Θ.ΒοήθειαςΘ.Βοήθειας   ΑναζήτησηΑναζήτηση   Εγγεγραμμένα μέληΕγγεγραμμένα μέλη   Ομάδες ΧρηστώνΟμάδες Χρηστών  ΕγγραφήΕγγραφή  ΠροφίλΠροφίλ 
Συνδεθείτε, για να ελέγξετε την αλληλογραφία σαςΣυνδεθείτε, για να ελέγξετε την αλληλογραφία σας   ΣύνδεσηΣύνδεση 

ΓΕΓΟΝΟΤΑ Ή ΑΝΑΛΗΘΕΙΕΣ
Μετάβαση στη σελίδα 1, 2, 3, 4, 5, 6  Επόμενο
 
Δημοσίευση νέας  Θ.Ενότητας   Απάντηση στη Θ.Ενότητα    www.filosofia.gr Αρχική σελίδα -> Φιλοσοφικοί Προβληματισμοί
Επισκόπηση προηγούμενης Θ.Ενότητας :: Επισκόπηση επόμενης Θ.Ενότητας  

ΓΕΓΟΝΟΤΑ Ή ΑΝΑΛΗΘΕΙΕΣ;
ΑΝΑΛΗΘΕΙΕΣ
40%
 40%  [ 2 ]
ΓΕΓΟΝΟΤΑ
60%
 60%  [ 3 ]
Σύνολο Ψήφων : 5

Συγγραφέας Μήνυμα
pol
Πρύτανης


Εγγραφή: 28 Αύγ 2004
Δημοσιεύσεις: 1504

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Πεμ Ιούλ 03, 2008 3:04 am    Θέμα δημοσίευσης: ΓΕΓΟΝΟΤΑ Ή ΑΝΑΛΗΘΕΙΕΣ Απάντηση με Συμπερίληψη

Βρήκα το παρακάτω άρθρο σε κάποιο φορουμ και ερωτώ. Αναλήθειες;


-«Εξαιτίας της δήλωσης του Πρωταγόρα στο βιβλίο του Περί θεών ότι δεν ξέρει αν υπάρχουν θεοί, οι Αθηναίοι τον έδιωξαν από την πόλη και έκαψαν τα βιβλία του στην Αγορά, αφού πρώτα έβγαλαν κήρυκα και τα μάζεψαν ένα-ένα από όσους είχαν αντίτυπα» . «Κι ο Πρωταγόρας ως γνωστόν εξορίστηκε» (Πλούταρχου, Νικίας, 23). Το ίδιο λένε και οι: Φιλόστρατος, Βίοι Σοφιστών, I 10, 3 Ησύχιος, Ονοματολόγος Σέξτος Εμπειρικός, Προς μαθηματικούς, IX 55.

-«Ο Αναξαγόρας μηνύθηκε για ασέβεια επειδή διακήρυσσε ότι ο ήλιος είναι μια διάπυρη μεταλλική μάζα, και καταδικάστηκε σε πρόστιμο 5 ταλάντων και εξορία. Κατά άλλους καταδικάστηκε ερήμην σε θάνατο» .

-Φυσικά ο Σωκράτης, εξοντώθηκε με κώνειο επειδή, κατά τους Ειδωλολάτρες, δεν πίστευε στους θεούς της πόλης (Με οποιαδήποτε έννοια κι αν εννοήσουμε το «νομίζειν», πάλι το ίδιο συμπέρασμα βγαίνει: ο Σωκράτης καταδικάστηκε διότι δεν δεχόταν/πίστευε ως θεούς αυτούς που δεχόταν/πίστευε η πόλη της Αθήνας). Είναι λάθος να αποσιωπάται η θρησκευτική αιτία της δίωξης του Σωκράτη, κι αυτό μας το δείχνει ο Αριστοφάνης, παραθέτοντας στις Νεφέλες την άποψη του πολύ κόσμου για τον Σωκράτη. Δεν ήταν μόνο οι πολιτικώς αντιφρονούντες (ολιγαρχικοί) μαθητές του Σωκράτη ούτε οι προσωπικές αντιπάθειες που ο Σωκράτης με τη «μαιευτική» του θα δημιουργούσε σε πολλούς, αλλά η διάχυτη υποψία του πολυθεϊστικού όχλου ότι ασεβούσε προς τους «θεούς».

-Το τι κυνήγι φιλοσόφων γινόταν εκείνη την εποχή (τέλη 5ου αρχές 4ου αι.) από τους Ειδωλολάτρες, μάς το αναφέρει ο Αριστοφάνης στις Νεφέλες του. Η αντίρρηση ότι οι Νεφέλες είναι κωμωδία δεν στέκει καθόλου, διότι ο Αριστοφάνης παρέθετε διάφορα πραγματικά συμβάντα με χιουμοριστικό τρόπο, και μάλιστα οι γνώμες που παραθέτει είναι ακριβώς η γνώμη του απλού Αθηναίου. Γράφει ο Αριστοφάνης (στ. 1506-1509) με το στόμα του Στρεψιάδη ο οποίος απευθύνεται προς τους σοφιστές και τους φιλόσοφους: «Τι σας έπιασε και τόση στους θεούς ασέβεια δείχνετε, / του φεγγαριού τον πισινό ψάχνετε να βρείτε; / Διώξ’ τους, ρίξ’ τους, βάρα τους, γιατί πολλά ‘χουνε κάνει, / το πιο πολύ, το ξέρω, ζητούσαν τους θεούς να βλάψουν». Ο όχλος των Πολυθεϊστών προφανώς θα είχε τέτοιες απόψεις για τους μη παραδοσιακούς φιλοσόφους του «Χρυσού Αιώνα», γι’ αυτό και καταδίκασε τόσους πολλούς εξ’ αυτών.

- «Ο Πρόδικος ο Κείος, φιλόσοφος και σοφιστής, σύγχρονος του Δημοκρίτου, μαθητής του Πρωταγόρα, πέθανε στην Αθήνα, αφού του έδωσαν να πιεί κώνειο, με το αιτιολογικό ότι διέφθειρε τους νέους» (Σούδα). Σχετικά πρβ. Αριστοφάνης, απ. 490.

