Θ.ΒοήθειαςΘ.Βοήθειας   ΑναζήτησηΑναζήτηση   Εγγεγραμμένα μέληΕγγεγραμμένα μέλη   Ομάδες ΧρηστώνΟμάδες Χρηστών  ΕγγραφήΕγγραφή  ΠροφίλΠροφίλ 
Συνδεθείτε, για να ελέγξετε την αλληλογραφία σαςΣυνδεθείτε, για να ελέγξετε την αλληλογραφία σας   ΣύνδεσηΣύνδεση 

Η Δημοκρατία από το Απόσπασμα στο Ιατρείο κατά το έτος 2013
Μετάβαση στη σελίδα Προηγούμενο  1, 2, 3 ... 68, 69, 70 ... 75, 76, 77  Επόμενο
 
Δημοσίευση νέας  Θ.Ενότητας   Απάντηση στη Θ.Ενότητα    www.filosofia.gr Αρχική σελίδα -> Συζητήσεις για Θέματα
Επισκόπηση προηγούμενης Θ.Ενότητας :: Επισκόπηση επόμενης Θ.Ενότητας  
Συγγραφέας Μήνυμα
MARIA
Πρύτανης


Εγγραφή: 27 Δεκ 2006
Δημοσιεύσεις: 6835
Τόπος: ΑΘΗΝΑ

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Πεμ Οκτ 10, 2013 7:02 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

εσύ γενικότερα δεν αντιλαμβάνεσαι τι γίνεται κάτω απο το μαξιλάρι σου σέννα...συνέχισε όμως ν΄απελοφιλοσοφείς , μέχρι να σου πάρουν και τα σώβρακα.... Wink Very Happy Laughing θα ζητήσεις τουλάχιστον να έχουν ωραία βυζιά... Laughing Laughing Laughing
_________________
Ο σκοπός της φύσης δεν είναι η διαιώνιση του ανθρώπινου είδους αλλά η διασφάλιση της βιοποικιλότητας των ειδών
Θεόφραστος
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
elenor_rigby
Υφηγητής


Εγγραφή: 11 Οκτ 2013
Δημοσιεύσεις: 10

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Παρ Οκτ 11, 2013 8:59 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Bugman έγραψε:
Αυτή είναι μια άποψη...
ΑΝΤΕ ΓΑΜΗΣΟΥ ΡΕ ΣΚΑΤΟΦΑΣΙΣΤΑΡΙΟ ΚΑΡΡΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙΣ ΚΑΙ ΑΠΟΨΗ !!
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Pflegeleicht
Πρύτανης


Εγγραφή: 01 Σεπ 2013
Δημοσιεύσεις: 1399

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Παρ Οκτ 11, 2013 1:57 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

ενώ τώρα Μαρία νομίζεις αυτά που φοράς είναι δικά σου ..
σε 50 χρόνια ξανά δικά σου κυλοτάκια
μέχρι τότε η χώρα χρωστιέται (ξανά) καθ'ολοκληρίαν.
_________________
Ο ρομαντισμός δεν βρίσκεται ούτε στην επιλογή του θέματος ούτε στην ακριβή αλήθεια, αλλά περισσότερο σε έναν τρόπο να αισθάνεσαι τον κόσμο [Charles Baudelaire]

Truth springs from argument amongst friends
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
MARIA
Πρύτανης


Εγγραφή: 27 Δεκ 2006
Δημοσιεύσεις: 6835
Τόπος: ΑΘΗΝΑ

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Παρ Οκτ 11, 2013 8:38 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

οι κιλότες μας έχουν μείνει σέννα, μέχρι να τις παρουν και αυτές....εσύ όμως συνέχισε την αμελοφιλοσοφία σου... διότι ειναι και το τελευταίο σου οχύρωμα....

το 'φιλοσοφία φόρουμ' σε βοηθά τα μάλα και ας λες καμιά φορά ότι σου ανεβαίνει η πίεση.... Laughing Laughing

*κοίτα τώρα τη νέα κρητική μαντινάδα

'ένα βρακί μας έμεινε και αυτό είναι μπαλωμένο
πείτε μας πότε θα ρθετε να το χουμε χεσμένο'
_________________
Ο σκοπός της φύσης δεν είναι η διαιώνιση του ανθρώπινου είδους αλλά η διασφάλιση της βιοποικιλότητας των ειδών
Θεόφραστος
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Pflegeleicht
Πρύτανης


Εγγραφή: 01 Σεπ 2013
Δημοσιεύσεις: 1399

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Σαβ Οκτ 12, 2013 11:04 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

αμφισβητείς ότι μου ανεβαίνει η πίεση ?!
η μόνη περίπτωση να δω ήρεμα την κατάσταση στο φόρουμ είναι να φανταστώ τον bugman αγροφύλακα που καταδίδει / ρουφιανεύει στη Δεξιά εξουσία τον κοσμάκη αφού τον έχει ψέξει για αριστερίστικες κορώνες αφού από όσους ψέγει ποτέ κανείς δεν υπήρξε να μην φέρνει προς τα Αριστερά - τυχαίο ? Razz Razz Laughing Laughing Laughing
πλάκα κάνω Μαρία,
οι νέες πικάντικες συζητήσεις μου αρέσουν πιο πολύ διότι διαφοροποιούν το κοινωνικοπολιτικό προτσές Mr. Green
_________________
Ο ρομαντισμός δεν βρίσκεται ούτε στην επιλογή του θέματος ούτε στην ακριβή αλήθεια, αλλά περισσότερο σε έναν τρόπο να αισθάνεσαι τον κόσμο [Charles Baudelaire]

Truth springs from argument amongst friends
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
gianiss
Πρύτανης


Εγγραφή: 18 Ιούλ 2011
Δημοσιεύσεις: 6073

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Σαβ Οκτ 12, 2013 12:29 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Παράθεση:
Pflegeleicht

οι νέες πικάντικες συζητήσεις μου αρέσουν πιο πολύ διότι διαφοροποιούν το κοινωνικοπολιτικό προτσέ




Σε λίγο θα μας μιλήσεις και για τα γυναικεία “φαλλοκρατικά σύνδρομα” (κατά Λακα) , και το ...... αλατοπίπερο της ζωής , ως τη νοστιμιά της..... “ποικιλία” της (κατά Θρασύβουλο)

Εκεί θα δεις το μπέρδεμα της....

... “συζήτησης”



.
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Pflegeleicht
Πρύτανης


Εγγραφή: 01 Σεπ 2013
Δημοσιεύσεις: 1399

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Σαβ Οκτ 12, 2013 3:40 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Διαλλεκτική του σεξ gianiss !! Laughing πρέπει να αλλάξουμε νήμα πριν κάνει κεντροαριστερά οντότητα ο Μπένυ με Κουβέλη και Αλέξη διότι θα πεθάνει ο φεμινισμός άμα γίνει κάτι τέτοιο Razz Razz Razz
_________________
Ο ρομαντισμός δεν βρίσκεται ούτε στην επιλογή του θέματος ούτε στην ακριβή αλήθεια, αλλά περισσότερο σε έναν τρόπο να αισθάνεσαι τον κόσμο [Charles Baudelaire]

Truth springs from argument amongst friends
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
gianiss
Πρύτανης


Εγγραφή: 18 Ιούλ 2011
Δημοσιεύσεις: 6073

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Κυρ Οκτ 13, 2013 9:36 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Pflegeleicht έγραψε:
Διαλλεκτική του σεξ gianiss !! Laughing πρέπει να αλλάξουμε νήμα πριν κάνει κεντροαριστερά οντότητα ο Μπένυ με Κουβέλη και Αλέξη διότι θα πεθάνει ο φεμινισμός άμα γίνει κάτι τέτοιο Razz Razz Razz



Αυτό είναι πράγματι ένα τεράστιο θέμα προς συζήτηση, τόσο έντονα υπαρκτό στους ανθρώπους , που οδήγησε τον μεγάλο ψυχολόγο του «ασυνειδήτου» στο μεγάλο σφάλμα να υποθέσει πως όλα είναι αποτέλεσμα / και συνέπεια της «λίμπιντο» επιθυμίας

Είναι πράγματι πολύ έντονα υπαρκτή η συμμετοχή αυτής της επιθυμίας στην διαμόρφωση του ανθρώπινου χαρακτήρα, αλλά ΔΕΝ είναι κυρίαρχη / μοναδική.

Αυτό είναι δικό μου συμπέρασμα , αποτέλεσμα δικής μου έρευνας ( έως τώρα συμπέρασμα , μια και η γνώση δεν είναι στατική)



.
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
MARIA
Πρύτανης


Εγγραφή: 27 Δεκ 2006
Δημοσιεύσεις: 6835
Τόπος: ΑΘΗΝΑ

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Κυρ Οκτ 13, 2013 10:14 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

προκειμένου να κατεβάσεις την πίεσή σου, καλώς να κάνεις πλάκα σέννα.... Laughing Laughing Laughing

αρκεί να πιστεύεις όσα γράφεις....που είμαι σίγουρη ότι τα πιστεύεις Wink
_________________
Ο σκοπός της φύσης δεν είναι η διαιώνιση του ανθρώπινου είδους αλλά η διασφάλιση της βιοποικιλότητας των ειδών
Θεόφραστος
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Pflegeleicht
Πρύτανης


Εγγραφή: 01 Σεπ 2013
Δημοσιεύσεις: 1399

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Κυρ Οκτ 13, 2013 11:52 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

MARIA έγραψε:
προκειμένου να κατεβάσεις την πίεσή σου, καλώς να κάνεις πλάκα σέννα.... Laughing Laughing Laughing

αρκεί να πιστεύεις όσα γράφεις....που είμαι σίγουρη ότι τα πιστεύεις Wink


είσαι ατακτούλα αλλά επειδή δεν έχουμε πολλές την βγάζεις καθαρή στα γρήγορα Razz Twisted Evil
_________________
Ο ρομαντισμός δεν βρίσκεται ούτε στην επιλογή του θέματος ούτε στην ακριβή αλήθεια, αλλά περισσότερο σε έναν τρόπο να αισθάνεσαι τον κόσμο [Charles Baudelaire]

Truth springs from argument amongst friends
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
MARIA
Πρύτανης


Εγγραφή: 27 Δεκ 2006
Δημοσιεύσεις: 6835
Τόπος: ΑΘΗΝΑ

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Κυρ Οκτ 13, 2013 1:28 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

πολλες αταχτούλες???

κι εγώ που νόμιζα ότι υπάρχουν πολλές από δαύτες.... Laughing Laughing
_________________
Ο σκοπός της φύσης δεν είναι η διαιώνιση του ανθρώπινου είδους αλλά η διασφάλιση της βιοποικιλότητας των ειδών
Θεόφραστος
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Pflegeleicht
Πρύτανης


Εγγραφή: 01 Σεπ 2013
Δημοσιεύσεις: 1399

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Κυρ Οκτ 13, 2013 1:39 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

προσπερνάς τις φιλοφρονήσεις κρατώντας κάτι από την παλιά σου αίγλη ..
_________________
Ο ρομαντισμός δεν βρίσκεται ούτε στην επιλογή του θέματος ούτε στην ακριβή αλήθεια, αλλά περισσότερο σε έναν τρόπο να αισθάνεσαι τον κόσμο [Charles Baudelaire]

Truth springs from argument amongst friends
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Pflegeleicht
Πρύτανης


Εγγραφή: 01 Σεπ 2013
Δημοσιεύσεις: 1399

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Κυρ Οκτ 13, 2013 9:49 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

το έφερα εδώ γιατί στο Μιχαλολιάκος και μπουζού δεν ταίριαζε ...

gianiss έγραψε:
Παράθεση:
maria

Γιάννη,

δεν ειναι όλοι ίδιοι οι άνθρωποι, αλλά ειναι ισοι...


Επαναλαμβάνω την θέση μου.

