ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ

[vv]

Ξέρετε τι προτείνω; Σ' αυτή τη θεματική ενότητα να εκθέσει ο καθένας ό,τι επιχείρημα έχει στο μυαλό του για την ύπαρξη ή την ανυπαρξία του Θεού. Στη συνέχεια να εκτιμήσουμε τις θέσεις και τις αντιθέσεις! Τι λέτε;

[Thanasis]

Καταρχας...ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΟΡΙΣΟΥΜΕ ΤΙ ΕΣΤΙ ΘΕΟΣ!!!!!Πχ ο Ν.Κουζανος κ ο Μπρουνο,θεολογοι-αστρονομοι-φιλοσοφοι-βαλεοτιακομαθες γυρω στον 15-16 αιωνα,εβλεπαν το θεο ως την απειρια του συμπαντος.Καποιος μπορει να μην πιστευει καν στην υπαρξη θεου,με τη συμβατικη εννοια.Αυτο τον αποκλειει απο τη συζητηση?

[vv]

Προφανώς ο καθένας μπορεί να εκθέσει την άποψή του και το επιχείρημά του για την ύπαρξη ή την ανυπαρξία του Θεού με όποια έννοια τον εννοεί και συλλαμβάνει. Έννοείται πως κανείς δεν αποκλείεται από τη συζήτηση: και αυτός που πιστεύει στο Θεό και αυτός που δεν πιστεύει θα εκθέσει τα επιχειρήματά του: γιατί πιστεύει ή γιατί δεν πιστεύει.

[Tyler Durden]

Καταρχην πιστευω οτι ο Θεος δεν ειναι αυτο που σκεπτονται σημερα οι ανθρωποι,δηλαδη ενας γενειοφορος κριτης σε ενα θρονο στο παραδεισο η καποιο πανισχυρο πνευμα που δημιουργησε το συμπαν κλπ.Τετοιου ειδους περιγραφες ειναι πολυ "ανθρωπινες" για να μου λενε τιποτα.Οπως και οι αποψεις περι ηθικης και καλοσυνης που σχετιζονται με το Θεο,ειναι απλως ανοητες,τι σχεση μπορει να εχει ενας Θεος με ανθρωπινα στανταρ?Μια αντικειμενικη και ωμη ματια στο κοσμο και στον εαυτο μας μπορει να μας πει πολυ περισσοτερα για το πως να ζησουμε τη ζωη μας απ τις παραποιημενες μεταφρασεις κειμενων αλλων εποχων.Οι θρησκειες που εχουν μεσα τους τον "ενα Θεο" μαλλον προσπαθουν να φτιαξουν τη πραγματικοτητα οπως τους συμφερει αντι να τη κοιταξουν οπως ειναι.

Πολυ απλα,αν υπηρχε ενας Θεος που ηθελε να ακολουθουμε καποιους ηθικους κανονες ως δοκιμασια για να παμε στο Παραδεισο θα μας το ελεγε.Θα εβρισκε καποιο τροπο ετσι ωστε χωρις καμια αμφιβολια να πιστεψουν ΟΛΟΙ οτι υπαρχει και οτι εχει θεσει καποιους κανονες.Η μηπως εχουν τεθει ηδη οι κανονες υπο την μορφη των ενστικτων μας?Υπο την μορφη των φυσικων ενορμησεων μας δηλαδη,τις ιδιες ενορμησεις που συμφωνα με τα διαφορα θρησκευτικα κειμενα πρεπει να καταπιεζουμε για να κερδισουμε το "διαγωνισμο"...

Αν λοιπον ο Θεος ειναι ο δημιουργος μας τοτε ο Θεος ειναι το χαος,το απολυτο κενο απ ωπου δημιουργηθηκε το συμπαν.Αν ψαχνουμε για νοημα στη ζωη μας η απαντηση ειναι μπροστα στη μουρη μας και σιγουρα δεν ειναι καποια θρησκεια η καποια προσευχη.

