Θ.ΒοήθειαςΘ.Βοήθειας   ΑναζήτησηΑναζήτηση   Εγγεγραμμένα μέληΕγγεγραμμένα μέλη   Ομάδες ΧρηστώνΟμάδες Χρηστών  ΕγγραφήΕγγραφή  ΠροφίλΠροφίλ 
Συνδεθείτε, για να ελέγξετε την αλληλογραφία σαςΣυνδεθείτε, για να ελέγξετε την αλληλογραφία σας   ΣύνδεσηΣύνδεση 

Το Εγώ της Ύπαρξης
Μετάβαση στη σελίδα 1, 2, 3 ... 44, 45, 46  Επόμενο
 
Δημοσίευση νέας  Θ.Ενότητας   Απάντηση στη Θ.Ενότητα    www.filosofia.gr Αρχική σελίδα -> Φιλοσοφικοί Προβληματισμοί
Επισκόπηση προηγούμενης Θ.Ενότητας :: Επισκόπηση επόμενης Θ.Ενότητας  
Συγγραφέας Μήνυμα
Δάκης Μαυροφρείδης
Πρύτανης


Εγγραφή: 22 Ιαν 2007
Δημοσιεύσεις: 2627
Τόπος: Αθήνα

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τρι Μάϊ 24, 2016 12:01 am    Θέμα δημοσίευσης: Το Εγώ της Ύπαρξης Απάντηση με Συμπερίληψη

Το Εγώ της Ύπαρξης


Τι είναι η ύπαρξη; Είναι ένα νήπιο που ζωγραφίζει. Πολλές φορές απορροφημένοι στην καθημερινότητά μας ξεχνάμε να ζήσουμε. Η ύπαρξη ζει τον εαυτό της. Και από μόνη της δεν είναι ούτε καλή ούτε κακή. Μόνο υπάρχει. Το πρόβλημα αρχίζει όταν εξωγενείς ή και εσωγενείς παράγοντες την εμποδίζουν από το να το πράξει. Το εγώ της ύπαρξης, αυτός ο μεγάλος άγνωστος που διατρέχει το χρόνο παραμένει ίδιος. Καθρεφτίζεται στο νεαρό της ηλικίας του, το νήπιο, με το οποίο ταυτίζεται ολότελα και ολοκληρωτικά, χωρίς δεύτερες σκέψεις και ενδοιασμούς. Αυτό το χαμένο Εγώ της ύπαρξης γίνεται ορατό στιγμιαία μέσα σε μια καθαρότητα πρωτόλειας σκέψης. Απομακρύνεται εντούτοις ολοένα και περισσότερο απο τη στιγμή που ο άνθρωπος βυθίζεται στην ατελείωτα δεσμευτική ανάγκη ικανοποίησης των δικών του αναγκών και, κυρίως, των αναγκών των γύρω του. Η επαφή με την ύπαρξη καθαυτήν είναι ένα σχεδόν μεταφυσικό φαινόμενο. Συμβαίνει ασυνείδητα σε πολλούς, συνειδητά δε σε πολύ λίγους. Η αίσθηση που νιώθει ο κάθε άνθρωπος είναι μοναδική, με πολλά, όμως κοινά χαρακτηριστικά. Το πιο κοινό σημείο είναι ο ουδέτερος χαρακτήρας. Η ύπαρξη δεν είναι ούτε καλή ούτε κακη. Το δίπολο απλά είναι ά-σχετο με την ύπαρξη η οποία δεν υπακούει σε ηθικά διλήμματα. Κι εδώ πρέπει νσ μπει η Νιτσεϊκή ερμηνεία στην ηθική, δηλαδή τον α-αμοραλισμό. Η ύπαρξη έχει αμοραλιστικα χαρακτηριστικά. Αν μιλούσαμε με συμβατικούς όρους θα αναφέραμε την αγνότητά της αλλά δεν είναι καλό να επιμείνουμε σε αυτό. Κυρίως γιατί πρόκειται για μια άσχετη διαπίστωση. Η ουσία της είναι πολύ πιο βαθιά, σχεδόν απρόσιτη
_________________
Δεν υπάρχει τίποτα πιο θαυμαστό και αξιόλογο από την ανάδειξη του ωραίου. Αρκεί, ο σκοπός της ίδιας της πράξης να μην αναλώνεται μέσα σε μια ανερμάτιστη και φλύαρη ματαιοδοξία

Δ.Μ.

http://d-mavrofrides.simplesite.com
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email
iason
Πρύτανης


