Θ.ΒοήθειαςΘ.Βοήθειας   ΑναζήτησηΑναζήτηση   Εγγεγραμμένα μέληΕγγεγραμμένα μέλη   Ομάδες ΧρηστώνΟμάδες Χρηστών  ΕγγραφήΕγγραφή  ΠροφίλΠροφίλ 
Συνδεθείτε, για να ελέγξετε την αλληλογραφία σαςΣυνδεθείτε, για να ελέγξετε την αλληλογραφία σας   ΣύνδεσηΣύνδεση 

nnn
Μετάβαση στη σελίδα 1, 2, 3, 4, 5, 6  Επόμενο
 
Δημοσίευση νέας  Θ.Ενότητας   Απάντηση στη Θ.Ενότητα    www.filosofia.gr Αρχική σελίδα -> Κουβεντούλα
Επισκόπηση προηγούμενης Θ.Ενότητας :: Επισκόπηση επόμενης Θ.Ενότητας  
Συγγραφέας Μήνυμα
πόκΑΑς
Πρύτανης


Εγγραφή: 04 Ιαν 2011
Δημοσιεύσεις: 1033
Τόπος: Το Αιώνιον Ποθητόν της Ανθρωπότις.

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Σαβ Ιούλ 02, 2011 10:41 pm    Θέμα δημοσίευσης: nnn Απάντηση με Συμπερίληψη

iii
_________________


pol gt


Έχει επεξεργασθεί απο τον/την πόκΑΑς στις Δευ Ιούλ 18, 2011 2:27 pm, επεξεργάσθηκε 1 φορά συνολικά
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email Επίσκεψη στην ιστοσελίδα του Συγγραφέα MSN Messenger
πόκΑΑς
Πρύτανης


Εγγραφή: 04 Ιαν 2011
Δημοσιεύσεις: 1033
Τόπος: Το Αιώνιον Ποθητόν της Ανθρωπότις.

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Κυρ Ιούλ 03, 2011 2:44 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

...
_________________


pol gt


Έχει επεξεργασθεί απο τον/την πόκΑΑς στις Δευ Ιούλ 18, 2011 2:27 pm, επεξεργάσθηκε 1 φορά συνολικά
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email Επίσκεψη στην ιστοσελίδα του Συγγραφέα MSN Messenger
πόκΑΑς
Πρύτανης


Εγγραφή: 04 Ιαν 2011
Δημοσιεύσεις: 1033
Τόπος: Το Αιώνιον Ποθητόν της Ανθρωπότις.

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Δευ Ιούλ 04, 2011 6:46 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Σκέφτηκα πως κάποιοι δεν επιθυμούν πρόσβαση στο Facebook και επειδή δεν διατηρούν προφίλ στην εν λόγο ιστοσελίδα και άρα αδυνατούν να διαβάσουν τα κείμενα, όσοι φυσικά το επιθυμούν γιατί βρίσκουν κάποιο ενδιαφέρον, απεφάσισα να μεταφέρω και δημοσιεύσω στον παρών χώρο ότι προς στιγμήν υπάρχει, και φυσικά στο μέλλον βλέπουμε. Υπάρχουν πάρα-πάρα πολλά τα οποία πρέπει να γράψω, θέλουν όμως και την ανάλογη διάθεση. Να πω επίσης πως ότι γράφω είναι στο μέτρο του δυνατού σύντομα και γενικά, και αν κάποιος θελήσει διεξοδική ανάλυση σε κάτι συγκεκριμένο δεν έχει παρά να μου το ζητήσει.

Εύχομαι καλή μελέτη σε όλους και απολαυστικό "κολύμπι" στα νερά του Ωκεανού των Νοημάτων του Τόπου της Έμπνευσης. Exclamation Exclamation Exclamation
_________________


pol gt
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email Επίσκεψη στην ιστοσελίδα του Συγγραφέα MSN Messenger
πόκΑΑς
Πρύτανης


Εγγραφή: 04 Ιαν 2011
Δημοσιεύσεις: 1033
Τόπος: Το Αιώνιον Ποθητόν της Ανθρωπότις.

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Δευ Ιούλ 04, 2011 6:54 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Στη συνέχεια και πριν ομιλήσουμε για οτιδήποτε άλλο, θα ήθελα να κάνουμε μια παρένθεση παίρνοντας ως αφορμή εκείνο που αναφέρθηκε πριν πιο πάνω, σχετικά με την αναλογία και το παράλληλο μεταξύ της φύσης των πνευματικών καταστάσεων με αυτήν της ποιητικά ολοκληρομένης προσέγγισης της ανθρώπινης εσωτερικότητας.

Δεν θέλω στο σημείο αυτό να εξετάσουμε διεξοδικά για να κατανοήσουμε τον όρο Πνεύμα ή την έννοια της ή των Πνευματικών Καταστάσεων.

Αναμφίβολα, από την άλλη, όλοι γνωρίζουμε πως, λόγου χάριν, η Αγία Γραφή, Παλαιά και Καινή Διαθήκη, έχει περιοχόμενο αμιγώς πνευματικό, ούτε, δηλαδή, ιστορικό ούτε γεωγραφικό μα ούτε και βιογραφικό παρόλο που γίνετε χρήση των χαρακτιριστικών αυτών, μα όπως είπα και πριν, το περιοχόμενο, η Φύση της Αγίας Γραφής, είναι καθαρά πνευματική, αποδιδώμενη σε γλώσσα ποιητική, το αποδιδώμενο, δηλαδή, Ιερό Κείμενο είναι με το ποιητικό ιδίωμα το λόγου κι αυτό ισχύει καθολικά για την Αγία Γραφή και όχι επι μέρους μόνο βιβλία της όπως λόγου χάριν οι Ψαλμοί του Δαυίδ ή οι Παροιμίες ή ακόμη και η Αποκάλυψη του Ιωάννη.

Βέβαια η ποίηση χωρίζεται σε είδη και κάθε είδος σε κατηγορίες. Ας μην μείνουμε σε αυτά αλλά ας προσπαθήσουμε να δώσουμε ένα δικό μας γενικό ορισμό για την ποίηση όμως με τρόπο που να σκιαγραφεί ή και να περιγράφει σε σημαντικό βαθμό το τι είναι ποίηση.

Ας πούμε, λοιπόν, πως ποίηση είναι λόγος καλαισθητικά εκφραζόμενος με χρήση ποιοτικά χαμηλότερων παραστάσεων με απότερο σκοπό την νοηματική αναγωγή σε υψιλότερες παραστάσεις και πραγματικότητες, π.χ., από την άμεση αισθητή υλική πραγματικότητα στην αναγωγή εσωτερικών ψυχοσυναισθηματικών βιωμάτων, ή με άλλο λόγο, μία νοητή πραγματικότητα η οποία δεν υπάρχει άλλος τρόπος για να διατυπωθεί, για να εκφραστεί, παρά μόνο με τη χρήση συμβατικών εμπειρικών, κοινών συνήθως, σχημάτων ή παραστάσεων, πάντοτε όμως με τον μέγιστο δυνατό τρόπο καλαισθητικά διατυπωμένο, ή εκφραζόμενο, λόγο.

Ας αφήσουμε όμως το λόγο περί ποίησης, κρατώντας μόνο στην σκέψη μας το γεγονός πως είναι, η Ποίηση, ένα από τα σημαντικότερα συστατικά του πολιτισμού μας, με προεκτάσεις μόνο, και απόλυτα, ευεργετικές για το ανθρώπινο πρόσωπο. Η Ποίηση είναι μέσα στον Κόσμο των Γραμμάτων και των Τεχνών μία αρχόντισσα, είναι μία βασίλισσα.