- Ο Θεόδωρος ο Κυρηναίος, ο επονομαζόμενος Άθεος, που έζησε στο α΄ μισό του 3ου π.Χ. αι. κατά τον Διογένη Λαέρτη (II, 101-102) αφού εξορίστηκε για τη διδασκαλία του από την Αθήνα, κατέφυγε στην αυλή του Πτολεμαίου, και έπειτα στην Κυρήνη, ξανά εξορίστηκε, για να καταφύγει ξανά στην Ελλάδα: «Κάποτες που ο Θεόδωρος είχε καθίσει πλάι στον ιεροφάντη Ερυκλείδη, τον ρώτησε: "δε μου λες, Ευρυκλείδη, ποιοι είναι οι ασεβείς προς τα μυστήρια;". Και αφού αυτός του απάντησε "εκείνοι που τα αποκαλύπτουν στους αμύητους", "κι εσύ", του είπε, "είσαι ασεβής, αφού τα εξηγείς στους αμύητους". Παρά λίγο να προσαχθεί στον Άρειο Πάγο, αν δεν τον γλίτωνε ο Δημήτριος ο Φαληρεάς. Ο Αμφικράτης όμως, στο Περί ενδόξων ανδρών βιβλίο του (FHG iv. 300), λέει ότι καταδικάστηκε να πιεί το κώνειο. (...) "Δεν μου λες, Θεόδωρε", του είπε, "εσύ δεν είσαι που σ’ έδιωξαν από την Αθήνα;". "Σωστά είσαι πληροφορημένος", του είπε "πράγματι η πόλη των Αθηναίων, επειδή δεν μπορούσε να με υποφέρι, με πέταξε, όπως η Σέμελη τον Διόνυσο". (...) Την πρώτη φορά που τον εξόρισαν είπε τούτο: "καλά κάνετε, άνδρες Κυρηναίοι, που με εξορίζετε από τη Λιβύη στην Ελλάδα"» Έκανε ένα αστειάκι με τον ειδωλολάτρη ιεροφάντη ο φιλόσοφος Θεόδωρος κι αμέσως η Ιερά Εξέταση της Ειδωλολατρίας τον εξόρισε (Διογένης Λαέρτιος, II, 103). Άμεση Δημοκρατία ή άμεση Ειδωλοκρατία;

- Ένας μαθητής του Θεόδωρου του Άθεου, ο Ηγησίας, δίδασκε στην Αλεξάνδρεια, αλλά ο Πτολεμαίος Β’ απαγόρευσε τις διαλέξεις του (βλ. Κικέρ., Tusc., I, 34, 83) (Γιάνη Κορδάτου, Ιστορία της Αρχαίας Ελληνικής Φιλοσοφίας, εκδ. Μπουκουμάνη, σ. 282).

- Ο Διαγόρας ο Μήλιος εξορίστηκε από τους Αθηναίους επειδή έλεγε πως οι θεότητες του Ολύμπου είναι ανύπαρκτες και επειδή διακωμωδούσε τα απόκρυφα των μυστηρίων και «ασέβησε με λόγια απένταντι στις τελετές και τις γιορτές», και τον καταδίκασαν σε θάνατο, επικηρύσσοντας το κεφάλι του με ανταμοιβή ένα τάλαντο (Λυσίας 6.17 Αριστοφάνης, Όρνιθες, στ. 1071 κ.ε.Σούδα).

- Ο Στίλπων ο Μεγαρεύς δικάστηκε και καταδικάστηκε για ασέβεια προς τα μνημεία των θεών, και η ποινή ήταν εξορία: «Αυτός, λένε, ρώτησε κάποτε έτσι για το άγαλμα της Αθηνάς που είχε φτιάξει ο Φειδίας: "Είναι θεός η Αθηνά, η κόρη του Δία;", και σαν του είπαν "ναι", "μα αυτή δεν είναι του Δία, είναι του Φειδία", αποκρίθηκε. Και καθώς συμφωνούσαν, συμπέρανε: "άρα δεν είναι θεός". Αλλά για την κουβέντα του αυτή προσήχθη ενώπιον του Αρείου Πάγου, όπου δεν αρνήθηκε ότι τα είπε, αλλά υποστήριξε ότι σωστά μίλησε: "γιατί πράγματι δεν είναι θεός, αλλά θεά, αφού μόνον οι άρρενες είναι θεοί". Πλην όμως οι Αρεοπαγίτες τον διέταξαν να φύγει αμέσως από την πόλη. Τότε και ο Θεόδωρος τον ρώτησε κοροϊδευτικά: "Κι από πού το ξέρεις αυτό, Στίλπωνα; Μήπως της σήκωσες το φουστάνι και είδες;"» (Διογένης Λαέρτιος, II, 116). Τόλμησε να θίξει ένα ξόανο ο φιλόσοφος Στίλπωνας, κι αμέσως τον εξόρισαν οι Ειδωλολάτρες.

-η Ασπασία κατηγορήθηκε (δικάστηκε) επί ασέβεια προς τον Παγανισμό (Πλούταρχου Περικλής, 32).

-ο Ευριπίδης κατηγορήθηκε για ασέβεια προς την Ειδωλολατρία από τον Κλέωνα (Σάτυρου, Βίος Ευριπίδου, απ. 39. Πρβλ. Bury, CAH V. 383κ.)

-ο Αριστοτέλης. «Στην αρχή του Λαμιακού πολέμου, βρήκαν την ευκαιρία οι θρησκόληπτοι Αθηναίοι, που δε χώνευαν τον Αριστοτέλη για τις επιστημονικές του έρευνες, να τον κατηγορήσουν για άθεο. Έτσι, ο Αριστοτέλης, για να μην αναγκαστεί να πιεί το κώνειο, αναγκάστηκε να φύγει από την Αττική» (Γιάνη Κορδάτου, Ιστορία της Αρχαίας Ελληνικής Φιλοσοφίας, εκδ. Μπουκουμάνη, σ. 340) «Το ιερατείο εκπροσωπούμενοι από τον ιεροφάντη της Ελευσίνιας Δήμητρας Ευρυμέδοντα και η σχολή του Ισοκράτους δια του Δημοφίλου, υιού του ιστορικού Εφόρου υπέβαλον καταγγελίαν κατά του Αριστοτέλους επί ασεβεία. Η κατηγορία πιθανώς θα ανεφέρετο και εις φιλοσοφικάς δοξασίας περιεχόμενας εις το Περί ευχής σύγγραμμά του, εν ώ εδιδάσκετο ότι η προσευχή ουδέν αποτέλεσμα δύναται να αποφέρει» (Κων. Δ. Γεωργούλη, Αριστοτέλης ο Σταγειρίτης, εκδ. Ιστορικής και λαογραφικής εταιρίας Χαλκιδικής, σ. 47). «Ο Αριστοτέλης ήρθε στην Αθήνα και ήταν επικεφαλής της σχολής του για δεκατρία χρόνια και μετά αποσύρθηκε στη Χαλκίδα, επειδή κατηγορήθηκε από τον Ευρυμέδοντα τον ιεροφάντη για ασέβεια, ή, σύμφωνα με τον Φαβωρίνω στην Παντοδαπή ιστορία του, από τον Δημόφιλο» (Διογένης Λαέρτιος, V, 5). Ο Αριστοτέλης έφυγε, για να μη δώσει, όπως είπε, την ευκαιρία στους Αθηναίους να χτυπήσουν τη φιλοσοφία για δεύτερη φορά (η πρώτη ήταν με το Σωκράτη).

-Ο διάδοχος του Αριστοτέλη στο Λύκειο, ο Θεόφραστος, επίσης κατηγορήθηκε για ασέβεια.


