΜΕΛΙΑ ΤΩΝ ΟΡΕΩΝ ΕΤΑΡΑΧΘΗΣΑΝ..
Β. Σαμουήλ κβ. 8.

ΕΣΥ ΨΥΧΗ ΜΟΥ pap, ΓΙΑΤΙ ΤΑΡΑΤΤΕΣΑΙ ΕΝΤΟΣ ΜΟΥ;

ΠΟΤΕ ΣΟΥ ΔΕΝ ΣΠΟΥΔΑΣΕΣ; ΟΤΙ,

"ΤΟΤΕ ΤΟ "ΘΕΛΕΙΝ" ΣΕ ΜΑΣ ΘΑ ΓΙΝΕΙ -ΘΕΟΣ!!!!!!!!!!!!!!

ΚΙ ΑΥΤΟ ΚΑΤΑ ΤΗΝ "ΕΥΔΟΚΙΑ" ΤΟΥ Θ Ε Λ Η Μ Α Τ Ο Σ ΑΥΤΟΥ!

ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΑ ΕΡΓΑ ΤΩΝ, Η ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΠΟΥ ΠΡΟΒΑΛΛΕΤΑΙ ΩΣ

ΚΑΥΧΗΜΑ ΤΩΝ ΛΕΓΟΜΕΝΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ,

ΑΣ -ΔΟΥΝ- ΠΩΣ Ο,ΤΙ ΚΑΝΟΥΝ ΕΙΝΑΙ

"Ν Ε Κ Ρ Ο"

ΝΕΚΡΟ ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΘΕΕ, ΔΙΟΤΙ ΠΡΟΕΡΧΕΤΕΙ ΑΠΟ ΤΗ Σ Α Ρ Κ Α !
Ρωμαίους η' 6,7,8.

ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΠΟ ΤΟ "Π Ν Ε Υ Μ Α ΣΟΥ" ΚΥΡΙΕ...

και ΌΤΙ αυτό το έργο τους, θα ΓΚΡΕΜΙΣΤΕΙ ΣΤΙΣ Κ Ρ Ι Σ Ε Ι Σ "ΣΟΥ".

ΤΟΤΕ ΘΑ ΑΚΟΥΣΤΕΙ ΣΤΑ ΑΥΤΙΑ ΤΑ ΚΑΘΑΡΑ,

ΑΠΟ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ Η Ε Π Α Γ Γ Ε Λ Ι Α ΣΟΥ ΚΥΡΙΕ:

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ "ΟΥΔΕ ΤΟΥ ΤΡΕΧΟΝΤΟΣ"

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΕΡΓΟ ΑΥΤΟΥ, ΠΟΥ ΤΡΕΧΕΙ ΚΑΙ ΚΟΠΙΑΖΕΙ,

ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΕΧΕΙ "Κ Α Υ Χ Η Σ Η' ,

ΕΝΑΝΤΙ ΤΟΥ "Ε Λ Ε Ο Υ Σ" ΚΑΙ ΤΗΣ "Χ Α Ρ Ι Τ Ο Σ" ΤΟΥ ΘΕΟΥ!
Ρωμαίους θ' 16.

ΤΟ ΕΡΓΟ ΣΟΥ ΠΙΣΤΕ, ΕΙΝΑΙ ΤΟ Ξ Ε Χ Ε Ι Λ Ι Σ Μ Α, ΚΑΙ ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ,

Η ΚΑΡΠΟΦΟΡΙΑ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ, ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟς ΤΟΥ ΘΕΟΥ!
Γαλάτας ε' 22. Φιλιπ. α' 11.

ΠΑΝΤΑ ΟΜΩΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ Ε Ν Ε Ρ Γ Ε Ι Α ΤΗΣ Ε Υ Δ Ο Κ Ι Α Σ ΑΥΤΟΥ!
Φιλιπ.β'13.