Αρα λοιπον ο Θεος ετσι οπως τον καταννοω εγω δε με ενδιαφερει σε αυτη τη ζωη,οταν πεθανω θα αποτελεσω και γω μερος του Θεου,του τιποτα δηλαδη...

[afham]

Ρε παιδιά γιατί να πω αν υπάρχει ή όχι ένα πράγμα που δεν έχω καταλάβει τόσα χρόνια την ουσία του; Επιπλέον γιατί για ένα άγνωστο να έχω τόσο αμείωτο ενδιαφέρον ώστε να με απασχολεί και η επιχειρηματολογία της ύπαρξής του;

Τόσος κόσμος μπροστά μου απλώνεται άγνωστος. Γιατί να μη στραφώ εκεί; Τι μου εξυπηρετεί ο Θεός; Μήπως μια στέρεα βάση που θα αποθέσω τα πλεονάσματα της ανασφάλειάς μου;

[Bugman]

Το να κατανοείς το άγνωστο με όσο μικρότερο ορισμό μπορείς δεν είναι πρωτόγνωρο.
Για παράδειγμα οι αρχαίοι έλεγαν ότι η Δήλος ήταν ένα κινητό νησί. Μέχρι να φθάσουμε να μιλάμε για λιθοσφαιρικές πλάκες που επιπλέουν, όλοι θα φαντάζονταν ότι αυτό είναι ψέμα.
Γιατί να λέει κανείς ψέματα για κάτι όπως η κίνηση ενός νησιού, αν δεν έχει πρώτα μια ένδειξη ότι αυτό που λέει είναι αποδεκτό, ως τουλάχιστον πιθανότητα.
Το ίδιο σημβαίνει και με τον θεό. Δεν μπορεί να μην υπάρχει πίσω από τον θεό ένας ορισμός ώστε να δικαιολογεί την αναφορά του!
Αφού το οτιδήποτε το ορίζουμε, έτσι θα ορίσουμε και τον θεό. Η απόδειξη άν υπάρχει ή όχι ξεκινάει από την εξέταση του ορισμού.
Εκτός και αν τον δείξει κανένας!
_________________
Σκορπίστε γνώση, μαζέψτε χαρά!

Η γνώση δεν μπορεί να πουληθεί: Γιατί ενώ κάθε εμπόρευμα μπορεί να επιστραφεί, η γνώση δεν μπορεί να επιστραφεί!

[kots]

θεός είναι μια τεχνητή μορφή δύναμης που εφεύρε ο άνθρωπος στην προσπάθειά του να εξηγήσει μερικά ανεξήγητα πράγματα.

μερικά ερωτήματα που ο ανθρώπινος νους "τότε" δεν ήταν σε θέση να κατανοήσει.

όπως είναι η δημιουργία του κόσμου και του ανθρώπου.
_________________
καμιά φορά, λέω να αλλάξω ουρανό...
...μα δεν υπάρχουν δρόμοι

allforums.gr

[Vaggos]

Προφανώς η πιο κωμική και τραγική θεματική θα είναι αυτή αλλά μου αρέσει.

Ποιος τολμάει να δείξει την ύπαρξη Θεού και ποιος τολμά να επιχειρήσει την μη ύπαρξη του;
_________________
Η βιομηχανία σκοτώνει τη μουσική. Αυτός που αγαπά, και να ελπίζει ξέρει, όλη τη νύχτα πολεμά ξημέρωμα να φέρει.

Παραδοσιακή Μουσική | Ελλάδα

[iason]

Βάγγο, για κόπιασε, κάνε κάτι! Αν όχι ένα από αυτά τα δυο, κάνε κάτι άλλο. Εμένα πάντως με αδικείς (χωρίς να το θέλεις βέβαια). Εγώ τολμώ κάτι άλλο: δεν απασχολούμαι με το ερώτημα.
_________________
-Κάθε λόγος μπορεί να έχει αντίλογο. Κάθε αντίλογος πρέπει να έχει λόγο.
-Εγέμισεν ο ουρανός πετούμενους γαϊδάρους.

