Θ.ΒοήθειαςΘ.Βοήθειας   ΑναζήτησηΑναζήτηση   Εγγεγραμμένα μέληΕγγεγραμμένα μέλη   Ομάδες ΧρηστώνΟμάδες Χρηστών  ΕγγραφήΕγγραφή  ΠροφίλΠροφίλ 
Συνδεθείτε, για να ελέγξετε την αλληλογραφία σαςΣυνδεθείτε, για να ελέγξετε την αλληλογραφία σας   ΣύνδεσηΣύνδεση 

ΚΡΑΤΟΣ ΔΙΚΑΙΟΥ

 
Δημοσίευση νέας  Θ.Ενότητας   Απάντηση στη Θ.Ενότητα    www.filosofia.gr Αρχική σελίδα -> Συζητήσεις για Θέματα
Επισκόπηση προηγούμενης Θ.Ενότητας :: Επισκόπηση επόμενης Θ.Ενότητας  
Συγγραφέας Μήνυμα
KOSTAS GIAVASOGLOU
Πρύτανης


Εγγραφή: 19 Ιούν 2011
Δημοσιεύσεις: 186

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Παρ Οκτ 07, 2016 12:01 pm    Θέμα δημοσίευσης: ΚΡΑΤΟΣ ΔΙΚΑΙΟΥ Απάντηση με Συμπερίληψη

ΚΡΑΤΟΣ ΔΙΚΑΙΟΥ
Απόσπασμα από το βιβλίο του κυρίου Αριστείδη Χατζή αναπληρωτή καθηγητή φιλοσοφίας δικαίου και θεωρίας θεσμών <<Θεωρία Δικαίου και Θεσμών 1 Κράτος Δικαίου>>
Όταν ο Σωκράτης ήταν στη φυλακή περιμένοντας το τέλος , του εγένετο πρόταση από τους μαθητές του να δραπετεύσει και με τον τρόπο αυτό να σωθεί από μια άδικη καταδίκη.
Ο Σωκράτης απάντησε: << Από τι στιγμή που δραπετεύουμε από δω έστω ότι έρχονται να μας συναντήσουν οι νόμοι της πολιτείας και λένε: Σωκράτη δεν σκέπτεσαι ίσως ότι με αυτή τη φυγή καταργείς εμάς και την Πολιτεία εφόσον εξαρτάται από εσένα, ή νομίζεις ότι είναι δυνατόν να σταθεί όρθια μια Πολιτεία και να μη ανατραπεί όταν οι αποφάσεις των δικαστηρίων της δεν έχουν κανένα κύρος, αλλά ματαιώνονται και ποδοπατούνται από τους πολίτες;
Ο Νόμοι λένε: Σωκράτη, αυτή ήταν η συμφωνία που κάναμε μεταξύ μας, ή μήπως δεν συμφωνήσαμε να μένεις πιστός στις αποφάσεις που εκδίδουν τα δικαστήρια οποιεσδήποτε και αν είναι αυτές;
Από μητέρα και πατέρα και από όλους τους προγόνους, το πολυτιμότερο είναι η πατρίδα. Είναι κάτι το πιο σεβαστό και πιο ιερό και σε ανώτερη θέση από οτιδήποτε άλλο. Εάν αυτό που μας διατάσσει δεν μας φαίνεται δίκαιο, θα πρέπει να της δείξουμε το ορθό μέσα από τις διαδικασίες που προβλέπονται από τον νόμο.
Ο Σωκράτης καταδικάστηκε από μια δημοκρατική πλειοψηφία γιατί ασκούσε κριτική στη δημοκρατία και την αρχή της πλειοψηφίας.
Αυτό οδηγεί στο εξής ερώτημα:
Αυτός (αυτοί που αποφασίζουν) μπορεί να αποφασίζει ότι θέλει ή υπάρχουν όρια σε αυτό; Στο τι μπορεί να αποφασίζει;
Πως περιορίζεται η δύναμη της πλειοψηφίας χάριν προστασίας των ατομικών δικαιωμάτων;
Με το Κράτος Δικαίου.
Ιστορικά από την εργασία του Δόκτορα Αριστείδη Χατζή
Η ιδέα του περιορισμού της κρατικής εξουσίας εμφανίστηκε στην αρχαιότητα μαζί με τις πρώτες νομοθεσίες. Η ιδέα της Δημοκρατίας (αρχή της πλειοψηφίας , της λαϊκής κυριαρχίας) αλλά και του περιορισμού της από τον νόμο εμφανίστηκε στην αρχαία Αθήνα.
Η ιδέα της ανάληψης από το κράτος του μονοπωλίου της νόμιμης βίας εμφανίστηκε επίσης στην αρχαιότητα με την καταδίκη της αυτοδικίας από φιλοσόφους και ποιητές.
Αισχύλος Αυτοδικία. Ορέστεια κύκλος εκδίκησης. Ερινύες αδιάφορες για την υπαιτιότητα, Ευμενίδες= Δίκη.
Αθηνά: Εγκαθιδρύω εγώ τους δικαστές ως θεσμό δίχως τέρμα μέσα στον χρόνο για να τέμνουν την υπόθεση δικαίως, τηρώντας τον όρκο τους, δίχως διάθεση καταστρατήγησης του νόμου. Αισχύλου Ευμενίδες 457 π.Χ.
Δεν υπάρχει Κράτος Δικαίου κατά την αρχαιότητα, δεν υπήρχαν ατομικά δικαιώματα, υπήρχαν πολιτικά δικαιώματα.
Θεωρούνταν ότι στην άμεση δημοκρατία υπήρχε η ελευθερία στη συμμετοχή στις αποφάσεις της πολιτικής κοινότητας από τους ελεύθερους πολίτες μιας ομοιογενούς κοινωνίας. Οι δούλοι και οι απελεύθεροι μέτοικοι αποκλείονταν. Δεν υπήρχε η έννοια τα ατομικής αντίληψης για την καλή ζωή, δεν υπάρχει ιδιωτικός ατομικός χώρος που προστατεύεται από εξωτερικές παρεμβάσεις. Δεν υπάρχουν ατομικά δικαιώματα διότι τα πολιτικά δικαιώματα θεωρούνταν ότι εξαντλούν όλο το θέμα της λειτουργίας και της ύπαρξης του πολίτη στην πολιτεία.
Σύγχρονη αντίληψη
Η δημοκρατία δεν μπορεί να είναι παρά αντιπροσωπευτική λόγω του μεγάλου ετερογενούς πληθυσμού των συγχρόνων κρατών και της πολυπλοκότητας των θεμάτων. Η μεγάλη πλειονότητα των πολιτών εργάζεται για να ζήσει, δεν μπορεί να συμμετέχει σε καθημερινή βάση.
Υπάρχει σαφής διαχωρισμός (Κράτος, Κοινωνία, Άτομο). Το άτομο είναι ελεύθερο να κάνει τις δικές του επιλογές ακόμα και αν η κοινωνία τις αντιμετωπίζει απαξιωτικά. Είναι ελεύθερο να επιδιώξει τους δικούς του σκοπούς, είναι προσωπικά αυτόνομο. Το Κράτος Δικαίου προστατεύει τα ατομικά δικαιώματα.
Ας εξετάσουμε τις υπάρχουσες θεωρίες

