ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΛΗΘΕΙΑΣ

[Isida]

Σχήμα ζωής
Δεν ευτύχησα να ζήσω μια ξεχωριστή γεύση ζωής,
Πέρασα απαρατήρητη,
απαρατήρητη στα απλά της κίνησης του μόχθου
και στα βολέματα ήμουν απούσα.
Απούσα στους πόθους, στην τρέλα της αφής των γήινων,
απούσα στον ίλιγγο των παραισθήσεων,
παρούσα στο μέτρημα των αποστάσεων,
των κάθε είδους αποστάσεων διαχώρισης.
Έφευγα για ένα χτύπο καρδιάς,
για ένα λεπτό ζωής,
για ένα όραμα που με συνελάμβανε
για μια αποκάλυψη
που αιχμαλώτιζε τα προσωπικά μου όνειρα
Έζησα ιδιαίτερα οράματα,
δεν έζησα ιδιαίτερες στιγμές
δεν είπα ζωή σ' αγάπησα,
δεν είχα φευγαλέες επάρσεις.
δεν είπα φτάνει, δεν είπα κουράστηκα,
δεν είδα τέλος,
Έβλεπα πάντα αρχή,
μια αρχή που κάποτε έφερε μια καινούργια αρχή,
κι αυτή γέμισε Φως τη ζωή μου,
Από τότε Τον αναγνωρίζω,
στο ολόγιομο χρυσό φεγγάρι
Τον αγγίζω στην αφή της θάλασσας
με δέος και γνώση,
ότι ΕΚΕΙΝΟς πλάθει και ποιεί τους ουράνιους
και γήινους παραδείσους.
_________________
isida

[Isida]

Ευλογούμε Εκείνον που εποίησε το αίμα Του αγάπη και την αγάπη Αρετή.

ΜΙΑ ΑΝΑΓΓΕΛΙΑ,

ΕΜΕΙς ΟΙ ΑΓΓΕΛΟΙ ΤΗΣ ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΉΣ ΙΕΡΑΡΧΙΑΣ
προσγειωθήκαμε στην φυλή σας ιδιαίτερα,
με την κραυγή των αρχαίων προγόνων:

"ότι τα πάντα εποίησαν και ουδέν παραλάβατε εξ αυτών"

και ότι απορρίψατε τα ρήματα και ποιήματά τους στο αδηφάγο Θηρίο της ύλης, γιατί η ύλη, κατά την αποκάλυψη του Ιωάννη, είναι το μέγιστο Θηρίο, που εγκυμονεί πολλαπλάσια θηρία, με απογόνους το φρικιαστικό τέρας: την Λερναία Ύδρα.

Αυτό το τέρας έλαβε την ήττα εκ των χειρών της Αρετής.
Ένα τέρας που έσπειρε το θάνατο, νικήθηκε από ένα κίνημα αγάπης,
που εξακόντισε η Αρετή μέσου του ατόμου, που δεν επελέγη,
αλλά αυτό επέλεξε με την μέθοδο της Αγαθής Ανδρείας,
της συνειδητής επιλογής και της ελεύθερης βούλησης, τον Νου,
που έσπειρε ακόντια στο σκότος και στη δεισιδαιμονία του κακού.

Εσείς θα ελευθερώσετε τη φυλή σας.
Εσείς θα την αναγάγετε, θα την προωθήσετε σε στάδια-σταθμούς
εμπειρικού και αιώνιου διαχρονικού κάλλους.
Εσείς θα προ-ωθήσετε το Ήθος, γιατί το ήθος έχει καταστεί ΑΝΑΓΚΗ.

Για αυτό το Ήθος θα κτυπήσετε τους κώδωνες του κινδύνου για τη φυλή σας. Αυτό το χώρο τον αποκαλούμε φυλή -όχι έθνος- γιατί το έθνος σας ή κράτος δεν μας εκφράζει ιδιαίτερα, για τι είναι ένα στοιχείο αρνητικό
στα μοριακά στοιχεία του σύμπαντος.