ΤΟΥ ΟΠΟΙΟΥ τον υπολογισμό "ΑΓΝΟΕΙ" κι ο ίδιος ο άνθρωπος

ΚΙ ΟΤΙ Ο ΈΠΑΙΝΟΣ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΜΟΝΟ ΑΠΟ ΤΟ ΘΕΟ!
Α Κορινθίους δ' 5.

ΚΑΙ ΣΤΟ ΒΗΜΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ!
Β, Κορινθίους ε' 10.

ΕΝΩ ΘΑ ΑΠΟΚΑΛΥΦΘΕΙ Η ΠΟΙΟΟΤΗΤΑ ΣΟΥ, ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗ ΦΩΤΙΑ!
Α' Κορινθιους γ' 5-15.

Μπορείς να καυχηθείς τώρα ότι σε οτιδήποτε δικό σου;

δεν είναι αυτό ε ι δ ο λ ο λ α τ ρ ε ί α;

Απόδωσε τη "ΔΟΞΑ' ΜΟΝΟ ΣΤΟ ΘΕΟ, "ΕΝ ΧΡΙΣΤΟ ΙΗΣΟΥ"..

ΕΠΙΣΤΑΜΕΝΑ ΣΠΟΥΔΑΖΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΕΚΜΗΔΕΝΙΣΤΕΙ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ

ΘΕΛΗΜΑ ΚΑΙ ΝΑ ΤΑΥΤΙΣΤΕΙ ΜΕ ΤΟ ΕΝΑ 'Θ Ε Λ Η Μ Α"

ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ, ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΠΑΤΡΟΣ!

ΚΑΙ ΣΤΟ ΟΠΟΙΟ ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΓΙΟΤΑΤΟ Θ Ε Λ Η Μ Α

Ο ΚΥΡΙΟΣ ΜΑΣ ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΠΕΤΑΓΗ!


ΜΕ ΑΠΛΑ ΛΟΓΑΚΙΑ:

"ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ, ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟ, ΑΣ ΜΗΝ ΠΙΩ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΟΤΗΡΙ,

ΟΜΩΣ ΑΣ ΜΗ ΓΙΝΕΙ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΘΕΛΗΜΑ, ΑΛΛΑ ΤΟ ΔΙΚΟ ΣΟΥ!!!!!!!!
Ματθαίος κς'39.

Τους εχθρούς σου Κύριε τους ποιούντας διχοστασίες κάνε τους να νιώσουν

το "εντραπήτωσαν"

να ταραχτούν, να αισχυνθούν, να κρυφθούν και αυτόν τον Αιώνα και εις τους Αιώνας των Αιώνων...

Διότι σήμερα μανθάνουν ότι έργα της σαρκός είναι οι ...ΔΙΧΟΣΤΑΣΙΑΙ!

ΠΡΑΓΜΑΤΙ -ΕΝΤΡΑΠΗΤΩΣΑΝ- ΚΥΡΙΕ !

ΔΙΟΤΙ ΕΦΕΡΘΗΚΑΝ ΑΠΙΣΤΩΣ ΠΡΟΣ ΕΣΕ!!!!!!!!!!!!!

''ΣΕ ΕΤΑΠΕΙΝΩΣΕ ΣΗΜΕΡΑ, ΕΛΛΑΣ ΕΛΛΑΣ!

ΠΕΡΗΦΑΝΗ ΚΟΡΗ...! Ο ΘΕΟΣ ΣΟΥ!

ΚΑΙ ΣΕ ΕΚΑΜΕ ΝΑ ΠΕΙΝΑΣΕΙΣ...

ΣΕ ΕΠΕΔΕΥΣΕ... Ο ΘΕΟΣ ΣΟΥ,

(ΔΙΟΤΙ ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ΤΗΣ ΚΡΙΣΕΩΣ),

-ΔΙΑ ΝΑ ΣΕ "ΑΓΑΘΟΠΟΙΗΣΕΙ",

( ΔΙΟΤΙ ΑΥΤΟς ΕΙΝΑΙ Ο ΣΚΟΠΟΣ,

ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΕΩΣ)

...-ΑΛΛΑ ΣΤΑ ...ΕΣΧΑΤΑ ...ΣΟΥ...
Δευτερονόμιο η' 3-5, 16.

