Θ.ΒοήθειαςΘ.Βοήθειας   ΑναζήτησηΑναζήτηση   Εγγεγραμμένα μέληΕγγεγραμμένα μέλη   Ομάδες ΧρηστώνΟμάδες Χρηστών  ΕγγραφήΕγγραφή  ΠροφίλΠροφίλ 
Συνδεθείτε, για να ελέγξετε την αλληλογραφία σαςΣυνδεθείτε, για να ελέγξετε την αλληλογραφία σας   ΣύνδεσηΣύνδεση 

εξομολόγηση

 
Δημοσίευση νέας  Θ.Ενότητας   Απάντηση στη Θ.Ενότητα    www.filosofia.gr Αρχική σελίδα -> Φιλοσοφικοί Προβληματισμοί
Επισκόπηση προηγούμενης Θ.Ενότητας :: Επισκόπηση επόμενης Θ.Ενότητας  
Συγγραφέας Μήνυμα
georgemaus
Πρύτανης


Εγγραφή: 26 Μάρ 2004
Δημοσιεύσεις: 712

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Δευ Ιαν 31, 2005 11:36 pm    Θέμα δημοσίευσης: εξομολόγηση Απάντηση με Συμπερίληψη

Ήθελα κάτι να μπω να γράψω σήμερα...
έτσι, χωρίς να ξέρω τι θα πω. Χωρίς θέμα. Ναι, καλά καλά δε ξέρω τι θέμα θα ανεβάσω. Ίσως το ονομάσω Ζαβαρακατρανέμια, δε ξέρω...
Πάντως θέλω να μιλήσω. Κάθε μέρα μπαίνουν τόσα όμορφα θέματα εδώ μέσα που με πνίγουν...Και τούτη η σελίδα έχει ομορφήνει πολύ...Μακάρι να είχαμε χρόνο μόνο γι'αυτήν...

Καμμιά φορά σκέφτομαι πώς θα πρέπει εμείς οι άνθρωποι να κάνουμε ριζικές αναθεωρήσεις. Η για να το πω αλλοιώς, να προσπαθούμε να μεγαλώσουμε το διάστημα της ορατότητάς μας. Πώς έλεγε ο Ρίτσος λίγο ψηλότερα, ε κάπως έτσι.
Από την άλλη σκέφτομαι πώς είναι δυνατόν να πετύχεις κάτι τέτοιο, όταν τελικά διαφέρουν οι προσανατολισμοί μεταξύ μας. Ναι οι προσανατολισμοί. Για άλλους αυτό το ψηλότερα είναι χαμηλώτερα και θεωρούν το ψηλότερα την αναπήδηση στην άκρως αντίθετη πλευρά. Πιστεύω να έγινα έστω και λίγο αντιληπτός μη μου ζητήσετε παραδείγματα.
Τελικά το πρόβλημα μας ίσως είναι η διαφωνία. Να στη κοινωνία των μελισσών δεν υπάρχει διαφωνία. Όλα δουλεύουν ρολόι. Όλες οι μέλισσες επιτελούν αδιαμαρτύρητα το ρόλο τους.
Οι μέλισσες όμως έχουν τη τύχη να έχουν αρχηγό μιά μητέρα βασίλισσα. Που αγαπά το κοπάδι και το ανανεώνει συνεχώς. Και οι μέλισσες αγαπούν τη βασίλισσα. Ακόμα κι όταν είναι αδύνατο να γεννοβολήσει πιά, την προσέχουν και την ταϊζουν μέχρι να πεθάνει...Αν αυτό δεν είναι δείγμα ανώτερης φύσης, τι είναι; Από την άλλη όμως σκέφτομαι πως ακόμα κι οι μέλισσες που στη βασίλισσα φέρονται μ'αυτό τον άψογο τρόπο, φέρονται αδίστακτα και βάρβαρα στου κηφήνες όταν αποτελειώνουν το έργο αναπαραγωγής τους. Τους εκδιώκουν κακήν κακώς από τη κυψέλη...
Να λοιπόν που ούτε κι οι μέλισσες είναι τέλειες.
Τι είμαστε τελικά; Ατελή όντα όλα, που αγωνίζονται να επιβιώσουν όπως όπως, έχοντας τη ψευδαίσθηση οτι είναι τέλεια;
Τι μένει για μας; Θέλουμε τόσο να πιστέψουμε στη ζωή, αλλά από την άλλη είναι αλήθεια αυτό που λέει ο Τζακ Λόντον με το στόμα του Γουλφ Λάρσεν: η ζωή είναι αστείρευτη, τα μέσα όχι!
Θα πρέπει να συμβιβαστούμε λοιπόν, μ'αυτή τη θλιβερή διαπίστωση της τρομερής αναλωσιμότητάς μας;
Ο πολιτισμός μας, ο θλιβερός και τρομερός πολιτισμός μας, που είτε τον δεις σα φισική πορεία, είτε τον δεις σαν εξόγκωμα της φυσικής πορείας, είτε τον δεις σα παρένθεση, είτε σαν πορεία ιερή, έχει ένα πρόβλημα αυτή τη στιγμή. Πρέπει να κάνει μιά θυσία ο πολιτισμός μας. Να θυσιάσει στο βωμό της αλήθειας και της μετέπειτα πορείας, τις ψευδαισθήσεις του!
Μα εδώ ακριβώς είναι το πρόβλημα. Από δω αρχίζει η περιβόητη διαφωνία. Ποιές είναι τελικά οι ψευδαισθήσεις μας; Μήπως η ζωώδική η η θεϊκή μας υπόσταση; Η όλα αυτά είναι αποτελέσματα της γλώσσας και των απίθανων εννοιών που πολιορκούν συνεχώς το μυαλό μας; Η φύση του ανθρώπου είναι καλή η κακή; Και τι σημαίνει καλό και κακό; Είναι αθώος η ένοχος ο άνθρωπος; Και τι σημαίνει αθώος και ένοχος;

