| Επισκόπηση προηγούμενης Θ.Ενότητας :: Επισκόπηση επόμενης Θ.Ενότητας |
| Συγγραφέας |
Μήνυμα |
Marx
Πρύτανης
Εγγραφή: 14 Μάρ 2006
Δημοσιεύσεις: 134
Τόπος: N smyrni
|
 Δημοσιεύθηκε: Κυρ Ιούλ 09, 2006 3:53 pm Θέμα δημοσίευσης: Γκαίτε-Φάουστ.. |
 |
|
Θα ήθελα να σχολιάσουμε τον Φάουστ του Γκαίτε και ειδικότερα τους στιχους:<Ποιός καλή μου,θα τολμήσει να πει πως στο Θεό πιστεύει?
Είτε παπάδες ή σοφους ρωτήσει,η απόκρισή τους θα΄ναι μόνο χλευή στο ρώτημά του..>
<Ποιός θα τον μελετήσει?
και ποιός θα ομολογήσει:τον πιστεύω?
Ποιός με καρδιά να πει τολμά:
δεν τον Πιστεύω?>
Δηλαδή κανείς δεν μπορεί να πει ότι τον πιστεύει,αλλά ουτε και ότι δεν τον πιστεύει..
Εδώ ξεπετάγεται ένα ρώτημα..Αν πιστεύεις ότι δεν υπάρχει θεός(ή ότι υπάρχει) γίνεσαι δογματικός και απόλυτος μένοντας πιστός στην ιδέα αυτή?? 
_________________
Έτσι ζούμε.Για να τραγουδούμε το τραγούδι του θανάτου.Ακουμπώντας στο λυχνοστάτη του τίποτα... |
|
| Επιστροφή στην κορυφή |
|
 |
Marx
Πρύτανης
Εγγραφή: 14 Μάρ 2006
Δημοσιεύσεις: 134
Τόπος: N smyrni
|
| Δημοσιεύθηκε: Πεμ Ιούλ 13, 2006 7:15 pm Θέμα δημοσίευσης: |
|
|
Ηρεμήστε παίδες,μη σκοτώνεστε να απαντήσετε,ζαλίστηκα με τόσες απαντήσεις..  
_________________
Έτσι ζούμε.Για να τραγουδούμε το τραγούδι του θανάτου.Ακουμπώντας στο λυχνοστάτη του τίποτα... |
|
| Επιστροφή στην κορυφή |
|
|
abc
Πρύτανης
Εγγραφή: 12 Δεκ 2004
Δημοσιεύσεις: 1889
|
| Δημοσιεύθηκε: Κυρ Ιούλ 30, 2006 10:44 pm Θέμα δημοσίευσης: |
|
|
| Marx έγραψε: | | Ηρεμήστε παίδες,μη σκοτώνεστε να απαντήσετε,ζαλίστηκα με τόσες απαντήσεις.. |
Εδώ θα απαντήσω με μια ιστορία του κ. Κόϋνερ από τον Μπέρτολτ Μπρεχτ:
«Το ερώτημα αν υπάρχει θεός
Κάποιος ρώτησε τον κ. Κ αν υπάρχει θεός. Ο κ. Κ του είπε: Σε συμβουλεύω να σκεφτείς αν η συμπεριφορά σου θ’ αλλάξει με την απάντηση που θα δώσεις στο ερώτημα. Αν δε θ’ αλλάξει, τότε η ερώτηση είναι περιττή. Αν θ’ αλλάξει, τότε μπορώ τουλάχιστον να σε βοηθήσω λέγοντας πώς εσύ αποφάσισες κιόλας: χρειάζεσαι ένα θεό.»