Οι άνθρωποι ούτε ίδιοι είναι , ούτε ίσοι απέναντι σε οποιαδήποτε υπαρκτή κοινωνία ανθρώπων .
Δεν έχουμε οικοδομήσει – ακόμα τουλάχιστον – μια τέτοια κοινωνία.

Επί τη ευκαιρία , και μια που ταναφέραμε
Ποια η άποψη της χρυσαυγίτησας μαρίας!
Ένας γιατρός εργένης, έχει τα ίδια δικαιώματα / υποχρεώσεις , τις ίδιες ανάγκες , και δικαιούται την ίδια αντιμετώπιση και τις ίδιες απολαβές με ένα εργένη σκουπιδιάρη, για ίδιες ώρες εργασίας σε μια ευνομούμενη κοινωνία ανθρώπων?
Και γιατί?


.



gianiss δεν είναι μονοσήμαντη η απάντηση ..
οι σκανδιναυοί απάντησαν περίπου ίσοι ο ένας με τον άλλον και η χώρα βαδίζει έναν δρόμο όπου οι σπουδές δεν "ρευστοποιούνται"/"εξαργυρώνονται" από ένα χρονικό σημείο και μετά σε αραλίκι όπως σε αντίθεση με εμάς που απαντάμε ότι ο ένας (ο γιατρός) είναι "άνθρωπος" ενώ ο άλλος όχι. Σε εμάς έχουμε πολίτες Γ' κατηγορίας, αλλά αυτοί φτάσανε και καταργήσανε και τους Β' κατηγορίας ..

Ο Αριστοτέλης είχε πει ότι δεν υπάρχει τίποτε πιο ανήθικο από την ίση μεταχείριση των ανίσων όμως τελικώς και σε αυτό τον "προσδιορισμό" χρειάζεται μέτρο και στρατηγικό σχεδιασμό.

Αν κατά Αριστοτέλη μεταχειριστείς "δικαίως" άνισα τους άνισους αλλά, κατά εμένα, πέραν του δέοντως, τότε τα "κατώτερα" ανθρώπινα πλάσματα τελούν εν δυνάμει σε επαναστατική τροχιά και τρέχα να δικαιολογήσεις τα αδικαιολόγητα ... για άχρωμη βία και λοιπές μπούρδες ..
Αν "αδίκως" μεταχειριστείς ίσα τους άνισους τότε απεμπολείς το κρίσιμο κίνητρο ώστε να έχεις πρόοδο και όχι απανταχού αναμελιά των ίσων ...
Διαλέγεις και παίρνεις ... αν είσαι συγκροτημένη και ΑΛΗΘΩΣ δημοκρατική και πεπαιδεύμενη κοινωνία.
_________________
Ο ρομαντισμός δεν βρίσκεται ούτε στην επιλογή του θέματος ούτε στην ακριβή αλήθεια, αλλά περισσότερο σε έναν τρόπο να αισθάνεσαι τον κόσμο [Charles Baudelaire]

Truth springs from argument amongst friends
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Pflegeleicht
Πρύτανης


Εγγραφή: 01 Σεπ 2013
Δημοσιεύσεις: 1399

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Κυρ Οκτ 13, 2013 11:10 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Vasana έγραψε:
Η σημερινή Ελλάδα πληρώνει το κουτόχορτο που μας τάισαν επί 40 χρόνια όλα τα κόμματα.
Με κύριους υπεύθυνους το σοσιαλιστικό ΠΑΣΟΚ και την "αστική" Ν.Δ.


Αυτή πρέπει να θεωρείται μια αυτονόητη δήλωση πλέον. Οπότε και καμία αντίρρηση αλλά όχι τόσο εύκολα :

Τι τους οδήγησε και πως εξέλαβαν το θάρρος να μας ταϊσουν κουτόχορτο ?
Σε τι συνίσταται η πληρωμή και ποιους αφορά ?
Έχει όλο αυτό σχέση με αυτά που δεν κατάφερε και η Ελληνική επανάσταση αλλά και η Αριστερή απόπειρα επαναπροσδιορισμού της πορείας της Ελλάδας ?
Μ'άλλα λόγια :
μήπως η ... Ελλάδα δεν έμαθε να κλείνει ποτέ τα πόδια της ? Ποιοι γμν τη καταδίκη μου ωφελούνται με το να μένουν συνέχεια ανοιχτά ? Τι κέρδισες που έπεσε το βουνό ? Καθυστέρησες να γίνουν οι κόρες σου πόρνες όπως του ανατολικού μπλοκ σωστά ? Δες μήπως τελικά πουληθείς και εσύ μαζί με τις κόρες σου.


Υ-γραφο : μπορείς να κλείσεις τα πόδια σου όταν έχεις εθιστεί στην ατυχηματίτιδα να παθαίνεις συνέχεια Αριστερές κράμπες ?

Τελικά :



Παράθεση:
Το ισοδύναμο τετελεσμένο είναι ο πυρήνας του ελληνικού αμυντικού δόγματος και προβλέπει, ότι σε κάθε εχθρική πράξη εναντίον της εδαφικής ακεραιότητας της χώρας, θα υπάρχει μία ισοδύναμη απάντηση από την πλευρά των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων.
Στο διπλωματικό σώμα είθισται να λένε, ότι η παραχώρηση λέξεων ισοδυναμεί με την παραχώρηση εδάφους.*****
Η εθνική κυριαρχία μπορεί να χαθεί διά των λέξεων που εμπεριέχονται σε ένα διακρατικό κείμενο - συμφωνία και δε νομίζω να υπάρχει κανένας λογικός άνθρωπος, που να αμφιβάλει, ότι η μνημονιακή σύμβαση αποτελεί την πιο τρανή απόδειξη για την ισχύ των λέξεων.
Η μνημονιακή σύμβαση ήταν και εξακολουθεί να είναι, μία εχθρική πράξη προς ένα κυρίαρχο κράτος και επιβλήθηκε μέσω εκβιασμών, πολιτικής και οικονομικής βίας και αφαιρεί από το Κοινοβούλιο, άρα από το λαό, το δικαίωμα του αυτοδιοίκητου, εγκαινιάζοντας σε παγκόσμιο επίπεδο την λογική της κατοχής εδάφους, διά της οικονομικής κυριαρχίας.

«Σε εμπόλεμη κατάσταση η χώρα» δηλώνουν οι πολιτικοί αρχηγοί

Ο Ευάγγελος Βενιζέλος, ο Γεώργιος Παπανδρέου και ο Αντώνης Σαμαράς έχουν κατ' επανάληψη δηλώσει, σε εθνικά και παγκόσμια τηλεοπτικά δίκτυα, ότι η χώρα βρίσκεται σε πόλεμο, άρα, σύμφωνα με τις επίσημες δηλώσεις τους, η χώρα βρίσκεται σε ανεπίσημη εμπόλεμη κατάσταση, οπότε, η μονομερής καταγγελία του μνημονίου, έτσι όπως προβάλλεται από το ΣΥΡΙΖΑ, έχει νόμιμη βάση και την προβλέπει το εν ισχύ αμυντικό δόγμα της Ελληνικής Δημοκρατίας!
Δεν νοείται σοβαρός αρχηγός κράτους να λέει ότι η χώρα του βρίσκεται σε πόλεμο, έτσι για να ακουστεί, ούτε το λέει για καλαμπούρι. Προφανώς και οι τρεις τους το εννοούσαν όταν το δήλωναν. Σύμφωνα με τις συνταγματικές επιταγές λοιπόν, έπρεπε οι ίδιοι να ενεργοποιήσουν το εθνικό αμυντικό δόγμα! Πώς λοιπόν καταγγέλλουν το ΣΥΡΙΖΑ για «αντεθνική» δράση, όταν αυτός δεν κάνει τίποτα άλλο από το να τηρεί αυτό που έχει ψηφιστεί σχεδόν από το σύνολο του Κοινοβουλίου, ως αμυντικό δόγμα της πατρίδας μας;
Εφόσον η μνημονιακή σύμβαση καταλύει την κυριαρχία του κράτους, τότε το αμυντικό μας δόγμα προβλέπει την αμοιβαία καταστροφή του αντιπάλου.
Η χώρα δεν είναι σε πόλεμο με τις αγορές, όπως θέλουν να μας πείσουν, εγώ δεν βλέπω στελέχη της Goldman Sachs να δίνουν εντολές στους υπουργούς και στους αρχηγούς των κομμάτων. Οι τροικανοί δίνουν. Εφόσον η πολιτική της τρόικας καταστρέφει τη χώρα, τότε η χώρα, ως πράξη αυτοπροστασίας, πρέπει να καταστρέψει την τρόικα, σύμφωνα - και επιμένω σε αυτό - με το εν ισχύ αμυντικό μας δόγμα.

Συμβατικός και Οικονομικός πόλεμος

Ποια η διάφορα ενός συμβατικού πολέμου με έναν οικονομικό; Σε έναν συμβατικό πόλεμο έχουμε νεκρούς από την χρήση των όπλων. Τώρα έχουμε νεκρούς από αυτοκτονίες. Στο συμβατικό πόλεμο έχουμε την αναστολή λειτουργίας του Κοινοβουλίου. Τώρα το κοινοβούλιο λειτουργεί μόνο τυπικά και υπό επιτροπεία.
Στο συμβατικό πόλεμο έχουμε τις σημαίες του αντιπάλου να κυματίζουν επάνω στα κυβερνητικά κτήρια. Σήμερα κυματίζουν σε όλα τα κτήρια σημαίες της Ε.Ε. Ο ελληνικός λαός με υψηλοτάτη ωριμότητα, δεν ξεκίνησε τις δολοφονίες και τις βομβιστικές επιθέσεις εναντίον ευρωπαίων αξιωματούχων, αλλά μέσω της δημοκρατικής οδού, όπως αρμόζει στην ιστορία μας και τις αξίες μας, επέλεξε να αυτοαμυνθεί μέσω ενός πολιτικού υποκειμένου, εν προκειμένω του ΣΥΡΙΖΑ.
Οι Ευρωπαίοι με την πολιτική τους αυτοπροσδιορίστηκαν ως κατακτητές του τόπου, δεν ήταν Εθνική ή λαϊκή επιλογή! Ούτε μπορεί να σταθεί σαν επιχείρημα, ότι το Ελληνικό κράτος απέτυχε και ότι ο Ελληνικός λαός είναι ένας παρίας του παγκοσμίου συστήματος από επιλογή του. Οι δικοί τους άνθρωποι κυβέρνησαν τον τόπο, ο Γερμανοτραφής Σημίτης και ο Γαλλοτραφής Καραμανλής οδήγησαν τα πράγματα εδώ. Οι Ευρωπαίοι είναι συνυπεύθυνοι του Ελληνικού δράματος και θα πρέπει να μοιραστούν το όποιο κόστος θα προκύψει.
Εάν θέλουν οι Ισπανοί πολιτικοί να παραδώσουν τη χώρα τους στις Βρυξέλες, ας το κάνουν. Εάν θέλουν οι Πορτογάλοι, οι Ιταλοί και οι Ιρλανδοί να κάνουν το ίδιο, ας το κάνουν. Εδώ είναι Βαλκάνια! Εδώ, εμείς, παράγουμε Ιστορία...


Χαρείτε Βάρκιζα
παραδώστε τα όπλα διά παντός
και φάτε Δεξιό γιαούρτι με χαμηλά κοινωνικοσυνοχικά λιπαρά και υψηλά εθνικοπατριωτικά προβιοτικά.
Κανένα πρόβλημα. Είστε οι νικητές. Απολαύστε το.


***** η παραχώρηση όμως αιώνιας αντιαριστερής λύσσας δεν αποτελεί καμία παραχώρηση εθνικής διαπραγματευτικής εκδοχής (υποθέτω).





Παράθεση:

Ποιά Ελλάδα καταρρέει.

Την Κυριακή 18 Δεκεμβρίου, στην εφημερίδα Καθημερινή δημοσιεύτηκε το παρακάτω κείμενο, στο οποίο τελείως σχηματικά, διατυπώνονται ευρύτεροι προβληματισμοί.