Η φυλή αυτή της ανδρείας και της σοφίας έλαβε τιμές εκ του σύμπαντος κόσμου και έλαβε ευλογίες εκ του ουρανού.
Ενώπιον αυτής της φυλής των προγονών σας υποκλιθείτε νοερά, γιατί την έχετε εκτοπίσει, την εκδιώξατε πέρα από τα σύνορα σας,
αφού έχετε απολέσει τα πιστεύω αυτής της φυλής που έλαβε σφραγίδα ουράνια.

Αυτές τις αξίες επαναφέρουμε στην ζώσα ουσία γιατί προσομοιάζουν με ζώσα ουσία "εν καταστάσει σήψης".
Αυτή η μεγάλη πορεία των αξιών, είναι ένα ασύλληπτο φυσικό γεγονός
Αλήθειας, είναι η πορεία στο χώρο του χρόνου, η χωροχρονική πορεία της αναμενόμενης έκβασης.

Εκεί κατευθύνουμε τις αξίες της φυλής του αρχαίου Ελληνικού κάλλους
του Σωκράτη, του Πλάτωνα, του Πλούταρχου και των
"αλάνθαστως πιστευόντων" Πυθαγόρα και Θαλή, των ακριβών στους υπολογισμούς και έκφραση φιλοσόφων της πορευτικής σοφίας.


Η σοφία κοσμείται εξ αυτού του επιθέτου, γιατί δεν νοείτε κατάσταση στασιμότητας, αφού ρέει και πορεύεται και στον αγώνα της πορείας καταξιώνεται εκ των μεταλλίων του ουράνιου κάλλους.
Νοήσατε επιτέλους ότι το ουράνιο κάλλος είναι η συνεύρεση με το αιώνιο κάλλος.

Τα δυο σημεία κάλλους, δηλαδή το ουράνιο και το αιώνιο, συνθέτουν ρήματα σχήματα ελεύθερης αέναης ροής βουλήσεων ατόμων, ατομικοτήτων και ουράνιων οντοτήτων. αυτά τα στοιχεία πορεύονται στους αιώνες και συμπράττουν σε αδιαπραγμάτευτες συμφωνίες,
σε όλα τα είδη αδιαπραγμάτευτης βούλησης.

Είναι τα στοιχεία που τείνουν σε όλα τα μήκη κύματος έκκλησης και συγκλίνουν σε ένα ορισμένο κανόνα- απόφαση τον κανόνα της ουσιαστικής ισορροπίας απάντων στα κελεύσματα της συμπαντικής ζωής.


ΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΗς ΑΛΗΘΕΙΑΣ
καταγράφηκαν τηλεπαθητικά το έτος 1953 από συγγενικό μου απλό ανύποπτο άτομο το οποίο αγνοούσε και το ίδιο γιατί επελέγη από τη Θεία Βούληση ως δέκτης αυτών των μηνυμάτων.
_________________
isida

[Isida]

Αγαπητέ Βαγγέλη
είδα πολλά τα πάθη
με το που πάτησα το πόδι μου εδώ μέσα,
τι θα γίνει μ' αυτά;

Ο χορός των παθών

Τα πάθη αγγίζουν επικίνδυνα τα γήινα πεδία,
τα συλλαμβάνουν και τα αφαρπάζουν.

Ο χορός τους στοχεύει να σαγηνέψει την ανθρώπινη οντότητα
που παρακολουθεί με ιδιαίτερη επιμονή.

Αυτά τα αναφλεγόμενα πάθη διχοτομούν τις αξίες της ζωής

και υποβιβάζουν τον άνθρωπο σε χαμηλότερα επίπεδα.

"Αφήστε αυτόν τον χορό, των παθών που σας παρασύρει στον Αχέροντα.

Αυτοπαρατηρείστε τον εαυτό σας.

Γίνετε αυτογνώστες και η ψυχή σας θα γίνει αυτόφωτη".
_________________
isida

[Isida]

Εσύ και ο εαυτός σου αντιμέτωποι

Ο ένας ερευνά τα λάθη του άλλου με διάθεση διαλόγου
και αποφασιστικότητα αντιμετώπισης.

