Θ.ΒοήθειαςΘ.Βοήθειας   ΑναζήτησηΑναζήτηση   Εγγεγραμμένα μέληΕγγεγραμμένα μέλη   Ομάδες ΧρηστώνΟμάδες Χρηστών  ΕγγραφήΕγγραφή  ΠροφίλΠροφίλ 
Συνδεθείτε, για να ελέγξετε την αλληλογραφία σαςΣυνδεθείτε, για να ελέγξετε την αλληλογραφία σας   ΣύνδεσηΣύνδεση 

ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ - ΑΝΤΙΛΗΨΗ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΚΑΙ ΕΙΚΟΝΙΚΗΣ ΠΡΑΓΜΑ
Μετάβαση στη σελίδα 1, 2, 3, 4  Επόμενο
 
Δημοσίευση νέας  Θ.Ενότητας   Απάντηση στη Θ.Ενότητα    www.filosofia.gr Αρχική σελίδα -> Φιλοσοφικοί Προβληματισμοί
Επισκόπηση προηγούμενης Θ.Ενότητας :: Επισκόπηση επόμενης Θ.Ενότητας  
Συγγραφέας Μήνυμα
maxim_97
Πρύτανης


Εγγραφή: 08 Ιαν 2005
Δημοσιεύσεις: 2769
Τόπος: ΑΘΗΝΑ

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Πεμ Φεβ 24, 2005 3:09 am    Θέμα δημοσίευσης: ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ - ΑΝΤΙΛΗΨΗ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΚΑΙ ΕΙΚΟΝΙΚΗΣ ΠΡΑΓΜΑ Απάντηση με Συμπερίληψη

ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ – ΑΝΤΙΛΗΨΗ
ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΚΑΙ ΕΙΚΟΝΙΚΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ

ΣΥΓΓΡΑΦΗ: Παχατίρογλου Μάξιμος
Μηχανολόγος – Εκπαιδευτικός
Για επικοινωνία: e-mail maxim_97@pathfinder.gr


Σημείωση:
Η φιλοσοφία (παρεξηγημένη έννοια από πολλούς στις μέρες μας και όχι μόνο), της επιστημονικής τεκμηριωμένης η ζητούμενης ΑΛΗΘΕΙΑΣ, δεν γίνεται, δεν μπορεί και δεν πρέπει να εμπλέκεται με την μεταφυσική η θεολογική «φιλοσοφική» θεώρηση των πραγμάτων, όπως πολλοί επιχειρούν να παρουσιάσουν. Όλοι αυτοί που προτάσσουν το υποθετικό -ιδεατό- μυστηριακό, σε αντίθεση του αντικειμενικά τεκμηριωμένου πραγματικού , αποπροσανατολίζουν σκόπιμα τις αντιλήψεις των ανθρώπων συνειδητά, όταν εκφράζουν ίδια συμφέροντα, η ασυνείδητα λόγω άγνοιας, αφέλειας και βλακείας.
Η ΑΛΗΘΕΙΑ που διαπραγματεύεται το βιβλίο, είναι αυτή που προκύπτει με ρεαλιστική προσέγγιση ορθολογιστικής ανάλυσης, των δεδομένων τεκμηριωμένων πληροφοριών του «επιμέρους» προς το «όλον» και αντιστρόφως, μέσω της αντικειμενικής γνώσης γι’ αυτά, κατανοώντας πρώτιστα την ανθρώπινη φύση με τις κληρονομικές η επίκτητες καταβολές και ανασφάλειες που διαμορφώνουν ιδέες , άξιες, πρότυπα και συμπεριφορές. Όλ’ αυτά δηλαδή που αποτελούν τελικά το διαμορφωμένο «εγώ» μας μέσω της συνείδησης – αντίληψης μας.
ΠΡΟΛΟΓΟΣ – ΕΙΣΑΓΩΓΗ
-Το βιβλίο μου απευθύνεται σ’ όλους εκείνους, όπου ανεξάρτητα του «επίσημου» πολιτειακού επιπέδου σπουδών τους, υποχρεώθηκαν λόγω και κυρίως της παιδείας και βιωμάτων τους, να μην σκέπτονται η να προβληματίζονται δημιουργικά και τεκμηριωμένα στην αναζήτηση της αλήθειας των πραγμάτων. Σ’ όλους αυτούς που αποτελούν τις πλειοψηφίες των κοινωνιών του κόσμου, τους τυφλούς πιστούς των μεταφυσικών, ιδεατών δογμάτων, στους ουσιαστικά απαίδευτους της επιστημονικής σκέψης και λογικής. Στους παραπληροφορημένους σκόπιμα των ιστορικών των εξελίξεων της ανθρωπότητας, στους φανατισμένους «κολλημένους» οπαδούς στείρων ιδεών και συμβόλων. Των ανθρώπων εκείνων, όπου ο παράγοντας αντίληψης, ορίζεται κυρίως συναισθηματικά – συμφεροντολογικά, σε «αλήθειες» που «βολεύουν» κατά περίπτωση και συγκυρίες. Τέλος σ’ όλους μας, όπου φυγομαχούμε απ’ την ΑΛΗΘΕΙΑ που «πονάει», αν δεν κολακεύει τη δομή αντίληψης του «εγώ» μας.
Η προσωπική «αλήθεια» που μας εκφράζει, δεν μπορεί παρά να έχει μερική η και καμία αξία, για ζητήματα που οι γνώσεις μας είναι αντικειμενικά ελλιπείς η ανύπαρκτες. Η «δική μας αλήθεια» εκδηλώνεται κυρίως σαν αντανάκλαση της συναισθηματικής υποκειμενικότητας μας και των όποιων σκοπιμοτήτων η συμφερόντων εκφράζουν την καθημερινότητα της ζωή μας.
Με καλοπροαίρετη διάθεση, ο ρεαλιστικά σκεπτόμενος αναγνώστης, μπορεί να συμφωνήσει η να διαφωνήσει συγκρίνοντας τις δικές του απόψεις - θέσεις μ’ αυτές που παρατίθενται στο βιβλίο, αλλά πάντα και μόνο με κριτήρια και γνώμονα, την επιστημονική τεκμηρίωση περί του αντιθέτου, χωρίς στείρους εγωισμούς η άλλες αγκυλώσεις που οδηγούν στο πουθενά…
Το καλοπροαίρετο βέβαια, συνεπάγεται αυτοκριτική διάθεση, υπέρβαση του συναισθηματισμού και του ατομικού συμφέροντος, (επανέλεγχο ιδίων κατεστημένων «αξιών» συντηρητικού χαρακτήρα κυρίως), και αναθεώρηση τους - αν και όταν χρειάζεται-, όσο κι’ αν αυτό ακούγεται ουτοπιστικό στην πράξη, για τον μέσο άνθρωπο.
Υπέρβαση και αμφισβήτηση του δομημένου «εγώ» μας δηλαδή, προκειμένου να πλησιάσουμε μέσω της αντικειμενικής ΓΝΩΣΗΣ, την ΑΛΗΘΕΙΑ των πραγμάτων.
Το «κέρδος» μιας τέτοιας προσπάθειας, είναι μια νέα αντίληψη που απομυθοποιεί τις επίκτητες δοσμένες φοβίες από την παράδοση, που κληρονομούμε έτσι κι’ αλλιώς από κάθε είδους «διδασκάλους» που παίζουν κυρίαρχο ρόλο στη διαμόρφωση της, για τα πράγματα ειδικώς και γενικώς. Μέσα απ’ τις εκάστοτε ιστορικές κοινωνικές αντιλήψεις, όσον αφορά αξίες και ταμπού, μαθητεύουμε να υπακούμε στα κοινώς παραδεκτά του συστήματος για προσαρμογή μας σ’ αυτό. Προσαρμοζόμαστε ανάλογα της παιδείας που έχουμε, των συμφερόντων που μας εκφράζουν, των φιλοδοξιών μας κλπ, χωρίς ιδιαίτερη η και καμία προσπάθεια (για τους περισσότερους από μας), σε ενδεχόμενη αναθεώρηση πολλών εξ αυτών των στοιχείων που μας διακρίνουν.
Η αναθεώρηση ιδεών και θέσεων χάριν της ΑΛΗΘΕΙΑΣ, που μπορεί να βρίσκεται σε σύγκρουση του δομημένου «εγώ» μας, είναι το πρόβλημα. Αν δεν τολμήσουμε να υπερβούμε το «εγώ» μας, δεν θα μπορέσουμε ποτέ να την δεχτούμε, ούτε ασφαλώς να την «ψάξουμε». Ιδιαίτερα δε, αν θίγει τα ατομικά συμφέροντα η τις επίκτητες «αξίες» μας, όπου θα δίναμε και τη ζωή μας γι’ αυτές, προκειμένου να τις υπερασπιστούμε…. Έτσι όμως, η «αλήθεια» μας γίνεται υποκειμενική, υποκριτική, συμφεροντολογική κλπ. Στην αντικειμενική ΑΛΗΘΕΙΑ, γυρίζουμε την πλάτη και ταυτόχρονα θέλουμε να πιστεύουμε ότι είμαστε σωστά τοποθετημένοι με τις απόψεις μας, γενικώς και για όλα…..η απλώς δηλώνουμε παθητικά αδιάφοροι γενικώς και για όλα….
Είμαστε όμως έτσι σε θέση να διακρίνουμε ανεπηρέαστοι απ’ το δομημένο «εγώ» μας την ΑΛΗΘΕΙΑ, απ’ το κοινώς λογικά παραδεχτό τεκμηριωμένο ψέμα που προβάλλεται ως ΑΞΙΑ και στόχος ζωής; Από τη μια μεριά έχουμε ως βάση εκτίμησης των πραγμάτων τον συναισθηματικό παράγοντα κι’ από την άλλη την λογική.
Δυο στοιχεία που συνυπάρχουν και καθορίζουν την αντίληψη μας,(αλληλοσυγκρουόμενα συνήθως ) ανάλογα του μέτρου που το καθένα απ’ αυτά κυριαρχεί στο «εγώ» μας, προκειμένου να νοιώθουμε καλά με τον εαυτό μας και τους άλλους, αποφεύγοντας τις «κόντρες», συμφωνούντες υποκρινόμενοι..... όταν και αν δεν μας «παίρνει» για το αντίθετο.
ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ – ΑΝΤΙΛΗΨΗ Η αντίληψη του «εγώ» και του περιβάλλοντος, είναι το αποτέλεσμα που προκύπτει απ’ τον «μηχανισμό» δημιουργίας - λειτουργίας ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ του εγκεφάλου, μέσω επεξεργασίας του συνόλου των πληροφοριών που δέχεται από εσωτερικά και εξωτερικά ερεθίσματα, ηλεκτρικής βάσης αισθητήρων. Η «διαφορά δυναμικού» (ηλεκτρολογικός όρος) των ηλεκτρομαγνητικών φορτίων μεταξύ των στοιχείων που σε κάθε περίπτωση αποτελούν το παν στο σύμπαν, και οι αντίστοιχες - ανάλογες χημικές αντιδράσεις, δημιουργούν το αίτιο για την εμφάνιση του φαινομένου, στην λειτουργία και συμπεριφορά του η στην μετάλλαξη των κατάστασης του, είτε αφορά τους ζώντες οργανισμούς, είτε την ανόργανο ύλη και την συνολική ενέργεια γενικώς που ορίζουν το Σύμπαν.
Είναι δεδομένο και επιβεβαιωμένο από εκατονταετίας και πλέον, ότι το Σύμπαν στην ολότητα του δεν είναι παρά ΕΝΕΡΓΕΙΑ. Ενέργεια που μετασχηματίζεται σε ύλη και αντίστροφα, κάτω από συγκεκριμένες νομοτελειακές συνθήκες και προϋποθέσεις.
Το σώμα μας παράγει ενέργεια!