Ναι μάλλον δεν έχουν συγκεκριμένο θέμα οι σκέψεις μου. Αυτή τη στιγμή δεν είμαι ένας άνθρωπος της δράσης. Αυτή τη στιγμή, δε πεινώ δε κρυώνω. Έχω τη προσωρινή ψευδαίσθηση οτι είμαι μονάχα πνεύμα! Αύριο το πρωί όμως θα πρέπει να ξαναγίνω ένας σύγχρονος κυνηγός. Τα μάτια μου θα σκληρύνουν, θα λησμονήσουν τον ποιητή και τον φιλόσοφο και θα βγουν αδίστακτα στην αγορά των ανθρώπων για τον επιούσιο.
Αρα υπάρχει μιά διαφορά ανάμεσα σε μένα αυτή τη στιγμή και σε μένα αύριο το πρωί. Αυτή την διαφορά πώς θα την γεφυρώσει ο πολιτισμός μου;

Δε ξέρω, θα ήθελα κι άλλα πολλά να πω, πάρτε αυτό εδώ σα μιά εξομολόγηση -να ένα καλό όνομα για θέμα, εξομολόγηση, να μπαίνουμε εδώ να γράφουμε πιό χαλαρά- χωρίς σπαθιά στα χέρια, να πλησιάσουμε τουλα΄χιστον ο καθένας τη προσωπική του αλήθεια γιατί φιλοσοφία δεν είναι μόνο ταριχευμένες έννοιες αλλά και ζωντανή ουσία-

Ας μετατραπούμε σε cookies αδερφοί!
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email
Kouros
Πρύτανης


Εγγραφή: 30 Ιούν 2004
Δημοσιεύσεις: 639
Τόπος: ΑΘΗΝΑ

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τρι Φεβ 01, 2005 2:27 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Κυριολεκτικά εμπύρετοι προβληματισμοί! Very Happy

Περαστικά γίγαντα (για τον πυρετό βέβαια, όχι για τους προβληματισμούς).
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
abc
Πρύτανης


Εγγραφή: 12 Δεκ 2004
Δημοσιεύσεις: 1889

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τρι Φεβ 01, 2005 1:45 pm    Θέμα δημοσίευσης: Re: εξομολόγηση Απάντηση με Συμπερίληψη

georgemaus έγραψε:

1. Πώς έλεγε ο Ρίτσος λίγο ψηλότερα, ε κάπως έτσι.

2. Ο πολιτισμός μας, ο θλιβερός και τρομερός πολιτισμός μας, που είτε τον δεις σα φισική πορεία, είτε τον δεις σαν εξόγκωμα της φυσικής πορείας, είτε τον δεις σα παρένθεση, είτε σαν πορεία ιερή, έχει ένα πρόβλημα αυτή τη στιγμή. Πρέπει να κάνει μιά θυσία ο πολιτισμός μας. Να θυσιάσει στο βωμό της αλήθειας και της μετέπειτα πορείας, τις ψευδαισθήσεις του!