Η Δημοκρατική Αρχή
Οι συλλογικές αποφάσεις θα πρέπει να λαμβάνονται με βάση την αρχή της πλειοψηφίας.
Τις συλλογικές αποφάσεις σε μια δημοκρατία λαμβάνει η πλειοψηφία του λαού.
Η δημοκρατική αρχή έτσι ταυτίζεται με την αρχή της λαϊκής κυριαρχίας.

Η Φιλελεύθερη Αρχή
Η κάθε εξουσία ακόμα και η δημοκρατία πρέπει να έχει όρια.
Κάποιες αποφάσεις δεν θα πρέπει να λαμβάνονται συλλογικά (έστω και δημοκρατικά) αλλά σε ατομικό, προσωπικό επίπεδο.
Το άτομο δεν είναι απλώς μέρος του συνόλου, αλλά κάτι ξεχωριστό. Τα άτομα έχουν μια σειρά δικαιωμάτων που κανείς δεν μπορεί να προσβάλλει, ούτε η πλειοψηφία.
Το Κράτος Δικαίου θα πρέπει να προστατεύει τα δικαιώματα αυτά.
Η φιλελεύθερη αρχή ταυτίζεται με την αρχή των δικαιωμάτων και την αρχή του Κράτους Δικαίου.
Είναι το Κράτος Δικαίου που θέτει όρια στην εξουσία (ακόμη και της πλειοψηφίας), ελέγχει την πολιτική διαφθορά και δεν επιτρέπει την κρατική αυθαιρεσία.
Έχει το μονοπώλιο της νόμιμης βίας, μόνο αυτό νομιμοποιείται να αποτρέψει και να τιμωρήσει το έγκλημα με βίαια μέσα ( η αυτοδικία είναι παράνομη). Προστατεύει τα ατομικά δικαιώματα .
Τι συνετέλεσε στην δημιουργία του Κράτους Δικαίου;
Η ιδέα της ατομικής ελευθερίας εμφανίζεται για πρώτη φορά στις Κ.Χώρες, Αγγλία, Β.Αμερική, Γαλλία, Κεντρική και Βόρεια Ιταλία.
John Locke 1632-1704
Ζωή Ελευθερία Ιδιοκτησία
Η νομιμοποίηση του κράτους βασίζεται στη συναίνεση των πολιτών.
Όταν το κράτος παραβιάζει την εμπιστοσύνη των πολιτών χάνει τη νομιμοποίησή του και οι πολίτες έχουν το δικαίωμα να επαναστατήσουν.
Έχει όμως ο λαός το δικαίωμα να επαναστατήσει κατά του Κράτους Δικαίου; Σύνταγμα 1975/86/2001/2008 Άρθρο 120.
Τι λέει το άρθρο 120; <<Η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία>>.
Σημείωση
Πως ερμηνεύεται αυτό το άρθρο; Ποια βία, πραξικόπημα κλπ. Ή συμπεριλαμβάνει και το συνταγματικό πραξικόπημα, πχ όταν ένα κόμμα έχει την εξουσία και με 151 βουλευτές εκχωρεί εθνική κυριαρχία; Και εδώ έχουμε καταχρηστική εφαρμογή του συντάγματος, η νομοθετική εξουσία υπερβαίνει την εξουσία της και ψηφίζει νόμους που έρχονται σε σύγκρουση με διατάξεις του υπέρτατου νόμου αυξημένης ισχύος του Συντάγματος. Το άρθρο 28 του συντάγματος ομιλεί για εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας σε ξένα όργανα με ψήφους 180 βουλευτών. Εν προκειμένω αυτό δεν τηρείται. Άρα το κράτος παραβιάζει την εμπιστοσύνη των πολιτών, άρα χάνει την νομιμοποίησή του και οι πολίτες δικαιούνται να επαναστατήσουν. Έχουμε παραβίαση του Κράτους Δικαίου υπό την έννοια ότι μια δημοκρατική πλειοψηφία ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ με 153 βουλευτές περνά νομοσχέδια από τη Βουλή που εκχωρούν εθνική κυριαρχία και ψηφίζονται νόμοι που απαιτούν 180 βουλευτές. ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ. Ήτοι πραξικόπημα εντός των ορίων του κοινοβουλευτισμού κατά παράβαση του Συντάγματος.
Μια δημοκρατική πλειοψηφία του 35% παραβιάζει τα πολιτικά και ατομικά δικαιώματα του 65%. Η ίδια δημοκρατική πλειοψηφία που καταδίκασε τον Σωκράτη. Όλα τα μνημόνια και οι εφαρμοστικοί νόμοι ψηφίστηκαν κατά παράβαση του Συντάγματος άρα κάθε πολίτης δικαιούται να αρνηθεί να εφαρμόσει και κάθε δικαστήριο οφείλει να αρνηθεί να εφαρμόσει τους νόμους αυτούς. Σε περίπτωση που δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική λύση, οι πολίτες δικαιούνται σε επανάσταση.