Μην ζαλίζεσαι και μην έχεις απαιτήσεις. Τα πράγματα είναι απλά - όλοι χρειαζόμαστε έναν θεό. Λίγοι είναι όσοι δεν τον χρειάζοντε. Και αυτοί οι λίγοι μάλλον δεν έχουν λόγο και να μιλήσουν. |
|
| Επιστροφή στην κορυφή |
|
|
elsa
Νεοφώτιστος
Εγγραφή: 02 Αύγ 2006
Δημοσιεύσεις: 3
Τόπος: Θεσσαλονίκη
|
| Δημοσιεύθηκε: Τετ Αύγ 02, 2006 2:49 am Θέμα δημοσίευσης: |
|
|
Κατ' αρχάς, απευθυνόμενη στον abc να πω το εξής: ΔΕ χρειαζόμαστε όλοι ένα Θεό. Έχουμε ΜΑΘΕΙ να χρειαζόμαστε ένα Θεό. Θα μπορούσαμε να ζήσουμε και χωρίς την έννοια του Θεού. Ειδικά σήμερα που οι περισσότεροι από μας είναι μορφωμένοι και έχουν πρόσβαση στη γνώση, θα μπορούσε (και καλό θα ήταν) να αρχίσει να εξαλείφεται αυτή η ανάγκη και να μάθει ο άνθρωπος να πιστεύει στον εαυτό του και στις δυνάμεις του (όσες και όποιες κι αν είναι αυτές). Εγω δε λέω ότι υπάρχει ή δεν υπάρχει Θεός. Λέω απλά ότι ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΝΕΝΑ ΛΟΓΟ να συζητάμε για ή να πιστεύουμε στην ύπαρξή του.
Επίσης, το ότι κάποιος ενδιαφέρεται να μάθει τι υπάρχει και τι όχι και ότι αυτή η γνώση πιθανότατα επηρεάζει τη ζωή του δε σημαίνει ότι έχει ανάγκη να πιστέψει σ' αυτό που αναζητά. Για να γίνω πιο σαφής, όταν ο άνθρωπος αναζητούσε να μάθει ποιο είναι το σχήμα της Γης, αν είναι επίπεδη ή στρόγγυλη, και ανακάλυψε ότι τελικά είναι στρόγγυλη, αυτή ήταν μια επιστημολογική κατάκτηση που αναμφισβήτητα επηρέασε τη ζωή του. Αυτό τι σημαίνει? Ότι επειδή είχε την ανησυχία να μάθει, χρειαζόταν να πιστέψει ότι η Γη είναι στρόγγυλη?
Όσο για το ερώτημα του Marx, νομίζω ότι πράγματι όποιος ισχυρίζεται ότι υπάρχει ή δεν υπάρχει Θεός και εμμένει σ' αυτή του την άποψη είναι δογματικός και απόλυτος απ' τη στιγμή που μια τέτοια δήλωση δεν ανήκει στο χώρο της γνώσης, όπου γνώση= αληθής δικαιολογημένη πεποίθηση (αυτός είναι ο επικρατέστερος ορισμός για τη γνώση γενικότερα, αλλά και ειδικότερα, μέσα στα πλαίσια της φιλοσοφίας). Το σύνηθες παράδειγμα που χρησιμοποιείται στη φιλοσοφία για καλύτερη κατανόηση του ορισμού αυτού είναι το εξής: Ας πάρουμε δύο περιπτώσεις. Στη μια, ένας άνθρωπος που έχει φοβία με τα φίδια κάθεται σε μια καρέκλα και ισχυρίζεται (το πιστεύει ακράδαντα) ότι κάτω απ' αυτήν υπάρχει ένα φίδι. Και υπάρχει όντως ένα φίδι. Στην άλλη, ένας φυσιολογικός άνθρωπος κάθεται σε μια καρέκλα και ισχυρίζεται ότι υπάρχει ένα φίδι κάτω από την καρέκλα, γιατί έχει κοιτάξει και το έχει ελέγξει. Και υπάρχει όντως ένα φιδι. Η πρώτη περίπτωση είναι απλά (και συμπτωματικά) μια αληθής πεποίθηση, η δεύτερη είναι και δικαιολογημένη, γι' αυτό και αποκαλείται γνώση! Είναι λοιπόν μια δήλωση για την ύπαρξη ή μη του Θεού αληθής δικαιλογημένη πεποίθηση??? Πώς δικαιολογείται κάποιος να εμμένει σε μια μη δικαιολογημένη θέση?
_________________
Wittgenstein: "Για όσα δεν μπορεί να μιλά κανείς καλύτερα να σωπαίνει..." |
|
| Επιστροφή στην κορυφή |
|
|
epiktitos
Πρύτανης
Εγγραφή: 02 Μάϊ 2006
Δημοσιεύσεις: 550
Τόπος: όσο αυτός πού καταλαμβάνω
|
| Δημοσιεύθηκε: Τετ Αύγ 02, 2006 10:34 am Θέμα δημοσίευσης: |
|
|
Αγαπητή Ελσα γράφεις:
Στη μια, ένας άνθρωπος που έχει φοβία με τα φίδια κάθεται σε μια καρέκλα και ισχυρίζεται (το πιστεύει ακράδαντα) ότι κάτω απ' αυτήν υπάρχει ένα φίδι.
