Θ.ΒοήθειαςΘ.Βοήθειας   ΑναζήτησηΑναζήτηση   Εγγεγραμμένα μέληΕγγεγραμμένα μέλη   Ομάδες ΧρηστώνΟμάδες Χρηστών  ΕγγραφήΕγγραφή  ΠροφίλΠροφίλ 
Συνδεθείτε, για να ελέγξετε την αλληλογραφία σαςΣυνδεθείτε, για να ελέγξετε την αλληλογραφία σας   ΣύνδεσηΣύνδεση 

Η απόρριψη της αιτιακής αναγκαιότητας και οι συνέπειές της
Μετάβαση στη σελίδα 1, 2, 3 ... 32, 33, 34  Επόμενο
 
Δημοσίευση νέας  Θ.Ενότητας   Απάντηση στη Θ.Ενότητα    www.filosofia.gr Αρχική σελίδα -> Φιλοσοφικοί Προβληματισμοί
Επισκόπηση προηγούμενης Θ.Ενότητας :: Επισκόπηση επόμενης Θ.Ενότητας  
Συγγραφέας Μήνυμα
rakis
Πρύτανης


Εγγραφή: 22 Ιαν 2008
Δημοσιεύσεις: 2857

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τετ Ιαν 19, 2011 11:15 pm    Θέμα δημοσίευσης: Η απόρριψη της αιτιακής αναγκαιότητας και οι συνέπειές της Απάντηση με Συμπερίληψη

Θα παρουσιάσω κάποιες σκέψεις ίσως και ατάκτως ερριμένες σχετικά με το αν μπορούμε να δεχτούμε την αιτιακή αναγκαιότητα ως οντολογικό χαρακτηριστικό του κόσμου.

Ξεκινώντας από έναν γενικό ορισμό που βλέπει την ταύτιση νου και κόσμου/αντικειμένου καλούμε να αποδεχτούμε μια Πρώτη Αρχή που τα ενώνει αναγκαστικά έτσι ώστε να αποδεχόμαστε και την αιτιακή αναγκαιότητα.

Τα προβλήματα του αυθυπόστατου της πρώτης αρχής είναι πολλά και γνωστά για αυτό βιαστικά καταλήγω στην απόρριψη του κλασικού ιδεαλισμού.

Στη συνέχεια: Φαντάζομαι πως όλοι αποδεχόμαστε ότι υπάρχουν μηχανισμοί που επιτυγχάνουν την επαφή του ανθρώπου με τα πράγματα(κατέναντι αντικείμενα). Απορρίπτοντας τον ιδεαλισμό, τότε δε μένει παρά να δεχτούμε ότι κάτι ξεφεύγει των μηχανισμών μας και αδυνατεί να γνωσθεί από τους μηχανισμούς μας. Άρα, υπάρχει κάποιο απρόσιτο εξωτερικό καθεαυτό (αφού δε συσχετίζεται με τους ανθρώπινους μηχανισμούς, γιατί αν συσχετιζόταν όλη η εξωτερική πραγματικότητα θα ήμασταν ιδεαλιστές επειδή θα τα ταυτίζαμε).

Τώρα, ποια η σχέση ανθρώπου και εξωτερικότητας; Αν υπάρχει αιτιακή αναγκαιότητα ως προς τη σχέση τους, τότε δε δημιουργούνται σοβαρά προβλήματα για να μπορεί ο άνθρωπος να μιλά για τον κόσμο που προϋπήρξε από τη δημιουργία του; Αν δεχτούμε την αιτιακή αναγκαιότητα, ξέρουμε μόνο ό,τι μας παρέχουν οι μηχανισμοί και δεν νομιμοποιούμαστε να κάνουμε δηλώσεις για έναν ανεξάρτητο από εμάς προϋπάρξαντα κόσμο. Για να μιλούμε για έναν ανεξάρτητο κόσμο πρέπει να εγκαταλείψουμε την έννοια της αιτιακής αναγκαιότητας. Αυτό δε σημαίνει ότι δε δεχόμαστε την ύπαρξη νόμων. Απλώς δεν χάνεται η κατ'αρχήν τους οργάνωση.