3. Αρα υπάρχει μιά διαφορά ανάμεσα σε μένα αυτή τη στιγμή και σε μένα αύριο το πρωί. Αυτή την διαφορά πώς θα την γεφυρώσει ο πολιτισμός μου;



1. Με όλο το σεβασμό, αλλά ο Γ. Σεφέρης το είπε:

Λίγο ακόμα
θα ιδούμε τις αμυγδαλιές ν΄ανθίζουν
....................................................
λίγο ακάμα
να σηκωθούμε λίγο ψηλότερα.

2. Και το ψέμα;;;

3. Και γιατί να την γεφυρώσει; Εάν δεν υπήρχε αυτή η διαφορά, ακόμα θα ζούσαμε στα δένδρα...
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email Επίσκεψη στην ιστοσελίδα του Συγγραφέα
elit
Πρύτανης


Εγγραφή: 06 Ιαν 2005
Δημοσιεύσεις: 126

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τρι Φεβ 01, 2005 2:09 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

georgemaus

an evriska kati anoito sti skepsi sou, kapoio lathos stis lekseis sou, poso ma poso tromo tha 'niotha..
Na eksomologise panta..therapevei tin pcixi touto to pragma kai valsamonei ti stigmi tis siopis.
Na eksomologise panta..Kai gia ekeinous pou apeyxontai tin siopi..
_________________
Απ' όλα τα χάη του κόσμου, λεύθερος θέλω να πλέω..
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email
Bugman
Πρύτανης