Για το σχήμα αυτό που παρουσιάζω -εκτός από τις δικές μου αυτόνομες παρατηρήσεις που προήλθαν από την παρακολούθηση του μικρασιατικού, αλλά και σοβιετικού ελληνισμού- χρησιμοποίησα δύο βασικά κείμενα, τα οποία μ’ έναν έξοχο τρόπο μου έδωσαν το πρώτο τη καθαρή γνώση για την αστική ανάπτυξη των Ελλήνων στη Μικρά Ασία και το δεύτερο μια ανάλυση των δυσπλασιών της ελλαδικής κρατικής και κοινωνικής συγκρότησης: D. Gontikas, Ch. Issawi, Ottoman Greeks in the age of nationalism και Π.Κονδύλης, Η παρακμή του αστικού πολιτισμού…

Αναζητώντας τις γενετικές αντινομίες του ελληνικού κράτους

Λίγα μόλις χρόνια μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες, οπότε οι Ελληνες –τουλάχιστον οι ελίτ αυτής της χώρας– έζησαν με πάθος το παραμύθι της Σταχτοπούτας, η σκληρή πραγματικότητα έστρεψε τη δημόσια συζήτηση στην ακριβώς αντίθετη φορά.

Η παγκόσμια οικονομική κρίση, παράλληλα με την κρίση του ενιαίου νομίσματος, οδήγησε την ελλαδική κοινωνία σε μια πρωτοφανή κρίση και δυσανεξία. Εφερε παράλληλα στην επιφάνεια όλες τις δομικές δυσπλασίες του νεοελληνικού κρατικού εγχειρήματος. Ετσι η Ελλάδα αναδείχθηκε σε ιδιαίτερο και μοναδικό φαινόμενο στην Ευρώπη, καταλύτη μεγάλων αρνητικών αλλαγών.

Ποιες όμως είναι εκείνες οι παράμετροι που οδήγησαν την Ελλάδα σε μια τόσο δυσμενή θέση; Είναι μόνο η μεταπολιτευτική διαχείριση που μετέτρεψε το κράτος σε θεραπαινίδα των κομματικών μηχανισμών; Μήπως υπάρχουν βαθύτερες αιτίες, που ανάγονται στον τρόπο που συγκροτήθηκε η Ελλάδα ως έθνος–κράτος και απλώς επιδεινώθηκαν από την πρόσφατη διαχείριση;

Η ελληνική παλιγγενεσία, η δεύτερη μεγάλη αντιαπολυταρχική ευρωπαϊκή επανάσταση μετα τη Γαλλική, οδήγησε στη δημιουργία του νεαρού ελληνικού κράτους το 1830. Ομως, τα γεωγραφικά όρια του νεαρού εθνικού κράτους απείχαν πολύ από τα όνειρα των προοδευτικών διαφωτιστών που ονειρεύτηκαν και σχεδίασαν την Επανάσταση.

Το έθνος–κράτος ήταν μια νέα πολιτειακή μορφή που εμφανίστηκε μετά τη Γαλλική Επανάσταση και εξέφραζε την άνοδο των αστικών στρωμάτων στην εξουσία, ενάντια στους παλιούς φεουδάρχες και αριστοκράτες. Στην ελληνική, όμως, περίπτωση, το έθνος–κράτος δημιουργήθηκε σε μια περιοχή απ’ όπου απουσίαζαν πλήρως τα αστικά στρώματα. Δηλαδή, οι κοινωνικές εκείνες δυνάμεις που αντιστοιχούσαν στη νέα πολιτειακή μορφή. Τα εδάφη που αποτέλεσαν το έδαφος του ελεύθερου κράτους βρίσκονταν στην καθυστερημένη περιφέρεια της αυτοκρατορίας από την οποία αποσχίστηκαν. Τα μεγάλα αστικά κέντρα, όπου ζούσε και αναπτυσσόταν δημιουργικά ο ελληνισμός, βρέθηκαν εκτός των συνόρων.

Εντός των συνόρων, οι παραγωγικές δυνάμεις ήταν ελάχιστα ανεπτυγμένες, όπως και οι υπόλοιπες προϋποθέσεις που ήταν απαραίτητες για τη λειτουργία ενός έθνους–κράτους. Βασικό χαρακτηριστικό στην εξέλιξη της ελλαδικής κοινωνίας θα είναι η απουσία σημαντικών αστικών στρωμάτων. Ετσι το κράτος θα συγκροτηθεί στη βάση προαστικών, πατριαρχικών σχέσεων. Οι πραγματικές δομικές αδυναμίες θα οδηγήσουν σε μια ιδεολογική «υπερ–αναπλήρωση» βασισμένη στην αρχαιοελληνική ανάκληση, στην αναβίωση ενός νεκρού παρελθόντος ως αντιστάθμισμα στην υπαρκτή πολιτισμική ταυτότητα των εξωελλαδικών ελληνικών κέντρων. Παράλληλα, θα εδραιωθεί μέσω της αυτοαναγνώρισης η ιδεολογία της «μητρόπολης» ως συναίσθημα υπεροχής.

Ειδικά μετά την καθιέρωση του Συντάγματος του 1844, τα ισχυρά από την προεπαναστατική εποχή τοπικά συμφέροντα των προεστών και των φεουδαρχών θα καταλάβουν πλήρως και ολοκληρωτικά την εξουσία στο βασίλειο, θα επηρεάσουν αποφασιστικά τη μοναρχία, θα εδραιώσουν έναν πελατειακό κοινοβουλευτισμό και θα οδηγήσουν στην ανάπτυξη ενός παλαιοελλαδικού τοπικισμού, που στις κρίσιμες εποχές της Ιστορίας θα έχει μοιραία συμβολή στις εξελίξεις. Το γεγονός αυτό θα οδηγήσει σε υπερ–λειτουργία του κρατικού μηχανισμού, με αποτέλεσμα τη δημιουργία ισχυρών δεσμών μεταξύ ελεύθερης αγοράς και κρατικής–κομματικής λειτουργίας. Η πολιτισμική ενοποίηση του πληθυσμού και η δημιουργία μηχανισμών λειτουργίας που αντιστοιχούσαν στη νέα πολιτειακή μορφή απορρόφησαν τις δραστηριότητες των νέων ελίτ, κρατικοδίαιτων σε μεγάλο βαθμό, που αναπτύχθηκαν.

Σε αντίθεση με την κοινωνική εξέλιξη εντός του ελληνικού βασιλείου, ως απόρροια του Τανζιμάτ και του Χάτι Χουμαγιούν –δηλαδή της οθωμανικής περεστρόικα–, οι Ελληνες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας θα αναπτυχθούν ραγδαία καθ’ όλο το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα. Θα αναπτύξουν αξιοσημείωτα αστικά στρώματα, που μαζί με τους Αρμένιους και, λιγότερο, τους Εβραίους θα αποτελέσουν την οθωμανική αστική τάξη, την οποία θα επιχειρήσουν επιτυχημένα, από το 1908, να εξοντώσουν οι νεότουρκοι εθνικιστές. Ετσι, η μοναδική ελληνική αστική τάξη που διαμορφώθηκε ιστορικά και είχε χαρακτηριστικά που αντιστοιχούσαν στην ευρωπαϊκή τυπολογία, βρισκόταν στην Οθωμανική Αυτοκρατορία.

Οι εξελίξεις στην Ελλάδα και η πολιτική που θα επιλεγεί στις αρχές του 20ού αι. θα καθοριστούν από τις ενδοοθωμανικές εξελίξεις, την εμφάνιση ενός μιλιταριστικού εξτρεμιστικού τουρκικού εθνικισμού και την ήττα των μεταρρυθμιστικών οθωμανικών δυνάμεων. Η άνοδος στην εξουσία των μεταρρυθμιστικών δυνάμεων που ήταν συσπειρωμένες γύρω από τον Βενιζέλο εγγυόταν εν μέρει τη συμμετοχή του ελληνισμού στις κοσμογονικές αλλαγές που σύντομα επρόκειτο να έρθουν.

Ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος και οι μεταπολεμικές διευθετήσεις με τη Μικρασιατική Εκστρατεία υπήρξαν η μοναδική ευκαιρία αναίρεσης της αρχικής γενετικής αντινομίας. Η ενσωμάτωση των περιοχών όπου ζούσε και δρούσε η ακμαία ελληνική αστική τάξη και βρισκόταν στον άξονα Κωνσταντινούπολης–Σμύρνης, θα οδηγούσε στην αποκατάσταση μιας φυσιολογικής κοινωνικής δομής στο ελληνικό έθνος–κράτος.

Η αποτυχία του εγχειρήματος, που επί της ουσίας υπονομεύτηκε συνειδητά από τις κυρίαρχες ελίτ, σφράγισε αμετάκλητα τη μορφή της ελληνικής κοινωνίας.

————————————————————————————-

O άτυχος 20ος αιώνας

Ο 20ος αιώνας, παρότι φάνηκε ότι ξεκινά καλά για τους Έλληνες, τελικά δεν ήταν τόσο καλός μαζί τους. Η Μικρασιατική Καταστροφή του 1922 κόστισε περί το ένα εκατομμύριο θύματα από ένα έθνος που ήταν συνολικά επτά εκατομμύρια και κατοικούσε έως τότε στα Βαλκάνια και στη Μικρά Ασία. Δεκαοχτώ χρόνια μετά από την πρωτοφανή Καταστροφή, η Ελλάδα θα δεχτεί την επίθεση της φασιστικής Ιταλίας αρχικά και της ναζιστικής Γερμανίας στη συνέχεια.

Η Ελλάδα λεηλατήθηκε και ερειπώθηκε από τους Γερμανούς. Η παραγωγική της βάση καταστράφηκε. Τουλάχιστον 600.000 Έλληνες, δηλαδή το 13% του πληθυσμού, έχασαν τη ζωή της είτε εξαιτίας της κλοπής των αποθεμάτων της χώρας, είτε από δολοφονίες αμάχων και μάχες με το αντιστασιακό κίνημα. Οι Γερμανοί δολοφόνησαν κατοίκους 89 πόλεων και χωριών, έκαψαν περισσότερους από 1700 οικισμούς στην ύπαιθρο και εκτέλεσαν πολλούς από τους κατοίκους αυτών των χωριών. Μετέτρεψαν την χώρα σε ερείπια, λεηλάτησαν τους αρχαιολογικούς της θησαυρούς και οικειοποιήθηκαν το εθνικό της κεφάλαιο με υποχρεωτικό δανεισμό. Το οικονομικό κόστος αυτής της νέας Καταστροφής ανέρχεται σε 60 δισ. δολάρια για πολεμικές αποζημιώσεις και σε 18 δις. δολάρια για το υποχρεωτικό δάνειο.

Οι αποζημιώσεις δεν δόθηκαν ποτέ.

Η ναζιστική κατοχή της Ελλάδας είχε και άλλες συνέπειες. Καθώς διέλυσε τους κοινωνικούς και πολιτειακούς θεσμούς, δημιούργησε τις προϋποθέσεις ενός σκληρού Εμφυλίου πολέμου μεταξύ της Δεξιάς και της Αριστεράς για την πολιτική κυριαρχία, μετά το τέλος της Γερμανικής Κατοχής. Ενός Εμφυλίου που ευνοήθηκε από τα γεωπολιτικά συμφέροντα των ανταγωνιστών του Ψυχρού Πολέμου. Στην πραγματικότητα, ο Πόλεμος στην Ελλάδα δεν τελείωσε το 1945, όως στηνυπόλοιπη Ευρωπη, αλλά το 1949.

Στη συνέχεια, η Ελλάδα θα μετατραπεί σε αντικομμουνιστικό προτεκτοράτο της Δύσης, έχοντας ως επίφαση τη Δημοκρατία. Η φιλοαμερικανική δικτατορία της ακροδεξιάς που θα διαρκέσει 7 χρόνια (1967-1974) θα υποθηκεύσει οριστικά το μέλλον των Ελλήνων καταστρέφοντας με τις ευλογίες Αμερικάνων και Βρετανών την αδέσμευτη Κυπριακή Δημοκρατία και βάζοντας για πρώτη φορά στο “παιχνίδι” τη στρατοκρατική Τουρκία.