Εγγραφή: 01 Ιούν 2003
Δημοσιεύσεις: 4108
Τόπος: (Γ)Ελλάς

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τρι Μάϊ 24, 2016 10:48 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Επέτρεψέ μου μια παρέκβαση, επειδή δεν διάβασα Νίτσε, και μετά θα το σκεφτώ καλύτερα: Cool

Ο Νίτσε είναι δηλαδή αμοραλιστής στην ουσία; Βρίσκω ενδιαφέροντα αυτά που θέτεις, αλλά θέλω πρώτα να καταλάβω για ποιο λόγο βάζεις τον Νίτσε στην κουβέντα.
_________________
-Κάθε λόγος μπορεί να έχει αντίλογο. Κάθε αντίλογος πρέπει να έχει λόγο.
-Εγέμισεν ο ουρανός πετούμενους γαϊδάρους.
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Δάκης Μαυροφρείδης
Πρύτανης


Εγγραφή: 22 Ιαν 2007
Δημοσιεύσεις: 2627
Τόπος: Αθήνα

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τετ Μάϊ 25, 2016 12:59 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

iason έγραψε:
Επέτρεψέ μου μια παρέκβαση, επειδή δεν διάβασα Νίτσε, και μετά θα το σκεφτώ καλύτερα: Cool

Ο Νίτσε είναι δηλαδή αμοραλιστής στην ουσία; Βρίσκω ενδιαφέροντα αυτά που θέτεις, αλλά θέλω πρώτα να καταλάβω για ποιο λόγο βάζεις τον Νίτσε στην κουβέντα.


Ο Νίτσε μιλώντας για την τέχνη αναφέρει ότι πρέπει να πετάξουμε πάνω από την ηθική και να παίξουμε. ( Χαρούμενη Επιστήμη, 107) Ο αμοραλισμός συνίσταται, όχι ως ανηθικότητα, αλλά ως κατάσταση πέρα από το καλό και το κακό που είναι έννοιες που περιοριζουν τον άνθρωπο σε κιβδηλους ατραπούς αρετής και κακίας που εξυπηρετούν αδυναμίες/συμφέροντα (βλ την ανάλυση του μνησίκακου ιερέα στο "γενεαλογία της ηθικής")
_________________
Δεν υπάρχει τίποτα πιο θαυμαστό και αξιόλογο από την ανάδειξη του ωραίου. Αρκεί, ο σκοπός της ίδιας της πράξης να μην αναλώνεται μέσα σε μια ανερμάτιστη και φλύαρη ματαιοδοξία

Δ.Μ.

http://d-mavrofrides.simplesite.com
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email
iason
Πρύτανης


Εγγραφή: 01 Ιούν 2003
Δημοσιεύσεις: 4108
Τόπος: (Γ)Ελλάς

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τετ Μάϊ 25, 2016 11:56 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Λοιπόν, μέσα σε μια αλληλουχία σκέψεων, ξαφνικά θέτεις *έναν* και μόνο γνωστό φιλόσοφο που λέγεται Νίτσε, και αυτό με ξένισε. Για όλα αυτά που θέτεις άπειροι έχουν εκφραστεί, κι εσύ αναφέρεις μόνο Νίτσε. Οπότε, λογικό να υποθέσω ότι για κάποιον λόγο τον "συμπαθείς", κανένα πρόβλημα, απλώς προσπαθώ να καταλάβω τον συνολικό σου συλλογισμό.

Υποθέτω ότι παρά τον τίτλο για το εγώ και την ύπαρξη, αυτό που σε ενδιαφέρει λοιπόν είναι η ηθική. Σωστά; Δε με βοηθάς και κάνω υποθέσεις.

Υποθέτω ότι ταυτίζεις (ή όχι, δίπολο είναι αυτό!) την ηθική με το δίπολο καλό-κακό. Υποθέτω ότι μετά αρνείσαι το δίπολο, σε ενδιαφέρει πώς να πράττεις χωρίς αυτό, άρα χωρίς την ηθική, τη θεωρείς μεταφυσική την απελευθέρωση από την ηθική, μετά δέχεσαι τον αμοραλισμό ως μια value free ύπαρξη.