Ήδη επέρχεται η πρώτη ρήξη μεταξύ σας.

Τα πάθη αποκαλύπτονται,
πλέον και καθίστανται εμφανή στη γυάλινη σφαίρα.

Τώρα απαιτείται αγώνας,
προσπάθεια για την απελευθέρωση,
για την απεξάρτηση και την τελική συμφιλίωση.
_________________
isida

[Isida]

Τρομαγμένη ψυχή

Είναι η ψυχή των παθών εκ των παθών και των λαθών,
ψυχή του φόβου και του τρόμου
ψυχή της παράνοιας στα έντονα χρώματα του παραλόγου.

Η θέα των παθών παίζει στα ζάρια την τρομαγμένη οντότητα,
που η έκφρασή της δείχνει, όχι μόνο τον τρόμο, αλλά και την σκέψη
και την αναζήτηση.

Τελικά τα ζάρια θα αποδειχθούν ανίσχυρα
στην πορεία της οντότητας,
γιατί ότι εκφράζουν οι οφθαλμοί
είναι ένα και μόνο:

Η διέξοδος που οδηγεί στην Αλήθεια,
είναι το μέτρο της συμπαντικής ακεραιότητας, ακρίβειας και αρμονίας.
_________________
isida

[Isida]

Η φυγή

Ο δαίμων ο θάνατος που ορίζεται από τους αποδέκτες του
ασυνείδητα στην αρχή και συνειδητά στη συνέχεια.
Η οντότητα της φρίκης και της φυγής εξουσιάζει.

Η εποχή του παράλογου εκφράζεται και εκφράζει εντός
γεγονότων φυγής και απόγνωσης.

Άραγε αυτός που φεύγει έχει επιθυμήσει τη φυγή του ή ορίζεται από τον άλλο,
από την οντότητα δηλαδή της χαμένης ελπίδας;
_________________
isida

[Isida]

Αναμνήσεις

Ολόκληρη η ύπαρξη είναι πλημμυρισμένη
από τον τρόμο και την ηδονή των εμπειριών,
που σαν απροσδόκητοι επισκέπτες ξαφνιάζουν
ξανά και ξανά την ψυχή σου.

Τώρα όμως η ψυχή σου είναι σαν το λάδι, είναι σαν τον καθρέφτη
της ασάλευτης επιφάνειας του νερού.

Τώρα ζεις τη μαγεία της συμπαντικής συγκυρίας.
Είσαι μια ψυχή στη ροή του χρόνου,
που δεν την επικαλύπτει η λήθη.
_________________
isida

[Isida]

Η οντότητα που ελπίζει

Το πράσινο φως της ελπίδας,
είναι το φως της Ανατολής του Μέλλοντος.

Η έκφραση της οντότητας που έλαβε το φως της ελπίδας
και κατά συνέπεια έλαβε το νόημα της πίστης,
έχει και φέρει τα χαρακτηριστικά της απόλυτης υποταγής
εκ της απόλυτης γαλήνης.

Η στοχαστική συμμετρία εκφράζεται γεωμετρικά
και η σοφία που εκφράζει η μετωπική της χώρα,
έχει ήδη σημείο επαφής με το άνωθεν αυτής σύμβολο
της αρχαίας γνώσης.

Ένα σύμβολο που απεικονίζει την κατάκτηση της σοφίας
εκ της ανάπτυξης των ζωτικών πνευματικών οργάνων
της ανθρώπινης ύπαρξης,

ένα σύμβολο που παρήλθε στη διάρκεια των αιώνων,
πλην όμως υπάρχει ακόμη ως η εικόνα της απόλυτης γνώσης.
_________________
isida

[Isida]

Το πράσινο λιβάδι της γαλήνης:

Ο Κύριος καλεί την ευλογημένη ψυχή με χέρια αγάπης, ειρήνης, ελπίδας.
το πράσινο συμβολίζει τη γαλήνια μορφή της της Όασης για τις κουρασμένες ψυχές.