-Ο Αισχύλος κατηγορήθηκε για ασέβεια, επειδή αποκάλυψε μερικά από τα μυστικά των Μυστηρίων σε κάποιο από τα έργα του. (Αριστ. Ηθικά Νικομάχεια 1111a 9-10). «Ο Αισχύλος ο τραγωδός κρίθηκε ένοχος για ασέβεια, λόγω ενός δράματός του. Κι ενώ ήταν έτοιμοι οι Αθηναίοι να τον λιθοβολήσουν, ο Αμεινίας, ο νεώτερος αδερφός του, τους έδειξε το χέρι του, το οποίο δεν είχε καρπό. Είχε αριστεύσει στη ναυμαχία της Σαλαμίνας ο Αμεινίας χάνοντας τον καρπό του και ήταν πρώτος των Αθηναίων. Επειδή είδαν οι δικαστές το πρόβλημά του, θυμήθηκάν τα κατορθώματά του και άφησαν τον Αισχύλο» (Αιλιανού Ποικίλη Ιστορία, 5, 19: «Ασχλος τραγδς κρνατο σεβεας π τινι δρματι. τομων ον ντων θηναων βλειν ατν λθοις, μεινας νετερος δελφς διακαλυψμενος τ μτιον δειξε τν πχυν ρημον τς χειρς. τυχε δ ριστεων ν Σαλαμνι μεινας ποβεβληκς τν χερα, κα πρτος θηναων τν ριστεων τυχεν. πε δ εδον ο δικαστα το νδρς τ πθος, πεμνσθησαν τν ργων ατο, κα φκαν τν Ασχλον»). Δηλαδή, καθόλου δεν αθωώθηκε ο Αισχύλος απλώς του χάρισαν τη θανατική ποινή. Επειδή ασέβησε κατά των θεών γράφοντας ένα ακόμη αριστούργημά του, κρίθηκε άξιος θανάτου. Και γλίτωσε την τελευταία στιγμή, από τις πέτρες των πολυθεϊστών.

- Σε πολλές περιοχές, όπως στη Λύκτο της Κρήτης και στην Αρκαδία, οι Επικούρειοι, όχι μόνο καταδιώχτηκαν, μα και πέρασαν από βασανιστήρια, όπως μάς πληροφορεί κάποιο απόσπασμα του Αιλιανού (Γιάνη Κορδάτου, Ιστορία της Αρχαίας Ελληνικής Φιλοσοφίας, εκδ. Μπουκουμάνη, σ. 431). «Στην Κρήτη, οι Λύκτιοι έδιωξαν μερικούς από τους Επικουρείους που ήταν εκεί, και ψηφίστηκε νόμος στην τοπική διάλεκτο για αυτούς που επινόησαν την θηλυκή και αγεννή και αισχρή σοφία και έχουν κηρυχθεί δημόσια εχθροί των θεών της Λύκτου. Και αν κάποιος έφτανε έχοντας θράσσος και δεν έδινε καμιά σημασία σε όσα έλεγε ο νόμος, έπρεπε αυτός να δεθεί στο ζυγό κοντά στο βουλευτήριο (διοικητήριο) για είκοσι ημέρες αφού είχε αλειφθεί γυμνός με γάλα και μέλι,ώστε να γίνει δείπνο για τις μέλισσες και τις μύγες και να τον σκοτώσουν στο χρόνο που αναφέρθηκε. Κι αν αφού είχε περάσει αυτός ο χρόνος ζούσε ακόμα έπρεπε να τον ρίξουν στον γκρεμό αφού τον έντυναν με γυναικείο ένδυμα» (Αιλιανού Αποσπάσματα 39.

-Οι Επικούρειοι διώχτηκαν κακήν κακώς από τη πολυθεϊστική Ρώμη και από τους πολυθεϊστές Μεσσήνιους. «Έδιωξαν τους Επικούρειους από τη Ρώμη με κοινή απόφαση της βουλής. Και οι Μεσσήνιοι της ίδιας φιλοσοφικής σχολής τους οπαδούς τούς έδιωξαν, αποκαλώντας τους διαφθορείς των νέων και κηλίδα της φιλοσοφίας εξαιτίας της αθεότητάς τους. Και τους πρόσταξαν να φύγουν έξω από τα όρια της Μεσσηνίας πριν δύσει ο ήλιος» (Αιλιανού Αποσπάσματα 39.

- Το 83 μ.Χ. ο Πολυθεϊστής αυτοκράτορας Δομιτιανός εξόρισε από τη Ρώμη όλους τους φιλοσόφους λ.χ. τον Επίκτητο (Γιάνη Κορδάτου, Ιστορία της Αρχαίας Ελληνικής Φιλοσοφίας, εκδ. Μπουκουμάνη, σ. 469), καθώς και τους μαθηματικούς και τους αστρολόγους.

- Για την εξαφάνιση του έργου του Δημόκριτου αναφέρεται από αρχαίους συγγραφείς ότι πρωτοστατούσε ο ίδιος ο Πλάτωνας. Συγκέντρωσε τα βιβλία του Δημόκριτου και θέλησε να τα κάψει. «Μα ο Αμύλκας και ο Κλεινίας, δύο Πυθαγόρειοι, το εμπόδιζαν, λέγοντάς του ότι δεν έχει τίποτα να ωφεληθεί επειδή πολλοί τώρα πια έχουν στα χέρια τους βιβλία του Δημόκριτου» (Διογένης Λαέρτιος, IX, 40).

- Ο Πρόκλος ήθελε να αποσύρει από την κυκλοφορία όλα τα βιβλία εκτός από τα Τίμαιος και Χαλδαϊκά Λόγια, ώστε να εμποδίσει να βλάψουν τους ανεκπαίδευτους (Μαρίνου, Βίος Πρόκλου, 38 ).

- «Όταν βρήκε (ο Αλέξανδρος) τις Κύριες Δόξες του Επίκουρου, που (...) περιέχει συνοπτικά τα βασικά σημεία της φιλοσοφίας του, το πήγε στο κέντρο της αγοράς και το έκαψε πάνω σε ξύλα συκιάς καίγοντας έτσι δήθεν και τον ίδιο. Μετά έριξε τη στάχτη στη θάλασσα λέγοντας μάλιστα το χρησμό: ξορκίζω τις αντιλήψεις του τυφλού γέροντα πυρπολώντας τες» (Λουκιανού, Αλέξανδρος ή ψευδομάντης, 47 ).

- Ο Νέρων το 64 μ.Χ. καίγοντας τη Ρώμη έκαψε μαζί και τις βιβλιοθήκες της, που περιείχαν πολλά ελληνικά χειρόγραφα (Σουητώνιου, Δομιτιανός, 20).

-Οι Σπαρτιάτες, σύμφωνα με τον Βαλέριο Μάξιμο, απαγόρευσαν τα βιβλία του Αρχίλοχου, επειδή αυτός σάρκαζε το σπαρτιατικό πνεύμα.

-«Είναι τολμηρό να υποθέσουμε πως δεν έγιναν άλλες διώξεις πέρα από τις περιπτώσεις που συνέβηκε να ακούσουμε οι ίδιοι. Οι μελετητές δεν έχουν προσέξει αρκετά αυτό που ο Πλάτωνας βάζει τον Πρωταγόρα να λέει (Πρωτ. 316C-317B), δηλ. για τους κινδύνους που συνοδεύουν το επάγγελμα των σοφιστών, που τους εκθέτει «σε μεγάλες αντιζηλίες και έχθρες και κάθε λογής διωγμούς».» (E.R. Doods, Οι Έλληνες και το παράλογο, εκδ. Καρδαμίτσα, σ. 276).