Συνέπειες: Η ανθρώπινη γνώση ΔΕΝ ανάγεται σε μηχανισμούς που συνδέουν υποκείμενο και αντικείμενο αιτιακά αναγκαστικά, αφού ήδη έχει απορριφθεί μια αυθυπόστατη πρωταρχική νομοθεσία. Επομένως, ο κόσμος είναι ανεξάρτητος από εμάς, τυχαιακός και κατά συνέπεια γεγονικός.

Παράλληλα, το γεγονός ότι ο άνθρωπος δεν μπορεί να εξηγήσει γιατί έχει αυτούς τους γνωσιακούς μηχανισμούς και όχι κάποιους άλλους, πχ γιατί έχει 5 αισθήσεις κι όχι 10, ενισχύει την τυχαιακότητα ύπαρξης του ανθρώπου. Δηλ. ο άνθρωπος ενδέχεται να ήλθε, να είδε, και να απέλθει.

Δεδομένου λοιπόν ότι υπάρχει μία ανεξάρτητη πραγματικότητα αδιάφορη προς τον άνθρωπο, συνάγουμε πως τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι εντελώς διαφορετικά από ό,τι είναι τώρα. Διαπιστώνουμε οντολογικά την ύπαρξη μιας πολλαπλότητας που εκκεντρώνει τον άνθρωπο. Άπειρες πολλαπλότητες που προσφέρουν άπειρες τυχαιακές δυνατότητες.

Το αντικείμενο ως πολλαπλότητα δεν έχει σταθερή ταυτότητα πια. Και τότε τι αντιλαμβανόμαστε αφού και μεις είμαστε πολλαπλότητα; Κάθε σημαίνον παραπέμπει σε άλλο ατέρμονα, ώστε το ένα να ορίζεται στη βάση του άλλου.Το σφυρί νοείται σε σχέση με το καρφί. Αυτό δε σημαίνει ότι δεν μπορούν να νοηθούν και αποκλειστικά. Πχ το σφυρί θα συνεχίσει να υπάρχει και να νοείται , αν δεν υπάρχει το καρφί, εφόσον άλλαζε η χρήση του. Έχουμε απαλλαγεί από την οντολογία ενός σταθερού υποκειμένου και αντικειμένου και μιλούμε για πολλαπλότητες στη "βάση"(σε εισαγωγικά γιατί δεν είναι καθόλου σταθερή βάση), μιας pure multiplicity(στα αγγλικά, γιατί να μεταφράσω το pure σε αγνή κτό δεν μ'αρέσει).

Σε αυτά τα πλαίσια, πώς μπορεί να νοηθεί η αλήθεια; Μπορούμε να μιλήσουμε για μία "πρωτεύουσα" αλήθεια, την pure multiplicity, και δευτερεύουσες αλήθειες στην καθημερινή ζωή, στην επιστήμη, στην πολιτική κτλ που αποτελούν την πραγμάτωση της πρώτης( που στην πραγματικότητα δεν υπάρχει πρωτεύων και δευτερεύων, αλλά η πρωτεύουσα αλήθεια σημαίνεται συμβολικά ως το κενό στη θεωρία των συνόλων).
Συνέπεια της οντολογίας μας είναι να μη μας απασχολεί ένα αντικείμενο ανεξάρτητο από το νου(κλασικός ρεαλισμός ή αφελής) , γιατί νομιμοποιούμαστε να μιλούμε με όρους στάσης προς την ανεξαρτησία των αντικειμένων : το αντικείμενο είναι ανεξάρτητο και αδιάφορο σε σχέση με αυτό που λαμβάνουμε εμείς ότι είναι το αντικείμενο. Θα πρέπει να δούμε το αντικείμενο ως το υπολογιστικό αποτέλεσμα παράλληλα με το ανυπολόγιστο άπειρο. Ένα άπειρο που δεν είναι ανάγκη να το αντιμετωπίζουμε ως περιορισμό αλλά ως άπειρη δυνατότητα. Στη γλώσσα πχ στη φράση ο Τάδε ... ο οποίος ... Στο "τάδε" συμφωνούμε για την οριοθέτηση του αντικειμένου αλλά στο "ο οποίος" είναι όπου μπορούμε να διαφωνήσουμε για το υποσύνολο που εμπεριέχεται. Όσο για το πέραν της γλώσσας μπορούμε να εντοπίσουμε μια μη-άμεση γνώση του αντικειμένου.Πού; στη χρηστικότητα,την επιτελεστικότητα της συγκυρίας.
Και στις δύο περιπτώσεις είναι (αν)υπαρκτή μια περιφέρεια που μπορούμε να την αντιμετωπίσουμε ως υπόσχεση.