Σε αυτη την περίπτωση μπορει να υπάρχει μπορει και όχι .
Στην άλλη, ένας φυσιολογικός άνθρωπος κάθεται σε μια καρέκλα και ισχυρίζεται ότι υπάρχει ένα φίδι κάτω από την καρέκλα, γιατί έχει κοιτάξει και το έχει ελέγξει.
Σε αυτη την περίπτωση έχουμε την επιβεβαίωση οτι όντως ειναι κάτω απο την καρέκλα ,η Γη ειναι στρογγυλή κ.ο α., εξ'αιτιας των αισθήσεων η' παραισθήσεων εάν θες διότι εάν ήταν λιγο διαφορετικές θα αντιλαμβανόμασταν διαφορετικά το περιβάλλοντα χώρο .
Οταν ήμουν ψάρι και ζούσα στα βάθη των ωκεανών δεν είχα ιδέα για τον αέρα , το παν ήταν νερό ,οταν μεταμορφώθηκα σε αφρόψαρο και πεταγόμουν και πάνω απο το νερό είχα μια αμυδρή αίσθηση του αέρα και οτι εκεί έξω υπάρχει κατι ποιο λεπτό απο το νερό .Μετά μεταμορφώθηκα σε ζώο , αλλά ο αέρας δεν μπορούσε να σηκώσει το βάρος μου κι' ετσι στην αρχή άρχισα να σέρνομαι , στην συνεχεία έβγαλα πόδια ικανά να με στηρίζουν και οτι ήταν το νερό πριν τώρα ήταν ο αέρας μάλιστα κάποια στιγμή οταν ήμουν πουλί ταξίδευα μέσα σε αυτόν. Σε κάποια απο τις μεταμορφώσεις μου έγινα άνθρωπος και τότε οπως παλιά με τα αφρόψαρα άρχισα να καταλαβαίνω οτι υπάρχει κατι ελαφρύτερο απο τον αέρα που με περιβάλει .
Είτε πιστεύουμε είτε όχι , υπάρχουν πράγματα που δεν θα μάθουμε ποτέ με τα όργανα που έχουμε στην διάθεση μας είτε τώρα είτε στο μέλλον .Εάν κάποιος έχει ανάγκη να πιστεύει η να μην πιστεύει κάπου καλώς κάνει και την έχει .Το κακό ειναι ο φανατισμός και ο δογματισμός .
_________________
//Ο ΣΟΦΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΡΦΩΜΕΝΟΣ,Ο ΜΟΡΦΩΜΕΝΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΟΦΟΣ//
//ΑΣΤΟΧΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΚΙΝΔΥΝΩΔΗ .
ΟΙ ΕΠΑΙΝΟΙ ΓΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΑ ΙΔΕΩΔΗ //
Ω ύβρις, ύβρις! Μελετών το άπειρον
εχάραξα παν αίσθημα διάπυρον
πάσαν μου την καρδίαν εις τον πάπυρον
τούτον...» |
|
| Επιστροφή στην κορυφή |
|
|
elsa
Νεοφώτιστος
Εγγραφή: 02 Αύγ 2006
Δημοσιεύσεις: 3
Τόπος: Θεσσαλονίκη
|
| Δημοσιεύθηκε: Τετ Αύγ 02, 2006 12:45 pm Θέμα δημοσίευσης: |
|
|
Προς Επίκτητο:
"...εξ'αιτιας των αισθήσεων η' παραισθήσεων εάν θες διότι εάν ήταν λιγο διαφορετικές θα αντιλαμβανόμασταν διαφορετικά το περιβάλλοντα χώρο ."
Δε θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο μαζί σου. Πράγματι, τον κόσμο τον αντιλαμβανόμαστε μέσα από τα δικά μας, ανθρώπινα αισθητήρια όργανα. Αυτός είναι και ο λόγος που, κατά τη γνώμη μου, δεν έχει νόημα να το επισημαίνουμε καν, πόσο μάλλον να κάνουμε λόγο για παραισθήσεις. Είμαστε όλοι μας εγκλωβισμένοι στην ανθρώπινη οπτική και μόνο μέσα απ' αυτήν μπορούμε να γνωρίσουμε τον κόσμο. Η έννοια της αλήθειας λοιπόν, που χρησιμοποιούμε όλοι μας καθημερινά, αποδίδεται με βάση αυτήν την οπτική κι επομένως νομίζω ότι είναι απόλυτα "νόμιμο" να μιλήσουμε για αληθή δικαιολογημένη πεποίθηση στην περίπτωση του παραδείγματος.