[Παππούς]

Καλησπερίσω όλους τους χρήστες. Μπαίνοντας λοιπόν κατευθείαν στο θέμα - θέτω σε πρώτη φάση τον τρόπο με τον οποίο θεμελιώνεται κάποια πεποίθηση στην επιστήμη: «Στην επιστήμη η πεποίθηση πρέπει να θεμελιώνεται πάνω σε θετικά αποδεικτικά στοιχεία που ενισχύουν κάποιον ισχυρισμό και όχι στην έλλειψη στοιχείων υπέρ ή κατά ενός ισχυρισμού.»

Και ερωτώ: Ποια είναι τα θετικά στοιχεία που ενισχύουν τον ισχυρισμό ότι μπορεί να υπάρχει θεός; Προσωπικά τουλάχιστον δεν νομίζω ότι υπάρχουν. Φυσικά δεν λαμβάνω υπόψη μου ότι μπορεί να θεωρήσει κάποιος ως στοιχείο, το γεγονός ότι δεν έχουμε εξηγήσει κάποια πράγματα ακόμη για τον κόσμο μας.

Συνεχίσω αναλύοντας ένα από τα μεγαλύτερα εσφαλμένα επιχειρήματα που χρησιμοποιούν πάρα πολλοί. Ποιο είναι αυτό; Το, «Δεν μπορεί να αποδειχτεί η ύπαρξη του θεού, αλλά ούτε μπορεί να αποδειχτεί και η μη ύπαρξή του.»

Υπάρχει λοιπόν μια θεμελιώδης αρχή στην λογική, σύμφωνα με την οποία εκείνος που καταφάσκει μια πρόταση (π.χ. «υπάρχει θεός» ή «έχω να φάω και να πιω 40 χρόνια») είναι και εκείνος που πρέπει να την αποδείξει, και όχι το αντίθετο. Δηλαδή, δεν είμαι υποχρεωμένος να αποδείξω γιατί δεν υπάρχει θεός, αλλά ο άλλος είσαι υποχρεωμένος να μου αποδείξει γιατί
υπάρχει. Ο λόγος για την εγκυρότητα της αρχής αυτής είναι προφανής. Αν δεν ισχύει, τότε οδηγούμαστε σε argumentum ad absurum, δηλαδή ο καθένας θα καταφάσκει με το έτσι θέλω όποια πρόταση του αρέσει, χωρίς να δίνει εξηγήσεις, ας πούμε, «υπάρχουν ιπτάμενοι ρινόκεροι», «υπάρχουν δράκοι», και φυσικά «υπάρχει θεός». Ο μόνος λόγος να αποφύγουμε την σύγχυση αυτή είναι να ζητούμε από όποιον καταφάσκει μια πρόταση να προσκομίζει τις αποδείξεις... και όχι από τον συνομιλητή του να αποδείξει γιατί δεν υπάρχουν ιπτάμενοι ρινόκεροι, θεός και ούτω κάθε εξής.

Σε αυτό το σημείο αξίζει να αναφέρω ένα απόσπασμα από το βιβλίο του Carl Sagan, το οποίο παρουσιάζει μέσω ενός παραδείγματος όλα τα παραπάνω.