Πέραν όλων αυτών με την επιβολή φόρων σε ακίνητη περιουσία παραβιάζεται το άρθρο 4 του Συντάγματος που λέει << όλοι οι Έλληνες είναι ίσοι απέναντι στον νόμο>> <<Οι Έλληνες και οι Ελληνίδες έχουν ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις>>. <<Οι Έλληνες συνεισφέρουν στα δημόσια βάρη χωρίς διακρίσεις ανάλογα με τις δυνάμεις τους>>. Ποιες δυνάμεις όταν είναι υποχρεωμένοι να πληρώσουν φόρους για να διατηρήσουν τα ακίνητά τους και δεν έχουν, με κίνδυνο να τα χάσουν. Εδώ παραβιάζεται και το δικαίωμα της ιδιοκτησίας άρθρο 17 του Συντάγματος. Επίσης και η Αρχή της Αναλογικότητας άρθρο 25 παρ 1 του Συντάγματος. – Το άρθρο καταλήγει<<Οι κάθε είδους περιορισμοί που μπορούν κατά το Σύνταγμα να επιβληθούν στα ατομικά δικαιώματα πρέπει να προβλέπονται απ΄ευθείας από το Σύνταγμα ή από τον νόμο, εφόσον υπάρχει επιφύλαξη υπέρ αυτού και να σέβονται την αρχή της αναλογικότητας. Η αρχή της αναλογικότητας αναλύεται σε τρείς επιμέρους αρχές: 1) την αρχή της αναγκαιότητας 2) την αρχή της καταλληλότητας 3) αρχή της αναλογικότητας εν στενή εννοία. Με την σειρά της η αρχή της αναλογικότητας εν στενή εννοία αναλύεται στις εξής τρείς επιμέρους αρχές: α) την αρχή της ελάχιστης δυνατής προσβολής ή του ηπιότερου μέσου β) την αρχή της αποφυγής ασύμμετρων ή δυσαναλόγων συνεπειών γ) της απαγόρευσης της χρονικής ασυνέπειας ή υπερβολής. Η αρχή της αναλογικότητας έγινε δεκτή από το Συμβούλιο της Επικρατείας έστω και έμμεσα απόφαση 343/1943 ενώ ήδη αναγνωρίζεται από τη νομολογία του ΣτΕ από τις αρχές του 1980. Κατά το Συμβούλιο της Επικρατείας η έλλειψη αναγκαιότητας και η ακαταλληλότητα του μέτρου πρέπει να είναι κατάδηλη και ο έλεγχος αυτής να μη καταλήγει στην αθέμιτη δικαστική κρίση της σκοπιμότητας του Νόμου, γεγονός που ελλοχεύει τον κίνδυνο της πρακτικής αχρηστεύσεως της αρχής της αναλογικότητας.
Οι δυσβάστακτοι φόροι επιβάλλονται στα συνήθη φορολογικά υποζύγια που δεν μπορούνε να φοροδιαφύγουν ( μισθωτοί, συνταξιούχοι, οι έχοντες ακίνητη περιουσία) και δεν συλλαμβάνονται όσοι πραγματικά φοροδιαφεύγουν πχ γιατροί επαγγελματίες μεγαλοεπιχειρηματίες κλπ. Εδώ μπορεί να θεωρηθεί ότι παραβιάζεται η αρχή της ισότητας και της αναλογικότητας.
Σημείωση
Βλέπουμε εδώ ότι η όλη πορεία στην εξέλιξη της κοινωνίας, ο κλασικός πολιτισμός, η διακυβέρνηση της Πολιτείας οι ιδέες τα θεατρικά έργα οι αρχαίες τραγωδίες, τα φιλοσοφικά ρεύματα, συνετέλεσαν ώστε να διαμορφωθεί μια τάξη φιλοσοφικών ιδεών που οδήγησαν στην δημιουργία του Κράτους Δικαίου. Μια πάλη ιδεών μια διαλεκτική που σταδιακά συνετέλεσε στην διαμόρφωση του Κράτους Δικαίου όπως υπάρχει σήμερα.
Tomas Hobbes
Το Κράτος Δικαίου είναι εννοιολογικά αδύνατο. Δεσμεύεσαι μόνο όταν κάποιος άλλος μπορεί αξιόπιστα να σε απειλήσει ότι θα σου κάνει κακό. Αν υπάρχει τέτοιο πρόσωπο, αυτό είναι ο πολιτικά κυρίαρχος, άρα υπεράνω του νόμου.
Ένα άτομο ή σώμα ατόμων με εξουσία το επιθυμεί και έχει τη δύναμη να βρεθεί πάνω από τους νόμους.
Πως όμως θα κατασκευαστεί ένα σύστημα κανόνων που να καθιστά κάτι τέτοιο αδύνατο;
Αυτό είναι εμπειρικά αδύνατο, γιατί οι άνθρωποι είναι εγωιστές, ανταγωνιστικοί, καχύποπτοι και επιθυμούν δόξα και δύναμη.
Δεν υπάρχει μια ελιτ που ξεχωρίζει και την οποία μπορούμε να την εμπιστευθούμε ότι θα υπακούσει στο δίκαιο και θα έχει ηθικά κίνητρα.
Ο πολιτικά κυρίαρχος θα είναι πάνω από τον νόμο ακόμα και τον δικό του. Αυτή είναι η ανθρώπινη φύση.
Το πρόβλημα είναι η αυθαιρεσία της εξουσίας.
Άρα το ερώτημα παραμένει: Μπορούμε να κατασκευάσουμε ένα σύστημα κανόνων Κράτους Δικαίου; Μπορούμε δηλαδή να επιλύσουμε θεσμικά το ζήτημα αυτό;
Διαφωτισμός Ορθός Λόγος Επιστήμη-Σκεπτικισμός-Ατομικισμός-Ατομική Ελευθερία, Πολιτική Ισότητα Ανοχή.
Emanuel Kant 1724-1804
Είναι δύσκολο να δημιουργήσουμε ένα Κράτος Δικαίου αλλά όχι αδύνατο. Οι άνθρωποι έχουν από τη φύση τους την τάση να εξαιρούν τον εαυτό τους από τους κανόνες και υποχρεώσεις που δεσμεύουν τους άλλους.
Μπορεί όμως να ξεπεραστούν τα εμπόδια που θέτει η φύση σε μεγάλο βαθμό και να κατασκευαστεί κάποιο ατελές έστω Κράτος Δικαίου.
Το κλειδί είναι η δημοκρατία και ο διαχωρισμός των εξουσιών η ουσία της.
Καμιά εξουσία δεν θα πρέπει να έχει την τελική, την έσχατη εξουσία.
Διαχωρισμός Εκτελεστικής Νομοθετικής Εξουσίας
Montesque 1689-1755
Άλλος κατασκευάζει τους Νόμους και άλλος τους εφαρμόζει. Αλλιώς θα είναι αδικαιολόγητα σκληροί για τους πολίτες. --