Με δυο λόγια, ανεξάρτητα από τις εσωτερικές αντινομίες και την ανικανότητα των κατά καιρούς πολιτικών ηγεσιών, οι Έλληνες πλήρωσαν πανάκριβα τις πολιτικές των μεγάλων δυνάμεων στο χώρο της Εγγύς Ανατολής και της Ανατολικής Μεσογείου.


Πως το κράτος υποθήκευσε το έθνος.

Η εκδίκηση του ‘22

Η σφοδρή οικονομική κρίση και η εν μέρει κατάρρευση του ελληνικού κράτους μπορεί να ερμηνευθεί από το γεγονός ότι για δεκαετίες χρησιμοποιήθηκε για εξυπηρέτηση ιδιοτελών στόχων διάφορων κοινωνικών ομάδων που κατάφεραν να το αλώσουν. Οι ομάδες που βαθμιαία κυριάρχησαν μετά το 1974 ήταν κυρίως οι συγκροτημένες κομματικές γραφειοκρατίες, αλλά και ομάδες με ισχύ όπως για παράδειγμα οι δικαστές. Παλαιότερα ήταν οι αξιωματικοί και οι αστυνομικοί. Όσο ξετυλίγουμε το κουβάρι της κοινωνικής ισχύος και φτάνουμε στις απαρχές τις κρατικής συγκρότησης, συναντούμε συνεχώς αντίστοιχες ομάδες συμφερόντων. Η ομάδα που δεν εμφανίζεται στον κατάλογο αυτό, στο βαθμό που θα περίμενε ο ερευνητής, είναι η ομάδα που αποκαλείται «αστική τάξη» με την αυστηρή έννοια του όρου και όχι με την ελαφρότητα και την ευκολία που χρησιμοποιείται από τη νεοελληνική κοινωνιολογία και τους νεοέλληνες πολιτικούς για να χαρακτηρίσει κάθε εύπορη ομάδα πολιτών.

Μια ώριμη ελληνική αστική τάξη

Σε αντίθεση με την προβληματική δομή που υπήρχε στο ελεύθερο ελληνικό Βασίλειο των 4,5 εκατομμυρίων πολιτών -και βασιζόταν στην κατίσχυση των κρατικοδίαιτων στρωμάτων- στην άλλη πλευρά του Αιγαίου αναπτύχθηκε από τα μέσα του 19ου αιώνα μια ώριμη ελληνική αστική τάξη.

Οι Έλληνες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας πριν το 1914 φαίνεται ότι ήταν περί τα 2.2 εκατομμύρια (1.8 στη Μικρά Ασία και 400 χιλιάδες στην Ανατολική Θράκη με την Κωσταντινούπολη) σ’ ένα συνολικό πληθυσμό 10 περίπου εκατομμυρίων. Η οικονομική τους ισχύ ήταν πολύ μεγαλύτερη της πληθυσμιακής τους αναλογίας. Το 50% του επενδεδυμένου κεφαλαίου στη βιομηχανία, καθώς και το 60% σε κλάδους μεταποίησης ανήκαν σε πολίτες που προέρχονταν από τις ελληνικές οθωμανικές κοινότητες. Το 1912, από τις 18.063 εμπορικές επιχειρήσεις της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, σε Έλληνες ανήκε το 46%, το 23% σε Αρμένιους, το 15% σε μουσουλμάνους.

Υπολογίζεται ότι το 1914 από τις 6.507 βιομηχανίες και βιοτεχνίες, το 49% ανήκε σε Οθωμανούς Έλληνες, ενώ Έλληνες ήταν και το 46% των τραπεζιτών. Την ίδια χρονιά, υπολογίζεται ότι Έλληνες ήταν το 52% των γιατρών, το 49% των φαρμακοποιών, το 52% των αρχιτεκτόνων το 37% των μηχανικών και το 29% των δικηγόρων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Το 1921, στην Κωσταντινούπολη, τα 171 από τα 257 εστιατόρια ανήκαν σε Έλληνες, όπως και οι 444 από 471 ποτοποιίες και οι 528 από τις 654 επιχειρήσεις χονδρικού εμπορίου. Παράλληλα διέθεταν μια πλήρη εκπαιδευτική δομή με εκατοντάδες σχολεία αλλά και υψηλού επιπέδου ιδρύματα, όπως η Μεγάλη του Γένους Σχολή (Κωσταντινούπολη), η Ευαγγελική Σχολή (Σμύρνη), το Φροντιστήριο Τραπεζούντας, την Ιερατική Σχολή στο Ζιντζίντερε (Καππαδοκία) κ.ά. Εντυπωσιακός είναι κι ο αριθμός των εφημερίδων και περιοδικών που κυκλοφόρησαν.

Σε ιδεολογικό επίπεδο οι Έλληνες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας χαρακτηρίζονται από μια ώριμη εθνική συνείδηση, απόρροια κυρίως του ρεύματος του νεοελληνικού διαφωτισμού που από την προεπαναστατική περίοδο είχε τα μεγάλα του κέντρα στην Κωσταντινούπολη, το Αϊβαλί, τη Σμύρνη κ.ά. και της συνεχούς ύπαρξης λόγιας τάξης. Παρ’όλη όμως την εδραιωμένη εθνική ταυτότητα, οι Έλληνες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας επέλεξαν να υποστηρίξουν με κάθε τρόπο τις μεταρρυθμιστικές διαδικασίες. Μόνο όταν η προοπτική της δημοκρατικής μετεξέλιξης ακυρώθηκε από το εθνικιστικό κίνημα των Νεότουρκων και υπέστησαν την προαποφασισμένη Γενοκτονία από το 1914, αποφάσισαν να υποστηρίξουν την πολιτική τους αυτοδιάθεση.

Εξοντώνοντας τους αστούς

Η επιλογή θα εκφραστεί μετά το τέλος του Α’ παγκοσμίου Πολέμου με το αίτημα για Ένωση με την Ελλάδα, ή την αυτονόμηση, της Ιωνίας και της Ανατολικής Θράκης, καθώς και για δημιουργία δεύτερου ελληνικού κράτους στο μικρασιατικό Βορρά, στον Πόντο. Μόνο που η Μικρασιατική Καταστροφή –η οποία φαίνεται ότι υπήρξε αποτέλεσμα των επιλογών των κρατικοδίαιτων ομάδων εξουσίας που ήταν συσπειρωμένες γύρω από τη μοναρχία- σταμάτησε τη διαδικασία εθνικής ολοκλήρωσης, επέτρεψε τη διαιώνιση της κυριαρχίας των παλαιοελλαδικών ελίτ και οδήγησε στην εξόντωση της ελληνικής αστικής τάξης, μετατρέποντάς την -μαζί με χιλιάδες άλλους αγρότες και εργάτες της Μικράς Ασίας και της Ανατολικής Θράκης- σε «απόβλητους τουρκόσπορους πρόσφυγες».

Τελικά, η μοιραία ιστορική στιγμή που καθόρισε την πορεία του σύγχρονου ελληνισμού υπήρξε το ’22. Τότε θα γίνει η εθνική ολοκλήρωση έστω και με τον αντίστροφο και τραγικό τρόπο που επέβαλε η Ήττα. Τότε θα κλείσει η ιστορική διαδικασία που άνοιξε με την ανολοκλήρωτη Επάνασταση του 1821. Τότε θα καταστραφεί η μοναδική ελληνική τάξη που αναδείχθηκε κατά τον 19ο έως και τις αρχές του 20ου αιώνα. Έως τότε το έθνος ήταν μέγεθος που ξεπερνούσε το κράτος. Από εκεί και πέρα το κράτος και οι ομάδες που το ήλεγχαν, θα κυριαρχήσουν επί του ελληνικού έθνους.



Η μεταπρατική Ελλάδα καταρρέει

Με αφορμή το άρθρο του Βλάση Αγτζίδη «Ποια Ελλάδα καταρρέει» έκανα ορισμένες σκέψεις. Δεν μπορεί μεν να διαφωνίσει κανείς με τον κύριο όγκο της ιστορικής αποτίμησης του κειμένου, δηλαδή την απώλεια της αστικής τάξης Ελλήνων της Μικράς Ασίας και του Πόντου στο Ελλαδικό κράτος, ως τέτοια. Έχω όμως μία επιφύλαξη και μία επισήμανση αποσαφήνισης της κατάρρευσης.

Θα αρχίσω από τη δεύτερη και σταδιακά θα προχωρήσω στην πρώτη.

Το πλαίσιο ή η αφορμή του κειμένου είναι η κατάρρευση της Ελλάδας κατά την παρούσα κρίση. Αξίζει να ξεχωρίσουμε τον συστημικό (γενικό) από τον τοπικό (Ελλαδικό) χαρακτήρα της κατάρρευσης. Ειδάλλως θα έχουμε παρεξηγήσεις και εμπέδωση της στρεβλής εικόνας, την οποία φαίνεται, εκ πρώτης τουλάχιστον όψεως, να υιοθετεί ένα μεγάλο μέρος του Δυτικοευρωπαϊκού τύπου και πολιτικού συστήματος. Η επισήμανσή μου είναι ότι η κρίση είναι πολύ περισσότερο συστημική από τοπική. Είναι μάλλον πολιτικοί λόγοι πίσω από την ελλειπή προβολή του συστημικού χαρακτήρα της κρίσης.

Πιο συγκεκριμένα, εκτιμώ ότι ένα υποτιμημένο αίτιο της κρίσης έγκειται σε εκείνο το οικονομικό μοντέλο όπου ένα κράτος λειτουργεί με πολλαπλά ελλείματα επί συναπτά έτη. Τα ελλείματα καλύπτονται με επαναλαμβανόμενο ετήσιο δανεισμό από τις αγορές. Εφόσον το μοντέλο αυτό υιοθετείται, είτε έχει κανείς λόγο χρέους προς ΑΕΠ 120%, είτε έχει 80%, είτε 50%, κάποια στιγμή η συνεχής άνοδος του λόγου θα δημιουργήσει πρόβλημα περαιτέρω δανεισμού. Ομολογουμένως, η παραπάνω εικόνα είναι απλουστευτική, διότι άφησε αδιάφορη την ικανότητα διαχείρισης του χρέους, καθώς και τον ρυθμό αύξησής του.

Ξεκαθαρίζοντας μία ακόμα στρέβλωση, θα πω ότι ακόμα και ο ίδιος λόγος χρέους δεν συνιστά απαραίτητα ακριβώς ίδια περίπτωση. Είναι εντελώς διαφορετικό το ρίσκο και η δυναμική για έναν δανειστή να δώσει δάνειο 20 μονάδων νομίσματος σε κάποιον ο οποίος εισπράττει τον χρόνο 100 από μίσθωση ακινήτου σε σύγκριση με άλλον ο οποίος εισπράττει 100 από επιχειρηματική δραστηριότητα παραγωγής προϊόντων.