"ΑΛΗΘΩΣ, ΟΙ ΠΑΡΑΒΑΤΑΙ ΣΥΛΛΑΜΒΑΝΟΝΤΑΙ ΕΝ ΤΗ ΠΑΝΟΥΡΓΙΑ ΑΥΤΩΝ!'
_________________
isida

[Isida]

TO EYAΓΓΕΛΙΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

ΚΑΙ Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΤΟΥ ΜΥΣΤΗΡΙΟΥ

Θα παρουσιάσω κάποιες απορίες, σε μια Βιβλική γλώσσα όσο γίνεται πιο απλή και κατανοητή από όλους .
Oι Αποκαλύψεις του Θεού έγιναν ολίγον κατ’ ολίγον σε τρεις διακεκριμένες δόσεις προς τον Απόστολο Παύλο.

1ον. Του αποκαλύφθηκε το Ευαγγέλιο του Θεού.
2ον. Tο Μυστήριο του Ευαγγελίου.
3ον. H Οικονομία του Μυστηρίου.
__________________________________________________________________________________________________________________________________
1ον.Το Ευαγγέλιο του Θεού
__________________________________________________________________________________________________________________________________
Αποκαλύπτει τη δικαίωση των Εθνών, η Αποκάλυψη έγινε μέσω των Προφητικών Γραφών.
Ότι ο Θεός ανοίγει νουν και διάνοια για να δει από τις Γραφές,
(των οποίων Γραφών είχε πλούσια επίγνωση ο Απόστολος Παύλος,)
ότι ο Απόστολος Παύλος ήταν σπέρμα του Αβραάμ, μέσω του οποίου θα δικαιώνονταν και θα ευλογούνταν όλα τα Έθνη.
__________________________________________________________________________________________________________________________________
2ον.Το Μυστήριο του Ευαγγελίου
__________________________________________________________________________________________________________________________________
Αποκαλύφθηκε στον Απόστολο Παύλο το Μυστήριον του Χριστού ένα Μυστήριο (μυστικό)
σεσιγημένον ή όπως λέει η μετάφραση:«Σεσιωπημένον».

Το οποίο υπήρχε στις Προφητικές Γραφές, (η μετάφρασις λέει προανήγγειλε) η προευηγγελίσατο.
Αποκαλύφθηκε πλήρως η Πρόθεση του Θεού να σώθουν εκ πίστεως
και να δικαιώθουν όλα τα Έθνη.

Γιατί εκ Πίστεως;

Για να είναι Χάρις!

Γιατί να είναι Χάρις;

Για να είναι γενική η Σωτηρία σ’ ολόκληρο το Ανθρώπινο Γένος και όχι μόνο στους Ιουδαίους.

Η ενότητα και όχι η αντικατάσταση, μας κληρονόμησε την αμαρτία και το θάνατο από τον Αδάμ,
καθώς τώρα κλήρονομούμε και τη Ζωή και τη Δικαίοσύνη: «Εν τω Χριστώ» (εισερχόμενοι μέσα στον Χριστό),
Ενσαρκωνόμαστε Χριστό, δηλαδή λαμβάνουμε την καρδιά του Χριστού, (εισερχόμαστε μέσα στο Πνεύμα του Χριστού).
__________________________________________________________________________________________________________________________________
3ον Η Οικονομία του Μυστηρίου
__________________________________________________________________________________________________________________________________
Αυτό πρέπει να το σπουδάσουμε πολύ, διότι όταν το κατανοήσουμε θα μας δώσει τα εφόδια
να εννοήσουμε την τρίτη μεγάλη Αποκάλυψη που είναι η Οικονομία του Μυστηρίου,
διότι προέγγραψε λίγο ο Απόστολος Παύλος, για το Μυστήριο αυτό.

Είναι στο Εφεσίους: α’ 10. Όπου βλέπει όλα τα επουράνια και τα επίγεια υπό μια Κεφαλή (Χριστόν) συναθρισμένα.

