Θ.ΒοήθειαςΘ.Βοήθειας   ΑναζήτησηΑναζήτηση   Εγγεγραμμένα μέληΕγγεγραμμένα μέλη   Ομάδες ΧρηστώνΟμάδες Χρηστών  ΕγγραφήΕγγραφή  ΠροφίλΠροφίλ 
Συνδεθείτε, για να ελέγξετε την αλληλογραφία σαςΣυνδεθείτε, για να ελέγξετε την αλληλογραφία σας   ΣύνδεσηΣύνδεση 

οντολογία πέραν του Είναι-Μηδενός??...
Μετάβαση στη σελίδα Προηγούμενο  1, 2, 3, 4, 5, 6  Επόμενο
 
Δημοσίευση νέας  Θ.Ενότητας   Απάντηση στη Θ.Ενότητα    www.filosofia.gr Αρχική σελίδα -> Φιλοσοφικοί Προβληματισμοί
Επισκόπηση προηγούμενης Θ.Ενότητας :: Επισκόπηση επόμενης Θ.Ενότητας  
Συγγραφέας Μήνυμα
vv
Πρύτανης


Εγγραφή: 11 Ιαν 2004
Δημοσιεύσεις: 700

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τετ Αύγ 18, 2004 11:36 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Φτιάχνεται ο πρωτοπολιτισμός. Τίθεται το ερώτημα του Hamlet: να υπάρχεις ή όχι; ο Κυρίλοφ, όταν αυτοκτονεί, σκοτώνει το δυτικοευρωπαϊκό ορθολογισμό, ενορατισμό και το φόβο του θανάτου, εννοώ πως ορθολογικά ή ενορατικά το στήριγμα του "υπάρχειν" καταρρέει.

Ας φανταστούμε έναν φανταστικό διάλογο:

"Γεννιόμαστε, μεγαλώνουμε, φτιάχνουμε και πεθαίνουμε. Δεν υπάρχει απολυτως κανένα νόημα στη ζωή. Ακόμη και η εγκόσμια αθανασία κάποτε θα σβήσει."

"Μα πώς θα σβήσει; Ξεχνιέται ένας Αριστοτέλης, ένας Πλάτωνας;"

"Φυσικά και ξεχνιέται: όταν πεθάνει η ανθρωπότητα!

"Μα η ανθρωπότητα ποτέ δεν θα πεθάνει!".

"Κάποτε οι πόροι αυτού του πλανήτη θα χαθούν, ο ήλιος θα σβήσει - θες να συνεχίσω;."

"Ναι, αλλά θα μετοικήσουμε στ' άστρα, χοντροκέφαλε!".

"Κι εκεί η ανθρωπότητα είναι καταδικασμένη, αφού ο γαλαξίας της Ανδρομέδας κατευθύνεται, ως γνωστόν, στον δικό μας. Και φως να γίνουμε, φερ' ειπείν, δεν προλαβαίνουμε!" "

Βλέπεις, τώρα Κούρε, ότι όλες μας οι αξίες και οικοδομήματά μας, ενώπιον του ερωτήματος των Hamlet-Κυρίλοβ, καταρρέουν;
Πώς όλοι οι πολιτισμοί που στηρίχτηκαν σε ένα "γιατί", σε ένα "για να", σε ένα "πως", σε ένα "ήδιστον", στην ιδέα ενός "χρόνου" (αιωνιότητας), στον μεσσιανισμό ή στον ελληνικό ρεαλισμό είναι καταδικασμένοι και χάσκουν;
Αυτός ο επιβαλλόμενος τρόμος και σχιζοφρένεια του θανάτου πανταχόθεν (αναμφισβήτητο γεγονός) αποδεικνύει πως ο πολιτισμός γεννήθηκε, αφού έθεσε στον εαυτό του το ερώτημα του Άμλετ-Κυρίλοβ!
Πρόσεξε: πρωτοπολιτισμός: ο μόχθος του ζώου να ζήσει.
Ερώτημα του Hamlet: να υπάρχεις ή όχι; Άλλοι έφυγαν και άλλοι όχι. Αυτοί που απάντησαν ναι, ήταν αυτοί που στέκονταν μακριά από τον ορθολογισμό και τον ενορατισμό: είπαν ναι. Και το ναι μπορεί να έλθει μόνον όταν απαντηθεί το ερώτημα τι είναι ο άνθρωπος. Και οι πρώτοι που είπαν όχι απάντησαν προηγουμένως στο ερώτημα "τι είναι ο άνθρωπος": στήριξαν την ανθρωπολογία τους στο Είναι και στο Μηδέν, στην εναλλαγή τους και υπέκυψαν.
Εκείνοι που διατύπωσαν μία ανθρωπολογία πέραν του Είναι και του Μηδενός, δέχτηκαν τον άνθρωπο. Αυτοί κινούν την ιστορία και στο διάβα της ιστορίας επιχειρούν να διαιωνίσουν αυτό το Είναι του Ανθρώπου για χάριν του Είναι του ανθρώπου: επιχειρούν, λοιπόν, να γίνουν αυτοί που είναι (ή να "είναι αυτοί που είναι", οντολογική απόχρωση στην προσταγή και όχι νιτσεϊκή): γι' αυτο και φτιάξαν Θεούς, δαίμονες, θρησκείες, πολέμους, ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ. Αυτή η καταφαση του απόλυτου οντολογικού αυτοπροσδιορισμού είναι διεξόδους στην ενδοκοσμική αθανασία και στο υπερπέραν.
Έτσι φτιάχτηκε ο πολτισμός! Όταν η απάντηση στο ερώτημα του Αμλέτου και Κυρίλοβ μπορούσε να έχει αντίκρισμα. Κι έτσι αξιωματοποιήθηκε ο πολιτισμός: κρύα ιδανικά, αξίες, οικοδομήματα που "υπάρχουν, για να υπάρχουν".
Σήμερα, όμως, η επιστήμη έχει "αποδείξει" (ανδρομέδα) πως η κατάφαση στο ερώτημα του Hamlet δεν έχει αντίκρισμα. Το να πεις "ναι" σημαίνει να "είσαι αυτός που είσαι", να μην υπάρξει αντίφαση στην επιλογή σου. Αυτοί που λεν "όχι", ορίζουν τον άνθρωπο ως "Μηδέν", γι' αυτό και "γίνονται αυτό που είναι". Ούτε το υπερπέραν ούτε η ενδοκοσική αθανασία έχει αντίκρισμα. Και το σοκ είναι τεράστιο: ο φόβος του θανάτου και η θέληση για άρση του, η οντολογία του Είναι, έχουν αξιωματοποιηθεί και γίνει δόγμα. Το ερώτημα του Hamlet επαναλαμβάνεται! Φτιάξαμε τον πολιτισμό και τώρα βρίσκουμε πως στηρίχτηκε σε θεμέλια που ποτέ δεν υπήρξαν (στην αρχή της αιωνιότητας, όπως την ονομάζω, κα)! Η άμυνα μπροστά σ' αυτό ήταν η "αξιωματοποίηση' ή "δογματοποίηση" των αξιών, η αξιωματοποίηση και δογματοποίηση του πολιτισμού. Και τώρα υπάρχουμε από αξίωμα! γι' αυτό και το παραπονό σου για τις μη βιωματικές αξίες!!!

Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα!

Όλα δηλαδή στηρίχτηκαν στην αρχή της αιωνιότητας!

Η λύση θα ήταν να ζήσουμε στο t = 0, πέραν του Είναι και του Μηδενός.
Αλλά πως;


Έχει επεξεργασθεί απο τον/την vv στις Κυρ Ιαν 23, 2005 4:15 pm, επεξεργάσθηκε 1 φορά συνολικά
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Bugman
Πρύτανης


Εγγραφή: 03 Ιούλ 2003
Δημοσιεύσεις: 13585
Τόπος: Καλλιθέα

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Πεμ Αύγ 19, 2004 11:40 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Περνάει ένα κύμα και στον αφρό σχηματίζεται η Ελλάδα! Εκπληκτικό φωνάζει ο νν! Θα ξαναδούμε τέτοιο κύμα; Ρωτάει!
Υπάρχει ή δεν υπάρχει λέει ένας περαστικός; Τι; ρωτάει ο νν!
Υπάρχει πάντα ένα κύμα να σχηματίσει την Ελλάδα; λέει ο περαστικός.

Κοίτα αν δεν υπάρχω και γω να το καταλάβω, όσα κύματα και να περάσουν δεν θα έχουν κάτι για μένα, και το ερώτημά σου δηλώνει αυτό "Για σένα υπάρχει ή δεν υπάρχει;".
Άρα να υποθέσουμε ότι εσύ πρέπει να υπάρχεις για να ελέγχεις τις υπάρξεις των άλλων! Λέει ο περαστικός!
Ναι αλλά για να υπάρχω πρέπει να βρίσκομαι υπό έλεγχο ύπαρξης ή μη. Και μόλις περάσω στην ανυπαρξία κάποιος άλλος θα λάβει την θέση μου ώστε αυτά που εγώ προσδιόριζα τότε να τα προσδιορίζει αυτός.
Σκέφτηκες ποτέ, λέει ο περαστικός, ότι αν δεν ενεργούσες ποτέ στο προσδιοριζόμενο, δεν θα είχες λόγο ύπαρξης; Και από την άλλη, η ενέργεια στο προσδιοριζόμενο σημαίνει αναπροσδιορισμός αυτού, αλλαγή δηλαδή του ΕΙΝΑΙ σε ΕΙΝΑΙ και ΕΓΩ, όπου ΕΓΩ η ενέργειά σου. Έτσι ο έλεγχος "υπάρχει-δεν υπάρχει" κάνει το κάθε αντικείμενο επέκταση της οντότητάς μας.
Κάπου εδώ τελειώνει η ιστορία. Ο περαστικός δεν υπάρχει, είναι το ΕΓΩ που βλέπει ο νν σε κάθε ΕΙΝΑΙ, αφού δεν ΕΙΝΑΙ αλλά ΓΙΑ ΤΟ ΝΝ ΕΙΝΑΙ.
Αυτά που έδωσαν ο Πλάτωνας και ο Αριστοτέλης, δεν είναι τίποτά άλλο από το ΕΓΩ που έβαλαν στα ΕΙΝΑΙ που συνάντησαν. Δεν μπορεί λοιπόν ένα ΣΥΜΠΑΝ να προβάλει τα καλύτερα ΕΓΩ μια φορά. Γιατί τότε το ΣΥΜΠΑΝ θα πηγαίνει προς εξαφάνιση. Εκτός και αν μας ενδιαφέρει μόνο το ΕΙΝΑΙ που ΕΓΩ καταλαβαίνω! Μόλις χαθώ τίποτα δεν θα υπάρχει, τίποτα δεν θα είναι!
_________________
Σκορπίστε γνώση, μαζέψτε χαρά!

Η γνώση δεν μπορεί να πουληθεί: Γιατί ενώ κάθε εμπόρευμα μπορεί να επιστραφεί, η γνώση δεν μπορεί να επιστραφεί!
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Επίσκεψη στην ιστοσελίδα του Συγγραφέα
vv
Πρύτανης


Εγγραφή: 11 Ιαν 2004
Δημοσιεύσεις: 700

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Πεμ Αύγ 19, 2004 5:28 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Βugman, κατάλαβα τι εννοείς: πως το ατομικό Είναι ουσιώνεται στο Είναι του άλλου. Εννοείς, μάλλον το κοινωνικό Είναι. Ποια η σχέση όμως με το κείμενο που παρέθεσα προηγουμένως; Μάλλον αυτή: να δώσεις την αναγκαιότητα του θανάτου: "δεν μπορεί ένα σύμπαν να προβάλλει τα καλύτερα Εγώ μια φορά. Γιατί τότε το σύμπαν θα πηγαίνει προς εξαφάνιση."
΄
Ήθελα να σε ρωτήσω: πόσες αλήθειες φορές σε έχει απασχολήσει το ερώτημα των Hamlet-Κυρίλοβ;

Πολλοί έχουν επιχειρήσει οντολογική θεμελίωση του θανάτου. Αυτό είναι η μελέτη θανάτου (?), για να λύσουμε το αδιέξοδο (?).


Έχει επεξεργασθεί απο τον/την vv στις Κυρ Ιαν 23, 2005 4:17 pm, επεξεργάσθηκε 1 φορά συνολικά
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Bugman
Πρύτανης


Εγγραφή: 03 Ιούλ 2003
Δημοσιεύσεις: 13585
Τόπος: Καλλιθέα

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Πεμ Αύγ 19, 2004 8:43 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Περιπλέκουμε τα πράγματα.
Ένα ζήτημα είναι αν αυτό που εννοούμε υπάρχει, και όχι αυτό που είναι. Για να γίνεται αυτό πρέπει συνέχεια κάποιος να εννοεί (τον ονομάζω "διανοητή"), και με δεδομένο ότι δεν είμαστε αθάνατοι, υπάρχει μεταφορά γνώσης προς νεότερους "διανοητές". Εν τέλει η αλλαγή παρατηρητή συμβαίνει γιατί βρισκόμαστε υπό έλεγχο. Αυτός ο έλεγχος βεβαίώνει την ύπαρξή μας. (εξηγώ το κείμενο που έγραψα πιο πριν)