Και πιο πέρα, αυτή την ύπαρξη την value free την θεωρείς και αγνή (έστω μορφολογικά), άρα της προσδίδεις ηθική χροιά. Από τη μια ξεπερνάς την ηθική, αλλά από την άλλη απαινείς την ηθική τη συγκεκριμένη επειδή είναι αγνή. Και γιατί παρακαλώ δεν είναι καλό να επιμείνεις σε αυτό; Μήπως επειδή δεν έχεις επιλύσει την αντίφαση, ή για κάποιο άλλο λόγο;

Θεωρείς ότι μπορεί να συζητήσει κανείς για το εγώ χωρίς την ηθική; Προσωπικά δε νομίζω. Αυτό μάλλον σε προβληματίζει, αλλά δεν μπορώ να καταλάβω το συνειρμό σου. Ποιες κατά Νίτσε είναι οι "κίβδηλες ατραποί"; Και ποιες οι μη κίβδηλες;
_________________
-Κάθε λόγος μπορεί να έχει αντίλογο. Κάθε αντίλογος πρέπει να έχει λόγο.
-Εγέμισεν ο ουρανός πετούμενους γαϊδάρους.
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Ouliathis
Πρύτανης


Εγγραφή: 04 Οκτ 2003
Δημοσιεύσεις: 3832
Τόπος: Κύπρος

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τετ Μάϊ 25, 2016 3:54 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Ιάσονα δεν σε είχα για τόσο ηθικό!!!!! Very Happy
Πέραν της αναγκαίας μερικές φορές πλάκας πάντως, το πρόβλημα που έθεσε ο Δάκης είναι τεράστιο, ίσως να αποτελεί και την ουσία της φιλοσοφίας!! Δεν ξέρω αν θα καταφέρω να πω κάτι ουσιαστικό τώρα, αλλά τουλάχιστον θα προσπαθήσω και οι μούσες ας με βοηθήσουν. Εγώ ως κοινός θνητός άλλωστε, είμαι και αυτός που την χρειάζεται περισσότερο!
Ο Δάκης ανάφερε την αγνότητα της ύπαρξης! Την θεωρεί προφανώς, η τουλάχιστον έτσι καταλαβαίνω εγώ, ως ανώτερη της ηθικής, και αυτό είναι μάλλον σωστό. Η ύπαρξη και τα έργα της είναι το πρότυπο, ενώ η ηθική είναι ο δικός μας δρόμος προκειμένου να φτάσουμε την τελειότητα του προτύπου. Γιατί το πρότυπο δηλαδή η ύπαρξη είναι τέλεια; Γιατί αυτή είναι ότι υπάρχει και ότι μπορεί να συνεχίσει να υπάρχει. Η ύπαρξη χρησιμοποιεί το ίδιο και αυτό που λέμε καλό και αυτό που λέμε κακό, και αυτό συμβαίνει με έναν τρόπο μάλλον ακατανόητο για εμάς προς το παρόν. Ενα αρχαίο κινέζικο ρητό λέει: Μερικοί βλέπουν στον κόσμο την κακία. Μήπως δεν υπάρχει και η καλοσύνη; Μερικοί βλέπουν στον κόσμο την καλοσύνη. Μήπως δεν υπάρχει και η κακία; Είναι φανερό πως αυτό το ρητό υπονοεί έναν κάποιου είδους κύκλο, όπου η καλοσύνη και η κακία ενώνονται σε ένα, και συνεπώς αυτός ο κύκλος αποτελεί τον κοινό λόγο και των δύο. Παραφράσσοντας λίγο τον μύθο της σπηλιάς του Πλάτωνα θα έλεγα πως είναι σαν ένας κύκλος όπου πάνω στην περιφέρειά του κινείται ένα φωτεινό σημείο. Όταν αυτό το σημείο με αυτού του είδους την κίνηση προβάλεται πάνω στον τοίχο της σπηλιάς του Πλάτωνα, δηλαδή στο πεδίο αντίληψής μας, (είναι φανερό πως αυτό είναι πως εννοεί με τον τοίχο ο πλάτωνας), δεν φαίνεται σαν μια κάθετη γραμμή όπου φωτίζεται στην αρχή από πάνω προς τα κάτω, και όταν φτάσει στο κατώτατο σημείο, δηλαδή ας το ονομάσουμε κακό, μετά συνεχίζει αντίθετα μέχρι το ανώτερο σημείο, ας το πούμε καλό, και συνέχεια πάλι τα ίδια στην αιωνιότητα; Πράγματι έτσι φαίνεται, κι όμως αυτό αποτελεί το φαίνεσθαι κι όχι την ουσία, παρόλο που και τα δύο, και ο κύκλος και η γραμμή, είναι εξ ίσου αληθινά. Αληθινός λόγος όμως είναι μόνο ο κύκλος. Γιατί όμως αν είναι έτσι να συζητάμε για κάτι που δεν καταλαβαίνουμε; Εδώ επεμβαίνει ο Νίτσε!! Είδε και κατανόησε την ηθική της εποχής του ως μια σειρά από πρέπει, που έχουν την βάση τους και την εξήγησή τους σε έναν καλό θεό, όπως οι άνθρωποι εννοούν το καλό βέβαια, και όπου θα πρέπει να ακολουθείς σταθερά αυτά τα πρέπει, γιατί και ο θεός ως καλός το ίδιο κάνει!!!! Αυτός δεν είναι ένας φυσικός θεός όμως! Είναι τελείως αφύσικος, μοιάζει περισσότερο με το να επιβεβαιώνει τον εαυτός μας και τις πεποιθήσεις μας, και σίγουρα δεν ενεργεί όπως η φύση! Ως θεός αντίθετος με την εξέλιξη, είναι και ένας θεός ανόητος και έπρεπε να πεθάνει. Δεν έχει και άδικο εδώ ο Νίτσε. Καθ εικόνα και ομοίωσιν προς εμάς ο θεός και τολμάει και το λέει κιόλας!!!! Αυτός είναι ένας θεός της παιδικής ηλικίας του ανθρώπου και έπρεπε να πεθάνει! Από την άλλη όμως μια διαφορετική συμπεριφορά και τρόπος σκέψης δεν μπορεί να ιδωθεί ως μια άλλη ηθική; Φυσικά ναι, καθ όσον η ηθική είναι κι αυτός ένας δρόμος που επιδιώκει να φτάσει το πρότυπο. Τώρα άλλοι δρόμοι έχουν στροφές, άλλοι όχι, κι άλλοι μπορεί να καταλήγουν στην έρημο. Η ολοκληρωτική ανατροπή της αντίληψης, μέσα σε κάτι εντελώς καινούργιο, έτσι όπως υπονοεί το κινέζικο παράδειγμα αλλά και η σπηλιά του Πλάτωνα, και ο ίδιος ο Νίτσε ακόμα, δεν είναι κάτι το εύκολο. Είναι σαν να παραφυλάμε εμείς τον ίδιο μας τον εαυτό, και να τον πιάνουμε στα πράσα όταν μας κοροιδεύει η ακόμα χειρότερα, όταν μας καθησυχάζει με τον οποιοδήποτε τρόπο!!!
_________________
Αυτο που εσείς αποκαλείτε ζωή εγώ το αποκαλώ θάνατο, κι αυτό που εσείς αποκαλείτε θάνατο, εγώ το αποκαλώ ζωή.
Εμπεδοκλής
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email
ΝΕΟΦΩΤΙΣΤΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
Πρύτανης