Σχετικά με την πίστη, εγώ κυρίως απάντησα στο αν θα έπρεπε να χαρακτηριστεί κάποιος δογματικός, όταν λέει οτι πιστεύει ή όχι στην ύπαρξη του Θεού. Και εξέφρασα και την προσωπική άποψη οτι καλό είναι να απεξαρτητοποιηθούμε από την ανάγκη να πιστεύουμε κάπου, γιατί απλά έτσι μας έχουν μάθει. Σίγουρα η πίστη έχει ευεργετικές συνέπειες (τα αποκαλούμενα 'θαύματα' ίσως), τις οποίες θα έπρεπε να εξηγήσουμε φυσιοκρατικά, με τη βοήθεια της επιστήμης -και συγκεκριμένα της νευροφυσιολογίας- όσον αφορά τις δυνατότητες του εγκεφάλου, αντί να αναλωνόμαστε σε μεταφυσικές εξηγήσεις που έχουν και τις αρνητικές τους επιπτώσεις (φανατισμός, δογματισμός, κτλ.). Γιατί λοιπόν να πιστεύουμε "κάπου" κι όχι στον εαυτό μας??? ¶λλωστε το πιο πιθανό είναι ότι δεν είναι ο εκάστοτε Θεός που κάνει τα θαύματα αλλά η πίστη μας σ' αυτόν...!
_________________
Wittgenstein: "Για όσα δεν μπορεί να μιλά κανείς καλύτερα να σωπαίνει..." |
|
| Επιστροφή στην κορυφή |
|
|
Panoramix
Νεοφώτιστος
Εγγραφή: 02 Αύγ 2006
Δημοσιεύσεις: 1
Τόπος: Θεσσαλονίκη
|
| Δημοσιεύθηκε: Τετ Αύγ 02, 2006 4:06 pm Θέμα δημοσίευσης: |
|
|
1) | Elsa έγραψε: | | Ειδικά σήμερα που οι περισσότεροι από μας είναι μορφωμένοι και έχουν πρόσβαση στη γνώση, θα μπορούσε (και καλό θα ήταν) να αρχίσει να εξαλείφεται αυτή η ανάγκη |
2) | Elsa έγραψε: | | Επίσης, το ότι κάποιος ενδιαφέρεται να μάθει τι υπάρχει και τι όχι και ότι αυτή η γνώση πιθανότατα επηρεάζει τη ζωή του δε σημαίνει ότι έχει ανάγκη να πιστέψει σ' αυτό που αναζητά. Για να γίνω πιο σαφής, όταν ο άνθρωπος αναζητούσε να μάθει ποιο είναι το σχήμα της Γης, αν είναι επίπεδη ή στρόγγυλη, και ανακάλυψε ότι τελικά είναι στρόγγυλη, αυτή ήταν μια επιστημολογική κατάκτηση που αναμφισβήτητα επηρέασε τη ζωή του. |
3) | abc έγραψε: | | Κάποιος ρώτησε τον κ. Κ αν υπάρχει θεός. Ο κ. Κ του είπε: Σε συμβουλεύω να σκεφτείς αν η συμπεριφορά σου θΆ αλλάξει με την απάντηση που θα δώσεις στο ερώτημα. Αν δε θΆ αλλάξει, τότε η ερώτηση είναι περιττή. Αν θΆ αλλάξει, τότε μπορώ τουλάχιστον να σε βοηθήσω λέγοντας πώς εσύ αποφάσισες κιόλας: χρειάζεσαι ένα θεό.» |
4) | Elsa έγραψε: | | Σίγουρα η πίστη έχει ευεργετικές συνέπειες (τα αποκαλούμενα 'θαύματα' ίσως), τις οποίες θα έπρεπε να εξηγήσουμε φυσιοκρατικά, με τη βοήθεια της επιστήμης -και συγκεκριμένα της νευροφυσιολογίας- όσον αφορά τις δυνατότητες του εγκεφάλου, αντί να αναλωνόμαστε σε μεταφυσικές εξηγήσεις που έχουν και τις αρνητικές τους επιπτώσεις (φανατισμός, δογματισμός, κτλ.). Γιατί λοιπόν να πιστεύουμε "κάπου" κι όχι στον εαυτό μας??? |
Να ξεκινήσω απαντώντας στο πρώτο quote της αγαπητής Έλσας. Θεώρω πολύ δύσκολο το να απεξαρτητοποιηθεί πλήρως κάποιος από τη θρησκεία, ακόμα και αν είναι μορφωμένος. Όλοι μας έχουμε ακούσει για παραδείγματα όπου ακόμα και όσοι ισχυρίζονται ότι δεν πιστεύουν στο Θεό, όποιος και αν είναι, σε μια δύσκολη στιγμή εχουν επικαλεστεί τη βοήθειά του.