Κάθε κριτική ευπρόσδεκτη
_________________
Truth springs from argument amongst friends

http://rakis1.wordpress.com/
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Επίσκεψη στην ιστοσελίδα του Συγγραφέα
Tetragonos
Πρύτανης


Εγγραφή: 30 Νοέ 2010
Δημοσιεύσεις: 960

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Παρ Ιαν 21, 2011 12:04 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Κάθε αναδιατύπωση για μεγαλύτερη κατανόηση και συγκεκριμενοποίηση ευπρόσδεκτη.
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
ΝΕΟΦΩΤΙΣΤΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
Πρύτανης


Εγγραφή: 12 Μάρ 2004
Δημοσιεύσεις: 18523

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Σαβ Ιαν 22, 2011 12:31 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Δηλαδή απ' το "γνωστό είναι το υπαρκτό" του Παρμενίδη στο "γνωστό είναι το πιθανό".

Δεν μπόρεσα να καταλάβω γιατί η αποδοχή του πρώτου δε συνάδει με την ύπαρξη ανεξάρτητου από εμάς κόσμου,αφού οι γνωστικοί μηχανισμοί σ' αυτόν τον ιδεαλισμό αναφέρονται στο αντικειμενικά υπαρκτό.
_________________
Έτσι να στέκω, θάλασσα, παντοτεινέ έρωτά μου
με μάτια να σε χαίρομαι θολά
και να ναι τα μελλούμενα στην άπλα σου μπροστά μου,
πίσω κι' αλάργα βάσανα πολλά.
(Κώστας Βάρναλης)
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
shaman
Πρύτανης


Εγγραφή: 29 Δεκ 2006
Δημοσιεύσεις: 790
Τόπος: ΑΘΗΝΑΙ

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Σαβ Ιαν 22, 2011 2:32 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

καλέ μου ράκις, άν δέν σού αρέση τό ''πιούαρ μαλτιπλίσιτυ'' στήν ελληνική του απόδοση, δυσκολεύομαι νά πιστεύω ότι σού αρέσουν λέξεις όπως ''γεγονικός'' ή ''τυχαιακότητα''.
μήπως θά μπορούσες νά χρησιμοποιήσης τίς πρωτότυπες λεξεις πού αυτές αποδίδουν ; ίσως θά μπορούσαμε νά συνεννοηθούμε καλλίτερα.

δυστυχώς, γιά άλλη μιά φορά θά βρεθούμε νά συζητάμε μέ τούς περιορισμούς τής μεταφράσεως, φοβάμαι ...
_________________
κόγξ όμ πάξ κι απάνω τούρλα !
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
rakis
Πρύτανης


Εγγραφή: 22 Ιαν 2008
Δημοσιεύσεις: 2857

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Σαβ Ιαν 22, 2011 8:52 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Σάμαν,

δε χρειάζεται να μπλέξουμε. Σκέψου ένα ζάρι που ρίχνεται 10 φορές και φέρνει και τις δέκα "5". Θέλω να τονίσω ότι δεν υπάρχει μια αιτιακή αναγκαιότητα ως προς αυτό.