Τι σημαίνει κράτος δικαίου;
Σημαίνει ότι κυρίαρχος είναι ο νόμος και όχι ο άνθρωπος. Κράτος δικαίου έχουμε για παράδειγμα όταν η ερμηνεία των νόμων δεν επαφίεται στη διακριτική ευχέρεια των δικαστών και η εφαρμογή των νόμων δεν επαφίεται στη διακριτική ευχέρεια της διοίκησης (εκτελεστική εξουσία) αλλά βασίζεται σε σαφείς και προκαθορισμένους από πριν νομικούς κανόνες.
Τούτο σημαίνει ότι ο νόμος ευρίσκεται υπεράνω της ανωτάτης αρχής.
Πως επιτυγχάνεται αυτό;
1.Με την αρχή της διακρίσεως των εξουσιών. Νομοθετική εκτελεστική δικαστική.
2.Με την ύπαρξη συντάγματος το οποίο κατοχυρώνει ένα πλαίσιο ατομικών δικαιωμάτων, όπως για παράδειγμα η ιδιοκτησία και προστατεύει το άτομο περιορίζοντας για παράδειγμα την ισχύ της εκτελεστικής εξουσίας. Κατ’ αυτόν τον τρόπο οι πράξεις της κρατικής διοίκησης ή οποιουδήποτε διαθέτει πολιτική εξουσία ή άλλης μορφής πολιτική ή οικονομική ισχύ ελέγχονται από ανεξάρτητες δικαστικές αρχές.
Η Βουλή περνά νόμους οι οποίοι ψηφίζονται από την κυβερνητική πλειοψηφία.
Η προστασία της ελευθερίας είναι ο συνεκτικός ιστός του Κράτους Δικαίου και της Συνταγματικής Δικαιοσύνης.

Η κεντρική ιδέα που διατρέχει το κράτος δικαίου είναι η προστασία των ατομικών δικαιωμάτων και ελευθεριών απέναντι στην αυθαιρεσία της κρατικής εξουσίας.