Adam Heller
Η σύγχρονη ιατρική χρησιμοποιεί, όλο και πιο πολύ, μηχανικά μοσχεύματα που ενσωματώνονται στον ανθρώπινο οργανισμό. 'Eνα μειονέκτημά αυτών των συσκευών είναι ότι απαιτούν την ύπαρξη κάποιας εξωτερικής πηγής ενέργειας.
Τώρα όμως μια νέα μέθοδος παράγει αυτή την απαιτούμενη ενέργεια απ' τον ίδιο τον ανθρώπινο οργανισμό.
Η ερευνητική ομάδα του Adam Heller απ' το πανεπιστήμιο του Austin στο Τέξας, έχει αναπτύξει μια μικροσκοπική συσκευή που αφού εμφυτευτεί στον ανθρώπινο οργανισμό, μπορεί να παράγει ρεύμα που μπορεί να χρησιμοποιηθεί από άλλες εμφυτευμένες συσκευές (π.χ. αισθητήρες για την ανίχνευση του σακχάρου στο αίμα).
Ο μηχανισμός αυτός, παράγει ηλεκτρική ενέργεια απ' την συνήθη μεταβολική αντίδραση της γλυκόζης με το οξυγόνο και μπορεί να εισαχθεί σε διάφορα σημεία του οργανισμού που περιέχουν υγρά πλούσια σε γλυκόζη (π.χ. στη σπονδυλική στήλη).
Παρόμοιες συσκευές είχαν κατασκευαστεί και παλιότερα.
Το πρόβλημά τους όμως ήταν ότι δεν μπορούσαν να λειτουργήσουν αποτελεσματικά στο περιβάλλον του ανθρώπινου οργανισμού. Οι κατασκευαστές της νέας αυτής μικροσκοπικής - μήκους 2 εκατοστών και πλάτους 7 χιλιοστών του χιλιοστού - συσκευής, ισχυρίζονται ότι λειτουργεί πολύ καλά σε θερμοκρασία σώματος 37 βαθμών και PH 7,2.
Η ενέργεια που μπορεί να παράγει είναι της τάξης των 1,9 microwatts (όσο μια μπαταρία ρολογιού χειρός). Μπορεί δηλαδή να τροφοδοτήσει άλλες μικροσυσκευές, όχι όμως μια τεχνητή καρδιά.
Επιπλέον δεν έχει μακρά διάρκεια ζωής (χάνει 6% της ισχύς κάθε μέρα). Παρόλα αυτά αποτελεί μια ελπιδοφόρα για το μέλλον τεχνολογική εφαρμογή. Θυμηθείτε το Matrix. Ο κόσμος των μηχανών εκτρέφει... ανθρώπους για να χρησιμοποιεί την θερμότητα του σώματός τους για πηγή ενέργειας. Λοιπόν, ο κινηματογράφος αντιγράφει την επιστήμη ή η επιστήμη τον κινηματογράφο. Ιδού η απορία! ΠΗΓΗ: Esoterica.gr
Ο «μηχανισμός» δημιουργίας συνείδησης, λειτουργεί στη βάση και λογική ενός ηλεκτρονικού ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗ (computer), με ασύγκριτη όμως πολυπλοκότητα της δομής του έναντι των σημερινών υπαρχόντων υπολογιστών, αλλά που όμως υπερτερούν σε ταχύτητα επεξεργασίας των δεδομένων πληροφοριών. Ο προσωπικός «ατομικός υπολογιστής μας», με τους αισθητήρες των νεύρο κυττάρων στην αλληλεξάρτηση τους, δημιουργούν εκτός του παράγοντα λογικής σειράς των δεδομένων πληροφοριών και επομένως προτροπή στην ορθολογική κατεύθυνση της αντίληψης μας, και σ’ εκείνες των συναισθηματικών φορτίσεων που δημιουργούνται απ’ τις έμφυτες και επίκτητες βιολογικές ανάγκες μας, στην κάλυψη των ψυχολογικών κενών (ασφάλειας, αποδοχής, διάκρισης κλπ.) που την απομακρύνουν απ’ το αντικειμενικά πραγματικό, στο εικονικό και ιδεατό.
Το «αποτέλεσμα» αυτής της επεξεργασίας των υπαρχόντων πληροφοριών, για την αντίληψη του ατόμου, ποιοτικά θα είναι ανάλογο της καλής η όχι λειτουργίας του «μηχανισμού» συνείδησης του εγκεφάλου του γενικώς, και στην ορθότητα η όχι αυτών των πληροφοριών που υπάρχουν στη μνήμη του. Η διαδικασία αυτή είναι κοινή αλλά και ανάλογη στον κάθε ζωντανό οργανισμό. Είναι η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ που δημιουργεί την ΑΝΤΙΛΗΨΗ των πραγμάτων.
Χωρίς ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ του ζώντος οργανισμού, σαν το «όλον» του επιμέρους του κυττάρου, δεν υπάρχει ούτε έχει απολύτως κανένα νόημα το οτιδήποτε.
Η λειτουργία του μηχανισμού δημιουργίας συνείδησης στον εγκέφαλο, (ανάλογος λειτουργικά του επεξεργαστή μνήμης computer) που την παράγει., αν και όταν διακοπεί η υπολειτουργήσει όπως συμβαίνει στον ύπνο (λιγότερο) η στην νάρκωση (περισσότερο), το «όλον» για το επί «μέρος» του, γίνεται ανύπαρκτο.
Το υποσυνείδητο που δεν αντικαθιστά το συνειδητό σε φυσιολογική κατάσταση λειτουργίας και εγρήγορσης του εγκεφάλου, γίνεται κυρίαρχο στη παραπάνω κατάσταση ύπνωσης που το συνδέει με την πραγματικότητα. Στο υποσυνείδητο υπάρχουν οι ίδιες πληροφορίες του συνειδητού, μόνο που δεν αξιολογούνται με την σειρά και την λογική του πραγματικού.
Είναι θα λέγαμε το υποπροϊόν της συνείδησης στην υπολειτουργία του μηχανισμού, σε καταστάσεις ύπνωσης η νάρκωσης, όπου το όνειρο η όραμα παίρνει διαστάσεις μιας εικονικής πραγματικότητας.
Στην περίπτωση κλινικού θανάτου του «όλου», η παύση λειτουργίας του μηχανισμού συνείδησης στον εγκέφαλο, προηγείται χρονικά αυτού των κύτταρων που τον αποτελούν, όπου εξακολουθούν να έχουν συνείδηση της οντότητας των για χρονικό διάστημα, και να βιώνουν στο περιβάλλον τους, μέχρι πλήρους στέρησης τροφής και οξυγόνου.
Στο επί μέρους του «όλου», (αποτελούμενο από διαφορετικά είδη κυττάρων ανά όργανο), η ζωή συνεχίζεται κανονικά αφού διαθέτουν ξεχωριστή συνείδηση της οντότητας και λειτουργίας των και εφόσον εξακολουθούν να υπάρχουν όλες εκείνες οι προϋποθέσεις και συνθήκες ζωής των.
Τα όργανα των αισθήσεων στο σύνολο τους και κατά περίπτωση, έχουν αντίστοιχα ένα σύνολο αισθητηρίων νεύρο- κυττάρων κατανεμημένων στο σώμα με αυστηρά συγκεκριμένο προορισμό και λειτουργία αίσθησης( ζεστού, κρύου, όσφρησης, γεύσης, ηδονής, πόνου, όρασης κλπ), που δίνουν σχετικές και ανάλογες πληροφορίες στον μηχανισμό του εγκεφάλου για επεξεργασία.
Αθροιστικά και ανάλογα, δημιουργούν την αίσθηση συμπεριφοράς, αποδοχής η απόρριψης μέσω «άμυνας» η «επίθεσης» σε εσωτερικά η εξωτερικά ερεθίσματα. Η όλη διαδικασία λειτουργίας και επικοινωνίας μεταξύ των κυττάρων - νεύρο κυττάρων, στηρίζεται στη διαφορά δυναμικού ηλεκτρικής-μαγνητικής- χημικής-θερμικής κ.α. μορφών ενέργειας, που στο σύνολο τους αποτελούν βασικά φυσικά μεγέθη αλληλοεξαρτώμενα κατά περίπτωση, με ανάλογα αποτελέσματα του μέτρου συμμετοχής των, της δυναμικής των και της χρονικής διάρκειας εξέλιξης του φαινομένου αντίληψης.
Η παραπάνω περιγραφή δυναμικής αλληλεξάρτησης των κυττάρων, δεν αποτελεί επιστημονική φαντασία αλλά τεκμηριωμένο δεδομένο απ’ αυτήν.
Οι πληροφορίες, εμπειρίες κλπ, που δεχόμαστε στην διάρκεια της ζωής μας, καταγράφονται στην μνήμη του εγκεφάλου ως ηλεκτρικές μεταβλητές τάσης-έντασης στα νεύρο - κύτταρα και ανάλογα των πληροφοριών αυτών, δημιουργούν συμπλέξεις γνωσιολογικών – αναγνωρίσιμων ενοτήτων π.χ. συνδυασμός δυο η περισσότερων ηχητικών σημάτων στο «όλον» μιας μουσικής σύνδεσης, η μιας τηλεοπτικής εικόνας απ’ το σύνολο των φωτεινών η όχι στιγμάτων - σημάτων που την αποτελούν.
Κάθε σήμα από μόνο του δεν προσδιορίζει την όλη εικόνα ούτε ασφαλώς μια μουσική νότα την όλη σύνθεση. Με την ίδια λογική, κάθε ανθρώπινο κύτταρο από μόνο του δεν προσδιορίζει το «όλον» του ανθρώπου η του κάθε άλλου οργανισμού.
Ο μηχανισμός του εγκεφάλου, στη βάση της «λογικής νομοτελειακής συνέχειας»,της σύνθεσης και ανάλυσης , ενεργοποιεί άλλους επιμέρους μηχανισμούς επεξεργασίας προσδίδοντας έτσι, την γενική όλη «εικόνα» της αντίληψης και εξ αυτής, της άποψης η συμπεριφοράς μας.
Η γνώση των στοιχείων, ιδιοτήτων, αιτιών και λειτουργιών που συμβαίνουν γενικώς το σύμπαν, οι προϋποθέσεις συμπεριφοράς και μετάλλαξης των στη δημιουργία του πρώτου μονό-κυτταρικού οργανισμού, η ακόμη γενικότερα της δημιουργίας, λειτουργίας και μετάλλαξης του συνόλου των άστρων και γαλαξιών του σύμπαντος, είναι πλέον δεδομένα σε μεγάλο μέρος της «αλήθειας» τους, για την σύγχρονη επιστήμη. Ο θάνατος των κυττάρων δεν είναι παρά η αρχή μετάλλαξης της εσωτερικής τους ενέργειας και της σύστασης τους, στην δημιουργία άλλης μορφής ζωής, ικανής να επιβιώσει στις επικρατούσες συνθήκες του περιβάλλοντος των, μη έχοντας την ανάγκη λειτουργίας του προηγούμενου «όλου».
Γνωρίζουμε σήμερα με μεγάλη προσέγγιση της αλήθειας, για μεγάλο αριθμό ερωτημάτων μας τι συμβαίνει στο μικρόκοσμο της βιοτεχνολογίας και στον μακρόκοσμο του αχανούς σύμπαντος. Πως δημιουργείται και εξελίσσεται χρονικά, πως λειτουργούν οι νόμοι της φύσης μέσω χημικών, ηλεκτρικών ,θερμοπυρηνικών η άλλων αντιδράσεων των διαφόρων στοιχείων.
Όλες αυτές οι γνώσεις, στο ΣΥΝΟΛΟ και στην αλληλεξάρτηση τους, δίνουν δυνατότητες περαιτέρω έρευνας και προσέγγισης της αντικειμενικής και μόνης ΑΛΗΘΕΙΑΣ των πραγμάτων, όπου σήμερα με βεβαιότητα μπορούμε να την προσεγγίζουμε και να αναγνωρίζουμε σε σημαντικό μέρος της.
Ότι συμβαίνει λειτουργικά στον άνθρωπο, αφορά όλους τους ζωντανούς οργανισμούς, αφού οι προϋποθέσεις ύπαρξης και τα στοιχεία που μας αποτελούν είναι κοινά στο σύνολο τους, διεπόμενα απ’ τους ίδιους φυσικούς νόμους δημιουργίας και μετάλλαξης. Ο γενετικός κώδικας (DNA) όλων των ειδών, έχει περισσότερες ομοιότητες, παρά τις διαφορές που ορίζουν την μορφή και τις ιδιαιτερότητες του καθενός ξεχωριστά, στην προσαρμογή του περιβάλλοντος που τάχθηκε από την φύση για επιβίωση του.
Στην ουσία των πραγμάτων και όσον αφορά τις νοητικές αντιλήψεις μας, «ΕΙΜΑΣΤΕ» ΟΣΑ ΚΑΙ Ο΄ΤΙ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ποσοτικά - ποιοτικά την ΑΛΗΘΕΙΑ της φύσης των πραγμάτων, και στην συνειδητή η μη δυνατότητα, απόρριψης επίκτητων πληροφοριών παράδοσης που οδηγούν μακριά απ’ αυτήν.
Η διαδικασία αυτή για τον καθένα μας, ΟΣΟΝ ΑΦΟΡΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΛΗΨΗ, προϋποθέτει γνώση επαρκή, επί όλων των δεδομένων της παγκόσμιας εμπειρίας και εξέλιξης, καθώς επίσης και των αντικειμενικών – υποκειμενικών παραγόντων ιδίας κριτικής θέσης τελικών συμπερασμάτων. Πόσο δηλαδή επηρεάζεται η κρίση και τοποθέτηση μας σε τέτοια ζητήματα, όπου το επίπλαστο αντικαθιστά το πραγματικό λόγω άγνοιας και ιδίων συναισθηματικών η άλλων καταστάσεων.
Το ΣΥΜΦΕΡΟΝ για παράδειγμα προτάσσεται απ’ το «εγώ» στη αντίληψη μας, και λαμβάνεται ως βασικό στοιχείο ενεργειών επιβίωσης, αυτοσυντήρησης, αυτοπροστασίας αλλά και επιβεβαίωσης της οντότητας μας .
Απ’ το συμφέρον όμως, προκύπτει η σκοπιμότητα, που εμποδίζει κριτικά τον δρόμο της αντικειμενικότητας. Η κρίση μας επομένως αν θέλουμε να έχει αντικειμενικότητα, δεν θα πρέπει να αγνοεί η να μην λαμβάνει υπ’ όψιν στοιχεία όπως αυτό, που μας ορίζουν στο σύνολο τους απ’ τη φυσική μας υπόσταση.
Η συνδυαστική επεξεργασία όλων αυτών των πληροφοριών, δημιουργούν ανάλογες αντιλήψεις των πραγμάτων, που όσον αφορά το περιβάλλον μπορεί η αίσθηση να είναι εν «πολλοίς» κοινή, αλλά η προερχόμενη απ’ τις επίκτητες πληροφορίες, διαφοροποιεί και διακρίνει τον καθένα ξεχωριστά στην μοναδικότητα του.
Μια μοναδικότητα που φέρνει την προσωπική σφραγίδα, του καθενός, αλλά πάντα με επιρροές του κοινωνικού προτύπου που μεγάλωσε, σε αρχές, ήθη, άξιες, φοβίες και λοιπές πληροφορίες, προερχόμενες κυρίως απ’ την παράδοση.
Αν οι γνώσεις μας είναι επαρκείς στο αντικείμενο της δραστηριότητας μας, τότε αποδίδουμε ικανοποιητικά, αν όχι κάνουμε λάθη. Λάθη, διότι ο εγκέφαλος μας λειτουργεί σε λάθος η ανεπαρκείς πληροφοριακές βάσεις που έχουν καταχωρηθεί στην μνήμη, και η επεξεργασία τους οδηγεί κατά κανόνα και λογικά, σε λάθος συμπεράσματα η ενέργειες, όπου στο σύνολο και στην ποιότητα τους, μας αποτελούν και μας ορίζουν.
Η απόρριψη - διόρθωση των λαθών αυτών είναι διαδικασία δύσκολη έως αδύνατη υπόθεση για τους περισσότερους, διότι έτσι «βολεύει» λειτουργικά «τεμπέλικα» τον εγκέφαλο που δεν αρέσκεται σε αναθεωρήσεις των υπαρχόντων πληροφοριών του, βασανιστικά γι’ αυτόν στην επεξεργασία και καταγραφή άλλων πολυσύνθετων εννοιών. Με τον καιρό γίνεται συνήθεια οκνηρίας (τεμπελιάς) και καθεστώς μόνιμης απραξίας δημιουργικής λειτουργίας της σκέψης για προβληματισμούς και ορθολογικές απαντήσεις.
Αν λοιπόν η «συνήθεια» πνευματικής οκνηρίας γίνεται με τον καιρό «δεύτερη φύση» μας, τότε χρειαζόμαστε αφύπνιση και προβληματισμό με αυτοκριτική διάθεση αναθεώρησης, πολλών η και όλων ενδεχομένως των μέχρι σήμερα απόψεων και αντιλήψεων μας. Κάτι τέτοιο ασφαλώς, συνεπάγεται Παιδεία που να μην εμπλέκει η να συσχετίζει την Επιστήμη με την Θεολογία , την Φυσική με την Μεταφυσική, το πραγματικό με το ιδεατό - φανταστικό.
Χρειαζόμαστε γνώσεις και νοοτροπία επιστημονικής λογικής ανάλυσης, όλων των θεμάτων που μας αφορούν ως νοήμονα όντα. Άντ’ αυτού και παρ’ ότι βρισκόμαστε στον εικοστό πρώτο αιώνα με συσσωρευμένη εμπειρία και γνώσεις, που απομυθοποιούν μύθους και παραδόσεις, υποχρεωνόμαστε να ακολουθούμε πρότυπα παιδείας, μεσαιωνικής, μυστηριακής, σκοταδιστικής αντίληψης λόγω «εθνικών» κυρίως σκοπιμοτήτων. Η συντριπτική πλειοψηφία των νέων ανθρώπων, όχι μόνο δεν οδηγείται, όσο οι καιροί απαιτούν απ’ τις εξελίξεις των νέων επιστημονικών δεδομένων, στην αναθεώρηση επίπλαστων εικονικών, νοητικών καταστάσεων και προσαρμογής της αντίληψης των, στην επιστημονική λογική ερμηνεία της πραγματικότητας αλλά αντίθετα καλούνται με όλα τα μέσα να υπηρετήσουν την παράδοση, που αφορά κυρίως ένα σκοταδιστικό παρελθόν και αντιλήψεις, ξεπερασμένες και ανούσιες για τα δεδομένα της εποχής μας .
Οι παραδόσεις, εκτός των όποιων ιστορικών η μυθικών γραφικοτήτων του παρελθόντος, επιβάλλεται να διατηρούνται για να μας διδάσκουν τα λάθη, παραλήψεις, σκοπιμότητες και ιδιαιτερότητες στην πολιτιστική μας εξέλιξη. Αν και όταν όμως όλ’ αυτά γίνονται «φετίχ» στην συνείδηση μας, μόνο κακό μπορούν να κάνουν στις αντιλήψεις μας γενικώς.
Η όποια πρόοδος αντίληψης της αντικειμενικής πραγματικότητας του μέσου ανθρώπου, προχωρεί με βήμα σημειωτόν, όταν ταυτόχρονα οι επιστημονικές εφαρμογές και γνώσεις κινούνται με την ταχύτητα του φωτός.
Για παράδειγμα, στην εποχή μας δεν υπάρχει μέρα που να μην ανακοινώνεται μια επιστημονική ανακάλυψη η εφαρμογή. Πόσοι από μας ενδιαφέρονται να πληροφορούνται σχετικά; Ελάχιστοι στο σύνολο μας. Πως γίνεται επομένως να διαφοροποιήσουμε τις αντιλήψεις μας όταν έχουμε άγνοια κι αδιαφορία για το κάθε νέο που προάγει τη γνώση έναντι της παράδοσης και του θεοκρατικού μύθου;
Προσπαθώντας να πλησιάσουμε την ΑΛΗΘΕΙΑ, θα διαπιστώσουμε σχεδόν αμέσως, ότι δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση. Δεν είναι, διότι αντικειμενικά δεν έχουμε επαρκή η το πιθανότερο καθόλου γνώση της φύσης των προβλημάτων που εξετάζουμε πολλές φορές, και επομένως τα όποια υποκειμενικά συμπεράσματα μας, έχουν σχετική η και καθόλου άξια, έναντι της φύσης των, η των αιτιών που τα προκαλούν. Η γνώση σε συνάρτηση με την αίσθηση καθορίζουν την αντίληψη του πράγματος, που όμως όποια κι αν είναι αυτή, δεν μπορεί να αντικαταστήσει το απόλυτα ΑΛΗΘΙΝΟ αν γνωρίζουμε μόνο μέρος απ’ το «όλον» του.
Στις φιλοσοφικές αναζητήσεις τέτοιων προβλημάτων, όποια υπόθεση κάνουμε γενικώς , αν δεν προτάσσουμε την επιστημονική λογική και πρακτική μέσω του ορθολογισμού, τότε με μαθηματική ακρίβεια οδηγούμαστε σε αποπροσανατολισμό απ’ την αντικειμενική ΑΛΗΘΕΙΑ του ζητούμενου. Ο αποπροσανατολισμός της αντίληψης, γίνεται κυρίως και κατ’ αρχήν απ’ το άμεσο οικογενειακό – φιλικό περιβάλλον και απ’ τους ταγμένους γι’ αυτό το σκοπό «δασκάλους», στην συστηματική και προγραμματισμένη απ’ την εκάστοτε εξουσία παρεχόμενη παιδεία σκοπιμότητας.
Η καταγραφή στη μνήμη του εγκέφαλου,( απ’ την πρώτη στιγμή της ύπαρξης μας) πληροφοριών που σχεδόν στο σύνολο τους δεν έχουν επιστημονική βάση θεώρησης των πραγμάτων, αλλά την παράδοση (με τις όποιες σκοπιμότητες ερμηνείας εμπεριέχει αυτή), γίνεται θεμέλιο δόμησης της μετέπειτα πορείας αντίληψης μας. Στο σύνολο των ανθρώπων, ελάχιστοι συγκριτικά μπορούν να ξεφύγουν και να διαφοροποιηθούν αυτοβούλως απ’ τα πρωταρχικά στοιχεία δόμησης του «εγώ», στα κατεστημένα απ’ την παράδοση πρότυπα και αξίες ζωής.


