ΟΝΤΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΜΗΔΕΝΟΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΜΗ ΕΙΝΑΙ

[iason]

Στην ουσία φίλε είσαι ένα θαυμαστό τίποτα. Ένα τίποτα με μπόλικο καθόλου. Απλώς, εσύ προσπαθείς να κατοχυρώσεις την ύπαρξή σου, ακόμα και μέσα στην ανυπαρξία σου! Σου απαντάει όμως ο Ηράκλειτος: «το μη δύνόν πώς αν τις λάθοι;» Πώς να ξεφύγεις από αυτό που δεν δύει; Και το παράδοξο είναι που έχεις δίκιο για το τίποτα, ακριβώς επειδή είσαι αυτό το τίποτα. Με αυτή τη λογική, εσύ ο ίδιος είσαι η καλύτερη απόδειξη της ανυπαρξίας σου. Και συγχρόνως, της ύπαρξής σου. (Για να μην παρεξηγούμαστε, ε
_________________
-Κάθε λόγος μπορεί να έχει αντίλογο. Κάθε αντίλογος πρέπει να έχει λόγο.
-Εγέμισεν ο ουρανός πετούμενους γαϊδάρους.

[vv]

Ο οντολογικός αυτοπροσδιορισμός του ανθρώπου είναι διανοητική, φανταστική, βιωματική σύλληψη της παρελθούσης κατάστασης του Μηδενός και της επικείμενης και μελλοντικής του, ίδιας, κατάστασης. Μ' αυτή την έννοια, ο οντολογικός αυτοπροσδιορισμός του ατόμου μετατρέπει το άτομο σε "θαυμαστή μετουσίωση του Μηδενός". Σε συνδυασμό με τη γνώση του παράγοντα "τύχη" και "σύμπτωση" που συνετέλεσε στην "μετουσίωση" αυτή "του Μηδενός", αυτοπροσδιορίζεται η ανθρώπινη ύπαρξη σαν "θαυμαστή μετουσίωση του Μηδενός και περιστρεφόμενη σύμπτωση".
Αυτός ο αυτοπροσδιορισμός έρχεται σε σύγκρουση με τον παροντικό αυτοπροσδιορισμό της "ύπαρξης" και του υπαρξιστικού "Είναι" κι η ανθρώπινη φύση διχάζεται και κονιορτοποιείται! Σκοπός της τώρα να ισορροπήσει τα δύο αντίθετα αυτοπροσδιοριστικά οντολογικά ρεύματα!

[vv]

Δες τα, λοιπόν, στο πλαίσιο της υπαρξιστικής φιλοσοφίας και όχι μονόπλευρα. Επίσης δεν έλαβες υπόψιν σου καθόλου την ποιητική λειτουργία των "στίχων".

[iason]

Αυτό περί στίχων ομολογώ δεν το έπιασα, αλλά είδες τώρα γιατί έθεσα το θέμα της γραμμικής σκέψης και της αντίληψης του χρόνου από το υποκείμενο; (σε άλλη συζήτηση, θυμάσαι εκείνο το κείμενο για τον πατέρα και τον γυιό

Τώρα εξήγησες το θέμα, με την ισορροπία που λες, τελικά από το πολύ το λέγε λέγε κάτι βγαίνει μερικές φορές...
_________________
-Κάθε λόγος μπορεί να έχει αντίλογο. Κάθε αντίλογος πρέπει να έχει λόγο.
-Εγέμισεν ο ουρανός πετούμενους γαϊδάρους.

[vv]

Ο Αϊνστάιν έδειξε ότι η ενέργεια και η ύλη είναι ένα και το αυτό: η ενέρεγεια μετατρέπεται σε ύλη και η ύλη σε ενέργεια. Στο βάθος, η ενέργεια είναι ύλη και η ύλη ενέργεια!
Το ερώτημα που μου γεννήθηκε είναι το ανάλογο της "κότας με τ' αυγό": "η κότα γέννησε τ' αυγό ή το αυγό την κότα"; Η ενέργεια έκανε την ύλη ή η ύλη την ενέργεια;

Η δαρβίνεια θεωρία έδωσε λύση το "αίνιγμα της κότας": ούτε η κότα υπήρξε πρώτη μήτε και τ' αυγό: είναι ένα ον που μετεξελίχθηκε σε κότα και που προηγουμένως δεν ήταν κότα! Έτσι ήρθε και τ' αυγό!