Φτάσουμε έτσι και στις καθαρά ελληνικές πτυχές της κρίσης. Υιοθετήσαμε μεν το μοντέλο, όμως η περίπτωσή μας είχε και ιδιάζοντα στοιχεία που μας έκαναν τελικά τον πιο αδύναμο κρίκο.
Ιδού τι κάναμε ως χώρα τις τελευταίες δεκαετίες: εξαφανίσαμε την παραγωγή μας (πηγαίνετε με χρονομηχανή σε μία λαϊκή αγορά το 1980 και σήμερα και συγκρίνετε την προέλευση αγροτικών προϊόντων), μετασχηματίσαμε τον ιδιωτικό τομέα σε κρατικοδίαιτο, ενοχοποιήσαμε το επιχειρηματικό κέρδος, εισαγάγαμε τη φαυλότητα σε όλην την κοινωνία (βλέπε ομολογία Πάγκαλου ότι τις εκλογές του 1985 τις κέρδισε το ΠΑΣΟΚ λόγω ενός «πρωτοφανούς οργίου διορισμών και παροχών» – βίντεο στο youtube), αναγάγαμε την διαπλοκή του ενός και ενιαίου πολιτικοδημοσιογραφικού συστήματος σε επιστήμη και σε προπαγανδιστικό μηχανισμό, μαγειρέψαμε τα στατιστικά ώστε να ικανοποιήσουμε τους όρους εισόδους στην ΟΝΕ, καταχραστήκαμε τα χαμηλά επιτόκια δανεισμού του ευρώ και συνεχίσαμε τη διόγκωση των κρατικών εξόδων την περίοδο εντός ευρώ 2001-2009. Ταυτόχρονα, θρέψαμε ένα τεράστιο παρακράτος μιζών με σωρεία σκανδάλων. Μπορεί τα μαύρα χρήματα από τα ταμεία της Ζήμενς την περίοδο 1998-2006 να έφταναν στο ύψος των 100 εκατομυρίων ευρώ σύμφωνα με τη Γερμανική δικογραφία (από τα οποία ανιχνεύσαμε τελικά μόνο το 1.2 εκ., και οι δύο επιβεβαιωμένοι παραλήπτες κυκλοφορούν σήμερα ελεύθεροι με πρόστιμα 5000 ευρώ λόγω «ελλειπούς πόθεν έσχες» 7-8 χρόνια αργότερα!), όμως το κόστος στο ελληνικό δημόσιο όλων αυτών των έργων ήταν πολλαπλάσιο λόγω κακών αναθέσεων, ελλατωματικών προϊόντων, καθυστερημένων παραδόσεων κλπ.

Αυτά λίγο-πολύ συνιστούν την τοπική ελληνική πτυχή της κρίσης.

Και το ερώτημα είναι το εξής: θα αποφεύγονταν όλα αυτά εάν είχαμε διαμορφώσει μία συνεπέστερη μορφή έθνους-κράτους, «εφάμιλλη των ευρωπαϊκών» βασισμένη σε μία αντίστοιχη ελληνική αστική τάξη. Αυτήν την οποία απωλέσαμε ή έστω μία οποιαδήποτε άλλη ιδεατά φτιαγμένη; Είναι αυτός ο λόγος που καταρρέει η Ελλάδα;

Προσωπικά έχω επιφυφλάξεις. Το ένα τεκμήριο είναι, όπως ήδη επισήμανα, ότι η κρίση είναι μερικώς τοπική και μερικώς συστημική. Το μοντέλο αυτό δεν είναι ελληνικό. Εμείς μόνο το αντιγράψαμε. Όπως και άλλοι. Επίσης, με την εξαίρεση ίσως της Γερμανίας (και 1-2 πολύ μικρών κρατών, όπως πχ του Λουξεμβούργου), όλα τα κράτη της ΕΕ νοσούν από την ίδια ασθένεια των πολλαπλών ελλειματικών προϋπολογισμών. Πολλές δε από αυτές έχουν κοινά προβλήματα, η Ιρλανδία, η Πορτογαλία, η Ιταλία, η Ισπανία, το Βέλγιο. Μέχρι και η Γαλλία. Επίσης, το μοντέλο αυτό δεν είναι καν ευρωπαϊκό. Προεξάρχων θιασώτης του είναι οι ΗΠΑ.

Δεν εστιάζω λοιπόν το ελληνικό πρόβλημα τόσο στην αδυναμία μίας αστικής τάξης αντάξια των δυτικών κοινωνιών, αλλά στον μεταπρατικό χαρακτήρα του ελλαδικού κράτους. Από την ίδρυσή του το ελληνικό κράτος αποσκοπούσε σαφώς στην αντιγραφή θεσμών, ιδεών και μεθόδων από τα δυτικά κράτη. Άκριτη αντιγραφή. Χωρίς την προϋπόθεση της ζωντανής αφομοίωσης, δηλαδή την επεξεργασία και τον στοχασμό των ιδιαιτεροτήτων της κοινωνίας.
Η γνώμη μου είναι λοιπόν ότι αυτή είναι η Ελλάδα που καταρρέει: η μεταπρατική Ελλάδα.





Ένας συνάδελφος μου έστειλε την ερώτηση: “Do you mean that the Greek elite deliberately worked for the catastrophe of 1922? Could you please elaborate?”

Του απάντησα ως εξής:

Η μελέτη της Μικρασιατική Καταστροφής με οδήγησε σ’ αυτό το αληθινά τραγικό συμπέρασμα.

Σας προτείνω τρία κείμενα, στα οποία η άποψη αυτή αναπτύσσεται πληρέστερα:

1) Για το διεθνές πλαίσιο που υπήρχε έως το Νοέμβριο του 1920, μ’ αφορμή το βιβλίο του Κ. Σβολόπουλου “«Η απόφαση για την επέκταση της ελληνικής κυριαρχίας στη Μικρά Ασία»
http://kars1918.wordpress.com/2010/03/04/svolopoulos-2/

2) ΑΝΤΙΝΟΜΙΕΣ ΚΑΙ ΑΝΟΡΘΟΛΟΓΙΣΜΟΙ ΣΤΟ ΒΩΜΟ ΤΗΣ “ΜΙΚΡΑΣ ΠΛΗΝ ΕΝΤΙΜΟΥ ΕΛΛΑΔΟΣ”
http://kars1918.wordpress.com/2010/12/27/i_dragumis/

3) Το αφιέρωμα που επιμελήθηκα: “Πώς φτάσαμε στην Καταστροφή. Η Σμύρνη φλέγεται 14 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 1922” η “Ελευθεροτυπία” του Σαββάτου (17 Σεπτεμβρίου 2011)

http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=17/09/2011&id=310410
http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=17/09/2011&id=310411

Υπήρχε και ένα “Εν κατακλείδι” που για λόγους χώρου δεν δημοσιεύτηκε. Το έχω συμπεριλάβει στην ανάρτηση στο μπλογκ μου: http://kars1918.wordpress.com/2011/09/18/asia-minor-22/ και είναι το παρακάτω:

Εν κατακλείδι

Η Γενοκτονία που υπέστησαν οι Έλληνες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και η αποτυχία της Ελλάδας να επιβάλλει τη Συνθήκη των Σεβρών στο τουρκικό εθνικιστικό κίνημα, οδήγησαν στην οριστική γεωπολιτική υποβάθμιση, στην απώλεια του πλήρους ελέγχου του Αιγαίου, στη μείωση του ελληνικού ρόλου στην Ανατολική Μεσόγειο και πάνω απ’ όλα, στην διαιώνιση μιας προβληματικής δομής που χαρακτηριζόταν -από της ιδρύσεως του ελληνικού κράτους- από την έλλειψη σύγχρονων αστικών στρωμάτων και την πλήρη διαπλοκή των κατά καιρούς δημιουργούμενων ελίτ με το κράτος.

Αναλογιζόμενοι 89 χρόνια μετά την ελληνική αποτυχία στο νου έρχεται η ρήση του Λόιδ Τζορτζ, όταν η Ελλάδα φάνταζε ως η μελλοντική μεγάλη δύναμη στην Αν. Μεσόγειο: ««Τίποτα λιγότερο της προδοσίας από την ελληνική πλευρά ή ανικανότητας που ισοδυναμεί με προδοσία, δεν θα ήταν δυνατόν να καταστήσει τους Τούρκους της Ανατολίας ικανούς να επιδράμουν στη Σμύρνη και να ρίξουν τους Έλληνες στη θάλασσα».

Όπως και η διαπίστωση του ιστορικού Douglas Dakin : «…Ακόμα και σήμερα δεν έχει σιγάσει η διαμάχη γύρω από το ζήτημα γιατί οι ελληνικές δυνάμεις που υπερτερούσαν αριθμητικά και δεν ήταν πολύ χειρότερα εξοπλισμένες από τα στρατεύματα του Κεμάλ, οδηγήθηκαν σ’ αυτή την καταστρoφική ήττα.» ( “H ενοποίηση της Ελλάδας 1770-1923”, εκδ. ΜΙΕΤ)


Πότε τέλειωσε ιστορικά ο Ελληνισμός
Tου Χρηστου Γιανναρα

Πότε τελειώνει ιστορικά ένας λαός που σημάδεψε με την παρουσία του την πορεία της ανθρωπότητας; Προφανώς, όταν πάψει να παράγει ή να συντηρεί καινοτόμο ιδιαιτερότητα. Οταν χάσει ακόμα και την επίγνωση της κάποτε προσφοράς του, όταν εκπέσει σε ρητορικές μόνο καυχήσεις για κατορθώματα που δεν μπορεί πια να κατανοήσει τη σημασία τους.

Αν είναι αυτό το κριτήριο του ιστορικού τέλους, πότε τέλειωσε ιστορικά ο Ελληνισμός;

Στο σχολείο μαθαίναμε τη δόλια απάντηση της δυτικής ιστοριογραφίας που είχε υιοθετήσει και ο Κοραής: Ο Ελληνισμός τέλειωσε το 529, όταν ο Ιουστινιανός έκλεισε και τυπικά τα τελευταία απομεινάρια φιλοσοφικών σχολών της Αθήνας.

Από τα τέλη του 19ου αιώνα, η απροκατάληπτη έρευνα άρχισε να κατεδαφίζει τη μεθοδική κατασυκοφάντηση του ψευδωνύμως, για χλεύη, λεγόμενου «Βυζαντίου»: να καταδείχνει τα ιλιγγιώδη επιτεύγματα πολιτισμού, με ακραιφνή ελληνική ιδιαιτερότητα, που το χαρακτηρίζουν και σημαδεύουν την ανθρώπινη Ιστορία. Τότε μεταθέσαμε το τέλος του Ελληνισμού στην άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Τούρκους, το 1453.

Η λεγόμενη «Γενιά του ’30» μας έδειξε ότι ακόμα και κάτω από τον ζυγό των Τούρκων οι Ελληνες, φτωχοί, αγράμματοι, σκλάβοι, συνέχισαν να παράγουν ιδιαιτερότητα πολιτισμού, Τέχνη και θεσμούς με τους ίδιους άξονες αναφοράς και τις ίδιες ιεραρχήσεις προτεραιοτήτων που χαρακτήριζαν ανέκαθεν την ελληνικότητα. Και τότε μεταθέσαμε το ιστορικό τέλος του Ελληνισμού στο 1833, όταν Βαυαροί και Κοραϊκοί συγκρότησαν το νεωτερικό ελλαδικό κρατίδιο, προγραμματικά αποκομμένο από την οργανική ιστορική του συνέχεια, με πολιτιστικές επιδόσεις μόνο στη μίμηση των δυτικών προτύπων και την ελληνική ταυτότητα μεταποιημένη σε φολκ λορ και ιδεολόγημα.

Αποδίδεται στον ηπειρώτη πατριάρχη Αθηναγόρα η εκτίμηση ότι ο Ελληνισμός τέλειωσε με τη Μικρασιατική Καταστροφή, το 1922: Μπορεί το ελλαδικό κρατίδιο των Αθηνών να ήταν καταγωγικά αφελληνισμένο, να κατανοούσε τον Ελληνισμό με τους όρους του νεωτερικού εθνικισμού, δηλαδή να τον καταδίκαζε να είναι βαλκανική επαρχία. Ομως, υπήρχε παράλληλα η πληθυσμική πραγματικότητα εκατομμυρίων Ελλήνων της Μικρασίας, του Πόντου, της Ανατολικής Θράκης, της Ανατολικής Ρωμηλίας, Ελληνισμός με συνείδηση κοσμοπολίτικης αρχοντιάς και ταυτότητα πολιτισμού, όχι κρατικής εθνότητας.