Είναι όμως ταυτόχρονα και η μεγάλη αδικημένη, και εδώ ακριβώς είναι το σημείο για το οποίο άνοιξα αυτήν την παρένθεση. Η Ποίηση αδικείτε κατάφορα, και θα καταλάβεται στη συνέχεια το νόημα των λόγων μου, αδικείτε κυρίως από την κυριότερη και κορυφαία ανάγκη ανθρώπινης κοινωνικής δραστηριότητας, από τον θεσμό της Πολιτικής δηλαδή.

Διότι δεν της δίνετε, της Ποίησης, η θέση και το αξίωμα που της πρέπει, και της αρμόζει με τρόπο διάφανο και απόλυτα φυσικό, μέσα στο κοινωνικό γίγνεσθαι. Ας παραβλέψουμε το γεγονός πως η Ποίηση δεν είναι είδος εμπορικό με συνέπεια την αδιαφορία των εκδοτικών οίκων για ανάληψη ποιητικού έργου και την έκδοσή του. Το κόστος έκδοσης επιβαρύνει τον δημιουργό.

Στην χώρα μας, και σε πολλές, ίσως όλες τις χώρες της Ευρώπης, το κόστος έκδοσης το αναλαμβάνει ο δημιουργός-ποιητής, κι αυτό διότι καθώς η ποίηση δεν είναι είδος εμπορικό δεν το περιλαμβάνουν στο κερδοσκοπικό πρόγραμμά τους οι εκδοτικοί οίκοι. Η κατάσταση αυτή έχει ως αποτέλεσμα, έργα γραφίδας σημαντικότατα και πρωτοποριακά πολλές φορές να παραμένουν μόνιμα στην αφάνεια καθώς μεγάλο μέρος δημιουργών αδυνατεί να αναλάβει το κόστος έκδοσης της δουλειάς του.


Συνεχίζεται...
_________________


pol gt
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email Επίσκεψη στην ιστοσελίδα του Συγγραφέα MSN Messenger
πόκΑΑς
Πρύτανης


Εγγραφή: 04 Ιαν 2011
Δημοσιεύσεις: 1033
Τόπος: Το Αιώνιον Ποθητόν της Ανθρωπότις.

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Δευ Ιούλ 04, 2011 7:00 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Φανταστείτε έναν Σεφέρη ή έναν Ελύτη με ταπεινές οικογενειακές και επαγγελματικές καταβολές, ασχέτως μορφωτικού επιπέδου, των οποίων αποτέλεσμα είναι συνήθως ο περιορισμένος και αναρμόδιος κοινωνικός κύκλος, συν τοις άλλοις και οικονομική επιφάνεια η οποία δεν επιτρέπει το κόστος ανάληψης έκδοσης ενός έργου, όσο τεράστιο ποιοτικά κι αν είναι, τι επιπτώσεις θα είχε στην κορυφαία θεσμική και ανώτερη σε παγκόσμιο επίπεδο βράβευση πρωτοπόρων στις επιστήμες τις τέχνες και τα γράμματα διάκριση Νομπέλ για την χώρα μας.

Και το έργο των δύο με την ανώτερη διάκριση παγκόσμια ποιητών μας, σίγουρα δεν ήταν καρπός κοινωνικής θέσης ή με άλλον τρόπο κοινωνικής ή οικογενειακής καλής επιφάνειας που όντως εχαρακτήριζε τους δύο δημιουργούς μας, αλλά ήταν καρπός της ευφυϊας και της έμπνευσης που τους χάριζαν τα ιδιαίτερα, για τον καθένα, εσωτερικά αισθητηριακά, και εν γένει πολλαπλά ψυχοπνευματικά ταλέντα.

Κι όμως, όσο κι αν ακούγεται υπερβολικό, όσο κι αν φένετε αστήρικτο, στην χώρα μας την στιγμή αυτή υπάρχουν 5 Ελύτιδες, σε ποιότητα γιατί ο Ελύτης είναι τεράστιος και άφταστος και σε ποσότητα, υπάρχουν 10 Σεφέρηδες, επίσης 20 Βρεττάκοι 40 Καβάφηδες 80 Καρυωτάκιδες και δεν ξέρω πόσοι Λειβαδίτηδες. Δυστυχώς ο πλούτος των αφανών τούτων δημιουργών θα έχει την δική τους μοίρα, μία θέση, δηλαδή, στην αφάνεια. Και κοντά στην αφάνεια το τεράστιο και σημαντικό, κυρίως, ανεπανόρθωτο πλήγμα στον Πολιτισμό.

Η ευθύνη βαραίνει την Πολιτεία, μια Πολιτεία, ένας Πολιτικός Κόσμος, ασθενικός, ίσως άρρωστος. Διότι, από την στιγμή που η χώρα τιμήθηκε δύο φορές, με την ανώτερη παγκόσμια διάκριση στο χώρο αυτό, την Λογοτεχνία, υποχρεούτο δια του αρμόδιου φορέα, το υπουργείο Πολιτισμού δηλαδή, να αναλάμβανε τις συνέπειες και τις ευθύνες που απορρέουν.

Αυτό σημαίνει πως το υπουργείο Πολιτισμού έπρεπε να θεσμοθετήσει χορηγία για νέους δημιουργούς οι οποίοι τυγχάνει να αδυνατούν να προχωρήσουν στην έκδοση της δουλειάς τους. Φυσικά όχι αδιάκριτα. Με επιτροπή ειδικών, φιλόλογων κυρίως, κριτικών μα και άλλων που κατέχουν το αντικείμενο, η οποία θα εξέταζε το έργο κάθε δημιουργού που θα υπόβαλε αίτηση για χορηγία, και ανάλογα της ποιότητας θα έγκρινε ή απέρριπτε την χορηγία για την έκδοση της ποιητικής δουλειάς. Αν λάβουμε υπόψιν το κόστος έκδοσης ενός βιβλίου, περίπου 2500 με 3000 Ευρώ, η επιβάρυνση του κρατικού ταμείου είναι ασήμαντη, πολύ μικρή, η απουσία όμως θεσμικής χορηγίας για νέους ταλαντούχους δημιουργούς είναι τεράστιο και ανεπανόρθωτο πλήγμα για τον Πολιτισμό μας. Exclamation Exclamation Exclamation
_________________


pol gt
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email Επίσκεψη στην ιστοσελίδα του Συγγραφέα MSN Messenger
πόκΑΑς
Πρύτανης


Εγγραφή: 04 Ιαν 2011
Δημοσιεύσεις: 1033
Τόπος: Το Αιώνιον Ποθητόν της Ανθρωπότις.

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Δευ Ιούλ 04, 2011 7:08 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Σήμερα θέλω να πω δυό λόγια σχετικά με κάτι που διαφεύγει, μάλλον, προς το παρών, από την επιστημονική έρευνα και θεωρία, το οποίο αφορά στο Σύμπαν, ή αλλοιώς στην Ύπαρξη.

Δεχόμασται πως η Ύπαρξη, το Σύμπαν, έχει αρχή η οποία προσδιορίζεται στην Μεγάλη Έκρηξη. Πριν την ΜΕ δεν υπήρχε Χώρος ούτε μεταβαλλόμενο περιοχόμενο μέσα σ' αυτόν, ύλη δηλαδή, κάτι, φυσικά, που ο ανθρώπινος νους από φυσικό περιορισμό λόγω της απόλυτης εξάρτησής του από την ύλη αδυνατεί να αντιληφθεί.