Λέει λοιπόν:
«Ένας δράκος που ανασαίνοντας βγάζει φλόγες, ζει μέσα στο γκαράζ μου».
«Δείξε μου», λέτε. Σας οδηγώ στο γκαράζ μου. Κοιτάτε μέσα και βλέπετε μία σκάλα, άδειους τενεκέδες από μπογιά, ένα παλιό τρίκυκλο αλλά δράκος πουθενά.
«Πού είναι ο δράκος;», ρωτάτε.
«Ω, μα είναι εδώ», απαντώ γνέφοντας αόριστα. «Ξέχασα να σας αναφέρω ότι αυτός είναι ένας αόρατος δράκος».
Προτείνετε τότε να ρίξουμε αλεύρι στο πάτωμα του γκαράζ για να εντοπίσουμε τα πατήματα του δράκου.
«Ωραία ιδέα», λέω, «αλλά αυτός ο δράκος πετάει στον αέρα».
Τότε θα χρησιμοποιήσουμε ανιχνευτή για να συλλάβετε την αόρατη φωτιά.
«Καλή ιδέα», λέω, «αλλά ο αόρατη φωτιά δεν έχει θερμότητα».
Θα βάψετε με σπρέι το δράκο και θα γίνει ορατός.
«Καλή ιδέα, μόνο που ο δράκος δεν έχει σώμα και δεν θα πιάσει η μπογιά».
Και πάει λέγοντας. Αντικρούω όλες τις φυσικές δοκιμασίες που προτείνετε, με μία ιδιαίτερη εξήγηση για το λόγο που δεν θα λειτουργούσαν.

Ποια είναι η διαφορά ανάμεσα σε έναν αόρατο, ασώματο, ιπτάμενο δράκο που φτύνει φλόγες χωρίς θερμότητα και έναν ολωσδιόλου ανύπαρκτο δράκο; Σύμφωνα όμως με κάποιων την λογική, θα πρέπει να ζητήσω να μου αποδειχτεί, πως ο παραπάνω δράκος δεν υπάρχει. Αν δεν υπάρχει τρόπος να αντικρουστεί το επιχείρημά μου - κανένα πιθανό πείραμα δεν θα μετρούσε εναντίον του - οπότε ποιο θα είναι τότε το νόημα να λέμε ότι ο δράκος μου υπάρχει; Η αδυναμία να κατακτήσει κάποιος ανίσχυρη την υπόθεσή μου δεν είναι καθόλου το ίδιο με το να αποδείξει την αλήθεια αυτού του πράγματος.

Ισχυρισμοί που δεν μπορούν να αποδειχτούν, διαπιστώσεις που δεν μπορούν να αμφισβητηθούν είναι άχρηστες όσον αφορά στην επαλήθευσή τους, όση αξία κι αν έχουν στο να μας εμπνέουν ή να εξάπτουν την αίσθηση του θαυμασμού μας.

Αυτό λοιπόν που σας ζητώ να κάνετε, καταλήγει στο να το πιστέψετε χωρίς καμία απόδειξη, απλώς επειδή το λέω εγώ. Βλέπουμε λοιπόν, ένα παράδειγμα φανταστικής δημιουργίας μιας αόρατης ύπαρξης, θεμελιωμένη πάνω σε αναπόδεικτα στοιχεία, που παρόλα αυτά δεν μπορεί να αποδείξει κανείς την μη ύπαρξή του. Με την ίδια λογική, δημιουργό και εγώ μία φανταστική ύπαρξη, την ονομάζω για παράδειγμα «Φαντολέων», του προσδιορίζω και κάποιες ιδιότητες, και ισχυρίζομαι ότι δεν μπορώ μεν να αποδείξω την ύπαρξη του, αλλά δεν μπορεί κιόλας κανείς να μου αποδείξει και την μη ύπαρξή του. Και αν θέλουμε να ακολουθήσουμε την ίδια ακριβώς λογική, θα πρέπει να λάβουμε υπόψη μας και τα ξωτικά, τις νεράιδες, τα φαντάσματα και ου το κάθε εξής, στον ίδιο βαθμό που λαμβάνουμε υπόψη μας και το θεό, μιας και η θεμελίωση σε όλους τους παραπάνω όρους είναι ακριβώς ίδια. Τονίζω ότι εξετάζω το όλο θέμα καθαρά από την επιστημονική πλευρά. Έτσι βασιζόμενος στον τρόπο θεμελίωσης ισχυρισμών της επιστήμης (που είχα παραθέσει αρχικά), καταλήγω ότι δεν μπορεί να υφίσταται ο όρος θεός (ξανατονίζω με βάση την επιστήμη) για τον εύλογο λόγο ότι δεν θεμελιώνεται πάνω σε θετικά αποδεικτικά στοιχεία που ενισχύουν τον συγκεκριμένο ισχυρισμό.