"Εγώ είμαι η Όαση, το φως του Κόσμου, ελάτε σε μένα, γιατί μόνο εγώ
θα σας χαρίσω ειρήνη, γαλήνη και ευλογία".

Πάνω από τον Κύριο πλανιούνται αθάνατα ειρηνικά πνεύματα,
σύμβολα της Αθανασίας, εντός της Αγιοσύνης του Θεού.
_________________
isida

[Isida]

Εν τω φωτί και τω ονείρω

Κάποτε πεθύμησα να αγγίξω τον ήλιο
και να τον κάνω δικό μου
γιατί πολύ αγάπησα την αρμονία της ψυχής του.
Δεν τον άγγιξα.
Κάποτε πάσχισα να γνωρίσω τον ήλιο,
γιατί τον αγάπησα.
Δεν τον γνώρισα,
μα πάσχισα να τον αποκτήσω,
γιατί τον αγάπησα.
Δεν τον απόκτησα,
μα ελπίζω να πάω εκεί,
γιατί τον αγάπησα.
Κάποτε μου μίλησε ο ήλιος
κι ήρθε κοντά μου
σε απόσταση αναπνοής
χάθηκα στην ανάσα της αγκαλιάς του
προσπαθούσα να είμαι ένα με κείνον.
Είπα πως ο ήλιος ξέφυγε
από τις υποχρεώσεις του ουρανού
κι ήρθε σε μένα
ερωτικός απέραντος.
Απέραντη η αγκαλιά του
με συνεπήρε
και χάθηκα στα σχήματα της ουσίας του.
Τον γνώρισα τον ήλιο τώρα
και τον αγάπησα
ήταν ο πρώτος κι ο τελευταίος εραστής
ενός ανθρώπου
που ερωτεύεται ήλιους.
_________________
isida

[Isida]

Νότες Ουράνιας Μουσικής

Έχω την διάθεση να εισχωρήσω
στις νότες της ουράνιας μουσικής
να ενταχθώ στα χρώματα της αρμονίας
που έλκουν την ύπαρξη μου.
Αυτή η διάθεση έχει γίνει βασανιστική κατάληξη πόθου
που εισχωρεί σε ονειρικές λίμνες εκστάσεως.
Είμαι εδώ και φεύγω εκεί
και στα εδώ υπάρχω και στα εκεί είμαι παρόν.
Πως γίνεται μια τέτοια συνύπαρξη
ύλης κι ονείρου;
Ήδη εισχώρησα στην πανδαισία του Ήχου
της ουράνιας μουσικής,
δεν την αγγίζω
με άγγιξε
και από το δέος ριγώ
και περιμένω τον αποκαλυπτικό ΗΧΟ
αυτόν που ποτέ δεν γνώρισα
στις ανακυκλώσεις μου τις πολλές
σημαντικές κι ασήμαντες.
Θα προσπαθήσω να διδαχθώ την γλώσσα των αγγέλων
είναι η προσπάθειά μου δύσκολη
μα πρέπει,
γιατί είμαι βέβαιος ότι
σ' αυτά τα σχήματα τα γλωσσικά
θα γνωρίσω τις Βουλές
της Δημιουργικής Αγάπης.
Πότε θα εισχωρήσω στη μνήμη της μουσικής
είναι δύσκολο να γνωρίσω,
γιατί η ουράνια μουσική
βρίσκεται εκτός μνήμης και μνημών.
Είναι Μια που δεν την είδα,
γιατί η ουράνια μουσική είναι Όραση
και εντός της της διεργασίας της όρασης
καθίσταται Ήχος και Ποίηση
και Παλμός και Ρυθμός.
Αυτό το παλμικό μου όνειρο εκφράζω
με πόθο και πάθος,
αβέβαιος για την απολαβή του,
μα θα το κατακτήσω είμαι βέβαιος
σε κάποια προσωπική μου στιγμή
που εγώ κι εσύ
θα τραγουδήσουμε με νότες
ΑΦΟΜΙΩΣΗς.
_________________
isida