Όλα όσα αφορούν το σύμπαν στη δομή και λειτουργία του, καθώς και της έμβιας ζωής ως αναπόσπαστο μέρος του, έχουν αρχή – τέλος – αρχή και ούτω καθ’ εξής νομοτελειακά. Η εκάστοτε ενδιάμεση κατάσταση είναι το ορατό και άμεσα αντιληπτό γεγονός του παρατηρητή. Το γεγονός όμως καθεαυτού, δεν μπορεί να εξηγηθεί ολοκληρωμένα και τεκμηριωμένα αν ταυτόχρονα δεν γνωρίζουμε την αιτία που το προκάλεσε στην αρχή του.
Το «τέλος», ορίζει την «αρχή», μιας νέας εξελιγμένης κατάστασης δεδομένων και επομένως τη δημιουργία νέου γεγονότος η φαινομένου. Οι επιστήμες που εξετάζουν και ερευνούν γεγονότα η φαινόμενα , προσπαθούν κάθε φορά να εισχωρήσουν σε βάθος τη γνώση και να γνωρίσουν τα αίτια που τα προκαλούν. Αυτή η διαδικασία για να είναι εφικτή, συνεπάγεται προηγούμενες γνώσεις εξειδικευμένες κάθε φορά και ανάλογες των προβλημάτων. Στο σύνολο και με άμεση συσχέτιση όλων αυτών, μπορούμε να κατανοήσουμε και να διακρίνουμε σε μεγάλο βαθμό την ΑΛΗΘΕΙΑ των πραγμάτων.
Αν λοιπόν επιδιώξουμε να σχηματίσουμε αντικειμενική αντίληψη των πραγμάτων πρέπει πρώτιστα να εξετάζουμε τα γεγονότα από τις ρίζες των αιτιών που τα προκάλεσαν και όχι απλά σαν δεδομένα και πάγια στην κατάσταση που υπάρχουν και φαίνονται.
Το τρίπτυχο «γέννηση, ζωή, θάνατος» αφορά τη λειτουργία της φύσης και του σύμπαντος, με νόμους και κανόνες δεδομένους κι αναλλοίωτους. Η γνώση τους είναι στοιχείο απαραίτητο για την ΑΝΤΙΛΗΨΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ των πραγμάτων. Όταν και όπου υπάρχει αυτή η γνώση σε επάρκεια, γίνεται εύκολη υπόθεση η πρόβλεψη του αποτελέσματος, με μαθηματική ακρίβεια για το μελλοντικό. Όταν η γνώση είναι μερική η ανύπαρκτη στο ζητούμενο, ο καθένας μπορεί να δίνει οποιαδήποτε ερμηνεία και ανάλογη της υποδομής του σε γνώσεις, κουλτούρα και παιδεία που διαθέτει.
Ένας πολύπλοκος μηχανισμός που αποτελείται από χιλιάδες μικρά η μεγάλα εξαρτήματα, το καθένα ξεχωριστά απ’ αυτά, δεν αντιπροσωπεύει καθόλου και σε τίποτα τον λόγο και ρόλο ύπαρξης του «όλου» μηχανισμού και του προορισμού του. Έχει δική του οντότητα και ιδιότητες που το καθιστούν ικανό και κατάλληλο να παίξει τον μικρό η μεγαλύτερο ρόλο του στο «όλον». Το ίδιο συμβαίνει με τις «βιολογικές μηχανές» του ζωικού μας κόσμου, όπως ασφαλώς και στον άνθρωπο. Στα δισεκατομμύρια των κυττάρων που τον αποτελούν, το καθένα ξεχωριστά, έχει τη δική του οντότητα και αντίληψη της ύπαρξης και προορισμού του, αλλά από μόνο του δεν ορίζει σε τίποτα το «όλον» του ανθρώπου. Η πλήρης γνώση της αλληλεξάρτησης του «όλου» απ’ το «επί μέρους» και αντίστροφα, δίνει το δικαίωμα υπεύθυνης γνώμης, έκφρασης η τοποθέτησης. Είναι σε κάθε περίπτωση ο ειδικός εξειδικευμένος άνθρωπος.