Εγγραφή: 12 Μάρ 2004
Δημοσιεύσεις: 18523

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τετ Μάϊ 25, 2016 5:18 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Η "αγνότητα" των προθέσεων της ύπαρξης δε σημαίνει αναγκαστικά και καθαρή γνώση. Το Εγώ της ύπαρξης δεν ανήκει στα νήπια,που είναι πλήρως εγωκεντρικά πλάσματα (χωρίς να το επιδιώκουν),ανήκει στους ανθρώπους της αρετής.

Η αρετή είναι η φυσική και λογική πράξη προς την μέγιστη δυνατή ευδαιμονία,η ηθική είναι το φράγμα που υψώνει η ανωριμότητα του πολιτισμού στο φυσικό,επειδή δεν το αντέχει ... προς όφελος του ατομικού συμφέροντος.


Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία! (ελευθερία=αρετή=εναρμόνιση του ατομικού στην κοινή αλήθεια.)

Άρα το Εγώ της ύπαρξης δεν μπορεί να είναι ατομικό για να είναι αγνό,πρέπει να μιλάει τη γλώσσα της αλήθειας του κόσμου.
_________________
Έτσι να στέκω, θάλασσα, παντοτεινέ έρωτά μου
με μάτια να σε χαίρομαι θολά
και να ναι τα μελλούμενα στην άπλα σου μπροστά μου,
πίσω κι' αλάργα βάσανα πολλά.
(Κώστας Βάρναλης)
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Δάκης Μαυροφρείδης
Πρύτανης


Εγγραφή: 22 Ιαν 2007
Δημοσιεύσεις: 2627
Τόπος: Αθήνα

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τετ Μάϊ 25, 2016 7:14 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

iason έγραψε:
Λοιπόν, μέσα σε μια αλληλουχία σκέψεων, ξαφνικά θέτεις *έναν* και μόνο γνωστό φιλόσοφο που λέγεται Νίτσε, και αυτό με ξένισε. Για όλα αυτά που θέτεις άπειροι έχουν εκφραστεί, κι εσύ αναφέρεις μόνο Νίτσε. Οπότε, λογικό να υποθέσω ότι για κάποιον λόγο τον "συμπαθείς", κανένα πρόβλημα, απλώς προσπαθώ να καταλάβω τον συνολικό σου συλλογισμό.