Ως θεμελιώδης θεσμός που εγγυάται την τήρηση του Συντάγματος και δι’ αυτού την προστασία των συνταγματικών ελευθεριών θα πρέπει κατά πρώτο λόγο να αντιμετωπισθεί η δικαιοδοτική έρευνα της συνταγματικότητας των νόμων.
Τα δικαστήρια στο πλαίσιο της δικαιοδοσίας τους είναι υποχρεωμένα να εξετάζουν την συνταγματικότητα των νόμων.
Οι νόμοι αυτοί είναι δυνατόν να θίγουν ατομικά δικαιώματα ή κοινωνικά δικαιώματα.
Τα δικαστήρια είναι υποχρεωμένα να μη εφαρμόζουν τους νόμους αυτούς.
Το κράτος δικαίου έχει ως σκοπό να υπερασπίζει τα ατομικά δικαιώματα απέναντι στην δύναμη της πλειοψηφίας η οποία μπορεί να λειτουργεί και δικτατορικά. Η δύναμη της πλειοψηφίας καταδίκασε τον Σωκράτη.
Η γνώμη που δημιουργείται στους πολλούς περί του πρακτέου είναι δυνατόν να υπακούει σε δημαγωγούς. Την εποχή του Σωκράτη ήταν οι σοφιστές τους οποίους κατέκρινε. Άρα λοιπόν η γνώμη των πολλών δεν πρέπει να θεωρείται ως δίκαιο. Παράγει όμως δίκαιο βάσει της αρχής της πλειοψηφίας. Το δημοκρατικό σύστημα βασίζεται στην αρχή της πλειοψηφίας, τι γίνεται όμως με τα δικαιώματα της μειοψηφίας ; εδώ αναλαμβάνει το κράτος δικαίου να τα προστατεύσει θέτοντας περιορισμούς στην εξουσία της πλειοψηφίας. Οι νόμοι που ψηφίζονται από την Βουλή με βάσει της αρχή του πλειοψηφικού συστήματος είναι δυνατόν να αντίκεινται στο σύνταγμα που είναι νόμος αυξημένης τυπικής ισχύος, είναι ο Υπέρτατος Νόμος του Κράτους.
Όποιος λοιπόν θίγεται, αλλά και αυτεπαγγέλτως τα δικαστήρια κατά την εξέταση των αστικών και ποινικών υποθέσεων εξετάζουν την συνταγματικότητα των νόμων και είναι υποχρεωμένα να μη εφαρμόζουν νόμους αντισυνταγματικούς.
Ο συνταγματολόγος Σαρίπολος γράφει: << Η υπό των δικαστηρίων εξέταση της συνταγματικότητας των νόμων και η υπ’ αυτών μη εφαρμογή νόμου αντισυνταγματικού αποτελεί σπουδαιοτάτην εγγύησιν καθ’ όσον αφορά εις την τήρησιν των συνταγματικών διατάξεων, ιδίως των υπό του συντάγματος καθιερωμένων ατομικών ελευθεριών και την ασφαλέστατη προστασία των δικαιωμάτων της μειοψηφίας>>.
O συνταγματολόγος Μανιτάκης Αντώνιος στο έργο του <<Κράτος Δικαίου Τόμος ΙΙ λέγει:
<<Τα νομιμοποιητικά θεμέλια του Δικαστικού Ελέγχου της συνταγματικότητας των νόμων.
Ο δικαστικός έλεγχος της συνταγματικότητας των νόμων θεωρείται ο κορυφαίος θεσμός του Κράτους Δικαίου, ο θεσμός που κατ’ εξοχήν διασφαλίζει τη δικαιοκρατική οργάνωση της πολιτείας.
Η πιο δραστική και ολοκληρωμένη μορφή δικαστικής προστασίας της ελευθερία των ατόμων από αυθαίρετες επεμβάσεις της κρατικής εξουσίας και κυρίως της νομοθετικής αποτελεί ο δικαιοδοτικός έλεγχος της συνταγματικότητας των νόμων που μπορεί να είναι είτε δικαστικός και να ασκείται από τα δικαστήρια κατά την ενάσκηση του δικαιοδοτικού τους έργου, όπως συμβαίνει στην Ελλάδα και στις ΗΠΑ είτε λειτουργικά μόνο δικαστικός, δηλαδή ουσιαστικά δικαιοδοτικά και να ασκείται από ειδικά επιφορτισμένα με αυτό το καθήκον αρχές όπως είναι τα συνταγματικά δικαστήρια.
Κράτος δικαίου δηλώνει ένα σύστημα ιεραρχικά διαρθρωμένων κανόνων δικαίου. >>
Ποία η ισχύς του Συντάγματος στο νομοθετικό οικοδόμημα;
Είναι ο υπέρτατος τυπικός νόμος και υπερέχει όλων των άλλων νόμων.
Τι σημαίνει αυτό;
Συμμόρφωση σε αυτό όλων των αποφάσεων των τριών συντεταγμένων εξουσιών και των κρατικών οργάνων, είτε προέρχονται από την εκτελεστική εξουσία, είτε από τη νομοθετική εξουσία όπως της Βουλή.
Σαριπολος <<Πραγματεία του Συνταγματικού Δικαίου>>
Καθ΄ημάς όμως η κυριαρχία του έθνους καλώς εννοουμένη, δεν σημαίνει ότι το έθνος είναι κύριον να πράττει εναντίον του ορθού λόγου και του δικαίου, τουναντίον μάλιστα δηλοί ότι η μέγιστη αύτη της κοινωνίας εξουσία είναι υπόχρεος πάντοτε τον μεν ορθό λόγον έχουσα οδηγόν, βάσιν δε το δίκαιον.
Το δίκαιον άρα εστι το όντως κυριαρχούν εν τη κοινωνία ως ο ορθός λόγος κυριαρχεί.
Ποίος ο Κυριάρχος;
Ο Λόγος και η Δικαιοσύνη επάνω στην πολιτική κυριαρχία.
Μανιτάκης Κράτος Δικαίου Τομος ΙΙ
<< Το αίτημα της δικαιοδοτικής κύρωσης της υπεροχής του Συντάγματος και των παραβιάσεων της νομιμότητας>>.
Ο δικαστικός έλεγχος της συνταγματικότητας των νόμων θεωρείται ως ο κορυφαίος θεσμός του Κράτους Δικαίου.
Είπαμε προηγουμένως ότι το Σύνταγμα είναι ο υπέρτατος τυπικός νόμος και όλοι οι νόμοι της νομοθετικής εξουσίας και οι αποφάσεις της εκτελεστικής εξουσίας πρέπει να υπακούνε σε αυτόν.
Πως διασφαλίζεται αυτό;
Με τον έλεγχο της συνταγματικότητας από τα δικαστήρια.
Τι ελέγχεται;
Υπερβάσεις και προσβολές κατά του δικαίου και των συνταγματικά κατοχυρωμένων δικαιωμάτων της νομοθετικής και της εκτελεστικής εξουσίας που ελέγχεται πολιτικά από το εκάστοτε κυβερνών κόμμα που θίγουν τα ατομικά δικαιώματα και τις ελευθερίες .
Όπως λέει ο Μανιτάκης στο έργο του <<Κράτος Δικαίου Τόμος ΙΙ>>
Με τον έλεγχο της συνταγματικότητας αναγνωρίζεται έμπρακτα δηλαδή διαδικαστικά η υπεροχή ή η αυξημένη τυπική δύναμη του Συντάγματος απέναντι στους νόμους και σε κάθε απόφαση των Συντεταγμένων Εξουσιών.
Τι μορφή έχει η δικαστική αυτή προστασία;
Εστιάζει σε δύο πυλώνες: 1. Δυνατότητα προσβολής για παράβαση του νόμου ή του συντάγματος πράξεων των διοικητικών αρχών με σκοπό την ακύρωσή τους.2. Δυνατότητα επίκλησης ενώπιον των δικαστηρίων ή και ενώπιον των διοικητικών αρχών της αντισυνταγματικότητας διάταξης νόμου με αίτημα τη μη εφαρμογή αυτής εφόσον αντίκειται στο σύνταγμα.