Με ποια κριτήρια πιστοποιούμε τη συνέχεια ή την ασυνέχεια (το ιστορικό τέλος) της ελληνικής ιδιαιτερότητας; Οχι βέβαια με τη συντήρηση και παγίωση των ίδιων πάντα σχημάτων του βίου και της έκφρασης. Η συνέχεια της ταυτότητας (δημιουργικής ετερότητας) ενός λαού γίνεται φανερή στη διατήρηση των ίδιων προτεραιοτήτων, της ίδιας ιεράρχησης αναγκών, της ίδιας αξιολόγησης ποιοτήτων.

Το πέρασμα από την «κοινωνία της χρείας» στην «πολιτική κοινωνία» (από την ατομοκεντρική χρησιμοθηρία στο κοινό «άθλημα αληθείας») είναι σταθερό γνώρισμα ελληνικότητας. Τόπος και τρόπος του αθλήματος στην Αρχαία Ελλάδα ήταν η αυτόνομη πόλις – κράτος, πραγμάτωση και φανέρωση του τρόπου η «εκκλησία του δήμου». Τόπος και τρόπος του αθλήματος στον εκχριστιανισμένο Ελληνισμό (Βυζάντιο και Τουρκοκρατία) ήταν η αυτοδιαχειριζόμενη κοινότητα – ενορία και φανέρωση του τρόπου η «εκκλησία των πιστών».

Ο στόχος στον οποίο απέβλεπε η πόλις (ο τρόπος του όντως αληθούς) αποτυπώνεται στη λογική αρμονία των αρχιτεκτονικών μελών του Παρθενώνα, στην αφαιρετική υποδήλωση του καθολικού λόγου της ουσίας (όχι του εφήμερου ατόμου) που σαρκώνει το άγαλμα, στην τραγωδική δραματουργία της θεατρικής εκφραστικής. Αντίστοιχα, ο στόχος της ευχαριστιακής κοινότητας αποτυπώνεται στο αρχιτεκτονικό (στατικής) ρίσκο της διαδοχής θόλων, ημιθολίων, σφαιρικών τριγώνων που λογοποιεί την ύλη, παραπέμπει στην «κένωση» – σάρκωση του Λόγου ως τρόπο τής όντως υπάρξεως. Aποτυπώνεται στη «διάβαση επί το πρωτότυπον» που κατορθώνει (με την ίδια αφαιρετική επιδίωξη του αγάλματος) η βυζαντινή Εικόνα ή στην «αποκαλυπτική» δραματουργία (με πιστότητα στο αρχαίο σκηνικό υπόδειγμα) της εκκλησιαστικής Ευχαριστίας.

Σήμερα δεν καταλαβαίνουμε τίποτα από τις προτεραιότητες αναγκών και στόχων που εξασφάλιζαν τη συνέχεια του τρόπου της ελληνικότητας, δεν μπορέσαμε να διασώσουμε στο ελλαδικό κρατίδιο αυτόν τον τρόπο ούτε ως μνήμη, θησαύρισμα παιδείας. Μας είναι αδύνατο να κατανοήσουμε (δεν έχουμε προσλαμβάνουσες παραστάσεις), πώς μπορεί μια συλλογικότητα να οργανώθηκε κάποτε με προτεραιότητα ανάγκης την υπαρκτική γνησιότητα και όχι τη χρησιμότητα. Ερμηνεύουμε την Αρχαία Ελλάδα, το Βυζάντιο, την Τουρκοκρατία με τα κριτήρια και τα δόγματα του Ιστορικού Υλισμού ή με τις προ-πολιτικές ατομοκεντρικές αξιώσεις του Διαφωτισμού – μιλάμε για την αρχαία αθηναϊκή δημοκρατία σαν το προανάκρουσμα «αυτοθεσμιζόμενης» κολλεκτίβας ή «κομμούνας».

Ο Ελληνισμός τέλειωσε ιστορικά με αργό και βασανιστικό (ταπεινωτικό) ψυχορράγημα που ξεκίνησε το 1833 και συνεχίζεται, άγνωστο για πόσο ακόμη. Παλεύουμε να πιθηκίσουμε με συνέπεια τα «φώτα» της Εσπερίας, την παραχάραξη του αθλήματος της σχέσης σε μονοτροπία της χρήσης. Και ούτε αυτό δεν καταφέρνουμε, ο μεταπρατισμός μάς καθηλώνει σε τριτοκοσμικά επίπεδα υπανάπτυξης, διαφθοράς, οργανωτικής διάλυσης, απαιδευσίας, βαναυσότητας στην καθημερινή συμπεριφορά.

Αν συνεχίζουμε κωμικά να καυχώμαστε για την Αρχαία Ελλάδα, είναι επειδή μάς μάθανε ότι στο δικό της κληροδότημα βασίστηκε, και αυτό αξιοποίησε ο καταναλωτικός πολιτισμός της Δύσης, που εμείς αποκλειστικά θαυμάζουμε και είναι το ίνδαλμά μας. Ωσάν να ήταν ποτέ δυνατό η ταύτιση του «αληθεύειν» με το «κοινωνείν» να γεννήσει τον ατομοκεντρισμό του cogito ή της αισθησιοκρατίας, η μεταφυσική στόχευση της αρχαιοελληνικής δημοκρατίας να παραγάγει το όνειδος της σημερινής εμπορευματοποιημένης κομματοκρατίας.

Το ιστορικό ψυχορράγημα του Ελληνισμού είναι βασανιστικό και ταπεινωτικό, γιατί συνεχίζουμε να υπάρχουμε χωρίς πια να είμαστε Ελληνες και χωρίς να μπορούμε να γίνουμε «Ευρωπαίοι». Και απομνημείωση αρχιτεκτονική του χαμένου προσώπου μας είναι η βλάσφημη αισχρουργία του Νέου Μουσείου της Ακρόπολης: Αυτάρεσκη αναίδεια μιας αφελληνισμένης κοινωνίας, που χρυσοπληρώνει Αμερικανοελβετό για να φιλοτεχνήσει «μοδέρνο» νεοπλουτίστικο πορτραίτο της αμάθειας και ασχετοσύνης της.


Σε κάθε παραμικρή πτυχή του το σημερινό ελληνώνυμο κρατίδιο είναι μια ύβρις της ελληνικότητας.

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_1_19/07/2009_322748




Το έθνος στην πλανητική εποχή

Ιανουαρίου 17th, 2012

Στο αρθρο αυτο (1996) ο Π. Κονδυλης αντικρουει επιχειρηματα εθνικιστων και αντιεθνικιστών και παρουσιάζει τις επιλογές του ελληνικού εθνοκράτους: εξέγερση κατά της εξάρτησής του ή υποταγή. Επισημαίνει ότι η εξέγερση μπορεί να γίνει δια του εκσυγχρονισμού του

Αποσπάσματα

Το να μιλάει κάποιος για το έθνος κατά τρόπο μεροληπτικό και ιδεολογικό είναι ο κανόνας και θα παραμείνει ο κανόνας. Ωστόσο δεν βλάπτει αν παραβιάζεται κάπου-κάπου ο κανόνας αυτός, έστω και με κίνδυνο να βρεθεί όποιος το κάνει ανάμεσα σε δύο πυρά. Στη μία άκρη του πεδίου της μάχης βρίσκεται η εθνικιστική “δεξιά”, η οποία θεωρεί το έθνος ως το φυσικό πλαίσιο ζωής του ανθρώπου [...και] συγχέει το δικαίωμα ζωής του έθνους με την έννοια της κυριαρχίας του κράτους, μη θέλοντας να εμπιστευθεί το πεπρωμένο του έθνους σε ένα πολυεθνικό κράτος. [...] Δεν μπορεί να μη μειδιάσει κανείς όταν βλέπει σήμερα στην Eυρώπη ότι μερικοί «δεξιοί» εθνικιστές, οι οποίοι επιπλέον αυτοαποκαλούνται «συντηρητικοί», χρησιμοποιούν εναντίον του «Mάαστριχτ» εν μέρει τα ίδια επιχειρήματα που χρησιμοποιούσαν οι κλασικοί συντηρητικοί του 18ου και του 19ο αι. εναντίον της διαμόρφωσης των σύγχρονων εθνικών κρατών. Γιατί ακριβώς οι εκπρόσωποι του κλασικού συντηρητισμού απέρριπταν το εθνικά ομοιογενές κράτος και έδιναν την προτίμησή τους στο πολυεθνικό, του οποίου συνεκτικός δεσμός ήταν η νομιμοφροσύνη προς μια δυναστεία και ένα στέμμα (π.χ. Aυστροουγγαρία).

Στην αντίπερα όχθη φωνασκεί η κοσμοπολιτική και ειρηνιστική «αριστερά», η οποία ελπίζει ότι η έκλειψη των εθνών θα φέρει τη μόνιμη ειρήνη. Tο λογικό σφάλμα είναι προφανές: πόλεμοι γίνονταν και προ της δημιουργίας των εθνών και καμιά στατιστική δεν στηρίζει τη θέση ότι η εμφάνιση του εθνικισμού πολλαπλασίασε τους πολέμους [...] Mολονότι τώρα η «αριστερά» επιθυμεί να εξουδετερώσει ή μάλλον να εξαλείψει από προσώπου γης τους προφανώς σφριγηλούς εθνικισμούς, ωστόσο προσπαθεί ταυτόχρονα να αποδείξει ότι καθαρά έθνη δεν υπάρχουν, επομένως ότι χύνεται ιδρώτας και αίμα για το τίποτε και η παραφροσύνη είναι πλήρης. Tα γεγονότα, τα οποία αναφέρονται συναφώς, πρέπει αναμφίβολα να τα πάρουμε πολύ σοβαρά. Πράγματι, αποδείχτηκε ματαιοπονία η αναζήτηση αμιγών φυλών και εθνών ή η κατάστρωση ενός πάγιου καταλόγου αντικειμενικών και γενικών γνωρισμάτων, με βάση τα οποία θα μπορούσε να ορισθεί το έθνος [...] Aυτά όλα μπορούν να γίνουν δίχως δυσκολία δεκτά όμως από πολιτική άποψη δεν έχουν το παραμικρό βάρος. Tο πολιτικά φλέγον ερώτημα είναι αν συγκεκριμένα σύνολα έχουν την ανάγκη και τη διάθεση, έστω και επιστρατεύοντας μύθους, να ορίσουν τον εαυτό τους ως έθνος και να ενεργήσουν στο όνομα αυτού του έθνους, δηλαδή να ζήσουν και να πεθάνουν. Aν το κάνουν αυτό, αδιαφορώντας μάλιστα για το τι είναι αλήθεια και τι ψέμα, τότε έχουν προφανώς, καλώς ή κακώς, τους λόγους τους, και το μόνο ουσιώδες ζήτημα είναι αν και στο μέλλον θα θεωρούν αυτό το κατασκεύασμα το καλύτερο μέσο για την προάσπιση των συμφερόντων τους. Aν τούτο συμβαίνει πράγματι, τότε οι ιστορικές αποδείξεις και ανταποδείξεις αποτελούν χαμένο κόπο [...]

Σήμερα [...] το ζήτημα δεν είναι αν «το έθνος», γενικά κι αφηρημένα, μπρεί να επιβιώσει ή όχι, αλλά αν τούτο ή εκείνο το υφιστάμενο έθνος εκπληρώνει ή όχι τους όρους της βιώσιμης πολιτικής μονάδας μέσα στην πλανητική εποχή [...]

[Ε]θνικά κράτη, τα οποία τελούν υπό έμπρακτη πολιτική και οικονομική εξάρτηση[:] Tο αν θα στέρξουν στη μοίρα τους αυτή, ώστε τουλάχιστον με την υποταγή τους σε μιαν ισχυρότερη δύναμη να μην αποκοπούν ολότελα από την πλανητική εξέλιξη, ή αν θα εξεγερθούν εναντίον αυτής της μοίρας, γιατί θεωρούν τον οικουμενισμό των μεγάλων δυνάμεων μέσο επεκτατισμού και εκβιασμού –αυτό δεν θα το αποφασίσει μόνον η ψυχρή λογική του συμφέροντος, αλλά και βαθύρριζα συναισθήματα. Eπίσης, ανοιχτό είναι το ζήτημα αν η εξέγερση εξυπηρετεί καλύτερα τη συντήρηση της παραδοσιακής ταυτότητας από ό,τι την εξυπηρετεί η υποταγή. Γιατί η εξέγερση, αν θέλει να είναι επιτυχής, απαιτεί γρήγορο εκσυγχρονισμό, ενώ η εκούσια υποταγή μπορεί να συνοδεύεται από την ανακαίνιση παραδοσιακών ψευδοπροσόψεων για λόγους ψυχικής υπεραναπλήρωσης και τουριστικής αξιοποίησης (παράδειγμα η σημερινή Eλλάδα) [...]