-Στην «ανεκτική» Παγανιστική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, κατά τη βασιλεία του Κλαύδιου ο Σένεκας εξορίστηκε από το 41 μέχρι το 49 στην Κορσική. Την εποχή του Νέρωνα ο Σένεκας αναγκάστηκε ν’ αυτοκτονήσει το 65. Ο Μουσώνιος εξορίστηκε τον ίδιο χρόνο στη Γυάρο. Υπό τον Βεσπασιανό εξορίζονται Στωικοί και Κυνικοί από το 71 μέχρι το 75 μ.Χ., ενώ ο Δίων Χρυσόστομος που τόλμησε να επικρίνει τον αυτοκράτορα εξορίζεται από την Ιταλία και του απαγορεύεται να καταφύγει στην ιδιαίτερη πατρίδα του, τη Βιθυνία. Την εποχή του Μάρκου Αυρήλιου (που διέταξε και διωγμούς κατά Χριστιανών) εξορίζεται ο φιλόσοφος Φαβωρίνος, ο οποίος κατέφυγε στη Χίο.

-Ο φιλόσοφος Ανάξαρχος θανατώθηκε από τον τύραννο Νικοκρέοντα. Αυτός τον έβαλε σε ένα μεγάλο γουδί και διέταξε να τον λειώσουν με σιδερένιους κόπανους (Διογένης Λαέρτιος, IX, 59).

-Ο φιλόσοφος Ζήνων ο Ελεάτης θανατώθηκε από τον τύραννο Νέαρχο (Διογένης Λαέρτιος, IX, 26).

-Ο φιλόσοφος Ξενοφάνης εξορίστηκε από τους κατοίκους της πατρίδας του (Διογένης Λαέρτιος, IX, 18 ).

-Οι Πυθαγόρειοι κυνηγήθηκαν άγρια όπως κι ο ίδιος ο Πυθαγόρας (βλ. Πορφύριου, Πυθαγόρου βίος, 56-57). Αυτούς τους «ελάχιστους» και προφανώς «πολύ ασήμαντους» Έλληνες φιλοσόφους καταδίωξαν οι Ειδωλολάτρες-Πολυθεϊστές της Αρχαίας Ελλάδας.

Πώς θα δικαιολογήσουν οι «αρχαιολάτρες» αυτούς τους διωγμούς εναντίον των Ελλήνων Φιλοσόφων; Μήπως θα πουν ότι ήταν προϊόν πολιτικών παιχνιδιών; Και ίσως γίνει δεκτό πως τον φίλο του Περικλή Αναξαγόρα ή τον Σωκράτη οι Παγανιστές τους δίωξαν λόγω πολιτικών συμφερόντων. Ακόμα και σε αυτές τις περιπτώσεις, το ότι η επίσημη πρόφαση του διωγμού ήταν η θρησκεία, αυτό σημαίνει πολλά για την ύπαρξη παγανιστικού φανατισμού του όχλου τον 5ο π.Χ. αι., ο οποίος χρησιμοποιήθηκε για πολιτικά παιχνίδια. Οι υπόλοιποι φιλόσοφοι όμως, που (επίσης) αντιτίθεντο στις παγανιστικές αντιλήψεις; Ήταν κι αυτοί θύματα «πολιτικών σκοπιμοτήτων»; Ήταν, θα πουν οι Νεοπαγανιστές. Ώστε έτσι. Ενώ οι διωγμοί κατά των Παγανιστών αξιωματούχων τον 4ο μ.Χ. αιώνα δεν έγιναν λόγω «πολιτικών σκοπιμοτήτων», αλλά λόγω «θρησκευτικού φανατισμού»; Δύο μέτρα και δύο σταθμά λοιπόν έχουν οι Νεοπαγανιστές; Όποτε τους συμφέρει οι διώξεις είναι προϊόν πολιτικών σκοπιμοτήτων, κι όποτε δεν τους συμφέρει είναι προϊόν θρησκευτικού φανατισμού;

Παρ’ όλο που είναι άγνωστο στους περισσότερους, τον 5ο αι. π.Χ. ψηφίστηκε (Ψήφισμα του μάντη Διοπείθη) από τους Παγανιστές νόμος στην Αρχαία Αθήνα κατά εκείνων (=φιλοσόφων) που «δεν πίστευαν στα θεία και διέδιδαν θεωρίες για τα ουράνια φαινόμενα» (Πλουτάρχου Περικλής, 32) με ποινές την εξορία, το θάνατο και το κάψιμο των συγγραμμάτων (Nauk, Fragm. Trag. Gracc. 2η έκδοση, σελ. 771). Βάσει αυτού του νόμου (κι όχι αυθαίρετα ή παράνομα) καταδικάστηκαν οι παραπάνω φιλόσοφοι και ο Σωκράτης.

Ο Δαυλός γράφει (Δημήτρης Λάμπρου, τεύχος 199, Ιούλιος 1998): «οι Έλληνες ουδέποτε έκαψαν ή κατέστρεψαν τους άλλα φρονούντες και τα έργα τους». Δηλαδή, ο Δαυλός εννοεί ότι: δεν υπήρξε «Ψήφισμα του Διοπείθη», ο Πλούταρχος δεν ξέρει τι γράφει, ο Βαλέριος Μάξιμος είναι ανθέλληνας, ο Αιλιανός συκοφαντεί τους Κρήτες και Αρκάδες, ο Διογένης Λαέρτιος είναι ψεύτης και δεν γνώριζε την αλήθεια, ο Σάτυρος το ίδιο, ο Λυσίας είναι ρήτορας, δηλαδή ψευταράκος, ενώ ο φιλόσοφος Σέξτος Εμπειρικός αγνοεί τα γεγονότα. Καμμιά φορά, συμβαίνουν και τέτοια πράγματα, ταυτοχρόνως, ειδικά με τις αναφορές των αρχαίων συγγραφέων περί διώξεων. Το ίδιο κι ο κ. Μάριος Πλωρίτης (συνέντευξη στο Δαυλό, τ. 214), όταν εξωραΐζει την αρχαιοελληνική πραγματικότητα αποκρύπτοντας τις διώξεις φιλοσόφων, λέγοντας ότι «στην Ελλάδα κυριαρχούσε η ελεύθερη σκέψη, η ελεύθερη έρευνα, ο ελέυθερος λόγος». Άραγε η άποψη των Νεοελλήνων ουμανιστών είναι ότι η, λόγω πολιτικών σκοπιμοτήτων, δολοφονία της Υπατίας είναι έγκλημα σημαντικότερο από το φόνο του Σωκράτη, τις διώξεις του Αναξαγόρα, του Πρωταγόρα, του Πρόδικου, του Αριστοτέλη, του Στίλπωνα, των Επικούρειων, των Στωικών και άλλων, πολύ σημαντικότερων από την Υπατία φιλοσόφων;

_________________

Αλήθεια είναι η κατά Θεόν αίσθησις
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email Επίσκεψη στην ιστοσελίδα του Συγγραφέα
abc
Πρύτανης


Εγγραφή: 12 Δεκ 2004
Δημοσιεύσεις: 1889

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Πεμ Ιούλ 03, 2008 9:13 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Ουσιαστικά, κάναμε 2000 χρόνια για να καταλάβουμε και αναγνωρίσουμε τους καλύτερους Έλληνες!!!;;; 2000 χρόνια!!!
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email Επίσκεψη στην ιστοσελίδα του Συγγραφέα
LSNM
Πρύτανης


Εγγραφή: 13 Νοέ 2007
Δημοσιεύσεις: 1953

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Πεμ Ιούλ 03, 2008 9:50 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

και να αναγνωρίσουμε οτι και στους αρχαίους οι περισσότεροι ήταν κόπανοι και να μην τους εξιδανικεύουμε ....