Τέλος, πέραν από όλα αυτά θέλω να τονίσω κάτι πολύ σημαντικό που είπε ο Bugman: «Αφού το οτιδήποτε το ορίζουμε, έτσι θα ορίσουμε και τον θεό. Η απόδειξη αν υπάρχει ή όχι ξεκινάει από την εξέταση του ορισμού.»
Θεωρώ πως είναι πολύ σημαντικό, και αυτό γιατί εάν ορίσουμε τον θεό έτσι όπως ορίζουμε για παράδειγμα «το μολύβι», τότε όχι μόνο υπάρχει, αλλά μπορούμε να το αποδείξουμε κιόλας.
_________________
Οι αναλφάβητοι του 21ου αιώνα δεν θα είναι εκείνοι που δεν μπορούν να διαβάσουν και να γράψουν, αλλά εκείνοι που δεν μπορούν να μάθουν, να ξεμάθουν και να ξαναμάθουν.
"Αλβιν Τοφλερ"

[Bugman]

Οπότε παππού πάμε σε αυτό που λέμε πληρότητα ορισμού!
Τι εστί πληρότητα: Ο ορισμός σου να προσδιορίζει κάτι και μόνο αυτό το κάτι. Έτσι ένα "φαντολέων" είναι κάτι που δεν είναι κάτι άλλο. Το όνομα μας δηλώνει ότι είναι κάτι. Ο ορισμός που αναζητούμε είναι αυτός που μας κάνει ΑΝ ΔΟΥΜΕ ΚΑΤΙ όπως ο ορισμός λέει να το προσδιορίζουμε ως "φαντολέων".
Τι λέμε όμως βλέπω: Ε! αυτό είναι το μυστικό που θα αποκαλύψουμε! Βλέπω δεν είναι μόνο η ενέργεια του βλέπειν, αλλά και του κατανοείν, του αντιλαμβάνειν, εν τέλει του φιλοσοφείν. Και λέμε λοιπόν βλέπω δια αυτού του τρόπου πώς ....και εξηγούμε!
Το επιχείρημα λοιπόν είναι αντίληψη επί του εγχειρήματος, επί μιας πράξης ενός όντος. Επιχείρημα για τον θεό σημαίνει αντίληψη επί της πράξης του θεού. Γι΄αυτό πολλοί μιλάνε για τον Δημιουργό Θεό (που πράτει), ή τον θεό που ρίχνει κεραυνούς (και αυτό πράξη αποτελεί).
Στον ορισμό λοιπόν που έχω αναφερθεί: "Θεός είναι η αντίληψη της μεταβλητότητας του Κόσμου" περιλαμβάνει ως αντίληψη μέσα της την ιδιότητα του κόσμου να μεταβάλλεται (μεταβλητότητα). Η ιδιότητα αύτή προκύπτει από πραξεις που βλέπουμε. Πράξη είναι η κίνηση της γης, το φως του ήλιου, το θρόϊσμα του φύλλου, η ανάσα μας. Μια πέτρα εφανίζει πράξη με την κίνησή της (δελτίο ειδήσεων: βράχος καταπλάκωσε σπίτι όταν αποκολλήθηκε από ύψος τριάντα μέτρων). Κάθε λοιπόν πράξη είναι επιχείρημα ότι υπάρχει μεταβλητότητα και την αντιλαμβανόμαστε.
Τόσο απλή είναι η απόδειξη της ύπαρξης του Θεού!