Εγγραφή: 03 Ιούλ 2003
Δημοσιεύσεις: 13585
Τόπος: Καλλιθέα

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τρι Φεβ 01, 2005 4:25 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Πράγματι το μυαλό μας μας κάνει χιλιάδες παιγνίδια! Ναι μεν είναι χρήσιμο αλλά ξαφνικά γίνεται κυρίαρχο και μεις το μέσο, εμείς το χρήσιμο ή μη. Και δείτε λοιπόν πως αυτό είναι και ο λόγος να λέμε, "ο εαυτός" μου, σαν να λέμε ότι είμαστε δυο σε ένα, "εγώ και ο εαυτός μου".
Ο προβληματισμός σου georgemaus είναι ο βασικός προβληματισμός του καθένα μας. Είναι η εσωτερική πάλη που οδηγεί σε πόνο, σαν να τον πόνο που νιώθουμε από εξωτερικά ερεθίσματα. Το αδιανόητο γίνεται ένας νοητός πόνος. Μέλημά μας είναι να ξαλαφρώσουμε βρίσκοντας λύση, παλεύοντά το. Υπάρχει λύση; Αν γνωρίζαμε ότι δεν υπάρχει θα ήταν καταστροφή...καμιά αξία δεν θα έχει η οποιαδήποτε ενέργειά μας που θα στραφεί στο αδύνατο. Το ότι το παλεύουμε είναι ένδειξη πως πιστεύουμε στην νίκη, στο ότι είναι δυνατό να βρούμε λύση. Σε μια μέρα, σε δυο μήνες σε χρόνια, όσο και να χρειαστεί η πάλη δεν θα σταματήσει, είναι το χρέος μας να δείξουμε ότι υπάρχει λύση.
Χρεός ως προς ποιόν; Να λοιπόν η αρχή της λύσης! Αν εξομοιώσουμε το εγώ με τον εαυτό μας, τότε το χρέος μας εκπληρώθηκε: Δεν υπάρχει κάτι να παλέψει με κάτι άλλο, δεν υπάρχει χρέος ως προς κάτι άλλο. Η ενέργεια "ταύτισης" εγώ και εαυτού είναι η αποδοχή. Πρέπει να αποδεχτούμε αυτό που είμαστε. Οι επιλογές μας, οι επιθυμίες μας, είναι αυτό που είμαστε. Αυτό που επιθυμείς το βράδι μπορεί να διαφέρει από αυτό που επιθυμείς το πρωϊ, αλλά και τα δύο συνθέτουν αυτό που είσαι. Η σπουδαιότερη πάλη είναι η εξωτερική πάλη, αυτή που καθορίζει την σχέση του ανθρώπου προς το περιβάλλον του. Γι΄αυτή την πάλη ο καθένας μας πρέπει να γνωρίζει τα όπλα του. Αυτά δεν κρύβονται στο εγώ ή στον εαυτό, αλλά σε ένα και το αυτό, στο είναι μας. Τα όπλα μας είμαστε εμείς. Η ενέργειές μας δηλαδή μπορούν να αναλυθούν σε μεθόδους, οι οποίες ορισμένες να ταυτίζονται με το διπλανού μας, αλλά στο σύνολο διαφέρουμε. Αυτή η "διαφωνία" είναι καθοριστική. Δείχνει την διαφορετικότητά μας. Το ότι είμαστε όλοι άνθρωποι είναι ένα βασικό χαρακτηριστικό "ομόφωνα" αποδεκτό. Ευτυχώς δεν διαθέτουμε μόνο την ομοφωνία αυτή, έχουμε επιθυμίες διαφορετικές έστι που στο σύνολο να είμαστε μεταξύ μας διαφορετικοί.
Αφού λοιπόν προσδιορίσαμε την διαφορετικότητα ως μια φυσική συνέπεια, ας δούμε το ζήτημα του καλού προς το κακό. Εξ ορισμού ότι μας πονάει είναι κακό. Αν είναι η εσωτερική πάλη λέμε: φταίει ο κακός μας εαυτός. Αν είναι η εξωτερική πάλη τότε φταίει ο γείτονας, ή το σύστημα, ή τα στοιχεία της φύσης. Δείτε όμως την πραγματική αξία του διαχωρισμού σε κακό και σε καλό: Δεν το βλέπουμε ως συμπέρασμα (πόνος σημαίνει κακό) αλλά και σαν πληροφόρηση (κακό σημαίνει φέρνει πόνο). Το συμπέρασμά μου (περί κακού) θα γίνει μάθημα σε άλλους αν τους πείσω για την αξία του καλού προς το κακό πριν πάθουν το ίδιο και το συμπαιράνουν και αυτοί. Δηλαδή οι άλλοι να μην έχουν την εμπειρία του κακού (του πόνου), άρα να συνειδητοποιήσουν πως τώρα έχουν την εμπειρία του καλού.
Τώρα λοιπόν με την μάθηση περνάμε την δική μας πάλη ως μη πάλη για τους άλλους. Είδαμε πριν πως ο καθένας μας έχει τις επιθυμίες του και αυτές τον κάνουν το "είναι" του, τώρα όμως δείτε πως μαθαίνουμε για κάποιες επιθυμίες ότι φέρνουν πόνο, είναι κακές. Έτσι το "είναι" μας, έχει και την καλή και την κακή όψη, και ο στόχος γίνεται η αποφυγή του κακού εαυτού πριν αυτός εκδηλωθεί, δια της μάθησης.
Για το παιχνίδι του μυαλού το κακό δεν υπάρχει αν δεν συμβεί. Έτσι πολλοί δεν μαθαίνουν ή κάνουν τα στραβά μάτια. Αυτό τους οδηγεί να "μαρτυρούν", να γίνονται δηλαδή ζωντανές αποδείξεις του πόνου, του κακού που μπορεί να πάθει κανείς. Εν τέλει οι μάρτυρες γίνονται δάσκαλοι με τα παθήματά τους. Το μυαλό του "μάρτυρα" κάνει αυτόν ένα μέσο διδασκαλίας!Η διδασκαλία εν τέλει προσπαθεί να ταυτίσει τους "μαθητές" και να τους γλιτώσει από την κατάσταση του "μάρτυρα", όπου είναι μονόδρομος για τον καθένα μας αν δεν δεχτούμε "διδασκαλία".
Το ωραίο στον άνθρωπο είναι ότι έχει συνειδητοποιήσει την απαίτηση για "διδασκαλία" και συνέχεια προσπαθεί να μαθαίνει...από όπου μπορεί για οτιδήποτε μπορεί να καταλάβει!
Ο georgenaus κάνει εξομολόγηση σαν ένα βήμα προς τον μοιρασμό γνώσης, να διδάξει και να διδαχτεί. Ώστε να γλιτώσει "μαρτυρικές" καταστάσεις, αναφέροντας τις δικές του "μαρτυρίες" και μαθαίνοντας για άλλες.
Δείτε λοιπον πως στην χριστιανική θρησκεία (άλλα πιστεύω σε όλες υπάρχει το ανάλογο), ένας ιερέας γίνεται αποδέκτης μαρτυριών απ΄όλους και ταυτόχρονα συμβουλος του καλού ενάντια στο κακό. Αυτή η προσέγγιση μοιαζει με την αγάπη αλλά δεν είναι. Ο Ιερέας νιώθει πραγματική χαρά,όταν δίνει συμβουλή, εφόσον τίποτα πραγματικό δεν έδωσε, παρά έναν νόημα για κάτι που ο εξομολογούμενος φαντάζεται αλλα δεν το ζει! Η Αγάπη είναι να δίνεις κάτι σε κάποιον και να χαίρεσαι από την χαρά που κάνει αυτός που λαμβάνει αυτό το κάτι. Το κάτι το λέμε και δώρο Αγάπης. Σε αυτή την περίτπωση δεν υπάρχει καλό και κακό! Υπάρχει η δεν υπάρχει αγάπη αν υπάρχει η δεν υπάρχει χαρά όπως την περιγράφω. Δυο παράνοιμοι βοηθούν ο ένας τον άλλο και χαίρονται γι΄αυτό, αυτό σημαίνει ότι υπάρχει αγάπη μεταξύ τους...αλλά παραμένουν παράνομοι...κακοί δηλαδή γι΄αυτούς που τους είδαν έτσι.