Το ανάλογο θα πρέπει να συνέβη και με την ενέργεια-ύλη: η ενέργεια-ύλη αποτελεί προϊόν ενός προηγούμενου όντος, μιας άλλης φυσικής δύναμης, το οποίο μετεξελίχθηκε σε ενέργεια-ύλη!

Τι λέτε;

[Bugman]

'Ο,τι λέει ο Αϊνστάϊν.
Η ενέργεια με την ύλη συνδέονται με μια σχέση με την σταθερά που ισούται με το τετράγωνο της ταχύτητας του φωτός.
Άρα τα μεγέθη είναι:
Ενέργεια, Υλη, Χρόνος, Διάστημα (απόσταση)
ενέργεια λοιπόν είναι το γινόμενο των Υλή, Χρόνος, Απόσταση.
Άρα η ενέργεια είναι εξαγόμενο τριών στοιχείων, άρα είναι νοητή. Το υπαρκτό είναι η ύλη, ο χρόνος και η απόσταση.
Τι κότες και τι αυγά;! Δεν υπάρχουν εδώ τετοια πράγματα.
_________________
Σκορπίστε γνώση, μαζέψτε χαρά!

Η γνώση δεν μπορεί να πουληθεί: Γιατί ενώ κάθε εμπόρευμα μπορεί να επιστραφεί, η γνώση δεν μπορεί να επιστραφεί!

[iason]

Δηλαδή με μια τέτοια θεώρηση, η οντολογία αφορά όχι μόνο την ύλη αλλά και την ενέργεια. Μπορεί δηλαδή κάτι να μην υπάρχει ως ύλη, αλλά να υπάρχει ως ενέργεια. Να υπάρχει δηλαδή εν δυνάμει. Να πω κάτι πιο πρακτικό; Ας μην μπλέξουμε στο από τι δημιουργείται η ενέργεια. Η κλασσική θεωρία της εντροπίας ίσως μας αρκεί (σε μια ολική, συμπαντική κλίμακα). Να σταθούμε δηλαδή στη δημιουργία της ύλης από την ενέργεια. Οπότε, η ύπαρξη αφορά σε μια οντολογία της ύλης. Συνειδητός αυτοπεριορισμός, εξηγούμε την ύπαρξή μας μέσα στο αδιαμφισβήτητο πλαίσιο της υλικής ύπαρξης. Οπότε, το μηδέν είναι ένα «υλικό μηδέν». Μια πιο «πρακτική οντολογία» δηλαδή, να μας προσγειώσει λιγάκι βρε παιδί μου…

Ο Bugman το είπε καλά. Δεν υπάρχουν κότες κι αυγά. Το μεσημέρι Bugman που θα έρθει η ώρα για φαΐ, τότε να το ξαναπείς αυτό!

Δεν ξέρω αν το κατάλαβες... αλλά απέδειξες τη δημιουργία της ύλης από την ενέργεια! Της ύλης από τη νόηση!
_________________
-Κάθε λόγος μπορεί να έχει αντίλογο. Κάθε αντίλογος πρέπει να έχει λόγο.
-Εγέμισεν ο ουρανός πετούμενους γαϊδάρους.

[vv]

Bugman, εννοείς ότι η ενέργεια είναι νοητή παραγματικότητα; Μια πλατωνική Ιδέα; Μια απλή έννοια; κτλ.
Δε νομίζω, όμως: η ενέργεια γίνεται αντιληπτή από επιστημονικά όργανα και αφήνει τα σημάδια της στην ύλη κτλ. Έχει δηλαδή, θα έλεγα, υλική και πραγματική υπόσταση και όχι νοητή.
Απάντησε, λοιπόν, η ύλη έφτιαξε την ενέργεια ή η ενέργεια την ύλη;
Την αναλογία μεταξύ του "αινίγματος της κότας" και της ενέργειας-ύλης, την δαρβίνεια "λύση" δηλαδή, τη βρήκα σαν διέξοδο. Και δεν είμαι ούτε ο πρώτος ούτε ο τελυταίος. Βλέπε τις μεγάλες κοσμολογικές θεωρίες των αστροφυσικών.

