Επισκόπηση προηγούμενης Θ.Ενότητας :: Επισκόπηση επόμενης Θ.Ενότητας |
Συγγραφέας |
Μήνυμα |
Ouliathis Πρύτανης
Εγγραφή: 04 Οκτ 2003 Δημοσιεύσεις: 3832 Τόπος: Κύπρος
|
Δημοσιεύθηκε: Τετ Νοέ 19, 2003 11:59 am Θέμα δημοσίευσης: |
|
|
Πολύ νερό να πιει κανείς Ιάσωνα θα σκάσει πόσο μάλλον κρασί η οτιδήποτε. Αυτό ισχύει 100 φορές παραπάνω όταν αυτό το οτιδήποτε είναι και από την φύση του επικίνδυνο κιόλας. Αυτό που κάνει την διαφορά είναι το μέτρο και ο σκοπός. Θα τολμήσω να πω μια ας πούμε επαναστατική άποψη στο θέμα. Πολλοί ψάχνουν να βρουν πως αναπτύχθηκε ο πολιτισμός και μάλιστα επικαλούνται μέχρι και εξωγήινους γι αυτό και μεταξύ αυτών σοβαροί επιστήμονες όπως ο Καρλ Σαγκάν για παράδειγμα της NASA (μακαρίτης τώρα) αλλά και άλλοι. Αυτό δείχνει πολύ καλά το μέγεθος του προβλήματος. Για να περάσουμε από την παλαιολιθική στην νεολιθική εποχή χρειάστηκαν αν θυμάμαι καλά περίπου 300000 χρονιά. Απλά και μόνο για να μάθουμε να λαξεύουμε το πέτρινο εργαλείο από μικρότερο κομμάτι πέτρας από ότι πριν. Για αυτό το πολύ μικρό επίτευγμα χρειάστηκαν τόσα χρόνια. Τι ήταν αυτό που δημιούργησε λοιπόν αυτήν την τεράστια και ξαφνική πολιτισμική έκρηξη από το σχεδόν τίποτα? Οι θεοί λένε οι αρχαίες πηγές. Και που τους βρήκανε αυτούς και πως? Στα αρχαία μαντεία τους βρήκανε και σ αυτά που κάνανε εκεί. Από εκεί μάλιστα ξεπήδησαν οι πρώτοι φιλόσοφοι όπως ο Παρμενίδης, ο Εμπεδοκλής, ο Πυθαγόρας και προφανώς και ο ίδιος ο Ηράκλειτος. Η αλήθεια τελικά μπορεί να είναι πολύ παράξενη ακόμα πιο παράξενη και από τους εξωγήινους!! _________________ Αυτο που εσείς αποκαλείτε ζωή εγώ το αποκαλώ θάνατο, κι αυτό που εσείς αποκαλείτε θάνατο, εγώ το αποκαλώ ζωή.
Εμπεδοκλής |
|
Επιστροφή στην κορυφή |
|
|
iason Πρύτανης
Εγγραφή: 01 Ιούν 2003 Δημοσιεύσεις: 4108 Τόπος: (Γ)Ελλάς
|
Δημοσιεύθηκε: Πεμ Νοέ 20, 2003 5:24 am Θέμα δημοσίευσης: |
|
|
Και δε μου λες, πως λέγαν το μίγμα μπύρας και νερού;
(Τώρα είδα το post)
Λοιπόν, ναι, εδώ είναι το ωραιότερο, και το έπιασες. Η "παραξενιά" της αλήθειας.
Όμως... ούτε αυτό δεν αθωώνει την "χημεία της αλήθειας"!
Εκτός αν μιλήσουμε ακριβώς γι΄ αυτή τη "χημεία"... _________________ -Κάθε λόγος μπορεί να έχει αντίλογο. Κάθε αντίλογος πρέπει να έχει λόγο.
-Εγέμισεν ο ουρανός πετούμενους γαϊδάρους. |
|
Επιστροφή στην κορυφή |
|
|
Bugman Πρύτανης
Εγγραφή: 03 Ιούλ 2003 Δημοσιεύσεις: 13585 Τόπος: Καλλιθέα
|
Δημοσιεύθηκε: Πεμ Νοέ 20, 2003 6:51 am Θέμα δημοσίευσης: |
|
|
Όπως το έθεσε ο Ouliathis, βλέπει το ζήτημα από την πλευρά του ανθρώπου που θέλει να πετύχει και σε αυτό βρίσκει βοηθούς μέχρι (ή μόνο τους θεούς (γενικά το μη ανθρώπινο αλλά λογικό - που αιτιολογεί την δράση του).