Η εξυπνάδα δεν είναι προϊόν των ημερών μας. Υπήρχε και αυτή μας έδωσε την έννοια του θεού από τότε που υπήρξε άνθρωπος! Δηλαδή αυτός που αιτιολόγησε έστω και μια πράξη ως δική του αμέσως αιτιολόγησε κάθε άλλη πράξη ως θεϊκή, μέχρι το σημείο και την δική του πράξη να την εντάξει στις θεϊκές. Και φθάσαμε σήμερα να λέμε ότι και μεις πράτουμε ως "παιδιά" του θεού, με την έννοια ότι το παιδί εκτελεί εντολές του γονιού. Αρχικά βέβαια πιστέψαμε ότι ενδεχομένος να γινόμαστε κακά παιδιά, μη υπάκουα, και γι΄αυτό σε δυσμένεια (αποκληρα παιδιά). Ε! και αυτό το ξεπεράσαμε δίνοντας το "κρίμα" στον θεό, όλες οι ευθύνες σε αυτόν, και καταλήγουμε ότι εμείς απλά παίζουμε στο παιχνίδι του θεού. Και μάλλον προχωράμε και πιο μακριά, προσπαθόντας να κάνουμε "καλό" παιχνίδι.
Το καλό δηλαδή βγήκε από την λανθασμένη αντίληψη περί κακού παιχνιδιού, περί δυσμένειας (προπατορικό αμάρτημα για κάποιους).
Με πιο σύγχρονη αντίληψη δεν υπάρχει καλό παιχνίδι όπως και δεν υπήρχε κακό παιχνίδι. Όλες οι ενέργειες είναι θεϊκής αιτίας, άρα ούτε κακές ούτε καλές. Ακόμα και οι νόμοι των ανθρώπων είναι περιορισμοί της φυσικής διεργασίας, αλλά εφόσον υπάρχουν είναι και αυτοί στο παιχνίδι του θεού.
Τέλος η αναγκαιότητα του Θεού υπάρχει εφόσον είναι αντιληπτός αλλά η ίδια αντίληψη δεν αλλάζει τα του θεού (και τα ανθρώπινα είναι του θεού). Ο θεός είναι το υπόβαθρο, και μεις η ουσία δεν μπορούμε να αλλοιώσουμε την αξία του, είμαστε ΖΩΝΤΑΝΑ επιχειρήματα!
(Ο Χριστός προσπάθησε να δώσει χαρά στους πάντες ενοόντας ότι αυτός ο ίδιος ακυρώνει την παλιά αντίληψη περί δυσμένειας του ανθρώπου, και επειδή αυτός είναι το χέρι του θεού, ο ίδιος ο θεός μας δίνει την δυνατότητα να αντιληφθούμε ότι είμαστε αντιπρόσωποί του, έτσι το να εχθρευόμαστε ο ένας τον άλλο είναι σαν να το δεξί χέρι να χτυπάει το αριστερό, είναι άτοπο. Οι δυσκολίες δε που υπάρχουν, μόνο τέτοιες δεν είναι, απόδειξη αυτού είναι η δυνατότητα των πολλών να βοηθούν τους λίγους, έτσι δυσκολία υπάρχει όταν δεν υπάρχει βοήθεια, δηλαδή δεν ζητάμε βοήθεια! Όποιος ζητήσει βοήθεια θα βρεί, άρα δεν θα έχει δυσκολίες - αυτά είναι συμπεράσματα που πηγάζουν από την έννοια του Θεού, ο θεός δεν βάζει δυσκολίες, δεν θέλει να είναι χρήσιμος, αφού είναι τα πάντα δεν μπορεί να γίνει κάτι περισσότερο!)
_________________
Σκορπίστε γνώση, μαζέψτε χαρά!