Ιωάννη,
δεν πολυκαταλαβαίνω τι λες. Θέλω να δείξω ότι :

το Εν δεν υπάρχει

Υπάρχουν πολλαπλότητες.
_________________
Truth springs from argument amongst friends

http://rakis1.wordpress.com/
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Επίσκεψη στην ιστοσελίδα του Συγγραφέα
troian
Πρύτανης


Εγγραφή: 05 Ιαν 2011
Δημοσιεύσεις: 2267
Τόπος: ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Σαβ Ιαν 22, 2011 8:55 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

αν αποριψουμε την αιτιατη/αιτιακη αναγκαιοτητα θα πρεπει να αποδεχτουμε το χαος σε ολο το μεγαλειο του συμπαντος και καθε κανονας/νομος να ειναι κατα προσεγκιση εφαρμοσιμος και υπαρκτος.
_________________
μακεδονίτικα πουλιὰ λαλοῦν μακεδονίτικα
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
rakis
Πρύτανης


Εγγραφή: 22 Ιαν 2008
Δημοσιεύσεις: 2857

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Σαβ Ιαν 22, 2011 9:11 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Κατά προσέγγιση τι εννοείς;
_________________
Truth springs from argument amongst friends

http://rakis1.wordpress.com/
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Επίσκεψη στην ιστοσελίδα του Συγγραφέα
opyrgos
Αποκλεισμένο μέλος


Εγγραφή: 30 Νοέ 2007
Δημοσιεύσεις: 13248

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Σαβ Ιαν 22, 2011 9:21 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

troian έγραψε:
αν αποριψουμε την αιτιατη/αιτιακη αναγκαιοτητα θα πρεπει να αποδεχτουμε το χαος σε ολο το μεγαλειο του συμπαντος και καθε κανονας/νομος να ειναι κατα προσεγκιση εφαρμοσιμος και υπαρκτος.
Δεν είναι απίθανο σενάριο αν αναλογιστούμε το γεγονός ότι αυτό έχει μπει ήδη στις φυσικές επιστήμες από τότε που δημοσιεύτηκε η θεωρία της σχετικότητας (1905). Και αφού υπάρχει σε αυτές, ποιος μας λέει ότι ο κόσμος δεν λειτουργεί έτσι;
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Baskwt
Λέκτωρ


Εγγραφή: 17 Νοέ 2010
Δημοσιεύσεις: 32

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Σαβ Ιαν 22, 2011 11:29 am    Θέμα δημοσίευσης: Re: Η απόρριψη της αιτιακής αναγκαιότητας και οι συνέπειές τ Απάντηση με Συμπερίληψη

rakis έγραψε:

Ξεκινώντας από έναν γενικό ορισμό που βλέπει την ταύτιση νου και κόσμου/αντικειμένου καλούμε να αποδεχτούμε μια Πρώτη Αρχή που τα ενώνει αναγκαστικά έτσι ώστε να αποδεχόμαστε και την αιτιακή αναγκαιότητα.


Έχω την εντύπωση όταν λέμε ταύτιση εννοούμε πως δεν υπάρχουν δύο "πραγματα" αλλά ένα. Η διαπίστωση ότι δύο πράγματα ταυτίζονται σημαίνει πως ποτέ δεν ήταν διαφορετικά , απλά εμείς είχαμε αυτή, την εσφαλμένη, αντίληψη.
Όταν λοιπόν λέμε πως μπορεί ο νους κι ο κόσμος να ταυτίζονται σημαίνει πως είναι ένα "πράγμα". Και μπορεί να είναι Ένα, μιας και ξέρουμε πως ο νους διαμορφώνει και τον κόσμο των αισθήσεων και το νοητό κόσμο, κι ο κόσμος διαμορφώνει το νου και τον τρόπο που σκέφτεται. Είναι μια "εσωτερική υπόθεση".
Έτσι δεν χρειάζεται καμία Πρώτη Αρχή να τα ενώσει.