Αν και ουδέποτε θα μάθουμε την ακρίβεια των γεγονότων που ακολούθησαν από την ΜΕ αλλά επίσης τι την προκάλεσε, μπορούμε να πούμε πως η ΜΕ ήταν η αφετηρία της δημιουργίας Χώρου, διαρκώς αυξανόμενου, με τον παράλληλο σχηματισμό ύλης ως περιοχόμενο του, όχι με μάζα όπως γίνετε αντιληπτή από τις αισθήσεις μας αλλά ύλη μικροστοιχείων τα οποία είναι, κατά πάσα πιθανότητα, τα πρώτα γεννεσιουργά υλικά συστατικά της υλικής μάζας, των πλανητών αστέρων κ. ά., έχουμε δηλαδή στα μικροστοιχεία που γεννώνται από την ΜΕ το πρώτο επίπεδο οργάνωσης της ύλης.

Το δεύτερο επίπεδο οργάνωσης της ύλης, κατά συνθήκην λόγος, το οποίο γεννάται ή δημιουργείτε από το πρώτο επίπεδο οργάνωσης της ύλης (μικροστοιχεία), με παράλληλη ταυτόχρονη αύξηση γεννεσιουργικά του Χώρου σε νέο επίπεδο, είναι η ύλη όπως αυτή παίφτει στις αισθήσεις μας.

Δεν οργανώνεται η ύλη μόνο σε διαφορετικά επίπεδα αλλά και ο Χώρος ο οποίος "φιλοξενεί" ως περιοχόμενο το κάθε συγκεκριμένο επίπεδο οργάνωσης της ύλης, δηλαδή ο Χώρος των μικροστοιχείων είναι διάφορος του Χώρου των αστέρων και πλανητών (του σύμπαντος όπως το αντιλαμβανόμασται) παρόλο που βρίσκεται μέσα σε αυτόν, ο πρώτος δηλαδή μέσα στον δεύτερο.

Τα επίπεδα όμως αυτά οργάνωσης του Χώρου και της ύλης που ακολούθησαν από την ΜΕ δεν έπαψαν να λειτουργούν γεννεσιουργικά, η δημιουργικότητα που προκάλεσε η Μεγάλη Έκρηξη συνεχίζετε αιώνια, δεν είναι το Τέλος της ΜΕ το ορατό μας Σύμπαν, μα και αυτό είναι γεννεσιουργό επίπεδο οργάνωσης ύλης και Χώρου άλλου επιπέδου οργάνωσης Χώρου και ύλης έξω από αυτό, δηλαδή σε αναλογία όπως ο Χώρος των μικροστοιχείων στον Χώρο που είναι ορατός από εμάς με τους πλανήτες και τους αστέρες.

Έλεγα πριν πως το ορατό Σύμπαν με τους εκατομμύρια γαλαξίες είναι επίπεδο οργάνωσης της ύλης μέσα σε ένα άλλο επίπεδο οργάνωσης της ύλης "έξω" από αυτό, ή μάλλον μέσα σε αυτό, όπως το επίπεδο των μικροστοιχείων βρίσκεται μέσα στο επίπεδο της ύλης η οποία παίφτει στις αισθήσεις μας.

Βέβαια είναι αδύνατον εκείνο το έξω από το σύμπαν μας επίπεδο οργάνωσης της ύλης να γίνει κάποτε αντικείμενο μελέτης από την επιστήμη διότι υφειστάμεθα από τον φυσικό περιορισμό. Για να το καταλάβουμε ας κάνουμε ένα νοητικό πείραμα.

Ας υποθέσουμε πως έχουμε την δυνατότητα να τοποθετήσουμε Αισθήσεις και Συνείδηση σε ένα μικροστοιχείο του κβαντικού επιπέδου. Το μικροσοιχείο αυτό, λοιπόν, εφοδιασμένο με τούτες τις αντιληπτικές ικανότητες, από φυσικό περιορισμό θα έχει την δυνατότητα να αντιλαμβάνεται και ερμηνεύει μόνο τις μορφές οργάνωσης της ύλης του χώρου του, και ποτέ δεν θα είναι σε θέση να αντιληφθεί ένα δέντρο ή μία πέτρα ή έναν άνθρωπο.

Με τον ίδιο τρόπο αναλογικά ουδέποτε ο άνθρωπος θα αντιληφθεί το επίπεδο οργάνωσης της ύλης έξω από το αισθητό του σύμπαν μέσα στο οποίο βρίσκεται ο ίδιος ως "κβάντο" εκείνου. Exclamation Exclamation Exclamation
_________________


pol gt
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email Επίσκεψη στην ιστοσελίδα του Συγγραφέα MSN Messenger
πόκΑΑς
Πρύτανης


Εγγραφή: 04 Ιαν 2011
Δημοσιεύσεις: 1033
Τόπος: Το Αιώνιον Ποθητόν της Ανθρωπότις.

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Δευ Ιούλ 04, 2011 7:12 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Λίγα λόγια για τον πλανήτη που μας φιλοξενεί, τον πλανήτη Γη.

Ο πλανήτης Γη δεν είχε από πάντοτε το σημερινό του μέγεθος. Κάποια δεδομένη "χρονική" στιγμή το μέγεθος του ήταν περίπου, τουλάχιστον, όσο το μέγεθος της επιφάνειας της ξηράς ενωμένης, και ήταν η ξηρά ενωμένη εκείνη την περίοδο.

Το υλικό από το οποίο αποτελούνταν όμως δεν είχε τη σημερινή μορφή-σύνθεση αλλά ήταν απείρως συμπικνωμένη ύλη η οποία κάποια "χρονική" στιγμή άρχισε να αποσυμπικνώνεται με αποτέλεσμα την αύξηση όγκου και κατά συνέπεια μεγέθους.

Τα διαφορετικά στρώματα που αποτελούν τον πλανήτη είναι οι διαφορετικές περιόδοι αποσυμπίκνωσης του υλικού από το οποίο αποτελούνταν εκείνο το "σώμα" όπου φυσικά προστίθενταν νέες συνθήκες, χημικές και άλλες αντιδράσεις δηλαδή.

Η κίνηση των τεκτονικών πλακών αλλά και των ηπείρων είναι απομεινάρι ή έχουν τα αίτια, της κίνησης, στην αποσυμπίκνωση του πρώτου εκείνου υλικού από το οποίο αποτελούνταν ο πλανήτης Γη. Exclamation Exclamation Exclamation
_________________


pol gt
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email Επίσκεψη στην ιστοσελίδα του Συγγραφέα MSN Messenger
πόκΑΑς
Πρύτανης


Εγγραφή: 04 Ιαν 2011
Δημοσιεύσεις: 1033
Τόπος: Το Αιώνιον Ποθητόν της Ανθρωπότις.

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Δευ Ιούλ 04, 2011 7:18 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Περί λόγου

Φυσικά δεν πρέπει να παραβλέψουμε το γεγονός πως το θέμα, όπως και όλα βέβαια, έχει ικανά κατά καιρούς αναλυθεί και περιφραφεί. Το δικό μου παρών εγχείρημα, ο περί λόγου λόγος, δεν προσπαθεί ούτε να συμπληρώσει μα ούτε και να παρουσιάσει κάτι νέο. Απλά ικανοποιεί μία εσωτερική ανάγκη για συνδιαλλαγή με τις Έννοιες.