Όλοι εμείς είμαστε αυτοί, "ΣΩΜΑ ΧΡΙΣΤΟΥ" και μας ονομάζει:

«Η Εκκλησία του Σώματος Του Χριστού».
_________________
isida

[Isida]

Αν υπάρχει Θεός, γιατί αφήνει τα παιδιά να πεθαίνουν;


Γιατί οι άρχοντες της γης στερούνται σπλάχνα οικτιρμών,
στερούνται το πνεύμα της φιλανθρωπίας,
της ικεσίας και της συμπόνιας,
διότι το πνεύμα της άγνοιας της ματαιότητας και της αδιαλαξίας
σαν μαύρο πέπλο τύλιξε την γη και τους άρχοντες του κόσμου τούτου,
και η καρδιά τους σε καρδιά θηρίου έχει μετασχηματισθεί!
Τι μπορεί να κάνει μια τέτοια πεπωρωμένη και απατηλή καρδιά
για τα παιδάκια που χάνονται χωρίς νερό και γνώση;
Αν, ένας μόνο, ισχυρός άρχοντας ξυπνούσε από το λήθαργο που έχει περιπέσει θα γονάτιζε,
θα ύψωνε τα χέρια του και θα έλεγε:

"Τα 'χω χαμένα Κύριε και ντρέπομαι να σε κοιτάξω,

γιατί μας έπνιξαν οι αμαρτίες μας και η άγνοιά μας

φτάνει μέχρι τον Ουρανό.

Από την εποχή των προγόνων μας μέχρι σήμερα

πάντα είμαστε αμαρτωλοί,

για τις δικές μας αμαρτίες,

πέσαμε στα χέρια ξένων εμείς και οι άρχοντες και οι ιερείς μας,

μας έσυραν στην αιχμαλωσία, μας λεηλατούν και ζούμε τώρα

καταντροπιασμένοι.

Τώρα όμως Κύριε ας μας λυπηθείς και γλύτωσε από μας

ένα μικρό υπόλοιπο

του λαού σου και κάνε η Δόξα Σου να λάμψει ξανά".

Αν λοιπόν αυτά τα λόγια της νέας συμπονετικής καρδιάς

του άρχοντα αυτού, μπορούσαν να ακουστούν

και να αλλάξουν και το λαό,

που θα ακολουθούσε το παράδειγμα του άρχοντα,

φαντάζεστε πως θα άλλαζε ο κόσμος;

Όμως ο κορυφαίος Πέτρος το είχε δει πριν 2000 χρόνια ...

Όταν έλεγε: "Τα στοιχεία πυρακτούμενα θέλουσι διαλυθεί
και η γη και όσα έγιναν πάνω σ’ αυτήν, θα κατακαούν".

Αν λοιπόν τα πάντα θα διαλυθούν μ’ αυτόν τον τρόπο , σκεφτείτε ποιά πρέπει να είναι η συμπεριφορά μας;

Άγια και Αφιερωμένη στο Θεό όσο καιρό θα προσμένουμε με ζήλο και λαχτάρα τον Eρχομό Του..

Διότι θα έρθει όπως ο κλέφτης την νύχτα, και τότε οι ουρανοί
με πάταγο τρομερό θα εξαφανιστούν και τα στοιχεία της φύσεως θα διαλυθούν..

Και το Πνεύμα και οι πιστοί ας λένε: "Ναι..Έλα Κύριε.."
_________________
isida

[Isida]