Ο μόνος τρόπος που μπορώ να σκεφτώ είναι αν ξαφνικά από μωρά ακόμα το περιβάλλον του εκάστοτε ανθρώπου δεν αναφερόταν καθόλου στην έννοια του Θεού και της θρησκείας. Αλλά εγώ αναρωτιέμαι το εξής: αν γινόταν κάπως να αφαιρέσουμε την ιδέα της θρησκείας και του Θεού από το μυαλό όλων των ανθρώπων ταυτοχρόνως διατηρώντας όλη αυτήν την τεχνολογική γνώση που κατέχουμε, μήπως ο "Θεός" θα έβρισκε πάλι τρόπο να μπει στη ζωή μας;; Εγώ νομίζω πως ναι γιατί ακόμα και τώρα υπάρχουν αναπάντητα ερωτήματα στο χώρο της επιστήμης τα οποία ο άνθρωπος θα είχε την ανάγκη να απαντήσει και θα τα απέδιδε σε μια ανώτερη οντότητα όπως ακριβώς συνέβει και εκατοντάδες χρόνια πριν.
Όσον αφορά στο δεύτερο quote της Έλσας, νομίζω ότι η απάντηση δίνεται από το τρίτο quote του abc. Το παράδειγμα της επίπεδης γης δεν είναι τόσο ξεκάθαρο όσο φαίνεται. Αυτό το λέω γιατί ενώ μπορεί η συσχέτιση να είναι σωστή βάση λογικής, είναι σωστή βάση της δικής μας λογικής . Αυτό που λείπει από το παράδειγμα, που δεν ξέρω αν έχει τη γνώση η Έλσα και ο καθένας μας για να το απαντήσει, αφορά τις επιπτώσεις που είχε η ανακάλυψη αυτή στον άνθρωπο εκείνης της εποχής. Αν οι επιπτώσεις περιορίζονταν για παράδειγμα στον αστρονομικό τομέα(και γενικώς στη ζωή του και όχι στον χαρακτήρα του ή την συμπεριφορά του) τότε νομίζω οτι το παράδειγμα δεν είναι ακριβές. Αν όμως οι επιπτώσεις είχαν να κάνουν με τη συμπεριφορά του(και εδώ μπαίνει το quote του abc) τότε μπορεί όντως ο άνθρωπος εκείνης της εποχής να είχε την ανάγκη να μάθει αν η γη είναι επίπεδη!! Όταν λέμε ότι ο άνθρωπος είχε την ανησυχία να μάθει δεν το εξετάζουμε από επιστημονικής άποψης μόνο αλλά και από θρησκευτικής.
Τέλος, στην ερώτηση του quote 4 εγώ θα απαντήσω: "Γιατί όχι και στα δύο;;" Έξάλου το θέμα της πίστης, της θρησκείας και του Θέου είναι υποκειμένικο και νομίζω ότι ο άνθρωπος κάνει το Θεό του και όχι ο Θεός τον άνθρωπο.
Βασικά ξεκινάς με τη δήλωση ότι "σίγουρα η πιστη εχει ευεργετικές συνέπειες" αλλά ακριβώς μετά τις αναιρείς λέγοντας ότι πρέπει να εξηγηθούν φυσιοκρατικά. Αν μπορούσαν να εξηγηθούν τότε δε θα μιλούσαμε για πίστη εξ αρχής αλλά για ανθρώπινο κατόρθωμα.