Ο λόγος, λοιπόν, εκφράζεται με δύο μορφές, γραπτό και προφορικό. Βέβαια αυτό, οι δύο μορφές, δηλαδή, του γραπτού λόγου και του προφορικού λόγου, εν όσω ομιλούμε για τον λόγο ως μέσο επικοινωνίας, στην προσωπική διάσταση, που είναι ο διαλογισμός, και επίσης στην διαπροσωπική διάσταση η οποία είναι η επικοινωνία μας με τους υπόλοιπους ανθρώπους. Και είναι φρόνιμο να κάνουμε τη διάκριση αυτή, του λόγου ως μέσο επικοινωνίας δηλαδή, για το παρών πόνημα, διότι λόγος είναι και οι Έννοιες, οι Ιδέες, μα και κάθε τι οτιδήποτε που είναι δυνατό να λογοποιείτε από το ανθρώπινο λογιστικό, ακόμη και πριν μορφοποιηθεί σε λόγο, στην διαδικασία δηλαδή, της μορφής που έχει η επικοινωνιακή διάσταση του λόγου.

Έτσι λοιπόν, ακόμη και μία ασχημάτιστη Ιδέα ή Έννοια, η οποία εν δυνάμει έχει την ιδιαιτερότητα να επιδέχεται την λογιστική επεξεργασία και κατόπιν Ονομασία ή ορισμό της, είναι λόγος. Όπως επίσης έχουμε και τον ενδιάθετο λόγο ο οποίος διακρίνεται κυρίως από την προσήλωση του νου σε κάποιο νόημα και την επίκληση με το λογιστικό και θυμικό του νοήματος αυτού. Πράγματα όμως που δεν θα επιχειρηθούν να εξεταστούν κατά το παρών κείμενο.

Θα ήθελα στο παρών πόνημα να εξετάσουμε το λόγο στην καθαρά επικοινωνιακή του διάσταση. Και να ορίσουμε όσο πιο απλά μπορούμε τη Φύση του. Με όσες, δηλαδή, πιο απλές Ονομασίες και ορισμούς, να περιγράψουμε τη Φύση της Ουσίας του.

Ας ξεκινήσουμε από τη μορφή του προφορικού λόγου. Το κυριότερο χαρακτηριστικό της μορφής αυτής και που κάνει να ξεχωρίζει από την γραπτή μορφή, είναι τα ηχοσύνολα που χειρίζεται ο άνθρωπος με το στόμα και τα μέρη αυτού, τη γλώσσα, δηλαδή, τα χείλη, την στοματική κοιλότητα και λοιπά. Μπορούμε με ευκολία να το διακρίνουμε αυτό προφέροντας μία λέξη ή μια πρόταση. Θα παρατηρήσουμε πως η προφορά δεν είναι τίποτε άλλο παρά η παραγωγή ήχων με το στόμα μας. Θα διακρίνουμε πως κάθε γράμμα μιας λέξης που προφέρουμε είναι ένας ξεχωριστός ήχος. Θα μπορούσαμε στο σημείο αυτό να πούμε, έξω από το χαρακτήρα του παρών πονήματος, πως ο άνθρωπος είναι από τη φύση του μουσικό ον, καθώς για την επικοινωνία του δεν γνωρίζει άλλο τρόπο, παρά την δια της παραγωγής έναρθρων ήχων πραγμάτωση αυτής. Κάτι που μάλλον, δεν ανταμώνουμε στο υπόλοιπο βιολογικό βασίλειο.

Λέγαμε λοιπόν, πως κάθε γράμμα το οποίο χρησιμοποιούμε για να εκφράσουμε, να προφέρουμε, μία λέξη, είναι ένας ξεχωριστός ήχος. Και στο σημείο αυτό διακρίνουμε τη διαφορά με την γραπτή μορφή στην οποία η διαφοροποίηση γίνετε στην κωδικοποίηση του ήχου σε σύμβολο, σε γράμμα. Κι αυτό διότι έχουμε την ανάγκη χάριν του γραπτού λόγου, να μετατρέψουμε τον ήχο σε ένα γράμμα ή σύμβολο. Πως αλλοιώς θα μπορούσαμε να μεταφέρουμε τον ήχο στο χαρτί αν όχι δίνοντάς του ένα χαρακτήρα, ένα σύμβολο;

Έτσι τον ήχο Α, του δίνουμε το σύμβολο <<Α>> τον ήχο Β του δίνουμε το σύμβολο <<Β>> και ούτω καθ' εξής, έως να συμπληρώσουμε το αλφαβητό μας το οποίο δεν είναι άλλο παρά 24 ήχοι αποδιδόμενοι με 24 γράμματα, ή αλλοιώς, σύμβολα. Αυτή είναι η μοναδική διάκριση των δύο μορφών του γραπτού από τη μία, κι από την άλλη, προφορικού λόγου. Τα εκφραζόμενα, τώρα, τα Νοήματα, οι Έννοιες και τα Πράγματα τα οποία "μεταφέρονται", τα οποία ορίζονται, από τις δύο μορφές λόγου, είναι φυσικά όμοια.

Γνωστό επίσης είναι, πως δεν υπάρχει καμία αυθαιρεσία στην δημιουργία κατάρτισης του λόγου, είτε στην μία μορφή του είτε στην άλλη, είτε ως αρμονικό ηχοσύνολο είτε ως δια της εκφοράς του στη γραπτή του διάσταση, και για τούτο θεσπίστηκαν οι κανόνες και όλα εκείνα που χειρίζεται η γραμματική, της γλώσσας, διάσταση.



Συνεχίζεται...
_________________


pol gt
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email Επίσκεψη στην ιστοσελίδα του Συγγραφέα MSN Messenger
πόκΑΑς
Πρύτανης


Εγγραφή: 04 Ιαν 2011
Δημοσιεύσεις: 1033
Τόπος: Το Αιώνιον Ποθητόν της Ανθρωπότις.

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Δευ Ιούλ 04, 2011 7:26 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Αν και, τα Νοήματα οι Έννοιες και τα Πράγματα, τα οποία ο λόγος "μεταφέρει" ή δηλώνει, είναι όμοια στις δύο μορφές, γραπτό και προφορικό λόγο, δεν συμβαίνει το ίδιο σε ορισμένες περιπτώσεις όπου ο λόγος μεταβάλλεται. Σύμφωνα με όσα προηγήθηκαν στο παρών κείμενο, μπορούμε να ορίσουμε τα εξής. Οι λέξεις, οι οποίες όπως είπαμε προηγουμένως, στον προφορικό λόγο αποτελούνται από σύνθεση ήχων και στον γραπτό λόγο από σύμβολα-γράμματα, είναι ο κορμός ενός Νοήματος, μιάς Έννοιας, είναι το σώμα, και ψυχή είναι η ίδια η Έννοια.

Όμως, με το σώμα και την ψυχή μιάς Έννοιας, όπως τα δίνουμε στην προηγούμενη πρόταση, δεν είναι ο λόγος ολοκληρωμένος. Ο λόγος ολοκληρωμένος είναι, με το πνεύμα που μεταφέρει και εκφάζει το σώμα και η ψυχή της Έννοιας, της οποιασδήποτε Έννοιας η οποία αναφέρεται.