Όσο για τη θεωρία της σχετικότητας και τη θεωρία του χάους, να πούμε ότι είναι καθαρά ντετερμινιστικές θεωρίες. Η αιτιότητα είναι πανταχού παρούσα και στις δύο.
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
rakis
Πρύτανης


Εγγραφή: 22 Ιαν 2008
Δημοσιεύσεις: 2857

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Σαβ Ιαν 22, 2011 11:32 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Ναι φίλε, το αντίθετο λέω εγώ. Ότι το Εν δεν υπάρχει.

Όσο για τη 2η παράγραφό σου, δεν απορρίπτω την αιτιότητα αλλά την αιτιακή αναγκαιότητα.
_________________
Truth springs from argument amongst friends

http://rakis1.wordpress.com/
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Επίσκεψη στην ιστοσελίδα του Συγγραφέα
timestotimes
Πρύτανης


Εγγραφή: 10 Ιούλ 2010
Δημοσιεύσεις: 1951

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Σαβ Ιαν 22, 2011 11:34 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

raki,
γιατι εχεις θεσει το ζητημα της υπαρξης και ταυτοχρονα αυτο της αντιληψης;

Δινεις μια οπτική αντικειμενικου ιδεαλισμου στην αντιληψη, καπου στη μεση την συσχετιζεις με την υπαρξη και καταληγεις, εστιαζοντας στην τελευταια και προσεγγιζοντας την με την θεωρία του χαους.

Στο τέλος θετεις ενα ερωτημα σαν: Ποιο"συστημα" μας κανει αυτο που ειμαστε και τι ειναι αυτο που καταλαβαινουμε για εμας, για τον κοσμο πριν απο εμας, για τον κοσμο με εμας και για το ιδιο το συστημα.

Θελω να πω.. ειναι πολλα τα ερωτηματα..

* Αν δεν εχω καταλαβει σωστα, πες μου
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
rakis
Πρύτανης


Εγγραφή: 22 Ιαν 2008
Δημοσιεύσεις: 2857

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Σαβ Ιαν 22, 2011 11:58 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Δε γίνεται παρά να χρησιμοποιούμε το λόγο. Έτσι;

Αυτός όμως ο άτιμος παρασύρεται από φαντασιώσεις, ιστορία, κουλτούρα κτλ.

Άρα, είναι αξιόπιστος; πολλές φορές δεν είναι.

Το ίδιο ισχύει και για τις αισθήσεις. Μας παραπλανούν έτσι δεν είναι;
Αυτά μάλλον είναι και τετριμμένες διατυπώσεις.

Τι λέω σε αυτό το σημείο; (το μάλλον πρωτότυπο)Ότι και οι αισθήσεις και ο λόγος, γενικότερα κάθε γνωσιακό σύστημα δεν ανάγεται σε κάποιο είδος εσωτερικής αιτιότητας αναγκαστικής επαφής με τον κόσμο. Δηλ. δεν υπάρχει ούτε σταθερό υποκείμενο ούτε σταθερό αντικείμενο. Παρόλα αυτά υπάρχουν ως πολλαπλότητες.

Πώς διασώζω τη γνώση; Όχι πάντως με το να δεχτώ μια εσωτερική οντολογική αιτιακή σχέση ανάμεσα σε υποκείμενο και αντικείμενο.
Πχ στην επιστήμη. Τα μέσα της επιστήμης τι κάνουν; απομονώνουν το αντικείμενο. Αυτό τι δείχνει; ότι το αντικείμενο υπάρχει. Ειδάλλως, αν δε γινόταν να απομονωθεί ... δε θα υπήρχε. Λάθος κάνω; Επομένως, υπάρχει αλήθεια. Μάλλον διαδικασίες αλήθειας.
Η αντικειμενικότητα έγκειται στο όσο το δυνατό να περιορίσουμε την εξουσία μας πάνω στην εξωτερικότητα. Τα μαθηματικά είναι σε καλό δρόμο νομίζω. Συμφωνώ με τον Μπαντιού δηλ. που λέει ότι τα μαθηματικά είναι οντολογία.
Δεν ξέρω αν βοήθησα. Πες πάλι αν σε μπέρδεψα.
_________________
Truth springs from argument amongst friends

http://rakis1.wordpress.com/
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Επίσκεψη στην ιστοσελίδα του Συγγραφέα
shaman
Πρύτανης