Το ερώτημα αφορά τον πρώτο πρόγονο του σύμπαντος; Πόθεν ήλθε; Έκφανση του Μηδενός. Μα αν το Μηδέν ως απόλυτη έννοια εκφράζει τον εαυτό του έμμεσα, μη απόλυτα, τότε δεν είναι απόλυτο! Δεν υπάρχει απόλυτο!

[iason]

Προτείνω, πάλι, να πάμε πίσω ένα μόνο επίπεδο, μέχρι το επίπεδο της ενέργειας, για να μη μπλέξουμε. Μας φτάνει να θεωρούμε τη δημιουργία της ύλης από την ενέργεια. Βέβαια, εννοείται, διάφορες μορφές ύλης από διάφορες μορφές ενέργειας. Μέσα στο κοσμικό χάος (μιας και ανέφερες τη θεωρία του χάους) η ενέργεια εναλλάσσεται σε ένα σωρό μορφές και έτσι προκύπτουν και οι μορφές της ύλης. Έτσι, πράγματι δεν υπάρχει μηδέν υλικό, επειδή δεν υπάρχει μηδέν ενεργειακό. Ακόμα και η απουσία ενέργειας σε μια μαύρη τρύπα είναι κι αυτή μια μορφή ενέργειας σε τελική ανάλυση. Κάθε ενέργεια δηλαδή ενέχει ένα μορφογενετικό πεδίο, από το οποίο η ύλη είτε προκύπτει είτε μπορεί να προκύψει (υπάρχει εν δυνάμει).

Αυτό συγκεφαλαιώνει το πρόβλημα του χρόνου και το πρόβλημα του μηδενός, με την έννοια ότι, ναι μεν μηδέν απόλυτο δεν υπάρχει, αλλά τότε δεν υπάρχει ούτε απόλυτος χρόνος. Πράγμα που με τη σειρά του σημαίνει, ότι και το μη είναι δεν υπάρχει! Αν εμείς νοούμε το μη είναι, αυτό το κάνουμε επειδή και όταν αντιλαμβανόμαστε το χρόνο γραμμικά. Το σύμπαν δεν χρειάζεται έναν πρόγονο, ούτε εμείς. Αν αντιληφθούμε το χρόνο μη-γραμμικά, τότε δεν έχουμε πρόβλημα ανυπαρξίας, αφού ούτε μπορούμε να πούμε ότι δεν υπήρχαμε πριν γεννηθούμε (αποκτώντας την παρούσα υλική μας μορφή) ούτε μπορούμε να πούμε ότι δεν θα υπάρχουμε μετά τον θάνατό μας (χάνοντας την παρούσα υλική μορφή). Ακόμα και σε μια μαύρη τρύπα να πέσουμε, μορφή θα αλλάξουμε.
_________________
-Κάθε λόγος μπορεί να έχει αντίλογο. Κάθε αντίλογος πρέπει να έχει λόγο.
-Εγέμισεν ο ουρανός πετούμενους γαϊδάρους.

[Bugman]