Και ως πνεύμα της Έννοιας, είναι αυτό καθ' αυτό η Φύση του Πράγματος που η Έννοια, δια της γλώσσας, ορίζει. Επομένως έχουμε, ως σώμα τη λέξη η οποία εκφράζεται είτε με την παραγωγή και σύνθεση ήχων (προφορικός λόγος) είτε με την εκτύπωση συμβόλων-γραμμάτων (γραπτός λόγος), ως ψυχή την Έννοια που η λέξη θέλει να διατυπώσει, και ως πνεύμα τη Φύση του Πράγματος που η Έννοια θέλει να περιγράψει. Έτσι επικοινωνούμε εξάλλου μεταξύ μας, κατανοώντας την πνευματική Φύση την οποία μια Έννοια μεταφέρει, την οποία Έννοια με σειρά μα πριν από την προηγούμενη διαδικασία, μεταφέρει η λέξη. Η λέξη ως ηχοσύνολο ή ως σύμβολα-γράμματα όπως είδαμε προηγουμένος.

Είπαμε πως η Φύση των Πραγμάτων παραμένει η ίδια είτε στη χρήση της μιάς μορφής λόγου είτε στη χρήση της άλλης. Στη μορφή γραπτού, δηλαδή, και προφορικού λόγου. Μία λέξη και στις δύο μορφές λόγου υποδηλώνει το ίδιο Πράγμα. Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο με ορισμένες ιδιαιτερότητες με τις οποίες εκφράζεται ο λόγος, και θα ονομάσουμε τις ιδιαιτερότητες αυτές, ως Ιδιώματα του λόγου.

Ιδιώματα του λόγου, φερ' ειπείν, μπορούμε να ονομάσουμε τον ποιητικό λόγο, τον επιστημονικό λόγο, τον εκλαϊκευμένο του επιστημονικού λόγου λόγο μα και ορισμένους ακόμη όπως τον μαθηματικό λόγο και άλλους διάφορους. Τα ιδιώματα αυτά έχουν το καθένα το δικό του χαρακτήρα. Έχουν τον δικό τους ολοκληρομένο κορμό. Εμείς ας πάρουμε ως παράδειγμα, για να δείξουμε πότε μεταβάλλεται ο λόγος, τον ποιητικό λόγο.

Ο ποιητικός λόγος, λοιπόν, σε ορισμένες εκφορές του, κάνει τη σύνηθη χρήση Εννοιών για να περιγράψει μία κατάσταση διαφορετική από αυτήν που η Έννοια ή Έννοιες μεταφέρουν. Είναι οι λεγόμενες "παρομοιώσεις", "μεταφορές", "συμβολισμοί" και όλα εκείνα που έχει ανάγκη ο ποιητικός λόγος, είτε για να γίνει ανεξιχνίαστος (για διάφορους λόγους και ειδικές συνθήκες) είτε για να περιγράψει με έμφαση ένα γεγονός, για το οποίο δεν υπήρχε άλλος τρόπος να τονίση την εμφαντικότητα του γεγονότος όπου συνήθως, για τις ανάγκες αυτές, συνοδεύεται και από μία αυξημένη αισθαντικότητα (το περιγραφώμενο γεγονός), και εν γένει, όσων αφορά την μεταβολή του λόγου που εξετάζουμε εδώ, όλα όσα έχει ανάγκη ο ποιητικός λόγος στην παραγωγή του.

Έτσι λοιπόν, χάριν λόγου, ας προσθέσουμε προς σαφή κατάληψη του τι εννοούμε περί της μεταβολής του λόγου, στον ποιητικό λόγο, με το παρακάτω, πολύ σύντομο, παράδειγμα.

Ας υποθέσουμε πως ένας δημιουργός περιγράφει ένα δειλινό ή την αυγή της ημέρας. Δεν είναι σπάνιο στην περιγραφή αυτή, να αναφέρεται σε μία βιωματική του διάσταση όμως, αυστηρά εσωτερική. Να περιγράφει δηλαδή, κάποια ψυχική είτε πνευματική του κατάσταση, και το λέω αυτό σημειώνοντάς το, διότι και το δειλινό μα και η αυγή της ημέρας είναι κάτι που βιώνονται, όμως ο ποιητικός λόγος, έχει ορισμένες φορές την ανάγκη, όπως είπαμε και προηγουμένος, να πραγματώνεται με την μεταβολή (όπως την ονομάσαμε) του λόγου, και να κάνει χρήση Εννοιών για να τονίση καταστάσεις ή Πράγματα, διάφορα εκείνων που οι Έννοιες αυτές καθ' αυτές μεταφέρουν.

Και στο σημείο αυτό είναι που, προσωπικά εγώ, διακρίνω τη μαγεία του ποιητικού λόγου. Κι αυτό διότι, η μεταβολή του λόγου από τον ποιητικό λόγο, δεν πραγματώνεται αυθαίρετα και όπως τύχει. Ο δημιουργός, ο οποίος θα κάνει χρήση μεταβολής του λόγου, θα πρέπει να "βαφτίσει" με όσο το δυνατό μεγαλύτερη ακρίβεια και πιστότητα, τις Πραγματικότητες που θέλει να περιγράψει στον ποιητικό του λόγο, με Έννοιες που ενώ μεταφέρουν τη Φύση ενός συγκεκριμένου Πράγματος, αυτό όμως μεταφέρει άλλο, στον ποιητικό του λόγο, ο οποίος πρέπει να διακατέχεται με περισσή αισθαντικότητα και σαφήνεια. Ίσως το σημείο αυτό, να είναι και το περισσότερο κοινό και όμοιο, με τη Φιλοσοφία και την φιλοσοφική διαδικασία και λόγο αυτής. Και κάνω αμέσως πριν τη διάκριση του φιλοσοφικού λόγου διότι και αυτός αποτελεί ένα από τα Ιδιώματα, που πριν αναφέραμε, του λόγου.

Ως σύνοψη του παραπάνω κειμένου θέλω να σημειώσω το εξής. Ο λόγος, ως μέσο επικοινωνίας, αποτελείται από τρείς διαφορετικές διαστάσεις. Η μία διάσταση είναι η εξωτερική του μορφή την οποία ορίσαμε ως ηχοσύνολο, στην προφορική εκφορά, και ως σύμβολα-γράμματα στην γραπτή εκφορά και τύπωση. Η δεύτερη, στη σειρά, διάσταση του είναι η εκφραζόμενη Έννοια ή Νόημα. Και η τρίτη του διάσταση είναι η Φύση του Πράγματος, που η Έννοια ή Νόημα, εκφράζει.

Έτσι μπορούμε να πούμε, και με τη σειρά που προηγήθηκε, πως η πρώτη διάσταση, του λόγου, είναι το σώμα, η δεύτερη διάσταση είναι η ψυχή και η τρίτη, η Φύση του Πράγματος, είναι το πνεύμα του λόγου.

Επομένως, όταν αναφερόμασται στη Φύση, ή Ουσία, του λόγου, ομιλούμε για μία ολοκληρωμένη και αυτοτελής οντότητα.

Στο σημείο αυτό κλείνουμε το σύντομο αυτό λόγο, για την περί λόγου αναφορά μας. Exclamation Exclamation
_________________


pol gt
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email Επίσκεψη στην ιστοσελίδα του Συγγραφέα MSN Messenger
πόκΑΑς
Πρύτανης


Εγγραφή: 04 Ιαν 2011
Δημοσιεύσεις: 1033
Τόπος: Το Αιώνιον Ποθητόν της Ανθρωπότις.

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Δευ Ιούλ 04, 2011 7:33 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Περί Αρετής.

Ίδιον του οφθαλμού είναι η όραση και το φως, των ώτων η ακοή και ο ήχος, της όσφρησης και γεύσης οι οσμές η διάκριση αυτών και η των ποιοτήτων διάκριση των γεύσεων (γλυκό, πικρό, στιφό κλπ.), της αφής η ψηλάφιση των επιφανειών.