[vag_el]

Μέσα στις Λϊμνες ,
των χρωμάτων κερήθρες φωτός,
που λαμπυρίζουν τα φώτα της νύχτας,
των άστρων και του Φεγγαριού ,
κοιτάζουνε τα σώματα,το μέγεθος τ ουρανού,
που απλώνει τα δίχτυα του,
...
σε Χίμαιρες βραδυάζει στη ψυχή,
καθώς Ιεραρχίες σκοτεινιάζουν το νού,
κοσμικές,ουράνιες κυριραρχίες Πυλών
που αθάνατες μορφές κλαγγίζουν,
στη Δημιουργία παφλάζουν τα νερά
που χίμηξαν να λιωσουν την οργη
και τη μνησικακία,
αφρίζουν .
_________________
ανθάκια μου χλωμά,
που σας επήραν σε
κήπους μακρινούς να σας φυτέψουν,

Κώστας Καρυωτάκης

[Isida]

TA MATIA MOY

Τα μάτια μου και σήμερα τα φράζουν τα τριαντάφυλλα.
Τι όνειρο Θεέ μου!
Η πόρτα της Εδέμ,
τι νέκταρ
το παράθυρο με τα τριαντάφυλλα.
Πόσα φεγγάρια κρυφογελούν
χρυσομιλούν
κι εγώ μεθάω
πίνοντας τα.

είδες πόσα ποιήματα έγραψα με το χέρι μου;
_________________
isida

[Isida]

Τέλος του Τέλους

Πραγματοποιήσαμε ένα ταξίδι στ' άστρα
εγώ κι εσύ,
εσύ κι ο εαυτός μου.
Περπατήσαμε σε δρόμους,
που μας οδήγησε ο Νους.

Οδοιπόροι της ζωής,
της σύντομης και μεγάλης
"Σήμερα συναντηθηκαμε"
και ντυθήκαμε με ένδυμα συνάντησης
για πρώτη φορά
στο μικρό λιμάνι των αστεριών.

Εκεί αράξαμε τις σχεδίες της περιπλάνησης.
Οδοιπόροι και οι δύο,
αιώνιοι θαυμαστές της φυγής
καταθέσαμε τις ταυτότητες μας στη γη
και φύγαμε
χαμένοι στα αστρικά παραμύθια.

Ταυτόχρονα κλείσαμε τα μάτια
για να αποφύγουμε τις συγκινήσεις
και ταυτόχρονα κινήσαμε
για την κατάκτηση των αστεριών.

Αγκαλιάσαμε ο καθένας
το δικό του αστέρι,
καλπάσαμε "με φωτισμένους ίππους",
ήπιαμε το φως του ήλιου
και δηλώσαμε ουράνιοι δημότες.

Λυτρωθήκαμε από ένα κόσμο ανούσιο,
από εν κόσμο κουφό, τυφλό, βουβό
και ασυγκίνητο,
διδαχτήκαμε την αλήθεια
χορτάσαμε Επουράνιο Φως,
μιλήσαμε με τους Αγγέλους γι' αγάπη
ερωτευθήκαμε το Θέο,
ήπιαμε τα δάκρυά μας
και χορτάσαμε.

Αγκαλιαστήκαμε στην ανάσα του Λόγου,
Μοιράσαμε ακριβοδίκαια
τα καρβέλια της αγάπης
και τα "Ποιήσαμε Άρτον Σοφίας".

Γνωρίσαμε τα γαλάζια ονειρικά
παραμύθια,
παρασυρθήκαμε από αγγελικές μορφές.
απελευθερωθήκαμε.
_________________
isida

[vag_el]

Ωραία ,

Ϊσιδα,τα Ποιηματά σου
Μπράβο!


Σήμερα είμαι τζούφιος Ποιητικά,

δε σε κάνω παρέα......

γραφε εσυ ,και εγω διαβάζω
_________________
ανθάκια μου χλωμά,
που σας επήραν σε
κήπους μακρινούς να σας φυτέψουν,

Κώστας Καρυωτάκης