Η γνώση δεν μπορεί να πουληθεί: Γιατί ενώ κάθε εμπόρευμα μπορεί να επιστραφεί, η γνώση δεν μπορεί να επιστραφεί!

[iason]

Παππού, καλωσόρισες. Ωραία τα όσα λες. Λογικά "όμως". Κάποιος που θέλει να βλέπει (κατά bugman) το θεό, θα σου πει "αυτά είναι λογικά, ο θεός είναι υπερλογικός, άρα αυτά δεν είναι του θεού"...

Οπότε λέει του απαντάς "και αυτό που είπες εσύ μόλις τώρα λογικό ήταν"... Βρε τι πάθαμε...
_________________
-Κάθε λόγος μπορεί να έχει αντίλογο. Κάθε αντίλογος πρέπει να έχει λόγο.
-Εγέμισεν ο ουρανός πετούμενους γαϊδάρους.

[Bugman]

Ο θεός δεν είναι και κάτι άλλο! Δεν έχει ιδιότητες! Γι' αυτό δεν μπορεί να είναι λογικός. Και η λογική είναι μια ιδιότητα.
Και βάσει του ορισμού: Ο θεός είναι η αντίληψη της μεταβλητότητας του Κόσμου. Η αντίληψη της ιδιότητας! Όχι του πόσο αντιλαμβανόμαστε την ιδιότητα αυτή. Αυτό μας κάνει να σκεφθούμε ότι τα πάντα αλλάζουν! Και ότι ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ στο χέρι μας να ΜΗΝ ΑΛΛΑΞΟΥΝ.
Η πίστη χρειάζεται στο να βάλουμε τον εαυτό μας μαζί με τις άλλες αλλαγές (μεταβολές) και εκεί που τα πράγματα δείχνουν άσχημα για την αντίληψή μας να γίνουν καλά! Η διαφορά αντίληψης κακού και καλού είναι δυνατότητά μας. Η κάθε αντίληψη είναι δυνατότητά μας. Οι μεταβολές όμως δεν είναι δυνατότητά μας αλλά ιδιότητά του κόσμου! Η πίστη χρειάζεται όσο χρειάζεται ο φακός στον νυχτοπερπατητή. Να δείχνει που θέλει να πάει αυτός άσχετα αν θα πάει στο τέλος!
Ίσως ο Iason να μην πιστεύει στον θεό με τον νου του αλλά με τις πράξεις να δείχνει ότι πιστεύει. Σίγουρα έχει κάνει ενέργειες που ποντάρουν πάνω στην μεταβλητότητα του κόσμου και περιμένει να εκδηλωθεί όπως θα θέλει. Αυτές οι ενέργειες είναι απόδειξη ότι έχει αντιληφθεί τον Θεό και συνδιαλέγεται μαζί του πράττοντας και περιμένοντας απάντηση. Και επειδή δεν είναι κουτός, δηλαδή δεν ξύπνησε σήμερα, το έχει ξανακάνει και έχει πάρει τις απαντήσεις του. Απλά δεν σταματάει να πιστεύει και συνεχίζει να δρά και να περιμένει αντίδραση!
_________________
Σκορπίστε γνώση, μαζέψτε χαρά!

Η γνώση δεν μπορεί να πουληθεί: Γιατί ενώ κάθε εμπόρευμα μπορεί να επιστραφεί, η γνώση δεν μπορεί να επιστραφεί!

[Vaggos]

Προτείνω να προσδιορίσουμε αρχικά τις έννοιες που χρησιμοποιούμε.

Τι προσπαθούμε να υποστηρίξουμε αν υπάρχει ή δεν υπάρχει αν δεν μιλάμε όλοι για την ίδια έννοια; Ας τοποθετήσει λοιπόν καθ' ένας της πηγές του για την έννοια Θεός ή θεός.

Εγώ εντόπισα την παλαιότερη σημασία της λέξης από αρχαίους συγγραφείς (860-332 π.Χ.) και θεός ήταν τίτλος ηγεμόνων.