Με τον ίδιο τρόπο ως ίδιον της Ψυχής διακρίνουμε την απόκτηση των Αρετών από αυτήν. Υψιλότερο έργο για την Ψυχή του Ανθρώπου δεν υπάρχει παρά η απόκτηση και καλλιέργεια των Αρετών.

Οι Αρετές είναι λεπτές αισθήσεις στην ψυχή οι οποίες διαμορφώνουν ανάλογα την ποιότητα και ένταση την προσωπικότητα του ανθρώπου, τον ψυχικό του οργανισμό, τον χαρακτήρα με μια λέξη. Η αρετή δεν έχει να κάνει με μία στεγνή εγκεφαλική και γνωσιολογική ενασχόληση μα αποκτάται με την παρέμβαση του ανθρώπου στο εσωτερικό του.

Καλλιεργείτε και συντηρείτε με την αυτόβουλη παρέμβαση του ανθρώπου εντός του. Ο Ορθόδοξος Χριστιανισμός ακριβώς σε αυτό αποσκοπεί. Ο Παράδεισος είναι το πλήρωμα των αρετών, ανθρωπίνων και θεοειδών. Γι' αυτό λένε οι χριστιανοί πως δίχως τη βοήθεια του Θεού δεν μπορεί ο άνθρωπος να καταφέρει το καλύτερο δυνατό. Γιατί εάν αποκτήσει με τις δικές του δυνάμεις ανθρώπινες αρετές, τις θεοειδές πως θα τις αποκτήσει δίχως τη βοήθεια του Δημιουργού αυτών;

Έτσι, εύκολα γίνετε καταληπτό, το νόημα και η ανάγκη της άσκησης στην Ορθοδοξία. Ορθοδοξία και άσκηση πάνε μαζί. Δεν νοάται Ορθοδοξία δίχως άσκηση. Κι όταν ομιλούμε για βίωμα και εμπειρία, η βάση είναι η ασκητική της Ορθοδοξίας και της Εκκλησίας. Πως θα μπορέσω να καταλάβω ένα βιωματικό γεγονός δίχως να έχω πείρα περί αυτού; Είναι δυνατόν; Πότε γνωρίζω ένα δρόμο που οδηγεί από τη μία πόλη στην άλλη, όταν τον διασχίζω ή όταν βλέπω τη διαδρομή του στο χάρτη;

Στο σημείο αυτό εντοπίζουμε το ανόητο εκείνων που απορρίπτουν ένα Πράγμα, δίχως να το έχουν "σπουδάσει" από μέσα πρώτα (Δεν εννοεί εσένα Μάξιμε Laughing ). Και όταν επιμένουν αποδεικνύουν έμπρακτα όχι μόνο την ανοησία που τους χαρακτηρίζει, μα και το βλακώδες του είναι τους, κι αυτό διότι, φυσική συνέχεια της απόρριψης ενός Πράγματος, είναι η ενσυνείδητη αγνόησή του. Άρα, έχουν πολύ λάθος ορισμένοι, να απαιτούν μία, έστω, στοιχειώδη προσοχή, στο λόγο που εκφέρουν.

Το μοναχικό, συνεχίζοντας, ιδεώδες, είναι η με όλες τις δυνάμεις αφοσίωση της καλλιέργειας και απόκτησης του πληρώματος των αρετών. Γι' αυτό συνηθίζετε να λέγετε στο Άγιο Όρος από τους μοναχούς αγιορείτες στο αντάμωμά τους, και με τους επισκέπτες, η ευχή Καλό Παράδεισο. Γιατί μεγιστότερη κατάκτηση από τον άνθρωπο δεν υπάρχει πέραν του Παραδείσου.

Όμως δεν είναι μόνο η άσκηση των αρετών στην Ορθοδοξία μας, και εκεί εξαντλείτε. Όχι βέβαια. Η Ψυχή για να αποκτήσει τις αρετές πρέπει να είναι επιδεκτική αυτών. Δεν μπορεί μία "χοντροκομένη" και αλλώκοτη ψυχή, με τις όποιες δυνάμεις της, να εργαστεί τις αρετές. Η Ψυχή πρέπει να είναι λεπτή και με αισθητικές ευαισθησίες μέσα της για να μπορέσει να προχωρήσει στην άσκηση και απόκτηση των αρετών. Εδώ μπορούμε να διακρίνουμε το αναγκαίο της Φύσης των Ιερών Μυστηρίων και κυρίως της εξομολόγησης και μετάληψης της θείας Κοινωνίας.

Όμως πέρα από αυτά, και για να καταστεί η ψυχή με τις απαραίτητες και αρμόδιες λεπτές αισθητικές ευαισθησίες, η Εκκλησία μας, η Ορθοδοξία μας, χειρίζεται και άλλα μέσα. Δύο από αυτά είναι τα εξής. Η ποίηση και η μουσική. Οι ακολουθίες της όλες, τελούνται δια της ποίησης και της μουσικής. Όλη η υμνογραφία της είναι ποίηση και εκφράζεται δια μουσικής, της ψαλτικής τέχνης που δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα ιδίωμα της μουσικής.

Τώρα, την επιρροή της ποίησης και της μουσικής στην ανθρώπινη Ψυχή όλοι, φαντάζομε, την γνωρίζουμε. Δεν ήταν φυσικά και τυχαίο το γεγονός πως τα δύο αυτά, ποίηση και μουσική δηλαδή, ήταν στοιχεία στην Παιδεία του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού. Exclamation Exclamation
_________________


pol gt
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email Επίσκεψη στην ιστοσελίδα του Συγγραφέα MSN Messenger
πόκΑΑς
Πρύτανης


Εγγραφή: 04 Ιαν 2011
Δημοσιεύσεις: 1033
Τόπος: Το Αιώνιον Ποθητόν της Ανθρωπότις.

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Δευ Ιούλ 04, 2011 7:38 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Περί της δημιουργικής ικανότητας

Η απώλεια της δημιουργικής ικανότητας είναι πηγή δυστυχίας. Ίσως δε, και η πρώτη αιτία αλλοτρίωσης του ανθρώπου από τον εαυτό του και τον συνάνθρωπο.

Η δημιουργική ικανότητα είναι φυσική της ψυχής κίνηση, υπάρχει ως ορμέμφυτο στον ψυχισμό του ανθρώπου, και οφείλει να καλλιεργεί αυτήν και θεραπεύει. Ακόμη και η ανάγκη της Παιδείας, όρος που με περρίσια ευκολία χρησιμοποιείτε από πλείστους κύκλους ως αίτημα του σύγχρονου κόσμου, βασίζεται στην δημιουργική ικανότητα και θεραπεύει αυτήν στο κέντρο της.

Εξάλλου Παιδεία αυτό σημαίνει, την δημιουργία κατά το δοκούν των εσωτερικών μας εφέσεων και γενικά την διαμόρφωση της ψυχοπνευματικής μας υπόστασης. Δημιουργούμε, με άλλο λόγο, το είναι μας και τον χαρακτήρα μας.

Ο πολιτισμός, και όλοι στο παρελθόν, δια της δημιουργικής ικανότητας πραγματεύονταν. Ας δούμε για παράδειγμα τη γλώσσα. Η γλώσσα που χρησιμοποιούμε δεν είναι άλλο παρά η σύνθεση ήχων τους οποίους μπορούμε και παράγουμε με το στόμα και τα μέρη του, με τη γλώσσα, δηλαδή, τα χείλη και λοιπά. Οι λέξεις που χρησιμοποιούμε εάν προσέξετε δεν είναι τίποτε άλλο παρά σύνθεση ήχων. Και η σύνθεση αυτή των ήχων, δια της δημιουργικής ικανότητας του ανθρώπου, φυσικά κάτω από τις ανάλογες που του παρουσιάστηκαν ανάγκες, πραγματεύθηκε και υλοποιήθηκε.