ΠΑΙΔΕΙΑ βρεεεεεε !
_________________
Αν δεν φας το "θεριό", θεριό δεν γίνεσαι ... [Αριστοτέλης σε ελεύθερη μετάφραση]
"Truth is much too complicated to allow anything but approximations" John von Neumann
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email
MARIA
Πρύτανης


Εγγραφή: 27 Δεκ 2006
Δημοσιεύσεις: 6835
Τόπος: ΑΘΗΝΑ

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Πεμ Ιούλ 03, 2008 1:37 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

LSNM,

Ν΄αγιάσει το στόμα σου! Very Happy

όπερ σημαίνει,

σύντομος και περιεκτικός στην τελευταία σου απάντηση
_________________
Ο σκοπός της φύσης δεν είναι η διαιώνιση του ανθρώπινου είδους αλλά η διασφάλιση της βιοποικιλότητας των ειδών
Θεόφραστος
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
LSNM
Πρύτανης


Εγγραφή: 13 Νοέ 2007
Δημοσιεύσεις: 1953

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Πεμ Ιούλ 03, 2008 1:57 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Κάντε με υπουργό Παιδείας και θα δείτε πως θα στρατευθεί μαζί μου η νεολαία (θα τους πάρει και θα τους σηκώσει - ειδικά κάτι στριγκάκια που ταξιδεύουν προς τα ΤΕΙ Σίνδου και καλά να δώσουν εξεταστική και το μάτι περισκόπιο ... Twisted Evil )
Φίλε μου pol την ειλικρινή μου συγνώμη που ανταποκρίνομαι με ... πλακάτ σε ένα τόσο μακροσκελές και προσεγμένο κείμενο ...
_________________
Αν δεν φας το "θεριό", θεριό δεν γίνεσαι ... [Αριστοτέλης σε ελεύθερη μετάφραση]
"Truth is much too complicated to allow anything but approximations" John von Neumann
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email
pol
Πρύτανης


Εγγραφή: 28 Αύγ 2004
Δημοσιεύσεις: 1504

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Πεμ Ιούλ 03, 2008 2:25 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Δεχτή η συγνώμη εφόσον αναφέρεις τα στριγκάκια... Very Happy

Είναι πανύγλυκα για ρούφηγμα ε; Smile
_________________

Αλήθεια είναι η κατά Θεόν αίσθησις
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email Επίσκεψη στην ιστοσελίδα του Συγγραφέα
LSNM
Πρύτανης


Εγγραφή: 13 Νοέ 2007
Δημοσιεύσεις: 1953

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Πεμ Ιούλ 03, 2008 3:29 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Laughing Laughing
_________________
Αν δεν φας το "θεριό", θεριό δεν γίνεσαι ... [Αριστοτέλης σε ελεύθερη μετάφραση]
"Truth is much too complicated to allow anything but approximations" John von Neumann
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email
pol
Πρύτανης


Εγγραφή: 28 Αύγ 2004
Δημοσιεύσεις: 1504

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Παρ Ιούλ 04, 2008 12:22 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

ΦΙΛΟΣΟΦΟΙ ΠΟΥ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΘΗΚΑΝ ή ΚΑΤΗΓΟΡΗΘΗΚΑΝ


Ο Ξενοφάνης εξορίστηκε, ο Πυθαγόρας έγινε σκλάβος στην Βαβυλώνα, δικάστηκε για αθεΐα και διαφθορά των νέων, αργότερα εξορίστηκε και οι οπαδοί του κάηκαν μέσα στην σχολή τους ζωντανοί, ο Ίππασος εκδιώχθηκε επειδή κοινοποίησε τα απόρρητα της Πυθαγόρειας σχολής και θανατώθηκε με πνιγμό από τους ιερείς και συμπολίτες του, ο Διογένης ο Απολλωνιάτης εκδιώχθηκε στην Αθήνα με την κατηγορία της αθεΐας [ο Φαληρεύς ( Παρ. Διογ. Λαερτ. IX57) μας λέει ότι ο Διογένης κινδύνευσε να διωχθεί στην Αθήνα, διότι θεωρούσε τον αέρα αρχή του παντός, αυτός όμως ο αέρας ήταν πνευματική δύναμη κατ΄ αυτόν που τον ταύτιζε με τον Θεό (Diels. Frg. 51 B 5 - ει του περί φύσεως βλ. 51 Α 8 ).

Ο αέρας του Διογένη είχε νόηση (Αριστο. Ρητορ. 11, 16, σ. 1391 Α’ 10)], ο Ζήνωνας ο Ελεάτης καταδικάστηκε σε θάνατο από τον τύραννο της πατρίδας του, ο Σωκράτης καταδικάστηκε δια ασέβεια διότι κατά την κατηγορία δίδασκε νέες θεότητες στην πόλη της Αθήνας, ο Πλάτωνας αναγκάστηκε να φύγει από την Αθήνα μετά τον θάνατο του Σωκράτη εφόσον το κλίμα ήταν βαρύ ενώ πουλήθηκε και ως σκλάβος από τους Σπαρτιάτες, ο Φιλόλαος εκδιώχθηκε μαζί με άλλους Πυθαγόρειους της Μεγάλης Ελλάδας κατά τον διωγμό τους το 430 π.Χ., ο Ανάξαρχος ο Αβδηρίτης θανατώθηκε από τον Μ. Αλέξανδρο, ο Διογένης ο Κυνικός εξορίστηκε και πουλήθηκε ως δούλος, ο Σπεύσιππος χαρακτηρίστηκε άθεος, ο Αριστοτέλης έφυγε από την Αθήνα διότι κινδύνεψε να κατηγορηθεί για ασέβεια, ο Καλλισθένης ο Ολύνθιος θανατώθηκε από τον Μ. Αλέξανδρο ως συνωμότης, ο Μενέδημος ο Ερετριεύς εξορίστηκε ως ύποπτος για προδοσία, ο Αρίσταρχος ο Σάμιος κατηγορήθηκε για ασέβεια επειδή υποστήριξε το ηλιοκεντρικό σύστημα, ο Ηγησίας εκδιώχθηκε από την Αλεξάνδρεια διότι η διδασκαλία του είχε ολέθρια επίδραση στους νέους, ο Βίων ο Βορυσθενίτης πουλήθηκε ως σκλάβος,