Βλέπω αναφορά στην γραμμικότητα του χρόνου. Πολλοί -πολλές- εδώ μέσα δεν θα μπορούν να αντιληφθούν αυτόν τον όρο (ξέρω πολύ κόσμο που δεν αντιλαμβάνεται θεωρητικά τις εξισώσεις πρώτου βαθμού αλλά τις χρησιμοποιεί καθημερινά, πρακτικά, δέκα κιλά πατάτες επί τόσο το κιλό ίσον τόσα χρήματα, κανείς δεν θα παραγγείλει περισσότερα κιλά απ΄όσα χρήματα έχει άρα έχει κάνει και το ανάστροφο τόσα χρήματα προς τόσο το κιλό ίσον τόσα κιλά πατάτες αγοράζω)
Δώστε βάση λοιπόν στα παρακάτω:
Έχουμε μια ταινία που δείχνει κάτι από την ζωή του Α (μια ώρα από την ζωή του). Μπορούμε να την παίξουμε σε μιάμιση ώρα αλλά θα μας κουράσει γιατί όλα θα είναι σε αργή κίνηση. Μπορούμε να την παίξουμε σε μισή ώρα αλλά θα κουραστούμε γιατί όλα θα τρέχουν. Και στις δυο περιπτώσεις η αλλαγή της γρηγοράδας των σκηνών έγινε για όλη την ταινία το ίδιο. όλα γρήγορα ή όλα αργά. Αυτή λέγεται γραμμική μεταβολή. ΣΤι πατάτες αν αλλάξουμε την τιμή κιλού αλλάζουμε για ίσα κιλά πατάτες τη τελική αξία, να λοιπόν η γραμική μεταβολή και εδώ.
Τώρα ας πάμε στην μη γραμμική μεταβολή.
Για να το εξηγήσουμε σε μια ταινία θα πρέπει να δούμε το ρυθμό των μεταβολών. Αλλά το απλοποιούμε και πάμε σε δυο ίδιες ταινίες που παίζουν ταυτόχρονα αλλά ασύγχρονα. Δηλαδή ο μηχανισμός αλλαγής καρέ σε κάθε ταινία κάνει νερά και παίζει πότε γρήγορα πότε αργά και μάλιστα όχι με τον ίδο ρυθμό με τον άλλο όμοιο μηχανισμό της διπλανής ταινίας. Τι θα συμβεί; Γεγονότα που λογικά έπρεπε να γίνουν ταυτόχρονα (με καλούς μηχανισμούς) τώρα αλλάζουν την σχετική χρονική απόσταση. Αυτή η αλλαγή μάλιστα δεν είναι ίδια παντού, αλλού υπάρχει μεγάλη και αλλού μικρή απόσταση. Αυτή η διαφοροποίηση μας λέει ότι είναι η μη γραμμική μεταβολή του χρόνου!
Τώρα βέβαια πως θα ξεφύγουμε από το παράδειγμα για να το δούμε στην πράξη;
Ας πούμε ότι οι ταινίες είναι καταγεργαμένες παρατηρήσεις από δυο διαφορετικά σημεία, άρα διαφορετικές όψεις. Κοιτάς ένα πορτοκάλι από την μια πλευρά και από την άλλη. Βλέπεις ότι η μια πλευρά μουχλιάζει ενώ η άλλη είναι καλή. Και η καλή πλευρά θα μουχλιάσει αλλά πιο μετά. Είναι φανερό ότι από την καλή πλευρά ο χρόνος είναι πιο αργός! βεβαίως η μέτρηση χρόνου δείχνει ίδια. Όμως οι μεταβολές σε ίσο χρόνο είναι λιγότερες, στην καλή πλευρά!
Υπάρχει λοιπόν και μια άλλη δυνατότητα, να τρέχουμε πιο γρήγορα από τον χρόνο εκδήλωσης των μεταβολών π.χ. στην Γη και γυρνώντας στην γή, μετά από 50 χρόνια γρήγορης κίνησης να βρούμε τον πλανήτη σε 5000 χρόνια μεταβολών αργής κίνησης. Αυτό λέει ο Αϊνστάϊν, ότι χρόνος επί ταχύτητα μεταβολών είναι σταθερός, όσο αυξάνεις την ταχύτητα μεταβολών μειώνεις τον χρόνο. Αν τρέχεις με ταχύτητα του φωτός ο χρόνος δεν περνάει! Είναι κάπως οξύμωρο, πως έχεις ταχύτητα αλλά δεν έχεις μεταβολή; Αφού ταχύτητα είναι η μεταβολή της απόστασης στον χρόνο! Είναι θέμα παρατήρησης. Η εικόνα που έρχεται από το Διάστημα του Χ άστρου δεν γέρασε. Είναι το ίδιο νέα με αυτή που ξεκίνησε από αυτό. Το άστρο πρακτικά μπορεί να μην υπάρχει, να έσκασε αλλά οι εικόνες ταξιδεύουν. Τώρα πάμε στο πιο σοβαρό. Εφόσον το φως είναι τόσο γρήγορο, σκεφτόμαστε: οι δυνάμεις βαρύτητας πόσο γρήγορα κάνουν μεταβολές; Ο πλανήτης που έσκασε πόσο γρήγορα θα αλλάξει τον συσχετισμό βαρυτικών δυνάμεων. Ο Αϊνστάιν λέει ότι τίποτα δεν είναι πιο γρήγορο από το φως. Άρα όταν μάθουμε ότι έσκασε ένα αστέρι η επίδραση της βαρύτητάς του δεν θα είναι σύγχρονη. Έτσι τώρα έχουμε δυο όψεις τους αστεριού για ένα γεγονός, αλλά ασύγχρονες. Αυτό λοιπόν σημαίνει μη γραμμικότητα του χρόνου! (ένα γεγονός γίνεται αντιληπτό σε διαφορετικούς χρόνους, ενώ έπρεπε να είχαμε σύγχρονες παρατηρήσεις)
_________________
Σκορπίστε γνώση, μαζέψτε χαρά!