Κατόπιν έκανε τους ήχους σύμβολα (γράμματα) για να εξυπηρετήσει το γραπτό λόγο και γενικά την εκμάθηση της γλώσσας, στην οποία βέβαια προς σωστή ορθή χρήση έθεσε όρους και κανόνες κάτι που διακρίνουμε στη γραμματική της διάσταση. Αυτά πάντοτε δια της δημιουργικής ικανότητας η οποία εάν απουσίαζε ως ανθρώπινο χαρακτηριστικό, μεταξύ άλλων, ο άνθρωπος δεν θα διέφερε από τα υπόλοιπα βιολογικά όντα τα οποία εξαντλούν το χρόνο ζωής στη συντήρηση και αναπαραγωγή.

Οι φιλόσοφοι και οι ποιητές διακατέχονται από μία αυξημένη ανάγκη έκφρασης της δημιουργικής ικανότητας. Το ίδιο ισχύει και για τους θιασώτες των καλών, λεγόμενων, τεχνών. Όμως γενικά θα πρέπει ο καθένας να "καλλιεργεί" είτε με τον ένα είτε με τον άλλο τρόπο την εσωτερική αυτήν δυνατότητα, της δημιουργικής ικανότητας δηλαδή, είτε δια του επαγγέλματός του είτε κατά τον ελεύθερο χρόνο του, και φυσικά βέβαια στο μέτρο του δυνατού.

Οι ευτυχέστεροι όλων πάντως, είναι εκείνοι που συνδίασαν επαγγελματικά την πηγαία αυτή δύναμη της δημιουργικής ικανότητας. Οπωσδήποτε κινούνται σε πλαίσια όχι υποκαταστατικά εν σχέση, με όσους κρατούν κάποιο επάγγελμα το οποίο για βιοποριστικούς λόγους ασκούν και δεν έχουν τη δυνατότητα να αλλάξουν.

Είναι λοιπόν η απώλεια, ή έστω, η έλλειψη πρακτικής έκφρασης της δημιουργικής ικανότητας, πηγή δυστυχίας. Exclamation Exclamation
_________________


pol gt
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email Επίσκεψη στην ιστοσελίδα του Συγγραφέα MSN Messenger
πόκΑΑς
Πρύτανης


Εγγραφή: 04 Ιαν 2011
Δημοσιεύσεις: 1033
Τόπος: Το Αιώνιον Ποθητόν της Ανθρωπότις.

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Δευ Ιούλ 04, 2011 7:43 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Για την Νίψη.

Η νίψη, όπως το λέει και η λέξη, είναι η πλήση. Στην πατερική ορολογία, σημαίνει την διαρκή προσοχή στους λογισμούς και τα υπόλοιπα ψυχικά κινήματα με σκοπό τον ακριβή έλεγχο αυτών. Κάλλιστα θα μπορούσαμε να πούμε πως κι αυτό ένα είδος πλήσης είναι καθώς ο έλεγχος των ψυχικών κινημάτων μέσα μας γίνετε με σκοπό διακρίνοντάς τα να πράξουμε τα απαραίτητα, για τα θετικά και χρήσιμα, και για όσα είναι αρνητικά ή με άλλους τρόπους αυθαίρετα, να τα απορρίψουμε.

Επομένως, νίψη είναι η προσοχή του ψυχικού σώματος και η πλήση αυτού.

Και βέβαια, πρόκειτε για μία εκ των σημαντικότερων εσωτερικών αναγκών μας αφού από την εργασία αυτής θα εξαρτηθεί και ο βαθμός της εσωτερικής μας υγείας.

Η εργασία της νίψης επιδρά, επίσης, αυξητικά για την λειτουργία της συνείδησης. Όσο περισσότερο αποκαθίστατε η διάρκεια της νίψης, το ζητούμενο φυσικά είναι η μόνιμη βίωσή της, η συνείδηση εμπλουτίζεται με νέα στοιχεία. Η νίψη θα διακρίνει και η συνείδηση θα αναγνωρίσει για να μας οδηγήσει στο τι πρέπει να πράξουμε.

Δεν είναι όμως εύκολη υπόθεση η εργασία της νίψεως. Συνθήκες αντίξοες θα γίνουν αιτία πολλές φορές, να εισέλθη η λήθη μέσα μας με αποτέλεσμα να ανασταλεί η λειτουργία της νίψης όπως και πολλών άλλων πνευματικών και ψυχικών λειτουργιών.

Χρέος μας είναι πολύ συχνά και πυκνά να εξετάζουμε σε τι κατάσταση βρισκόμασται και όταν εντοπίζουμε παρρεκλήσεις οι οποίες σαφώς έχουν την αιτία τους στην αναστολή κάποιας, ή κάποιων, των πνευματικών ή ψυχικών λειτουργιών μας, να κάνουμε όλες εκείνες τις απαραίτητες ενέργειες οι οποίες θα επαναφέρουν την επιθυμητή κατάσταση. Και επιθυμητή κατάσταση είναι η διαρκής νίψη.

Με την νίψη διαπλάθετε και αναπλάθετε το ψυχικό σώμα μας, ο χαρακτήρας μας δηλαδή. Γιατί εν δυνάμει μέσα μας βρίσκεται κάθε ψυχικό χαρακτηριστικό εν ενεργεία όμως, υπάρχουν οι τρόποι με τους οποίους λειτουργούν τα ψυχικά ανθρώπινα χαρακτηριστικά, ιδιαίτερα για το κάθε πρόσωπο ξεχωριστά.

Έτσι διακρίνουμε τους χαρακτήρες, από τον τρόπο που εκδηλώνονται τα ψυχικά χαρακτηριστικά, από τον τρόπο που οι εσωτερικές δυνάμεις είναι σε αρμονική σύνδεση μεταξύ τους σε σώμα, σε ψυχικό οργανισμό. Επομένως όταν περιέλθουμε στην εργασία της νίψης και παρακολουθούμε τον τρόπο που αντιδρά το ψυχικό μας σώμα καθόλες τις συνθήκες σύντομα θα μπορούμε να διακρίνουμε τι είναι χρήσιμο και τι όχι, ποιά είναι τα ελλατώματά μας κι από την άλλη τι πρέπει να "εισάγουμε" από τις εν δυνάμει προϋποθέσεις στις εν ενεργεία υποθέσεις. Exclamation Exclamation
_________________


pol gt
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email Επίσκεψη στην ιστοσελίδα του Συγγραφέα MSN Messenger
πόκΑΑς
Πρύτανης


Εγγραφή: 04 Ιαν 2011
Δημοσιεύσεις: 1033
Τόπος: Το Αιώνιον Ποθητόν της Ανθρωπότις.

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Δευ Ιούλ 04, 2011 7:47 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Για την λήθη

Από τα πλέον δυσάρεστα που μπορούν να συμβούν και καθολικά αποτρεπτά της του ανθρώπου
εσωτερικής προόδου συνέχεια, είναι αυτό το της λήθης κράτος.

Όταν επιβληθεί, πάντοτε με "δολιότητα" γιατί πάντοτε ασυναίσθητα εισέρχετε και μας κυριεύει, παύει να λειτουργεί η αλήθεια. Και ποιά αλήθεια! Η σημαντικότερη. Η σπουδαιότερη. Η κυριότερη.
Η συνειδητότητα της πραγματικότητας του εαυτού.