Υπάρχει όμως τέτοιου είδους εξειδίκευση για την παγκόσμια γνώση κι’ εμπειρία από μεμονωμένο άτομο, προκειμένου να πάρει θέση και απόφαση για άλλα πολυσύνθετα ζητήματα; Όχι ασφαλώς. Αυτό το πρόβλημα «λύνεται» από την αθροιστική γνώση και εμπειρία των πολλών που αποτελούν την «ομάδα η το συμβούλιο εργασίας».
Η αφομοίωση «της παγκόσμιας γνώσης και εμπειρίας» σε ατομικό – προσωπικό επίπεδο, είναι ανέφικτη υπόθεση. (προς το παρόν τουλάχιστον, γιατί στο απώτερο μέλλον ….όλα είναι δυνατά μέσω των εμφυτευμάτων microchips στον εγκέφαλο). Αυτή την αδυναμία αφομοίωσης της παγκόσμιας γνώσης και εμπειρίας απ’ το μεμονωμένο άτομο και η ανασφάλεια του που πηγάζει απ’ αυτή την άγνοια του, εκμεταλλεύεται ο θεοκράτης «δάσκαλος», που προτάσσει και συγκρίνει, στην «παντοδυναμία και παντογνωσία» του ιδεατού Θεού προκειμένου να τον φοβίσει, να υποτάξει και να ευνουχίσει την δυναμική της οντότητας του που απ’ τη φύση του κληρονόμησε.
Το άτομο όμως απολαμβάνει και βιώνει ζωή του, από το σύνολο της παγκόσμιας γνώσης και εμπειρίας και όχι μόνο απ’ τις αποκλειστικά δικές του ικανότητες. Αυτή τη «λεπτομέρεια» έντεχνα την αποσιωπούν η και αγνοούν να την προτάξουν στα κηρύγματα τους.
Την άμεση σχέση και συνάρτηση δηλαδή του ατόμου από την προσφορά της παγκόσμιας γνώσης και εμπειρίας στην καθημερινότητα και στη ζωή του γενικότερα.
Οι θρησκείες ως εκφραστές θεών και διαβόλων, οι μάγοι και άλλοι τσαρλατάνοι, κινούμενοι νοητικά στο χώρο της μεταφυσικής ,του μυστήριου, του ανεξήγητου, του μεταφυσικού λαβυρίνθου, έπαιξαν και δυστυχώς παίζουν ακόμα σημαντικό, ιστορικό ρόλο στη διαμόρφωση «αντίληψης» του ατόμου και της κοινωνίας, για τη ζωή και του σύμπαν. Προκειμένου όλοι αυτοί οι εκφραστές τους να έχουν αντικείμενο επιβίωσης και εξουσίας στους πολλούς αφελείς και απαίδευτους υπηκόους, απλούστευσαν τις «απαντήσεις» τους περί δημιουργίας της ζωής και του σύμπαντος με παραμύθια που ταιριάζουν μόνο σε πρωτόγονους.

Παραμύθια που επεβλήθησαν με τον φόβο του Θεού τιμωρού η του Διαβόλου, έγιναν εύκολα η δύσκολα αποδεκτά από τους αμαθείς, με τελικό αποτέλεσμα την τυφλή πίστη που δεν προτρέπει προς την γνώση και αυτοπεποίθηση του ατόμου μέσω αυτής ,αλλά αντίθετα στην μοιρολατρία, στην υποταγή της «Θεϊκής , Σατανικής η Μαγικής θέλησης» και φυσικά σ’ όλους εκείνους που αυτοχαρακτηρίζονται εκφραστές τους.

Η αναζήτηση της ΑΛΗΘΕΙΑΣ, όσον αφορά την κοσμογονική δημιουργία - λειτουργία - συμπεριφορά του «όλου» προς το «μέρος» και αντίστροφα, και η φυσική επιλογή του αποτελέσματος, είναι ζητήματα που θα έπρεπε να μας οδηγούν στις τοποθετήσεις μας ως λογικά σκεπτόμενα και ενημερωμένα άτομα.


Στο πνευματικό «είναι» του ανθρώπου, η αναζήτηση της ΑΛΗΘΕΙΑΣ, είναι ζητούμενο είτε μέσω θρησκευτικών μεταφυσικών ανησυχιών - αναζητήσεων, είτε μέσω της επιστημονικής γνώσης – απόδειξης και εφαρμογής. Ενδιάμεση κατάσταση που προσπαθεί να συμβιβάσει τις δυο αυτές νοητικές κατευθύνσεις, γίνεται είτε «εκ του πονηρού», είτε λόγω άγνοιας - αφέλειας του ατόμου, που τον οδηγεί τελικά σε αποπροσανατολισμό από την αντικειμενική πραγματικότητα.
Η «επιλογή» σε ατομική βάση μεταξύ των δυο κατευθύνσεων ως βάσης θεώρησης, προβληματισμού, αναζήτησης και τελικής τοποθέτησης, οφείλεται κυρίως στον προσανατολισμό της παιδείας και των βιωμάτων του ατόμου, προκειμένου να σχηματίσει τη «δική του αλήθεια», την ΑΝΤΙΛΗΨΗ του «εγώ», της ζωής, της κοινωνίας και του σύμπαντος.
Το αναπόφευκτο «φυσικό κακό», είναι πως δεν υπάρχει δυνατότητα επιλογής κατεύθυνσης της παιδείας η των βιωμάτων μας. Τουλάχιστον μέχρι την εφηβεία μας. Έρχονται όλα «από τα πάνω» και μας διαμορφώνουν ανάλογα προσαρμοσμένους, των επιδιωκόμενων σκοπών που καλούμαστε να έχουμε στη ζωή μας, και που ασφαλώς εξυπηρετούν το πολιτικό –θρησκευτικό -οικονομικό –εθνικό κοινωνικό κατεστημένο αξιών.
Κάθε είδους τοποθέτηση σε ατομικό – προσωπικό επίπεδο για απαντήσεις των φαινομένων η των κοινωνικών σχέσεων, αρχίζει απ’ τη στιγμή που το άτομο διαθέτει υποδομή πληροφοριών, αντικειμενικών η όχι, και δημιουργική φαντασία στη διαρκώς δομούμενη αντίληψη του για το «εγώ», τη ζωή, το περιβάλλον, το σύμπαν.

Αν το σύνολο αυτών των παραγόντων που σχηματίζουν και διαμορφώνουν την συνείδηση μας δεν βασίζονται στην αντικειμενική πραγματικότητα, τότε «ζούμε» την εικονική, που μπορεί να κολακεύει η όχι τις ιδεατές άξιες η τα συμφέροντα μας.
Το όποιο αποτέλεσμα τοποθέτησης του «εγώ» μας, θα έχει σχετική η μερική αξία αν αφεθούμε μόνο στον συναισθηματισμό μας. Η αλήθεια των πραγμάτων, για τον σκεπτόμενο άνθρωπο, ήταν, είναι και θα είναι, το ζητούμενο προκειμένου να ερμηνεύει τα φαινόμενα η γεγονότα, σε όλη τη διάρκεια της ιστορίας του.

Η λογική ερμηνεία των δεδομένων πληροφοριών, τον οδήγησαν στην επιστημονική έρευνα , που τεκμηρίωνε η όχι με το πείραμα, στην γνώση και κατανόηση των αιτιών και προϋποθέσεων επανάληψης του φαινομένου. Η επανάληψη του φαινομένου μέσω της επιστήμης απομυθοποιεί τα «ΘΑΥΜΑΤΑ» στην αντίληψη του άσχετου μ’ αυτήν.
Η εικονική πραγματικότητα έχει να κάνει με την ψευδαίσθηση όπου το ιδεατό παίρνει τη θέση του πραγματικού.
Το ιδεατό προτάσσεται νοητικά, δημιουργώντας προϋποθέσεις ώθησης της έρευνας και εφαρμογής του πειράματος για επιβεβαίωση του φαινομένου η όχι, απ’ την επιστήμη.
Από τη «μη επιστήμη», το ιδεατό γίνεται «αλήθεια» τυφλής πίστης, μιας εικονικής πραγματικότητας συναισθηματικής κυρίως βάσης θεώρησης και αντίληψης των πραγμάτων. ΚΡΙΤΙΚΗ ΣΚΕΨΗ ΚΑΙ ΤΥΦΛΗ ΠΙΣΤΗ
Το βασικό ερώτημα είναι, αν μέσω της παιδείας που υποχρεωνόμαστε να έχουμε, γινόμαστε έτσι, που να μην μπορούμε, και τελικά να μην θέλουμε να είμαστε σκεπτόμενα άτομα με αντικειμενική κρίση και θέση. Αν το εκάστοτε «σύστημα» εξουσίας με τις αξίες και τα πρότυπα που «περνάει» μέσω παιδείας, μας θέλει δυναμικές, ενεργητικές πνευματικές δημιουργικές οντότητες η όχι.
Αν σε προσωπική βάση «βολευόμαστε» με εύκολες απαντήσεις που χαϊδεύουν τα αυτιά μας μέσα από παραδόσεις και μύθους, έναντι της διαρκούς βασανιστικής προσπάθειας απόκτησης αντικειμενικής γνώσης. Αν τέλος η υπέρμετρη συναισθηματική διαμόρφωση του «εγώ» μας, όσον αφορά την αντίληψη των πραγμάτων, εξυπηρετεί εμάς η τους άλλους.

Αν η «ημιμάθεια είναι χειρότερη της αμάθειας», εξηγείται και από το γεγονός ότι ο αμαθής που διψά για αντικειμενική γνώση, έχει περισσότερες πιθανότητες να την αποκτήσει στο καθαρό μυαλό του, από τον ημιμαθή παραπληροφορημένο, αποπροσανατολισμένο και βραχυκυκλωμένο στη γνώση άτομο, που πρέπει πρώτιστα να αποβάλλει τον μύθο των «γνώσεων» και αντιλήψεων του. Πράγμα δύσκολο έως αδύνατον και που αφορά σχεδόν το σύνολο των ανθρώπων πλην ορισμένων εξαιρετικών περιπτώσεων.

Όλες οι απαντήσεις για την ΑΛΗΘΕΙΑ βρίσκονται μέσα από τη βαθιά γνώση της Φύσης. Όσο περισσότερο εισχωρούμε σ’ αυτή τη γνώση, τόσο και η ΑΛΗΘΕΙΑ των πραγμάτων, μας απομακρύνει από τον μύθο της εικονικής μας πραγματικότητας.
Πόσο εύκολη υπόθεση όμως είναι η γνώση αυτή για τον καθένα από μας; Καθόλου έως ελάχιστα και για πολύ λίγους στο σύνολο μας.

Η άγνοια μας είναι φυσικό και επόμενο να γίνεται παράγοντας τυφλής πίστης, όλων εκείνων που μας διδάσκουν και που θεωρούμε «φωτισμένους», χωρίς ωστόσο και να είναι αντικειμενικά, αφού αδυνατούν να αποδείξουν η να τεκμηριώσουν το οτιδήποτε μέσα απ΄ τις μεταφυσικές η «μυστηριακές» τοποθετήσεις τους.

Η εικόνα των πραγμάτων η φαινομένων στην αντίληψη μας, ακολουθεί όπως έχει προαναφερθεί στην ιστορική εξέλιξη του πολιτισμού μας, δυο κυρίως κατευθύνσεις. Η μια προσπαθεί να ερμηνεύσει τα φαινόμενα με γνώμονα και «λογικοφανή βάση» το ιδεατό, φανταστικό, υποθετικό, χωρίς καμία προσπάθεια τεκμηρίωσης του φαινομένου, μέσω της γνώσης και της απόδειξης. (Δεν έχει άλλωστε, ούτε ενδιαφέρεται να έχει αντικειμενική γνώση γι’ αυτό.
Το αναγάγει μοιρολατρικά σε μυστήριο «Θεϊκής βούλησης» για το «καλό», η «Σατανικής» για το «κακό». Έχει απόλυτη ΑΓΝΟΙΑ ερμηνείας του φυσικού φαινομένου, της αιτίας και των συνθηκών που το προκαλούν (και που υποτιμά συνειδητά), έναντι του μεταφυσικού ιδεατού που προσπαθεί να ερμηνεύσει – εξηγήσει και να διαδώσει παράλληλα ως δογματική μη αμφισβητούμενη «αλήθεια» μέσω παιδείας ....