_ΌΜΩΣ ΠΡΩΤΑ ΘΑ ΞΑΝΑΓΕΝΝΗΘΟΥΜΕ!____________________

ΤΙ ΕΝΝΟΟΥΜΕ ΜΕ ΤΗ ΛΕΞΗ "ΔΕΥΤΕΡΗ ΓΕΝΝΗΣΗ"
______________________________________________________________

Την πρώτη γέννηση όλοι την ξέρουμε είναι το παιδί που γεννιέται στο φυσικό μας κόσμο.
Στη δεύτερη γέννηση χρειάζεται επίσης σύλληψη, όμως αυτή η σύλληψη γίνεται σ’ εναν άλλο κόσμο,
ένα κόσμο όπου το Πνεύμα ενώνεται με την αγνή Ύλη για να συλλάβει ένα Θείο Παιδί.
Κι όταν το παιδί γεννηθεί στον Πνευματικό Κόσμο,
κι αυτό επίσης μπορεί να μιλάει, να περπατάει και να εργάζεται στον κόσμο.
Αυτή είναι η Δεύτερη Γέννηση!
Το να μπορέσει κάνεις να εισέλθει και να ζήσει σ’ ένα κόσμο μιας άλλης διάστασης.
Ψυχή και Πνεύμα ενώνονται και φέρνουν στον κόσμο ένα σπέρμα (το σπόρο)
που αναπτύσεται σαν μια Καινούρια Συνείδηση,
που εκδηλώνεται σαν ένα Εσωτερικό Φως που διώχνει τα σκοτάδια,
σαν μια ζεστασιά τόσο έντονη που κι αν ακόμα όλος ο κόσμος μας εγκαταλείψει,
δεν αισθάνεσαι πια ποτέ μόνος, σαν μια άφθονη ζωή ,
που κάνεις να αναβλύζει πάντού όπου σε πηγαίνουν τα πόδια σου,
σαν μια ανάβλυση από δυνάμεις που αφιερώνεις στην οικοδόμηση,
κατασκευάζεις μέσα σου το Βασίλειο.
Σαν μια εξαιρετική χαρά του να νιώθεις ενωμένος με όλο το Σύμπαν,
με όλες τις εξελιγμένες ψυχές του να αποτελείς μέρος αυτής της απεραντοσύνης...
και την βεβαιότητα ότι κάνεις δεν μπορεί να σου αφαιρέσει αυτή τη Χαρά.
_________________
isida

[Isida]

Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΑΡΧΗΣ
________________________________________
Αυτή η γέννηση της Θείας Αρχής,
είναι ένα εσωτερικό γεγονός τόσο εξαιρετικό ώστε κανείς δεν μπορεί να κάνει λάθος.
Είναι σαν να βρίσκεται ο Ουρανός εδώ μπροστά σου,
αισθάνεσαι την Παρουσία ενός άλλου Όντος που σε υποστηρίζει,
σε φωτίζει σε προστατεύει σε γεμίζει χαρά.
Ακόμα και στις πιο τρομερές περιστάσεις,
τη στιγμή που είσαι απελπισμένος
αισθάνεσαι ότι είναι εδώ σε βοηθάει,ναι,
είναι η εντύπωση μιας Παρουσίας μιας Επαφής που δεν κόβεται ποτέ,
είναι σαν να έχεις κοντά σου μια φλόγα μιας λάμπας που δεν σβήνει ποτέ.
Την στιγμή που την έχεις ανάγκη, μπορεί να δώσει όλο το φως και τη ζέστη που επιθυμείς περιμένοντας όμως, ακόμα κι αν δεν την χρησιμοποιείς είναι πάντα εδώ, Παρούσα στη διάθεσή σου.

Γνώρισε τη συμβολική γλώσσα και μην παίρνεις τις λέξεις "Νερό" και "Πνεύμα" κατά -γράμμα-, αλλά παντού σε όλα τα επίπεδα τους υπάρχουν αντιστοιχίες, σχέσεις. Οι ίδιοι νόμοι υπάρχουν σε όλες τις περιοχές, αν παιδιά γεννιούνται στο φυσικό κόσμο, θα πει πως παιδιά γεννιούνται επίσης και στους άλλους κόσμους.