Ένα δεύτερο ζήτημα είναι ότι ο παρατηρητής δεν είναι απλά ένας παθητικός καταγραφέας αλλά ενεργεί σε αυτά που "γνωρίζει". Με συνέπεια αυτά που "γνωρίζει" να τον χρειάζονται! Έτσι να δίνουν νόημα, το νόημα της χρήσης μεταξύ τους, και αυτό αποτελεί ένδειξη ύπαρξης, στην ουσία λόγο ύπαρξης.
Συνδιάζοντας τα δυο ζητήματα λέμε ότι ο παρατηρητής αυτό που εννοεί υπάρχει και το χειρίζεται όπως επίσης αυτός εννοεί, έτσι ο λόγος υπαρξής του γίνεται η συνεχή πράξη της νόησης, και είναι αναγκασμένος "επειδή εννοεί τον θάνατο" να διδάξει τον νοητό κόσμο στους νεότερους.
Αυτήν την αποστολή είχαν ο Πλάτωνας και ο Αριστοτέλης. Εμείς τους θαυμάζουμε διαπιστώνοντας τις ωραίες τους νοήσεις. (Τα ΕΓΩ στα ΕΙΝΑΙ που συνάντησαν). Κατά βάθος όμως μας κάνουν και μας ενεργούς παρατηρητές, άρα συμμέτοχους στο ίδιο παιχνίδι (δες συνδιασμό ζητημάτων).
Εν τρίτο ζήτημα είναι η μοναδικότητα. Δεν μπορεί το Συμπαν να όρισε ένα σημείο ως κεντρικό και μετά όλα τα άλλα να φθήουν. Και αυτό γιατί το Συμπαν ΔΕΝ ορίζει τίποτα, ΕΙΝΑΙ Ο ΕΙΝΑΙ, και εμείς οι λοιποί όσο παρατηρούμε αφαιρούμε ΕΙΝΑΙ και βάζουμε ΕΓΩ, άρα εμείς νοητά εξαφανίζουμε το ΣΥΜΠΑΝ, το ΕΙΝΑΙ. Έτσι λοιπόν και χαθούμε, δηλαδή χαθεί η σειρά αλλαγής παρατηρητών, τότε θα χαθεί όλο το συσσωσρευμένο ΕΓΩ (και του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη), και ο νοητός κόσμος θα χαθεί. Το ΣΥΜΠΑΝ όμως επειδεί ΕΙΝΑΙ ο ΕΙΝΑΙ, θα παραμένει ως ΕΙΝΑΙ!


Υ.Γ. Όσο για τους Hamlet και άλλους...ουδέποτε με είχε απασχολήσει το θέμα πριν το θέσεις εσυ νν.
_________________
Σκορπίστε γνώση, μαζέψτε χαρά!

Η γνώση δεν μπορεί να πουληθεί: Γιατί ενώ κάθε εμπόρευμα μπορεί να επιστραφεί, η γνώση δεν μπορεί να επιστραφεί!
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Επίσκεψη στην ιστοσελίδα του Συγγραφέα
vv
Πρύτανης


Εγγραφή: 11 Ιαν 2004
Δημοσιεύσεις: 700

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Παρ Αύγ 20, 2004 3:00 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Η ΟΝΤΟΛΟΓΙΚΗ ΘΕΜΕΛΙΩΣΗ ΤΗΣ ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ

Ως ζωη ορίζω την ύλη που έχει την ικανότητα να "αναπαράγει εαυτόν" (οι άλλες εκφάνσεις της, χαρακτηριστικά της, απαντώνται και στην λεγόμενη "ανόργανη ύλη").
Στην ουσία δεν υπάρχουμε εμείς, αλλά το DNA! Την αθανασία διεκδικεί το DNA και όχι "εμείς".
Ανόργανη ύλη: δεν αναπαράγεται.
Οργανική ύλη: αναπαράγεται.
Η οργανική ύλη, "μοιραία", προέρχεται και "αποκόπτεται" από την ανόργανη ύλη. Οργανική ύλη και ανόργανη αποτελούν μία ολότητα.
Δεν υπάρχει ανόργανη ύλη δίχως οργανική.

Βιολογικά, η οργανική ύλη έχει την τάση να διεκδικεί την αθανασία. Κάθε οργανισμός επιζητά να ζει όσο το δυνατόν περισσότερο, πχ. το DNA

Έστω πως οι οργανισμοί δεν πέθαιναν. Έστω πως υπήρχαμε σε ένα "σύμπαν αθανασίας": η αντιγραφή του DNA δεν θα υφίστατο. Άρα δεν θα είχαμε οργανική ύλη. Και αφού οργανική ύλη με ανόρανη, "μοιραία", αποτελούν μία ενότητα, δεν θα υφίστατο ούτε και ανόργανη! Θα είχαμε την κατάσταση του απολύτου ανθρωπολογικού Μηδενός.
Έστω πως υπήρχαν οργανισμοί που δεν αναπαράγονται.... Μα τι λέω;(!)
Τότε μιλάμε για ανόργανη ύλη! Σε καμιά τέτοια περίπτωση δεν μπορούμε να μιλάμε για "οργανισμούς". Όμως από την ανόργανη "εγείρεται" η οργανική. Άρα δεν μπορούμε να σκεφτόμαστε μία τέτοια κατάσταση.
Αν εξαφανιζόταν [το τρέφεσθαι (ανταλλαγή ουσιών)] και αναπαραγωγή -δεδομένης της αρχής διατήρησης της ενέργειας- θα είχαμε οργανική ύλη που υπάρχει ως ανόργανη. Θα μιλούσαμε για μία άλλη κατάσταση της "ανόργανης" ύλης, όπως για το πλάσμα και ποτέ για ζωή. Δεν χωράει καν στο μυαλό μας. Αν αυτό ήταν ένας αθάνατος άνθρωπος, που δεν τρέφεται και δεν αναπαράγεται, θα μιλούσαμε για ένα ρομπότ και όχι άνθρωπο. Για μία μηχανή. Επιβάλλεται δηλαδή να επαναξιολογήσουμε το τι είναι ο άνθρωπος. Αυτό θα ηταν μία μορφή "ανόργανης" ύλης που σκέπτεται; Τα κύτταρα γεννιούνται ως αντίσταση στο θάνατο, για να προφυλλάξουν την πληροφορία ζωής: άρα θα ήταν χτισμένος σε μία ύλη θανάτου μη λειτουργική! Τα κύτταρα υπάρχουν για να προφυλλάγουν το DNA. Υπάρχουν, επειδή υπάρχει ο θάνατος.

To "για να" της βιολογίας ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ!!

Βλέπουμε, λοιπόν, ότι ο θάνατος είναι η κατάφαση του "ΕΙΝΑΙ Ο ΕΙΝΑΙ". Ο θάνατος, ως γνωστόν, αναδεικνύει τη ζωή. Το ερώτημα των Hamlet-Kρίλοβ καθαιρείται.