Εγγραφή: 29 Δεκ 2006
Δημοσιεύσεις: 790
Τόπος: ΑΘΗΝΑΙ

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Σαβ Ιαν 22, 2011 12:15 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

rakis φίλτατε, γιά νά καταλάβω, η θεώρησή σου τής αιτιακής αναγκαιότητος, είναι περίπου αυτή τού χιούμ ;

στό παράδειγμά σου μέ τό ζάρι, φυσικά καί τίποτε δέν αποκλείει δέκα φορές νά φέρουμε ντόρτια, πλήν όμως, στίς χίλιες φορές, τό συντριπτικά πιθανώτερο είναι ότι τά ντόρτια θά αποκτήσουν τήν κεφαλική θέση του ζαριού τόσες φορές, όσες τούς αναλογούν από τίςπιθανότητες.

επομένως, η σχέση τυχαιότητος μεταφέρεται σέ ένα επίπεδο ''συνόλων'' αιτιακών παραγόντων, όπου η ''αιτιακή αναγκαιότητα'' δέν καταργείται, αλλά μετατοπίζεται, από τήν απλή γραμμική σχέση σέ σχέση συνόλων αιτίων πρός ένα, ή, ενδεχομένως, σύνολο αποτελεσμάτων.

ερχόμενοι τώρα στήν αιτιακή αναγκαιότητα, θά πρέπη νά είμαστε, νομίζω, αρκετά εξωπλισμένοι γιά νά ισχυρισθούμε ότι τήν απορρίπτουμε, όσο καί γιά νά τή στηρίξουμε.
βεβαίως, όπως έκανε καί ο ράσσελ καί ο χιούμ, μπορούμε θαυμάσια νά ισχυρισθούμε ότι ''τίποτε δέν αποκλείει αύριο τό πρωί ο ήλιος νά ανατείλη από τή δύση'', ή, θερμαίνοντας ένα υγρό, νά τό δούμε νά στερεοποιήται αντί νά εξατμίζεται, παρ' όλη τή γνώση μας τών μηχανισμών πού ευοδώνουν τό πρώτο καί αποκλείουν τό δεύτερο.

μιά ιδιοφυή, κατά τή γνώμη μου, οπτική, ανήκει στόν κάντ (ναί, ναί, τόσο παληά ...), κατά τήν οποία η σύλληψη τής αναγκαιότητος είναι ψυχολογική ανάγκη όλων μας καί καθ' έξιν, ώστε νά ενσωματώσουμε τά εμπειρικά μας δεδομένα στόν ορθολογισμό μας.
στήν εποχή μας, όπου η αναγκαιότητα αμφισβητείται καθολικά, η ψυχολογική καντιανή συνιστώσα μπορεί νά γίνεται αποδεκτή, όχι όμως καί η φιλοσοφική ενσωμάτωση στόν ορθολογισμό.