Η γνώση δεν μπορεί να πουληθεί: Γιατί ενώ κάθε εμπόρευμα μπορεί να επιστραφεί, η γνώση δεν μπορεί να επιστραφεί!

[vv]

Φυσικά Iason, αν απαλείψουμε το γραμμικό χρόνο: παρόν-παρελθόν-μέλλον, μια γραμμή εξέλιξης, ως πλάσματα με φαντασία, δεν υπάρχει ανυπαρξία, μιας και η παρελθούσα και μελλοντική κατάσταση του Μηδενισμού μας απαλοίφεται!
.................

Το σύμπαν: α': η υπήρχε (από) πάντα, β': ή δημιουργήθηκε εκ του Μηδενός!

Λογική σύγκρουση: α': κάθε γεγονός έχει αιτία (αρχή του αποχρώντος λόγου). β': Τίποτα δεν δημιουργείται από το τίποτα (nihil ex nihilo fit).

Το αίνιγμα λύνεται μονάχα αν δεχτούμε πως δε συμβαίνει ούτε το α' ούτε το β'.

Ερώτημα: τι δεν υπάρχει ούτε από πάντα ούτε δημιουργείται εκ του Μηδενός;

Το Μηδέν: δεν έχει νόημα να ρωτούμε πότε δημιουργήθηκε ή αν δημιουργήθηκε! Το σύμπαν το ταυτίζω με το Μηδέν!

Ερώτημα: δηλαδή δεν υπάρχει το σύμπαν, όλα έίναι μία πλάνη;

Λάθος: είμαι ρεαλιστής και το σύμπαν υπάρχει. Ασ δεχτούμε ως αξίωμα πως υπάρχει! Το ρπόβλημα αρχίζει από τη στιγμή που δεχόαμστε το σύμπαν σαν υπαρκτό! Μόνον τότε έχει νόημα η αναζήτηση! Κι εμείς κάνουμε μια αναζήτηση με νόημα!

Ερώτημα: μα πώς γίνεται να ταυτίζεται με το Μηδέν το σύμπαν,όταν είναι υπαρκτό και, άρα, διάφορο του Μηδενός;

Απάντησ: το σύμπαν, ναι, μεν, υπάρχει, μα για να ταυτίζεται με το Μηδέν θα πρέπει ταυτόχορνα να μην υπάρχει, ταυτόχορνα να βρίσκεται σε δύο αντιφατικές μεταξύ τυος καταστάσεις! Έτσι Μηδενίζεται και ταυτίζεται με το Μηδέν! Έκφανση του Μηδενός το σύμπαν!

Βλέπουμε πως η οντολογική αρχή, το Μηδέν, εκφράζεται έμμεσα, με΄σα από την ύπαρξη και την ταυτ΄χοορνη άρση της ύπαρξης, μέσα από τις ταυτόχορνες αντιφατικές καταστάσεις οντολογικές, μ' έμμεσο τρόπο κι όχι απόλυτα κι απόλυτο: εφόσον η κοσμολογική-οντολογική αρχή του σύμπαντος εκφράζεται έμμεσα, δεν είναι απόλυτη. Εφόσον δεν είναι απόλυτη η ίδια η οντολογική αρχή του σύμπαντος, τότε στη φύση δεν μπορώ να δεχτώ κανένα απόλυτο! Δεν υπάρχει στη φύση απόλυτο! Άρα όλα τα μεγέθη είναι σχετικά και έμμεσα, ποτέ απόλυτα: δεν υπάρχει απόλυτο Μηδέν, δεν υπάρχει απόλυτος χρόνος κτλ.

................