To DNA προφυλλάγεται, αναπαράγεται. Είναι η πληροφορία της ζωής. Είναι η επέκταση της ανόργανης ύλη και στη βάση της είναι ανόργανη. Με άλλα λόγια το σύμπαν των μεταβολών έχει πάψει να δημιουργεί "νέα" μορφή ύλης όταν φτάνει στην οργανική. Άρα δίχως οργανική ύλη = μη σύμπαν.

Το υπαρξιακό σοκ οφείλεται στην ψευδή ιδέα του ντετερμινισμού: ερμηνεύουν οι βιολόγοι, όπως προείπα το φαινόμενο της αναπαραγωγής και της ζωής ως "θέληση του κάθε οργανιμσού να ζήσει περισσότερο". Ο τελικός σύνδεσμος "για να" δίνει και παίρνει. Λέμε "αναπαράγεται ΓΙΑ ΝΑ διαιωνίσει το είδος".
Βλέποντας σήμερα πως το "για να να", φυσικά και οντολογικά, δεν έχει αντίκρισμα- φτάσαμε σε υπαρξιακό σοκ νομίζοντας πως το φαινόμενο της ζωής χτίστηκε σε σαθρά θεμέλια. Και τώρα είναι ένα σφάλμα.
λάθος. Αν καταφέρουμε να δούμε και "πάμε" πέρα απ' το Είναι και το Μηδεν, αυτό καθαιρεί τον τελικό σύνδεσμο: βλέπουμε πως η ζωή απλά γεννήθηκε "για να γεννηθεί" και, φυσικά, στην ταυτολογία αυτή ο τελικός σύνδεσμος είναι σαν να μην υπάρχει: σημαίνει πως ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ. Σβήνουμε την κατηγορία σκοπού, ποιότητας, Είναι, Μηδενός.: έρχεται η απόλυτη κατάφαση της ζωής και του σύμπαντος: η "φιλοσοφία του αν" γκρεμίζεται.
Έτσι έχοντας χτυπήσει τον ντετερμινισμό, αλλά και τον "μη ντετερμινισμό" (δεν υπάρχει ούτε το ένα ούτε το άλλο), αποδεχόμαστε το φαινόμενο της ζωής και του κόσμου!

Πως το ερώτημα του Ηamlet-Κυρίλοβ είναι άτοπον και δεν τίθεται!!:Και σε ανθρωπολογικό επίπεδο: μία ανθρωπολογία πέραν του "θανάτου" και της "ζωής"! Θυμ΄ζιει τον Κιρίλοβ.


ΠΩΣ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ (τα πάντα, από οργανική μέχρι ανόργανη ύλη) ΔΕ ΒΑΣΙΣΤΗΚΕ ΣΕ ΚΑΠΟΙΟΝ ΣΚΟΠΟ, ΑΛΛΑ ΑΠΛΑ "ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ"!

Μία οντολογια πέραν του Είναι και του Μηδενός θα μετέτρεπε το ΣΥΜΠΑΝ ΣΕ ΑΞΙΩΜΑ. Θα δήλωνε την αυτοπραγμάτωση του κόσμου και της ζωής!
ΘΑ προοριζόταν για τον άνθρωπο που αρνείται την κατάφαση και αρέσκεται στις υποθέσεις: για την ανθρωπότητα που ΝΟΜΙΖΕΙ πως βρίσκεται σε αδιέξοδο!

-----------------------------
ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ Ως ΑΞΙΩΜΑ

νν ή ΔΗΜΗΤΡΗς ΚΑΣΤΡΑΚΙΩΤΗΣ


Έχει επεξεργασθεί απο τον/την vv στις Κυρ Ιαν 23, 2005 4:23 pm, επεξεργάσθηκε 2 φορές συνολικά
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Bugman
Πρύτανης


Εγγραφή: 03 Ιούλ 2003
Δημοσιεύσεις: 13585
Τόπος: Καλλιθέα

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Παρ Αύγ 20, 2004 11:41 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Το σύμπαν και χωρίς τους ανθρώπους θα ΕΙΝΑΙ. Και δεν μιλάω γι΄αυτό που σήμερα νοούμε ΣΥΜΠΑΝ.
Όπως έδειξα συνέχεια θα έχουμε μια άποψη για το ΣΥΜΠΑΝ, το ΕΙΝΑΙ μαζί με το ΕΓΩ. Η άποψη ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ακριβώς το ΣΥΜΠΑΝ, αλλά αρκεί για να το δηλώσει, σταθμίζοντας τις γνώσεις των άλλων όπου θα απευθυνθούμε.
Έτσι συμφωνώ στο ότι το σκοπό του Σύμπαντος που θέλουμε να βρούμε, τον σκεπτόμαστε βάζοντας το ΕΓΩ, οπότε λογικά περιλαμβάνει ο σκοπός τον άνθρωπο.
Η τάση να αφαιρούμε το ΕΓΩ, στην ουσία την νόησή μας, για να δεχτούμε το καθαρό ΕΙΝΑΙ, μοιάζει με την έκσταση του γιόγκι. Όμως και ο θάνατος είναι στην ουσία η διακοπή του ΕΓΩ και η απορρόφησή μας στο ΕΙΝΑΙ.
Πρακτικά η θεμελίωση της οντολογίας σου νν αξιωματικά δεν με γεμίζει. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να βρεθούν άλλοι τρόποι για να πλησιάσει κανείς το ΕΙΝΑΙ. Ο σκοπός πρέπει να είναι η προετοιμασία του ΕΙΝΑΙ μας να συνατήσει το υπόλοιπο ΕΙΝΑΙ. Το οποίο θα γίνει μετά θάνατο.
Και ενώ η διατήρηση του ΕΙΝΑΙ + ΕΓΩ γίνεται με την μεταφορά γνώσεων όπως έδειξα σε κάθε νέα γενιά, εδώ η αναζήτηση του είναι με την σύγχρωνη ταπείνωση του εγώ, απαιτεί τον ασκητισμό χωρίς πρότερη γνώση, την ελάχιστη παραγωγή σκέψης, άρα ελάχιστη δραστηριότητα, ένα άγγιγμα με τον θάνατο.
Τι θα μείνει μετά από μια τέτοια εμπειρία; Η συνάντηση με το ΕΙΝΑΙ μηδενίζει τον άνθρωπο και τν κάνει να πάρει τα πράγματα από την αρχή. Να διώξει δηλαδή ΕΓΩ που δεν τον αντιπορσσωπεύουν αλλά τα είχε δεχτεί ως διδασκαλία. Αυτή όλη η λειτουργία λέγεται κάθαρση. Μετά την κάθαρση ο άθρωπος συνεχίζει να δρα ως άνθρωπος, να γεμίζει με ΕΓΩ πάνω στο ΕΙΝΑΙ που αντάμωσε.
Πρέπει λοιπόν νν να δεχτείς αυτήν την πρακτική άσκηση της κάθαρσης ως την εικόνα της οντολογίας σου πέρα από το ΕΙΝΑΙ και το ΜΗΔΕΝ.
Η προηγούμενη δημοσίευσή σου, νν, στηρίχθηκε σε ορισμούς, δηλαδή σε πολύ μεγάλο ΕΓΩ για να δείξεις ότι το ΕΙΝΑΙ ο ΕΙΝΑΙ, οντολογικά δεν στηρίζεται στο ΕΙΝΑΙ και το ΜΗΔΕΝ αλλά περισσότερο στο πόσο λάθος είχαμε στα προηγούμενα ΕΓΩ (και έτσι χρειάζεται επαναξιολόγηση). Αλλά ο ΕΙΝΑΙ ο ΕΙΝΑΙ δεν χρειάζεται καν οντολογία αφού είναι ο ΕΙΝΑΙ.