από τήν άλλη πλευρά, τό νά ισχυρισθή κανείς ότι ''η πράξη τού νά πυροβολήσης κάποιον δέν είναι αξιοκατάκριτη ή αξιόποινη, διότι κανένας νόμος δέν μάς εγγυάται, ότι θά τού προκαλέση κανείς σωματική βλάβη, καί ότι αυτό δέν μπορεί νά αποδειχθή (καί επομένως, ότι η τυχόν προκληθείσα σωματική βλάβη ΔΕΝ συνδεόταν αναγκαστικά καί αιτιολογικά μέ τήν πράξη τού πυροβολισμού), μπορεί νά είναι αρκετά παρακινδυνευμένη, δέν είναι έτσι, ράκις ;
_________________
κόγξ όμ πάξ κι απάνω τούρλα !
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Baskwt
Λέκτωρ


Εγγραφή: 17 Νοέ 2010
Δημοσιεύσεις: 32

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Σαβ Ιαν 22, 2011 12:48 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Γνώμη μου είναι , φίλε rakis, πως αφού όρισες αυθαίρετα κάτι , όπως η διαφορετικότητα του νου απ τον κόσμο, κάθε συμπέρασμα θα είναι αιχμάλωτο αυτού του αυθαίρετου ορισμού. Θα μπορούσες να υποθέσεις το αντίθετο ,το ίδιο αυθαίρετα, και να καταλήξεις σε διαφορετικά συμπεράσματα. Κάλλιστα μπορώ να υποθέσω ότι νους και κόσμος είναι ένα, άρα δεν υπάρχει λόγος ύπαρξης αιτιακής αναγκαιότητας , σύμφωνα με τον ορισμό που χρησιμοποίησες.
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
rakis
Πρύτανης


Εγγραφή: 22 Ιαν 2008
Δημοσιεύσεις: 2857

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Σαβ Ιαν 22, 2011 12:55 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Σάμαν,

Έχουμε ενδεχομενικότητα, στην περίπτωση με το ζάρι όπως το αναπτύσσεις αλλά τίποτα δεν αποδεικνύει την αιτιακή αναγκαιότητα. Στο κάτω κάτω, αν πρόσεξες δέχομαι την επαναληψιμότητα ως νομική συμπεριφορά.

Τώρα, στον Χιουμ.
Η θέση του δεν είναι οντολογική αλλά επιστημολογική. Δεν αμφισβητεί την ύπαρξη της αιτιακής αναγκαιότητας στη φύση. Εγώ, ακολουθώντας τον Μελλισσώ, προχωρώ παραπέρα.

Στον Καντ.
Ο Καντ μιλά για απριορικούς ανθρώπινους μηχανισμούς, περνώντας την αιτιακή αναγκαιότητα στον άνθρωπο.Αν υπάρχει συνείδηση κάτινος, τότε πρέπει να υπάρχει αιτιακή αναγκαιότητα. Αυτό είναι που απορρίπτω επίσης.

Ελπίζω να βοήθησα.
_________________
Truth springs from argument amongst friends

http://rakis1.wordpress.com/


Έχει επεξεργασθεί απο τον/την rakis στις Σαβ Ιαν 22, 2011 1:16 pm, επεξεργάσθηκε 1 φορά συνολικά
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Επίσκεψη στην ιστοσελίδα του Συγγραφέα
Επισκόπηση όλων των Δημοσιεύσεων που έγιναν πριν από:   
Δημοσίευση νέας  Θ.Ενότητας   Απάντηση στη Θ.Ενότητα    www.filosofia.gr Αρχική σελίδα -> Φιλοσοφικοί Προβληματισμοί Όλες οι Ώρες είναι GMT + 2 Ώρες
Μετάβαση στη σελίδα 1, 2, 3 ... 32, 33, 34  Επόμενο
Σελίδα 1 από 34

 
Μετάβαση στη:  
Δεν μπορείτε να δημοσιεύσετε νέο Θέμα σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
Δεν μπορείτε να επεξεργασθείτε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν μπορείτε να διαγράψετε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν έχετε δικαίωμα ψήφου στα δημοψηφίσματα αυτής της Δ.Συζήτησης





Μηχανισμός forum: PHPBB

© filosofia.gr - Επιτρέπεται η αναδημοσίευση του περιεχομένου της ιστοσελίδας εφόσον αναφέρεται ευκρινώς η πηγή του.

Υλοποίηση, Φιλοξενία: Hyper Center