Iason, το ότι δεν υπάρχει απόλυτος χρόνος δε σημαίνει πως δεν υπάρχει το Μη Είναι που βρίσκεται στο παρελθόν και το μέλλον. Ο χρόνος δεν είναι σταθερός, είναι έμμεσος κι όχι απόλυτος όπως προκύπτει απ' τα παραπάνω, όμως η οντολογική αρχή του Μη Είναι είναι γεγονός για τον καθένα μας, γιατί δεν αφανίζεται ο γραμμικός χρόνος, αλλά το t του γραμμικού χρόνου που για κάθε άνθρωπο μπορεί να είναι διαφορετικό, η "έλευση" του χρόνου κτλ. (ίσως δε σ' "έπιασα" καθόλου, αν όντως δε σ' έπιασα ξαναεξήγα το). :)

[Bugman]

Το ζήτημά σου νν με την χρήση του χρόνου δεν έχει σχέση.
Δηλαδή στις προτάσεις σου το αίτιο και το γεγονός για να τα ξεχωρίσεις πρέπει να είναι δυο γεγονότα, με χρόνο ασήμαντο μεταξύ τους. Άρα πρέπει να δούμε αν το μη γεγονός, το μηδεν για σένα, μπορεί να είναι είδος γεγονότος, να έχει θέση αιτίας.
Αλλά ποιο γεγονός μας δείχνει το μη γεγονός; Το γεγονός χωρίς φανερή αιτία. Αν το πούμε έτσι αυτό είναι το σύμπαν. 'Αρα το σύμπαν είναι ένα γεγονός, δεν είναι ένα μηδέν αλλά προέρχεται από ένα μη γεγονός, διότι δεν έχει φανερή αιτία!
Με αυτά καταρρίπτω την οντολογία του μηδενός και του μη είναι:
1. Όλα είναι κάτι, και κάτι είναι διαφορετικό από τα υπόλοιπα και το όλο.
2. Όλα είναι μαζί και η απουσία ενός είναι η αδυναμία μας να το δούμε.

Αν μπορείς να καταρίψεις τα (1) και (2) τότε υπάρχει μηδεν, διαφορετικά δεν υπάρχει.
_________________
Σκορπίστε γνώση, μαζέψτε χαρά!

Η γνώση δεν μπορεί να πουληθεί: Γιατί ενώ κάθε εμπόρευμα μπορεί να επιστραφεί, η γνώση δεν μπορεί να επιστραφεί!

[vv]

Φίλε Bugman, κανείς δε ρωτά πότε δημιουργήθηκε κάτι ανύπαρκτο, γιατί απλά δεν υπάρχει κάτι για να ρωτήσει. Δεν έχει νόημα, δεν το αγγίζει ο "αποχρών λόγος" για να ρωτήσει κανείς! Αν σήμερα το μεσημέρι έβγαινα στην Καστοριά και ρωτούσα: ρε παιδιά, ξέρετε πότε δημιουργήθηκε αυτό που δεν υπάρχει; Στην καλύτερη πρίπτωση θα μ' έβριζαν και στη χειρότερη θα μ' έκλειναν σε ψυχιατρική κλινική!:) Πρόσεξε τον επιρρηματικό "πότε" και το ρήμα "δημιουργήθηκε". Θυμίζω: ο κόσμος ή υπήρχε (από) πάντα ή δημιουργήθηκε εκ του Μηδενός! Το τονίζω, όμως, την ανυπαρξία δεν την "πτοεί" και δεν την "αγγίζει" καθόλου η τέταρτη αρχή της λογικής ούτε και το "τίποτα δεν προέρχεται εκ του Μηδενός"! Μεταφέρω αυτή την κατασατση α-προβληματισμού και μη αντινομιών στο σύμπαν και την ταυτίζω μαζί του για να πάψουν οι αντινομίες. Και δεχόμενος το μη άμμεσο Μηδέν, συνειδητοποιώ, ως οντολογική αρχή που είναι αυτό, πως δεν υπάρχει απόλυτο, άρα το Μηδέν ως ανυπαρξία δεν είναι απόλυτο! Η λόγοι μου πρί της ούτε-ούτε κατάστασης θα' ταν η καλύτερη περιγραφή! Άρα κι όλα τα σχετικά μεγέθη αφού απορρέουν και ταυτίζοται μ' αυτή την οντολογική αρχή δεν είναι απόλυτα!
Η οντολογία δεν έχει κανένα σαθρό.


Θες να αποδείξεις ότι το "Μη γεγονός" μπορεί να είναι γεγονός και το ορίζεις ως άγνωστη αιτία, δηλαδή ούτε λίγο ούτε πολύ "γεγονός"!!! Δηλαδή το "αυτό που δεν είναι γεγονός" είναι για σένα μια άγνωστη αιτία, ένα "γεγονός"! Το β δεν είναι γ, (άρα) το β είναι γ! Έτσι το 1 και το 2 βγάινουν άσχετα!