Ας δούμε τη φιλελεύθερη άποψη για το κράτος δικαίου
Ορίζεται ως το κράτος που η πολιτική κυριαρχία και ειδικότερα η οργάνωση και η δράση της κρατικής εξουσίας ορίζεται και περιορίζεται από κανόνες δικαίου, με πρώτους και καλύτερους τους κανόνες του συντάγματος.
Ποίος ο μέγιστος θεσμός του κράτους δικαίου.
Η Ελευθερία. Η προστασία της ελευθερίας είναι ο συνεκτικός ιστός τους κράτους δικαίου και της συνταγματικής δικαιοσύνης.
Εφόσον λοιπόν ο σκοπός του κράτους δικαίου είναι η προστασία της ελευθερίας η οποία αναγνωρίζεται ως υπέρτατο αγαθό, τότε τα ατομικά δικαιώματα ευρίσκονται υπό την ομπρέλα προστασίας αυτού.
Ας δούμε τι λέει ο Σαρίπολος
<<Η υπό των δικαστηρίων εξέταση της συνταγματικότητας των νόμων και η υπ΄αυτών μη εφαρμογή νόμου αντισυνταγματικού, αποτελεί την σπουδαιοτάτην εγγύησιν καθ΄όσον αφορά εις την τήρησιν των συνταγματικών διατάξεων, ιδίως των υπό του συντάγματος καθιερωμένων ατομικών ελευθεριών και την ασφαλέστατη προστασία των δικαιωμάτων των μειοψηφιών. >>
Έχουμε λοιπόν εδώ σύγκρουση Ελευθερία και Κυριαρχίας. Σκοπός είναι οι δύο αυτές υπέρτατες αρχές να συνυπάρξουν και να αλληλοσυμπληρώνονται. Η κυριαρχία της πλειοψηφίας έρχεται σε σύγκρουση με τα δικαιώματα της μειοψηφίας, πρέπει να αναζητηθεί μια νέα συνταγματική ισορροπία μεταξύ νόμου και ελευθερίας. Βλέπουμε λοιπόν εδώ ότι η Ελευθερία ως υπέρτατο αγαθό προστατεύεται από τη συνταγματική δικαιοσύνη από την αυθαιρεσία των νόμων.
Συνταγματική ισορροπία μεταξύ νόμου και ελευθερίας.
Έχουμε από τη μια πλευρά του <<Φιλελεύθερο κράτος δικαίου>> και από την άλλη μεριά το <<Παρεμβατικό ή κοινωνικό κράτος δικαίου>>
Στην πρώτη περίπτωση του Φιλελεύθερου κράτους δικαίου ο νόμος περικλείει στην απρόσωπη και αφηρημένη του μορφή την ελευθερία και την ισότητα. Δεν έρχονταν σε σύγκρουση με τις έννοιες αυτές.
Στη δεύτερη περίπτωση στο παρεμβατικό ή κοινωνικό κράτος δικαίου ο νόμος είναι δυνατόν να αποτελεί μια διαρκή απειλή για την ελευθερία και την ισότητα. Ελευθερία και ισότητα έρχονται χωριστά από τον νόμο και τοποθετούνται τελικά περικλείοντάς τον πιο πάνω από αυτόν, απαιτώντας από τον ίδιο να ανταποκρίνεται ως προς τη μορφή και το περιεχόμενό του σε ορισμένους θεμελιώδους σημασίας δικαιοκρατικές εγγυήσεις.
Έχουμε λοιπόν δύο αντίθετους πόλους της δημοκρατίας
Ελευθερία και Λαϊκή κυριαρχία.
Το κέντρο βάρους εστιάζεται προς τη μεριά της ελευθερίας, όμως όχι της απόλυτης άσκησης αυτής χωρίς περιορισμούς. Ιδεολογικά πλέον η ελευθερία νοείται ως αυτονομία, δηλαδή δυνατότητα δράσης και ανάπτυξης της προσωπικότητας και αποχή του κράτους από το χώρο της ατομικής και κοινωνικής δραστηριότητας.
Το βαθύτερο νόημα της λαϊκής κυριαρχίας είναι τελικά η διασφάλιση της δημόσιας ή πολιτικής ελευθερίας.
Στο άρθρο 5 παράγραφος 3 του Συντάγματος του 1975 ορίζεται ότι <<Έκαστος μπορεί να αναπτύσσει ελεύθερα τη προσωπικότητά του και να συμμετέχει στην κοινωνική και πολιτική ζωή της χώρας>>.
Ας εξετάσουμε όμως κάποια άρθρα του συντάγματος και κατά πόσο αυτά τηρούνται.
Άρθρο 1
1. Το πολίτευμα της Ελλάδος είναι Προεδρευομένη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία.
Εδώ λοιπόν έχουμε τον πρόεδρο της δημοκρατίας με περιορισμένη ισχύ, απλά προεδρεύει της Δημοκρατίας δεν έχει εκτελεστικές εξουσίες αλλά απλά επικυρώνει δια της υπογραφής του πράξεις της κυβέρνησης νόμους προεδρικά διατάγματα.
2. Θεμέλιο του πολιτεύματος η λαϊκή κυριαρχία.
3. Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από τον Λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους και ασκούνται όπως ορίζει το Σύνταγμα
Τι έχουμε εδώ;
Από τη μια πλευρά το στοιχείο της λαϊκής κυριαρχίας, ο Λαός είναι ο υπέρτατος ηγέτης.
Στην πραγματικότητα έχουμε φιλελεύθερη συνταγματική δημοκρατία.
Αυτό σημαίνει ότι μέσα στα πλαίσια της παγκοσμιοποίησης και της ελεύθερης διακίνησης προϊόντων και υπηρεσιών και κεφαλαίων τα κράτη καθίστανται δέσμια των αγορών οι οποίες καθυποτάσσονται στο παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα και στη δυναμική αυτού.
Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την επιβολή μιας παγκόσμιας οικονομικής δικτατορίας η οποία ασκεί πλέον επικυριαρχία στα κράτη και στους λαούς.
Πως γίνεται αυτό;
Το δέσιμο των Λαών
Το σύστημα δημιουργεί ανάγκες στους ανθρώπους. Αυτό γίνεται με την πληθώρα υλικών αγαθών που βομβαρδίζει τους ανθρώπους ότι δήθεν θα κάνει τη ζωή τους καλύτερη. Για να αποκτήσετε όμως αυτά τα αγαθά πρέπει να ενταχθείτε στο σύστημα και να το υπηρετήσετε. Μόνο έτσι θα μπορέσει το σύστημα να μεγαλώσει και να σας χωρέσει όλους. Δημιουργείται λοιπόν μια φθηνή εργατική δύναμη στην οποία τάζουνε συνέχεια υλικά αγαθά τα οποία θα βελτιώσουν τη ζωή τους. Κρατάνε όμως τους μισθούς χαμηλά. Για την απόκτηση των αγαθών αυτών δίνουν δάνεια. Έχουμε λοιπόν δάνεια για την απόκτηση Στέγης, δάνεια για την απόκτηση καταναλωτικών αγαθών έπιπλα ψυγείο τηλεόραση αυτοκίνητο κλπ. ‘Ετσι λοιπόν δένουν τους ανθρώπους να κάνουν ότι τους λένε, να δουλεύουν όλο και περισσότερο για να ξεχρεώσουν τα δάνεια χωρίς να τους αυξάνουν τον μισθό. Οι άνθρωποι πλέον παύουν να είναι ελεύθεροι. Ο δανεισμός είναι μια αλάνθαστη μέθοδος χαλιναγώγησης των λαών και των κρατών. Είναι η πιο δοκιμασμένη και αποτελεσματική μέθοδος επικυριαρχίας.