Για τη σημερινή σημασία της λέξης ούτε εγώ την έχω συνειδητοποιήσει και δεν μπορώ να εκφέρω ούτε άποψη.

Για τον Ων όμως κάτι μπορεί να γίνει...

_________________
Η βιομηχανία σκοτώνει τη μουσική. Αυτός που αγαπά, και να ελπίζει ξέρει, όλη τη νύχτα πολεμά ξημέρωμα να φέρει.

Παραδοσιακή Μουσική | Ελλάδα

[Bugman]

Θεός vaggo είναι μια τοποθέτηση του "ικανού" ανθρώπου μπ¨ροστά στο "ικανό" σύμπαν. Όπως ο άνθρωπος καταφέρνει να φτιάχνει πράγματα που να τον εξυπηρετούν, έτσι δέχεται ότι ο κόσμος είναι φτιαγμένος από κάποιον Θεό που καταφέρνει να εξυπηρετηθεί. Δηλαδή βάζει ο άνθρωπος τον εαυτό του ως αντικείμενο. Η αμοιβαιότητα αυτή δίνει μια πληρότητα στον άνθρωπο: Είναι και υποκείμενο και αντικείμενο ταυτόχρονα.
Και πράγματι γινόμαστε και θύτες και θύματα, και αυτό το έχει κατανοήσει ο άνθρωπος εξ αρχής.
Εν τέλει δεχόμενοι τον θεό δεχόμαστε ότι ταυτόχρονα ενεργούμε "μόνοι" μας αλλά ενεργεί και ο θεός μέσα από μας για λόγους που δεν κατανοούμε.

Αν τώρα εστιάσουμε στον λόγο που γίνεται αυτό, και πούμε ότι αφού δεν τεκμηριώνουμε λόγο, δεν υπάρχει λόγος, θα είμαστε πολύ λάθος διότι η πραγματικότητα δεν επιδέχεται επιχείρημα! Δηλαδή αν δούμε ότι έπεσε ένα μήλο δεν χρειάζεται να αποδείξουμε τον λόγο που έπεσε το μήλο για να πιστέψουμε ότι έπεσε το μήλο. Το ίδιο συμβαίνει και για αυτά που κάνουμε. Κάνουμε πράγματα που θέλουμε και πράγματα που δεν θέλουμε. Για αυτά που θέλουμε βεβαίως λέμε "εγώ το έκανα", για αυτά που δεν θέλουμε αλλά κάναμε λέμε "δεν φταίω εγώ". Εκείνη την ώρα δικαιολογούμε δική μας ενέργεια ως μη αυτόβουλη. (παράδειγμα: πατάει κάποιος με το αυτοκίνητό του ένα διερχόμενο πεζό. Δεν υπάρχει κίνητρο, υπάρχει πιθανόν απροσεξία για τον αντικειμενικό κριτή. Για τον οδηγό όμως η απροσεξία δεν μπορεί να εξηγηθεί, και μένει με ένα ΓΙΑΤΙ)
Αν λοιπόν σε όλα μας τα ανεξήγητα ΓΙΑΤΙ βάλουμε Επειδή κάποιος άλλος παίζει με μας τότε είμαστε "ελεύθεροι": Ήταν θέλημα θεού να γίνει!
Να λοιπόν το νοητικό εργαλείο του ανθρώπου: Ο Θεός! Και αυτός λοιπόν είναι -νοητικά- εκμεταλλεύσιμος. Και αυτό δίνει την αμοιβαιότητα που έγραψα παραπάνω!
_________________
Σκορπίστε γνώση, μαζέψτε χαρά!

Η γνώση δεν μπορεί να πουληθεί: Γιατί ενώ κάθε εμπόρευμα μπορεί να επιστραφεί, η γνώση δεν μπορεί να επιστραφεί!