Όσον αφορά στις παραισθήσεις, μου έρχεται στο μυαλό ένα ντοκυμαντερ που είχα παρακολουθησει και αφορούσε τα φαντασματα. Είχαν τοποθετήσει σε μία βιβλιοθήκη διαφόρων ειδων κάμερες που μετρουσαν θερμοτητα, υπεριωδης ακτινοβολια, υπερυθρες, κλπ. και ήταν και ένα μεντιουμ μαζί τους. Καποια στιγμη σε μια απο όλες της κάμερες άρχισε να εμφανίζεται μια ανθρωπινη σιλουέτα και το μέντιουμ να ισχυρίζεται οτι βλέπει μια γυναίκα η οποία οπώς γνώριζαν από την αρχή είχε πεθάνει στη βιβλιοθήκη εκείνη. Οι ύπολοιποι δεν έβλεπαν τιποτά με το γυμνό μάτι. Από τη στιγμη λοίπον που η τεχνολογία ανιχνευει κάτι και ένας μόνο ανθρωπος το αντιλαμβανεται εμείς τι κανουμε; Αμφισβητούμε την κάμερα σαν χαλασμένη ή τον ανθρωπο επειδή νομίζουμε ότι έχει παραισθήσεις;; Γενικώς αν η τεχνολογία είναι το μόνο πράγμα που αυτή τη στιγμή μπορούμε να εμπιστευτούμε, τότε αν μας δείχνει μεταφυσικά φαινόμενα τότε τι κάνουμε;;
Επειδή θα χαρακτήριζα τον εαυτό μου επιεικώς αρχάριο στη φιλοσοφία, να με συγχωρέσετε για τυχόν ασυνέπειες στα λεγόμενα μου που "χτυπούν" στο μάτι. Για τις υπόλοιπες περιμένω γνώμες και επισημάνσεις. Ιδιώς η αγαπητή Έλσα μιας και ασχολήθηκα με τα λεγόμενα της![/code] |
|
| Επιστροφή στην κορυφή |
|
|
abc
Πρύτανης
Εγγραφή: 12 Δεκ 2004
Δημοσιεύσεις: 1889
|
| Δημοσιεύθηκε: Πεμ Αύγ 03, 2006 3:53 pm Θέμα δημοσίευσης: |
|
|
| elsa έγραψε: | .
Για να γίνω πιο σαφής, όταν ο άνθρωπος αναζητούσε να μάθει ποιο είναι το σχήμα της Γης, αν είναι επίπεδη ή στρόγγυλη, και ανακάλυψε ότι τελικά είναι στρόγγυλη, αυτή ήταν μια επιστημολογική κατάκτηση που αναμφισβήτητα επηρέασε τη ζωή του. Αυτό τι σημαίνει? Ότι επειδή είχε την ανησυχία να μάθει, χρειαζόταν να πιστέψει ότι η Γη είναι στρόγγυλη?
|
Elsa, ο άνθρωπος ενδιαφέρεται για φαί και πήδημα. Ένας μόνο, ή έστω 10-20, που ήσαν χορτάτοι και δεν πήδαγαν, ασχολήθηκαν με το σχήμα της γης. και να είσαι σίγουρη, ότι κανενός ανθρώπου η ζωή δεν άλλαξε με αυτή την ανακάλυψη. Και επίπεδη να είναι η γη, η ζωή μου η ίδια θα ήταν. Πόσοι σύγχρονοι ήξεραν τον Γαλιλαίο;;; Ούτε η μάνα του δεν τον ήξερε με τις μαλακίες που ασχολιότανε!!!
κμ |
|
| Επιστροφή στην κορυφή |
|
|
epikritis
Πρύτανης
Εγγραφή: 24 Φεβ 2006
Δημοσιεύσεις: 404
Τόπος: αττικη
|
| Δημοσιεύθηκε: Παρ Αύγ 04, 2006 4:06 pm Θέμα δημοσίευσης: |
|
|
συμφωνω εννοειται με τα οσα αναφεραι ο γκαιτε στο φαουστ:
αυτο ομως που θα πω ειναι το εξης, αν δεχτεις οτι υπαρχει θεος τοτε δυσκολα μπορεις να αποφυγεις τα εξης:
α) ο θεος παρεμβαινει στα γηινα
β) μπορει να μας βοηθησει αν του ζητησουμε βοηθεια
γ) δε ζουμε σωστα με τη σκεψη μας μακρυα του
δ) αν υπαρχει θεος τοτε φιλοσοφιες τελος...
ε) θεος=πνευμα=αυλο ον=ψυχες=φαντασματα=αλλη ζωη
στ) ο ανθρωπος ειναι κατωτερο κι ατελες ον
κ.ο.κ.