(όπου ΕΓΩ εννοώ την προσωπική σκέψη)
_________________
Σκορπίστε γνώση, μαζέψτε χαρά!

Η γνώση δεν μπορεί να πουληθεί: Γιατί ενώ κάθε εμπόρευμα μπορεί να επιστραφεί, η γνώση δεν μπορεί να επιστραφεί!
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Επίσκεψη στην ιστοσελίδα του Συγγραφέα
vv
Πρύτανης


Εγγραφή: 11 Ιαν 2004
Δημοσιεύσεις: 700

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Παρ Αύγ 20, 2004 3:06 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

(με χιουμοριστική διάθεση)

Η σκέψη δημιουργεί ένα "χωροχρόνο εν χωροχρόνω". Ακόμη και για το "Μηδέν". Πως το Μηδέν εξισώνεται με το "Είναι". Άλλος έδιωξε κλωτσιδόν το Μηδέν και πάλι συνέχισε ν' αναρωτιέται! Πως ο ανθρωπολογικός θάνατος, το απόλυτο οντολογικά Μηδέν, ενώ υφίσταται, καταφέραμε να το εκφράσουμε εναργώς και να το καταστήσουμε νόημα! Εγείρεται πλέον η εξίσωση "Μηδενός" και "Είναι"; Ο άνθρωπος ως Είναι είναι Μηδέν; Να πάμε στον υπαρξισμό;

------------------------------------



Δε νομίζω, Bugman, πως χρειάζονται ανατολικές τεχνικές ασκητισμού, για να προσεγγίσουμε το "Είναι". Το ιδανικό όπως νομίζω θα ήταν πέρα απ' το Είναι και το Μηδέν, πέρα απ' το Ζεν ή το Είναι των Ελλήνων.

Μία οντολογία πέραν του "Είναι" και του "Μηδενός" θα δήλώνε πως η συμπαντική κατάσταση "είναι αυτή που είναι" και δε θα μπορύσε να είναι άλλη, έτσι δε θα είχε ισχύ η "φιλοσοφία του αν"!

Θα πρέπει εδώ να διασαφηνίσουμε πως το "Είναι ο Είναι" δεν ανήκει μήτε στο "Είναι" μήτε και στο "Μηδέν", ούτε ανήκει στη σύνθεση αυτών. Αντίθετα στέκει ΠΕΡΑΝ των "πρωτογενών οντολογικών ποιοτήτων", γι' αυτό και οι οντολογίες του "Μηδενός" ή του "Είναι" θα κατέρρεαν (?).
Όμως ο Κόσμος "ούτε υπάρχει ούτε δεν ύπάρχει": απλά "είναι αυτός που είναι" ("Είναι ο Είναι"). Η οντολογική ταυτολογία θα δήλωνε πως ο κόσμος ως κατάσταση δεν ανήκει καν στο "Μηδέν" ή το "Είναι", ούτε σε κάποια "σύνθεση" αυτών, αλλά απλά δεν τίθεαται καν το ερώτημα για το "Είναι" του κόσμου!!!
Η οντολογική ταυτολογία δηλώνει πως ο κόσμος ούτε "Είναι" ούτε "δεν Είναι". Μήτε μιλάει για "στο βάθος όντως όντα". Απλά δεν υφίσταται το "Είναι" ή το "Μηδέν" του κόσμου. Έτσι που πάμε θα θυμηθούμε το Γοργία! "Είναι αυτός που Είναι". Έτσι δεν υφίσταται το ερώτημα του Heidegger(?).
Ο χρόνος "εφευρέθηκε", για να στηρίξει ένα σύμπαν που "δημιουργεί εαυτόν".
Το σύμπαν δε θα "γνώριζε" από "έννοιες" και "φιλοφρονήσεις". Δεν θα ήταν μήτε "φαινόμενο" μήτε "μη φαινόμενο". Μήτε "Είναι" μήτε "Δεν Είναι" Μήτε θα ανήκε στο "Μηδέν": ένα ΟΝΤΟΛΟΓΙΚΟ ΑΞΙΩΜΑ και "Είναι αυτό που Είναι".
Το "Μηδέν" και το "Είναι" στέκουν ως προς εμάς και ΟΧΙ ως προς το σύμπαν: φτιάξαμε ένα σύμπαν ως προς εμάς και όχι ως προς το "ίδιο" που θα 'πρεπε: μόνο τότε υφίσταται ΟΝΤΟΛΟΓΙΑ.


******************
το ΣΥΜΠΑΝ Ως ΟΝΤΟΛΟΓΙΚΟ ΑΞΙΩΜΑ!!


Έχει επεξεργασθεί απο τον/την vv στις Κυρ Ιαν 23, 2005 4:29 pm, επεξεργάσθηκε 1 φορά συνολικά
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Bugman
Πρύτανης


Εγγραφή: 03 Ιούλ 2003
Δημοσιεύσεις: 13585
Τόπος: Καλλιθέα

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Παρ Αύγ 20, 2004 8:29 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