ΠΗΓΗ: Καθημερινή, 04.07.1996. Πλήρες κείμενο (σ. 34)

http://kondylis.wordpress.com/2012/01/17/ethnos/






…..Θεωρητικές και μεθοδολογικές ανεπάρκειες στην ανάλυση του Κόμματος για τον ελληνικό καπιταλισμό που αφορούσαν το επίπεδο ανάπτυξης του, τη θέση του στο διεθνή συσχετισμό και το χαρακτήρα της εξουσίας, οδήγησαν να παρεμβάλει στο γενικό στόχο για το σοσιαλισμό ένα αστικοδημοκρατικό στάδιο εξουσίας, ως αναγκαίο για να ωριμάσουν οι υλικές προϋποθέσεις του περάσματος στο σοσιαλισμό. Αυτή η ανάλυση και η στρατηγική της διέξοδος δεν επιβεβαιώθηκαν από τη ζωή. Αποδείχθηκαν λαθεμένες.

Το ελληνικό κράτος από τη γέννηση του είχε πολύ περιορισμένη έκταση και κυρίως περιορισμένο πληθυσμό, περιορισμένη εσωτερική αγορά, που είναι παράγοντας καθυστέρησης της εσωτερικής κεφαλαιακής συσσώρευσης. Τα πιο σημαντικά αστικά κέντρα με ελληνόφωνο πληθυσμό (Σμύρνη, Κωνσταντινούπολη, Οδησσός) έμειναν έξω από αυτό, ενώ καθυστέρησε η ένταξη της Θεσσαλονίκης και των Ιωαννίνων. Παράλληλα, το ελληνικό κράτος άσκησε πολιτική συντήρησης των αγροτών μικρών εμπορευματοπαραγωγών (διανομή μικρού κλήρου, επιδότηση ορισμένων καλλιεργειών κλπ.). Όσον αφορά τα τμήματα της αστικής τάξης, που είχαν έδρα τους την Ύδρα, τη Σύρο, την Πάτρα και που ασχολούνταν με τη ναυτιλία και το εμπόριο, ήταν ήδη αρκετά διεθνοποιημένα, στρέφονταν περισσότερο στην εξωτερική παρά στην εσωτερική αγορά.

Η αστική εξουσία μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα επιδίωκε να επεκτείνει την επικράτεια της αποσπώντας εδάφη από την Οθωμανική Αυτοκρατορία, εξασφαλίζοντας συμμαχίες με ηγετικές καπιταλιστικές δυνάμεις (Αγγλία, Γαλλία). Η γεωστρατηγική θέση της Ελλάδας την καθιστούσε αντικείμενο του ενδιαφέροντος ισχυρών καπιταλιστικών κρατών.

Το σύνολο των αντιθέσεων δεν ερμηνεύθηκε πάντοτε αντικειμενικά από το ΚΚΕ, γεγονός που επέδρασε και στη στρατηγική του…..

( Δοκίμιο ιστορίας ΚΚΕ, Β Τόμος, 2011)

http://www.scribd.com/fullscreen/59521073






“Εδώ δεν υπάρχει κράτος σύμφωνα με τα δυτικά πρότυπα. Αντ’ αυτού υπάρχει μία χαλαρή ιεραρχία ατομιστών πολιτικών, μερικοί από τους οποίους είναι χειρότεροι από άλλους, που είναι τόσο απασχολημένοι με τον προσωπικό τους αγώνα για εξουσία, ώστε δεν έχουν τον χρόνο να αναπτύξουν οικονομική πολιτική, ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι είχαν την ικανότητα».

«Σε ολόκληρη τη χώρα, από τη μία άκρη στην άλλη, κυριαρχεί μία γκρίζα ανυπεράσπιστη, βαθιά έλλειψη πίστης για το μέλλον – μία έλλειψη πίστης που οδηγεί σε πλήρη απραξία στο παρόν. Οι άνθρωποι έχουν παραλύσει από την αβεβαιότητα και τον φόβο, οι επιχειρηματίες δεν επενδύουν, οι καταστηματάρχες δεν αποθηκεύουν προμήθειες».

«Η δημόσια διοίκηση είναι υπερβολικά εκτεταμένη. Οι χαμηλοί μισθοί προσαυξάνονται βάσει ενός εντελώς συγκεχυμένου συστήματος επιδομάτων, χάρη στα οποία μερικοί δημόσιοι υπάλληλοι κερδίζουν μέχρι και τέσσερις φορές περισσότερο από τον βασικό μισθό τους».

«Ποτέ άλλοτε δεν έχω δει διοικητική δομή που να είναι τόσο απαράδεκτη. Απλούστατα, δεν είναι δυνατόν να βασιστεί κάνεις ότι η δημόσια διοίκηση θα φέρει εις πέρας ακόμη και τις πιο απλές λειτουργίες μίας κυβέρνησης – την είσπραξη των φόρων, την εφαρμογή οικονομικών κανόνων, την επισκευή δρόμων.

Συνεπώς η δραστική μεταρρύθμιση της δημόσιας διοίκησης αποτελεί συνθήκη εκ των ουκ άνευ για την επίτευξη οποιουδήποτε άλλου αποτελέσματος στην Ελλάδα».

«Η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει άλλη πολιτική εκτός από το να εκλιπαρεί για ξένη βοήθεια ώστε να διατηρηθεί στην εξουσία απαριθμώντας θορυβωδώς τις θυσίες της Ελλάδος. Στόχος της είναι να χρησιμοποιήσει την ξένη βοήθεια ως μέσο για τη διαιώνιση των προνομιών μίας μικρής κλίκας που αποτελεί την αόρατη εξουσία στην Ελλάδα».

«Τα ναυτιλιακά συμφέροντα βρίσκονται σε ιδιαιτέρα σκανδαλώδη θέση. Σήμερα η ελληνική εμπορική ναυτιλία βρίσκεται σε άνθηση και οι εφοπλιστές καρπώνονται τα κέρδη. Όμως η χρεοκοπημένη ελληνική κυβέρνηση δεν απολαμβάνει κανένα όφελος από όλο αυτό τον πλούτο. Οι αποδοχές των ναυτικών εξακολουθούν να εισρέουν στη χώρα, αλλά τα κέρδη των πλοιοκτητών παραμένουν, στην πλειονότητά τους, στο εξωτερικό».

«Η ομάδα πίεσης της καλής κοινωνίας – οι κομψοί κοσμοπολίτες που έχουν την έδρα τους στις Κάννες, στο Σαιν Μόριτς και στην αθηναϊκή πλατεία Κολωνακίου – θα ενεργοποιηθεί. Πολλοί από αυτούς είναι γοητευτικοί άνθρωποι που μιλούν εξαιρετικά αγγλικά και αδημονούν ειλικρινά να παρέχουν κάθε δυνατή βοήθεια στην αμερικανική αποστολή. Εντούτοις θα αποπειραθούν να προσεταιριστούν την αποστολή και να τη μετατρέψουν σε ένα εργαλείο διασφάλισης των προνομιών τους».

«Αίσθησή μου είναι ότι το ελληνικό κράτος έχοντας υποβάλει αίτηση βοήθειας και εποπτείας, έχει θέσει, στο μέτρο αυτό, όρια στην ίδια του την εθνική κυριαρχία».

Paul A. Porter επικεφαλής της αμερικανικής αποστολής (Chief, American Economic Mission to Greece)
προς τον Πρόεδρό των ΗΠΑ, προκειμένου να έχει ιδία άποψη για την οικονομική κατάσταση στην Ελλάδα,
H.S. Truman, 14 Φεβρουαρίου 1947

[Από ενα αρθρο του Paul A. Porter στο τευχος της 20/9/47 του Collier's Weekly (http://www.unz.org/Pub/Colliers-1947sep20). Επίσης υπάρχει Paul A. Porter, Ζητειται ενα θαυμα για την Ελλαδα, εκδ. "Μεταμεσονυκτιες Εκδοσεις", 2006. Το βιβλιο αυτο ειναι το ημερολογιο του προεδρικου απεσταλμενου το 1947 στην Ελλαδα.]






Αρχές του 1947 η ΑΓΓΛΙΚΗ κυβέρνηση έχει ανακοινώσει στις ΗΠΑ πως
αδυνατούσε πλέον να συνεχίσει την ενίσχυση της ελληνικής κυβέρνησης
στον αγώνα της κατά της κομμουνιστικής … επικράτησης στην Ελλάδα.

Ο Αμερικανός πρόεδρος Τρούμαν προκειμένου να έχει ιδία άποψη , στέλνει
το 1947 τον Paul A. Porter ως επικεφαλής αμερικανικής αποστολής.

Μετά από έναν περίπου μήνα, ο Porter στέλνει επιστολή προς το
Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ, γράφοντας μεταξύ των άλλων:

Εδώ δεν υπάρχει κράτος !
Υπάρχει μόνο μία ιεραρχία πολιτικών, ο ένας χειρότερος από τον άλλον.
Μοναδική τους έννοια , η κατάκτηση της εξουσίας.
Σε ολόκληρη τη χώρα οι άνθρωποι έχουν παραλύσει από την αβεβαιότητα
και τον φόβο, οι επιχειρηματίες δεν επενδύουν, οι καταστηματάρχες δεν
αποθηκεύουν προμήθειες.

Και συνεχίζει:

Η δημόσια διοίκηση είναι υπερβολικά εκτεταμένη!!!!.
Οι χαμηλοί μισθοί προσαυξάνονται ΒΑΣΕΙ ΕΝΟΣ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΕΠΙΔΟΜΑΤΩΝ,
(μερικοί δημόσιοι υπάλληλοι κερδίζουν μέχρι και τέσσερις φορές
περισσότερο από τον βασικό μισθό τους !).

Η δημόσια διοίκηση δεν είναι σε θέση να προβεί ούτε στην είσπραξη
φόρων, ή την επισκευή δρόμων.

Η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει άλλη πολιτική εκτός από το να εκλιπαρεί
για ξένη βοήθεια, απαριθμώντας θορυβωδώς τις θυσίες της Ελλάδος …
!!!!
Στόχος της είναι να χρησιμοποιήσει την ξένη βοήθεια για τη διαιώνιση
των προνομιών μιας μικρης κλικας που εχει την εδρα της στην πλατεία
Κολωνακίου !…

Υπογραφή : Paul A. Porter




Η χώρα που γέννησε τη Δημοκρατία,δυστυχώς αμέσως μετά την πτώση της ελληνικής Χούντας το 1974,δημιούργησε ένα υβρίδιο Δημοκρατίας. Μπορείς να ψηφίζεις, να ανήκεις σε κόμματα, ακόμη και να διαμαρτύρεσαι. Στην ουσία όμως, την πολιτική ασκεί μια κλειστή κλίκα ανθρώπων.

Λέγονται πολλά για την ελληνική κρίση και γίνονται ακόμη περισσότερα τα οποία δεν έχουν ακουστεί. Πάνω από την Ελλάδα της κρίσης, συγκρούονται συμφέροντα, αντιλήψεις, πολιτικές. Στο επίκεντρο της κριτικής έχει μπει ο Δημόσιος Τομέας και το Κοινωνικό Κράτος. Ναι, στην Ελλάδα λειτουργεί ένας αντιπαραγωγικός Δημόσιος Τομέας, ο οποίος κυρίως αποτελείται από ανθρώπους οι οποίοι διορίστηκαν από τα κόμματα που κυβέρνησαν τα τελευταία 40 χρόνια χωρίς καμιά αξιοκρατία.