_________________
philosophy to the real world is what masturbation is to sex |
|
| Επιστροφή στην κορυφή |
|
|
elsa
Νεοφώτιστος
Εγγραφή: 02 Αύγ 2006
Δημοσιεύσεις: 3
Τόπος: Θεσσαλονίκη
|
| Δημοσιεύθηκε: Παρ Αύγ 04, 2006 7:09 pm Θέμα δημοσίευσης: |
|
|
Δυο ερωτήσεις για τον abc:
1) εσύ, ως άνθρωπος, ενδιαφέρεσαι μόνο για το φαί και το πήδημα??
2) για σένα δε θα είχε καμία σημασία αν η γη ήταν επίπεδη?? Ανήκεις δηλαδή σ' αυτούς που θεωρούσαν ότι ο Γαλιλαίος έλεγε μ....! Σωστός, μπράβο 
_________________
Wittgenstein: "Για όσα δεν μπορεί να μιλά κανείς καλύτερα να σωπαίνει..." |
|
| Επιστροφή στην κορυφή |
|
|
abc
Πρύτανης
Εγγραφή: 12 Δεκ 2004
Δημοσιεύσεις: 1889
|
| Δημοσιεύθηκε: Σαβ Αύγ 05, 2006 10:52 am Θέμα δημοσίευσης: |
|
|
| elsa έγραψε: | Δυο ερωτήσεις για τον abc:
1) εσύ, ως άνθρωπος, ενδιαφέρεσαι μόνο για το φαί και το πήδημα??
2) για σένα δε θα είχε καμία σημασία αν η γη ήταν επίπεδη?? Ανήκεις δηλαδή σ' αυτούς που θεωρούσαν ότι ο Γαλιλαίος έλεγε μ....! Σωστός, μπράβο |
1) μίλησα για την πλειοψηφία. τα προσωπικά του καθενός δεν έχουν καμιά σημασία.
2) δεν μου απάντησες - πόσοι σύγχρονοί του ήξεραν τον Γαλιλαίο και πόσο επηρέασε την ζώή τους η ανακάλυψή του. (μην απαντήσεις - πόσο άλλαξε η ζωή σου μετά το διάβασμα του ΔΝΑ;; και εδώ τα προσωπικά δεν έχουν σημασία.
3) προς τι το μπράβο; - η γραμματέας μου έλεγα ότι λέμε μπράβο μόνο στα γαιδούρια!
κμ
ΥΓ προσωπικά, και επίπεδη να ήταν η γη, η ζωή μου δεν θα άλλαζε. |
|
| Επιστροφή στην κορυφή |
|
|
pandora
Πρύτανης
Εγγραφή: 30 Ιούν 2005
Δημοσιεύσεις: 201
Τόπος: ΑΘΗΝΑ
|
| Δημοσιεύθηκε: Παρ Σεπ 08, 2006 4:59 am Θέμα δημοσίευσης: Re: Γκαίτε-Φάουστ.. |
|
|
[quote="Marx"]Θα ήθελα να σχολιάσουμε τον Φάουστ του Γκαίτε και ειδικότερα τους στιχους:<Ποιός καλή μου,θα τολμήσει να πει πως στο Θεό πιστεύει?
Είτε παπάδες ή σοφους ρωτήσει,η απόκρισή τους θα΄ναι μόνο χλευή στο ρώτημά του..>
<Ποιός θα τον μελετήσει?
και ποιός θα ομολογήσει:τον πιστεύω?
Ποιός με καρδιά να πει τολμά:
δεν τον Πιστεύω?>
Δηλαδή κανείς δεν μπορεί να πει ότι τον πιστεύει,αλλά ουτε και ότι δεν τον πιστεύει..
"Αν ο Σταβρογκιν πιστευει, δεν πιστευει οτι πιστευει.
Αν δε πιστευει, δεν πιστευει οτι δεν πιστευει."
(ΝΤΟΣΤΟΓΙΕΦΣΚΙ, "ΟΙ ΔΑΙΜΟΝΙΣΜΕΝΟΙ")
_________________
Μεταξυ των νικητων, δεν υπαρχουν εγκληματιες πολεμου. |
|
| Επιστροφή στην κορυφή |
|
|
|
Θ.Βοήθειας 
Αναζήτηση 
Εγγεγραμμένα μέλη 
Ομάδες Χρηστών
Εγγραφή
Προφίλ 
Συνδεθείτε, για να ελέγξετε την αλληλογραφία σας 
Σύνδεση 