Ας το δούμε και σε επίπεδο Κρατών.
Έχουμε ένα κράτος το οποίο ονομάζουμε Νότια Μπανανία της Βαλκανικής. Το κράτος αυτό δεν έχει υποδομές ούτε συγκοινωνία, ούτε οδικά δίκτυα, ούτε βιομηχανία κλπ. Το πλησιάζουν κάποιοι κύριοι σοβαροί με μαύρα κοστούμια και συστήνονται ως εκπρόσωποι της τάδε Τράπεζας και λένε στους κυβερνήτες τους ότι προσφέρουν δάνεια να κάνουν το κράτος Ευρώπη. Όμως γνωρίζουν ότι τα δάνεια αυτά δεν θα μπορέσουν να πληρωθούν. Πείθουν τους κυβερνώντες και παίρνει το κράτος τα δάνεια και δημιουργούνται δρόμοι, αεροδρόμια, οδικά δίκτυα, λιμάνια, εργοστάσια παραγωγής ρεύματος βιομηχανίες κλπ. Δημιουργούνται υποδομές και θέσεις εργασίας. Αρχίζει να υπάρχει μια ανάπτυξη. Όμως οι υποδομές του κράτους δεν μπορούνε να παράξουν αρκετό εθνικό προϊόν ανταγωνιστικό ώστε να δημιουργηθεί χρήμα να πληρώσουν τα δάνεια cash flow τα μετρητά η ρευστότητα δεν είναι ισοσκελισμένη. Το αποτέλεσμα οι πιστωτές παίρνουν ολόκληρο το κράτος με έτοιμες υποδομές και ο λαός υποδουλώνεται σε οικονομικό έλεγχο και μνημόνια.
Τι βλέπουμε εδώ
Ότι όσο πιο ανοργάνωτος με έλλειψη υποδομών είσαι, όσο λιγότερο ανταγωνιστικός είσαι, τόσο περισσότερο διατρέχεις τον κίνδυνο να στα πάρουν όλα μέσω του δανεισμού. Πάει περίπατο λοιπόν και το κράτος δικαίου και τα ατομικά δικαιώματα. Αυτό στα πλαίσια του φιλελευθερισμού και της παγκοσμιοποίησης και της ελεύθερης διακίνησης κεφαλαίων, υπηρεσιών και εμπορευμάτων.
Κράτος Δικαίου και ατομικά δικαιώματα
Το ΕΤΗΔΕΕ και εν γένει η υπερφορολόγηση μεγάλου μέρους των πολιτών που επιβλήθηκε από τις κυβερνήσεις για να αντιμετωπισθούν τα δημοσιονομικά ελλείμματα, θίγουν τα ατομικά δικαιώματα τα οποία θεμελιώνονται στα άρθρα 4 που επιβάλει την ισότητα μεταξύ των πολιτών, 5 που επιβάλει την οικονομική ελευθερία, 17 που προστατεύει την ιδιοκτησία, 20 που προστατεύει το δικαίωμα των πολιτών να καταφεύγουν στα δικαστήρια, 25 περί κράτους δικαίου και 78 που προβλέπει ότι φόρος εισπράττεται μόνον εφ’ όσον προβλέπεται από τον νόμο. Επίσης και η ΕΣΔΑ το πρώτο πρόσθετο πρωτόκολλο.
Τι γίνεται εδώ
Παραβιάζεται το Σύνταγμα ως υπέρτατος νόμος του κράτους και εκχωρείται Εθνική Κυριαρχία σε ξένα όργανα άρθρο 28 του Συντάγματος
Τι λέει η παράγραφος 2 Για να εξυπηρετηθεί σπουδαίο εθνικό συμφέρον και να προαχθεί η συνεργασία με άλλα κράτη, μπορεί να αναγνωρισθούν, με συνθήκη ή συμφωνία σε όργανα διεθνών οργανισμών αρμοδιότητες που προβλέπονται από το Σύνταγμα. Για την ψήφιση νόμου που κυρώνει αυτή τη συνθήκη ή συμφωνία απαιτείται πλειοψηφία των τριών πέμπτων του όλου αριθμού των βουλευτών.
Παρ. 3 Η Ελλάδα προβαίνει ελεύθερα με νόμο που ψηφίζεται από την απόλυτη πλειοψηφία του όλου αριθμού των βουλευτών, σε περιορισμούς ως προς την άσκηση της Εθνικής Κυριαρχίας της, εφ’ όσον αυτό υπαγορεύεται από σπουδαίο εθνικό συμφέρον, δεν θίγει τα δικαιώματα του ανθρώπου και τις βάσεις του δημοκρατικού πολιτεύματος και γίνεται με βάση τις αρχές της ισότητας και με τον όρο της αμοιβαιότητας.
Ερμηνευτική δήλωση:
Το άρθρο 28 αποτελεί θεμέλιο για τη συμμετοχή της Χώρας στις διαδικασίες της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.
Σύμφωνα με την παρ 1 οι κανόνες του διεθνούς δικαίου, οι διεθνείς συμβάσεις, τα διεθνή έθιμα και οι κοινά αποδεκτοί κανόνες διεθνούς δικαίου γίνονται εσωτερικό ελληνικό δίκαιο, με σχετικά αυξημένη ισχύ, δηλαδή στην ιεραρχία της έννομης τάξης βρίσκονται κάτω από το Σύνταγμα, αλλά πάνω απ’ όλους τους τυπικούς νόμους. Η διεθνής σύμβαση πρέπει να έχει κυρωθεί με νόμο.
Τί γίνεται εδώ:
Όλα τα μνημόνια και οι εφαρμοστικοί νόμοι ψηφίστηκαν κατά παράβαση του άρθρου 28 παρ 2. Χωρίς την απαιτούμενη πλειοψηφία των 180 βουλευτών που απαιτείται. Και δεν εμπίπτει αυτό στην παρ 3 του ιδίου άρθρου, διότι εδώ έχουμε εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας σε ξένα όργανα από αυτά που προκύπτουν από τα άρθρα του Μνημονίου, λέει σε κάποιο σημείο<< Οι νόμοι που θα εισάγονται στην Βουλή προς ψήφιση που αφορούν τα θέματα που άπτονται του μνημονίου προ της εισαγωγής αυτών θα συζητούνται με τους θεσμούς>>. Εδώ έχουμε εκχώρηση εξουσίας την οποία από το σύνταγμα έχει η κυβέρνηση σε ξένα όργανα.
Επίσης παρ 3 του ιδίου άρθρου ως προς το σκέλος που αναφέρει ότι <<Δεν θίγει τα δικαιώματα του ανθρώπου και τις βάσεις του δημοκρατικού πολιτεύματος και γίνεται με βάση την αρχή της ισότητας και της αμοιβαιότητας.>>
Οι ψηφιζόμενοι νόμοι που αφορούν την επιβολή φόρων επί της περιουσίας η οποία ήδη στο παρελθόν έχει υπερφορολογηθεί χωρίς να λαμβάνεται υπόψη το εισόδημα και η φοροδοτική ικανότητα του πολίτη πλήττουν τα ατομικά δικαιώματα του ανθρώπου και την ΕΣΔΑ πρωτόκολλο 1. Διότι δεν επιτρέπουν την αξιοπρεπή διαβίωση των ανθρώπων, υποβιβάζουν δραματικά το επίπεδο ζωής τους και θίγουν και την ιδιοκτησία υπό την έννοια ότι ο πολίτης θα εξαναγκαστεί να πουλήσει το ακίνητό του σε τιμή εξευτελιστική λόγω ανάγκης για να πληρώσει τους φόρους.