Υποθέτω ότι παρά τον τίτλο για το εγώ και την ύπαρξη, αυτό που σε ενδιαφέρει λοιπόν είναι η ηθική. Σωστά; Δε με βοηθάς και κάνω υποθέσεις.

Υποθέτω ότι ταυτίζεις (ή όχι, δίπολο είναι αυτό!) την ηθική με το δίπολο καλό-κακό. Υποθέτω ότι μετά αρνείσαι το δίπολο, σε ενδιαφέρει πώς να πράττεις χωρίς αυτό, άρα χωρίς την ηθική, τη θεωρείς μεταφυσική την απελευθέρωση από την ηθική, μετά δέχεσαι τον αμοραλισμό ως μια value free ύπαρξη.

Και πιο πέρα, αυτή την ύπαρξη την value free την θεωρείς και αγνή (έστω μορφολογικά), άρα της προσδίδεις ηθική χροιά. Από τη μια ξεπερνάς την ηθική, αλλά από την άλλη απαινείς την ηθική τη συγκεκριμένη επειδή είναι αγνή. Και γιατί παρακαλώ δεν είναι καλό να επιμείνεις σε αυτό; Μήπως επειδή δεν έχεις επιλύσει την αντίφαση, ή για κάποιο άλλο λόγο;

Θεωρείς ότι μπορεί να συζητήσει κανείς για το εγώ χωρίς την ηθική; Προσωπικά δε νομίζω. Αυτό μάλλον σε προβληματίζει, αλλά δεν μπορώ να καταλάβω το συνειρμό σου. Ποιες κατά Νίτσε είναι οι "κίβδηλες ατραποί"; Και ποιες οι μη κίβδηλες;


Φίλε Ιάσων,

Ο λόγος που αναφέρθηκα στο Νίτσε είναι εντελώς επεξηγηματικά για να καταστήσω σαφές τι εννοώ με την έννοια αμοραλισμός. Επίσης απάντησα γιατί εσύ ρώτησες και, για μένα κακώς κόλλησες σ' αυτόν τον αποσαφηνισμο που δεν είναι και η ουσία του κειμένου.

Απο εκεί και πέρα το εν λόγω κείμενο είναι μια δικη μου σκέψη που ειμαι σίγουρος ότι έχει ειπωθεί. Εδώ είστε να συνεισφέρετε στο διάλογο. Θα χαρώ να μάθω.

Όχι, δεν με ενδιαφέρει η ηθική αλλά η ύπαρξη ( μιλάω για αυτό το post). Κι η αγνότητα της ύπαρξης δεν έχει σχέση με την ηθική. Πώς είναι δυνατόν η ύπαρξη να έχει σχέση και να δεσμεύεται οντολογικά από την ηθική; Μπορείς να μου απαντήσεις;
_________________
Δεν υπάρχει τίποτα πιο θαυμαστό και αξιόλογο από την ανάδειξη του ωραίου. Αρκεί, ο σκοπός της ίδιας της πράξης να μην αναλώνεται μέσα σε μια ανερμάτιστη και φλύαρη ματαιοδοξία

Δ.Μ.

http://d-mavrofrides.simplesite.com
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email
Δάκης Μαυροφρείδης
Πρύτανης


Εγγραφή: 22 Ιαν 2007
Δημοσιεύσεις: 2627
Τόπος: Αθήνα

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τετ Μάϊ 25, 2016 7:36 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Ouliathis σε ευχαριστώ για το σχόλιό σου. Πράγματι έχεις πιάσει αυτό που ήθελα να πω. Αναφέρομαι στην αγνότητα της ύπαρξης που, αλυσοδεμένη από συμβεβηκοτα είναι αδύνατο να αναπνεύσει. Σχεδόν σε πνίγει το παράπονο και δάκρυα κυλούν στο πρόσωπο όταν σκέφτεσαι την ύπαρξη στην ουσία της.
_________________
Δεν υπάρχει τίποτα πιο θαυμαστό και αξιόλογο από την ανάδειξη του ωραίου. Αρκεί, ο σκοπός της ίδιας της πράξης να μην αναλώνεται μέσα σε μια ανερμάτιστη και φλύαρη ματαιοδοξία

Δ.Μ.

http://d-mavrofrides.simplesite.com
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email
Ouliathis
Πρύτανης