νν, οι αξίες "ειναι" και "μηδεν", ανευ εξηγήσεων δεν είναι τίποτα. Το Σύμπαν δεν χρειάζεται εξήγηση γιατί είναι αυτό που είναι. Κάθε τι άλλο που περιλάμβάνει το ΣΥΜΠΑΝ δεν είναι παρά κάτι και όχι το ΣΥΜΠΑΝ. Έτσι ό,τι βλέπουμε δεν είναι το ΣΥΜΠΑΝ! Με το αξίωμα "ειναι ο ειναι" καλύπτουμε το πρόβλημα του "ό,τι βλέπουμε ΔΕΝ είναι το ΣΥΜΠΑΝ". Ποιοτικά δεν γνωρίζουμε τι ΕΙΝΑΙ το σύμπαν! Το αξίωμα μας λέει για ένα ΕΙΝΑΙ που σαν και αυτό άλλο δεν ΕΙΝΑΙ. Το επιμέρους δεν μπορεί να συγκριθεί με το όλο. Αν βλέπουμε μόνο τα πόδια δεν μπορουμε να κατανοήσουμε το σχήμα του κεφαλιού άρα το σχέδιο ενός ανθρώπου. Στην ουσία το αξίωμα μας μιλάει για την μοναδικότητα του ΕΙΝΑΙ. Έτσι δεν βλέπω να ξεφεύγει από μια οντολογία του είναι, αλλά να εμπλουτίζεται με την έννοια της μοναδικότητας. Που αυτό καταρρύπτει το ασυνείδητο μηδέν στην οντολογία του μηδενός, εφόσον η μοναδικότητα είναι κάτι το συνειδητό! Έτσι φίλε νν έκανες επιστροφή στο ΕΝΑ. Λογικό εφόσον όσο λιμνάζεις στο ΜΗΔΕΝ θέλεις το ΕΙΝΑΙ σου να σε οδηγήσει στο ΕΝΑ, εσένα!
_________________
Σκορπίστε γνώση, μαζέψτε χαρά!

Η γνώση δεν μπορεί να πουληθεί: Γιατί ενώ κάθε εμπόρευμα μπορεί να επιστραφεί, η γνώση δεν μπορεί να επιστραφεί!
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Επίσκεψη στην ιστοσελίδα του Συγγραφέα
Vaggos
Πρύτανης


Εγγραφή: 16 Φεβ 2004
Δημοσιεύσεις: 481
Τόπος: Νάξος

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Κυρ Αύγ 22, 2004 11:59 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Ξανα 'ρθα vv. Θέλω να σου θέσω ένα πολύ απλό ερώτημα.

Ειλικρινά, πιο απλό δε κατάφερα να βρω για το σκοπό που θέλω:

«Γιατί ζεις;»
_________________
Η βιομηχανία σκοτώνει τη μουσική. Αυτός που αγαπά, και να ελπίζει ξέρει, όλη τη νύχτα πολεμά ξημέρωμα να φέρει.

Παραδοσιακή Μουσική | Ελλάδα
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Bugman
Πρύτανης


Εγγραφή: 03 Ιούλ 2003
Δημοσιεύσεις: 13585
Τόπος: Καλλιθέα

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Δευ Αύγ 23, 2004 12:07 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Ανάλυση του ερωτήματος από ανεξάρτητο παρατηρητή: (Bugman)

1) Για ΤΙ ζεις;
2) Αν ζεις για κάτι έχει νόημα το (1)
3) Αν γνωρίζεις το κάτι σημαίνει ότι άλλος το έχει και το ψάχνεις και συ.
4) Άρα δεν ψάχνεις να το βρεις αλλά να το δημιουργήσεις για σένα!
5) Και τι πιο απλό από την ΕΥΤΥΧΙΑ. Όποιος την έχει φαίνεται και σε αυτούς που δεν την έχουν.

Συμπέρασμα ζούμε για την ευτυχία. Την οποία γνωρίζουμε ότι κάποιοι την έχουν και θέλουμε να την έχουμε και μεις.
Τι είναι ευτυχία; Ο σκοπός του ανθρώπου!
Έτσι στο επιπλέον ερώτημα: Πως ζεις; απαντούμε: Δρώ. Το οποίο δεν μας λέει για την ποιότητα της δράσης, αλλά μόνο τον τρόπο ζωής που είναι η δράση.
_________________
Σκορπίστε γνώση, μαζέψτε χαρά!

Η γνώση δεν μπορεί να πουληθεί: Γιατί ενώ κάθε εμπόρευμα μπορεί να επιστραφεί, η γνώση δεν μπορεί να επιστραφεί!
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Επίσκεψη στην ιστοσελίδα του Συγγραφέα
vv
Πρύτανης


Εγγραφή: 11 Ιαν 2004
Δημοσιεύσεις: 700

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Δευ Αύγ 23, 2004 1:59 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Το ερώτημά σου ήταν Ό,ΤΙ ΧΡΕΙΑΖΟΤΑΝ και στην ΚΑΤΑΛΛΗΛΗ στιγμή, φίλτατε Vαggos, και σοβαρολογώ!! Παράλληλα, για σου βρω κι ένα ψεγάδι -ναι, ναι, κι ας με βρίζεις μπροστά απ' τον υπολογιστή σου- δείχνεις πως ίσως "δεν κατάλαβες γρι", όπως και την προηγούμενη φορά. Ή, αντιθέτως, τα κατανόησες όλα και απλά θέλεις να βεβαιώθείς. ή πάλι, ίσως, μετά από το βαρύγδουπο και εκκωφαντικό "για το σκοπό που θέλω", δίχως "να έχεις καταλάβει γρι" πας να το παίξεις "στρεψοδικία" σε νεφελώδες "ταμπλό"! Πλάκα κάνω.
Στο θέμα μας, όμως.

"Γιατί ζω;"
"Γιατί ζεις;"
"Γιατί ζούμε"

Αν φτάναμε σε μία οντολογία πέραν του Είναι και του Μηδενός: Αγαπητέ Ευάγγελέ ποτέ δεν απάντησα στο ερώτημά, δεν ταναζήτησα την απάντηση και δεν έθεσα το ερώτημα. Κι' αυτό γιατί, αν φτάσουμε πέρα από Μηδέν και Είναι, δούμε πέραν αυτών, ο άνθρωπος, όλα, θα ήταν οντολογικό αξίωμα και οντολογική ταυτολογία, "είμαι αυτός που είμαι" και η ταυτολογία είναι οντολογική.
Όταν το ον παύει να είναι αξίωμα οντολογικό και ταυτολογία, έρχεται η διαψευσιμότητα του ίδιου του όντος. Δείχνει το πέραν του Είναι και Μηδενός πως το Ον δεν "Είναι" κάτι, αλλά "Είναι αυτό που Είναι", πέραν του "σκοπού" ή "μη σκοπού", του "Είναι" ή του "Μηδενός", είναι ένα ΟΝΤΟΛΟΓΙΚΟ ΚΑΙ ΤΑΥΤΟΛΟΓΙΚΟ ΑΞΙΩΜΑ!!. Γι' αυτό και δίπλα στο ερώτημά σου θα τοποθετούσα ένα "ΑΤΟΠΟΝ"!! Όπως και δίπλα σε όλη την μέχρι τώρα ιστορία της οντολογίας, της μεταφυσικής, της θρησκείας, της "φιλοσοφία του αν"!

"γιατί ζεις;" "ΆΤΟΠΟΝ", το ερώτημα δεν υφίσταται!

Το πέρα του Είναι-Μηδενός σημαίνει να είσαι το "Είναι ο Είναι". Και η ταυτολογία είναι οντολογική και όχι ανθρωπολογική.