Έχει επεξεργασθεί απο τον/την KOSTAS GIAVASOGLOU στις Παρ Ιούλ 05, 2019 10:07 am, επεξεργάσθηκε 2 φορές συνολικά
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
troian
Πρύτανης


Εγγραφή: 05 Ιαν 2011
Δημοσιεύσεις: 2267
Τόπος: ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τετ Δεκ 07, 2016 4:53 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Το τελευταίο μνημόνιο του αυγουστου του 2015 νομίζω υπερψηφίστηκε με 222 ψηφους.

Επομένως τούτο μονάχα θα πω, "καλοφάγωτο και καλή χώνεψη".
_________________
μακεδονίτικα πουλιὰ λαλοῦν μακεδονίτικα
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Ouliathis
Πρύτανης


Εγγραφή: 04 Οκτ 2003
Δημοσιεύσεις: 3832
Τόπος: Κύπρος

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Κυρ Ιαν 29, 2017 9:19 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Σωστά, το Σύνταγμα εξακολουθεί να υπάρχει και έχει και όρους για το πως πρέπει να ασκείται και η φορολογία!!!! Το θέμα είναι ποιος νιάζεται για το Σύνταγμα; Η κυβερνητική πλειοψηφία; Ακόμα κι αν με γαργαλήσουν δυσκολεύομαι να γελάσω εδώ! Ούτε θεωρώ πως ένα όποιο σύστημα κανόνων μπορεί να περιορίσει τις αυθαιρεσίες της, καθόσον θα είναι σε θέση η πλειοψηφία αυτή, (που μπορεί και να είναι νομική και όχι πραγματική πλειοψηφία, όπως η σημερινη πχ), να εξαγοράσει η να συνεργαστεί με κάθε άλλη πηγή εξουσίας στο κράτος, δεδομένου πως η εξουσία καθίσταται κοινόν συμφέρον! Όποιος καθ οιονδήποτε τρόπο καθήσει σε μια καρέκλα, το συμφέρον του είναι να μην σηκωθεί ποτέ ει δυνατόν από αυτήν. Αυτός είναι ο νόμος, και νομίζω είναι σωστός.
Ο αντίποδας αυτών βρίσκεται στην λαική κυριαρχία, όπου αυτή είναι εξαιρετιά συγκεκριμένη, και δεν επαφίεται σε κάποιους κανόνες που κάποιοι εχουν την ευθύνη να βλέπουν αν τηρούνται. Και συγκεκριμένη είναι μόνο η λογοδοσία.
Αν οποιαδήποτε ομάδα πολιτών είχε δικαίωμα να μηνύσει το οποιοδήποτε πολιτικό πρόσωπο που ασκεί εξουσία, και το πρόσωπο αυτό θα έπρεπε να περάσει από ποινικό δικαστήριο με καμμια 200ρια ενόρκους, εκλεγμένους τυχαία ανάμεσα από τον λαό, και ακόμα καλύτερα αν έπρεπε να περάσει έτσι κι αλλιώς στο τέλος του έργου που του ανατέθηκε απ αυτό, ώστε να εξετάσουν τι έκανε, τότε θα βλέπαμε ποιος θα ήτανε αρκετά τρελός ώστε να αθετήσει τον λόγο του, η να διασπαθήσει δημόσιο χρήμα. Πραγματικά θα ήθελα να δω ποιος!!!! Ο λαός δεν χρειάζεται να λαμβάνει κυβερνητικές θέσεις, αυτό αυτόματα τοποθετεί τα συγκεκριμένα άτομα έξω απ αυτόν. Αυτό που χρειάζεται, ειναι οι νόμοι να ελέγχονται από αυτόν πρώτον, και να είναι αυτός που δικάζει το δεύτερον. Τις κυβερνητικές θέσεις ας τις πάρουν αυτοί που θα είναι σε θέση να διεκπεραιώσουν το έργο που τους ανατίθεται. Απλά οι υπόλοιποι θα τους περιμένουμε στην γωνία όταν τελειώσει το έργο.
_________________
Αυτο που εσείς αποκαλείτε ζωή εγώ το αποκαλώ θάνατο, κι αυτό που εσείς αποκαλείτε θάνατο, εγώ το αποκαλώ ζωή.
Εμπεδοκλής
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email
troian
Πρύτανης


Εγγραφή: 05 Ιαν 2011
Δημοσιεύσεις: 2267
Τόπος: ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Δευ Ιαν 30, 2017 11:27 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Αχ, με θυμησες δίκες, γουδιά και γουδοχέρια, ωραιες εποχές, τρυφηλές.
_________________
μακεδονίτικα πουλιὰ λαλοῦν μακεδονίτικα
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Επισκόπηση όλων των Δημοσιεύσεων που έγιναν πριν από:   
Δημοσίευση νέας  Θ.Ενότητας   Απάντηση στη Θ.Ενότητα    www.filosofia.gr Αρχική σελίδα -> Συζητήσεις για Θέματα Όλες οι Ώρες είναι GMT + 2 Ώρες
Σελίδα 1 από 1

 
Μετάβαση στη:  
Δεν μπορείτε να δημοσιεύσετε νέο Θέμα σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
Δεν μπορείτε να επεξεργασθείτε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν μπορείτε να διαγράψετε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν έχετε δικαίωμα ψήφου στα δημοψηφίσματα αυτής της Δ.Συζήτησης





Μηχανισμός forum: PHPBB

© filosofia.gr - Επιτρέπεται η αναδημοσίευση του περιεχομένου της ιστοσελίδας εφόσον αναφέρεται ευκρινώς η πηγή του.

Υλοποίηση, Φιλοξενία: Hyper Center