Κατά τα ρωμαϊκά χρόνια ο Φίγουλος Πόπλιος Νιγίδιος εξορίστηκε, ο φιλόσοφος Άτταλος διδάσκαλος του Σενέκα εξορίστηκε, ενώ ο διδάσκαλός του κατηγορήθηκε για το ήθος του και εξαναγκάστηκε σε αυτοκτονία, ο Δημήτριος ο Κυνικός εξορίστηκε ένεκα της εχθρικής του στάσης ενάντια στο αυτοκρατορικό καθεστώς, ο Μουσώνιος Ρούφος εξορίστηκε στην Γυάρο και μετά εξαναγκάστηκε σε καταναγκαστική εργασία κατά την προσπάθεια ανοίγματος της διώρυγας της Κορίνθου, ο Επίκτητος πουλήθηκε ως δούλος στην ρώμη και αφού απελευθερώθηκε εξορίστηκε μαζί με άλλους σοφούς από τον αυτοκράτορα Δομιτιανό, ο σοφιστής Θεόδοτος ο Σάμιος θανατώθηκε από τον Βρούτο, ο νεοπλατωνιστής Κλήμης ο Αλεξανδρεύς εκδιώχθηκε από τον Σεπτήμο Σεβήρο μαζί με άλλους χριστιανούς το θρήσκευμα,

Ο πλατωνιστής χριστιανός Ωριγένης , αφού ο πατέρας του πέθανε κατά τον διωγμό του Σεπτίμου Σεβήρου, διώκεται και ο ίδιος, φυλακίζεται κατά τον διωγμό του Δεκίου και βασανίζεται ενώ αργότερα πεθαίνει από αυτές τις κακουχίες, ,ο χριστιανός Πάμφιλος , οπαδός του νεοπλατωνικού Ωριγένη φυλακίσθηκε και θανατώθηκε και τέλος ο Λογγίνος ο Κάσσιος, νεοπλατωνικός φιλόσοφος θανατώθηκε άγρια και με αδυσώπητη βαναυσότητα.

_________________

Αλήθεια είναι η κατά Θεόν αίσθησις
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email Επίσκεψη στην ιστοσελίδα του Συγγραφέα
Ouliathis
Πρύτανης


Εγγραφή: 04 Οκτ 2003
Δημοσιεύσεις: 3832
Τόπος: Κύπρος

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Παρ Ιούλ 04, 2008 12:58 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Παράθεση:
Ο όχλος των Πολυθεϊστών προφανώς θα είχε τέτοιες απόψεις για τους μη παραδοσιακούς φιλοσόφους του «Χρυσού Αιώνα», γι’ αυτό και καταδίκασε τόσους πολλούς εξ’ αυτών.



O όχλος αυτός κάλλιστα θα μπορούσε να ονομάζονταν και μονοθειστικός, και θα ήταν πάλι ο ίδιος μέσα στην ένδοξη διαχρονικότητά του. Το ζήτημα όμως εδώ είναι ότι ο κατακερματισμός της εξουσίας στην αρχαία Ελλάδα ήταν τόσο μεγάλος, που εμπόδισε την δημιουργία τέτοιων συνθηκών εκμετάλευσης και χαλιναγώγισης για δικούς της σκοπούς του όχλου, που θα επέτρεπαν τόσο τρομερού μεγέθους διώξεις όσο αυτές που έγιναν αργότερα από το τότε δεκανίκι της ολοκληρωτικής εξουσίας που άρχισε τότε τα επικρατεί. Την αυτοκρατορική εξουσία δηλαδή και το από τα τότε τσιράκι της. Την χριστιανική επίσημη εκκλησία. Και επιτέλους καλά θα είναι να καταλάβετε μερικοί πως η λογική του να σε βγάλω και εσένα κλέφτη κάθε άλλο παρά μπορεί να δικαιολογήσει την δική σου κλεψιά. Η τελευταία εξακολουθεί και παραμένει το ίδιο αδικαιολόγητη.
_________________
Αυτο που εσείς αποκαλείτε ζωή εγώ το αποκαλώ θάνατο, κι αυτό που εσείς αποκαλείτε θάνατο, εγώ το αποκαλώ ζωή.
Εμπεδοκλής
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email
pol
Πρύτανης


Εγγραφή: 28 Αύγ 2004
Δημοσιεύσεις: 1504

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Παρ Ιούλ 04, 2008 1:27 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Διακρίνεται και θαυμάστε όχλο και κλέφτες, δεκανίκια και διώκτες:



Περί Εκκλησίας

Του Πρωτοπρεσβυτέρου Ιωάννου Ρωμανίδου



Η Εκκλησία είναι το σώμα του Χριστού, το οποίον αποτελείται από όλους τους εις Χριστόν πιστούς, τους μετέχοντας εις την πρώτην ανάστασιν και τους έχοντας τον αρραβώνα του Πνεύματος ή και προγεύοντας την θέωσιν. Και προ της δημιουργίας υπήρχεν η Εκκλησία η άκτιστος, ως κεκρυμμένη εν τω Θεώ βασιλεία και δόξα εν ή κατοικεί ο Θεός μετά του Λόγου και του Πνεύματος Αυτού. Δια βουλεύματος του Θεού εκτίσθησαν οι αιώνες και αι εν αυτοίς ουράνιαι δυνάμεις και οι ασώματοι νόες ή άγγελοι και εν συνεχεία ο χρόνος και ο εν αυτώ κόσμος εν ώ εδημιουργήθη και ο άνθρωπος συνδέων εν εαυτώ την νοεράν ενέργειαν των αγγέλων μετά του λόγου και του ανθρωπίνου σώματος.

Η Εκκλησία είναι αόρατος και ορατή, ήτοι αποτελείται από τους επί γης στρατευόμενους και από τους εν ουρανοίς, δηλ. την δόξαν του Θεού θριαμβεύσαντας.

Εις τους διαμαρτυρόμενους επικρατεί η γνώμη ότι η Εκκλησία είναι μόνον αόρατος, τα δε μυστήρια του βαπτίσματος και της θείας ευχαριστίας είναι μόνον συμβολικαί πράξεις και ότι μόνον ο Θεός γνωρίζει τα πραγματικά μέλη αυτής. Εν αντιθέσει, η Ορθόδοξος Εκκλησία τονίζει και το ορατόν της Εκκλησίας. Εκτός της Εκκλησίας δεν υπάρχει σωτηρία.

Η Εκκλησία ως σώμα Χριστού είναι το κατοικητήριον της ακτίστου δόξης του Θεού. Τον Χριστόν δεν δυνάμεθα να τον ξεχωρίσωμεν από την Εκκλησίαν αλλά ούτε και την Εκκλησίαν από τον Χριστόν. Εις τον Παπισμόν και Προτεσταντισμόν γίνεται σαφής διάκρισις μεταξύ σώματος του Χριστού και της Εκκλησίας. Δύναται δηλ. κανείς να μετέχη του σώματος του Χριστού χωρίς να είναι μέλος της Παπικής εκκλησίας. Τούτο δια την Ορθόδοξον είναι αδύνατον.