Έτσι πρέπει να διαλέξουμε: Θέλουμε την αγάπη, που σημαίνει πράξεις χαράς; ή Μάθηση για την κατανόηση του καλού και του κακού, για να αποφεύγουμε τις κακοτοπιές; Δυστυχώς η Χριστιανική Διδασκαλία ως διδασκαλία είχε αντικείμενο την αγάπη η οποία και έχασε με τα χρόνια την ουσία της και έγινε μάθηση για το καλό και το κακό...δηλαδή το δώρο έγινε η σύνθληψη του κακού εαυτού, όχι του πραγματικά κακού αλλά της δυνατότητας να αποκτήσει κανείς κακό εαυτό! Στην πράξη δηλαδή δώρο δεν υπάρχει, και αυτό γιατί η δυνατότητα δεν μπορεί να αφαιρεθεί, δεν μπορούμε δηλαδή να μην πονέσουμε για κάτι, να μην νιώσουμε άσχημα!

Η αγάπη είναι αυθόρμητη ενέργεια και σε καμιά περίπτωση δεν είναι υποχρέωση. Έτσι αν georgemaus βλέπεις πως τα βράδια είσαι περισσότερο ευτυχισμένος απ΄ότι το πρωϊ αυτό συμβαίνει γιατί τα βράδια "αγαπάς" περισσότερο. Ε! δεν είναι πρόβλημα αυτό! Δεν μετράει η ποσότητα, ούτε η ώρα εκδήλωσης. Μπορούμε να αγαπάμε όποτε θέλουμε! Τα ρολόγια είναι γι΄αυτούς που έχουν κοιτούν το καλό και το κακό, ο πόνος τους ελέγχεται με το ρολόϊ, αν δουλέψουν για παράδειγμα πέντε λεπτά παραπάνω θα πονέσουν, είναι κακό! (κάποιοι θα πουν πως θα κερδίσει ο εργοδότης...ή ότι αυτός που δουλεύει χαριστικά λίγο παραπάνω γλείφει την εργοδοσία! Όλα αυτά γι΄αυτούς που μετρούν το καλό και το κακό)
_________________
Σκορπίστε γνώση, μαζέψτε χαρά!

Η γνώση δεν μπορεί να πουληθεί: Γιατί ενώ κάθε εμπόρευμα μπορεί να επιστραφεί, η γνώση δεν μπορεί να επιστραφεί!
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Επίσκεψη στην ιστοσελίδα του Συγγραφέα
georgemaus
Πρύτανης


Εγγραφή: 26 Μάρ 2004
Δημοσιεύσεις: 712

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τετ Φεβ 02, 2005 2:34 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Eυχαριστώ για τις απαντήσεις.
Κώστα σόρυ για το λάθος, έγινε λόγω κεκτημένης ταχύτητας...Ρίτσος και Σεφέρης, παρά τις μεγάλες διαφορές έχουνε κάποιους κοινούς τόπους, που καμμιά φορά ξεχνάς ποιός είπε το ένα και ποιός το άλλο...

Ίσως κάποια άλλη βραδιά συνεχίσω την εξομολόγηση...
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email
Επισκόπηση όλων των Δημοσιεύσεων που έγιναν πριν από:   
Δημοσίευση νέας  Θ.Ενότητας   Απάντηση στη Θ.Ενότητα    www.filosofia.gr Αρχική σελίδα -> Φιλοσοφικοί Προβληματισμοί Όλες οι Ώρες είναι GMT + 2 Ώρες
Σελίδα 1 από 1

 
Μετάβαση στη:  
Δεν μπορείτε να δημοσιεύσετε νέο Θέμα σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
Δεν μπορείτε να επεξεργασθείτε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν μπορείτε να διαγράψετε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν έχετε δικαίωμα ψήφου στα δημοψηφίσματα αυτής της Δ.Συζήτησης





Μηχανισμός forum: PHPBB

© filosofia.gr - Επιτρέπεται η αναδημοσίευση του περιεχομένου της ιστοσελίδας εφόσον αναφέρεται ευκρινώς η πηγή του.

Υλοποίηση, Φιλοξενία: Hyper Center