Είναι η «παρά-φιλοσοφία» των συνειδητά η όχι υποκριτών «διδασκάλων» που κυριαρχούν στην αντίληψη των πολλών απαίδευτων του κόσμου. Αυτός ο «παρά-φιλοσοφικός» δρόμος, οδηγεί σε αποπροσανατολισμό την αντίληψη απ’ την αντικειμενική πραγματικότητα, στην απαξίωση της ζώσας ζωής, έναντι της υποσχόμενης «καλύτερης» μεταθανάτιας....
Η άλλη κατεύθυνση φιλοσοφικής προσέγγισης της ΑΛΗΘΕΙΑΣ, είναι αυτή της επιστημονικής έρευνας και γνώσης των πραγμάτων, που απαντά τεκμηριωμένα και ΜΟΝΟ με αποδείξεις.

Είναι ο επίπονα δύσκολος δρόμος στην ανακάλυψη της γνώσης αλλά και ο μόνος σωστός που οδηγεί στην ΑΛΗΘΕΙΑ. Είναι η επιστημονική ΣΧΕΤΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ του εκάστοτε σήμερα, με προοπτική και στόχο την ουτοπιστική γνώση της ΑΠΟΛΥΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ του αύριο, μέσω της διαρκούς προσπάθειας των ανθρώπων εκείνων που βρίσκονται στην αιχμή της ορθολογιστικής επιστημονικής μελέτης, έρευνας και εφαρμογής.

Αν η βάση των επιχειρημάτων μας στηρίζεται σε συναισθηματικές φορτίσεις εξαρτώμενες κυρίως της όποιας ανασφάλειας μας, (ατομικής, οικογενειακής, κοινωνικής, εθνικής κλπ), δεν θα μπορέσουμε ποτέ αντικειμενικά να δούμε την ΑΛΗΘΕΙΑ των πραγμάτων που βρίσκεται έξω από αυτές.
Αυτή η ΑΛΗΘΕΙΑ φοβίζει τον απαίδευτο αμαθή-ημιμαθή, παραπληροφορημένο , αποπροσανατολισμένο άνθρωπο, να μένει ψυχολογικά κυρίως, προσκολλημένος στη «σιγουριά» της παράδοσης.
Η συντήρηση και διατήρηση της παράδοσης ,εκφράζει την αμυντική προδιάθεση του ατόμου η της κοινωνικής ομάδας, το «φρένο» σε κάθε καινοτομία στην εξέλιξη των πραγμάτων από φόβο προς το «νέο» και άγνωστο από τη μια, και κατά δεύτερο, της ανατροπής η μεταφοράς συμφερόντων προς άλλες κατευθύνσεις που δεν ευνοούν το εκάστοτε κατεστημένο αξιών, σε οικονομικές, θρησκευτικές, πολιτικές, στρατιωτικές, εθνικές η άλλες σκοπιμότητες.
Η σύγκρουση συμφερόντων σε ατομικό η κοινωνικό επίπεδο, δημιουργούν το «μέγα πρόβλημα συνεννόησης». Η αντιπαράθεση αυτή καθ΄ εαυτή, σε ατομική η κοινωνική βάση δηλώνει την φυσική μας υπόσταση και λειτουργία απ’ τη νομοτέλεια της ύπαρξης μας.
Της διαφορετικότητας μας, που καθορίζει το «εγώ» μας, έναντι κάθε άλλου, καθώς και την αναμενόμενη απ’ αυτό το γεγονός αντιπαράθεση ιδίων κυρίως συμφερόντων η επίπλαστων συναισθηματικών φορτίσεων.
Η αντιπαράθεση λόγου-αντίλογου, θέσης-αντίθεσης, άλλοτε γίνεται παράγοντας προόδου και άλλοτε οπισθοδρόμησης η στασιμότητας. Η επιβολή της μιας η της άλλης θέσης, εξαρτάται πάντα απ’ τη θέση « ισχύος των αντιπάλων ».

Το επίπεδο παιδείας, εμπειρίας και πνευματικής καλλιέργειας του ατόμου, άρα και της αντίστοιχης αντίληψης και εκτίμησης των πραγμάτων, κάνουν τη συνεννόηση δύσκολη υπόθεση. Όπου όμως και αν αυτή γίνεται, έχει περιστασιακή βάση σύμπλευσης κοινού βραχυπρόθεσμου συμφέροντος η συναισθηματικών φορτίσεων, αλλά πάντα με ορίζοντα συγκεκριμένο και με «ημερομηνία λήξης».

Η ένταξη του ατόμου σε «ομάδα», καλύπτει εν μέρει τις ανασφάλειες του αλλά δεν τον αφομοιώνει πλήρως, στερώντας την διαφορετικότητα της προσωπικότητας του. Την προτάσσει σε στιγμές που κρίνει ότι διακυβεύονται οι θέσεις που εκφράζουν τα συμφέροντα η τα συναισθήματα του.
Η ομαδοποίηση, κομματικοποίηση, η ακόμα «ποδοσφαιροποίηση» της κοινωνίας, δεν συνεπάγεται σε καμία περίπτωση και απόλυτη συμφωνία μεταξύ των μελών της κάθε ομάδας και σε όλα όσα την αφορούν.
Το κάθε μέλος έχει δική του γνώμη στα επί μέρους ζητήματα, αλλά πολλές φορές και σ’ εκείνα των γενικών αρχών που στην πορεία βγαίνουν στην επιφάνεια και δημιουργούν άλλου είδους εμφύλιες συγκρούσεις, για να επιβεβαιώσουν έτσι την διαρκή πάλη της διαφορετικότητας και της εξέλιξης μέσω αυτής.

Η διαφορετικότητα, μέσω της «συγγένειας» των πραγμάτων, σε ότι αφορά τους νόμους λειτουργίας της φύσης, έλκει τα «αντίθετα» (είτε αφορά τα έμβια όντα, είτε την ύλη – ενέργεια γενικώς) σε «ένωση» μεταξύ των, αλλά ταυτόχρονα εμπεριέχεται και το στοιχείο της «αποσύνθεσης», της σύγκρουσης, η απαξίωσης, ως απόλυτα φυσικού αποτελέσματος, αν και όταν διαφοροποιούνται κάποιοι παράμετροι.
Στις ανθρώπινες σχέσεις, συμβαίνει ακριβώς το ίδιο γεγονός, όπου η «ένωση» προϋποθέτει «κοινό συμφέρον» των συμβαλλομένων, για λόγους βιολογικούς ,συναισθηματικούς, οικονομικούς, θρησκευτικούς, εθνικούς κλπ .
Μακροσκοπικά η μικροσκοπικά το ίδιο σενάριο με άλλες παραμέτρους, λειτουργεί, αναπτύσσεται, μεταλλάσσεται σ’ ολόκληρο το σύμπαν, όπου φαινομενικά δείχνει να ισορροπεί, (για χρονικό διάστημα μη παρατηρούμενο άμεσα) ενώ στην πραγματικότητα η διαφορά ενεργειακής δυναμικής των στοιχείων που το αποτελούν, το κάνει χρονικά και υπό προϋποθέσεις να εξελίσσεται διαρκώς.
Εξέλιξη που σημαίνει «κίνηση», χωρίς απαραίτητα να οδηγεί πάντα προς το «καλύτερο», μιας και η «δοκιμή» του τελικού αποτελέσματος βρίσκεται μόνιμα υπό αίρεση, κάτω απ’ την ανάγκη προσαρμογής σε άλλες παραμέτρους και συνθήκες . Παγιωμένες καταστάσεις σε όλα όσα αφορούν το σύμπαν δεν υπάρχουν και ισχύει για τους πάντες και τα πάντα, καθώς ασφαλώς και βιολογικά για τη ζωή και τον άνθρωπο.
Η αντίληψη μας για όλα αυτά, είναι πάντα ανάλογη της ΓΝΩΣΗΣ που έχουμε. Η άγνοια, μας κάνει ευάλωτους στην παραπληροφόρηση και στον αποπροσανατολισμό μας από την ουσία της ΑΛΗΘΕΙΑΣ των πραγμάτων.
Με «οδηγό» τον φόβο και το δέος για το άγνωστο, δεν μπορούμε παρά να προσδοκούμε θαύματα στα «μέτρα» μας, από «δυνάμεις» Θεϊκές, Σατανικές , Μαγικές κλπ.

ΘΕΟΣ ΚΑΙ ΔΙΑΒΟΛΟΣ - Δημιουργοί η δημιουργημένοι

Μερικά (απειροελάχιστα θα έλεγα καλύτερα) ΛΟΓΙΚΑ βασικά ερωτήματα που δεν απατούνται παρά μόνο με μη λογικά επιχειρήματα: Μας έφτιαξαν η τους φτιάξαμε «κατ’ εικόνα και ομοίωση»; Και πρώτα απ’ όλα για ποιο σκοπό; Όλα στη φύση έχουν το αίτιο της δημιουργίας τους.
Ποιο αίτιο δημιούργησε τον Θεό και τον Διάολο; Αν η όποια δημιουργία προϋποθέτει δημιουργό, κατά την λογική προσωποποίησης του, όπως επικαλούνται τα Ιερατεία, τότε κι’ Αυτοί λογικά, πάλι θα πρέπει να έγιναν από κάποιον άλλο ΥΠΕΡΘΕΟ….και πάει λέγοντας. Το ερώτημα παραμένει αναπάντητο για τους «άγιους» εκπροσώπους τους επί της γης.

Το ξεπερνάμε και ρωτάμε: Ο Θεός κι’ Διάβολος δεν είχαν τι να κάνουν και αποφάσισαν έτσι ξαφνικά να δημιουργήσουν το σύμπαν και τη ζωή σ’ αυτό, για έχουν λόγω ύπαρξης οι ίδιοι η απλά σαν παιχνίδι και στοιχήματος μεταξύ τους για το ποιος θα έβγαινε νικητής στην επικράτηση «του καλού η κακού » στις πλειοψηφίες των θνητών όντων; (Ένα απ’ αυτά βέβαια είναι κι’ ο άνθρωπος, στην βιολογική μακροχρόνια εξέλιξη του).

Το ξεπερνάμε και ρωτάμε: Τι χρησιμότητα και σε τι αποσκοπούν για τον Θεό και τον Διάβολο οι άνθρωποι και τα υπόλοιπα ζωντανά του πλανήτη; Μήπως και μόνο στη συλλογή «ψυχών»; Τι λόγω ύπαρξης έχουν οι «ψυχές» στον παράδεισο και στην κόλαση; Με τι ασχολούνται τέλος πάντων εκεί που βρίσκονται όλες αυτές οι «ψυχές»; Μήπως παίζουν ρόλο απλών υπηρετών των «αρχόντων» τους και για ποιες υπηρεσίες;

Το ξεπερνάμε και ρωτάμε: Το «καλό» και το «κακό», αν αφορούν τις επιλογές του Θεού και του Διαβόλου, γιατί να «ανταμείβονται» μετά θάνατον και όχι στη «εν ζωή» του κρινόμενου; Τι νόημα θα είχε το ένα, («καλό» )χωρίς την ύπαρξη του άλλου («κακού»); Είναι «καλό» η «κακό» ο θάνατος ενός ζωντανού οργανισμού για την επιβίωση κάποιου άλλου; Αν είναι «κακό», τότε και η ΖΩΗ ανήκει σ’ αυτό από τη μια κι’ απ’ την άλλη πρέπει να είναι δημιούργημα του Διάβολου κι’ όχι του Θεού. Αν πάλι η αλληλοεξόντωση για την επιβίωση του ενός είδους έναντι των άλλων ανήκει στο «καλό» - άρα έργο του Θεού - τότε δεν έχει κανένα νόημα η «αμαρτία», ούτε για τον Θεό, ούτε για τον Διάβολο.
Επομένως δεν τους έχουμε και δεν μας έχουν καμία ανάγκη. Τέλος τι νόημα θα είχε η έννοια του «καλού Θεού» αν δεν υπήρχε ο «κακός Διάβολος» για σύγκριση; Καμία…

Το ξεπερνάμε και ρωτάμε: Αν το «Θεόπνευστο» Ευαγγέλιο εκφράζει την απόλυτη ΑΛΗΘΕΙΑ όπως υποστηρίζεται απ’ τους «εκπροσώπους του Θεού», πόσο βοήθησε την ανθρωπότητα μέχρι σήμερα η δογματική επιβολή του για την «σωτήρια» της; Έγιναν καλύτεροι οι άνθρωποι, χειρότεροι η παρέμειναν το ίδιο άνθρωποι με όλα τα υπέρ και τα κατά τους, πριν απ’ την βίαιη επικράτηση των «Χριστιανών» ;

Όλα περί Θεών και Διαβόλων αρχίζουν απ’ τη στιγμή που ο ανθρώπινος εγκέφαλος στην εξέλιξη του, προσπαθεί να βάλει σε κάποια «λογική βάση εξήγησης» τη δημιουργία του ζωικού και όχι μόνο κόσμου. Δηλαδή τουλάχιστον πριν 100000 χρόνια, από σήμερα με την εμφάνιση του Homo sapiens.