Εγγραφή: 04 Οκτ 2003
Δημοσιεύσεις: 3832
Τόπος: Κύπρος

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τετ Μάϊ 25, 2016 7:55 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Συμφωνώ πως η αρετή είναι ο δρόμος προς την κοινή αλήθεια, μόνο που οι περισσότεροι άνθρωποι λειτουργούν σαν να έχουν ιδιαίτερη φρόνηση όπως έλεγε ο μεγάλος Ηράκλειτος. Γι αυτό κι ο άνθρωπος από την άποψη της μάζας κάθε άλλο παρά λογικός είναι, αλλά αντ αυτού καταντά αυτοαποροφημένος από την ίδια του την εικόνα, την οποία ακολούθως τοποθετεί σε έναν θεό που έτσι φυσικά του μοιάζει αφόρητα και την λατρεύει, θεωρώντας έτσι πως βρήκε την πηγή της δημιουργίας, ενώ στην πραγματικότητα δεν ξέρει τίποτα γι αυτήν.
Έτσι καταφέρνει να κοροιδεύει τον ίδιο του τον εαυτό, πράγμα που δεν μπορεί να κάνει κανένα άλλο πλάσμα στον πλανήτη, και με αυτόν τον διαστρεβλωμένο τρόπο αποκαλύπτει την δύναμή του. έτσι και ο πολιτισμός ενώ στην ουσία σημαίνει την αρμονία ζωής με τον περιβάλλοντα κόσμο, καταντάει ένα πανύψηλο κάστρο που σκοπό έχει να κρατήσει την αλήθεια απ έξω, και έτσι καταντάει φυλακή, και ως γνωστόν σε καμία φυλακή δεν υπάρχει ευδαιμονία, όσο και αν οι άνθρωποι της δίνουν ωραία ονόματα, και με όσο χρυσό και αν την στολίζουν.
_________________
Αυτο που εσείς αποκαλείτε ζωή εγώ το αποκαλώ θάνατο, κι αυτό που εσείς αποκαλείτε θάνατο, εγώ το αποκαλώ ζωή.
Εμπεδοκλής
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email
Ouliathis
Πρύτανης


Εγγραφή: 04 Οκτ 2003
Δημοσιεύσεις: 3832
Τόπος: Κύπρος

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τετ Μάϊ 25, 2016 8:11 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Αυτά τα δάκρυα Δάκη μπορεί να είναι για ένα σπίτι που ξέρουμε πως το έχουμε, αλλά δεν ξέρουμε που είναι!!!! Α ελπίσουμε πως μια μέρα θα το μάθουμε αν προσπαθήσουμε αρκετά!!!! Για την ώρα σιγοβράζουμε όλοι στο ίδιο καζάνι!!!
_________________
Αυτο που εσείς αποκαλείτε ζωή εγώ το αποκαλώ θάνατο, κι αυτό που εσείς αποκαλείτε θάνατο, εγώ το αποκαλώ ζωή.
Εμπεδοκλής
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email
Δάκης Μαυροφρείδης
Πρύτανης


Εγγραφή: 22 Ιαν 2007
Δημοσιεύσεις: 2627
Τόπος: Αθήνα

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τετ Μάϊ 25, 2016 11:41 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Πράσινος Κόσμος

Κι όπως καθόμουν κοίταζα το ανεπιτήδευτο
Πολύχρωμες εικόνες
Σαν κι αυτές που έκανα κι εγώ
Όταν ο λαιμός μου έφτανε
Λίγο πάνω απο το τραπέζι
Τα μαλλιά μου λίγο κάτω απο τα αυτιά
Με την πλάτη στα μάτια του τωρινού μου εαυτού
Ζωγράφιζα τον πράσινο κόσμο μου
_________________
Δεν υπάρχει τίποτα πιο θαυμαστό και αξιόλογο από την ανάδειξη του ωραίου. Αρκεί, ο σκοπός της ίδιας της πράξης να μην αναλώνεται μέσα σε μια ανερμάτιστη και φλύαρη ματαιοδοξία

Δ.Μ.

http://d-mavrofrides.simplesite.com
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email
iason
Πρύτανης


Εγγραφή: 01 Ιούν 2003
Δημοσιεύσεις: 4108
Τόπος: (Γ)Ελλάς

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Πεμ Μάϊ 26, 2016 11:15 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Δάκης Μαυροφρείδης έγραψε:
Όχι, δεν με ενδιαφέρει η ηθική αλλά η ύπαρξη ( μιλάω για αυτό το post). Κι η αγνότητα της ύπαρξης δεν έχει σχέση με την ηθική. Πώς είναι δυνατόν η ύπαρξη να έχει σχέση και να δεσμεύεται οντολογικά από την ηθική; Μπορείς να μου απαντήσεις;

Η πλάκα είναι ότι και εμένα "δεν με ενδιαφέρει" η ηθική. Ο άλλος πλακατζής εδώ, όνομα και μη χωριό που το όνομα του αρχίζει από Ουλ... το κατάλαβε.