Κατά τους Καλβινιστάς ο Χριστός μετά την ανάληψιν κατοικεί εις τον ουρανόν και επομένως είναι αδύνατος η μετατροπή του άρτου και του οίνου εις πραγματικόν σώμα και αίμα του Χριστού. Παντελής απουσία του Χριστού. Το ίδιο περίπου τονίζεται και εις την Παπικήν εκκλησίαν, διότι δια της ευχής του ιερέως, ενώ ο Χριστός δεν ήτο παρών, τώρα κατέρχεται εκ των ουρανών και γίνεται παρών. Άρα ο Χριστός απουσιάζει από την Εκκλησίαν. Μέλη της εκκλησίας ως προαναφέρθη είναι οι έχοντες τον αρραβώνα του Πνεύματος και οι τεθεωμένοι.

Εις την αρχαίαν Εκκλησίαν, όταν ομιλούσαν περί του σώματος του Χριστού και περί του Χριστού ως κεφαλή της Εκκλησίας δεν εννοούσαν βεβαίως ότι ο Χριστός ήτο εξαπλωμένος σωματικώς εις όλον τον κόσμον και ότι π.χ. είχε την κεφαλήν εις την Ρώμην, το ένα χέρι εις την Ανατολήν και το άλλο εις την Δύσιν, αλλ' ότι ολόκληρος ο Χριστός υπάρχει εις εκάστην επί μέρους εκκλησίαν με όλα τα μέλη της ήτοι τους Αγίους και πιστούς της Οικουμένης. Τοιουτοτρόπως όταν τελώμεν την Θ. Ευχαριστίαν, κατά την διδασκαλίαν των Πατέρων, είναι, παρών όχι μόνον ο Χριστός αλλά και όλοι οι Άγιοι και οι Χριστιανοί απάσης της Οικουμένης, είναι παρόντες εν Χριστώ. Όταν δε κοινωνώμεν ένα μικρόν τεμάχιον του Αγίου Άρτου, λαμβάνομεν εντός μας ολόκληρον τον Χριστόν. Συνερχόμενοι οι Χριστιανοί επί τω αυτώ συνέρχεται ολόκληρος η Εκκλησία και ουχί μέρος αυτής. Δια τον λόγον αυτόν έχει επικρατήσει εις την Πατερικήν παράδοσιν, η εκκλησία ενός μοναστηρίου να ονομάζεται «Καθολικόν». Ο προορισμός όλων των πιστών είναι η θέωσις. Αυτή είναι και ο τελικός σκοπός όλων. Δι’ αυτό πρέπει ο Χριστιανός να βαδίζη από δόξης εις δόξαν, ήτοι ο δούλος να γίνη μισθωτός και έπειτα υιος του Θεού και μέλος πιστόν Χριστού. Εκτός της Εκκλησίας δεν υπάρχει σωτηρία. Ο Χριστός προσφέρει την σωστικήν χάριν εις όλους τους ανθρώπους. Όταν σώζεται κανείς εκτός της ορατής εκκλησίας, τούτο σημαίνει πως ο Χριστός ο ίδιος σώζει αυτόν.

Εάν αυτός είναι μέλος ετερόδοξον, τότε σώζεται αυτός διότι τον σώζει ο Χριστός και όχι η «Παραφυάς» εις την οποίαν ανήκει. Η σωτηρία του λοιπόν δεν επιτελείται από την εκκλησίαν εις την οποίαν ανήκει, διότι Μία είναι η Εκκλησία, η οποία σώζει, δηλ. ο Χριστός.

Όπου δεν υπάρχει το Ορθόδοξον δόγμα, η Εκκλησία δεν είναι εις θέσιν να αποφανθή περί της εγκυρότητος των μυστηρίων. Κατά τους Πατέρας το Ορθόδοξον δόγμα ουδέποτε χωρίζεται από την πνευματικότητα. Όπου υπάρχει εσφαλμένο δόγμα, υπάρχει εσφαλμένη πνευματικότης και αντιθέτως. Πολλοί χωρίζουν το δόγμα από την ευσέβειαν. Τούτο είναι σφάλμα. Όταν ο Χριστός λέγη «γίνεσθε τέλειοι, όπως ο Πατήρ...» σημαίνει πως πρέπει να γνωρίζη κανείς ποία είναι η έννοια της τελειότητος. Το κριτήριον της εγκυρότητος των μυστηρίων δι' ημάς τους Ορθοδόξους είναι το Ορθόδοξον δόγμα. Ενώ δια τους ετεροδόξους η Αποστολική διαδοχή. Δια την Ορθόδοξον παράδοσιν δεν αρκεί να ανάγωμεν την χειροτονίαν εις τους Αποστόλους, αλλά να έχωμεν το Ορθόδοξον Δόγμα. Ευσέβεια και δόγμα είναι μία ταυτότης και δεν χωρίζεται. Όπου υπάρχει ορθή διδασκαλία υπάρχει και ορθή πράξις. Ορθόδοξος σημαίνει:

α) ορθή δόξα,

β) ορθή πράξις.

Η επί γης στρατευόμενη Εκκλησία είναι η Ορθόδοξος Εκκλησία. Ορθόδοξον δε δόγμα και διδασκαλία της Αγίας Γραφής είναι εν και το αυτό, διότι το δόγμα υπάρχει και βγαίνει μέσα από την Αγ. Γραφήν.
_________________

Αλήθεια είναι η κατά Θεόν αίσθησις
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email Επίσκεψη στην ιστοσελίδα του Συγγραφέα
Ouliathis
Πρύτανης


Εγγραφή: 04 Οκτ 2003
Δημοσιεύσεις: 3832
Τόπος: Κύπρος

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Παρ Ιούλ 04, 2008 1:43 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Παράθεση:
Εκτός της Εκκλησίας δεν υπάρχει σωτηρία.


Τρίχες και μάλιστα κατσαρές. Δυστυχώς για την απροσμέτρητη εγωπάθειά σας, δεν κατέχετε κανενός είδους συνταγή της σωτηρίας, και όσο θα εξακολουθείτε να πιστεύετε πως την κατέχετε, τόσο ποιο πολύ θα υποτιμάτε αυτό που νομίζετε πως υπερασπίζεστε. Το πνεύμα
_________________
Αυτο που εσείς αποκαλείτε ζωή εγώ το αποκαλώ θάνατο, κι αυτό που εσείς αποκαλείτε θάνατο, εγώ το αποκαλώ ζωή.
Εμπεδοκλής
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email
pol
Πρύτανης


Εγγραφή: 28 Αύγ 2004
Δημοσιεύσεις: 1504

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Παρ Ιούλ 04, 2008 3:21 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Ouliathis έγραψε:
Παράθεση:
Εκτός της Εκκλησίας δεν υπάρχει σωτηρία.