Του «σοφού ανθρώπου» στην εξελικτική του πορεία, όπου αποτελούμε σαν όντα την προέκταση του στο σήμερα. Τα ερωτήματα πολλά και οι γνώσεις για την ερμηνεία των φαινομένων ανύπαρκτες για δεκάδες χιλιάδες χρόνια μέχρι σήμερα. Η πλήρης άγνοια των φυσικών νόμων δημιουργίας, λειτουργίας και μετάλλαξης των φαινομένων, τον οδήγησε σε «εξηγήσεις» σεναρίων αλόγιστου φανταστικού περιεχομένου.
Αυτά ήσαν ανάλογα πάντα των αναγκών και προβλημάτων που αντιμετώπιζε κάθε χρονική περίοδο στην πορεία του ο άνθρωπος, και σε άμεση συνάρτηση του φυσικού περιβάλλοντος και των συνθηκών που βίωνε.

Τα καθημερινά προβλήματα ασφαλούς και άνετης , στο μέτρο του δυνατού επιβίωσης του, δεν έβρισκαν παρά προσωρινές λύσεις, που ασφαλώς δεν εξασφάλιζαν αίσθηση ασφάλειας και δεν τον κάλυπταν ψυχολογικά, μέσα απ’ τις δυνατότητες που διέθετε ατομικά αλλά και κοινωνικά.

Το «επιθυμητό» επομένως, που δεν έβρισκε απάντηση απ’ τις δικές του ικανότητες – δραστηριότητες, ήρθε να καλύψει η ψευδαίσθηση μέσα απ’ την αυθυποβολή συνείδησης – αντίληψης, πως «κάποιος» η «κάποιοι» με περισσότερες δυνατότητες απ’ αυτόν, θα μπορούσαν να τον βοηθήσουν.

Έτσι εμφανίσθηκαν απ’ το «πουθενά» τα «σαΐνια» της κοινωνικής εκμετάλλευσης επαγγελματικά πλέον, με τίτλους και ιδιότητες ανάλογους που να εμπνέουν «σεβασμό και δέος». Ο λόγος και η ανάγκη εμφάνισης και καθιέρωσης τους στην κοινωνία με εξουσία και προνόμια αποτελούσε την ύστατη «ελπίδα σωτήριας» (όχι βέβαια για τα εκάστοτε «σημερινά», καθημερινά προβλήματα επιβίωσης και ασφάλειας , αλλά για τα «αυριανά» του παραδείσου η της κολάσεως) . Όλοι αυτοί οι Μάγοι, Ιερείς, Προφήτες κλπ, « γνώριζαν και είχαν απαντήσεις για όλους και για όλα τα ζητήματα »…. των φοβισμένων , ανασφαλών, απαίδευτων , άμοιρων υπηκόων.

Η διάκριση και καταξίωση όλων αυτών των «εκπροσώπων Θεού και Διαβόλου» απ’ την κοινωνία, έγινε κάτω απ’ τον παράγοντα του «φόβου και δέους», (Ο φόβος και το δέος, πότε ήταν για τον Θεό και πότε για τον Διάβολο ανάλογα τι συνέφερε κατά περίπτωση), παραχωρώντας τους πριν και πάνω απ’ όλα «εξουσία ελέω Θεού».
Επικαλούμενοι την προσωπική τους «επικοινωνία» μέσω οραμάτων κυρίως με τον Θεό και τον Διάβολο για «οδηγίες η προτροπές» απ’ Αυτούς, ΑΥΤΟΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΗΚΑΝ ΕΚΠΡΩΣΟΠΟΙ ΤΟΥΣ, άρα και ΞΕΧΩΡΙΣΤΟΙ απ’ τους κοινούς λαϊκούς η προσωρινούς θνητούς ηγέτες – Βασιλείς κλπ.
Με την εξουσία που αυθαίρετα επέβαλλαν για τα δικά τους συμφέροντα, όρισαν και τους κανόνες λειτουργίας της κοινωνίας και συμπεριφοράς προς αυτήν απ’ τους πολίτες.

Η διαπαιδαγώγηση των νέων σε ιδέες, άξιες και πρότυπα που πρέσβευαν, έμεναν αναλλοίωτα για χιλιάδες χρόνια.
Ιδέες και αξίες αυθαίρετες, που οδηγούσαν τις συνειδήσεις των υπηκόων στην τρομολαγνεία και στον φόβο για τον αόρατο αλλά «πανταχού παρόν, παντοδύναμο και παντογνώστη Θεό στο πρόσταγμα η θέληση του…», προκειμένου την άνευ όρων συνειδησιακή υποταγή τους στην εξουσία.

Δημιουργήθηκε έτσι η «παράδοση» ως καθεστώς, μη δυνάμενου να αμφισβητηθεί απ’ τον οποιονδήποτε, όπου άλλωστε δεν μπορούσε αντικειμενικά να υπάρχει εύκολα κάποιος, λόγω της γενικευμένης απόλυτης άγνοιας του πληθυσμού.
Αν όμως και όταν συνέβαινε κάτι τέτοιο, θα έπρεπε αυτός ο αμφισβητίας η να συμβιβαστεί – υποταχθεί πρώτιστα με το Ιερατείο η να διαλέξει τον διασυρμό, τον εξοστρακισμό του απ’ την κοινωνία, η τον ηρωικό θάνατο του.

Οι «παραδόσεις» των διαφόρων κοινωνιών, δημιούργησαν τη βάση παιδείας, τους κανόνες και νόμους λειτουργίας της κοινωνίας που όριζαν συμπεριφορές ηγετών και υπηκόων.
Όλες οι κοινωνίες των ανθρώπων, έζησαν για 100000 χρόνια και εξακολουθούν να ζουν και σήμερα οι περισσότερες, με Θεοκρατική αντίληψη των πραγμάτων γιατί απ’ τη μια υπήρχε και εξακολουθεί να υπάρχει για τις πλειοψηφίες των υπηκόων απόλυτη άγνοια της πραγματικότητας και κατά δεύτερο επειδή έτσι βολεύει τους ισχυρούς εξουσιαστές κάθε είδους.

Η ελεύθερη σκέψη και έκφραση που καθιέρωσαν πρώτοι οι Αθηναίοι με επανάσταση τον 6Ο π.Χ. αιώνα, πολεμήθηκε όσο τίποτα άλλο για τα τελευταία 2000 χρόνια απ’ όλα τα Ιερατεία. Η νικηφόρα Γαλλική επανάσταση του 1789 μ.Χ. δεν έδιωξε μόνο τους Λουδοβίκους.
Επανέφερε στην ανθρωπότητα την ξεχασμένη για αιώνες έννοια της Δημοκρατίας, όπου το Ιερατείο πολέμησε με όλα τα μέσα που διέθετε για να την αποτρέψει . Απέτυχε βέβαια και από τότε όλα άλλαξαν.

Δηλαδή ΜΟΝΟ 200 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΣΗΜΕΡΑ για να «ξεκολλήσει» το μυαλό, η συνείδηση και αντίληψη μας, για να είμαστε σε θέση σήμερα να ταξιδεύουμε στο αχανές διάστημα, στο μικρόκοσμο της γεννητικής, να επικοινωνούμε μέσω ήχου και εικόνας με τον οποιονδήποτε απ’ οπουδήποτε κι’ αν βρισκόμαστε, να θεραπεύουμε ασθένειες και να επιμηκύνουμε τον μέσο όρο ζωής μας …

Τα Ιερατεία με ότι πρέσβευαν με τα Θεοκρατικά δόγματα τους, τι προσέφεραν και τι έδωσαν για 2000 χρόνια απ’ όλα τα παραπάνω στην ανθρωπότητα, πέραν της μισαλλοδοξίας , του στείρου φανατισμού, των πολέμων και των εγκλημάτων συνείδησης; Η δημοκρατική συνείδηση των ανθρώπων τους απομυθοποιούσε και επομένως έπρεπε με κάθε μέσο να την θάψουν είτε με το «καλό» είτε με το αίμα των αρνητών τους. Αυτό έκαναν οι «άγιοι» ρασοφόροι «εκπρόσωποι» των Θεών η του Θεού και «χάρισαν» στην ανθρωπότητα ύπνο αντικειμενικά «μακάριο» για αιώνες.

Πολέμιοι κάθε επιστημονικής σκέψης, έκφρασης, θέσης, γνώσης και εφαρμογής που αποκαλούσαν «εργαλεία του Διαβόλου». Σήμερα βέβαια τα αποδέχονται και λειτουργούν μ’ όλα αυτά τα «σατανικά επιστημονικά επιτεύγματα» (δεν μπορούν η δεν τους παίρνει να κάνουν και διαφορετικά), στο «Θεάρεστο έργο τους»….. Εκμεταλλεύονται όλα τα υπαρκτά μέσα πια για «διδασκαλίες, παραστάσεις, προπαγανδισμό του σκοταδισμού, του μεταφυσικού ιδεατού κλπ. μέσω όλων των ΜΜΕ και της TV. Δεν έχουν ανάγκη πια να παίρνουν τα «όρη και τα βουνά» όπως κάνουν οι μοναχοί αυτοεξόριστοι των μοναστηριών, απόκοσμοι αλλά «γνώστες (;) των πάντων» με αντιλήψεις αρχέγονες, σκοταδιστικές, πολέμιοι κάθε επιστημονικής γνώσης κι’ εφαρμογής, καλόγεροι η κακόγεροι καλοπερασάκηδες αντικειμενικότερα.

Η ανατροπή των παραδόσεων μιας κοινωνικής ομάδας, δεν ήταν (και δεν είναι μέχρι σήμερα) καθόλου εύκολη υπόθεση. Έστω κι’ αν ο κατακτητής της, βίαια ενεργούσε πολλές φορές γι’ αυτό. Η Ιστορία μας διδάσκει μετά τόσες εμπειρίες του παρελθόντος, πως οι ιδέες πολεμούνται καλύτερα μόνο με ιδέες και όχι με βία. Βέβαια το γεγονός αυτό, ακόμα και στις μέρες μας είναι ζητούμενο για πάρα πολλούς ηγέτες του πλανήτη μας, αλλά αυτό έχει να κάνει με στρατηγικά – οικονομικά κλπ, συμφέροντα.