Αντιθέτως το ερώτημα υφίσταται και δεν είναι άτοπον για τον τόπο της μη οντολογικής ταυτολογίας του σύμπαντος: σε όλους αυτούς που ξέφυγαν από το αξίωμα το οντολογικό και την οντολογική ταυτολογία και φτιάξαν μία ζωή του "γιατί", του "για να" του "πως", σ' ένα "ήδιστον" κτλ. Που πάψαμε να είμαστε "Είναι ο Είναι", που γίναμεε "οντολόγοι" ορθολογιστές, ενορατιστές κτλ.! Και τώρα βρισκόμαστε σε υπαρξιακό και οντολογικό αδιέξοδο. Έχουμε μπρος γκρεμό και πίσω ρέμα;

Αγαπητέ Vaggos, η "ζωή" στέκει πέραν του "ΓΝΩΘΙΣΑΥΤΟΝ". Δεν θεμελιώνεται και δεν χρειάζεται θεμελίωση. ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ. Έτσι, ζω! Η ζωή δεν ορίζεται!

Τώρα, όμως, απαιτώ από εσένα να μου απαντήσεις, μιας και είσαι πέραν της οντολογίας του πέραν του Είναι και του Μηδενός ;-). "Βαγγέλη, γιατί ζεις;" Και θέλω να μου απαντήσεις.
Το ερώτημα αυτό με τυράννησε χρόνια, αλλά μέσα απ' την οντολογική ταυτολογία μπορούμε να το προσπεράσουμε. Πώς "όλα είναι αυτό που είναι" και δεν θεμελιώνονται σε βάση. Πως είναι ένα οντολογικό αξίωμα! Ζω!

υγ: Φίλτατε Κουρε, τώρα μόλις έλαβα το e-mail που μου είχες στείλεις τον Ιούνη. Ο ηλίθιος δεν είχα ενεργοποιήσει το λογαρισμό και τα μηνύματα δεν έρχονταν!!! Το διόρθωσα. Sorry!
Το ερώτημα του Heidegger, σε οντολογικό επίπεδο δεν υφίσταται, όπως και του Hamlet-Κυρίλοβ, σε ανθρωπολογικό! Τη στιγμή που τίθεται το ερώτημα "to be or not to be?" φεύγουμε απ' την οντολογική ταυτολογία και η ύπαρξη γκρεμίζεται.
Πώς μπορεί να μην εγείρεται το ερώτημα; Μέσα από μία θέαση πέραν του Είναι και του Μηδενός!



**********************

Το σύμπαν ΟΝΤΟΛΟΓΙΚΟ ΑΞΙΩΜΑ

νν ή Δ.Κ. φιλολογικό ψευδώνυμο


Έχει επεξεργασθεί απο τον/την vv στις Κυρ Ιαν 23, 2005 4:36 pm, επεξεργάσθηκε 1 φορά συνολικά
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Kouros
Πρύτανης


Εγγραφή: 30 Ιούν 2004
Δημοσιεύσεις: 639
Τόπος: ΑΘΗΝΑ

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τρι Αύγ 24, 2004 4:18 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Φίλε μου vv, η σκέψη είναι ικανή ν ανακαλύψει της ανώτερες αλήθειες.
Και στο ξαναλέω, ότι τα συμπεράσματά σου τα θεωρώ τέτοιου είδους αλήθειες.
Αλλά το ερώτημά μου είναι το εξής. Τις βιώνεις κιόλας αυτές τις αλήθειες;
Γιατί ανάμεσα στην σκέψη μας και σ'αυτό που βιώνουμε, υπάρχει μια απόσταση. Μπορεί να μιλάμε για ειρήνη και αγάπη και λίγο μετά να πλακωνόμαστε με τον διπλανό μας, έτσι για την πλάκα (όλο και κάποιος λόγος θα υπάρχει εξάλλου).
Αν τις βιώνεις, θά'θελες να περιγράψεις και να μοιραστείς το βίωμα μαζί μας;
Πως είναι το βίωμα του να είσαι απλώς, αυτό που είσαι απλώς;
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Bugman
Πρύτανης


Εγγραφή: 03 Ιούλ 2003
Δημοσιεύσεις: 13585
Τόπος: Καλλιθέα

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τρι Αύγ 24, 2004 12:08 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Έχω την εντύπωση Koure ότι φθάσαμε σε μια καμπή της συζήτησης. Και αυτό γιατί η εμμονή σου στο "πώς απλώς είσαι απλώς αυτό που είσαι;" τετραγωνίζει την λογική και βγάζει το παρακάτω συμπέρασμα:
Αν υπάρχει κάποιος ξεχωριστός από τους άλλους, γιατί να είναι όπως είναι ΑΥΤΟΣ και όχι ένας ΑΛΛΟΣ (1).Έτσι το "γιατί να είσαι αυτό που είσαι;" έχει νόημα όταν το θέτουμε στα μέλη μιας ομάδας. Αν η ομάδα είχε ένα και μόνο μέλος -μοναδιαίο στοιχείο- η ερώτηση δεν εχει νόημα, και δεν θα έπρεπε καν να υπήρχε. Υπάρχει όμως για να μας δείχνει ότι η ομάδα έχει πολλά μέλη. Τα βιώματα των μελών αυτών είναι ξεχωριστά για το καθένα, και ισχύει το "κανείς δεν είναι όπως ο κάθε άλλος". Το ερώτημα που προκύπτει είναι: Είμαστε τελείως διαφορετικοί ή από ένα συγκεκριμένο σημείο και μετά αρχίζουν οι διαφοροποιήσεις;

Είμαστε αυτό που είμαστε, και συνοψίζουμε: Άνθρωποι με χαρακτήρα. Οι κοινές ιδιότητες λέγονται "Άνθρωπος" και "Χαρακτήρας". Οι τιμές των ιδιοτήτων αυτών είναι μεταβλητές. Διάφοροι τύποι ανθρώπων (εξωτερική εμφάνιση) και διάφοροι τύποι χαρακτήρων. (2)

Για το ερώτημα λοιπόν που έθεσα (δείτε το 1), η έννοια "άλλος" σημαίνει πρότυπο. Αν λοιπόν στην σκέψη μας θέσουμε πρότυπα, τότε ότι βλέπουμε το συγκρίνουμε με τα πρότυπα αυτά, ώστε να ξέρουμε αν είναι η δεν είναι εκφάνσεις αυτών των προτύπων.
Η θέση του νν "Είναι ο Είναι" αντιτίθεται στην προτυποποίηση. Ο καθένας είναι και ένα άλλο πρότυπο, άρα δεν συγκρίνεται. Η πρόταση 2 είναι κανόνας χωρίς εξαιρέσεις, με μια λέξη διαφορετικότητα. Η σκέψη μας ότι έχουμε ομοιότητες μας κάνει να βλέπουμε πρότυπα, ξεκινώντας από μας ως το πρώτο πρότυπο, και να βλέπουμε διαφορές.