[iason]

Κοίταξε νν, μπορεί και εγώ να μην κατάλαβα. Είπα κάτι απλό: ανέφερα αυτό για το χρόνο για να δείξω τη σχετικότητα της δικής μας αντίληψης, όπως και ο Bugman έδειξε με την περίπτωση του μακρινού αστεριού. Όταν βλέπουμε ένα αστέρι που βρίσκεται τόσα έτη φωτός, απλούστατα δεν βλέπουμε αυτό που υπάρχει σήμερα, βλέπουμε αυτό που υπήρχε πριν από τόσα έτη φωτός. Μπορεί εμείς να μιλάμε με όρους γραμμικού χρόνου, αλλά η ίδια η παρατήρησή μας μάς διαψεύδει. Δηλαδή, εκ των πραγμάτων δεν μπορείς να λες «κάθε γεγονός έχει αιτία» όταν αυτή την αιτία εκ των πραγμάτων την αγνοείς, όπως δεν μπορείς να λες «κάτι δημιουργείται εξ του μηδενός» ή ex nihilo nihil, για τον ίδιο λόγο. Η γραμμική σου λογική το δέχεται, αλλά η «λογική» του σύμπαντος, και του κόσμου που σε περιβάλλει, δεν είναι αυτή. Σκληρό, ναι, αλλά έτσι είναι. Έτσι αυτομάτως, καταρρίπτεται η βάση του συλλογισμού σου περί μηδενός, διότι δεν έχεις το κριτήριο για να κρίνεις τι υπάρχει και τι όχι. Η τυπική λογική μόνος του το είπες αλλού, μιλώντας για τους κβαντομηχανικούς κλπ, είναι κάτι εξαιρετικά ευάλωτο. Έτσι είναι, απλώς έτσι είναι. Μπορείς με τη νόησή σου να νοήσεις όποια οντολογία θέλεις, αλλά το σύμπαν είναι πάντα εκεί για να σε διαψεύδει! Αντινομίες στο κεφάλι μας υπάρχουν, όχι στο σύμπαν. Δεν ξέρεις, δεν μπορείς να ξέρεις, ούτε αν ο κόσμος υπάρχει ούτε αν δημιουργήθηκε. Αν έχεις το κουράγιο, ομολόγησέ το, αν δεν το έχεις αυτό το κουράγιο άφησέ το. Έτσι απλά.
_________________
-Κάθε λόγος μπορεί να έχει αντίλογο. Κάθε αντίλογος πρέπει να έχει λόγο.
-Εγέμισεν ο ουρανός πετούμενους γαϊδάρους.

[vv]

Αλίμονο Iason αν η φιλοσοφία ήτανε δογματισμός και στενότητα πνεύματος! Ως γνωστόν η ιστορία της φιλοσοφίας είναι μία συνεχής μάχη ερμηνείας του κόσμου από διαφορετικές λογικές-ενορατικές οπτικές γωνίες! Αλίμονο, λοιπόν, αν "απαιτούσαμε" από τις θεώρίες μας να ταυτίζονται με την πραγματικότητα! Η απόλυτη αλήθεια είναι άπιαστο όνειρο το οποίο αποδυκνείει η ίδια η ιστορία της φιλοσοφίας! Δογματισμός και στενότητα πνεύματος δεν έχουν θέση στο χώρο της φιλοσοφίας και στο filsofia.gr, όπως επανειλημμένα έχει δηλώσει και ο ίδιος ο Afham.
Μπροστά μας έχουμε ένα ψυχρό σύμπαν το οποίο ποτέ δε θα κατανοήσουμε απόλυτα. Ακόμα και ο προσδιορισμός του σύμπαντος και της "αλήθειας" από τους φυσικούς γίνεται στα πλαίσια εννοιολογικών ανθρώπινων κατασκευών.ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΛΗΘΕΙΑ, ΥΠΟΘΕΣΕΙΣ ΛΟΓΙΚΕΣ ΚΑΝΟΥΜΕ ΠΟΥ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΣΤΗΡΙΧΤΟΥΝ ΛΟΓΙΚΑ-(ΕΝΟΡΑΤΙΚΑ).