Για να γεννηθείς στο φυσικό κόσμο δεν σου ζήτησαν τη γνώμη σου,
αλλά σε κάλεσαν, σε διέπλασσαν, ενώ στη Δεύτερη Γέννηση εσύ είσαι υπεύθυνος, αποφασίζεις να γεννηθείς στον Κόσμο του Φωτός,
συνειδητά με υπομονή, διαπλάθεις το Νέο Σώμα για να γεννηθείς στο Φωτεινό Βασίλειο.
Αν δεν γεννηθείς από "Νερό και Πνεύμα" δεν μπορείς να εισέλθεις στο Βασίλειο του Θεού, αυτό θέλει να πει, ότι δεν μπορείς να ξαναγεννηθείς αν δεν κατέχεις μέσα σου αυτές τις Δύο Αρχές.
Η Δεύτερη Γέννηση, είναι η Γέννηση του Ιησού, "μέσα σου", αλλά η Γέννηση του Ιησού είναι επίσης η δική σου Γέννηση.

Η Μητέρα είναι το Νερό, δηλ. η Αγάπη, η Αγνότητα, η Ζωή, και ο Πατέρας, είναι η Φωτιά, το Φως, το Πνεύμα, (αγαπημένοι οι δύο γονείς), αν δεν κατέχεις αυτές τις Δύο Αρχές, την Αγάπη που είναι η Θηλυκή Αρχή ,και τη Σοφία που είναι η Αρσενική Αρχή, δεν μπορείς να γεννηθείς Δεύτερη φορά.

Ένα παιδί, αυτό υπονοεί ένα Πατέρα και μια Μητέρα λοιπόν, χωρίς την Αγάπη και τη Σοφία, οι γονείς λείπουν, και το παιδί δε γεννιέται ποτέ.

Έχεις γεννηθεί μια φορά, σύμφωνοι, όμως δεν έχεις γεννηθεί ακόμη από την Αγάπη και τη Σοφία, για να γεννηθείς μια Δεύτερη φορά με τη μορφή του Άγιου Παιδιού χρειάζονται ένας Πατέρας και μια Μητέρα πιο εξελιγμένοι πιο ανεβασμένοι από τους φυσικούς γονείς, χρειάζονται η Αγάπη και η Σοφία και εσύ, το Παιδί που θα γεννηθείς, θα είσαι η Αλήθεια, η πληρότητα της ζωής, κάθε τι που είναι Πραγματικό κι Αληθινό.
_________________
isida

[Isida]

_______________________________________

Η ΝΕΑ ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ


Η ΦΩΤΙΣΗ

Aυτή την εργασία ας τη δούμε σαν φώτιση,
μια συνειδητοποίηση ότι η δική μας μικρή ξεχωριστή οντότητα
δεν είναι παρά μέρος ενός ευρύτερου όλου,
ή ότι οι ίδιοι είμαστε στην ουσία ταυτόσημοι
μ’ εκείνη την υπέρτατη αξία
που ονομάζεις άλλοτε Θεό, άλλοτε Θειότητα.
Και μιλώντας συμβολικά,
φτάνουμε στα προτερήματα στις αρετές.
Θα εξετάσουμε τώρα τον συμβολισμό της φάτνης,
θα καταλάβουμε σε πιό μέρος του σώματος μας βρίσκεται η φάτνη
και ότι σ’ αυτό το κέντρο μέσα σου θα γεννηθεί
η Καινούργια Συνείδηση,
το Bρέφος Xριστός,
και γιατί ο Iησούς έπρεπε να γεννηθεί μεσα σε μια φάτνη,
πάνω σε άχυρα ναι, κι όχι σε ανάκτορο,
ή σ’ ένα Ναό. Εδώ όλα είναι συμβολικά,
όμως σπανίζουν εκείνοι που υποθέτουν
ότι υπάρχει ένα νόημα εξαιρετικά βαθύ
πίσω από το διήγημα της γέννησης.
Μέσα σε μια φάτνη, στο σώμα,
αυτό το κέντρο βρίσκεται στην κοιλιά,
μερικούς πόντους κάτω από τον αφαλό,
γι αυτό το κέντρο μιλούσε ο Χριστός:
"Από τον κόλπο σου θα αναβλύσουν Ποταμοί Ζωντανού Νερού"
εκεί βρίσκεται η φάτνη που πρέπει να γεννηθεί ο Χριστός,
ανάμεσα στο βόδι και στο γαϊδούρι,
δηλαδή στο συκώτι και τη σπλήνα.
Εκεί σ’ αυτό το κέντρο θα γεννηθεί μέσα σου
η Καινούργια Συνείδηση,