Τώρα όμως "πρέπει" να εξηγήσω τα εισαγωγικά. Η ηθική με μία έννοια είναι αναπόδραστη. Ακόμα κι αυτός που λέει ξέρετε φιλάρες εγώ την απορρίπτω, αυτός έχει μια δική του ηθική, αυτής της απόρριψης της ηθικής. Μιλάω βέβαια για την ουσία του όρου ηθική, με βάση την έννοια όπως αυτή αποδίδεται στο λεξικό, γιατί ακόμα κι αυτό να μην το κάνεις και να την ερμηνεύσεις υποκειμενικά ακόμα και τότε εμπλέκεις μια δική σου ηθική, με άλλα λόγια ουδείς ξεφεύγει από αυτήν.

Ευσεβής πόθος απάντων, σίγουρα, αυτή η αντικειμενικότητα, μια διείσδυση από το μέρος μέσα στο όλον. Προσπάθησα μια αρχή να κάνω στην κουβέντα, έριξα άδεια για να πιάσω γεμάτα, μιας και κανένας δεν απαντούσε, αλλά αυτό ευτυχώς συνέβη. Σίγουρα κι ο Νίτσε αυτό ήθελε να προσεγγίσει, αλλά νομίζω ότι το έκανε άτσαλα, λάκτισε σκληρώς προς τα κέντρα μέχρι που από την πολλή μαγκιά επισκέφθηκε και το τρελοκομείο, λιγάκι, όσο πατάει η γάτα. Αυτά δεν είναι παίξε γέλασε. Γιαυτό και η πλάκα απαραίτητη.

Άλλο εάν και από τι δεσμεύεται η ύπαρξη, και άλλο πράγμα με τι έχει σχέση. Η ύπαρξη, τουλάχιστον από ότι η γκλάβα μου έχει καταλάβει, με όλα έχει σχέση. Ακόμα και με τι έφαγες χτες. Και να σου πω και κάτι άλλο, σκληρό κι αυτό, αλλά δεν φταίω εγώ, αν είναι αυτό ενοχλητικό τράβα λογαριάσου (όχι εσύ φυσικά, δε φταις εσύ, ούτε κανένας) με την ύπαρξη και όχι με μένα; Η ύπαρξη δεκάρα δε δίνει για αγνότητες. Δική "σου" (για τον καθένα μιλάω) πρεμούρα είναι η αγνότητα. Ξέρεις γιατί; Γιατί κατά βάσιν είσαι ηθικός. Τον κ*λο σου να βαράς από κάτω, είσαι, τελεία. Εάν δεν ήσουν ηθικός, δεν θα μιλούσες για την απόρριψη της ηθικής, με οιαδήποτε έννοια.

Τώρα στο σαμάρι το είπα αυτό, αλλά ξέρω καλά ότι ο γάιδαρος με άκουσε, κάποιος με όνομα που αρχίζει από ? -- όπου ? = wildcard δηλαδή απολύτως ο,τιδήποτε... Wink
_________________
-Κάθε λόγος μπορεί να έχει αντίλογο. Κάθε αντίλογος πρέπει να έχει λόγο.
-Εγέμισεν ο ουρανός πετούμενους γαϊδάρους.
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Δάκης Μαυροφρείδης
Πρύτανης


Εγγραφή: 22 Ιαν 2007
Δημοσιεύσεις: 2627
Τόπος: Αθήνα

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Πεμ Μάϊ 26, 2016 6:31 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

ΝΕΟΦΩΤΙΣΤΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ έγραψε:
Η "αγνότητα" των προθέσεων της ύπαρξης δε σημαίνει αναγκαστικά και καθαρή γνώση. Το Εγώ της ύπαρξης δεν ανήκει στα νήπια,που είναι πλήρως εγωκεντρικά πλάσματα (χωρίς να το επιδιώκουν),ανήκει στους ανθρώπους της αρετής.

Η αρετή είναι η φυσική και λογική πράξη προς την μέγιστη δυνατή ευδαιμονία,η ηθική είναι το φράγμα που υψώνει η ανωριμότητα του πολιτισμού στο φυσικό,επειδή δεν το αντέχει ... προς όφελος του ατομικού συμφέροντος.


Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία! (ελευθερία=αρετή=εναρμόνιση του ατομικού στην κοινή αλήθεια.)

Άρα το Εγώ της ύπαρξης δεν μπορεί να είναι ατομικό για να είναι αγνό,πρέπει να μιλάει τη γλώσσα της αλήθειας του κόσμου.


Ιωάννης δε μίλησε κανείς για γνώση. Η γνώση και η Ευδαιμονία είναι στόχοι άρα δεν μπορούν να ανήκουν στην αρχέγονη ύπαρξη. Κι οποια ευδαιμονία υπάρχει πηγάζει μέσα απο το υπαρχειν. Επίσης ποιος είπε ότι η ύπαρξη δεν είναι εγωιστική.
_________________
Δεν υπάρχει τίποτα πιο θαυμαστό και αξιόλογο από την ανάδειξη του ωραίου. Αρκεί, ο σκοπός της ίδιας της πράξης να μην αναλώνεται μέσα σε μια ανερμάτιστη και φλύαρη ματαιοδοξία

Δ.Μ.

http://d-mavrofrides.simplesite.com
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email
ΝΕΟΦΩΤΙΣΤΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
Πρύτανης


Εγγραφή: 12 Μάρ 2004
Δημοσιεύσεις: 18523

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Παρ Μάϊ 27, 2016 12:15 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Δεν μπορεί να είναι εγωιστική,γιατί η ουσία της είναι η συνύπαρξη,δεν υπάρχει ΕΙΝΑΙ χωρίς ΓΙΓΝΕΣΘΑΙ.

Ο εγωισμός,λοιπόν,είναι η σκιά της ύπαρξης λόγω άγνοιας,όχι η ύπαρξη καθεαυτή.Μόνο η αρετή μπορεί να οδηγήσει στο φως της ύπαρξης ,το οποίο είναι τραγικό,βέβαια, έχει μεγάλη ευθύνη για να το σηκώσεις κι όχι παιδική ανεμελιά και αγνότητα.
_________________
Έτσι να στέκω, θάλασσα, παντοτεινέ έρωτά μου
με μάτια να σε χαίρομαι θολά
και να ναι τα μελλούμενα στην άπλα σου μπροστά μου,
πίσω κι' αλάργα βάσανα πολλά.
(Κώστας Βάρναλης)
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Δάκης Μαυροφρείδης
Πρύτανης


Εγγραφή: 22 Ιαν 2007
Δημοσιεύσεις: 2627
Τόπος: Αθήνα

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Παρ Μάϊ 27, 2016 7:15 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

"What can remain, if the whole world, including ourselves with all our cogitare, is excluded?

Τι μπορεί να απομείνει αν ο κόσμος ολάκερος, συμπεριλαμβανομένου του εαυτού μας με όλο του το "σκέπτεσθαι", εξαιρεθεί;

Αυτή η φράση ανήκει στον Husserl και ίσως πλησιάζει και εκφράζει τη σκέψη μου. Εδώ Ιωάννη δεν υπάρχει συνύπαρξη.
_________________
Δεν υπάρχει τίποτα πιο θαυμαστό και αξιόλογο από την ανάδειξη του ωραίου. Αρκεί, ο σκοπός της ίδιας της πράξης να μην αναλώνεται μέσα σε μια ανερμάτιστη και φλύαρη ματαιοδοξία

Δ.Μ.

http://d-mavrofrides.simplesite.com
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email
Επισκόπηση όλων των Δημοσιεύσεων που έγιναν πριν από:   
Δημοσίευση νέας  Θ.Ενότητας   Απάντηση στη Θ.Ενότητα    www.filosofia.gr Αρχική σελίδα -> Φιλοσοφικοί Προβληματισμοί Όλες οι Ώρες είναι GMT + 2 Ώρες
Μετάβαση στη σελίδα 1, 2, 3 ... 44, 45, 46  Επόμενο
Σελίδα 1 από 46

 
Μετάβαση στη:  
Δεν μπορείτε να δημοσιεύσετε νέο Θέμα σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
Δεν μπορείτε να επεξεργασθείτε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν μπορείτε να διαγράψετε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν έχετε δικαίωμα ψήφου στα δημοψηφίσματα αυτής της Δ.Συζήτησης





Μηχανισμός forum: PHPBB

© filosofia.gr - Επιτρέπεται η αναδημοσίευση του περιεχομένου της ιστοσελίδας εφόσον αναφέρεται ευκρινώς η πηγή του.

Υλοποίηση, Φιλοξενία: Hyper Center