Η συναίσθηση της κατάστασης του εαυτού. Και μπορούμε να μιλήσουμε και να ονομάσουμε τη συνείδηση ως συναίσθηση διότι πρόκειτε για μία εσωτερική της ψυχής αίσθηση μάλιστα την πιο κύρια. Δεν αποτελεί μέγιστη ακύρωση των πάντων η έλλειψη της συνειδητότητας; Και πως να μην αποτελεί αυτό, εφόσων μέσα μας, στον εαυτό μας, ο εαυτός μας, εμείς οι ίδιοι, επεξεργαζόμασται τα πάντα; Και αυτά που νοιώθουμε και αντιλαμβανόμασται από το περιβάλλον μα και τα διανοήματα και τις κινήσεις και αισθήσεις που αφορούν την ψυχή.

Επομένως κατά τη διάρκεια της λήθης, της μη επαφής μας με την πραγματικότητα μέσα μας, με πόση ακρίβεια και σαφήνεια είμαστε ικανοί να αντιληφθούμε τα Πράγματα που μας παρουσιάζονται εφόσων τα ερεθίσματα που προκαλούνται είναι διαστρεβλωμένα λόγω της έλλειψης της σημαντικότερης εσωτερικής λειτουργίας, της συνείδησης, της έλλειψης επαφής μας και κατανόησης της Φύσης των Πραγμάτων, είτε αυτά αφορούν ερεθισμούς του περιβάλλοντος (σχέσεις, επικοινωνία ή άλλα τινά) είτε αυτά αφορούν εσωτερικούς ερεθισμούς (κινήσεις μέσα μας, λογισμοί ή άλλα διανοήματα).

Συνεπώς, η έλλειψη συνειδητοποίησης του εαυτού μας και των Πραγμάτων που παρουσιάζονται μέσα μας, προκαλούν μία κατάσταση παραφροσύνης και συμπεριφοράς άσχετης προς τη Φύση μας και τη Φύση των Πραγμάτων.

Η λήθη όταν επικρατεί ακυρώνει την βασικότερη αλήθεια του ανθρώπου, αυτήν της εσωτερικής του προόδου συνέχεια, και κάτω από το κράτος της δεν αντιλαμβάνεται πια ο άνθρωπος καμία ανάγκη. Μοιάζει σα να βρίσκεται σε ύπνο εν εγρηγόρση. Πολλές εσωτερικές του λειτουργίες και αισθήσεις αναστέλουν τη λειτουργία τους καθώς η κεντρικότερη αυτών, η συνείδηση, βρίσκεται σε κατάσταση λήθαργου.

Δεν είναι τυχαίο που ο χριστιανισμός αναδεικνύει το μέγεθος του προβλήματος, παρακινώντας μας να το αντιμετωπίσουμε, και δια στόματος αποστόλου Παύλου σε μία επιστολή προς μαθητή του λέγοντάς του: Νίφε για πάντα.

Κι αυτό διότι εάν υπάρχει ένας τρόπος, να εξασθενήσουμε τη δύναμη της λήθης που μας κυριεύει αντικαταστώντας την με την αλήθεια μέσα μας, την εσωτερική επίγνωση, δηλαδή, και συνεχή και σταθερή πρόοδο, αποκαταστώντας παράλληλα την κεντρικότερη των λειτουργιών και αισθήσεων, της συνειδητότητας, αυτός δεν είναι άλλος παρά η από τον χριστιανισμό διδασκόμενη ανάγκη και εσωτερική λειτουργία της Νίψεως. Exclamation Exclamation
_________________


pol gt
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email Επίσκεψη στην ιστοσελίδα του Συγγραφέα MSN Messenger
πόκΑΑς
Πρύτανης


Εγγραφή: 04 Ιαν 2011
Δημοσιεύσεις: 1033
Τόπος: Το Αιώνιον Ποθητόν της Ανθρωπότις.

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Δευ Ιούλ 04, 2011 8:08 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Τώρα που είδα τα κείμενα με άλλη οπτική εδώ στο φορουμ, ανακαλύπτω πως ο λόγος μου είναι, δυστυχώς, ελαφρώς παραληρηματικός, πρόχειρος και ασυνεπής, μάλλον, σε ορισμένα σημεία. Θα προσπαθήσω στο μέλλον να επιτύχω καλύτερα αποτελέσματα έτσι ώστε να μην κουράζω τον, τυχόν, αναγνώστη μα κυρίως να παραμένει, εν τέλει, ουσιαστικά κάτι χρήσιμο και ωφέλιμο.

Για την συνέχεια προγραμματίζω, εκτός απροόπτου, να εξηγήσω γιατί θεωρώ και αναφέρω πως ο Ορθόδοξος Χριστιανισμός είναι το ανώτερο πολιτισμικό και πολιτιστικό επίτευγμα της ανθρωπότητας. Έχω την αίσθηση πως οι περισσότεροι, αν όχι όλοι, θα συμφωνήσουν με την θεώρηση μου αυτήν όταν διαβάσουν τους λόγους που με οδηγούν στην συγκεκριμένη τοποθέτηση. Οι βοηθοί μου επεξεργάζονται προς το παρών τα επιχειρήματα κι όταν τελειώσουν θα αναρτήσω το επεξηγηματικό κείμενο.

Να είστε όλοι καλά !!! Idea Idea Idea
_________________


pol gt
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email Επίσκεψη στην ιστοσελίδα του Συγγραφέα MSN Messenger
vag_el
Πρύτανης


Εγγραφή: 26 Ιούν 2009
Δημοσιεύσεις: 3707
Τόπος: Leykada

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Δευ Ιούλ 04, 2011 9:09 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Giorgo,

καλός είναι ο λόγος σου,

το πρόβλημα αφορά τον ρόλο του Διαδικτύου και το πώς φαίνονται οι χαρακτήρες μας εντός αυτού.
Η προσωπική συνάντηση και ο διάλογος σαφώς και ενδείκνυται περισσότερο για συζητήσεις τέτοιου είδους.
Εδω το πολύ πολύ να πούμε καμμια αλληλουχία 5 ης τάξεως για να περνά η ωρα,κι εγώ το πήρα σοβαρά και δεν έπρεπε.
Να είσαι κι εσύ καλά.
_________________
ανθάκια μου χλωμά,
που σας επήραν σε
κήπους μακρινούς να σας φυτέψουν,

Κώστας Καρυωτάκης
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email
Επισκόπηση όλων των Δημοσιεύσεων που έγιναν πριν από:   
Δημοσίευση νέας  Θ.Ενότητας   Απάντηση στη Θ.Ενότητα    www.filosofia.gr Αρχική σελίδα -> Κουβεντούλα Όλες οι Ώρες είναι GMT + 2 Ώρες
Μετάβαση στη σελίδα 1, 2, 3, 4, 5, 6  Επόμενο
Σελίδα 1 από 6

 
Μετάβαση στη:  
Δεν μπορείτε να δημοσιεύσετε νέο Θέμα σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
Δεν μπορείτε να επεξεργασθείτε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν μπορείτε να διαγράψετε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν έχετε δικαίωμα ψήφου στα δημοψηφίσματα αυτής της Δ.Συζήτησης





Μηχανισμός forum: PHPBB

© filosofia.gr - Επιτρέπεται η αναδημοσίευση του περιεχομένου της ιστοσελίδας εφόσον αναφέρεται ευκρινώς η πηγή του.

Υλοποίηση, Φιλοξενία: Hyper Center