το Βρέφος Χριστός, σου φαίνεται παράξενο,
σκέφτεσαι ότι στο κεφάλι σου θα γεννηθεί το παιδί;
Έχεις δει ποτέ να γεννιέται ένα παιδί,
από τον εγκέφαλο της μητέρας του;
Ας δούμε τώρα το στάβλο,
σ΄αυτόν δεν υπάρχουν ούτε βοσκοί, ούτε κοπάδια,
αλλά μόνο ένα βόδι κι ένα γαϊδούρι.
Αιώνες όλοι επαναλάμβαναν αυτή την ιστορία,
χωρίς να την καταλαβαίνουν, γιατί ο παγκόσμιος συμβολισμός είχε χαθεί.
Ο στάβλος αντιπροσωπεύει το φυσικό σώμα.
Στην αρχαιότητατο βόδι, ο ταύρος θεωρούνταν
πάντοτε σαν η αρχή της γενεάς,
στην Αίγυπτο το βόδι Άπις ήταν το σύμβολο της ευφορίας
και της γονιμότητας.
Το βόδι είναι υπό την επιρροή της Αφροδίτης
και αντιπροσωπεύει τη σεξουαλική ορμή.
Το γαϊδούρι, αυτό, είναι υπό την επιρροή του Kρόνου,
αντιπροσωπεύει την προσωπικότητα,
δηλαδή την κατώτερη φύση,
αυτό που ονομάζουμε ο γέρο-Aδάμ,
ο ισχυρογνώμονας, ο πεισματάρης,
αλλά καλός υπηρέτης, (ο Χριστός είναι ο Έσχατος Αδάμ).
Η Νέα Γέννηση περιλαμβάνει την Ελπίδα της Νέας Ζωής,
η ευκαιρία δόθηκε να προχωρήσουν όλοι,
μην αποθαρρύνεσαι,
μην αρνείσαι την προσπάθεια να εξελιχθείς,
όλοι πρέπει να ανασηκωθούν,
θα εργαζόμαστε μέχρι να γεννηθεί το Βρέφος μέσα μας,
προς το παρόν του ετοιμάζουμε τις συνθήκες.
_________________
isida

[Isida]

H AΛΛΑΓΗ ΤΗΣ ΠΟΛΩΣΗΣ

Ορισμένες διαδικασίες της πνευματικής ζωής απαιτούν μια αλλαγή πόλωσης.
Αν είσαι άνδρας πρέπει να πολωθείς αρνητικά, δηλ.
να καλλιεργείς ιδιότητες ταπεινοφροσύνης,
γλυκύτητας, υπομονής, ιδιότητες που τις έχει η γυναίκα.
Όταν πρόκειται να φέρει αυτός ο ίδιος ένα Παιδί
στο Πνευματικό επίπεδο, πρέπει να πάρει μια θηλυκή πόλωση,
αναπτύσσοντας τις αντίστοιχες ιδιότητες,
για να έλξει το Αγιό Πνεύμα,
τότε η σύλληψη θα γίνει,
έπειτα θα αρχίσει να τρέφει το παιδί
ακριβώς όπως το κάνει μια μητέρα,
αποφεύγοντας καθετί που θα μπορούσε να διαταράξει
αυτή την εσωτερική εργασία πάνω στο παιδί.
Αν ο άνδρας θέλει να φέρει στον κόσμο ένα Θείο Παιδί,
θα πρέπει να έρθει σ’ επαφή στο Πνευματικό επίπεδο με το Άγιο Πνεύμα.
Το Άγιο Πνεύμα είναι ένας Πρίγκιπας,
δεν επισκέφτεται οποιονδήποτε,
δεν πάει να βρεί την αγαπημένη του στις τρώγλες,
ή σε κακόφημα μέρη,
αν θέλεις να έλξεις το βλέμμα του Παγκόσμιου Πνεύματος,
κάνε την Ψυχή σου μια Πριγκίπισσα,
γεμάτη από αγάπη, ταπεινότητα,
από πραότητα πάντα έτοιμη να εκπληρώνει την Θεία Θέληση,
με αφοσίωση λατρεία,
δηλ. να γίνεται μια γυνάίκα μιλώντας συμβολικά.
Κι όταν η Ψυχή του μαθητη γίνει μια Πριγκίπισσα,
στολισμένη με μαργαριτάρια και πολύτιμους λίθους,,
το Άγιο Πνεύμα έρχεται να ενωθεί μ’ αυτή και να τη γονιμοποιήσει.
Με πολύ προσοχή όμως γιατί συμβαίνει
μερικοί που ισχυρίζονται ότι αναζητούν το Άγιο Πνεύμα ,
να έλκουν τον αντίπαλο,
γιατί έχοντας αμελήσει να εξαγνιστούν
έλκουν και διέπονται από πνεύματα ,
αλλά πνεύματα καταχθόνια.
Πως να έρθει να τους επισκεφτεί,
αν δεν αρχίσουν να ζουν μια Θεία Ζωή...
όμως ο καλύτερος τρόπος για να το έλξετε Το Άγιο Πνεύμα,
είναι να έχετε μια μεγάλη αγάπη γι Αυτό.
_________________
isida