Αλλά ο προβληματικός Δημόσιος Τομέας είναι άλλος. Είναι μερικές δεκάδες επιχειρηματίες οι οποίοι ζουν από το κράτος. Πρόκειται για κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες οι οποίοι ωστόσο αποκαλούν τον εαυτό τους «υγιή επιχειρηματία».

Παίρνουν δουλειές από το ελληνικό κράτος, συνήθως σε υψηλότερες τιμές από τις πραγματικές, και χρηματίζουν πολιτικούς για να το πετυχαίνουν. Ταυτόχρονα είναι και ιδιοκτήτες Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης.Έτσι καταφέρνουν να εξασφαλίζουν την σιωπή για ό,τι κάνουν.Πολλές φορές μάλιστα αγοράζουν και μια ποδοσφαιρική ομάδα,για να έχουν λαϊκό έρεισμα,και να κρύβουν το έγκλημα πίσω από την λαϊκή προστασία,όπως ακριβώς έκανε ο Εσκομπάρ στην Κολομβία και ο Αρκάν στη Σερβία.

Το 2011, ο Ευάγγελος Βενιζέλος, ο οποίος τότε ήταν υπουργός Οικονομικών και σήμερα είναι ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ πέρυσι θεσμοθέτησε έναν φόρο για τα ακίνητα. Αλλά για τα ακίνητα που είναι μεγαλύτερα από 2.000 τετραγωνικά μέτρα ο φόρος μειωνόταν στο 60%. Ο κ. Βενιζέλος εξαιρούσε από τον φόρο τους μοναδικούς που μπορούσαν να πληρώσουν: τους πλούσιους. (Ο κ. Βενιζέλος είναι επίσης ο άνθρωπος που είναι υπεύθυνος για τη χορήγηση ενός νόμου ευρείας ασυλίας στους υπουργούς της κυβέρνησης.)

Αυτό γίνεται καθημερινά επί δεκαετίες. Η κοινή γνώμη είναι στεγανοποιημένη από την πραγματική πληροφόρηση. Κανάλια, εφημερίδες,sites ανήκουν σε αυτή την οικονομικοπολιτική ελίτ που κυβερνά την Ελλάδα.

Ένα ακόμα σκάνδαλο είναι αυτό που περιλαμβάνει τη λίστα Λαγκάρντ. Το 2010 η Christine Lagarde, τότε υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας (και σήμερα επικεφαλής του ΔΝΤ), έδωσε στην Ελληνική κυβέρνηση μια λίστα με 2000 ελλήνων καταθετών στην Ελβετία, για να διερευνηθεί ποιοί είναι φοροφυγάδες. Οι Ελληνικές Αρχές ουσιαστικά δεν έκαναν τίποτα με τη λίστα. Δύο έλληνες υπουργοί Οικονομικών,οι Παπακωνσταντίνου και Βενιζέλος μιλώντας μπροστά στην Επιτροπή της Βουλής ισχυρίστηκαν πως έχασαν την λίστα ή δεν γνώριζαν πού είναι. Εν τω μεταξύ, αρκετά μέσα ενημέρωσης κατηγόρησαν ψευδώς πολιτικούς και προσωπικότητες του επιχειρηματικού κόσμου πως ήταν μέσα στη λίστα, προκειμένου να αποκρύψουν την άσχημη πραγματικότητα: πλούσιοι άνθρωποι φοροδιέφευγαν, ενώ απελπισμένοι συμπολίτες τους έψαχναν τα σκουπίδια για φαγητό.

Όταν το HOT DOC,το περιοδικό το οποίο διευθύνω, δημοσίευσε τη λίστα τον Οκτώβριο, με συνέλαβαν με την κατηγορία παραβίασης προσωπικών δεδομένων, αλλά αθωώθηκα. Αλλά το αποτέλεσμα δεν άρεσε στην εξουσία. Ετσι με οδήγησε ξανά σε δίκη ακυρώνοντας την πρώτη, με αόριστα επιχειρήματα. Σε όλη αυτή τη διαδικασία (δημοσιοποίηση λίστας, σύλληψή μου,αθώωση) τα ελληνικά Μέσα Ενημέρωσης ήταν απόντα. Η «υπόθεση Λαγκάρντ» ήταν πρώτο θέμα παντού αλλά όχι στη χώρα που εξελίχθηκε.

Ο λόγος είναι απλός. Στη λίστα Λαγκάρντ ,είναι όλο το οικονομικοπολιτικό σύστημα που κυβερνά τη χώρα. Αυτή η διεφθαρμένη ελίτ που μιλά στο όνομα της Δημοκρατίας με την ίδια ευκολία που την ακυρώνει. Εκδότες, υπουργοί με offshore εταιρείες, τραπεζίτες, φίλοι πρωθυπουργών και βέβαια εκπρόσωποι της «μαύρης οικονομίας».

Μετά την δημοσιοποίηση της λίστας από το περιοδικό μου, η Ελληνική Κυβέρνηση δεν έκανε ούτε ένα σχόλιο για την υπόθεση.

Όταν ο κ. Βενιζέλος έφυγε από το υπουργείο Οικονομικών τον περασμένο Μάρτιο, δεν κατάφερε να δώσει υπηρεσιακά τη λίστα στον διάδοχό του. Την πήρε μαζί του.

Μόνο όταν ο επόμενος υπουργός Γιάννης Στουρνάρας, είπε σε συνέντευξή του στους Financial Times στις 2 Οκτωβρίου πως δεν παρέλαβε ποτέ τη λίστα, ο κύριος Βενιζέλος την παρέδωσε στο πρωθυπουργικό γραφείο. Κανένας δεν τον ρώτησε γιατί δεν παρέδωσε τη λίστα και τη χειρίστηκε ιδιωτικά. Και κανένας από τα τρία κόμματα της κυβέρνησης δεν τον παραπέμπει στην Προανακριτική Επιτροπή της Βουλής για τα αδικήματα που έχει διαπράξει.

Εν τω μεταξύ, πρόσφατα κυκλοφόρησε μία νέα εκδοχή της λίστας με βάση την οποία αποκαλύπτεται πως κάποιος έχει διαγράψει 3 ονόματα συγγενών του πρώην Υπουργού Γιώργου Παπακωνσταντίνου, ο οποίος ήταν ο υπουργός Οικονομικών 2009 – 2011, πριν ο κ. Βενιζέλος. Τον περασμένο μήνα, ο κ. Παπακωνσταντίνου εκδιώχθηκε από το ΠΑΣΟΚ. Σήμερα αντιμετωπίζει μια κοινοβουλευτική έρευνα, τη πιθανότητα άρσης της ασυλίας ως πρώην υπουργό, και τα τέλη της παραποίησης των δεδομένων. Ο Παπακωνσταντίνου δείχνει να γίνεται η νέα Ιφιγένεια για να μπορέσει να επιβιώσει το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα.

Όλα αυτά συμβαίνουν την ώρα που η Ελλάδα ακροβατεί επικίνδυνα πάνω από την άβυσσο της πτώχευσης και η τρικομματική κυβέρνηση εφευρίσκει και άλλους πρωτότυπους φόρους για τα χαμηλά στρώματα.Ένας στους δύο νέους είναι άνεργος. Η οικονομία συρρικνώνεται με ετήσιο ρυθμό του 6,9%. Άνθρωποι ψάχνουν τα σκουπίδια για να φάνε. Και ένα ναζιστικό κόμμα, η Χρυσή Αυγή, ανεβαίνει επικίνδυνα εκμεταλλευόμενο την αγανάκτηση του κόσμου και την οργή που δημιουργεί η ατιμωρησία.

Οι Έλληνες πρέπει να ξανά ανέβουν στο ποδήλατο της Δημοκρατίας απαιτώντας ένα τέλος στην απάτη και τη διαφθορά. Οι δημοσιογράφοι πρέπει να αντισταθούν στην χειραγώγηση και να ξανά ανακαλύψουν τη δημοσιογραφία. Και η κυβέρνηση θα πρέπει να αναβιώσει την αρχαία Ελλάδα δημοκρατική κληρονομιά της – αντί να σκοτώνει τον αγγελιοφόρο.

http://www.nytimes.com/2013/01/07/opinion/greeces-rotten-oligarchy.html?_r=0





Αμέσως μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας ο Γιώργος Σεφέρης έρχεται στην Αθήνα, Γίνεται διευθυντής του πολιτικού γραφείου και διπλωματικός σύμβουλος του αντιβασιλέα-αρχιεπισκόπου Δαμασκηνού. Από τις επαφές του με Ελληνες και ξένους ισχυρούς της εποχής θα νιώσει νέες απογοητεύσεις, που θα τις εκφράσει μ’ ένα μοναδικό τρόπο, γράφοντας στο ημερολόγιό του στα τέλη του 1945: «…η βλακεία, η εγωπάθεια, η μωρία και η γενική αναπηρία της ηγετικής τάξης στη σημερινή Ελλάδα σε φέρνει στην ανάγκη να ξεράσεις, είμαι βέβαιος πως τούτοι οι ελεεινοί δεν αντιπροσωπεύουν τη ζωντανή Ελλάδα, δεν αντιπροσωπεύουν τίποτε και υπάρχουν άγνωστοι, πολλοί που δεν ξέρουν, αλλά που αξίζουν…».

Φ. Οικονομίδης, “ΣΕΦΕΡΗΣ «Η ηγετική τάξη στην Ελλάδα σε κάνει να ξερνάς», εφ. Ελευθεροτυπία, 10-3-2013.
[Από: Γιώργος Σεφέρης, «Πολιτικό Ημερολόγιο Α' 1935-1944» και «Β' 1945-1947, 1949, 1952», εκδόσεις Ικαρος, 1979 και 1985]

http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=349496


_________________
Ο ρομαντισμός δεν βρίσκεται ούτε στην επιλογή του θέματος ούτε στην ακριβή αλήθεια, αλλά περισσότερο σε έναν τρόπο να αισθάνεσαι τον κόσμο [Charles Baudelaire]

Truth springs from argument amongst friends
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
MARIA
Πρύτανης


Εγγραφή: 27 Δεκ 2006
Δημοσιεύσεις: 6835
Τόπος: ΑΘΗΝΑ

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Δευ Οκτ 14, 2013 10:09 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

χαρείτε το εσείς που ενώ δεν θέλατε τον καταστροφικό παπαδόπουλο, παράξατε καταστροφικούς πολυτεχνειάδες.... Wink

από που ν΄αρχίσω και που να τελειώσω με την περιβόητη γενιά του πολυτεχνείου???
_________________
Ο σκοπός της φύσης δεν είναι η διαιώνιση του ανθρώπινου είδους αλλά η διασφάλιση της βιοποικιλότητας των ειδών
Θεόφραστος
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Επισκόπηση όλων των Δημοσιεύσεων που έγιναν πριν από:   
Δημοσίευση νέας  Θ.Ενότητας   Απάντηση στη Θ.Ενότητα    www.filosofia.gr Αρχική σελίδα -> Συζητήσεις για Θέματα Όλες οι Ώρες είναι GMT + 2 Ώρες
Μετάβαση στη σελίδα Προηγούμενο  1, 2, 3 ... 68, 69, 70 ... 75, 76, 77  Επόμενο
Σελίδα 69 από 77

 
Μετάβαση στη:  
Δεν μπορείτε να δημοσιεύσετε νέο Θέμα σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
Δεν μπορείτε να επεξεργασθείτε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν μπορείτε να διαγράψετε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν έχετε δικαίωμα ψήφου στα δημοψηφίσματα αυτής της Δ.Συζήτησης





Μηχανισμός forum: PHPBB

© filosofia.gr - Επιτρέπεται η αναδημοσίευση του περιεχομένου της ιστοσελίδας εφόσον αναφέρεται ευκρινώς η πηγή του.

Υλοποίηση, Φιλοξενία: Hyper Center