Ο φιλοσοφικός στοχασμός, στην αντίληψη της πλειοψηφίας των ανθρώπων, αποτελεί στοιχείο πολυτέλειας των αργόσχολων κουλτουριάρηδων η χειρότερα ακόμα γι αυτούς που στοχάζονται, να δέχονται τη ρετσινιά των «ψώνιων» γραφικών..... η «τρελό – επιστημόνων». Στον βαθμό και σε συνάρτηση πάντα του επιπέδου παιδείας και «καλλιέργειας» των, έχουν δίκιο….
Δεν αντιλαμβάνονται όμως ότι χωρίς αυτούς, η ανθρωπότητα θα είχε μείνει στάσιμη πολιτιστικά, τεχνολογικά κλπ.
Όλοι όσοι ασχολήθηκαν, απ’ την αρχή της ιστορίας μέχρι σήμερα, στην αναζήτηση της ΑΛΗΘΕΙΑΣ των πραγμάτων, σε μικρότερο η μεγαλύτερο βαθμό, είχαν λύσει προβλήματα επιβίωσης με τον ένα η άλλο τρόπο. Διέθεταν χρόνο, θέληση για μάθηση και προβληματισμό για κάθε είδους αναζήτηση , είτε μέσω παρατήρησης μελέτης και ανάλυσης των φαινομένων, είτε τέλος μέσω των μεταφυσικών αναζητήσεων.
Η καθημερινότητα δεν αφήνει πολλά περιθώρια χρόνου αλλά και διάθεσης στον μέσο άνθρωπο, να καταπιαστεί με τέτοια ζητήματα. Άλλωστε σε παγκόσμιο επίπεδο, η παιδεία ελεύθερης σκέψης και έκφρασης ακόμα και στις μέρες μας, αποτελεί ζητούμενο και είναι καθεστώς για λίγους έως ελάχιστους στο σύνολο των ανθρώπων. Η ιστορία της ανθρωπότητας για τα τελευταία δυο χιλιάδες χρόνια όπως εξελίχθηκε, δεν επέτρεψε στον μέσο και όχι μόνο άνθρωπο, να γνωρίσει και να εμπεδώσει την έννοια της ελευθερίας και της δημοκρατίας.
Η απόλυτη διαστρέβλωση της έννοιας Δημοκρατίας στην μέση αντίληψη, ότι ο καθένας μπορεί να «λέει και να κάνει ότι θέλει», στο μέτρο του εκάστοτε νόμου βέβαια, αντιπροσωπεύει την συντριπτική πλειοψηφία. Ισοπέδωση προς τα κάτω της ελεύθερης σκέψης και έκφρασης , χωρίς παιδεία που να εξηγεί στον αδαή, ότι ο ελεύθερος λόγος, χωρίς ουσία και τεκμηρίωση του, είναι «λόγος κενός» παντελώς άσχετος του δημοκρατικού πνεύματος που στην ουσία του, πρέπει να αφορά αποκλειστικά τους ενημερωμένους και υπεύθυνους στον λόγο πολίτες.
Αυτοί όμως οι «ενημερωμένοι» στο σύνολο των πολιτών, αποτελούν απειροελάχιστη ποσότητα. Επομένως οι «πολλοί» δεν θα έπρεπε να έχουν «άποψη», η «λόγο». Ένα τέτοιο καθεστώς παραπέμπει σε αυταρχισμό απ’ την «αυθεντία» του ηγέτη η ηγετών, που η ανθρωπότητα έζησε και πόνεσε ποικιλοτρόπως για χιλιάδες χρόνια.
Η έννοια της δημοκρατίας των ΑΡΙΣΤΩΝ η αριστοκρατίας κατά τον Πλάτωνα εκεί στόχευε. Στην ολιγαρχία – μοναρχία και στην «αυθεντία» του ιερατείου που η αμφισβήτηση του οδηγούσε στον εξοστρακισμό, στον εξευτελισμό και στον θάνατο.
_________________
Επίκουρος:
Ο θάνατος δεν υπάρχει ούτε για τους ζωντανούς ούτε για τους πεθαμένους – εφόσον για τους πρώτους δεν υπάρχει, ενώ οι άλλοι δεν υπάρχουν πια".
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email Επίσκεψη στην ιστοσελίδα του Συγγραφέα AIM διεύθυνση
elit
Πρύτανης


Εγγραφή: 06 Ιαν 2005
Δημοσιεύσεις: 126

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Πεμ Φεβ 24, 2005 3:18 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Toses polles lekseis xreiazontai gia epidiksei kaneis tin agnoia tou, eite tin agonia tou gia tin apodoxi tis skepsis tou?
_________________
Απ' όλα τα χάη του κόσμου, λεύθερος θέλω να πλέω..
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email
afham
Διαχειριστής


Εγγραφή: 02 Φεβ 2003
Δημοσιεύσεις: 1894
Τόπος: Φωτονερόπετρα

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Πεμ Φεβ 24, 2005 1:41 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Elit ήρεμα Neutral

Παρόλαυτά αγαπητέ Maxime θα προτιμούσαμε μια συζήτηση και όχι παράθεση των έργων μας. Υπάρχει και ένας κανόνας για συστηματική παράθεση υπερογκων κειμένων. Επειδή είναι το πρώτο post σου εδώ στον θέτω υπόψη: http://filosofia.gr/forum/viewtopic.php?t=83&sid=4cdb8990a04f469851a052e81f67d2e4
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email Επίσκεψη στην ιστοσελίδα του Συγγραφέα
Bugman
Πρύτανης


Εγγραφή: 03 Ιούλ 2003
Δημοσιεύσεις: 13585
Τόπος: Καλλιθέα

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Πεμ Φεβ 24, 2005 2:45 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Το διάβασα μέχρι το σημείο που ο συγγραφέας αναιρεί την αρχική του υπόθεση:"Όλοι αυτοί που προτάσσουν το υποθετικό -ιδεατό- μυστηριακό, σε αντίθεση του αντικειμενικά τεκμηριωμένου πραγματικού , αποπροσανατολίζουν σκόπιμα τις αντιλήψεις των ανθρώπων συνειδητά, όταν εκφράζουν ίδια συμφέροντα, η ασυνείδητα λόγω άγνοιας, αφέλειας και βλακείας. "
Και παρακάτω μας ρίχνει το υποθετικό: "Θυμηθείτε το Matrix. Ο κόσμος των μηχανών εκτρέφει... ανθρώπους για να χρησιμοποιεί την θερμότητα του σώματός τους για πηγή ενέργειας. Λοιπόν, ο κινηματογράφος αντιγράφει την επιστήμη ή η επιστήμη τον κινηματογράφο. Ιδού η απορία! ΠΗΓΗ: Esoterica.gr "

Αν συφωνήσω με το πρώτο πρέπει να διαφωνήσω με το δεύτερο για την αναφορά του και όχι την αλήθεια που έχει ή δεν έχει αυτό!

maxim_97, βρες τα πρώτα μέσα σου και μετά διατύπωσέ τα!
_________________
Σκορπίστε γνώση, μαζέψτε χαρά!

Η γνώση δεν μπορεί να πουληθεί: Γιατί ενώ κάθε εμπόρευμα μπορεί να επιστραφεί, η γνώση δεν μπορεί να επιστραφεί!
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Επίσκεψη στην ιστοσελίδα του Συγγραφέα
elit
Πρύτανης


Εγγραφή: 06 Ιαν 2005
Δημοσιεύσεις: 126

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Πεμ Φεβ 24, 2005 4:33 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

afham


Tharro i siggrafi enos vivliou, de didei alothi se opoiodipote atomo.
Kai i alithia einai oti exo sinantisei ksana kai ksana tin ekfrasi : " sto vivlio mou " kai den tin exo sxoliasei.
As anoiksoume mia thematiki gia erga pou exoun siggrapsei meloi tou filosofia.gr kai as diafimistoune ekei.
Gia eme einai tragiko otan agnooume megalous siggrafeis, na periferometha me mataiodokso kai apolitarxiko logo mes stis thematikes kai na anazitoume aformi gia na epideiksoume to ego mas. To ergo mas.

Ma ean o dikos mou logos ito prosvlitikos, eilikrina, eixe tin prodiathesi na sinetisei kai oxi na prosvalei.
_________________
Απ' όλα τα χάη του κόσμου, λεύθερος θέλω να πλέω..
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email
maxim_97
Πρύτανης


Εγγραφή: 08 Ιαν 2005
Δημοσιεύσεις: 2769
Τόπος: ΑΘΗΝΑ

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τρι Μάρ 01, 2005 3:14 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Bugman έγραψε:
Το διάβασα μέχρι το σημείο που ο συγγραφέας αναιρεί την αρχική του υπόθεση:"Όλοι αυτοί που προτάσσουν το υποθετικό -ιδεατό- μυστηριακό, σε αντίθεση του αντικειμενικά τεκμηριωμένου πραγματικού , αποπροσανατολίζουν σκόπιμα τις αντιλήψεις των ανθρώπων συνειδητά, όταν εκφράζουν ίδια συμφέροντα, η ασυνείδητα λόγω άγνοιας, αφέλειας και βλακείας. "
Και παρακάτω μας ρίχνει το υποθετικό: "Θυμηθείτε το Matrix. Ο κόσμος των μηχανών εκτρέφει... ανθρώπους για να χρησιμοποιεί την θερμότητα του σώματός τους για πηγή ενέργειας. Λοιπόν, ο κινηματογράφος αντιγράφει την επιστήμη ή η επιστήμη τον κινηματογράφο. Ιδού η απορία! ΠΗΓΗ: Esoterica.gr "

Αν συφωνήσω με το πρώτο πρέπει να διαφωνήσω με το δεύτερο για την αναφορά του και όχι την αλήθεια που έχει ή δεν έχει αυτό!

maxim_97, βρες τα πρώτα μέσα σου και μετά διατύπωσέ τα!


Αγαπητε Bugman
Σ' ευχαριστω που με διαβασες εστω και μεχρι εκει που με απερριψες....λογω αντιφασης μου οπως λες. Αν ομως εδινες λιγο περισσοτερο προσοχη στην υπογραφη του δημοσιευματος που παραθετω με πηγη: "Esoterika.gr" θα καταλαβαινες φανταζομαι οτι δεν ειναι απαραιτητο και να με εκφραζει πληρως. Εν παση περιπτωση το ιδεατο - υποθετικο αν δεν εχει υποδομη επιστημονικης τεκμηριωμενης γνωσης κι' εφαρμογης, τοτε αναγεται στο χωρο του φανταστικου - μυστηριακου - θεοκρατικου - σκοταδιστικου κλπ. Κανε τον κοπο να ξαναδοκιμασεις και θα χαρω πολυ την αυστηρη κριτικη σου. Φιλικα Μαξιμος
_________________
Επίκουρος:
Ο θάνατος δεν υπάρχει ούτε για τους ζωντανούς ούτε για τους πεθαμένους – εφόσον για τους πρώτους δεν υπάρχει, ενώ οι άλλοι δεν υπάρχουν πια".
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email Επίσκεψη στην ιστοσελίδα του Συγγραφέα AIM διεύθυνση
maxim_97
Πρύτανης


Εγγραφή: 08 Ιαν 2005
Δημοσιεύσεις: 2769
Τόπος: ΑΘΗΝΑ

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τρι Μάρ 01, 2005 3:29 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

afham έγραψε:
Elit ήρεμα Neutral

Παρόλαυτά αγαπητέ Maxime θα προτιμούσαμε μια συζήτηση και όχι παράθεση των έργων μας. Υπάρχει και ένας κανόνας για συστηματική παράθεση υπερογκων κειμένων. Επειδή είναι το πρώτο post σου εδώ στον θέτω υπόψη: http://filosofia.gr/forum/viewtopic.php?t=83&sid=4cdb8990a04f469851a052e81f67d2e4


Αγαπητε Afham λυπαμαι ειλικρινα αν με τον ογκο του δημοσιευματος μου προκαλεσα .... Δεν γνωριζα σχετικα ουτε ασφαλως διεπομαι απο τασεις αυτοπροβολης , κερδοσκοπιας η αλλης σκοπιμοτητας. Συγνωμη και παλι.
Φιλικα Μαξιμος
_________________
Επίκουρος:
Ο θάνατος δεν υπάρχει ούτε για τους ζωντανούς ούτε για τους πεθαμένους – εφόσον για τους πρώτους δεν υπάρχει, ενώ οι άλλοι δεν υπάρχουν πια".
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email Επίσκεψη στην ιστοσελίδα του Συγγραφέα AIM διεύθυνση
maxim_97
Πρύτανης


Εγγραφή: 08 Ιαν 2005
Δημοσιεύσεις: 2769
Τόπος: ΑΘΗΝΑ

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τρι Μάρ 01, 2005 3:56 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

elit έγραψε:
afham


Tharro i siggrafi enos vivliou, de didei alothi se opoiodipote atomo.
Kai i alithia einai oti exo sinantisei ksana kai ksana tin ekfrasi : " sto vivlio mou " kai den tin exo sxoliasei.
As anoiksoume mia thematiki gia erga pou exoun siggrapsei meloi tou filosofia.gr kai as diafimistoune ekei.
Gia eme einai tragiko otan agnooume megalous siggrafeis, na periferometha me mataiodokso kai apolitarxiko logo mes stis thematikes kai na anazitoume aformi gia na epideiksoume to ego mas. To ergo mas.

Ma ean o dikos mou logos ito prosvlitikos, eilikrina, eixe tin prodiathesi na sinetisei kai oxi na prosvalei.