Τρίχες και μάλιστα κατσαρές. Δυστυχώς για την απροσμέτρητη εγωπάθειά σας, δεν κατέχετε κανενός είδους συνταγή της σωτηρίας, και όσο θα εξακολουθείτε να πιστεύετε πως την κατέχετε, τόσο ποιο πολύ θα υποτιμάτε αυτό που νομίζετε πως υπερασπίζεστε. Το πνεύμα


Οι δικές μου τρίχες δεν είναι κατσαρές. Άρα δεν διακατέχομε από απροσμέτρετη εγωπάθεια μιας και τούτη συμβαδίζει με κατσαρές τρίχες. Razz Laughing

Πες μου όμως, τι έννοια έχει ο όρος σωτηρία της ψυχής. Κάνεις χρήση του άρα θα γνωρίζεις.
_________________

Αλήθεια είναι η κατά Θεόν αίσθησις
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email Επίσκεψη στην ιστοσελίδα του Συγγραφέα
pol
Πρύτανης


Εγγραφή: 28 Αύγ 2004
Δημοσιεύσεις: 1504

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Παρ Ιούλ 04, 2008 3:44 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Παράθεση:
Εκτός της Εκκλησίας δεν υπάρχει σωτηρία.


Αληθής ο λόγος τούτος. Και πως να μην είναι εφόσον η Εκκλησία είναι το μόνο ίδρυμα, ο μόνος οργανισμός που εδημιούργησε ο άνθρωπος ο οποίος διακατέχετε από την πλήρη κατάφαση στη θεία ανθρώπινη διάσταση, κάτι που το διακρίνουμε από το κάθετο σημείο του Σταυρού, και την πλήρη κατάφαση στο ανθρώπινο πρόσωπο, δια της κοινωνίας προσώπων εν τη Εκκλησία, κάτι που διακρίνουμε στο οριζόντιο σημείο του Σταυρού. Και φυσικά πάνω στο Σταυρό, όπως φένετε και στην υπογραφή μου, ο Εαυτός σταυρωμένος, σημείο που με ενάργεια δείχνει πως η πλήρη κατάφαση στο πρόσωπο του συνανθρώπου και στη θεία ανθρώπινη διάσταση, δεν είναι γνωσιολογική και διανοητική ενασχόληση, μα βίωμα αυτό καθ' αυτό.

Έπειτα έχουμε και το γεγονός από την άλλη πλευρά, της ψυχικής καλλιέργειας που εργάζεται η Εκκλησία, η οποία τον πνευματικό πλούτο που προσκομίζει δια των Μυστηρίων της και των ιερών ακολουθιών στο πλήρωμά της, διαπαιδαγωγεί αυτό δια των λεπτοτέρων και ευγενέστερων χαρακτηριστικών της παιδείας, τα οποία είναι η Ποίηση και η Μουσική. Όλες οι ακολουθίες της επιτελούνται δια των δύο τούτων χαρακτηριστικών.

Εύλογα τίθετε το ερώτημα όμως, ποιος δίνει σημασία σε αυτά σήμερα. Υπάρχουν ορισμένοι. Κάποιοι αφανείς.

Εγώ πάντως προτιμώ να δίνω σημασία στις όμορφες γυναίκες που πάνε εκκλησιά... Laughing Laughing Laughing
_________________

Αλήθεια είναι η κατά Θεόν αίσθησις
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email Επίσκεψη στην ιστοσελίδα του Συγγραφέα
Ouliathis
Πρύτανης


Εγγραφή: 04 Οκτ 2003
Δημοσιεύσεις: 3832
Τόπος: Κύπρος

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Παρ Ιούλ 04, 2008 4:36 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Παράθεση:
Αληθής ο λόγος τούτος. Και πως να μην είναι εφόσον η Εκκλησία είναι το μόνο ίδρυμα, ο μόνος οργανισμός που εδημιούργησε ο άνθρωπος ο οποίος διακατέχετε από την πλήρη κατάφαση στη θεία ανθρώπινη διάσταση


Αν έλεγε πως διακατέχεται από την πλήρη κατάφαση στην προσπάθεια να αποκτήσει όσον το δυνατόν μεγαλύτερη πρόσβαση στο θειότατον ανθρώπινο πορτοφόλι, ναι τότε θα ήτο αληθής ο λόγος τούτος. Όσο όμως δεν το παραδέχεται ανοιχτά, παραμένει απλά λόγος προπαγανδιστικός και συνεπώς κενός περιεχομένου
_________________
Αυτο που εσείς αποκαλείτε ζωή εγώ το αποκαλώ θάνατο, κι αυτό που εσείς αποκαλείτε θάνατο, εγώ το αποκαλώ ζωή.
Εμπεδοκλής
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email
pol
Πρύτανης


Εγγραφή: 28 Αύγ 2004
Δημοσιεύσεις: 1504

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Παρ Ιούλ 04, 2008 5:20 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Ouliathis έγραψε:
Παράθεση:
Αληθής ο λόγος τούτος. Και πως να μην είναι εφόσον η Εκκλησία είναι το μόνο ίδρυμα, ο μόνος οργανισμός που εδημιούργησε ο άνθρωπος ο οποίος διακατέχετε από την πλήρη κατάφαση στη θεία ανθρώπινη διάσταση


Αν έλεγε πως διακατέχεται από την πλήρη κατάφαση στην προσπάθεια να αποκτήσει όσον το δυνατόν μεγαλύτερη πρόσβαση στο θειότατον ανθρώπινο πορτοφόλι, ναι τότε θα ήτο αληθής ο λόγος τούτος. Όσο όμως δεν το παραδέχεται ανοιχτά, παραμένει απλά λόγος προπαγανδιστικός και συνεπώς κενός περιεχομένου


Σύμφωνα με τις δικές σου αισθήσεις. Οι δικές μου, μου υπαγορεύουν τα πράγματα όπως εξήγησα στο προηγούμενο ποστ, και δεν είναι ούτε προπαγανδιστικές ούτε κενές περιοχομένου οι αισθησούλες μου. Μην τις υβρίζεις πλιζ... Razz
_________________

Αλήθεια είναι η κατά Θεόν αίσθησις
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email Επίσκεψη στην ιστοσελίδα του Συγγραφέα
Επισκόπηση όλων των Δημοσιεύσεων που έγιναν πριν από:   
Δημοσίευση νέας  Θ.Ενότητας   Απάντηση στη Θ.Ενότητα    www.filosofia.gr Αρχική σελίδα -> Φιλοσοφικοί Προβληματισμοί Όλες οι Ώρες είναι GMT + 2 Ώρες
Μετάβαση στη σελίδα 1, 2, 3, 4, 5, 6  Επόμενο
Σελίδα 1 από 6

 
Μετάβαση στη:  
Δεν μπορείτε να δημοσιεύσετε νέο Θέμα σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
Δεν μπορείτε να επεξεργασθείτε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν μπορείτε να διαγράψετε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν έχετε δικαίωμα ψήφου στα δημοψηφίσματα αυτής της Δ.Συζήτησης





Μηχανισμός forum: PHPBB

© filosofia.gr - Επιτρέπεται η αναδημοσίευση του περιεχομένου της ιστοσελίδας εφόσον αναφέρεται ευκρινώς η πηγή του.

Υλοποίηση, Φιλοξενία: Hyper Center