[Isida]

ΑΛΛΑΓΗ ΠΟΛΩΣΗΣ

Mια γυναίκα,
μπορεί επίσης να δημιουργήσει ένα Θείο Παιδί,
αλλά και αυτή πρέπει να αλλάξει πόλωση.
Στο πνευματικό επίπεδο πρέπει να γίνει ενεργητική,
και να ενωθεί με την Παγκόσμια Ψυχή.
Eίναι αυτή που θα συλλάβει την Παγκόσμια Ψυχή
και το παιδί θα γεννηθεί.
Σας εκπλήσσει αυτή η εξήγηση,
γιατί για σας αυτές οι αντιστροφές της πόλωσης
είναι κάτι καινούργιο όμως πρέπει να τις γνωρίζετε.
Ο άνδρας που είναι ενεργητικός στο φυσικό επίπεδο,
γίνεται δεκτικός στο Πνευματικό επίπεδο,
και πάλι γίνεται ενεργητικός στο Νοητικό επίπεδο,κ.τ.λ..
Και αντίστροφα, η γυναίκα που είναι δεκτική στο Φυσικό επίπεδο
είναι ενεργητική στο Πνευματικό επίπεδο,
και πάλι δεκτική στο Νοητικό επίπεδο..
Χάρη σ’ αυτή την αντίστροφή πολώσεως οι άντρες και οι γυναίκες
μπορούν να κάνουν μεταξύ τους και σε όλα τα επίπεδα
ανταλλαγές ενός ανεκδιήγητου πλούτου.
Ας συνοψίσουμε:
Στο Φυσικό επίπεδο,
ο άνδρας δημιουργεί το παιδί
ενώ η γυναίκα μπορεί μόνο να το σχηματίσει
και να το φέρει στον κόσμο.
Στο Πνευματικό επίπεδο είναι το αντίθετο,
είναι η γυναίκα που δημιουργεί το παιδί
και ο άνδρας που το σχηματίζει και το φέρνει στον κόσμο.
Στο Νοητικό επίπεδο ξαναβρίσκουμε την ίδια πόλωση
όπως και στο Φυσικό επίπεδο.
Είναι ο άνδρας που δημιουργεί και η γυναίκα που σχηματίζει.
Είναι σημαντικό να καταλάβουμε αυτή τη διαφορά
ανάμεσα στη δημιουργία και το σχηματισμό
γιατί χωρίς τη γνώση αυτών των αλλαγών πολώσεως
δεν μπορούμε να αποκτήσουμε αληθινές πραγματοποιήσεις
στον Πνευματικό Κόσμο.
_________________
isida