Αγαπητε Elit
Συμφωνώ με το: "Tharro i siggrafi enos vivliou, de didei alothi se opoiodipote atomo". Διαφωνω στο σχολιασμο σου σχετικα με το " στο βιβλιο μου" το οποιο ειμαι βεβαιος πως παρεξηγησες . Δεν εχω ουτε ποτε ειχα τασεις αυτοπροβολης και κερδοσκοπιας. Ολ' αυτα μου ειναι εντελως αδιαφορα γι' αυτο αλλωστε και δεν εχω προθεση να εκδοσω "το βιβλιο μου". Εκφραζω μεσα απ' αυτο, ΤΗΝ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΗ της θλιβερης πραγματικοτητας για την ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ - ΑΝΤΙΛΗΨΗ του μεσου και οχι μονο ανθρωπου που μαθητευει να λειτουργει κυριως με το συναισθημα και ελαχιστα με την λογικη στην ερμηνεια της ζωης, του θανατου, της κοινωνιας του συμπαντος.
Οχι μονο δεν αγνοω τους μεγαλους συγγραφεις οπως λες, αλλα αντιθετα τους χρησιμοποιω οπως και οταν πρεπει προκειμενου να υπερασπιστω καποιες απ' τις θεσεις μου. Κανε τον κοπο να διαβασεις λιγο παρακατω....
Σ' ευχαριστω για τον σχολιασμο σου παντως. Φιλικα Μαξιμος
_________________
Επίκουρος:
Ο θάνατος δεν υπάρχει ούτε για τους ζωντανούς ούτε για τους πεθαμένους – εφόσον για τους πρώτους δεν υπάρχει, ενώ οι άλλοι δεν υπάρχουν πια".
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email Επίσκεψη στην ιστοσελίδα του Συγγραφέα AIM διεύθυνση
maxim_97
Πρύτανης


Εγγραφή: 08 Ιαν 2005
Δημοσιεύσεις: 2769
Τόπος: ΑΘΗΝΑ

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τρι Μάρ 01, 2005 4:16 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Αγαπητέ Elit
Η χθεσινή σύντομη απάντηση μου στον σχολιασμό σου σχετικά με τις θέσεις μου, δεν ήταν ολοκληρωμένη. Ξαναδιαβάζοντας σε, διαπιστώνω τουλάχιστον κακοπροαίρετη διάθεση απ’ τη μεριά σου. Δεν κάνεις τον «κόπο» ν’ ασχοληθείς κριτικά στα γραφόμενα μου, παρά μόνο να με σνομπάρεις και μάλιστα «τηλεγραφικά» χωρίς ίχνος επιχειρημάτων. Αν η στάση σου αυτή σε κατατάσσει στους «Elit» της διανόησης, τότε «το βιβλίο μου» σε πληροφορώ ότι απευθύνεται κυρίως σε τύπους σαν κι’ εσένα που αυτοαποκαλούνται «πρυτάνεις», «αντιπρυτάνεις» κλπ. στις φιλοσοφικές τους τοποθετήσεις, «βλέποντας κυρίως το δέντρο αλλά χάνοντας το δάσος» κατά τη γνώμη μου. Εγώ χαρακτηρίζομαι αυθαίρετα «νεοφώτιστος» απ’ τον διαχειριστή του “filosofia.gr”. Δεν το σχολιάζω αυτό….αλλά μου έκαναν «κριτική» πως προσπαθώ να αυτοδιαφημιστώ, αυτοπροβληθώ κλπ η κάνοντας χρήση αποφθεγμάτων φιλοσόφων συγγραφέων κύρους να με βάλουν στη «θέση» μου…Με τέτοιου είδους «κριτικές» θέσεις, όλοι μπορούν να απορρίπτουν ΟΛΑ, έτσι γιατί και μόνο νοιώθουν οι ίδιοι σοφότεροι ….. Την αντικειμενική επιστημονική ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ γενικώς και ειδικώς που κατά περίπτωση αγνοούν, αλλά θέλουν να έχουν και «άποψη» όλοι αυτοί οι κύριοι διεκδικούν το «αλάθητο» του Πάπα στις τοποθετήσεις τους και στις «κριτικές» τους στους «άλλους», αλλά στην ουσία ο «σάκος της επιστημονικής τους γνώσης και λογικής προσέγγισης» είναι εντελώς άδειος …..
Λυπάμαι που αναγκάζομαι να χρησιμοποιήσω αυτό το είδος «γραφής» και «ύφους» αλλά με προκάλεσες… Επιφυλάσσομαι καλοπροαίρετα πάντα για το μέλλον σε περισσότερο γόνιμους διάλογους αντί των ανούσιων αντιπαραθέσεων.
Φιλικά Μάξιμος
_________________
Επίκουρος:
Ο θάνατος δεν υπάρχει ούτε για τους ζωντανούς ούτε για τους πεθαμένους – εφόσον για τους πρώτους δεν υπάρχει, ενώ οι άλλοι δεν υπάρχουν πια".


Έχει επεξεργασθεί απο τον/την maxim_97 στις Σαβ Μάρ 12, 2005 3:16 pm, επεξεργάσθηκε 1 φορά συνολικά
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email Επίσκεψη στην ιστοσελίδα του Συγγραφέα AIM διεύθυνση
afham
Διαχειριστής


Εγγραφή: 02 Φεβ 2003
Δημοσιεύσεις: 1894
Τόπος: Φωτονερόπετρα

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τρι Μάρ 01, 2005 4:18 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Οι χαρακτηρισμοί κάτω από τα ψευδώνυμα γίνονται αυτόματα με μοναδικό κριτήριο τον αριθμό των posts. Είναι καθαρά χιουμοριστικοί και υπάρχουν σχεδόν σε όλα τα fora.
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email Επίσκεψη στην ιστοσελίδα του Συγγραφέα
Kouros
Πρύτανης


Εγγραφή: 30 Ιούν 2004
Δημοσιεύσεις: 639
Τόπος: ΑΘΗΝΑ

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Πεμ Μάρ 17, 2005 9:24 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Τι είναι η συνείδηση maxim;

Ποια η διαφορά της από την σκέψη;
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
maxim_97
Πρύτανης


Εγγραφή: 08 Ιαν 2005
Δημοσιεύσεις: 2769
Τόπος: ΑΘΗΝΑ

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Πεμ Μάρ 17, 2005 10:26 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Kouros έγραψε:
Τι είναι η συνείδηση maxim;

Ποια η διαφορά της από την σκέψη;


Αγαπητε φιλε
Αν το ερωτημα σου σου στοχευει σε ενα απλο ορισμο εκ μερους μου, στην ερμηνεια της Συνειδησης και της Σκεψης εχω να πω τα παρακατω:
- Η Συνειδηση αποτελει τον "μηχανισμο" εκεινο του εγκεφαλου που αποτελειται απο νευροκυτταρα - αισθητηρες, ηλεκτρικης βασης λειτουργιας, τασης -εντασης και "διαφορας δυναμικου", που μπορει να επεξεργαζεται το συνολο των υπαρχοντων πληροφοριων που διαθετει η μνημη του. Η διαδικασια αυτη οταν και αμα λειτουργει ο "μηχανισμος" Συνειδησης λεγεται ΣΚΕΨΗ. Με πολυ απλα λογια, την ιδια δουλεια κανει ο επεξεργαστης των υπολογιστων. Το τελικο αποτελεσμα ειναι η ΑΝΤΙΛΗΨΗ των πραγματων ειτε αφορα τους ζωντανους οργανισμους ειτε τους υπολογιστες.
Αυτα.......
_________________
Επίκουρος:
Ο θάνατος δεν υπάρχει ούτε για τους ζωντανούς ούτε για τους πεθαμένους – εφόσον για τους πρώτους δεν υπάρχει, ενώ οι άλλοι δεν υπάρχουν πια".
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email Επίσκεψη στην ιστοσελίδα του Συγγραφέα AIM διεύθυνση
Kouros
Πρύτανης


Εγγραφή: 30 Ιούν 2004
Δημοσιεύσεις: 639
Τόπος: ΑΘΗΝΑ

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Πεμ Μάρ 17, 2005 10:37 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

maxim_97 έγραψε:
Η διαδικασια αυτη οταν και αμα λειτουργει ο "μηχανισμος" Συνειδησης λεγεται ΣΚΕΨΗ. Με πολυ απλα λογια, την ιδια δουλεια κανει ο επεξεργαστης των υπολογιστων. Το τελικο αποτελεσμα ειναι η ΑΝΤΙΛΗΨΗ των πραγματων ειτε αφορα τους ζωντανους οργανισμους ειτε τους υπολογιστες.
Αυτα.......


Άρα για σένα συνείδηση = σκέψη;


Έχει επεξεργασθεί απο τον/την Kouros στις Πεμ Μάρ 17, 2005 11:49 pm, επεξεργάσθηκε 3 φορές συνολικά
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
abc
Πρύτανης


Εγγραφή: 12 Δεκ 2004
Δημοσιεύσεις: 1889

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Πεμ Μάρ 17, 2005 11:25 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

maxim_97 έγραψε:
Kouros έγραψε:
Τι είναι η συνείδηση maxim;

Ποια η διαφορά της από την σκέψη;


Με πολυ απλα λογια, την ιδια δουλεια κανει ο επεξεργαστης των υπολογιστων. Το τελικο αποτελεσμα ειναι η ΑΝΤΙΛΗΨΗ των πραγματων ειτε αφορα τους ζωντανους οργανισμους ειτε τους υπολογιστες.
Αυτα.......


"Αυτά" είναι που δεν καταλαβαίνω - ΔΉΛΑΔΗ Ο Η/Υ ΕΧΕΙ ΑΝΤΙΛΗΨΗ!!!;;; ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΑΝΤΙΛΗΨΗ!!!;;;
1. Τι είναι "ανθρώπινη" αντίληψη;
2. Πως ο Η/Υ έχει "ανθρώπινη" αντίληψη;
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email Επίσκεψη στην ιστοσελίδα του Συγγραφέα
maxim_97
Πρύτανης


Εγγραφή: 08 Ιαν 2005
Δημοσιεύσεις: 2769
Τόπος: ΑΘΗΝΑ

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Παρ Μάρ 18, 2005 6:33 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

abc έγραψε:
maxim_97 έγραψε:
Kouros έγραψε:
Τι είναι η συνείδηση maxim;

Ποια η διαφορά της από την σκέψη;


Με πολυ απλα λογια, την ιδια δουλεια κανει ο επεξεργαστης των υπολογιστων. Το τελικο αποτελεσμα ειναι η ΑΝΤΙΛΗΨΗ των πραγματων ειτε αφορα τους ζωντανους οργανισμους ειτε τους υπολογιστες.
Αυτα.......


"Αυτά" είναι που δεν καταλαβαίνω - ΔΉΛΑΔΗ Ο Η/Υ ΕΧΕΙ ΑΝΤΙΛΗΨΗ!!!;;; ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΑΝΤΙΛΗΨΗ!!!;;;
1. Τι είναι "ανθρώπινη" αντίληψη;
2. Πως ο Η/Υ έχει "ανθρώπινη" αντίληψη;


Η ΑΝΤΙΛΗΨΗ ΤΟΥ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗ ΦΙΛΕ ΑΦΟΡΑ ΤΟ ΤΕΛΙΚΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΠΟΥ ΔΙΝΕΙ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΤΟΥ ΤΟ ΖΗΤΑΜΕ, ΣΕ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΛΟΓΙΣΜΙΚΟ ΓΙΑΤΙ ΕΤΣΙ ΤΟΝ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΑΜΕ. Πιστο σκυλακη μας δηλαδη. Τουλαχιστον προς το παρον. Παρα πολυ συντομα θα εχουμε Ρομποτ σκεπτομενα και δημιουργικα .....Να εισαι βεβαιος γι' αυτο.
Οσον αφορα την ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΑΝΤΙΛΗΨΗ τι να σου πω τωρα. Καθε ανθρωπος και μια διαφορετικη....Καθε ζωντανος οργανισμος απ' τον μικροτερο μεχρι τον μεγαλυτερο την δικη του...Κι' εσυ βεβαια την δικη σου.
Καλο σου βραδι........
_________________
Επίκουρος:
Ο θάνατος δεν υπάρχει ούτε για τους ζωντανούς ούτε για τους πεθαμένους – εφόσον για τους πρώτους δεν υπάρχει, ενώ οι άλλοι δεν υπάρχουν πια".
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email Επίσκεψη στην ιστοσελίδα του Συγγραφέα AIM διεύθυνση
Επισκόπηση όλων των Δημοσιεύσεων που έγιναν πριν από:   
Δημοσίευση νέας  Θ.Ενότητας   Απάντηση στη Θ.Ενότητα    www.filosofia.gr Αρχική σελίδα -> Φιλοσοφικοί Προβληματισμοί Όλες οι Ώρες είναι GMT + 2 Ώρες
Μετάβαση στη σελίδα 1, 2, 3, 4  Επόμενο
Σελίδα 1 από 4

 
Μετάβαση στη:  
Δεν μπορείτε να δημοσιεύσετε νέο Θέμα σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
Δεν μπορείτε να επεξεργασθείτε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν μπορείτε να διαγράψετε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν έχετε δικαίωμα ψήφου στα δημοψηφίσματα αυτής της Δ.Συζήτησης





Μηχανισμός forum: PHPBB

© filosofia.gr - Επιτρέπεται η αναδημοσίευση του περιεχομένου της ιστοσελίδας εφόσον αναφέρεται ευκρινώς η πηγή του.

Υλοποίηση, Φιλοξενία: Hyper Center