Ας δούμε όμως το ζήτημα από αυτό που λέμε θέλγητρο: (το) ουσ. (Κ θέλγητρον) το μέσο που θέλγει, τραβά, σαγηνεύει: έχει πολλά θέλγητρα, πρέπει να ομολογηθεί (πηγή Μείζον Ελλ. Λεξικό)
Το ζήτημα λοιπόν είναι πως το θέλω του πρωτόγονου άλλαξε στο θέλω κάτι άλλο. Ποιο είναι αυτό το μέσο που τον τράβηξε ενώ πριν δεν τον τράβαγε καθόλου;
Ξεχνάμε τις μεταναστεύσεις, την τροφοσυλλογή, τους φυσικούς εχθρούς του ανθρώπου όπως ο καιρός, η φύση, αλλά και ο απένατι που θέλει να φάει το ίδιο ψωμί. (και στα ζώα υπάρχουν δράματα όπου κάποια αδύναμα ζώα θα πεθάνουν από πείνα λόγω του περιορισμού που έχουν από τα πιο δυνατά)
Η αποψή μου είναι ότι είμαστε παιδιά μια κοινωνίας που στηρίχθηκε στην αλληλοβοήθεια. Όποτε η αλληλοβοήθεια χαλάρωσε είχαμε δυσάρεστες εξελίξεις. Το ότι αργήσαμε αυτό είναι απόλυτα φυσικό: τελειώνεις περρισότερες δουλειές όταν έχεις περισσότερα εργαλεία και χέρια για να τα χρησιμοποιήσουν. Αρχικά χέρια επιδέξια δεν υπήρχαν, τα εργαλεία δεν είχαν διάδοση στον κόσμο, άρα οι εργασίες γίνονταν αργά. Μιλάμε για καθημερινές και μη εργασίες. Το συμπέρασμα λοιπόν: Είναι απόλυτα φυσική η εξέλιξη αυτή.
Επίσης είναι και απαραίτητη, διότι ενώ κάθε κάτοικος της Γης δουλεύει κερδίζοντας, αξιοποιόντας τον χρόνο του, η ίδια η Γη δεν κερδίζει τίποτα, εναντίον σπαταλάει τον χρόνο ζωής της και αν θέλουμε να έχουμε συνέχεια πρέπει να βρούμε τον τρόπο να αποκίσουμε άλλους πλανήτες- σε όλλο Ηλιακό σύστημα!
Και ας το συνδέσουμε αυτό με το οινόπνευμα: Το κρασί είναι μέρος της Γης όπως και μεις άλλωστε, και τα δυο μας είμαστε ένα μάτσο χημικά στοιχεία οργανικά. Ενώ ο άνθρωπος ζητάει την εξέλιξη, το κρασί την έχει βρει. Όταν πίνουμε κρασί νιώθουμε την ευχαρίστηση ότι αυτό το πράγμα έπρεπε να είναι έτσι και έτσι είναι. Άρα στην ουσία μας δίνει την ελπίδα ότι όπως αυτό βρήκε την μορφή του έτσι και μεις θα βρούμε την δική μας. Έτσι νομίζουμε! Όσο πίνουμε τόσο φεύγουμε από την εξέλιξη και πάμε σε μια κακή κατάληξη.
Γιατί έπιναν οι φιλόσοφοι; Ίσως η συγχρονισμένη πόση (συμπόσιο) να δείχνει ότι όπως μια ίδια ουσία έπιναν μαζί, μια ουσία είναι και η ζωή που ζούνε και δεν πρέπει να δείχνει κάποιος ότι η δική του -επειδή είναι δική του- είναι σπουδαιότερη. Βάζανε τον εαυτό τους στην ίδια θέση με τον διπλανό τους. Και σήμερα λέμε για κάποιον που θεωρούμε ισάξιο: Έχουμε φάει ψωμί και ελιές μαζί! (τότε μόνο αυτά έτρωγαν;!; οπότε θα έλεγαν έχουμε σφίξει κρασιά και κρασιά μαζί) _________________ Σκορπίστε γνώση, μαζέψτε χαρά!
Η γνώση δεν μπορεί να πουληθεί: Γιατί ενώ κάθε εμπόρευμα μπορεί να επιστραφεί, η γνώση δεν μπορεί να επιστραφεί! |
|
Επιστροφή στην κορυφή |
|
|
iason Πρύτανης
Εγγραφή: 01 Ιούν 2003 Δημοσιεύσεις: 4108 Τόπος: (Γ)Ελλάς
|
Δημοσιεύθηκε: Πεμ Νοέ 20, 2003 11:31 am Θέμα δημοσίευσης: |
|
|
Ωραίος ο προβληματισμός σου, αγγίζει τη χημεία της ζωής.
Ελπίζω να γίνει αντιληπτή η τραγικότητα της ακόλουθης φράσης, τουτέστιν η δύναμή της:
Όσο περισσότερα ποτήρια κατεβάζουν οι μπεκρήδες "στην υγειά" τους, τόσο πιο γρήγορα έρχεται η κίρρωση του ήπατος.
Στην υγειά μας! (και να ήταν μόνο το κρασί...) _________________ -Κάθε λόγος μπορεί να έχει αντίλογο. Κάθε αντίλογος πρέπει να έχει λόγο.
-Εγέμισεν ο ουρανός πετούμενους γαϊδάρους. |
|
Επιστροφή στην κορυφή |
|
|
|