Οι διαφορές υπάρχουν γιατί έτσι πρέπει να είναι. Τα πρότυπα δεν υπάρχουν αλλά τα θέτουμε με τις σκέψεις μας για να κάνουμε συγκρίσεις. Οι συγκρίσεις δεν είναι απαραίτητες για το ΕΙΝΑΙ. Για να βιώνουμε όμως καταστάσεις, οι συγκρίσεις είναι το Α και το Ω. Ανευ σύγκρισης δεν αντιλαμβάνεται ουδείς την αλλαγή κατάστασης!
Έτσι το κάθε είναι (άνθρωπος εδώ) βιώνει αυτό που θέλει να βιώνει, θέτοντας πρότυπα που θέλει να θέσει ώστε να πετύχει συγκρίσεις που θέλει να πετύχει. Επειδή "είναι ο είναι"

(έκανα μερικές διορθώσεις ορθογραφικές)
_________________
Σκορπίστε γνώση, μαζέψτε χαρά!

Η γνώση δεν μπορεί να πουληθεί: Γιατί ενώ κάθε εμπόρευμα μπορεί να επιστραφεί, η γνώση δεν μπορεί να επιστραφεί!


Έχει επεξεργασθεί απο τον/την Bugman στις Τρι Αύγ 24, 2004 8:33 pm, επεξεργάσθηκε 1 φορά συνολικά
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Επίσκεψη στην ιστοσελίδα του Συγγραφέα
Kouros
Πρύτανης


Εγγραφή: 30 Ιούν 2004
Δημοσιεύσεις: 639
Τόπος: ΑΘΗΝΑ

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τρι Αύγ 24, 2004 2:19 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Το να βιώνουμε την κατάσταση του να είμαι απλώς αυτό που είμαι (όχι μια εικόνα ένα συναίσθημα, μία σκέψη μία παρόρμηση κ.ο.κ αλλά απλώς αυτό που είμαι), δεν είναι καθόλου δεδομένη κατάσταση.
Δεν γεννιόμαστε μ'αυτήν.
Πάντα είμαστε κάτι (μια απλή ματια στις ζωές μας αρκεί για να μας το αποδείξει αυτό) και πολύ σπάνια είμαστε απλώς αυτό που είμαστε.
Το γιατί συμβαίνει αυτό, είναι λίγο πολύπλοκο να το εξηγήσουμε, αλλά κάποια στιγμή ίσως το κάνουμε, γιατί όχι;
Υπό αυτο το πρίσμα η οντολογική ταυτολογία του vv αποτελεί στόχο προς επίτευξη.
Άλλο όμως η σκέψη της οντολογικής ταυτολογίας (άραγε μόλις την σκέφτομαι συνεχίζω να είμαι, ή χάνομαι στην σκέψη τηςWink και άλλο το βίωμά της.
Για την πρώτη απαιτήθηκε ενεργής στοχασμός.
Για την δεύτερη απαιτούνται συγκεκριμένες πράξεις.
Ναι αλλά τι είδους πράξεις και προς ποια κατεύθυνση;
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Bugman
Πρύτανης


Εγγραφή: 03 Ιούλ 2003
Δημοσιεύσεις: 13585
Τόπος: Καλλιθέα

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τρι Αύγ 24, 2004 8:30 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Αντίθετα Koure η ταυτολογία του νν λέει πως δεν υπάρχει στόχος. Με μια έννοια που έδειξα πριν στόχος θα πρέπει να θεωρηθεί ένα πρότυπο. Κάθε άλλο εκτός του στόχου θέλει να φτάσει σε αυτόν. Να γίνει όμοιο. Αλλά τίποτα δεν είναι ίδιο! Οι ομοιότητες είναι λογικά σκευάσματα για να ομαδοποιούμε αντικείμενα.

Τα καλαμάκια! (παράδειγμα)
Ας πούμε ότι έχουμε ένα σακούλι καλαμάκια. Κανένα από αυτά δεν θα έχει την ίδια τύχη με οποιοδήποτε άλλο. Προς στιγμή η αδράνεια, η παραμονή στο σακούλι, δείχνει πως τα καλαμάκια βρίσκονται σε ίδια κατάσταση. Ακόμα όμως και έτσι το κάθε καλαμάκι δεν είναι σε ίδια θέση, αλλά άλλο πιο πάνω άλλο πιο δίπλα, οι θέσεις που βρίσκονται είναι διαφορετικές. Αυτός που θα διαλέξει καλαμάκι θα πάρει αυτό που θα τον βολεύει λόγω θέσεως. Θέση δηλαδή που έχει νόημα γι΄αυτόν που επιλέγει. Από την άλλη μεριά όμως ο νν θα έλεγε ότι επειδή είναι αυτό που είναι το επιλεγόμενο καλαμάκι -και η θέση είναι κτήμα του-, το καλαμάκι δεν επιλέχθηκε τυχαία αλλά επέβαλε την επιλογή του.

Με το παράδειγμα θέλω να πω πως βιώνουμε ότι βιώνουμε γιατί είμαστε αυτό που είμαστε. Δεν βιώνουμε για απόδειξη αυτού που είμαστε.
_________________
Σκορπίστε γνώση, μαζέψτε χαρά!

Η γνώση δεν μπορεί να πουληθεί: Γιατί ενώ κάθε εμπόρευμα μπορεί να επιστραφεί, η γνώση δεν μπορεί να επιστραφεί!
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Επίσκεψη στην ιστοσελίδα του Συγγραφέα
Επισκόπηση όλων των Δημοσιεύσεων που έγιναν πριν από:   
Δημοσίευση νέας  Θ.Ενότητας   Απάντηση στη Θ.Ενότητα    www.filosofia.gr Αρχική σελίδα -> Φιλοσοφικοί Προβληματισμοί Όλες οι Ώρες είναι GMT + 2 Ώρες
Μετάβαση στη σελίδα Προηγούμενο  1, 2, 3, 4, 5, 6  Επόμενο
Σελίδα 2 από 6

 
Μετάβαση στη:  
Δεν μπορείτε να δημοσιεύσετε νέο Θέμα σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
Δεν μπορείτε να επεξεργασθείτε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν μπορείτε να διαγράψετε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν έχετε δικαίωμα ψήφου στα δημοψηφίσματα αυτής της Δ.Συζήτησης





Μηχανισμός forum: PHPBB

© filosofia.gr - Επιτρέπεται η αναδημοσίευση του περιεχομένου της ιστοσελίδας εφόσον αναφέρεται ευκρινώς η πηγή του.

Υλοποίηση, Φιλοξενία: Hyper Center